γ) Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα εἰς τὸν κόσμον τῆς πληροφορικῆς

 

Τὸ διαπραχθὲν εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας γλώσσης ἔγκλημα, μὲ τὴν εἰσαγωγὴν ξυλίνης γλώσσης ὡς δῆθεν δημοτικῆς, καὶ τὴν ὑποκατάστασιν τῆς πολυτονικῆς γραφῆς διὰ τοῦ μονοτονικοῦ, κυριολεκτικῶς ἀπνευματίστου καὶ ἀτόνου συστήματος γραφῆς, δὲν ἐπιφέρει μόνον καθημερινῶς μύρια προσκόμματα εἰς τὴν γλωσσικὴν παιδείαν τῶν Ἑλληνοπαίδων∙ τὰ ὁποῖα καὶ ἀντιμετωπίζουν τὴν ἀλλοπρόσαλλον συνέπειαν, νὰ εἶναι ὑποχρεωμένα τὴν ἰδίαν λέξιν νὰ τονίζουν διαφορετικά, ἀναλόγως ἐὰν τὴν συναντοῦν εἰς πολυτονικὴν γραφὴν ἢ τὴν γράφουν εἰς μονοτονικὴν. Π.χ. νὰ διδάσκωνται τὴν γραφὴν τῆς λέξεως «γλῶσσα» μὲ περισπωμένην εἰς τὰ ἀρχαῖα (ὅπως καὶ εἰς ὅλα τὰ κείμενα τῆς μέχρι τῆς εἰσαγωγῆς τοῦ μονοτονικοῦ γραμματείας μας), ἀλλὰ νὰ τὴν γράφουν τώρα, λόγῳ μονοτονικοῦ, μόνον μὲ ὀξεῖαν.  Ἢ νὰ ἀκολουθοῦν  ὑπὸ τὴν παραδοσιακὴν γραφὴν τὸν χρυσοῦν κανόνα «ὅταν ἡ λήγουσα εἶναι μακρά, ἡ προπαραλήγουσα δὲν τονίζεται» (π.χ. ὁ ἄνθρωπος – τῶν ἀνθρώπων), ἀλλὰ νὰ τὸν καταργοῦν ὑπὸ τὴν ξυλίνην δῆθεν δημοτικὴν ( μὲ τὴν κακόηχον ἄρθρωσιν  : των άνθρωπων !) . Ἤ, ὡς συνέπεια τῆς καταργήσεως αὐτῆς, νὰ χρειάζωνται ἀντὶ ἑνὸς τόνου, ὑπὸ τὴν παραδοσιακὴν γραφήν (π.χ. τοῦ ἀνθρώπου των), τώρα, ὑπὸ τὸ δῆθεν ἁπλοποιημένον μονοτονικόν, δύο τόνοι ( του  άνθρωπού τους !). Ἡ ἐξ αὐτῶν καὶ ἄλλων παρομοίων ἀπειραρίθμων ἀλλοπροσάλλων τῆς νέας διδασκαλίας τῆς γλώσσης μας προκαλουμένη εἰς τοὺς Ἑλληνόπαιδας ἀναποφεύκτως σύγχυσις ἐπιδρᾷ φυσικὰ μόνον διαβρωτικῶς εἰς τὴν γλωσσικὴν παιδείαν των καὶ εὐλόγως μόνον τὴν ἀντιπάθειάν των διὰ τὴν ἐθνικήν μας γλῶσσαν ἐκτρέφει.

Ἀλλὰ καὶ ἐδημιούργησε, κατὰ τὴν σημερινῆν ἐποχὴν τῆς παγκοσμίου ἐπικοινωνίας καὶ ἀνταλλαγῆς ἰδεῶν διὰ τοῦ διαδικτύου (internet) καὶ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου (e-mail), ἀδυναμίαν χρησιμοποιήσεως  μόνον τῆς γλώσσης μας, ὑπὸ τὴν σημερινὴν κακοποιηθεῖσαν (μονοτονικὴν)ἐκδοχήν της.Ἔτσι, τὸ δῆθεν προοδευτικὸν ἐγχείρημα τῆς δῆθεν ἁπλοποιήσεως τῆς γλώσσης μας ἀποδεικνύεται συντελεστικὸν προϊούσης ἐξαφανίσεώς της ὡς μέσου πολιτισμοῦ καὶ παγκοσμίου ἐπικοινωνίας.

Τὸ τελευταῖον τοῦτο διαπιστώνουν ἐπὶ ἔτη τώρα ὅσοι χρησιμοποιοῦν τὴν σύγχρονον τεχνολογίαν (internet καὶ e-mail).

 

Ὁ Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης ἐγκαίρως ἐπεσήμανε τὰ ἐν λόγῳ ἄτοπα. Συγκεκριμένως, ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας εἶχεν ὀχλήσει ἁρμοδίως καὶ διὰ τήν, κατὰ τὰς ἐν λόγῳ συνεπείας, θεραπείαν τοῦ κακοῦ, διὰ τῆς ἐντάξεως εἰς τὰ Windows καὶ πολυτονικῶν γραμματοσειρῶν. Ἀλλά, παρὰ τὰς ὑποσχέσεις, τίποτε δὲν ἐγένετο. Καὶ ἤδη,ὁπότε μὲ τὴν ἁλματώδη διάδοσιν τῶν ἀνωτέρω μέσων τὸ πρόβλημα κατέστη ὀξύτερον, ἀπηυθύνθη διὰ τῆς κατωτέρω, ἀπὸ 30.1.2001, ἐπιστολῆς του πρὸς τὸν Ὑπουργὸν τῆς Παιδείας, προτρέπων αὐτόν, νὰ ἀξιώσῃ ἡ Ἑλληνικὴ  Κυβέρνησις ἐπισήμως τὰ δέοντα, ἀφοῦ μὲ τὴν σημερινὴν κατάστασιν ἀνεπαρκῶς καὶ ἀτελέστατα ἐξυπηρετεῖται ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα.

Τὴν ἐπιστολήν του αὐτὴν ὁ Χρῆστος Σαρτζετάκης ἐγνωστοποίησε πρὸς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν, τοὺς Πρυτάνεις ὅλων τῶν Πανεπιστημίων τῆς χώρας, ὡς καὶ τοὺς Ἀρχηγοὺς ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων ( ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Βουλῆς ), διὰ νὰ παρωθήσουν καὶ αὐτοὶ τὴν Πολιτείαν, πρὸς ἐνέργειαν τῶν δεόντων, «διὰ τὴν ἀποτροπήν», ὅπως ἐτόνιζε, «τοῦ ἐπὶ θύραις, ἀμεληθέντος δὲ μέχρι τοῦδε, κινδύνου τοῦ ἐνταφιασμοῦ τῆς ἀδιατιμήτου γλώσσης μας καὶ ὁριστικοῦ ἀποκλεισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς παιδείας ἀπὸ τὰ σύγχρονα μέσα τῆς παγκοσμίου ἐπικοινωνίας καί, ἑπομένως, διαδόσεώς της».

Ἀλλὰ οἱ παραλῆπται τῆς γνωστοποιήσεως ἄδηλον, ἐὰν ἐνεργοποιήθησαν. Ἐκ τῶν πνευματικῶν μας ταγῶν, μόνον ὁ Πρύτανις τοῦ Ἐθνικοῦ Μετσοβίου Πολυτεχνείου Θεμιστοκλῆς Σ. Ξανθόπουλος διὰ τῆς ἀπὸ 21.3.2001 ἐπιστολῆς του ἐγνώρισε πρὸς τὸν Χρῆστον Α. Σαρτζετάκην, ὅτι «Τὸ Πρυτανικὸ Συμβούλιο τοῦ Ε. Μ. Πολυτεχνείου ἐνέκρινε τὴν πρότασή σας γιὰ ἐνσωμάτωση πολυτονικῶν γραμματοσειρῶν στὶς ἐκδόσεις τῶν ἀντίστοιχων Windows». Ἀπὸ δὲ τοὺς πολιτικοὺς Ἀρχηγοὺς μόνον ὁ Στέφανος Μάνος, τῶν Φιλελευθέρων, προφορικῶς  τὸν διεβεβαίωσεν, ὅτι θὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὸ σοβαρὸν αὐτὸ θέμα.

 

Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενον τῆς πρὸς τὸν Ὑπουργὸν Παιδείας, ὡς ἀνωτέρω, ἐπιστολῆς :

 

Νέα Πεντέλη, 30ὴ Ἰανουαρίου 2001.

 

Ἀξιότιμον Κύριον

Πέτρον Εὐθυμίου,

Ὑπουργὸν Ἐθνικῆς Παιδείας

καὶ Θρησκευμάτων,

Μητροπόλεως 15,

105 57  Ἀθήνας.

 

Ἀξιότιμε Κύριε Ὑπουργέ,

 

Εἰς τὴν σημερινὴν ἐποχὴν τῆς δυνατότητος ἀμέσου πνευματικῆς ἐπικοινωνίας καὶ ἀνταλλαγῆς ἰδεῶν παγκοσμίως καὶ εἰς ἐκπληκτικὴν κλίμακα χάρις εἰς τὰς θαυμαστὰς προόδους τῆς συγχρόνου τεχνολογίας (κυρίως μέσῳ τοῦ διαδικτύου [internet] καὶ τοῦ ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου [e-mail]), παρατηρεῖται ἡ θλιβερὰ ἐξαίρεσις μόνον διὰ τὴν ἑλληνικήν μας γλῶσσαν νὰ μὴ ἠμπορῇ νὰ χρησιμοποιηθῇ διὰ τὴν ἐπικοινωνίαν αὐτήν !

 

Πράγματι, ἐνῷ ἄνετος εἶναι ἡ ἐν προκειμένῳ χρῆσις ὅλων τῶν ἄλλων γλωσσῶν, ἀκόμη καὶ πολυπλόκως ἰδιορρύθμου ἐμφανίσεως, ὅπως τῆς ἑβραϊκῆς, τῆς ἀραβικῆς, τῆς κινεζικῆς, κλπ., μόνον ἡ δυνατότης χρησιμοποιήσεως τῆς ἑλληνικῆς, ὅταν δὲν εἶναι ἀνύπαρκτος, ὑπάρχει μόνον θρηνητικῶς κολοβωμένη. Ἐννοῶ, ὅτι προσφέρονται πρὸς τοῦτο μόνον τὰ μονοτονικά.

 

Αὐτὸ εἶναι ἐξοργιστικῶς ἀπαράδεκτον. Πρῶτον, διότι τοιουτοτρόπως ἀποκλείεται ἡ μετάδοσις ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἑλληνικῶν κειμένων, τὰ ὁποῖα μέχρι τῆς πρὸ ἐλαχίστων ἐτῶν καθιερώσεως τοῦ μονοτονικοῦ ἐγράφοντο ἀποκλειστικῶς εἰς τὰ πολυτονικά, ὑπὸ τὰ ὁποῖα ἐπίσης ἐμφανίζονται καὶ παγκοσμίως ὅλαι αἱ ἐκδόσεις τῆς ἀρχαίας καὶ μεσαιωνικῆς μας γραμματείας. Ἀποκλείεται δηλαδὴ ἡ μετάδοσις κυριολεκτικῶς ὅλων τῶν ἔργων τοῦ, ἀνὰ τὰς χιλιετηρίδας, ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ !  Καί, δεύτερον,  διότι ἀδυνατοῦν εἰς τὴν ἐν λόγῳ ἐπικοινωνίαν ὄχι μόνον οἱ καὶ σήμερον ἐμμένοντες εἰς τὸ παραδοσιακὸν σύστημα γραφῆς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ὅσοι τῶν ἀκολουθούντων τὸ μονοτονικὸν θέλουν νὰ ἐντάξουν εἰς τὸ κείμενόν των παραθέματα ἐκ τῆς ἀρχαίας μας γραμματείας. Ἄς σημειώσω, ὅτι ἐπανειλημμένως ἔγινα δέκτης καὶ προσωπικῶς σχετικῶν παραπόνων καὶ ξένων φίλων πνευματικῶν ἀνθρώπων (ἀκαδημαϊκῶν, πανεπιστημιακῶν, κλπ.), διαπορούντων διὰ τὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἔλλειψιν ἐπισήμου ἀντιδράσεως ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς. Ἐφ’ ὅσον βεβαίως ὑποστηρίζομεν, ὅτι ἡ ἑλληνική μας γλῶσσα εἶναι ὑπὸ ὅλας της τὰς μορφὰς ( ἀρχαία, μεσαιωνική, νεωτέρα) μία καὶ ἑνιαία, ὅπως καὶ πράγματι εἶναι. Διατὶ λοιπὸν νὰ παρακωλύεται τεχνικῶς ἡ ὑπὸ ὅλας της τὰς μορφὰς χρῆσις της καὶ νὰ μένωμεν, οἱ Ἕλληνες, ἀκατανοήτως ἀδιάφοροι ;

 

Κύριε Ὑπουργέ,

 

Ἡ θεραπεία τῆς ἀνωτέρω θλιβερᾶς καὶ ἀπαραδέκτου καταστάσεως, ἡ ὁποία βλάπτει καιρίως αὐτὴν τὴν πνευματικὴν διάστασιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, εἶναι τεχνικῶς ἁπλουστάτη. Ἀρκεῖ :  α)  νὰ ἐνσωματωθοῦν πολυτονικαὶ γραμματοσειραὶ εἰς ὅλας τὰς ἐφεξῆς ἐκδόσεις τῶν Windows, ὅπως ἔγινεν ἤδη αὐτοβούλως ὑπὸ τῆς κατασκευαστρίας ἑταιρείας (κατόπιν σχετικῶν ἀξιώσεων ξένων χρηστῶν) μὲ τὰ Windows 2000 β) διὰ τοὺς χρήστας παλαιοτέρων ἐκδόσεων Windows, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν σήμερον φυσικὰ τὴν μεγίστην πλειονοψηφίαν, νὰ δημιουργηθῇ μία «ἐλευθέρα» (freeware) πολυτονικὴ γραμματοσειρά, ἡ ὁποία θὰ «διανέμεται» δωρεὰν εἰς ὅσα web-sites ἔχουν πολυτονικὰ περιεχόμενα∙ γ) νὰ δημιουργηθῇ ἕνα πρότυπον (standard) Character Set (ἀνάλογον τοῦ Windows 1253 ἢ τοῦ ISO-8859-7), τὸ ὁποῖον νὰ ὑποστηρίζῃ τὴν ἐμφάνισιν πολυτονικῶν κειμένων, ἀλλὰ καὶ νὰ ὑποστηρίζεται ἐνδογενῶς ἀπὸ τοὺς πλέον δημοφιλεῖς Internet Browsers (Microsoft Internet Explorer, Netscape).

 

Ἡ δημιουργία τῶν τεχνικῶν αὐτῶν προϋποθέσεων δύναται εὐλόγως νὰ ἀξιωθῇ ἁρμοδίως ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Κυβέρνησιν ἐπισήμως μὲ μόνην τὴν ἐπίκλησιν τοῦ γεγονότος, ὅτι μὲ τὴν σημερινὴν κατάστασιν ἀνεπαρκῶς καὶ ἀτελέστατα ἐξυπηρετεῖται ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα. Καὶ βεβαίως εἰς τοιοῦτον ἀληθέστατον ἐπιχείρημα οὐδεὶς ἀντίλογος θὰ δύναται ἐλλόγως νὰ προβληθῇ. Ἐκτὸς ἐὰν ἀπεριφράστως πλέον έπιδιώκεται ἡ βαθμιαία ἐξαφάνισις τῆς ἑλληνικῆς μας γλώσσηςτώρα, εἰς πρῶτον στάδιον, μὲ τήν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ἀδυναμίαν μεταδόσεως τῶν κειμένων τοῦ πνευματικοῦ μας πολιτισμοῦ, καὶ ἀκολούθως αὔριον μὲ τήν, καὶ ἤδη δειλῶς ἐμφανιζομένην, ἐπιθυμίαν λατινοποιήσεως τῆς γραφῆς μας, δηλαδὴ ὁλοκληρωτικοῦ πλέον ἐνταφιασμοῦ τῆς ἀδιατιμήτου γλώσσης μας.

 

 

Κύριε Ὑπουργέ,

 

Τὸ πρόβλημα εἶναι τοιουτοτρόπως σοβαρώτατον. Θέλω νὰ ἐλπίζω, ἐν ὄψει τῆς κλασσικῆς παιδείας σας καὶ τῶν ἀγαθῶν σας προθέσεων, ὅτι θὰ μεριμνήσετε τελεσφόρως πρὸς τὴν ἀνωτέρω κατεύθυνσιν. Πρὸς ἄρσιν τοῦ ὑφισταμένου σήμερον ἀποκλεισμοῦ τῆς ἑλληνικῆς παιδείας ἀπὸ τὰ μέσα τῆς παγκοσμίου διαδόσεώς της.-

 

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

(ὑπογραφή) Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης