·        «᾽Ανατομία τῆς ἐθνικῆς μας πραγματικότητος»

Ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη εἰς τὸν Ροταριανὸν Ὅμιλον Ἀθηνῶν τὴν 17^ην Ἰανουαρίου 1995, ὑπὸ τὸν τίτλον «Οἱ ἐξελίξεις στὰ Βαλκάνια μετὰ τὸ τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου καὶ ὁ ρόλος τῆς Ἑλλάδος στὴν περιοχή», ἐκάλυψε κύρια θέματα τῆς ἐξωτερικῆς μας ἐπικαιρότητος. Ἀπὸ τῆς διαλύσεως τῆς Νοτιοσλαβίας καὶ τῶν ἐξελίξεων εἰς τὰ Βαλκάνια καὶ τοῦ ρόλου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μέχρι τοῦ «Σκοπιανοῦ» καὶ τῶν  Ἑλληνο-Τουρκικῶν σχέσεων.

Αἱ διατυπωθεῖσαι ἀπόψεις γεννοῦν πολλὰς ἀντιρρήσεις καὶ προξενοῦν, λόγῳ προελεύσεως ἐκ στόματος ἰσχυρᾶς πολιτικῆς προσωπικότητος, ἐλλόγους ἀνησυχίας δι’ ἐπισήμους ἑλληνικὰς θέσεις καὶ τὰ εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος τεκταινόμενα.

Τὸ κείμενον, ποὺ ἀκολουθεῖ, ἀποτελεῖ ἔλεγχον καὶ ἀνασκευὴν σημείου πρὸς σημεῖον τῶν δημοσίως ἐκτεθεισῶν, ὡς ἄνω, ἀπόψεων τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ. Συνθέτει ἔτσι οὐσιαστικῶς μίαν ἀληθῆ εἰκόνα τῆς ἐθνικῆς μας πραγματικότητος, δικαιολογοῦσαν, ὅπως θὰ ἀντιληφθῇ καὶ ὁ ἀναγνώστης, τὸν ἐπιλεγέντα τίτλον του.

Ἐδημοσιεύθη εἰς 23 συνεχείας εἰς τὴν ἀπογευματινὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν ΕΣΤΙΑ ἀπὸ τῆς 27^ης Ἀπριλίου ἕως καὶ 24^ης Μαΐου 1995.

Τοῦ ὅλου κειμένου προηγεῖται ἐδῶ, πρὸς διευκόλυνσιν τοῦ ἀναγνώστου, ἀναλυτικόν, κατὰ παραγράφους, διάγραμμα τῶν θιγομένων θεμάτων.

ΑΝΑΤΟΜΙΑ

ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΟΣ

᾽Ενώπιον πορείας ἐθνικοῦ ὀλέθρου

῾Υπὸ  ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

*******

Δ ι ά γ ρ α μ μ α

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

1.       Ἡ ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη εἰς τὸν Ροταριανὸν Ὅμιλον Ἀθηνῶν τῆς 17.1.1995.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ  ΕΛΕΓΧΟΣ AYΤΗΣ

2.       Ἡ διάλυσις τῆς Νοτιοσλαβίας.

3.       Τὰ ἐρωτήματα.

4.       Αἱ προγραμματισθεῖσαι ἐξελίξεις εἰς τὰ Βαλκάνια.

5.       Ἡ ἀληθὴς φύσις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

6.       Αἱ ἐπιπτώσεις ἐκ τῆς εἰσδοχῆς μας ∙ ἀντισυνταγματικότης αὐτῆς.

7.       Δυνατότης ἄλλης ἐθνικῆς πορείας.

8.       Ἀμελητέον τὸ ἀληθὲς ὄφελος τῶν βαλκανικῶν λαῶν.

9.       Αἱ ἐπὶ τοῦ «σκοπιανοῦ»ἀποκαλύψεις τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ.

10.   Οὐδεμία ὑπαιτιότης μᾶς βαρύνει διὰ τὸ «σκοπιανόν».

11.   Οἱ ξένοι τὸ ἐδημιούργησαν.

12.   Τὸ ψευδώνυμον «Μακεδονία»δημιουργεῖ ὅλα τὰ προβλήματα.

13.   Αἱ λοιπαὶ προκλήσεις τῶν Σκοπίων ἀτελέσφοροι.

14.   Ὁ κίνδυνος πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀνάμιξιν καὶ τὰς ἐπιδιώξεις τῶν ξένων.

15.   Ἡ στάσις τῆς πολιτικῆς μας ἡγεσίας.

16.   Πλήρης διάστασις λαοῦ καὶ πολιτικοῦ κόσμου.

17.   Τὸ προταθὲν δημοψήφισμα.

18.   Ὁ λαὸς ἀρνεῖται τὴν συνθηκολόγησιν.

19.   Αἱ δεσμεύσεις. Ἐγχωρίου προελεύσεως ὄχι.

20.   Ἡ πολιτικὴ τοῦ «ἐφικτοῦ». Ἡ Ἑλλὰς θῦμα ἐπιθέσεως. Τὸ ἐκ τῆς Ἱστορίας μας καθῆκον.

21.   Ἔγκαιροι ἐπισημάνσεις πρὸς ἁρμοδίους.

22.   Ὁ «κίνδυνος» διμερῶν ἀναγνωρίσεων.

23.   Ὁ «κίνδυνος» διεθνοῦς «ἀπομονώσεώς» μας.

24.   Συμφέρει τὴν Ἑλλάδα ἡ ἐξαφάνισις τοῦ τεχνητοῦ κρατιδίου.

25.   Καμμία διεθνὴς συγκυρία δὲν μᾶς ἐπιβάλλει υἱοθέτησιν πολιτικῆς ἐθνικῆς μειοδοσίας.

26.   Δεσμεύσεις ἔναντι ξένων ;

27.   Αἱ ξέναι ἐπεμβάσεις.

28.   Αἱ ἡγεσίαι κατασκευάζονται.

29.   Ἡ ἀσυδοσία τῶν ξένων.

30.   Ἡ εἰς τὴν ξένην καταφυγή.

31.   Ἡ πορεία μας προαναγγέλλεται ἀπὸ τοὺς ξένους.

32.   Ἡ ὑπὸ τῶν Η.Π.Α. ἐφεύρεσις «μακεδονικῆς μειονότητος»εἰς τὴν Ἑλλάδα.

33.   Τὸ ἐκ τῆς Δύσεως «φῶς».

34.   Ἡ δολοφονία τῆς γλώσσης μας.

35.   Ἡ κατάργησις τῆς Ἱστορίας.

36.   Ἡ  κατάπνιξις τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοσυνειδησίας.

37.   Ἐρωτήματα.

38.   Τὰ περὶ τοῦ «σκοπιανοῦ»» θεμελιώνουν τὸν προκείμενον προβληματισμόν.

39.   Ἡ πολιτική μας ζωὴ χειραγωγεῖται ἀπὸ ξένους.

40.   Ὁ σεβασμὸς τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων.

41.   Ἡ ἐγκατάλειψις τῆς ὀνομασίας «Βόρειος Ἤπειρος».

42.   Αἱ σχέσεις μας μὲ τὴν Ἀλβανίαν.

43.   Αἱ σχέσεις μας μὲ τὴν Τουρκίαν.

44.   Ἡ ἀλήθεια διὰ τὴν Θράκην.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ

45.   Τὰ ἐρωτήματα καὶ ἡ ἀπάντησις.

46.   Πορεία ἐθνικοῦ ὀλέθρου.

47.   Ἀξίωσις δημοψηφίσματος,

*******

Εἰσαγωγικά.

1.- Γεγονὸς ἀπὸ τὰ σημαντικώτερα τοῦ τρέχοντος τριμήνου ἀπετέλεσεν ἡ ὁμιλία τοῦ ᾽Επιτίμου Προέδρου τῆς  Νέας Δημοκρατίας  καί τέως Πρωθυπουργοῦ Κυρίου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη εἰς συνεστίασιν τοῦ  Ροταριανοῦ  ῾Ομίλου ᾽Αθηνῶν  τῆς 17ης ᾽Ιανουαρίου ἐ.ἔ., μὲ θέμα  «Οἱ ἐξελίξεις στὰ Βαλκάνια μετὰ τὸ τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου καὶ ὁ ρόλος τῆς ῾Ελλάδος στὴν περιοχή» . ῾Η ὁμιλία αὐτή, εἰς τὴν ὁποίαν, ὡς συμβαίνει συνήθως εἰς τὴν ῾Ελλάδα μὲ τὰ σπουδαῖα καὶ ἀξιοσημείωτα, δὲν ἀπεδόθη ἡ δέουσα προσοχή, εἶναι ἰδιαιτέρως βαρυσήμαντος. Καὶ λόγῳ τῆς προσωπικότητος τοῦ ὁμιλητοῦ, ὡς τέως Πρωθυπουργοῦ τῆς ῾Ελλάδος καὶ ᾽Αρχηγοῦ Κόμματος, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ ταχύτατα, ἂν καὶ νεοείσακτος, ἐκυριάρχησε καὶ τὸ ὁποῖον αὐτὸς παρέλαβεν εἰς τὴν ἀντιπολίτευσιν καί, μὲ τὴν παγκοίνως ἀναγνωριζομένην προσωπικήν του συμβολήν, τὸ ἔφερεν εἰς τὴν ἐξουσίαν μὲ τὸ 47 %  τῶν προτιμήσεων τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, καὶ ἐν γένει ὡς ἀναδειχθέντος εἰς μίαν  ἀπὸ τὰς δεσποζούσας φυσιογνωμίας τῆς πολιτικῆς ζωῆς τοῦ τόπου ἤδη ἀπὸ 50ετίας. Καί λόγῳ τοῦ περιεχομένου της : καὶ αὐτῶν, τὰ ὁποῖα ὁ ὁμιλητὴς εἶπεν· ἀλλὰ  κυρίως αὐτῶν, τὰ ὁποῖα δὲν εἶπε ! Διότι πράγματι ἡ ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ ἄφησε πολλὰ κενά, ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖ πολλὰ ἐρωτηματικά, ἐπὶ τῶν ὁποίων κάθε ἐλλόγως καὶ συνειδητῶς σκεπτόμενος ῞Ελλην πολίτης ἀναμένει σαφεῖς καὶ εὐθείας ἀπαντήσεις. Κυρίως ὅμως ἡ ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ εἶναι βαρυσήμαντος, διότι, ὡς οἱονεὶ αὐθεντικὸν κείμενον, δίδει τὴν δυνατότητα ἀκριβοῦς καὶ εὐστόχου ἀνατομίας τῆς σημερινῆς ἐθνικῆς μας πραγματικότητος. Καὶ θὰ πρέπει ἀπὸ τῆς ἀπόψεως αὐτῆς νὰ ἐξαρθῇ ὅλως ἰδιαιτέρως ἡ εὐτολμία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ, διότι μόνον αὐτός, καὶ μάλιστα εἰς ἀσυνήθως ἐξομολογητικὸν τόνον, ἐξεικόνισε τὴν πραγματικότητα αὐτήν, βεβαίως εὐθέως μόνον καθ᾽ ὃ μέτρον ὡμίλησε, ἀλλὰ καὶ ἐμμέσως μὲ ὅσα ἄφησε νὰ ὑπονοηθοῦν.

᾽Αναγκαία, ἑπομένως, ἀποβαίνει ἡ προσέγγισις καὶ στάθμισις δεόντως τῆς προκειμένης ὁμιλίας, διὰ νὰ ἴδωμεν, ποῦ βαδίζει ἡ χώρα μας, κατὰ τοὺς σημερινοὺς τόσον σκοτεινοὺς καιρούς. Καί, βεβαίως, ἡ ἀνάπτυξις, ποὺ ἀκολουθεῖ, - ἀκριβῶς διὰ νὰ εἶναι χρήσιμος, - θὰ γίνῃ μὲ ἀπόλυτον καλὴν πίστιν καὶ μὲ ἀνεπίληπτον διανοητικὴν ἐντιμότητα. Χωρὶς καμμίαν ἀπολύτως διάθεσιν προσωπικῆς ἀντιπαραθέσεως. Οὔτε πρὸς τὸν τέως Πρωθυπουργόν, οὔτε φυσικὰ πρός οἱονδήποτε ἄλλον. ῾Απλῶς ἡ ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ τίθεται ὡς κατ᾽  ἐξοχὴν πραγματιστικὴ (ρεαλιστικὴ) ἀφετηρία ἀναφορᾶς πρὸς ἀνίχνευσιν τῆς σημερινῆς ἐθνικῆς μας πραγματικότητος. Θέσεις καὶ ἀπόψεις μόνον, τῶν ὁποίων φορεὺς δὲν εἶναι βεβαίως ἀποκλειστικῶς μόνον ὁ τέως Πρωθυπουργός, κρίνονται καὶ ἐλέγχονται. ῎Αλλωστε τὸ ἐγχείρημα ἐπιβάλλει παρρησίαν ἀδιάφθορον. ῞Οσοι λοιπὸν θεωρήσουν, ὅτι θίγονται, ἂς ἐγκύψουν εἰς τὰ πεπραγμένα των καί, ἐὰν ἔχουν τὴν δυνατότητα, ἂς ἀπαντήσουν ἐπὶ τῆς οὐσίας. Καὶ ὄχι μὲ τὸν συνήθη τρόπον τῆς διαστροφῆς ἢ μὲ τὸ - εὐρύτατα χρησιμοποιούμενον εἰς τὴν πολιτικήν μας, ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ (δηλαδὴ καὶ τὴν ἀπὸ καθέδρας, τὴν δημοσιογραφικήν, κλπ.), πρακτικὴν - λεξιλόγιον ὕβρεων τῆς νεοελληνικῆς παρακμῆς, ἂν καὶ αὐτὸ τὸ τελευταῖον εἰς κάτι ὠφελεῖ, χρειάζεται πρός αὐτοχαρακτηρισμὸν τῶν χρησιμοποιούντων αὐτό ! Εἰς τὰ πραγματικὰ δεδομένα καὶ τοὺς ἐπ᾽αὐτῶν θεμελιουμένους ἰσχυρισμοὺς καὶ ἐπιχειρήματα ἀπάντησις μὲ τὸν ἴδιον τρόπον εἶναι ἡ μόνη διανοητικῶς ἔντιμος, ἑπομένως καὶ θεμιτή.

 Θὰ ἀκολουθήσω τὴν σειρὰν τῶν ἀναπτύξεων τοῦ ὁμιλητοῦ.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΣ ΑΥΤΗΣ

῾Η διάλυσις τῆς Νοτιοσλαβίας.

2.- ῾Ο τέως Πρωθυπουργὸς ἤρχισεν οὐσιαστικῶς τὴν ὁμιλίαν του ἀπὸ τὴν κατὰ Δεκέμβριον 1991, ὑπὸ τὴν καταλυτικὴν, ὅπως εἶπε, πίεσιν τῆς Γερμανίας, υἱοθέτησιν ἀπὸ τὴν Εὐρώπην τῆς πολιτικῆς διαλύσεως τῆς Νοτιοσλαβίας. ᾽Ενῷ ὁ ἴδιος ἐφρόνει καὶ κατὰ ἐπισήμους συναντήσεις του εἰς Η.Π.Α., εὐθὺς μετὰ τὸ Μάαστριχτ,  μὲ τὸν Πρόεδρον Μποὺς καὶ τὸν ῾Υπουργόν του ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν Μπαίϊκερ  ἔμειναν σύμφωνοι, ὅτι θὰ πρέπει πάσῃ θυσίᾳ νὰ διατηρηθῇ ἡ ἑνότης τῆς Νοτιοσλαβίας, ἔστω ὑπὸ μορφὴν χαλαρῆς συνομοσπονδίας· ἀλλὰ μετ᾽ ὀλίγας ἑβδομάδας αἱ Η.Π.Α. ἤλλαξαν πολιτικὴν καὶ συνηγόρησαν καὶ αὐταὶ,  ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν ἤδη τετελεσμένων ἀποσχίσεων τῆς Κροατίας καὶ τῆς Σλοβενίας, εἰς τὴν διάλυσιν  τῆς Νοτιοσλαβίας.

Τὰ ἐρωτήματα.

3.- ῎Ετσι, τὸ ἐρώτημα εἶναι : ἀφοῦ καὶ αἱ Η.Π.Α. μὲ τοὺς αὐθεντικωτέρους μάλιστα ἐκπροσώπους των, τὸν Πρόεδρον Μποὺς καὶ τὸν ῾Υπουργόν του ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν Μπαίϊκερ, συνεφώνουν ρητῶς μαζί μας ἐπὶ τῆς ἀνάγκης, ὅπως διατηρηθῇ ἡ ἑνότης τῆς Νοτιοσλαβίας, ἡ ὑποστήριξις ἐκ μέρους μας τῆς θέσεως αὐτῆς, μὲ τοιοῦτον μάλιστα κρατερὸν συναντιλήπτορα, ἀσφαλῶς οὐδὲν πρόβλημα θὰ μᾶς ἐδημιούργει. ᾽Αλλὰ τότε, πῶς συνέβη καὶ συνηγόρησεν ἡ ῾Ελλὰς εἰς τὴν διάλυσιν τῆς Νοτιοσλαβίας ; Δὲν εἶχαν προηγουμένως δοθῆ αἱ προσήκουσαι ὁδηγίαι εἰς τὸν συναυτουργὸν τῆς διαλύσεως, τότε ῾Υπουργόν μας ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν Κύριον ᾽Αντώνιον Σαμαρᾶν ; Καὶ ἐὰν ναί, τότε διατὶ ὁ Πρωθυπουργὸς δὲν ἀπέπεμψεν ἔκτοτε ( καὶ ὄχι ἀργότερον, διὰ τὸ σκοπιανόν ! ) τὸν  ἀπιστήσαντα  ῾Υπουργόν του ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν ; ᾽Αφοῦ μάλιστα ἐφρόνει, - καὶ ὀρθῶς, - ὅτι ἡ διάλυσις τῆς Νοτιοσλαβίας θὰ ἦτο ἐπιβλαβεστάτη διὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα καὶ εἶδεν ἀκολούθως, ὅτι ὑπέρ τῆς ἐπιβλαβεστάτης αὐτῆς διαλύσεως μετεστράφησαν καὶ αἱ μέχρι τότε ὁμόφρονοί του Η.Π.Α.  ὑπὸ τὴν πίεσιν τῶν ἀποσχίσεων τῆς Κροατίας καὶ Σλοβενίας , ποὺ συνετελέσθησαν ὅμως ἀκριβῶς καὶ μὲ τὴν ψῆφον τοῦ ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν ῾Υπουργοῦ του ; Δὲν ἤρκει τὸ βαρύτατον αὐτὸ, ἀπὸ πρωθυπουργικῆς σκοπιᾶς, ἀτόπημα, κραυγαλέον δεῖγμα ἀνωριμότητος καὶ ἀνευθυνότητος, πρὸς ἀποπομπήν ; Πρὸς τὶ λοιπὸν αὐτὴ ἡ αἰδήμων ἀδυναμία τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἔναντι τοῦ ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν ῾Υπουργοῦ του ; Μήπως ὁ ῾Υπουργὸς εἶχε προστάτας ἰσχυροτέρους καὶ αὐτοῦ τοῦ Πρωθυπουργοῦ τῆς ῾Ελλάδος, ὥστε νὰ ἀκολουθῇ ὄχι ἁπλῶς  ἰδικήν  του πολιτικήν, ἀλλ᾽ ἄντικρυς ἀντίθετον πρὸς τὴν πρωθυπουργικὴν γραμμήν ; Καὶ ποῖοι εἶναι οἱ ἰσχυρότεροι αὐτοὶ διατάκται ;

Αἱ προγραμματισθεῖσαι ἐξελίξεις εἰς τὰ Βαλκάνια.

4.- ᾽Εκτὸς ὅμως τῶν ἐρωτημάτων αὐτῶν, ποὺ ἀνακύπτουν ἐξ ἐμφανῶν τῶν πραγμάτων σημείων, ἡ ὁμιλία τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ ἄφησεν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀναπαντήτους εὐλόγους προβληματισμοὺς ἐπὶ τῆς ἀληθοῦς φύσεως καὶ τῶν διαφαινομένων ἐπιδιώξεων διὰ τὰς, προφανῶς ἄλλοθεν, προγραμματισθείσας καὶ συντελουμένας εἰσέτι ἐξελίξεις εἰς τὸν γεωπολιτικὸν χῶρον τῶν Βαλκανίων. ῎Ετσι, δὲν ἐξήγησεν ὁ τέως Πρωθυπουργός, διατὶ ἡ Γερμανία ἐπεδίωξε τὴν διάλυσιν τῆς Νοτιοσλαβίας, καὶ μάλιστα τόσον ἐμμανῶς, ὥστε νὰ ἀσκήσῃ  καταλυτικήν, ὡς τὴν ἐχαρακτήρισε, πρὸς τοῦτο  πίεσιν  ἐπὶ τῶν Εὐρωπαίων ἑταίρων της. Καί, διατὶ αἱ Η.Π.Α. εἶχον προηγουμένως ταχθῆ ὑπὲρ τῆς διατηρήσεως τῆς ἑνότητος τῆς Νοτιοσλαβίας καὶ διατὶ ἀκολούθως συνηγόρησαν ὑπὲρ τῆς διαλύσεώς της, δηλαδὴ κατ᾽ ἀμφοτέρας τὰς περιπτώσεις εἰς τὶ συγκεκριμένως ἀποβλέπουσαι. ᾽Αλλὰ, μόνον αἱ ἀνιχνεύσεις  τῶν οὐσιωδῶν αὐτῶν σημείων θὰ ἀπεκάλυπταν τὴν ἀληθῆ εἰκόνα τῶν ἐξελίξεων, διότι θὰ ἐξεικόνιζαν καὶ τὴν ἀληθινὴ πορεία καὶ ἀποστολὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος (ἤδη ψευδωνύμου Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως), ἡ ὁποία εἰς τὴν πραγματικότητα ἐξέπεσε πλέον εἰς ὑπηρέτησιν πρωτευόντως  μόνον οἰκονομικῶν συμφερόντων· ἑπομένως συμφερόντων μόνον τῶν οἰκονομικῶς μεγάλων καὶ ἰσχυρῶν, παρὰ τὰ ὅσα μεγαλεπήβολα καὶ εὐγενῆ μὲ περισσὴ ἀφέλεια, εἰς ἐθελουσίαν τυφλότητα πολλαπλῶς ποδηγετούμενοι καὶ πάντοτε ἐξ εὐπιστίας καθυστερημένοι, ἐξακολουθοῦμε οἱ περισσότεροι ἐδῶ εἰς τὴν μακαρίαν ῾Ελλάδα νὰ πιστεύουμε περὶ αὐτῆς ! Καὶ θὰ ἠδύναντο ἔτσι, αἱ ἀνιχνεύσεις αὐταί, νὰ ἐξηγήσουν (ὄχι βεβαίως καὶ νὰ δικαιολογήσουν) τὴν ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων στάσιν τῶν ποικιλωνύμων δῆθεν φίλων, δῆθεν συμμάχων καὶ δῆθεν ἑταίρων μας· καὶ ἔτσι νὰ ὁδηγήσουν καὶ εἰς τὸν ἀσφαλῆ προσδιορισμὸν τοῦ στίγματος μιᾶς εὐτυχοῦς διὰ τὴν Πατρίδα μας ἀκολουθητέας ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, καὶ, συνακολούθως, θὰ διηυκόλυναν μεγάλως τὴν ἀποτελεσματικὴν ἄσκησίν της. ᾽Ακόμη, θὰ κατεδείκνυαν, ὅτι ἡ, ἐν συνεχείᾳ τῶν ἀνωτέρω, θεώρησις τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ, περὶ ἀντιφατικῆς καὶ παραλόγου πολιτικῆς, ἀφ᾽ ἑνός νὰ ἐπιδιώκεται ἡ ἕνωσις τῆς Εὐρώπης καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου νὰ ἐνθαρρύνεται ἡ δημιουργία νέων συνόρων καὶ νέων ἀντιθέσεων, μόνον τὴν ἐπιφάνειαν τῶν πραγμάτων ἀποδίδει καὶ δὲν εἶναι ἀναντίλεκτος ! Διότι παραθεωρεῖ τὴν οὐσίαν, τοῦ τὶ εἴδους  ἕνωσιν  τῆς Εὐρώπης θέλουν ἀληθῶς καὶ ὄντως ἐπιδιώκουν οἱ Εὐρωπαῖοι  ἑταῖροι  μας, κατ᾽ ἰδίαν ἕκαστος, ἀλλὰ καὶ ὁμαδοποιούμενοι εὐκαιριακῶς εἰς ἀλληλοσπαρασσομένας μερίδας, ὁσάκις ἐπὶ συγκεκριμένου θέματος αὐτὸ ὑπαγορεύουν τὰ συμφέροντά των, ὄχι πάντοτε συγκλίνοντα !...

῾Ο ἑορακὼς μεμαρτύρηκεν...

῾Η ἀληθὴς φύσις τῆς  Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως .

5.- Εἰς ἐποχὰς ἀδιαντρόπου ἐπιβουλῆς καὶ ἡ παραπληροφόρησις προάγεται εἰς τὸν ὑπέρτατον βαθμὸν ἀδιαντροπίας μὲ τὴν ἀχαλίνωτον διαστροφὴν τῶν πάντων καὶ τὴν μεθοδικήν, συστηματικὴν καὶ ὁλοκληρωτικὴν συσκότισιν πέριξ  στοιχειωδεστάτων ἀληθειῶν, ὁρατῶν καὶ διὰ γυμνοῦ ἀκόμη ὀφθαλμοῦ ! Αὐτὰ, ἐκ τῆς μεταπολεμικῆς ἐποχῆς, εἰς ὅ,τι μᾶς ἀφορᾷ ὡς Κράτος καὶ ἐθνικὴν κοινότητα, ἰσχύουν κατ᾽ ἐξοχὴν διὰ τὴν  Εὐρωπαϊκὴν Κοινὴν ᾽Αγοράν, ἀκολούθως  Εὐρωπαϊκὴν Οἰκονομικὴν Κοινότητα  καὶ ἤδη  Εὐρωπαϊκὴν ῞Ενωσιν . ᾽Ανάγκη λοιπὸν νὰ ἐκτεθοῦν εἰς ἁδρὰς γραμμὰς στοιχειώδεις ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀλήθειαι, ἀνεπίδεκτοι οἱασδήποτε ἀμφισβητήσεως.

Πυρῆνα τοῦ εὐρωπαϊκοῦ αὐτοῦ συνασπισμοῦ ἀποτελεῖ, ὡς γνωστόν, ἡ τελωνειακὴ ἕνωσις. Αὐτὴ ὅμως δὲν ἀνεφάνη εἰς τὴν σκέψιν τῶν πρωτουργῶν της ἐξ ἀγαθοῦ συνειδότος, χάριν προαγωγῆς τῆς οἰκονομικῆς εὐημερίας τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, ἐκ φιλανθρώπων περίπου αἰσθημάτων, ὅπως ἐπιδιώκουν ἐπιμόνως νὰ μᾶς πείσουν. ᾽Αλλὰ μόνον ἐκ καθαρᾶς καὶ στυγνῆς ἰδιοτελείας.

Διότι πράγματι τοιαῦται τελωνειακαὶ ἑνώσεις πάντοτε ἐθεωρήθησαν ὡς παρὰ φύσιν κατασκευάσματα καὶ δικαιότατα ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς μέσα τῆς αἰσχροτέρας μεταξὺ τῶν λαῶν οἰκονομικῆς ἐκμεταλλεύσεως. Τὸ μαρτυρεῖ ἡ ἱστορία των. ᾽Ανεφάνησαν μόνον ἀπὸ τότε, ποὺ αἱ προηγμέναι χῶραι ἤρχισαν νὰ ἀνησυχοῦν, διότι καὶ αἱ λοιπαὶ χῶραι εἶχον ἀρχίσει νὰ εἰσέρχωνται εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἐμπορικῆς των χειραφετήσεως καὶ πρὸ παντὸς τῆς ἐκβιομηχανίσεως. ᾽Ελησμόνησαν λοιπὸν τὰ ἴδια, ὅτι δηλαδὴ καὶ ἡ ἰδική των προηγηθεῖσα ἐκβιομηχάνισις εἶχε συντελεσθῆ διὰ συνδεδυασμένων προστατευτικῶν, καὶ δὴ δασμολογικῶν, μέτρων μακροτάτης διαρκείας ( π.χ. δύο καὶ πλέον αἰώνων διὰ τὴν ᾽Αγγλίαν, - μέχρι καὶ τοῦ δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, καὶ μετ᾽ αὐτὸν ἀκόμη, διὰ τὰς Η.Π.Α., - ἀνάλογα διὰ τὴν Γερμανίαν ), καὶ ἐπεδόθησαν εἰς παρεμπόδισιν τῆς βιομηχανικῆς ἀναπτύξεως τῶν ἄλλων. ῾Η ἰμπεριαλιστική των ἀπληστία, βαθέως ἐρριζωμένη εἰς τὴν ψυχὴν τῶν λαῶν των ( τὰ παραδείγματα τοῦ Χίτλερ καὶ τοῦ Μουσσολίνι, οἱ ὁποῖοι ἐτύγχανον συντριπτικῆς ἀποδοχῆς εἰς τὰς χώρας των, εἶναι ἰδιαιτέρως εὔγλωττα ), παρὰ τὰ ὅσα ἄκριτα ἀντιθέτως μὲ τόσην ἐλαφρότητα παρ᾽ ἡμῖν ὑποστηρίζονται, ἐπενόησε τότε τὴν τελωνειακὴν ἕνωσιν. Δι᾽αὐτῆς αἱ ἴδιαι, δηλαδὴ αἱ προηγμέναι χῶραι καὶ οἱ λαοί των ἀναμφισβητήτως ὠφελοῦνται, μὲ τὴν διὰ καταργήσεως τῶν τελωνειακῶν ἐμποδίων δημιουργίαν εὐρυτέρας καὶ ἑνιαίας πλέον ἀγορᾶς, μὲ τὴν ἐλευθερίαν κινήσεως κεφαλαίων, ἀγαθῶν καὶ ὑπηρεσιῶν καὶ τὸν ἐντελέστερον, ἑπομένως καὶ παραγωγικώτερον, καταμερισμὸν τῶν ἔργων. ῞Ομως ἡ ὠφέλεια τῶν προηγμένων ἀντιστοιχεῖ εἰς ὀπισθοδρόμησιν καὶ καταλήστευσιν τῶν ὀλιγώτερον ἀνεπτυγμένων μελῶν τῆς τελωνειακῆς ἑνώσεως, τὰ ὁποῖα ὑφιστάμενα, μὲ τὴν ἄρσιν κάθε δασμολογικῆς ἢ ἄλλης προστασίας, τὸν ἐλεύθερον ἀνταγωνισμὸν τῶν προηγμένων μελῶν δὲν ἔχουν ὄχι μόνον καμμίαν προοπτικὴν περαιτέρω ἀναπτύξεως, ἀλλὰ οὔτε τὴν δυνατότητα συντηρήσεως καὶ αὐτῶν τῶν ὑπὸ ἀνάπτυξιν ἰσχνῶν βιομηχανικῶν των μονάδων, αἱ ὁποῖαι καὶ ἀναποτρέπτως θὰ ἐξαφανίζωνται βαθμηδὸν ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης ( βλ. ἐπὶ τῶν ἀνωτέρω, π.χ. τὸ ἔργον τοῦ ἀειμνήστου καθηγητοῦ Δημοσθένους ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ, Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν ᾽Εφηρμοσμένην Κοινωνικὴν Οἰκονομικήν, ἔκδοσις τρίτη, 1961, σελ. 74 ἑπ., εἰδικῶς διὰ τὴν Ε.Ο.Κ. σελ.78 ἑπ., καὶ διὰ τὴν ἔναντι αὐτῆς θέσιν τῆς ῾Ελλάδος τὰς δυσοιώνους προβλέψεις του εἰς σελ. 120 ἑπ.).

Αἱ ἐπιπτώσεις ἐκ τῆς εἰσδοχῆς μας. Ἀντισυνταγματικότης  αὐτῆς.

 6.- ῍Ας ἀναλογισθοῦν οἱ ἔντιμοι πολῖται τῆς χώρας αὐτῆς, ἐὰν τὰ τραγικὰ αὐτὰ ἀποτελέσματα δὲν ἐπῆλθον ἤδη εἰς τὴν ἀτυχῆ μας Πατρίδα ἐξ αἰτίας τῆς εἰσδοχῆς μας εἰς τὴν Ε.Ο.Κ.· ὅταν αἱ ἐλάχισται βιομηχανικαί μας μονάδες κλείουν ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης· ὅταν αἱ ἐμπορικαί μας ἐπιχειρήσεις ἐκποιοῦνται ἡ μία κατόπιν τῆς ἄλλης, περιερχόμεναι εἰς χεῖρας ξένων· ὅταν τὰ πάντα, ἀκόμη καὶ ἐπιχειρήσεις στρατηγικῆς σημασίας, τελοῦν ὑπὸ ἐκποίησιν· ὅταν ἡ γῆ μας, εἰς ἔκτασιν ἀπίστευτον, καὶ μάλιστα εἰς νευραλγικὰς δι᾽ αὐτὴν τὴν ἐθνικήν μας ἀσφάλειαν περιοχάς, ἔχει ἤδη ἐκποιηθῆ ! ῞Οταν τίποτε δὲν ἀπομένει πλέον ἑλληνικόν ! Καὶ ἂς ἀποτιμήσῃ κατόπιν τούτου καὶ τὴν ἔκτασιν τῆς εἰς βάρος μας ἐπιβουλῆς ἐν ὄψει τῆς κατευθυνομένης ἀκαταπαύστου, ἀχαλινώτου καὶ γιγαντιαίας ἐκστρατείας πλήρους ἀποβλακώσεώς μας μὲ τὰς κενολόγους θριαμβολογίας περὶ τοῦ δῆθεν ἐπιτεύγματος τῆς εἰσδοχῆς μας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Κοινότητα καὶ τῶν ὅσων ἐξ αὐτῆς κονδυλίων ( διαφόρων  πακέττων Ντελόρ ) ἤδη ἀπηλαύσαμεν ἢ πρόκειται νὰ ἀπολαύσωμεν...

Κατ᾽ ἀρχὴν δὲν πρόκειται περὶ ἐπιτεύγματος, ἀφοῦ ἡ συμμετοχή μας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Κοινότητα εἶχεν ἐπιζητηθῆ εἰς πρῶτον στάδιον καὶ ἐμεῖς τὴν ἠρνούμεθα ἐπὶ διετίαν καὶ πλέον, ἐρωτοτροποῦντες μὲ ἄλλην ἕνωσιν, τὴν προγραμματισθεῖσαν Εὐρωπαϊκὴν Ζώνην ᾽Ελευθέρων Συναλλαγῶν, ἡ ὁποία ἀπέληξεν εἰς τὴν δημιουργίαν, ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς ᾽Αγγλίας, τὸ 1959 τῆς Εὐρωπαϊκῆς συνεργασίας ἐλευθέρου ἐμπορίου (European Free Trade Association). ῾Ως πρὸς δὲ τὰς χρηματοδοτήσεις, ἂς εὑρεθῇ κάποιος, νὰ μᾶς πληροφορήσῃ ποία ἑλληνικὴ βιομηχανία ὠφελήθη ἐξ αὐτῶν, ποῖος παραγωγικὸς τομεὺς τῆς οἰκονομίας μας ἀνεπτύχθη, ἢ μήπως τὰ χρήματα διετέθησαν καταναλωτικῶς χάριν ξένων ἀγαθῶν καὶ ξένων ὑπηρεσιῶν, ἐπανακάμψαντα ἔτσι πανηγυρικῶς εἰς χεῖρας τῶν εὐρωπαίων  δωρητῶν  μας !...

᾽Αφήνω δὲ κατὰ μέρος καὶ τὸν συνταγματικῶς ἐπιλήψιμον τρόπον καὶ τῆς εἰσδοχῆς μας εἰς τὴν Ε.Ο.Κ. καὶ τῆς ἀποδοχῆς τῆς συμφωνίας τοῦ Μάαστριχτ. Διότι καὶ τὰ δύο αὐτὰ συνεπήγοντο ἀπεμπόλησιν κυριαρχικῶν μας δικαιωμάτων, ἡ ὁποία ἐγκύρως ἑκάστοτε ἐπιχειρεῖται ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον μὲ ἀπόφασιν τοῦ ἔχοντος συντακτικὴν ἁρμοδιότητα ὀργάνου, τὸ ὁποῖον παρ᾽ ἡμῖν εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ὁ ἑλληνικὸς λαὸς καὶ οὐδεὶς ἄλλος ἀντ᾽ αὐτοῦ, μὴ συγχωρουμένης, οὔτε μὲ τὴν ἐπίκλησιν τοῦ ἄρθρου 28 §§ 2 καὶ 3 τοῦ Συντάγματος, ἐκχωρήσεως τῆς τοιαύτης ἀποκλειστικῆς του ἐξουσίας. Αὐτὸς ὑπῆρξε ὑπὸ ἀνάλογα συνταγματικὰ κείμενα καὶ ὁ κοινῶς ἀποδεκτὸς προβληματισμὸς ἀπὸ τὸν πολιτικὸν κόσμον καὶ τὴν ἐπιστήμην τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης, κατ᾽ ἀκολουθίαν τοῦ ὁποίου καὶ, ὡς γνωστόν, διενηργήθησαν εἰς τὰς χώρας αὐτὰς δημοψηφίσματα, προκειμένου νὰ ληφθῇ ἡ σχετικὴ ἀπόφασις.

Μόνον λοιπὸν ὁ ἑλληνικὸς λαός ἐδικαιοῦτο καὶ εἰς τὴν χώραν μας νὰ ἀποφασίσῃ ἐγκύρως περὶ αὐτῶν καὶ ἔπρεπε, ἑπομένως, νὰ ἐρωτηθῇ πρὸς τοῦτο διὰ δημοψηφίσματος. Πρᾶγμα ὅμως τὸ ὁποῖον δὲν ἔγινε. ᾽Αντ᾽ αὐτοῦ ἐπελέγη ἡ εὔκολος λύσις προσφυγῆς εἰς τὴν Βουλήν, ἡ ὁποία εἶναι πασίδηλον μὲ πόσην ἄνεσιν ὑποτάσσεται πειθηνίως εἰς τὰ κελεύσματα κομματικῆς πειθαρχίας. Οἱ δὲ συνταγματολόγοι μας, κατὰ συντριπτικὴν πλειονοψηφίαν - καὶ μάλιστα οἱ ἐξ αὐτῶν προβάλλοντες μαρξιστικὰς καταβολὰς τῆς ἐπιστημονικῆς των σκέψεως, - συνήθως ἀμετροεπεῖς περὶ σημαντικῶν καὶ κυρίως ἀσημάντων, ἐπὶ τοῦ προκειμένου αἰδημόνως ἅπαντες ἐσιώπησαν !...

Δυνατότης ἄλλης ἐθνικῆς πορείας.

7.- Εἰς τὸν  ἀφελέστατον ἐξ ἄλλου ἀντίλογον, ὅτι δὲν ἦτο δυνατὸν ἡ ῾Ελλὰς νὰ παραμείνῃ ἐκτὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος, ἡ ἀπάντησις εἶναι ἁπλῆ. Δυνατότης ἀμύνης ἔναντι τῆς ἰμπεριαλιστικῆς λαίλαπος ὑπῆρχε καὶ ὑπεδείχθη ἐγκαίρως (βλέπε π.χ. τὰς ἀναπτύξεις τοῦ καθηγητοῦ ΣΤΕΦΑΝΙΔΟΥ, ἔνθ᾽ ἀνωτ. σελ.124 ἑπ.). ᾽Εκ τῶν ὅσων ὁ διαπρεπὴς καθηγητὴς εἰσηγεῖτο τότε (συσπείρωσις μετ᾽ ἄλλων χωρῶν ἀναλόγου στάθμης συμφερόντων, κλπ.) ἰδιαιτέρως σημειωτέα ἡ ἀνάγκη ὅπως ἀπαραιτήτως προηγεῖτο ταχύρρυθμος ἐκβιομηχάνισις καὶ αὔξησις τῆς παραγωγικότητος τῆς χώρας μας, προκειμένου νὰ καταστῇ αὕτη ἱκανή, ὅπως ἀνθέξῃ τὸν ἀνταγωνισμὸν τῶν ἤδη μελῶν, τότε, τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος εἰς περίπτωσιν τελωνειακῆς μετ᾽ αὐτῆς συνδέσεως, καὶ μόνον ἐν συνεχείᾳ ἦτο πολιτικῶς, δηλαδὴ ἐθνικῶς, ἐπιτρεπτὸν οἱοδήποτε διάβημα πρὸς εἴσοδον, ἀκινδύνως πλέον δι᾽ ἡμᾶς, εἰς αὐτήν. ῎Αλλωστε, δὲν ὑπῆρχε κανεὶς λόγος νὰ βιασθοῦμε, αἱ θῦραι τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος δὲν ἐπρόκειτο νὰ κλείσουν, ἀπόδειξις ὅτι καὶ τώρα εἰσέρχονται νέαι χῶραι εἰς αὐτήν, ἡ δὲ γείτων Τουρκία κατ᾽ οὐδὲν ἐζημιώθη, διότι καθυστέρησε μέχρι τοῦδε τὴν προσπάθειαν συνδέσεώς της (μόνον αἱ ἀνεπτυγμέναι χῶραι τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως βιάζονται, προκειμένου νὰ τὴν λεηλατήσουν ἀγρίως οἰκονομικῶς, τώρα ποὺ εἶναι ἀνανάπτυκτος - θὰ τὸ ἀντιληφθῇ συντόμως τὸ νέον των θῦμα, ὁ τουρκικὸς λαός ! - δι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ μᾶς ἐπίεσαν ἀπαραδέκτως ἀσφυκτικῶς πρὸς ἄρσιν τῶν ἄκρως δεδικαιολογημένων ἰδικῶν μας ἀντιρρήσεων).

Πλὴν ὅμως πολιτικὴ τῆς ἐπισήμου ῾Ελλάδος δὲν ὑπῆρχε ! ... Καὶ ὄχι μόνον δὲν ὑπῆρχε. Διότι ἡ ἐν προκειμένῳ ἐπιβεβλημένη προσήκουσα καὶ ἐμπνευσμένη ἀναπτυξιακὴ πολιτικὴ προϋπέθετεν ἀπαραιτήτως ἐκτεταμένην περὶ τοῦ πρακτέου ἐνημέρωσιν τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ καὶ πανεθνικὴν τοῦ ῾Ελληνισμοῦ (καὶ τοῦ ἀποδήμου !) συστράτευσιν, πρὸς ἀξιοποίησιν ὅλων τῶν δυνατοτήτων του, πράγματα τὰ ὁποῖα θὰ ἐξησφαλίζοντο μόνον  α) διὰ τῆς εὐπρεποῦς εἰς κάθε τομέα τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς τηρήσεως τῶν κανόνων τῆς δημοκρατίας, ὥστε ὅλοι ἀνεξαιρέτως οἱ ῞Ελληνες πολῖται νὰ συμμετέχουν καὶ οὐδεὶς νὰ αἰσθάνεται ἀποκλειόμενος ἀπὸ τὴν κοινὴν προσπάθειαν, καὶ β) διὰ προαγωγῆς τῆς εἰλικρινοῦς ὁμονοίας ὅλων τῶν ῾Ελλήνων ἐπὶ ἐθνικῆς καὶ κοινωνικῆς κλίμακος. ᾽Αντ᾽ αὐτῶν ὅμως οἱ κυβερνῶντες μὲ ἄλλα τότε, ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα, κατεγίνοντο : πῶς, ἐναντίον κάθε κανόνος δημοκρατικῆς τάξεως καὶ κάθε ὑπαγορεύσεως πανεθνικῆς συμπνοίας, θὰ διαιωνίσουν τὴν ἀδιακώλυτον ἰδικήν των παρουσίαν εἰς τὴν ἐξουσίαν· καὶ συγκεκριμένως 1) μὲ τὴν διοργάνωσιν ἐκλογῶν βίας καὶ νοθείας ( αἱ ἑκατοντάδες καταδικαστικαὶ δικαστικαὶ ἀποφάσεις δι᾽ ἐγκληματικὰς πράξεις κατὰ τὰς ἐκλογὰς τῆς περιόδου ἐκείνης εἶναι ἀδιάψευστοι τοῦ γεγονότος ἀποδείξεις, - βλ. τὸ βιβλίον  ῾Η Δημοκρατία θὰ νικήσῃ, ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ τοῦ ἐκλογικοῦ πραξικοπήματος τῆς 29ης ᾽Οκτωβρίου 1961 , ἔκδοσις ῾Ενώσεως Κέντρου, ᾽Αθῆναι, 1962 ),- 2) μὲ τὴν σύμπηξιν παρακρατικῶν ὀργανώσεων,  διατελούντων εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, πρὸς κατατρομοκράτησιν τοῦ λαοῦ, μὲ ἀποκορύφωσιν τὴν στυγερὰν δολοφονίαν, κατὰ Μάϊον τοῦ 1963, εἰς δημοσίαν συγκέντρωσιν εἰς Θεσσαλονίκην, ἐπὶ παρουσίᾳ μάλιστα ἑκατὸν ὀγδοήκοντα (180) ἀστυνομικῶν, ἐλεγχόντων διασταύρωσιν δύο ὁδῶν, εὔρους ἑκάστης ὄχι μείζονος τῶν δέκα μέτρων (!), τοῦ βουλευτοῦ τῆς ἀριστερᾶς Γρηγορίου Λαμπράκη καὶ τὸν βαρύτατον τραυματισμὸν καὶ δευτέρου (τοῦ Γεωργίου Τσαρουχᾶ, δολοφονηθέντος ἀκολούθως καὶ αὐτοῦ ἐπὶ δικτατορίας). ῾Η ἐσχάτως πυκνωθεῖσα ἐπὶ τοῦ προκειμένου, πρὸς συγκάλυψιν τῆς πραγματικότητος καὶ χάριν τῆς ὑστεροφημίας τῶν τότε κυβερνησάντων, προσπάθεια νὰ παρασταθῇ, ὅτι δὲν ὑπῆρξαν δῆθεν τότε πολιτικαὶ εὐθῦναι διὰ τὰ πρωτοφανῆ αὐτὰ εἰς κάθε κοινοβουλευτικῶς κυβερνωμένην χώραν γεγονότα, εἶναι ἐξοφθάλμως καταγέλαστος βιασμὸς τῆς λογικῆς καὶ τῆς ἀληθείας. Διότι καὶ μόνη ἡ δικαστικῶς βεβαιωθεῖσα ὕπαρξις παρακρατικῶν ὀργανώσεων, ἐνεργουσῶν μάλιστα ἐν στενῇ συνεργασίᾳ πρὸς κρατικάς, καὶ δὴ τὰς ἀστυνομικάς, ἀρχάς, ἀλλὰ καὶ ἡ ποινικὴ ἐμπλοκὴ εἰς τὴν ὑπόθεσιν καὶ τῶν τοπικῶν ἀξιωματούχων τῆς Χωροφυλακῆς ἀρκοῦν πρὸς κατάδειξιν τοῦ ἀνοήτου τῶν σχετικῶν προσπαθειῶν,- 3) μὲ τὴν κατάρτισιν διαφόρων σχεδίων τύπου  «Περικλῆς» πρὸς δραστικώτερον ἔλεγχον τῆς πολιτικοκοινωνικῆς πραγματικότητος, δυσμενῶς ἐξελισσομένης διὰ τοὺς κρατοῦντας, ἔναντι παντὸς ἐνδεχομένου (εἶναι χαρακτηριστικόν, ὅτι ὁ ἐπιλεγεὶς τότε ὡς Γραμματεὺς τῆς ἐπιτροπῆς διὰ τὸ  σχέδιον «Περικλῆς»  Γεώργιος Παπαδόπουλος τὸ ἐχρησιμοποίησεν ἀκολούθως, τὸ 1967, ὁ ἴδιος, δι᾽ ἴδιον λογαριασμόν, πρὸς ἐπιβολὴν τῆς δικτατορίας του),- κλπ., κλπ.

Καὶ ὄχι μόνον δὲν ὑπῆρξε, παρὰ τὰ ἀντιθέτως διατυμπανιζόμενα, ἀναπτυξιακὴ πολιτική, ἀλλὰ ὑπὸ τῶν ἰδίων κρατούντων καὶ κατὰ τὴν μεταδικτατορικὴν περίοδον παρεκωλύθη ἐνεργῶς πᾶσα σχετικὴ σοβαρὰ ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία, κατὰ τὰς ἰδίας των προσωπικὰς ἑκάστοτε προτιμήσεις ἢ ἀπαρεσκείας. ῾Ως συνέβη μὲ τὴν ματαίωσιν νομοθετικῶς κατ᾽ ᾽Οκτώβριον 1977 τῆς μεγάλης ἐπενδύσεως εἰς τὰ Μέγαρα ὑπὸ τοῦ ὁμίλου ᾽Ανδρεάδη, μὲ ἀποτέλεσμα, ὄχι μόνον νὰ τεθῇ  ταφόπλακα  εἰς τὴν οἰκονομικὴν ἀνάπτυξιν τῆς χώρας μας, διότι  καμμία σχεδὸν μεγάλη ἐπένδυσις δὲν ἐγένετο ἔκτοτε, ὅπως ἐσημείωσε προσφάτως καὶ οἰκονομολογικὸν περιοδικόν ( βλέπε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΝ ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΝ, τεῦχος 22ας Δεκεμβρίου 1994, σελ.149 ), ἀλλὰ ἐπὶ πλέον καὶ νὰ καταδικασθῇ ἡ ῾Ελλάς προσφάτως ὑπὸ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου, ὅπως, διὰ τὴν ματαίωσιν αὐτήν, καταβάλῃ ἀναδρομικῶς, πρὸς ἀποζημίωσιν τοῦ ἐν λόγῳ ὁμίλου, τὸ τεράστιον ποσὸν τῶν τεσσάρων δισεκατομμυρίων δραχμῶν, αἱματηροτάτη ὄντως ἐπιβάρυνσις τοῦ οὐδὲν εἰς ταῦτα πταίσαντος ῾Ελληνικοῦ λαοῦ!

 Καὶ βεβαίως κατὰ τὰ τριάκοντα πέντε (35) καὶ πλέον χρόνια ἀπὸ τότε, ποὺ γυμνόποδες ἐκρούσαμε τὸ πρῶτον τὴν θύραν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητος, χρόνια κυριολεκτικῶς χαμένα, θὰ ἠμποροῦσεν ἀνετώτατα ἡ ῾Ελλάς, νὰ ὁλοκληρώσῃ τὴν ἐκβιομηχάνισιν καὶ οἰκονομικήν της ἐν γένει ἀνάπτυξιν εἰς βαθμὸν ἐπιτρέποντα τοὐλάχιστον τὴν ἄνευ κινδύνων σύνδεσίν της καὶ μὲ τὴν  Εὐρωπαϊκὴν Κοινότητα. ᾽Αρκεῖ νὰ ὑπῆρχε πολιτικὴ ὀρθὴ καὶ κατάλληλος πρὸς ἐφαρμογήν της πολιτικὴ ἡγεσία. Αὐτὰ διὰ τοὺς μοιρολατρικῶς ἀτενίζοντας τὴν ἐθνικήν μας πραγματικότητα !...  

8.- Καὶ διὰ νὰ ἐπανέλθωμεν εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Κοινότητα : Μὲ τοιαύτην λοιπὸν, ὡς ἀνωτέρω, ὑπόστασιν καὶ νοοτροπίαν τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως καὶ τὴν ἰδίαν τῶν Η.Π.Α. εἶναι διανοητικῶς θεμιτόν, νὰ ἀναμένεται, ὅτι αἱ ὑπ᾽ αὐτῶν προγραμματιζόμεναι ἐξελίξεις εἰς τὸν βαλκανικὸν χῶρον ἦτο ποτὲ δυνατόν, νὰ ἀποβλέπουν εἰλικρινῶς εἰς τὸ ἀληθὲς ὄφελος τῶν βαλκανικῶν λαῶν ;

Αἱ ἐπὶ τοῦ «σκοπιανοῦ» ἀποκαλύψεις τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ.

9.- ῎Ακρως ἀποκαλυπτικὰ εἶναι τὰ ὅσα ἐν συνεχείᾳ ὁ Κύριος Μητσοτάκης ἐξέφερεν ἐπὶ τοῦ «σκοπιανοῦ». Φρονεῖ, ὅτι «δυστυχῶς καὶ ἡ ῾Ελλάδα μὲ τὴν ἀπόφασή της νὰ θέσει ὡς κυρίαρχη προτεραιότητα τῆς ἐξωτερικῆς της πολιτικῆς τὸ ὄνομα τῶν Σκοπίων εἶχε γίνει καὶ αὐτὴ μέρος τοῦ βαλκανικοῦ προβλήματος»· ἀκόμη ὅτι «τὸ πιὸ μεγάλο λάθος τῆς πολιτικῆς μας γιὰ τὰ Σκόπια, τὸ ὁποῖο προκάλεσε ὁ κ. Σαμαρᾶς, ἦταν ὅτι προτάξαμε τὸ ὄνομα (τῆς Μακεδονίας) καὶ θέσαμε σὲ δεύτερη μοῖρα τὸ κρίσιμο ἐθνικὸ θέμα τῆς ἀποκήρυξης ἀπὸ τοὺς Σκοπιανοὺς τῶν ἰσχυρισμῶν τους περὶ τῆς ἀνύπαρκτης σλαβικῆς μειονότητος στὴν ῾Ελλάδα»· πιστεύει, ὅτι «ἂν αὐτὸ μᾶς ἐδίδετο, εἶναι βέβαιο ὅτι μὲ ἕνα σύνθετο ὄνομα μὲ γεωγραφικὸ προσδιορισμὸ καὶ τὴν τροποποίηση τῶν ἐπίμαχων ἄρθρων τοῦ Συντάγματος - σύμβολα τότε δὲν εἶχε ἀκόμα ἐμφανίσει ὁ Γκληγκόρωφ - θὰ ἐπετυγχάναμε μία ἐθνικὰ συμφέρουσα λύση γιὰ τὴν ῾Ελλάδα»· καὶ ἀποκαλύπτει, ὅτι δὲν ἐφήρμοσεν ὡς Πρωθυπουργὸς τὴν πολιτικὴν αὐτήν, διότι  «μόνος μὲ μιὰ ὁριακὴ πλειοψηφία στὴ Βουλὴ καὶ τὴν ἀνοιχτὴ ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν ὁμάδα Σαμαρᾶ», δὲν εἶχε  «χάριν τῆς ἐθνικῆς ἑνότητος»  (καὶ ὑπενθύμισε σχετικῶς  «τὸ συλλαλητήριο μὲ ἕνα ἑκατομμύριο ἀνθρώπους στὴ Θεσσαλονίκη τὴν 14η Φεβρουαρίου 1992»)  «ἄλλη ἐπιλογή», διότι  «δυστυχῶς ἡ ὑπόλοιπη πολιτικὴ ἡγεσία, στὴν ὁποία περιλαμβάνεται καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ( :  Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ),  παρ᾽ ὅτι κατ᾽ ἰδίαν πίστευε, ὅτι τὸ θέμα τοῦ ὀνόματος δὲν ἦταν κυρίαρχο θέμα, δημοσίως ἀρνήθηκε νὰ στηρίξει τὴν πολιτικὴ τῆς ἄμεσης λύσης τοῦ προβλήματος μὲ τὸ πακέτο Πινέϊρο».

Τούτων οὕτως ἐχόντων, δηλαδὴ ἀληθῶν ὑπολαμβανομένων, εἰλικρινῶς διερωτῶμαι, ἐὰν θὰ ἦτο ποτὲ δυνατὸν νὰ ἐμφιλοχωρήσουν περισσότεραι πλάναι καὶ μεγαλύτερα λάθη ἀπὸ τὴν ἀνομολογουμένην ὑπὸ τοῦ Κυρίου Μητσοτάκη θεώρησιν ὑπ᾽ αὐτοῦ ὡς ὑπευθύνου κυβερνήτου τῆς χώρας τοῦ προβλήματος τῶν Σκοπίων. Πράγματι :

Οὐδεμία ὑπαιτιότης μᾶς βαρύνει διὰ τὸ σκοπιανόν.

10.- Κατὰ ποίαν λογικὴν ἡ ῾Ελλὰς ἔγινε  μέρος τοῦ βαλκανικοῦ προβλήματος , ἁπλῶς καὶ μόνον διότι ἔθεσεν ὡς  κυρίαρχη προτεραιότητα τῆς ἐξωτερικῆς της πολιτικῆς τὸ ὄνομα τῶν Σκοπίων ; Πρόβλημα, διότι προετάξαμε τὸ πρώτιστον καὶ οὐσιωδέστατον εἰς τὴν μετὰ τῶν Σκοπίων διαφοράν μας ; ᾽Εὰν λοιπὸν γίνῃ μία κλοπή, εἶναι ὑπαίτιος ὁ νοικοκύρης, καὶ γίνεται αὐτὸς μέρος τοῦ προβλήματος, διότι ἀπετόλμησε, νὰ καταγγείλῃ τὴν κλοπὴν καὶ νὰ ἀξιώσῃ ἀπὸ τὸν κλέπτην τὴν ἀπόδοσιν τοῦ κλαπέντος ; Διότι περὶ τῆς ἰδίας ἀπαραλλάκτως περιπτώσεως πρόκειται μὲ τὴν ἀναίσχυντον ὑπὸ τῶν Σκοπίων νόσφισιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας. ᾽Εκτὸς ἐὰν ὁ τέως Πρωθυπουργὸς καὶ οἱ ἐπ᾽ αὐτοῦ ὁμόφρονές του πιστεύουν, ὅτι Σλάβοι, διαβάντες τὸν Δούναβιν καὶ ἐνσκήψαντες εἰς τὸν χῶρον τῆς Βαλκανικῆς μόλις κατὰ τὰ τέλη τοῦ 6ου μὲ ἀρχὰς τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνος, ἀπέκτησαν δικαιώματα ἐπὶ τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τοῦ ἑλληνικοῦ (δωρικοῦ) φύλου τῶν Μακεδόνων, ποὺ τὸ ἐχρησιμοποίουν αὐτοὶ ἤδη ἀπὸ τῆς 2ας χιλιετηρίδος π.Χ. ! Καὶ μάλιστα, χωρὶς κανεὶς ἀπὸ τοὺς Σλάβους αὐτοὺς ἢ τοὺς ἀπογόνους των νὰ διεκδικήσῃ ποτὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ μέχρι καὶ τοῦ 1943 ! Διότι μόλις ἀπὸ τότε ἤρχισε δειλὰ-δειλὰ ἡ νόσφισις τοῦ ἑλληνικοῦ αὐτοῦ ὀνόματος, ὡς ἐθνικοῦ των πλέον ὀνόματος, ὑπὸ ἀλλοφύλων. Καὶ βεβαίως  χρησικτησία  ξένου ὀνόματος δὲν νοεῖται, οὔτε φυσικὰ μὲ τὴν ἐπίκλησι παρανόμου χρήσεώς του μόλις 50 ἐτῶν ἔναντι ἐξακολουθητικῆς, χωρὶς διακοπήν, χρήσεως ἀπὸ τὸν δικαιοῦχον ἰδιοκτήτην ἐπὶ τέσσερις ἤδη χιλιετηρίδες. Καὶ διότι εἶναι ἀδιανόητον νὰ φρονῇ οἱοσδήποτε, μὲ ἐξαίρεσιν φυσικὰ τοὺς ἀνιστορήτους καὶ τοὺς ἐθνοπροδότας, τὰ ἐναντία, εἶναι καταδήλως ἡμαρτημένη καὶ ἀποτελεῖ σφάλμα πελώριον ἡ δημοσίως διακηρυσσομένη ἄποψις, ὅτι δῆθεν ἐξ ὑπαιτιότητός μας ἐγίναμε... μέρος τοῦ βαλκανικοῦ προβλήματος !

Οἱ ξένοι τὸ ἐδημιούργησαν.

11.- ᾽Ανάγκη εἰλικρινείας.  ᾽Εγίναμε πρόβλημα  ὄχι ἐξ ἰδικῆς μας ἐνεργείας ἢ ὑπαιτιότητος, ἀλλὰ διότι οἱ δῆθεν φίλοι, δῆθεν σύμμαχοι, δῆθεν ἑταῖροι μας ἐφρόντισαν ἐμμανῶς καὶ ἐδημιούργησαν, κατ᾽ οὐσίαν αὐτοί, τεχνητῶς τὸ κυριολεκτικῶς ἀνύπαρκτον αὐτὸ θέμα εἰς βάρος μας. Διότι, ἐὰν ὅλοι αὐτοί, ἀκόμη καὶ χωρὶς θεώρησιν τῶν καθ᾽ ὑπόθεσιν  φιλικῶν, συμμαχικῶν καὶ ἑταιρικῶν  μεθ᾽ ἡμῶν δεσμῶν, ἠτένιζαν τὸ  πρόβλημα  μὲ στοιχειώδη ἐντιμότητα καὶ εἰλικρίνειαν, θὰ ἦτο ἀδύνατον νὰ ἀποκλίνουν τῶν ἱστορικῶν, ἐθνολογικῶν, γεωγραφικῶν, φυλετικῶν δεδομένων καὶ θὰ ἐδικαίωνον αὐθωρεὶ τὴν ῾Ελλάδα ἔναντι τοῦ ἰταμοῦ πλαστογράφου. ῾Ο ὁποῖος καὶ θὰ ἀνεδιπλώνετο τότε ἐντὸς 24ώρου ! Οἱ δολιώτατοι ὅμως, χάριν ἰδίων ἀποκλειστικῶς συμφερόντων (διὰ νὰ ἀποκτήσουν ἰδικά τους προγεφυρώματα εἰς τὴν Βαλκανικήν, πρὸς ἀγριωτέραν ἐκμετάλλευσίν της), καὶ ἄπιστοι δῆθεν φίλοι, δῆθεν σύμμαχοι καὶ δῆθεν ἑταῖροι μας ὄχι μόνον δὲν δικαιώνουν, ἀλλὰ καὶ ἐμποδίζουν τὴν αὐτοδύναμον, διὰ τοῦ  «ἐμπάργκο» , ἰδικήν μας δικαίωσιν καὶ μᾶς πιέζουν πρὸς τὴν ὁδὸν τοῦ ἐθνικοῦ ὀλέθρου καὶ τῆς ἐθνικῆς μας καταισχύνης ἀφορήτως, ἰταμώτεροι αὐτοὶ καὶ τοῦ κ.Γκληγκόρωφ !

Αὐτὴν τὴν ψηλαφητὴν τῶν πραγμάτων ἀλήθειαν ἀνέμενεν ὁ ῾Ελληνικὸς λαός, νὰ ἀκούσῃ ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ του, εὑρισκομένου ἐπὶ τέλους τώρα ἐκτὸς ἐπισήμων καθηκόντων, - ἐὰν ὑποτεθῇ, κάκιστα βεβαίως, ὅτι ἡ ἀλήθεια δὲν ἐπιτρέπεται νὰ ἐκτίθεται ὠμὴ ἐξ ἐπισήμων χειλέων ! Καὶ ὄχι νὰ ἀποσιωπᾶται, καὶ ἡ ἀποσιώπησις αὐτὴ νὰ συνοδεύεται μάλιστα ἀπὸ δηλώσεις αὐτοενοχῆς, ὅτι δῆθεν μὲ ἰδικήν μας ὑπαιτιότητα  ἐγίναμε μέρος τοῦ προβλήματος τῆς Βαλκανικῆς  !...

Τὸ ψευδώνυμον  «Μακεδονία»  δημιουργεῖ ὅλα τὰ προβλήματα.

12.- ᾽Απορρίψατε ἀπὸ τὴν σκοπιανὴν λεοντῆν τὸ ψευδώνυμον  «Μακεδονία» καὶ τότε ὅλα τὰ ἄλλα καταπίπτουν αὐτομάτως. Οὔτε σκοπιανὴ μειονότης ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους θὰ ἀνευρίσκεται, οὔτε τὰ ἐπίβουλα ἄρθρα τοῦ Συντάγματός των θὰ ἔχουν κανένα ἀντίκρυσμα, οὔτε ξένα σύμβολα (ὁ ἥλιος τῆς Βεργίνας) θὰ εἶναι χρησιμοποιήσιμα. ῞Ολα αὐτὰ τροφοδοτοῦνται ἀπὸ τὸ ὄνομα, ἀπὸ τὴν νόσφισιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος Μακεδονία. ῾Ο τέως Πρωθυπουργὸς καὶ οἱ ὁμόφρονές του ξεκινοῦν ὅμως ἀνάποδα ! Φρονοῦν, ὅτι ἀρκεῖ ἡ ἐκ μέρους τῶν Σκοπίων ἀποκήρυξις τῶν ἰσχυρισμῶν τους περὶ τῆς ἀνύπαρκτης σλαβικῆς μειονότητος εἰς τὴν ῾Ελλάδα, ὁπότε μὲ ἕνα σύνθετο ὄνομα μὲ γεωγραφικὸ προσδιορισμὸ καὶ τὴν τροποποίησι τῶν ἐπιμάχων ἄρθρων τοῦ Συντάγματός των  θὰ ἐπετυγχάναμε μιὰ ἐθνικὰ συμφέρουσα λύσι γιὰ τὴν ῾Ελλάδα . ᾽Αλλὰ μὲ τέτοια μεθόδευσι μόνον θὰ αὐταπατώμεθα καὶ μόνον δυσμενεστέρα εἰς βάρος μας τροπὴ θὰ ἐλάμβανε τὸ ζήτημα.

Πράγματι. ῾Η λύσις τοῦ συνθέτου ὀνόματος, δηλαδὴ τοῦ ὀνόματος  «Μακεδονία»  συνοδευομένου  μὲ γεωγραφικὸν προσδιορισμόν , διδομένη μὲ τὴν συγκατάθεσιν καὶ τὴν συνυπογραφήν μας ἀσφαλῶς εἶναι ἡ χειροτέρα ὅλων !

Πρῶτον, διότι ἀποτελεῖ ἱστορικόν ψεῦδος ἡ χρῆσις, ἔστω καὶ συνθέτου μὲ τὴν λέξιν «Μακεδονία»  ὀνόματος  δι᾽ ὁλόκληρον τὴν σημερινὴν ἐπικράτειαν τῶν Σκοπίων, ἀφοῦ μόνον τὸ ἕν τρίτον περίπου αὐτῆς ἀπετέλει μέρος τῆς ἱστορικῆς (ἀρχαίας) Μακεδονίας. Πῶς λοιπὸν θὰ χρησιμοποιῆται ὁ ὅρος αὐτὸς καὶ διὰ τὰ ὑπόλοιπα δύο τρίτα τοῦ σημερινοῦ ἐδάφους τῶν Σκοπίων, τὰ ὁποῖα οὐδέποτε ὑπῆρξαν «Μακεδονία» ;

Δεύτερον, διότι ἡ ἐπικράτεια τῶν Σκοπίων κατέχει μόνον τὸ 38 %   περίπου (ἀκριβῶς 38,32 % ) τοῦ ἐδάφους τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας, ἐνῷ τὸ μεῖζον, τὸ 52 %  περίπου (ἀκριβῶς 51,57 % ), ἀποτελεῖ ἤδη τμῆμα τῆς ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, τὸ δὲ ὑπόλοιπον 10 %  (ἀκριβῶς 10,11 % ) τῆς βουλγαρικῆς (βλ. σχετικῶς τὸν συλλογικὸν τόμον ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,4000 χρόνια ῾Ελληνικῆς ῾Ιστορίας καὶ Πολιτισμοῦ, ᾽Εκδοτικὴ ᾽Αθηνῶν, 1982, σελ. 504). Κατὰ ποίαν ἑπομένως λογικὴν νὰ παραχωρηθῇ τὸ ὄνομα «Μακεδονία», ἔστω καὶ μετὰ συνθετικοῦ, εἰς κράτος, ποὺ κατέχει μόλις τὸ 38 % τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας, καὶ μάλιστα κατὰ παραχώρησιν ἡμῶν, ποὺ κατέχομεν τὸ 52 %  τῆς ἱστορικῆς αὐτῆς περιοχῆς καὶ ἑπομένως ἔχομεν καὶ ἐκ τούτου μείζονα δικαιώματα εἰς χρῆσιν τοῦ ἱστορικοῦ αὐτοῦ ὀνόματος;

Τρίτον, διότι τὸ ὄνομα διεκδικεῖται ἀπὸ τοὺς Σκοπιανοὺς τοῦ κ. Γκληγκόρωφ ὄχι μόνον πρὸς προσδιορισμὸν τῆς χώρας των, ἀλλὰ καὶ τῶν κατοίκων της, τῆς ἐθνότητός των ὡς  Μακεδονικῆς  ! ᾽Αλλὰ ἀληθινοὶ Μακεδόνες εἰς τὸ κρατίδιον τῶν Σκοπίων εἶναι μόνον οἱ ἐκεῖ ἐναπομείναντες ῞Ελληνες, ἀνερχόμενοι κατὰ μὲν τὴν ὁμολογίαν καὶ αὐτοῦ τοῦ κ. Γκληγκόρωφ εἰς ἑκατόν χιλιάδας (100.000), κατὰ δὲ τὴν Κυρίαν Βιργινίαν Τσουδεροῦ εἰς συνέντευξίν της, ὅταν κατεῖχε τὴν θέσιν ῾Υφυπουργοῦ τῶν ᾽Εξωτερικῶν εἰς τὴν κυβέρνησιν ἀκριβῶς τοῦ Κυρίου Μητσοτάκη, εἰς διακοσίας πεντήκοντα χιλιάδας (250.000), ἐνῷ διὰ τοὺς γνωρίζοντας ἐπιτοπίως τὰ πράγματα εἰς ἀκόμη περισσοτέρους, τοὺς ὁποίους ὅμως ῞Ελληνας, ἀληθινοὺς Μακεδόνας, περιέργως ἠγνόησεν ἐξ ὁλοκλήρου ὁ Κύριος Μητσοτάκης εἰς τὴν ὁμιλίαν του καὶ ἐξακολουθητικῶς ἀγνοοῦν καὶ ὅλοι οἱ πρὸς τὰς ἀπόψεις του αὐτὰς συγκλίνοντες, δυστυχῶς δὲ καὶ ἡ ἐπίσημος ῾Ελλάς !

Καὶ βεβαίως, Μακεδόνες  δὲν εἶναι δυνατὸν ἐξ ὁρισμοῦ νὰ εἶναι οἱ Σλάβοι τοῦ κ. Γκληγκόρωφ, διὰ λόγους στοιχειωδεστάτου σεβασμοῦ τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας. Κατὰ ποίαν λοιπὸν λογικὴν θὰ χαρακτηρίζωνται  Μακεδόνες  οἱ Σλάβοι αὐτοί, ἀλλὰ καὶ αἱ λοιπαὶ ἐθνότητες, αἱ ὁποῖαι, κατὰ τὰς στατιστικὰς καὶ αὐτοῦ τοῦ καθεστῶτος Γκληγκόρωφ, διαβιοῦν εἰς τὸ μωσαϊκὸν ἐθνοτήτων, ποὺ ἀποτελοῦν τὸν  λαὸν  τοῦ σημερινοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, καὶ μάλιστα καὶ ἡ πολυπληθεστέρα ἐκ τούτων, δηλαδὴ ἡ ἀλβανική, ἡ ὁποία ἀνέρχεται περίπου εἰς τὸ 35 μὲ 40 %  τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ ;

῎Εχει ὅμως τοιοῦτος χαρακτηρισμὸς συλλήβδην ὅλων τῶν κατοίκων τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων ὡς  «Μακεδόνων»  καὶ τοῦτο τὸ θετικὸν, ὅτι ἀποκαλύπτει περιτράνως τὸ πόσον ὑποκριτικὰ καὶ ἀπατηλὰ καὶ ἄνευ ἀντικρύσματος εἶναι τὰ κατὰ κόρον διακηρυσσόμενα ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελλομένους τὴν «νέαν ἐποχὴν» («new age») παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων, - αὐτοὺς τοὺς ἴδιους ἀκριβῶς, ποὺ συγκαταλέγονται εἰς τοὺς πλέον λυσσαλέους ὑποστηρικτὰς τοῦ κ. Γκληγκόρωφ καὶ τῶν ψευτομακεδόνων του - περὶ δῆθεν σεβασμοῦ τῶν ἐθνικῶν ἰδιαιτεροτήτων  καὶ τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων !

Τέταρτον, διότι ἐάν ὅλοι αὐτοί, κατὰ βιασμὸν ἀπροσμαχήτων ἐπιστημονικῶν δεδομένων, ἱστορικῶν-γεωγραφικῶν (ἀφοῦ μόνον τὸ ἕν τρίτον τοῦ ἐδάφους τῶν Σκοπίων ἀνήκει εἰς τὴν ἱστορικὴν Μακεδονίαν) καὶ ἐθνολογικῶν (ἀφοῦ ἀληθινοὶ Μακεδόνες ἐκ τῶν κατοίκων τοῦ κρατιδίου εἶναι, ὡς προεξετέθη, μόνον οἱ ἐκεῖ διαβιοῦντες ῞Ελληνες), χαρακτηρίζωνται ὡς «Μακεδόνες», ἔστω μὲ τὴν προσθήκην κάποιου συνθετικοῦ, δὲν θὰ ἀνακύπτῃ αὐτομάτως, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς προσθήκης τοῦ συνθετικοῦ αὐτοῦ, εἰς τὴν συνείδησιν τῶν οὕτω καλουμένων, μὲ τὴν συγκατάθεσιν καὶ τῆς ῾Ελλάδος (προτρεπομένης ὑπὸ τοῦ ὁμιλητοῦ καὶ τῶν ἐπ᾽ αὐτοῦ ὁμοφρόνων του νὰ ἐνδώσῃ εἰς τὸ σύνθετον τοῦτο ὄνομα !), ὁ προβληματισμός, ποῦ εὑρίσκονται ἐπὶ τέλους οἱ ἄλλοι, οἱ μὴ καλυπτόμενοι ἀπὸ τὸ συνθετικόν, Μακεδόνες καὶ δὲν θὰ γεννῶνται ἀναποτρέπτως διακαεῖς πόθοι καὶ ἐπιθυμίαι πρὸς συνένωσιν μετ᾽ αὐτῶν, καὶ δὲν θὰ συντηρῆται ἔτσι αὐτομάτως, καὶ μὲ τῆς῾Ελλάδος τὴν συνυπογραφὴν(!),ἐκστρατεία ἀλυτρωτισμοῦ εἰς βάρος μας, ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες κάτοικοι τῶν βορείων ἐπαρχιῶν μας, μέχρι τοῦ Νέστου ποταμοῦ πρὸς ἀνατολάς, ἢ καταγόμενοι ἐκ τῆς περιοχῆς αὐτῆς ὑπερηφάνως φέρομεν, καὶ δὲν πρόκειται βεβαίως νὰ ἀπεμπολήσωμεν, καὶ τὸν εἰδικώτερον χαρακτηρισμόν μας ὡς Μακεδόνων ; ᾽Αναποτρέπτως ναί ! ῾Οπότε, ἀφοῦ θὰ ὀνομάζωνται καὶ μὲ τὴν ἰδικήν μας συγκατάθεσιν  «Μακεδόνες»  καὶ αὐτοί, δὲν θὰ ἔχουν πλέον οἱ Σκοπιανοὶ ἀνάγκην οὔτε τῶν σημερινῶν ἐπιβούλων ἄρθρων τοῦ Συντάγματός των, οὔτε ἰσχυρισμῶν περὶ ἰδικῆς των  μειονότητος  εἰς τὴν ῾Ελλάδα, διὰ νὰ ἀσκήσουν τότε ἀλυτρωτικὴν εἰς βάρος μας πολιτικήν, ἀφοῦ φορεὺς αὐτῆς ἀκατάλυτος θὰ εἶναι ἀμετακινήτως αὐτὸ τὸ ἀνεγνωρισμένον καὶ ἀπὸ ἡμᾶς ἐπίσημον καὶ διεθνοῦς χρήσεως ὄνομά τους !

᾽Ιδοὺ λοιπὸν διατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ χειροτέρα ὅλων, ὅπως προεξετέθη, δῆθεν  λύσις  τοῦ συνθέτου ὀνόματος καὶ ἰδοὺ πόσον καταδήλως κίβδηλον ἀποδεικνύεται τὸ ἐπισειόμενον  ἀντίκρυσμά  της τῶν δῆθεν πρὸς ἡμᾶς  παραχωρήσεων  τῶν Σκοπιανῶν διὰ τῆς ἐγκαταλείψεως τῶν ἐπιβούλων ἄρθρων τοῦ Συντάγματός των καὶ τῶν ἰσχυρισμῶν τους περὶ ἰδικῆς των μειονότητος εἰς τὴν ῾Ελλάδα ! 

Πέμπτον, εἰς περίπτωσιν συγκαταθέσεώς μας εἰς τὴν  γεωγραφικὴν  ὀνομασίαν τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων ὡς  «Μακεδονίας τοῦ Βαρδάρη» , δηλαδὴ τοῦ ᾽Αξιοῦ ποταμοῦ, ὅπως μὲ τόσην ἀπερισκεψίαν προετάθη κατὰ τὸ παρελθόν, τότε θὰ ἔχωμεν δικαιώσει ρητῶς τὴν ἀλυτρωτικὴν τῶν  Μακεδόνων  τοῦ κ. Γκληγκόρωφ πολιτικήν, ἀφοῦ τὸ ὄνομα τοῦ κρατιδίου των θὰ περιλαμβάνῃ πλέον καὶ τὴν ἑλληνικήν μας Μακεδονίαν, διασχιζομένην μέχρι Θεσσαλονίκης (καὶ τοῦ Αἰγαίου) ἀκριβῶς ὑπὸ τοῦ  Βαρδάρη  (σλαβικὴ ὀνομασία τοῦ ᾽Αξιοῦ) ποταμοῦ ! –

Αὐτὴ θὰ εἶναι ἡ ἀποστολὴ τῶν συνθέτων, μὲ γεωγραφικὴν ἐπισήμανσιν, ὀνοματοδοσιῶν ! Μόνον ἐθελουσία τύφλωσις ἐμποδίζει τὴν παραθεώρησιν τῶν στοιχειωδῶν αὐτῶν ἀληθειῶν !...

Αἱ λοιπαὶ προκλήσεις τῶν Σκοπίων ἀτελέσφοροι.

13.- ᾽Ανάγκη σοβαρότητος. Δὲν εἶναι τὰ ἐπίβουλα ἄρθρα τοῦ σκοπιανοῦ  συντάγματος, οὔτε ἡ ἐπίμονος, σταλινικῆς-τιτοϊκῆς ἐμπνεύσεως, δηλητηριώδης ἐπὶ πεντηκονταετίαν ἤδη ἐναντίον τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος προπαγάνδα εἰς διεθνῆ κλίμακα (φυσικὰ, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι εἶναι ρακένδυτοι,  μὲ ξένον χρυσίον !) τῶν Σκοπίων, μὲ τὰ φληναφήματα περὶ ὑποδούλου (!)  «Μακεδονίας τοῦ Αἰγαίου»  (πρόκειται περὶ τῆς ῾Ελληνικῆς μας Μακεδονίας), προπαγάνδα ἀντιμετωπισθεῖσα ἐκ μέρους μας ἐγκληματικῶς ἀνοήτως, ἢ καὶ ἐθνοπροδοτικῶς, διὰ μόνης τῆς σιωπῆς μας, οὔτε ἀκόμη ἡ ἐσχάτως προστεθεῖσα πρόκλησις τῆς χρησιμοποιήσεως ἑλληνικῶν συμβόλων (τοῦ ῾Ηλίου τῆς Βεργίνας) εἰς τὴν σημαίαν τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα κινδυνεύει ἡ ῾Ελλάς ! Διότι ἡ δυναμικότης τοῦ κρατιδίου εἶναι ἀπὸ πάσης ἀπόψεως τόσον ἀμελητέα, ὥστε εἰς τοὺς αἰῶνας τοὺς ἅπαντας οἱαδήποτε ἀναμέτρησίς των μαζί μας θὰ ὡδήγει μόνον εἰς τὴν ἐξαφάνισιν τοῦ τεχνητοῦ αὐτοῦ καὶ θνησιμαίου δημιουργήματος ξένων συμφερόντων καὶ διεθνοῦς ὑποκρισίας ! ᾽Αλλὰ καὶ χωρὶς σύγκρουσιν οἱ ψευδεπίγραφοι  Μακεδόνες  μόνοι τίποτε δὲν θὰ ἠμποροῦσαν νὰ τελεσιουργήσουν εἰς βάρος μας, οὔτε καὶ τὴν ὕπαρξί τους νὰ σημειώσουν, ἐὰν δὲ ἐνέμενον εἰς τὴν ἀνωτέρω τακτικήν των τῆς ἐποχῆς τοῦ ψυχροῦ πολέμου, θὰ παρεδίδοντο ἀσφαλῶς εἰς τὴν χλεύην τῆς διεθνοῦς κοινωνίας, ἐκεῖ ὅπου μόνον εἶναι καὶ ἡ θέσις των ὡς κοινῶν πλαστογράφων καὶ διεθνῶν ἀπατεώνων !

῾Ο κίνδυνος πηγάζει ἀπὸ τὴν ἀνάμιξιν καὶ τὰς ἐπιδιώξεις τῶν ξένων.

 14.- ῾Ο κίνδυνος ἀνακύπτει μόνον ἀπὸ τὴν ἀνάμιξιν ξένων δυνάμεων  εἰς τὰ τῆς Βαλκανικῆς, ὅπως ἄλλωστε συνέβαινεν ἀνέκαθεν καὶ κατὰ τὸ παρελθόν. Φυσικὰ ὄχι ἐξ ἀγαθοῦ ἐνδιαφέροντος, ἀλλὰ ἐκ στυγνῆς ἰδιοτελείας, πρὸς δημιουργίαν ἀφ᾽ ἑνὸς ἰδίων προγεφυρωμάτων πρὸς ἀνετωτέραν καὶ ἀγριωτέραν ἐκμετάλλευσιν τῆς περιοχῆς, καὶ ἀφ᾽ ἑτέρου ἰδίων σφαιρῶν ἐπιρροῆς εἰς τὸ πεδίον τοῦ διεθνοῦς τῶν ἰσχυρῶν δυνάμεων ἀνταγωνισμοῦ. Καὶ ἡ ἀνάμιξις εἶναι ἀπροσχημάτιστος.

῾Ο τέως Πρωθυπουργὸς ὡμίλησε διὰ τὴν γερμανικὴν ἐπιμονὴν εἰς τὴν διάλυσιν τῆς Νοτιοσλαβίας. ῎Ηδη εἶναι ἐμφανεστάτη καὶ ἡ ἐπέμβασις τῶν Η.Π.Α. ᾽Εκδηλουμένη, ὄχι μόνον ὑπὸ τὸν τύπον ἀπαραδέκτων, ἀπὸ ἀπόψεως Διεθνοῦς Δικαίου, ἐπιστολιμαίων ὑποδείξεων καὶ ἐμμέσων ἐπιταγῶν τοῦ Προέδρου των πρὸς τὸν Πρωθυπουργόν μας, Πρωθυπουργόν, ὑποτίθεται, ἀνεξαρτήτου χώρας, περὶ τῆς ἀκολουθητέας ἔναντι τῶν γειτόνων μας πολιτικῆς (!) ( μᾶς συνιστοῦν συγκεκριμένως, ὡς γνωστόν, παράδοσιν ἄνευ ὅρων ! )· ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς ἀποστολῆς στρατιωτικῆς δυνάμεως καὶ ἀφθονεστάτου στρατιωτικοῦ ἐξοπλισμοῦ παντοίας φύσεως τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων ! Καὶ ἐρωτᾶται, πρὸς τί ἡ ἐκεῖ στρατιωτικὴ παρουσία ξένων, ἐξ ἄλλης ἠπείρου (!), καὶ ὁ ἀλόγιστος αὐτὸς ἐξοπλισμὸς ἑνὸς ἀσημάντου καὶ οἰκονομικῶς ἐξηθλιωμένου, κυριολεκτικῶς ρακενδύτου κρατιδίου ; ᾽Απὸ ποιοὺς κινδυνεύει ἡ ἀκεραιότης τοῦ κρατιδίου τούτου, διὰ νὰ ἀνακύπτῃ ἡ ἀνάγκη τοιαύτης συνδρομῆς πρὸς αὐτό, ὅταν εἶναι δεδομέναι αἱ ἔναντί του φιλειρηνικαὶ διαθέσεις ὅλων τῶν γειτόνων του, καὶ μάλιστα τῆς ῾Ελλάδος, ἐπανειλημμένως σαφέστατα καὶ πανηγυρικῶς διακηρυχθεῖσαι ; Δὲν ἀπομένει ἔτσι δυστυχῶς παρὰ μόνον μία ὀδυνηρά, διὰ τὴν περίπτωσιν τῆς φιλειρηνικῆς χώρας μας, ἀπάντησις : Τὰ Σκόπια στηρίζονται στρατιωτικῶς καὶ ἐξοπλίζονται, διὰ νὰ καταστοῦν ἀποτελεσματικὸς ἀποσταθεροποιητικὸς παράγων εἰς τὴν Βαλκανικήν, ἡ σημερινὴ διάταξις τῆς ὁποίας καὶ δὲν ἀνταποκρίνεται εἰς τὰ σχέδια καὶ τὰς ἐπιδιώξεις τῶν ἐπαγγελλομένων τὴν  «νέαν ἐποχὴν»  τῆς παγκοσμίου τάξεως πραγμάτων. Καὶ ἐπειδὴ οἱ ἀφανεῖς, ἀλλὰ πασίγνωστοι (!), ἐποχούμενοι εἰς τοὺς κολοσσιαίους πολιτειακοὺς ὀργανισμούς, ὅπως αἱ Η.Π.Α., ἡ Μεγάλη Βρεταννία, ἡ Γερμανία, ἡ Γαλλία, καὶ χρησιμοποιοῦντες αὐτούς, ἐρήμην βεβαίως τῶν οἰκείων λαῶν, εἰς ὑπηρέτησιν τῶν ἀνόμων παντοίων, ὄχι μόνον ἀναγκαίως οἰκονομικῶν, συμφερόντων των, ὑπολογίζουν πολὺ καὶ εἰς τὴν χειραγώγησιν τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης, ὥστε νὰ ἀποφύγουν ἀνεξελέγκτους ἀντιδράσεις της, ἐπενδύουν πάντοτε τὰ κακόβουλα ἐνεργήματά των καὶ μὲ καλύπτρας ἰδεολογικάς ! ᾽Εξ οὗ καὶ ἡ ἀνάγκη, ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ὅπως διαιωνίσουν τὸ σταλινικὸν ἐφεύρημα τῆς  Μακεδονίας, ὡς δυστυχοῦς ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ὑποτελοῦς, δῆθεν, περιοχῆς, ἀποκτώσης μόνον τώρα, ἐπὶ τέλους, τὴν ἰδιαιτέραν κρατικὴν της ὀντότητα ! Τὸ κατάπτυστον τοῦ ἐγχειρήματος ἀνακύπτει καὶ μὲ μόνον τὸ καταλυτικὸν ἐρώτημα : ᾽Αλήθεια, διατί, ὅταν ἡ ῾Ελλὰς μεταπολεμικῶς ὑφίστατο φοβερὰν ἔνοπλον ἐπίθεσιν, ἀκριβῶς πρὸς πραγματοποίησιν καὶ τοῦ σταλινικοῦ αὐτοῦ προγράμματος, ὅλοι οἱ σήμερον κοπτόμενοι ὑπὲρ τῆς  «Μακεδονίας»  τοῦ κ. Γκληγκόρωφ δῆθεν φίλοι, δῆθεν σύμμαχοι καὶ δῆθεν ἑταῖροι μας, δὲν συνέτρεξαν τότε τὸν Στάλιν, ἀλλ᾽ ἀντιθέτως ἐβοήθησαν τὴν ἀμυνομένην ῾Ελλάδα πρὸς ἀπόκρουσιν τῆς ἐπιβουλῆς ; Δὲν ἐνδιαφέρει βεβαίως τοὺς ἐπιβούλους, ὅτι ἡ ὑπ᾽ αὐτῶν χρησιμοποιουμένη ἤδη εἰς τὴν περίπτωσίν μας ἰδεολογική των καλύπτρα εἶναι διάτρητος. ῎Ετσι δὲν ἐνοχλοῦνται ἰδιαιτέρως ἀπὸ τὸ ἐξωφρενικόν τοῦτο : τὸ  ἔλασσον  ( τὸ 38 %   τῆς ἱστορικῆς Μακεδονίας, ποὺ κατέχουν ἤδη τὰ Σκόπια ), ἀφοῦ αὐτὸ μόνον θὰ ἔχῃ, καὶ μὲ τὴν ἐπιδιωκομένην ἰδικήν μας συγκατάθεσιν καὶ ὑπογραφήν, τὸ κρατικὸν ὄνομα «Μακεδονία»  ( ἔστω μὲ συνθετικόν ! ), νὰ ἐπιζητῇ νὰ ἀπορροφήσῃ τὸ  μεῖζον  (52 %  καὶ 10 %, ποὺ ἀποτελοῦν ἤδη τμήματα τῆς ῾Ελληνικῆς καὶ Βουλγαρικῆς, ἀντιστοίχως, ἐπικρατείας, ὡς προεξετέθη), ἐναντίον μάλιστα τῆς θελήσεως τῶν κατοίκων τοῦ κατὰ 14 %  μείζονος (52 %  ἐν σχέσει πρὸς 38 % )  τμήματος τῆς Μακεδονίας μας, ὅπως καὶ ὁ τέως Πρωθυπουργὸς διετράνωσε, μὲ τὴν ἀναφοράν του εἰς τὸ συλλαλητήριον τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὸ ἕνα περίπου ἑκατομμύριον Μακεδόνων, ποὺ προσῆλθον εἰς αὐτό ! Αὐτὰ διὰ τοὺς ἐπιβούλους δὲν ἔχουν σημασίαν. Τοὺς ἀρκοῦν τὰ προσχήματα, μὲ τὴν σκέψιν, ὅτι οἱ λαοὶ τόσον εὔκολα ἐξαπατῶνται καί, κυρίως, τόσον εὔκολα ξεχνοῦν ! ᾽Αλλὰ αἱ πολιτικαὶ ἡγεσίαι, οἱ παντοίας φύσεως ταγοί μας, πῶς παραθεωροῦν τὰς ἀνωτέρω στοιχειωδεστάτας ἀληθείας ; ...

῾Η στάσις τῆς πολιτικῆς μας ἡγεσίας.

15.- ῎Οχι, δὲν τὰς παραθεωροῦν ! Δι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ τέως Πρωθυπουργός  «ἀναγνωρίζει», ὅτι φοβούμενος  «ἐθνικὸν διχασμόν», ἠκολούθησε τὴν ἐθνικῶς ἐνδεδειγμένην ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ πολιτικήν, «χωρὶς νὰ τὴν πιστεύῃ» ! Μολονότι μάλιστα καὶ σύμπας ὁ πολιτικὸς κόσμος, ὅπως ἐτόνισε,  «συμπεριλαμβανομένου καὶ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ( : Κωνσταντίνου Καραμανλῆ )», δὲν ἐπίστευε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἀκολουθουμένην πολιτικήν, ἀλλὰ καὶ δὲν ἐτόλμα νὰ φανερώσῃ τὴν ἐναντίωσίν του !

Καὶ ὡς πρὸς μὲν τὸν τότε Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας, τὸν Κύριον Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν, τὸ πρᾶγμα καθίσταται κατανοητόν. ᾽Εν ὄψει ὁλοκλήρου τοῦ πολιτικοῦ του παρελθόντος καὶ τῆς στάσεως, τὴν ὁποίαν ὡς ὑπεύθυνος Κυβερνήτης τῆς χώρας ἐτήρησε κατὰ καιροὺς ἐπὶ ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, οὐδεὶς θὰ ἀνέμενε τὶ τὸ διάφορον. ᾽Αλλά καὶ διότι ὁ ἴδιος δὲν ἀπέκρυπτε τὰς ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀπόψεις του, αἱ ὁποῖαι καὶ διέρρεον ἐξ ἀκριτομυθιῶν κατὰ καιροὺς διαφόρων ἐπισκεπτῶν καὶ συνομιλητῶν του, οἱ ἐκ τῶν ὁποίων μάλιστα αὐτοχαρακτηριζόμενοι - καίτοι πρὸ πολλοῦ ἔπαυσαν, ὅπως ἀποδεικνύουν τὰ λεγόμενα καὶ τὰ καμώματά τους, νὰ εἶναι – «ἀριστεροὶ»  καὶ ἀνελύοντο κάθε φορὰ, ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας τῶν ἀπόψεών του αὐτῶν, καὶ εἰς ἐμετικὰς πρὸς τὸν γηραιὸν συντηρητικὸν πολιτικὸν καὶ, ὑποθέτω, ἀπροκλήτους ὑμνωδίας !

Διὰ τὸν πολιτικὸν ὅμως κόσμον ἐγείρονται κολοσσιαῖα ἐρωτήματα, ὄχι μόνον πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ συνταγματικῆς κυρίως τάξεως. Πράγματι, εἶναι πρωτάκουστος ὄχι ἡ ὁμολογία - διότι χρέος τοῦ άληθοῦς δημοσίου ἀνδρὸς εἶναι νὰ προβαίνῃ καὶ εἰς ὁμολογίας, δηλαδὴ εἰς ἔκθεσιν ἢ παραδοχὴν καὶ ἐπιβλαβῶν δι᾽ ἑαυτὸν περιστατικῶν - ἀλλὰ τὸ ἀνομολογούμενον γεγονός, δηλαδὴ ἡ περίπτωσις Πρωθυπουργοῦ ἀκολουθοῦντος ἐπὶ σοβαρωτάτου ἐθνικοῦ θέματος πολιτικήν, εἰς τὴν ὁποίαν οὔτε ὁ ἴδιος, ἀλλὰ καὶ οὔτε ὁ λοιπὸς πολιτικὸς κόσμος, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, πιστεύει ! Διότι στοιχειῶδες χρέος τοῦ πολιτικοῦ εἶναι νὰ πράττῃ μόνον αὐτὰ, τὰ ὁποῖα πιστεύει, διότι τότε μόνον ἠμπορεῖ νὰ εἶναι καὶ ἀποτελεσματικός. Μήπως, λοιπόν, ὁ Κύριος Μητσοτάκης δὲν ηὐτύχησεν εἰς τὴν ἐθνικήν μας πολιτικὴν ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ, ἀκριβῶς διότι δὲν ἐπίστευεν ὁ ἴδιος, καὶ μαζί του, ὡς λέγει, καὶ ὁ λοιπὸς πολιτικὸς κόσμος, εἰς αὐτὴν ; ᾽Ενῷ, ἐὰν νομίζῃ, ὅτι δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἐφαρμόσῃ τὴν πολιτικήν, εἰς τὴν ὁποίαν πιστεύει, ὁ πολιτικὸς ὀφείλει νὰ παραιτηθῇ, ἀποκαλύπτων καὶ τὸν λόγον τῆς παραιτήσεως· ὄχι μόνον χάριν ἐνημερώσεως τοῦ λαοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ τὴν τόνωσιν, ἐξ ἀφορμῆς ἀκριβῶς τῆς κορυφαίας πράξεως τῆς παραιτήσεως, τοῦ προβληματισμοῦ, πρὸς στάθμισιν ὅλων τῶν παραμέτρων τοῦ συγκεκριμένου προβλήματος καὶ οὕτως ἀσφαλῆ τῆς ἀκολουθητέας τελικῶς ἐπ᾽αὐτοῦ πολιτικῆς χάραξιν. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ὅμως ὁ τέως Πρωθυπουργὸς ἐν προκειμένῳ δὲν ἔπραξε. -

Πλήρης διάστασις λαοῦ καὶ πολιτικοῦ κόσμου.

16.- ᾽Αλλὰ διατὶ δὲν παρῃτήθη καὶ δὲν ἠκολούθησε τὴν πολιτικήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐπίστευε καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἐπὶ τέλους καὶ ὁ λοιπὸς πολιτικὸς κόσμος, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας (:Κωνσταντίνου Καραμανλῆ),  «κατ᾽ ἰδίαν»  συνεφώνει, ὅπως λέγῃ ;  Διότι, ἀπαντᾷ ὁ ἴδιος, ἐφοβεῖτο  «ἐθνικὸν διχασμόν» ! ᾽Εθνικὸς ὅμως διχασμὸς διὰ πολιτικήν, ἐπὶ τῆς ὁποίας ὁμοφωνεῖ ὅλος ὁ πολιτικὸς κόσμος, ἀσφαλέστατα δὲν νοεῖται !

῾Ο τέως Πρωθυπουργὸς βαπτίζει κακῶς ὡς  ἐθνικὸν  τὸν διχασμόν, τὴν διάστασιν τῶν ἐπὶ τοῦ «Μακεδονικοῦ» ἀπόψεων τοῦ λαοῦ ἐν τῷ συνόλῳ του ἀφ᾽ ἑνὸς καὶ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀφ᾽ ἑτέρου· ἀφοῦ δακτυλοδεικτεῖ ἐπὶ τοῦ προκειμένου, μνημονεύων καὶ ἀναφερόμενος ρητῶς εἰς τὸ συλλαλητήριον τῆς Θεσσαλονίκης, τὸν ῾Ελληνικὸν λαόν ! Τὸν ῾Ελληνικὸν, λοιπόν, λαὸν ἐφοβοῦντο ὁ ἴδιος καὶ σύμπας ὁ λοιπὸς πολιτικὸς κόσμος, συμπεριλαμβανομένου τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ὅταν ἀπέφευγον νὰ ἀποκαλύψουν δημοσίως τὰς ἀπόψεις των ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀκολουθητέαν πολιτικήν, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ μόνον ἐπίστευον ! ῞Ομως δὲν ἀπέφευγον μόνον τὴν ἀποκάλυψιν, ἀλλὰ καὶ διεκήρυσσαν, πρὸς τὸν λαὸν ἀκριβῶς, ρητῶς τὰ ἀντίθετα ! ῞Οπως, ὅταν εἰς τὰς κοινοβουλευτικὰς συνελεύσεις τοῦ τότε κυβερνῶντος κόμματος τῆς Νέας Δημοκρατίας ἐλαμβάνετο ὁμοφώνως ἀπόφασις περὶ ἐμμονῆς εἰς τὴν ἄρνησίν μας παραχωρήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, ἁπλοῦ ἢ καὶ ἐν συνθέσει, πρὸς τὸν κ.Γκληγκόρωφ καὶ ἠπείλει μάλιστα ὁ νῦν ᾽Αρχηγός της Κύριος Μιλτιάδης῎Εβερτ, ὅτι ἐν ἐναντίᾳ περιπτώσει θὰ παρῃτεῖτο καὶ αὐτοῦ τοῦ βουλευτικοῦ του ἀξιώματος· ἤ, ὅταν τὰ ἴδια διεκηρύσσοντο καὶ εἰς τὸ ΠΑ.ΣΟ.Κ., καὶ ἀπὸ τὰ ἐν τῇ Βουλῇ κόμματα - τότε δὲν ὑπῆρχε ἡ  «Πολιτικὴ ῎Ανοιξη»  - μόνον τὸ Κ.Κ.Ε. ἐτήρει ἐφεκτικήν, ὄχι ὅμως κραυγαλέως (ὄχι καθαρά, ναὶ νὰ παραχωρήσουμε τὸ ὄνομα !), στάσιν, προφανῶς δέσμιον τῆς κατὰ τὸ παρελθὸν ἐπὶ τοῦ θέματος πολιτικῆς του. ῍Ας σημειωθῇ, ὅτι καὶ κατὰ τὰς τελευταίας ἐθνικὰς βουλευτικὰς ἐκλογὰς ὅλα τὰ κόμματα, μὲ αἰδήμονα τὴν σιωπὴν καὶ πάλιν μόνον τοῦ Κ.Κ.Ε., εἰς τὰς πρὸς τὸν λαὸν διακηρύξεις των, ᾽Αρχηγῶν καὶ στελεχῶν των, μόνον ὑπὲρ τῆς ἐθνικῆς θέσεως ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ, καὶ μάλιστα ρητῶς, ἐτάσσοντο. Δὲν ὑπῆρχεν ἑπομένως - μὲ ἀφετηρίαν πάντοτε τὰ  δεδομένα  τῆς ὁμιλίας τοῦ Κυρίου Μητσοτάκη -  κίνδυνος «ἐθνικοῦ διχασμοῦ», ἀλλὰ μόνον κίνδυνος ἀποκαλύψεως, ὅτι ὁ πολιτικὸς κόσμος εἰς τὴν ὁλότητά του, ἀφ᾽ ἑνὸς, μὲ τὰς δημοσίας διακηρύξεις του ἐψεύδετο πρὸς τὸν ἑλληνικὸν λαόν, καὶ, ἀφ᾽ ἑτέρου, μὲ τὰ ὅσα πράγματι ἐφρόνει δὲν ἐξέφραζεν ἐπὶ τοῦ προκειμένου τὸν ἑλληνικὸν λαόν ! 

῾Η ἐπισήμανσις αὐτή, ἀντλουμένη ἐξ αὐτῶν τῶν  ὁμολογιῶν  τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ, εἶναι ἐξόχως σημαντικὴ καὶ σήμερον. Διότι ἀποκαλύπτει ὅτι ὁ πολιτικὸς κόσμος μὲ τὰ ὅσα πρεσβεύει (χωρὶς καὶ νὰ τὰ λέγῃ!) ἐπὶ τοῦ θέματος εὑρίσκεται, ὡς πρὸς αὐτό, εἰς ἀταξίαν νομιμοποιήσεώς του πλέον ἔναντι τοῦ λαοῦ, στερούμενος τοιαύτης ! Συνακολούθως προκύπτει, ὅτι κανένας ἀπολύτως δὲν νομιμοποιεῖται εἰς ἀλλαγὴν τῆς ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ πολιτικῆς μας, κινουμένης ἐπὶ τῆς ἐθνικῶς ἀξιοπρεποῦς μέχρι στιγμῆς γραμμῆς, ἀφοῦ κοινῶς ἀνομολογεῖται (διὰ τοῦ φόβου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου νὰ ὑποστηρίξῃ εὐθέως καὶ ἀνοικτὰ ἐναντίας θέσεις ! ), ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἰς τὴν συντριπτικήν του πλειονοψηφίαν, περίπου παμψηφίαν, καμμίαν παραχώρησιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, ἁπλοῦ ἢ ἐν συνθέσει, δὲν ἀποδέχεται !  Καὶ ἐὰν πρόκειται νὰ σεβασθοῦμε τὸ Σύνταγμά μας (ἄρθρον 1 §§ 2 καὶ 3), ἡ θέλησις τοῦ λαοῦ καὶ μόνον πρέπει νὰ κατισχύῃ· διότι ἄλλως θὰ πρόκειται περὶ ἀντισυνταγματικοῦ πραξικοπήματος!...

Τὸ προταθὲν δημοψήφισμα.

17.- ῎Ετσι ἀποδεικνύεται καὶ πόσον ὀρθὴ καὶ σκόπιμος ὑπῆρξεν ἡ ὑπόδειξις τοῦ γράφοντος, ἤδη διὰ τῆς δημοσίας δηλώσεώς του τῆς 10ης ᾽Ιουνίου 1993, περὶ τῆς ἀνάγκης διεξαγωγῆς δημοψηφίσματος ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ θέματος, μὲ τὴν ἐπίκλησιν, - ἐν ὄψει διαφαινομένης ἔκτοτε τάσεως πρὸς εὔσχημον (μὲ τὴν λεοντῆν συνθέτου ὀνόματος) ἀπεμπόλησιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, - ὅτι καμμία Κυβέρνησις δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα, νὰ δεσμεύσῃ τὸ ῎Εθνος ἐπὶ τοῦ ζωτικοῦ αὐτοῦ σημείου, ἀλλὰ καὶ τὴν εὔλογον προσδοκίαν, ὅτι τοιοῦτο δημοψήφισμα θὰ ἐνεδυνάμωνεν  οὐσιαστικῶς καὶ τὴν Κυβέρνησιν (τοῦ Κυρίου Μητσοτάκη, τότε) κατὰ τοὺς χειρισμούς της ἔναντι τῶν ἐπιβούλων ξένων, δημιουργῶν κατ᾽ οὐσίαν τοῦ προβλήματος, μὲ τὴν καθολικὴν ἄρνησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, νὰ δεχθῇ  οὐσιαστικῶς τὸν ἐθνικόν του ἀκρωτηριασμόν· ἄρνησιν, ποὺ ἀναμφισβητήτως ἤθελε προκύψει ἀπὸ τὸ δημοψήφισμα, ὅπως ἄλλωστε ἔχει ἤδη καταδειχθῆ μὲ τὰς γνωστὰς μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Τὰς ἀντιδράσεις τοῦ ὁποίου καὶ ἀνομολογεῖται ἤδη, ὅτι ἐφοβεῖτο ὁ πολιτικός μας κόσμος ! ᾽Αλλὰ καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ τὰς φοβεῖται. ᾽Αφοῦ καὶ τώρα, εἰς τὸ χεῖλος κυριολεκτικῶς ἀπεριγράπτου ἐθνικῆς ταπεινώσεως καὶ ἐθνικοῦ ὀλέθρου, ἐπὶ τοιούτου κεφαλαιώδους καὶ ζωτικοῦ διὰ τὸν ῾Ελληνισμὸν θέματος δημοψήφισμα δὲν γίνεται, καίτοι ὑπάρχει ἀκόμη καιρὸς !...

῾Ο λαὸς ἀρνεῖται τὴν συνθηκολόγησιν.

18.- Καὶ δὲν γίνεται, ἁπλούστατα διότι θὰ καταδειχθῇ περιτράνως, ὅτι ὁ ἑλληνικὸς λαὸς εἰς τὴν συντριπτικὴν πλειονοψηφίαν του, παμψηφίαν σχεδόν, ἀρνεῖται τὴν ταπείνωσιν, ἀρνεῖται τὴν συνθηκολόγησιν ἔναντι ἐπιβούλων, ἀρνεῖται τὴν ἀπεμπόλησιν τοῦ ἱεροῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μας, ἀρνεῖται νὰ πτύσῃ εἰς τὴν μνήμην ἀπροσμετρήτων μαρτύρων καὶ ἡρῴων, ἐπὶ τέσσαρας ἤδη χιλετηρίδας καὶ πλέον, προμάχων τῆς ἑλληνικῆς μόνον, καὶ οὐδενὸς ἄλλου, Μακεδονίας καὶ τοῦ ἀσυγκρίτου μεγαλείου, τὸ ὁποῖον τὸ πνεῦμα της προσνέμει εἰς τὴν ῾Ελληνικήν μας Πατρίδα. Καὶ, ἀφοῦ τὴν ἐτυμηγορίαν αὐτὴν προδήλως φοβεῖται ὁ πολιτικός μας κόσμος, ἀνακύπτουν κρισιμώτατα ἐν προκειμένῳ ἐρωτήματα :

Πῶς συνέβη νὰ φρονῇ ἐπὶ τοῦ θέματος, ὡς ἀνομολογεῖται, τὰ ἀντίθετα πρὸς τὴν παμψηφίαν σχεδὸν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ; Καὶ διατὶ δὲν στέργει νὰ ἐμμείνῃ ὁλοψύχως εἰς τὴν ἐθνικῶς ἐπιβαλλομένην καὶ ἐπὶ τέλους πανδήμως ἀξιουμένην ἀνένδοτον ὑπὲρ τῶν δικαίων μας ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ πολιτικήν ; ῎Εχει ὁ πολιτικὸς μας κόσμος ἀνομολογήτους ἐπὶ τοῦ προκειμένου, ἢ καὶ ἄλλων ἐθνικῶν μας θεμάτων, δεσμεύσεις ; Καὶ ἔναντι ποίων ; Καὶ πρὸς ποῖον σκοπὸν ἀνελήφθησαν οἱ δεσμεύσεις αὐτές ;

Αἱ δεσμεύσεις. ᾽Εγχώριοι ὄχι.

19.- Περὶ ἐγχωρίων βεβαίως δεσμεύσεων δὲν θὰ πρόκειται, ἀφοῦ ἑνιαία εἶναι ἡ θέλησις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τῆς ὁποίας ἡ παράβασις προδιαγράφεται. Εἶναι, ἐξ ἄλλου, κατανοητόν, ὅτι ἀπὸ μικρὰν χώραν, ὡς ἡ ῾Ελλάς, ἄσκησις πλήρως ἀνεξαρτήτου ἐξωτερικῆς πολιτικῆς δὲν εἶναι δυνατή - τὰ ἀντίθετα ἀνάγονται εἰς τὴν σφαῖραν εὐτελοῦς δημοκοπίας. ῞Οπως δὲ πάντοτε, ἔτσι καὶ σήμερα ὑπάρχουν ἀναμφισβητήτως αἱ δεσμεύσεις, αἱ ὁποῖαι ἀπὸ τὴν διεθνῆ συγκυρίαν περιστάσεων ἐπιβάλλονται. Καὶ αἱ ὁποῖαι ἀναμφισβητήτως ὑπαγορεύουν ὑπὸ συνθήκας ὁμαλάς διαμόρφωσιν ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τοῦ ἐφικτοῦ, ὡς μόνης ἐθνικῶς εὐπροσώπου καὶ ἐπιβεβλημένης. Διότι βεβαίως, ὅπως παντοῦ, καὶ εἰς τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τὰ ἀνέφικτα μέσα εἶναι ἀτελέσφορα καὶ δὲν προάγουν ἐφικτὰς καὶ πραγματοποιησίμους λύσεις.

῾Η πολιτικὴ τοῦ  «ἐφικτοῦ». ῾Η ῾Ελλὰς θῦμα ἐπιθέσεως. Τὸ ἐκ τῆς ῾Ιστορίας της καθῆκον.

20.- ῞Ομως ἐν προκειμένῳ οὔτε ἦτο ποτέ, οὔτε καὶ εἶναι, ἀκόμη καὶ σήμερα, ἀνέφικτος ἡ ἄσκησις τῆς μόνης ἐθνικῶς ἐπιβαλλομένης πολιτικῆς, τῆς ἀνενδότου δηλαδὴ παραφυλακῆς τῶν ἀναμφισβητήτων καὶ ἀπαραγράπτων δικαίων μας καὶ τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων. ᾽Αλλὰ καὶ ἐὰν ὑποτεθῇ τὸ ἀντίθετον, κατὰ τίποτε δὲν ἐνισχύεται ἡ ἄποψις τῶν συνθηκολόγων. Διότι ἡ προκειμένη περίπτωσις διαφέρει οὐσιωδῶς ἄλλων, κατὰ τὰς ὁποίας θὰ ἦτο ἐνδεχομένως νοητὴ καὶ ἐθνικῶς ἐπιτρεπτὴ ἄσκησις πολιτικῆς τοῦ  ἐφικτοῦ .

Καὶ διαφέρει, διότι αἱ συνθῆκαι δὲν εἶναι σήμερον ὁμαλαί, συνήθεις. Σήμερον ἡ ῾Ελλὰς δὲν ζητεῖ τίποτε καὶ ἀπὸ κανένα. Καὶ ἐν τούτοις ὑφίσταται ἀπροκάλυπτον ἐπίθεσιν ἐπὶ ὅλων ἀνεξαιρέτως τῶν ἐθνικῶν της θεμάτων.  ῎Αλλοι ζητοῦν ἀπὸ τὴν ῾Ελλάδα ! Καὶ τῆς ζητοῦν, ἐπὶ τοῦ προκειμένου, νὰ ἀπεμπολήσῃ τὴν ῾Ιστορίαν της, νὰ ἀπαρνηθῇ τὸ ζωντανώτερον καὶ κραταιότερον ἀνὰ τοὺς αἰῶνας τμῆμα τοῦ ἐθνικοῦ της εἶναι , νὰ παραδώσῃ αὐτὴν τὴν οὐσίαν τῆς ψυχῆς της. Τώρα ἡ ῾Ελλὰς ὑφίσταται ἐπίθεσιν καὶ ἀμύνεται ἐναντίον ἐπιθέσεως ἄλλων ! ᾽Επιθέσεως, ἂς ἐπαναληφθῇ, τὴν ὁποίαν ἐχάλκευσαν καὶ συντηροῦν οἱ ἐπισήμως φερόμενοι ὡς  φίλοι  καὶ  σύμμαχοι  καὶ  ἑταῖροι  μας (ὅλα αὐτὰ ἐντὸς εἰσαγωγικῶν), ἀντάξιοι συνεχισταὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου τῆς πανσλαβιστικῆς ἀρχικῶς καὶ σταλινικῆς ἀκολούθως ἐναντίον τῆς Μακεδονίας μας ἐπιβουλῆς.

᾽Αλλά, ὁσάκις ἡ ῾Ελλὰς ἀμύνεται, κάθε φορὰ ποὺ ὑφίσταται ξένη ἐπίθεσι, οὐδέποτε προγραμματίζει τὴν ἄμυνάν  ἢ τὴν πολιτικήν της εἰς τὰ πλαίσια τοῦ  ἐφικτοῦ. Αὐτὸ διδάσκει ἡ ῾Ιστορία μας τεσσάρων καὶ πλέον χιλιετηρίδων. Καὶ ἡ σχετικῶς πρόσφατος ! Διότι, ἐὰν ἐπρόκειτο νὰ ὡδηγούμεθα ἀπὸ τὴν πολιτικὴν τοῦ  ἐφικτοῦ , τότε δὲν θὰ ὑπῆρχον π.χ. οὔτε Θερμοπῦλαι, οὔτε Σαλαμίς,  οὔτε 1821, οὔτε ἀπελευθερωτικὴ ἐξόρμησις τοῦ 1912-1913, οὔτε βορειοηπειρωτικὸν ἔπος (1940), οὔτε ἔπος τῶν Μακεδονικῶν ὀχυρῶν καὶ τῆς Κρήτης (1941), οὔτε τίποτε ! ᾽Αφοῦ ἡ λογικὴ τοῦ  ἐφικτοῦ  θὰ μᾶς ἀπέκλειε καὶ τὴν σκέψιν ἀκόμη νὰ ἀντιπαρατεθοῦμε, ἀντιστοίχως, πρὸς τὸ πανίσχυρον Περσικὸν κράτος, ἢ τὴν κραταιὰν ᾽Οθωμανικὴν Αὐτοκρατορίαν, συνεπικουρουμένην μάλιστα ἀπὸ τὴν φοβερὰν ῾Ιερὰν Συμμαχίαν, ἤ τὴν φασιστικὴν ᾽Ιταλίαν καὶ τὴν χιτλερικὴν Γερμανίαν ( ὅταν ὁλόκληρος ἡ Εὐρώπη εἶχεν ὑποκύψει σχεδὸν ἀμαχητὶ ἐνώπιόν των ), κλπ., κλπ... ᾽Αντίκειται ἑπομένως εἰς αὐτὸ τὸ ἐθνικόν μας παρελθόν, εἰς τὴν ἱστορικήν μας παράδοσιν χιλιετηρίδων, εἶναι ἐθνικῶς ἀνεπίτρεπτος ἄσκησις πολιτικῆς δῆθεν τοῦ  ἐφικτοῦ , κατὰ κυριολεξίαν δὲ συνθηκολογήσεως, ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ προβλήματος, ἐπὶ θέματος δηλαδὴ ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἡ ῾Ελλὰς ἀμύνεται.

῎Εγκαιροι ἐπισημάνσεις πρὸς ὑπευθύνους.

21.- Μὲ ἀφετηρίαν ἀκριβῶς τὰς ἀπροσμαχήτους αὐτὰς ἀληθείας ἔγραφον ἐγκαίρως καὶ ἐπανειλημμένως πρὸς κατ᾽ ἐξοχὴν ὑπευθύνους, τὴν 30ὴν Μαρτίου 1993 πρὸς τὸν τότε Πρωθυπουργὸν Κύριον Κωνσταντῖνον Μητσοτάκην καὶ τὴν 6ην Δεκεμβρίου 1993 πρὸς τὸν τότε καὶ νῦν Πρωθυπουργὸν Κύριον ᾽Ανδρέαν Παπανδρέου, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ ἀκόλουθα :

« ᾽Εὰν ἡ οἰκειοποίησις ἀπὸ τὰ Σκόπια τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας ἢ παραγώγων του, ἡ χρῆσις ἑλληνικῶν συμβόλων κλπ. ἀποτελοῦν - καὶ ὄντως ἀποτελοῦν - ἄμεσο κίνδυνο γι᾽ αὐτὴ τὴν ἐθνική μας ἀκεραιότητα καὶ ἀσφάλεια, τότε ἡ μόνη ἐπιτρεπομένη καὶ ἐπιβαλλομένη ἀπάντησις ἐκ μέρους τῆς ῾Ελλάδος εἶναι ἕνα ἀποφασιστικὸ καὶ ἀμετάκλητο  «ΟΧΙ»  ἔναντι πάντων. Διότι, ἂς μὴ ἀπατώμεθα : τὸ  «ΟΧΙ»  μας θὰ ἀπευθύνεται πρὸς ἐκείνους, ποὺ ὑποκινοῦν καὶ στηρίζουν τὰ Σκόπια, σ᾽ αὐτοὺς ποὺ μὲ τὴν πολιτικὴ τοῦ  «διαίρει καὶ βασίλευε»  θέλουν νὰ ἐγκαταστήσουν ἄβουλο προτεκτορᾶτο στὰ βόρεια σύνορά μας, ὄργανο διαρκὲς ἀνόμων στὴν βαλκανικὴ ἐπιδιώξεών τους...᾽Αφοῦ μόνοι οἱ ψευδομακεδόνες τῶν Σκοπίων μόνον τὴν θυμηδία προκαλοῦν ὡς  ἀπειλὴ  εἰς βάρος μας, τοὺς ἀρκεῖ ἡ περιφρόνησί μας γιὰ τὴν ὁλοσχερῆ ἐξουδετέρωσί τους...

῾Επομένως, στὴν ἐπίθεσι ποὺ ὑφιστάμεθα, ἔχουμε ἐθνικὸ χρέος ὑπέρτατο νὰ ἀντιτάξουμε ὡς στοιχειώδη ἄμυνα τὴν κατηγορηματικὴ ἄρνησί μας : ῾Η ῾Ελλὰς δὲν ἀναγνωρίζει, οὔτε πρόκειται ποτὲ νὰ ἀναγνωρίσει, κράτος οἰκειοποιούμενο τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα τῆς  «Μακεδονίας»  ἢ τὰ παράγωγά του, ἢ ἑλληνικὰ σύμβολα. Μὲ ὅλες τὶς ἐντεῦθεν συνέπειες ( ὁριστικὸ κλείσιμο τῶν συνόρων, ἄρνησι συμμετοχῆς σὲ κάθε διεθνῆ ὀργάνωσι ἢ συνάντησι, ποὺ θὰ συμμετέχει τὸ ψευδεπίγραφο κρατίδιο, κλπ ). Καὶ θὰ θεωρήσει κάθε ἀναγνώρισι τέτοιου κράτους ἀπὸ τρίτους ὡς μὴ φιλικὴ ἔναντί της ἐνέργεια. Δὲν δέχεται δὲ κανένα ἐπὶ τοῦ θέματος συμβιβασμό.

Αὐτὰ εἶναι καὶ τὰ μόνα εἰρηνικὰ εἰς τὴν διάθεσίν μας μέσα. Διὰ τὰ ὁποῖα καὶ κανένας δὲν θὰ νομιμοποιεῖται, οὔτε θὰ δικαιοῦται νὰ μᾶς μεμφθῇ. Θὰ ἀνήκει δὲ εἰς τοὺς ἄλλους νὰ ἀναμετρήσουν τὶς συνέπειες τῆς ἰδικῆς μας ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀποφασιστικότητος».

῾Ο  «κίνδυνος»  διμερῶν  ἀναγνωρίσεων.

22.- Καὶ προσέθετα, ἐγκαίρως, εἰς τὰ ἀνωτέρω :

 Τὸ συνήθως ἐπαναλαμβανόμενο, ὅτι ἡ ἐκ μέρους μας ἄρνησις κάθε συμβιβασμοῦ θὰ ὁδηγήσῃ σὲ διμερεῖς ἀπὸ τρίτους ἀναγνωρίσεις τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων μὲ τὸ ὄνομα  «Μακεδονία», δὲν ἔχει καθόλου τὴν σημασία, ποὺ τοῦ ἀποδίδεται. Διότι εἶναι χιλιάκις προτιμώτερη ἡ ἀναγνώρισι ἀπὸ τρίτους μὲ ἰδική μας ἐναντίωσι, ὁπότε ὅμως ἡ ἀναγνωρίζουσα χώρα θὰ εὑρεθῇ στὴν δυσάρεστη θέσι, νὰ εἶναι ὑποχρεωμένη ἔναντί μας νὰ δικαιολογήσῃ τὰ ἱστορικῶς, φυλετικῶς, ἐθνολογικῶς, γεωγραφικῶς, ὡς ἀνωτέρω, ἀδικαιολόγητα καὶ νὰ ἀπολογῆται γιὰ τὴν μὴ φιλικὴ ἔναντί μας ἐνέργεια, παρὰ νὰ προσφέρουμε ἐμεῖς, μὲ τὴν ἰδική μας ἐνδοτικότητα στὸν ἀδήλου περιεχομένου συμβιβασμό, τὴν ἄφεσι ἁμαρτιῶν στοὺς ἐπιβούλους, μὲ ἐπικρεμαμένη ἐπὶ πλέον τὴν εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος ἀπειλήν καὶ μὲ τὴν ἰδική μας τοῦ λοιποῦ συγκατάθεσι καὶ συνυπογραφή ! Καὶ αὐτὰ ἀνεξαρτήτως τοῦ ὅτι κατηγορηματικῶς διαδηλουμένη ἀποφασιστικότης μας ἀναγκαίως θὰ προβληματίσῃ ἐντονώτερον τοὺς τρίτους καὶ ἀσφαλῶς θὰ καταστήσῃ δυσχερέστερες ἢ καὶ θὰ ἀποτρέψῃ διμερεῖς ἀναγνωρίσεις».

῾Ο  «κίνδυνος»  διεθνοῦς  «ἀπομονώσεώς» μας.

23.- Καὶ συνέχιζα :

  «῾Ως πρὸς τόν, ἐπίσης, διατυπούμενο, κίνδυνο διεθνοῦς ἀπομονώσεως τῆς χώρας, καὶ αὐτὸς εἶναι οὐσιαστικῶς ἀνύπαρκτος, ἀλλὰ καὶ ἀβλαβής ! Πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε τὴν ἀποκρυπτομένη συνήθως ἀλήθεια, ὅτι δὲν εἶναι ἡ ῾Ελλάς, ποὺ ἔχει ἀνάγκη τὴν Εὐρώπη, ἀλλ᾽ ἀντιθέτως ἡ Εὐρώπη ἔχει, καὶ μάλιστα γιὰ πάρα πολλοὺς λόγους, ἀνάγκη τὴν ῾Ελλάδα ! Θὰ εἶναι ἑπομένως πολὺ ὀδυνηρὴ καὶ ἡ σκέψις ἀκόμη διεθνοῦς ἀπομονώσεώς μας. Διότι, ἀκόμη καὶ οἱ ἐπίβουλοι, ἀκριβῶς διότι γνωρίζουν ἔστω στοιχειωδῶς τὴν ῾Ιστορία, ἔχουν συνείδησι τῆς ἀληθείας, ὅτι τὸ δίκαιο εἶναι μὲ τὸ μέρος μας καὶ ἁπλῶς, πρὸς ὑπηρέτησι ἰδίων συμφερόντων, παίζουν μὲ τὴν ἰδική μας παροιμιώδη ἐνδοτικότητα καὶ ὑποχωρητικότητα ! Καὶ δὲν πρόκειται νὰ μὴν ἀναμετρήσουν τὰ συμφέροντά τους, ὅταν ἀναλογισθοῦν, ὅτι ἡ προτίμησις Σκοπίων ἔναντι ῾Ελλάδος μόνον συμφέρουσα γι᾽ αὐτοὺς δὲν προβάλλει ! Καί, ἐπὶ τέλους, ἔχουμε καὶ ἄλλο παράδειγμα ἀπὸ τὴν σύγχρονη, μεταπολεμική, διεθνῆ ζωή : ῾Η διεθνὴς ἐπὶ σειρὰ δεκαετιῶν ἀπομόνωσις τοῦ κράτους τοῦ ᾽Ισραὴλ τελικῶς δὲν τὸ ἔβλαψε· ἀντιθέτως τὸ ὠφέλησε, διότι συνέτεινε περισσότερο ἀπὸ κάθε τι ἄλλο στὴν ἐθνικὴ συσπείρωσι τοῦ ἱστορικοῦ λαοῦ καὶ τὴν ἰσχυροποίησί του...».

Συμφέρει τὴν ῾Ελλάδα ἡ ἐξαφάνισις τοῦ τεχνητοῦ κρατιδίου.

24.- Καὶ κατέληγον :

  «Τέλος, ὡς πρὸς τὸ διατυμπανιζόμενο πολλαχόθεν, ὅτι συμφέρει εἰς τὴν ῾Ελλάδα ἡ ὕπαρξις τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, ἂς μοῦ ἐπιτραπῇ ἡ ἁπλῆ ἐπισήμανσις : ῾Η ὕπαρξις αὐτοῦ τοῦ κρατιδίου, καὶ μάλιστα μὲ τὸ ὄνομα  «Μακεδονία»  ἢ παράγωγά του, θὰ ἀποτελεῖ θρυαλλίδα καὶ διαρκῆ κίνδυνον εἰς τὰ βόρεια σύνορά μας. Καὶ βεβαίως δὲν πρόκειται τέτοιο κρατίδιο, μὲ τέτοια ἱστορία γενεθλίων του, νὰ γίνῃ ποτὲ δορυφόρος, ὅπως μὲ πολλὴν ἀφέλειαν πιστεύεται, ἢ ἁπλῶς σύμμαχός μας.

᾽Αντιθέτως, συμφέρει ἀναμφισβητήτως καὶ τὴν ῾Ελλάδα ἡ ἐξαφάνισις τοῦ τεχνητοῦ αὐτοῦ κρατιδίου. Πρῶτον, διότι θὰ ἀπαλλαγοῦμε ἔτσι ἀπὸ τὴν ἀνωτέρω διαρκῆ ἀπειλή. Δεύτερον, διότι τὸ ψεῦδος στὴ διεθνῆ ζωή, ἐν προκειμένῳ στὴν βαλκανική, μὲ τεχνητὸ κρατίδιο δεκτικὸ νὰ γίνῃ προτεκτορᾶτο πρὸς θεραπεία τῶν συμφερόντων ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, μόνον καλὸ δὲν πρόκειται νὰ κάνῃ. Καὶ τρίτον, διότι ἡ ῾Ελλὰς δὲν θὰ κινδυνεύσῃ ἀπὸ ἐνδεχόμενη διάλυσι τοῦ κρατιδίου αὐτοῦ· ἀφοῦ ἡ προσθήκη μερικῶν ἐκταρίων γῆς εἰς τὶς γειτονικές μας χῶρες (᾽Αλβανία, Βουλγαρία, κυρίως) δὲν πρόκειται βεβαίως νὰ τὶς καταστήσῃ περισσότερο ἐπικίνδυνες γιὰ τὴν χώρα μας ἀπὸ ὅ,τι ἤδη εἶναι, ἐὰν καὶ εἰς τὸν βαθμὸν ποὺ εἶναι. ᾽Ανεξαρτήτως τοῦ ὅτι, σὲ περίπτωσι διαλύσεως, ἔχει καὶ ἡ ῾Ελλὰς ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δικαιώματα κατὰ τὴν διανομὴν τοῦ ἐδάφους τοῦ κρατιδίου αὐτοῦ».

Καμμία διεθνὴς συγκυρία δὲν μᾶς ἐπιβάλλει υἱοθέτησιν πολιτικῆς ἐθνικῆς μειοδοσίας.

25.- Εἶναι δεδομένον, ὅτι ἡ ὑποδειχθεῖσα κατὰ τὰ ἀνωτέρω πρὸς κατ᾽ ἐξοχὴν ἁρμοδίους, ὑπευθύνως, δι᾽ αὐτὸ καὶ ὄχι δημοσίως [ ἀκριβῶς πρὸς ἀποφυγὴν τῆς προγραμματισμένως ἐκσφενδονιζομένης ἀπὸ ρυπαρογράφους, ὑπηρέτας τοῦ ᾽Επιβούλου ᾽Ανθελληνικοῦ Σχεδιασμοῦ, συνήθους μομφῆς, ὅτι πρὸς μόνην τὴν...  αὐτοπροβολήν  μου ἀποσκοπῶ μὲ πᾶν ὅ,τι λέγω ἢ πράττω, - φαίνεται, ὅτι εἰς αὐτοὺς ἡ ἔννοια τοῦ ἐθνικοῦ καθήκοντος εἶναι ἄγνωστος ! ], πολιτικὴ ἐπὶ τοῦ Σκοπιανοῦ δὲν ἠκολουθήθη. ᾽Αλλὰ καὶ ἐδῶ ποὺ ἐφθάσαμεν τώρα, δηλαδὴ παρὰ τὰ ἔκτοτε ἐπελθόντα (διμερεῖς ἀναγνωρίσεις τοῦ κρατιδίου τῶν Σκοπίων, κλπ.), φρονῶ, ὅτι αἱ ἀνωτέρω θέσεις δὲν ἀπώλεσαν ἀκόμη ἐξ ὁλοκλήρου τὴν πρακτικήν, πολιτικήν, χρησιμότητά των, δι᾽ αὐτὸ ἄλλωστε καὶ παρατίθενται. Κυρίως ὅμως καταδεικνύουν κατὰ τρόπον ψηλαφητόν, ὅτι καμμία διεθνὴς συγκυρία δὲν μᾶς ἐπέβαλλε, οὔτε μᾶς ἐπιβάλλει, ἐν ὄψει τῆς ἐθνικῆς κρισιμότητος τοῦ ζητήματος διὰ τὴν Πατρίδα μας καὶ ὁλόκληρον τὸν ῾Ελληνισμόν, νὰ ἀκολουθήσωμεν πολιτικὴν ἐθνικῆς μειοδοσίας (τὰ πράγματα πρέπει νὰ λέγωνται μὲ τὸ ὄνομά τους !) ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ. ῾Επομένως, ἐκ τοιαύτης ἀφετηρίας δέσμευσις τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας, διὰ νὰ ἀποβλέπῃ εἰς ἀντίθετον πρὸς τὴν θέλησιν τῆς παμψηφίας σχεδὸν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐπὶ τοῦ προκειμένου πολιτικήν, ἀντικειμενικῶς  δὲν ὑπάρχει !

Δεσμεύσεις ἔναντι ξένων ;

26.- Τούτων δεδομένων, δηλαδὴ ἀποκλειομένων τῶν ἐγχωρίων δεσμεύσεων, λόγῳ κοινῶς ἀναγνωριζομένης σχεδὸν ὁμοθύμου ἀξιώσεως τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ὅπως ἐμμείνωμεν εἰς τὴν ἐθνικῶς ἐπιβαλλομένην ἐπὶ τοῦ σκοπιανοῦ πολιτικὴν, ἀλλὰ καὶ μὴ νοουμένων ἀντικειμενικῶς ἐμποδίων ἢ δεσμεύσεων εἰς τὴν ἄσκησιν αὐτῆς ἐξ αἰτίας διεθνοῦς συγκυρίας τῶν περιστάσεων, τὸ ἀνωτέρω τεθὲν ἐρώτημα καθίσταται ὀδυνηρότερον. Διότι ἀναγκαίως περιορίζεται  εἰς τὸν προβληματισμόν, μήπως ἡ ἐπὶ τοῦ θέματος, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων κρισίμων ἐθνικῶν μας προβλημάτων, διαφαινομένη ἐνδοτικότης τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας ἔχει ἀλλοδαπὴν τὴν προέλευσιν, μήπως ὀφείλεται εἰς ξένας ὑπαγορεύσεις, πρὸς τὰς ὁποίας καὶ ἐπιδεικνύεται σπουδὴ πρὸς συμμόρφωσιν !

Αἱ ξέναι ἐπεμβάσεις.

27.- Διὰ τοὺς στοιχειωδῶς ἐνημέρους καὶ μή ἐθελοτυφλοῦντας πάντοτε ὑπῆρχον ξέναι ἐπεμβάσεις πρὸς ποδηγέτησιν τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς. ᾽Εὰν αὐτὸ ἀποτελῇ τὸν κανόνα, διαχρονικῶς μάλιστα ἐπαληθευόμενον, δι᾽ ὅλα τὰ ἥσσονος ἰσχύος καὶ μικρὰ κράτη, εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς ῾Ελλάδος αἱ ξέναι ἐπεμβάσεις, ἀκόμη καὶ εἰς τὰ ἐσωτερικά μας, ὑπῆρξαν κατὰ καιροὺς ὠμαὶ καὶ ἀπροκάλυπτοι, μὲ βαρύτατον πάντοτε εἰς βάρος τῶν ἀληθινῶν συμφερόντων μας τίμημα. Καὶ αἱ ξέναι αὐταὶ, πρὸς ὑπηρέτησιν τῶν ἑκάστοτε συμφερόντων τοῦ ἐπεμβαίνοντος πάντοτε, ἐπεμβάσεις πρὸς ἀνθρώπους γίνονται καὶ δι᾽ ἀνθρώπων τὰ ὑπαγορευόμενα ἐπιτελοῦνται καὶ τὰ προσδοκώμενα εὐδοκιμοῦν. Οὐσιαστικῶς ὅμως εἰς τοῦτο συμβάλλουν καὶ ἀνθρώπινοι ἀδυναμίαι καὶ φιλοδοξίαι, συνοδευόμεναι ἐνίοτε ἀπὸ ὑπερεκτίμησιν - ὁσάκις συντρέχει καὶ ἐθνικὴ εὐαισθησία - τῶν ἰδίων ἱκανοτήτων ἀποτροπῆς ἀπευκταίων ἐνδεχομένων, τῶν ἐθνικῶς δυσαρέστων, καὶ παραγνώρισιν συγχρόνως τῆς λαϊκῆς σοφίας αἰώνων, ὅτι ὁ κατήφορος εἰς τοῦ κακοῦ τὴν σκάλα σταματημὸ δὲν ἔχει !

Αἱ ἡγεσίαι κατασκευάζονται.

28.- Καὶ τὸ ἐπισειόμενον, οὐσιαστικῶς δι᾽ ἐθνικὰ παραστρατήματα, δέλεαρ εἶναι βεβαίως ἰσχυρότατον. ᾽Εκφράζεται εἰς τὸν κανόνα, ὅτι, κατ᾽ ἐξοχὴν εἰς τὰς ἡμέρας μας, αἱ ἡγεσίαι, αἱ ποικίλαι ἡγεσίαι, δὲν ἀναδεικνύονται ἀξιολογικῶς, ἀλλὰ κατασκευάζονται.

᾽Εὰν αὐτὸ συμβαίνῃ εἰς χώραν μεγάλην, τὴν βορειοαμερικανικὴν συμπολιτείαν, ὅπως ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρός της ᾽Αϊζενχάουερ ( μὴ ἐπαγγελματίας πολιτικός, δι᾽αὐτὸ καὶ ) δὲν ἐδίστασε νὰ τονίσῃ, μὲ τὰς καταγγελίας του διὰ τὸ στρατιωτικο-βιομηχανικὸν σύμπλεγμα τῶν Η.Π.Α., κατὰ πολλαπλασίως μείζονα λόγον ἰσχύει διὰ τὴν μικρὰν μας ῾Ελλάδα. Καὶ  δὲν πρόκειται περὶ ὑποθέσεως ! Διότι :

α) ὁ ῾Ελληνικὸς λαὸς δὲν λησμονεῖ τὴν ἐναντίον τῆς ἰσχυούσης συνταγματικῆς τάξεως, μὲ τὴν ἐπίκλησιν τῆς  περιφήμου   θεωρίας τοῦ κηπουροῦ, εὐνοιοκρατικὴν ἀνάδειξιν Πρωθυπουργοῦ καὶ ἐκβιαστικὴν μὲ τὸν τρόπον αὐτὸν ὑπόδειξίν του ὡς ἀρχηγοῦ κόμματος, διαδόχου ἀποβιώσαντος σεμνοῦ καὶ ἀναμφισβητήτου πατριωτισμοῦ πολιτικοῦ, ὅταν μάλιστα τούτων προηγήθη περίφημον  μνημόνιον  περὶ κλεισίματος τοῦ Κυπριακοῦ, ὑπόσχεσις, ἡ ὁποία καὶ ἀκολούθως ἐξεπληρώθη !

β) Εἶναι ἀκόμη αὐτὰ τὰ ὁποῖα ἐνυπογράφως πλέον, μὲ ἄρθρα καὶ βιβλία εὐρέως κυκλοφοροῦντα, ἔρχονται εἰς τὴν δημοσιότητα περὶ ἐνεργημάτων ( ὑποτελείας καὶ ὑποταγῆς ἔναντι τῶν ξένων, ἐθνικῶς, κατὰ τὸν ἐπιεικέστερον χαρακτηρισμὸν, ἀπαραδέκτων ) πολιτικῶν μας ἀνδρῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως δὲν αἰσθάνονται κἂν τὴν ἀνάγκην ( ὑποχρέωσιν ἔναντι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, τὸν ὁποῖον ἐπὶ τέλους ἐκπροσωποῦν ) οὔτε εἰς ἁπλῆν διάψευσιν νὰ προέλθουν, ἐπιτείνοντες ἔτσι καὶ αὐτοὶ τὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου σύγχυσιν. ᾽Ενῷ συγχρόνως ἑδραιοῦνται αἱ ὑπόνοιαι, ὅτι περὶ προγραμματισμένης ἐκστρατείας, κινουμένης ὑπὸ ξένων πρακτόρων, πρόκειται πρὸς ἐκφοβισμὸν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἵνα, ἐν ὄψει τῶν εὐθέως καταμαρτυρουμένων εἰς βάρος τῶν πολιτικῶν μας, χωρὶς οὐδενὸς οὔτε τὴν ἁπλῆν διάψευσιν, ὑποκύψῃ οὗτος τελικῶς εἰς τὴν  μοῖραν  του, ἐντόνως ἐπισημαινομένου, ὅτι αὐτὴ ἀπὸ ἄλλους καθορίζεται καὶ εἰς τίποτε δὲν ὠφελεῖ οἱαδήποτε ἐναντίωσις !...

γ) Εἶναι καὶ τὸ γεγονός, ὅτι ἡ πολιτικὴ δὲν ἀποτελεῖ πλέον πεδίον ἁμίλλης ἀληθῶς κατηξιωμένων προσωπικοτήτων, ἀξιολογικῶς ἀναδεικνυομένων λόγῳ μορφώσεως, φωτεινῆς ἐπαγγελματικῆς ἀναδείξεως, ἐξέχοντος ἤθους καὶ ἀδαμαντίνου χαρακτῆρος. ᾽Αφοῦ τοιαῦται προσωπικότητες θλιβερῶς σπανίζουν ἤδη εἰς τὸν χῶρον τῆς πολιτικῆς, ὅπου, ἀντιθέτως, ἀναδεικνύονται, ἀκόμη καὶ εἰς ἀνώτατα ἀξιώματα, ὄχι μόνον ἄξιοι, ἀλλὰ καὶ ἀχαρακτήριστοι μετριότητες, πενιχροτάτης μορφώσεως καὶ στενοτάτου πνευματικοῦ καὶ διανοητικοῦ ὁρίζοντος· ὅπως, καταγέλαστοι ὑβρισταί, περιφέροντες δημοσίως ὑπὸ τὴν γενικὴν θυμηδίαν τὴν πεφυσιωμένην τραγικὴν ἡμιμάθειάν των· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν προηγουμένως ἄγνωστοι, ὅπως οἱ ἴδιοι ἀνομολογοῦν, ἀκόμη καὶ  εἰς τὸν θυρωρὸν τῆς πολυκατοικίας  των· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι λόγῳ ἀδυναμίας θελήσεως ἢ πνευματικῆς ἀνεπαρκείας οὔτε ἕν πανεπιστημιακὸν δίπλωμα δὲν κατώρθωσαν ποτὲ νὰ ἀποκτήσουν καὶ ἐν τούτοις διεκδικοῦν νὰ μᾶς κυβερνήσουν· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν ἀνεπάγγελτοι καὶ ἐπέλεξαν ἁπλῶς τὴν πολιτικὴν σταδιοδρομίαν ὡς  τροφόν  ἑαυτῶν καὶ τῶν οἰκείων των· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀπέφυγαν δολίως ἢ καὶ ἐξηγόρασαν (!) καὶ αὐτὴν τὴν στράτευσιν, δηλαδὴ τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐκ τοῦ Συντάγματος πρωτίστου καὶ ὑψηλοτέρου ὅλων τῶν πρὸς τὴν Πατρίδα καθηκόντων, ἐπαιρόμενοι μάλιστα μερικοὶ ἐξ αὐτῶν ἀναισχύντως καὶ προκλητικῶς καὶ δι᾽ αὐτήν των τὴν λιποταξίαν· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι τρόφιμοι ( ὑποκείμενοι ἐκ τούτου καὶ εἰς τὰς προσταγάς των )  μυστικῶν καὶ παραμυστικῶν ὀργανώσεων, σωματείων καὶ ἀδελφάτων, τὰ ὁποῖα δὲν προκαλοῦν μόνον τὴν θλιβεράν, διὰ τὸ ἀνθρώπινον κατάντημα ( : τὸ ἐξευτελιστικὸν  λειτουργικόν , εἰς τὸ ὁποῖον ὑπόκεινται, καὶ τὰς δεσμεύσεις, εἰς τὰς ὁποίας ἐφ᾽ ὅρου ζωῆς οἱ μυούμενοι ὑποβάλλονται ! ), θυμηδίαν τῶν νουνεχῶν, ἀλλὰ καὶ  θητεύουν ἀποδεδειγμένως εἰς ξένα, ὄχι ἑλληνικά, συμφέροντα, μὲ τὴν ἀνεπιφύλακτον ὑποταγὴν εἰς τὰ ξένα κέντρα τῶν ἐν λόγῳ ὀργανώσεων, πληττομένης οὕτως εὐθέως καὶ προκλητικῶς παραβιαζομένης, διὰ τοιαύτης συμμετοχῆς, τῆς πρωτίστης καὶ οὐσιωδεστάτης ὑποχρεώσεως τοῦ πολιτικοῦ, ὅπως ἐνεργῇ καὶ διάγῃ ἐν πλήρει διαφανείᾳ, ἀποκλειομένης τῆς συμμετοχῆς του εἰς μυστικάς, καὶ δι᾽ αὐτὸ ἐξ ὁρισμοῦ, τοὐλάχιστον διὰ τὴν συντριπτικὴν πλειονοψηφίαν τοῦ λαοῦ, ὑπόπτους παρασυναγωγάς· ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι εἶναι ἁπλῶς θλιβεροὶ μισθωμένοι ὑπηρέται μεγαλοεργολάβων καὶ ἄλλων ἐπιχειρηματιῶν ἢ καὶ ἰδιοκτητῶν μέσων μαζικῆς ἐπικοινωνίας (τύπου καὶ ραδιοτηλεοπτικῶν δικτύων, ὡς ὀργάνων μαζικῆς ἀποβλακώσεως), καταστάντων διὰ συστηματικῆς ἀποκοιμήσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ πανισχύρων ρυθμιστῶν αὐτῆς τῆς πολιτικῆς καὶ ἐθνικῆς μας ζωῆς, χάρις βεβαίως καὶ εἰς τὴν ἐξ ἰδιοτελῶν ὑπολογισμῶν ἀπραξίαν τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας, ἡ ὁποία οὐσιαστικῶς ἐγκατέλειψεν εἰς χεῖρας τῶν εἰδεχθῶν αὐτῶν παρασίτων αὐτὴν  τὴν ἄσκησιν τῆς πολιτικῆς, μὲ τὴν ὁποίαν ἐκ τοῦ Συντάγματος καὶ διὰ τῆς ψήφου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἦτο ἀποκλειστικῶς αὐτὴ καὶ μόνον ἐπιφορτισμένη !

δ) Προσθέσατε δὲ εἰς αὐτὰ καὶ τὴν τακτικήν, τὴν ὑπὸ τῆς προγονικῆς παραδόσεως ὑποδεικνυομένην διὰ τῆς συμβουλῆς τοῦ τυράννου τῆς Μιλήτου Θρασυβούλου πρός τὸν τύραννον τῆς Κορίνθου Περίανδρον, περὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκοπῆς τῶν  ὑπερεχόντων σταχύων τοῦ ἀγροῦ , ἐὰν θέλῃ τις νὰ διατηρηθῇ ἀσφαλῶς εἰς τὴν ἐξουσίαν ( βλ. ΗΡΟΔΟΤΟΥ, ῾Ιστορίαι V, 92 ζ ), τακτικήν ἀκολουθουμένην, τοὐλάχιστον ὑπὸ τῆς πλειονοψηφίας τῶν πολιτικῶν μας ἡγετῶν ἔναντι τῶν διακρινομένων, ἀκόμη καὶ ἐκ τοῦ ἰδίου των κόμματος, - ἀκολουθουμένην δὲ ὄχι ἀναγκαίως ἐκ γνώσεως τῆς προγονικῆς σοφίας, ἀλλ᾽ ἐξ ἐνστικτώδους παρορμήσεως χάριν αὐτοσυντηρησίας (!), - διὰ νὰ προκύψουν ἀκεραίως οἱ λόγοι, διὰ τοὺς ὁποίους, κατὰ τοὺς χρόνους μας, συνήθως οἱ ἄξιοι, οἱ ἐνάρετοι, οἱ προσοντοῦχοι καὶ οἱ μορφωμένοι δυστυχῶς μόνον κατ᾽ ἐξαίρεσιν ἀσχολοῦνται μὲ τὴν πολιτικὴν καὶ τὰ κοινά.

ε) Εἶναι, ἀκόμη, καὶ ὁ ἀμετακινήτως βασιλεύων εἰς τὴν χώραν μας ἄκρατος νεποτισμός, κατ᾽ ἀκολουθίαν τοῦ ὁποίου καὶ συνωθοῦνται εἰς τὰ ἕδρανα τοῦ Κοινοβουλίου ἢ καὶ τὰ ὑπουργικὰ ἀξιώματα ἢ τὰς ἐπιζήλους μετακλητὰς θέσεις τοῦ κρατικοῦ ὀργανισμοῦ τέκνα, ἀδελφοὶ, ἀνεψιοὶ, γαμβροὶ καὶ ἄλλοι συγγενεῖς διατελεσάντων ἢ ἐν ἐνεργείᾳ Πρωθυπουργῶν, ᾽Αρχηγῶν κομμάτων ἢ καὶ ἰσχυρῶν τοπικῶν κομματαρχῶν, καίτοι εἰς τὰς περισσοτέρας τῶν περιπτώσεων ὅλοι αὐτοὶ μόνον τὴν προκειμένην συγγένειαν ἔχουν ὡς  προσόν , ὄντες κατ᾽ οὐσίαν ἀνεπάγγελτοι, θρηνητικῶς ἀπαίδευτοι ἢ καὶ μετριωτάτης διανοητικῆς ἐμβελείας !

῾Η ἀσυδοσία τῶν ξένων.

29.- στ) Εἶναι καὶ ἡ προκλητικὴ ἀσυδοσία, τῆς ὁποίας ἀπολαμβάνουν παντοειδεῖς ξένοι, στρατιωτικοὶ καὶ μή, πράκτορες καὶ πρακτορίσκοι, ἀλλὰ καὶ διπλωματικοὶ ἐκπρόσωποι ἀπὸ τοῦ ταπεινωτέρου μέχρι καὶ τῶν ὑψηλοβάθμων, περιτρέχοντες ἀδιακόπως τὸν ἑλληνικὸν χῶρον διὰ νὰ ραδιουργήσουν, καὶ πραγματοποιοῦντες ἐκτὸς παντὸς θεμιτοῦ, ἀπὸ ἀπόψεως Διεθνοῦς Δικαίου, ὁρίου ἀκόμη καὶ τὰς πλέον ἀπιθάνους ἐπαφάς, προκειμένου νὰ «νουθετήσουν» ! Τὶ τὸ Πεντάγωνον, τὶ στρατιωτικαὶ μονάδες, τὶ ῾Υπουργεῖα, τὶ ὑπηρεσίαι καὶ ὀργανισμοί, τὰ πάντα ὑπόκεινται εἰς συχνοτάτας ἐνημερωτικὰς ἐπισκέψεις  καλοθελητῶν  μας ξένων. Καὶ ἐμεῖς ἀπὸ ἐνημερωτικὰς προσφορὰς ἀμίμητοι ! ᾽Ακόμη καὶ τὸν ...Πρόεδρον τοῦ ᾽Αρείου Πάγου ἐπεσκέφθη ὁ πρέσβυς τῶν Η.Π.Α.! ᾽Αλήθεια, πρὸς τί ; ῎Εχει δοσοληψίας μὲ τὴν ῾Ελληνικὴν Δικαιοσύνην ; Αὐτὰ δὲν γίνονται πουθενά, εἰς καμμίαν ἀνεξάρτητον χώραν τοῦ κόσμου, ποὺ διατηρεῖ τὸν αὐτοσεβασμόν της. ᾽Εδῶ ὄχι μόνον γίνονται· ἀλλὰ καὶ δὲν εὑρέθη οὐδείς, νὰ ὑπομνήσῃ εἰς τοὺς ἀσχημονοῦντας ξένους, ὅτι καὶ ἡ μικρά μας χώρα διατηρεῖ τὴν ἐθνικήν της ἀξιοπρέπειαν, ὅτι καὶ ἐδῶ θὰ πρέπει, ὅπως γίνεται καὶ εἰς ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ πράγματι κυριαρχικῶς ἀνεξάρτητα κράτη, νὰ προσφεύγουν, ὁσάκις θέλουν νὰ ἔχουν τὰς οἱασδήποτε (ἀνακοινωσίμους, βεβαίως, μόνον !) πληροφορίας περὶ τῶν ἑλληνικῶν πραγμάτων, εἰς τὸ ἁρμόδιον ἑλληνικὸν ῾Υπουργεῖον τῶν ᾽Εξωτερικῶν, τὸ ὁποῖον καὶ μόνον εἶναι, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον, ἐπιτρεπτὸν νὰ ὀχλοῦν ! ᾽Ακόμη καὶ οἱ Πρωθυπουργοί μας ὀχλοῦνται, δηλαδὴ ἐπιτρέπουν νὰ ὀχλοῦνται, ἀπὸ ξένους πρεσβευτάς, ἰδίως αὐτὸν τῶν Η.Π.Α., συχνότατα, πάντοτε  ἐνημερωτικῶς ,- καὶ ὅταν δὲν πρόκειται περὶ ἐπιδόσεως ὑπερποντίων ἢ ἄλλων  ἐγγράφων  παραγγελιῶν  ἢ  ἐπιθυμιῶν  !

Κάποτε εἶχα διατυπώσει εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν τὴν σκέψιν, ὅτι ἡ πρακτικὴ αὐτή, ἐκτὸς τοῦ ὅτι δὲν ἀπαντᾶται εἰς κανὲν ἀνεξάρτητον κράτος καὶ ἐμφανίζει τὸ ἄτοπον εἰς διακρατικὴν ἐπαφὴν ἡ μὲν ῾Ελλὰς νὰ ἐκπροσωπῆται ὑπὸ τοῦ Πρωθυπουργοῦ της, ἡ δὲ ξένη χώρα ὑπὸ ἁπλοῦ ὑπηρεσιακοῦ της ἐκπροσώπου, δηλαδὴ ἀνισομερῶς, ἐπὶ πλέον ἠμπορεῖ νὰ ἀποδειχθῇ καὶ ἐπιβλαβής, ὅταν ἐπιδιώκεται ὑπὸ τοῦ συνομιλητοῦ ἄμεσος ἀπάντησις, ἡ ὁποία ὅμως καὶ ἐπὶ ὡς ἁπλοῦ ἀντιμετωπιζομένου θέματος, χωρὶς πρόσφατον τῶν δεδομένων του, ἀκόμη καὶ τῶν τελευταίων ὡρῶν, μελέτην, ἐνδεχομένως νὰ περικλείῃ καὶ παγίδας καὶ δυσαρέστους κινδύνους, ἐνῷ, ἀντιθέτως, ἡ ἰσομερὴς ἑκατέρωθεν διαβούλευσις καὶ τὰς ἐπιφυλάξεις καθιστᾷ φυσικάς, καὶ ἐντελεστέραν μελέτην ἐξασφαλίζει καὶ ἀπὸ βεβιασμένας ἀποφάσεις προφυλάσσει, ἀκόμη καὶ τὰς ὑπαναχωρήσεις δὲν ἀποκλείει. Καὶ ὁ μὲν Πρωθυπουργὸς συνεφώνησε τότε καὶ ἐπ᾽ αὐτοῦ μαζί μου, ἀλλὰ ἡ πρακτικὴ δὲν μετεβλήθη...

῾Η εἰς τὴν ξένην καταφυγή.

30.-  ζ) Εἶναι, τέλος, αὐτὰ, τὰ ὁποῖα καθημερινῶς βλέπομεν μὲ τὴν ἀπροσχημάτιστον σπουδὴν πολιτικῶν μας, ὡρίμων καὶ νεοσσῶν, ταλαντούχων καὶ ἀπελπιστικῶς μετρίων, μετρημένων καὶ ἀδιστάκτων, ποικίλου ἰδεολογικοῦ φάσματος ( κατ᾽ ἀλήθειαν, ἄλλωστε, αἱ ἰδεολογικαὶ διαφοραὶ ὑπάρχουν μόνον εἰς τὴν  ἐτικέτταν , χρειάζονται μόνον πρὸς παραπλάνησιν τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἡ πολιτικὴ πρακτικὴ ἐπὶ ἱκανὰ ἤδη ἔτη τὸ ἀποδεικνύει καθημερινῶς ! ), νὰ προστρέχουν εἰς ξένην γῆν, ἄλλοι διὰ νὰ πραγματοποιήσουν ἐκεῖ ἐπωφελεῖς ἐπαφάς ( μὲ ποίους καὶ πρὸς τί ; ), ἄλλοι διὰ νὰ... συμπροσευχηθοῦν (!) μὲ τὸν Πρόεδρον τῶν Η.Π.Α., ἄλλοι διὰ νὰ μαθητεύσουν ( νὰ μελετήσουν τὰ συστήματα ὀργανώσεως , φέρ᾽ εἰπεῖν τῆς αὐτοδιοικήσεως, - ὡς ἐὰν αὐτὸ ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ μὲ παραμονὴν ὀλίγων ἡμερῶν καί, ἀντιθέτως, δὲν ἠμπορεῖ νὰ γίνῃ μὲ ἀναδρομὴν εἰς τὴν πλουσίως ὑπάρχουσαν διὰ κάθε χώραν, τὰς κυριωτέρας τοὐλάχιστον, τοῦ κόσμου βιβλιογραφίαν καὶ λοιπὴν τεκμηρίωσιν ! ), ἄλλοι διὰ νὰ διαλογισθοῦν ἐκεῖ εἰς τὰ ξένα (μόνοι ἆραγε ἢ μετ᾽ ἄλλων καὶ ποίων ;) περὶ τοῦ ἰδίου των πολιτικοῦ μέλλοντος καὶ, ἐπιστρέφοντες εἰς τὴν ῾Ελλάδα, εἶναι εἰς θέσιν πλέον νὰ μᾶς εἴπουν τὰ σχέδιά των..., κλπ., κλπ.

 ῎Αδηλον εἶναι πάντως διὰ τοὺς περισσοτέρους ἐξ ὅλων αὐτῶν, μὴ ἔχοντας κατὰ κοινὴν ἀντίληψιν, ἐμφανῶς, ἀνθηρὰ οἰκονομικά, δαπάναις τίνων, καὶ πρὸς τί, γίνονται αἱ δαπανηρόταται αὐταὶ πρόσκαιροι ἀποδημίαι καὶ εἰς τὰ ξένα περιοδεῖαι, ἐκ τῶν ὁποίων καὶ οἱ πάντες ἐπιστρέφουν, ὡς δηλώνουν τοὐλάχιστον,  ἐνημερωμένοι  καὶ κατενθουσιασμένοι ! Φαινόμενα βεβαίως ἄκρως ἀπογοητευτικά. ῞Οταν ἐπιζητεῖται τόσον ἀπροκαλύπτως εἰς τὴν ξένην τό .. φῶς !...

῾Η πορεία μας προαναγγέλλεται ἀπὸ τοὺς ξένους.

31.- ᾽Εν ὄψει κοινῶς ἀντιληπτῶν τοιούτων δεδομένων, δὲν εἶναι βεβαίως καὶ περίεργον, ὅτι ἡ πορεία τῆς χώρας μας ἐπὶ βασικῶν θεμάτων προαναγγέλλεται καὶ αὐτὴ μὲ μοναδικὴν ἀκρίβειαν ἀπὸ τὰ ξένα ! ᾽Ασφαλῶς διὰ νὰ γνωρίζῃ ὁ ἑλληνικὸς λαός, - οἱ ξένοι, βλέπετε, κόπτονται, διὰ νὰ ἀνταλλάσσουν μαζί μας  πληροφορίας ! -, ἐγκαίρως καὶ νὰ μὴ ἀμφιβάλλῃ πρὸς ποίαν κατεύθυνσιν ὁδηγεῖται !

῎Ετσι, ἐμάθαμε ἐγκαίρως, καὶ παράπονον δὲν ἔχομεν διὰ τὴν ἀκρίβειαν τῆς πληροφορίας, ἀπὸ στόματος κατ᾽ ἐξοχὴν ἁρμοδίου (!), τοῦ ῾Υπουργοῦ τῶν ᾽Εξωτερικῶν τῆς μεγάλης ὑπερατλαντικῆς  φίλης  καὶ  συμμάχου  μας Δημοκρατίας, τῶν Η.Π.Α., ἤδη ἀπὸ τοῦ Μαΐου 1993, ὅτι τὸν ἀκολουθοῦντα ᾽Οκτώβριον θὰ εἴχομεν γενικὰς βουλευτικὰς ἐκλογάς, καὶ τὰς εἴχομεν !

῎Η, κατὰ τὸ προηγούμενον ἑξάμηνον γερμανικῆς προεδρίας τῆς  Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως  ἐπληροφορήθημεν, πάλιν ἐγκαίρως, ἐκ στόματος τοῦ Γάλλου, αὐτὴν τὴν φορὰν, ῾Υπουργοῦ τῶν ᾽Εξωτερικῶν, ὅτι, κατὰ τοὺς πρώτους μῆνας τοῦ τρέχοντος ἑξαμήνου τῆς γαλλικῆς προεδρίας, ἡ ῾Ελλὰς θὰ ἦρε τὰς ἀντιρρήσεις της διὰ τὴν τελωνειακὴν ἕνωσιν τῆς Τουρκίας μὲ τὴν  Εὐρωπαϊκὴν ῞Ενωσιν  ( θὰ παρῃτεῖτο δηλ. τῆς ἀσκήσεως τοῦ δικαιώματος ἀρνησικυρίας, τὸ ὁποῖον κάποτε εἶχε συνδέσει μὲ τὴν στοιχειώδη ἀξίωσιν λήξεως τῆς τουρκικῆς κατοχῆς εἰς τὴν Κύπρον ), καὶ ἡ πληροφορία ἤδη ἐπαληθεύεται μὲ τὸν ... ἐθνικόν μας  θρίαμβον (!) (ποὺ τόσον ἐνθυμίζει τὸ  παλαιὸν ἐκεῖνο τῶν Ἰταλῶν τοῦ Μουσολίνι «πίσω, παιδιά, καὶ τοὺς φάγαμε»!), ὅτι ἐπιτυγχάνομεν τώρα ὁρισμὸν ἡμερομηνίας ὄχι ἀποχωρήσεως τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων κατοχῆς, οὔτε βεβαίας εἰσδοχῆς, ἀλλὰ...ἐνάρξεως εἰς ἀπώτερον μέλλον διαπραγματεύσεων διὰ τὴν εἰσδοχὴν τῆς Κύπρου εἰς τὴν  Εὐρωπαϊκὴν ῞Ενωσιν, συνεισπράττοντες ὅμως συγχρόνως, εἰς ἀναγνώρισιν τῆς  κατανοήσεώς  μας, ἀπὸ τοῦδε τὴν κατηγορηματικὴν ἄρνησιν εἰς αὐτὸ τῆς Τουρκίας, ἐὰν εἰς τὰς διαπραγματεύσεις δὲν μετάσχῃ, ὡς τρίτος συμβαλλόμενος, καὶ τὸ  Τουρκοκυπριακὸν Κράτος , ἀλλὰ καὶ τὴν ἀπειλὴν της προσαρτήσεως τοῦ  κράτους  αὐτοῦ, ὀψέποτε ἀποτολμηθῇ ἡ ἔνταξις τῆς Κύπρου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν ῞Ενωσιν !

Καὶ οὕτω καθ᾽ ἑξῆς...

῾Η ὑπὸ τῶν Η.Π.Α. ἐφεύρεσις  «μακεδονικῆς μειονότητος»  εἰς τὴν ῾Ελλάδα !

32.- Τώρα μάλιστα ἀπὸ  περισπουδάστους  ἐκθέσεις ἐλεεινῶν ξένων πρακτόρων καὶ πρακτορίσκων, οἱ ὁποῖοι, πρὸς ἐθνικὴν καταισχύνην μας ἀδιακωλύτως, περιτρέχουν τὴν χώραν μας βυσσοδομοῦντες καὶ ἀσχημονοῦντες κατὰ τὸν αἰσχρότερον τρόπον, ἐκθέσεις ποὺ ὑποβάλλονται, ἂς σημειωθῇ, εἰς τὸ ῾Υπουργεῖον τῶν ᾽Εξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., μανθάνομεν καὶ ὅτι οἱ κατοικοῦντες εἰς τὰς βορείους ἐπαρχίας μας, καὶ συγκεκριμένως τὴν περιοχὴν Φλωρίνης, Μακεδόνες δὲν εἶναι εἰς τὸ σύνολόν των ῞Ελληνες !

῎Ετσι, καταγόμενος καὶ ὁ ἴδιος, ἐκ μητρικῆς γραμμῆς, ἀπὸ τὴν περιοχὴν ἐκείνην, διαφωτίζομαι καὶ ἐγώ ἀπὸ τὸ ξένον, ἐξ Η.Π.Α.,  φῶς, ὅτι , ὅπως καὶ οἱ συντοπῖται μου, δὲν εἶμαι ῞Ελλην, παρὰ τὰ ἀντίθετα, ποὺ ἐπὶ σειρὰς γενεῶν ἐπίστευαν καὶ διεκήρυσσαν οἱ προπάτορές μας καὶ ἐνεφύτευσαν εἰς τὴν καρδιά μας οἱ μανάδες μας, διότι ὅλοι αὐτοὶ...ἐπλανῶντο ! Σὰν δὲν ντρέπονται οἱ ἀχρεῖοι ἐπίβουλοι !

Μᾶς καθησυχάζουν, βεβαίως, ὅτι περὶ ὑπηρεσιακῶν ἀναφορῶν πρόκειται. καὶ ὄχι ἐπισήμου ἀκόμη θέσεως τῶν Η.Π.Α. ! Μὲ ἄλλους λόγους, δὲν συνετάγη ἀκόμη ἡ δέουσα παραγγελία, δι᾽αὐτὸ καὶ δὲν γίνεται ἀκόμη ἐπίσημος ἀναγγελία, περὶ ἐθνικῆς μας μεταγραφῆς (!), ὄχι εἰς τὰς δέλτους τῆς ῾Ιστορίας (περὶ ῾Ιστορίας θὰ μιλᾶμε τώρα ; αὐτή, κατὰ τοὺς ἀμερικανοὺς φωστῆρες τῆς ραδιουργίας πλανᾶται, δὲν ξέρει !...), ἀλλὰ εἰς τὰ ἀκτύπητα οἰκουμενικὰ δημοτολόγια τῶν Η.Π.Α., ἡμῶν τῶν Μακεδόνων, δι᾽ αὐτὸ καὶ ῾Ελλήνων, εἰς τὴν κατηγορίαν τῶν σκέτων  Μακεδόνων  ( : νέου προϊόντος τῆς τεχνολογικῆς ἐποχῆς μας, πρός κατασκευὴν τοῦ ὁποίου συνεργάζονται ἐμμανῶς ἀπὸ ἐτῶν πολλῶν σταλινικὴ ἀνατολὴ καὶ  φιλελευθέρα  δύσις !...). Πρὸς τὴν ὁποίαν παραγγελίαν καὶ θὰ σπεύσουν ἀσφαλῶς νὰ συμμορφωθοῦν, ὅπως πάντοτε, ἔμπλεοι τοῦ ἐκ τῆς δύσεως φωτὸς, καὶ ὅλοι οἱ εἰς τὴν χώραν μας θιασῶται καὶ πρωτουργοὶ δῆθεν  ρεαλιστικῆς  ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, πρόσωπα τῆς πολιτικῆς, ἀλλὰ καὶ διάφοροι σπουδαιοφανεῖς πεφυσιωμένοι  ἀναλυταί, δεξιοὶ καὶ ἀριστεροί, καθυστερημένοι συντηρητικοὶ καὶ  προοδευτικοὶ φωταδισταί , βεβαίως ἁπαξάπαντες, ἐν ὄψει τῶν λεγομένων των, κατὰ κυριολεξίαν πνευματικοὶ ἀρουραῖοι,  «τυφλοὶ τά τ᾽ ὦτα τόν τε νοῦν τὰ τ᾽ ὄμματα» ὄντες  ὡς πρὸς τὰ τεκταινόμενα, τὰ συντελούμενα καὶ τὰ ἐπερχόμενα εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας καὶ τοῦ ῾Ελληνισμοῦ !...

Χωρὶς ὅμως πάλιν καὶ νὰ ἀποτολμοῦν μέχρι στιγμῆς ὅλοι οἱ ἐν λόγῳ ταγοί μας καὶ νὰ φανερώσουν τὴν συμμόρφωσιν αὐτὴν πρὸς τόν, πάντοτε ἐξαπατώμενον, ἑλληνικὸν λαόν !...

Τὸ ἐκ τῆς Δύσεως  «φῶς» . «῾Η  Νέα ᾽Εποχή ».

33.- Ποῖον εἶναι τώρα τὸ ἐκ τῆς Δύσεως, - εἰς τὴν ὁποίαν ὑπὸ τὸ κράτος ἱστορικῆς, πνευματικῆς, διανοητικῆς καὶ ἠθικῆς ἐκπτώσεως διακηρύσσεται ἐπισήμως τόσον ...ὑπερηφάνως (!) ὅτι «ἀνήκομεν» -,  «φῶς»  εἶναι ὁλοφάνερον. ᾽Ονομάζεται  «Νέα Ἐποχὴ»  ( «New Age» ) τῆς διεθνοῦς τάξεως πραγμάτων, τῆς ὁποίας τὸ λίκνον καὶ τὸ ἐργαστήριον εὑρίσκονται εἰς τὴν ὑπερατλαντικὴν Δημοκρατίαν, ἐνῷ οἱ πλόκαμοι, τὰ ἐκτελεστικὰ ὄργανα καὶ αἱ ὁμάδες κρούσεως, διαχειμάζουν καὶ παραθερίζουν, μεμυημένοι ἰθαγενεῖς αὐτοί, εἰς τοὺς τόπους καταγωγῆς των, τὰ κατ᾽ ἰδίαν κράτη ! Δημιούργημα πολυεθνικῶν ἑταιριῶν ἀπιστεύτως μεγάλης δυναμικότητος (κεφαλαίου), κηδεμονευομένων ὁλοσχερῶς ὑπὸ τῆς γνωστῆς εἰς ὅλους μειονοψηφίας, ποὺ καταδυναστεύει λαοὺς καὶ κυβερνήσεις ἀνὰ τὴν ὑφήλιον, ἡ  «Νέα ᾽Εποχὴ»  ὡς  ἰδεολογία  μόνον τὰ συμφέροντα αὐτῶν ὑπηρετεῖ καὶ μόνον εἰς τὴν προαγωγήν των συντελεῖ : δηλαδὴ εἰς τὴν ἀγριωτέραν κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκμετάλλευσιν τῆς οἰκουμένης ὁλοκλήρου, μὲ τὰ κατὰ τόπους παραρτήματα τῶν ἑταιριῶν ! Οἱ κατ᾽ ἰδίαν λαοὶ ὁδηγοῦνται πλέον πρὸς πολτοποίησιν, διὰ νὰ εἶναι ἀνετωτέρα ἡ ἐκμετάλλευσίς των, μὲ τὴν ἐκρίζωσιν παντὸς ἐπικινδύνου στοιχείου ἰδιοσυστασίας των, ὅπως εἶναι πρὸ παντὸς ἡ ἱστορία καὶ ἡ γλῶσσα καὶ τὸ ἐθνικόν των φρόνημα.

᾽Επιχείρησις γιγαντιαία, προωθουμένη μὲ τὸ εὐγενὲς καὶ ἀπατηλὸν προσωπεῖον τοῦ «οἰκουμενισμοῦ» καὶ τῆς «διεθνοῦς συναδελφώσεως καὶ εἰρήνης» ! ᾽Εν ὀνόματι τῶν ὁποίων καὶ ἐπιδιώκονται εἰς τὰ καθ’ ἡμᾶς  :

῾Η δολοφονία τῆς γλώσσης μας.

34.- α) καὶ τῆς γλώσσης μας ἡ ὁλοσχερὴς ἐξαφάνισις. Προάγγελοι ὑπῆρξαν τὰ κατενεχθέντα ἢδη κατ᾽ αὐτῆς πλήγματα μὲ τὴν νομοθετικὴν κατάργησιν τῆς διδασκαλίας τῆς ἀρχαίας, καίτοι ἀναφαιρέτου ρίζης καὶ κρηπιδώματος τῆς σημερινῆς μας γλώσσης, καὶ τὴν υἱοθέτησιν γλώσσης τεχνητῆς ( «ξυλίνης» ) καὶ ἀνοήτου, ὡς καὶ τοῦ θρηνητικοῦ μονοτονικοῦ, κυριολεκτικῶς ἀτόνου καὶ ἀπνευματίστου συστήματος γραφῆς ! Αὐτὰ ἐτελεσιουργήθησαν, τὸ πρῶτον ἐπὶ κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλῆ καὶ ῾Υπουργοῦ Παιδείας Γεωργίου Ράλλη, ἀναδειχθέντος ἀκολούθως καὶ αὐτοῦ εἰς Πρωθυπουργόν· τὸ δεύτερον ἐπὶ κυβερνήσεως τοῦ καὶ νῦν Πρωθυπουργοῦ ᾽Ανδρέα Παπανδρέου καὶ ῾Υπουργοῦ Παιδείας ᾽Ελευθερίου Βερυβάκη.

Καὶ τὰ ἀποτελέσματα τραγικώτατα : ἠχρηστεύθη ἡ πνευματικὴ παραγωγὴ, ἐπιστημονικὴ καὶ ἄλλη, καὶ τῶν τελευταίων 160 ἐτῶν ἐλευθέρου ἑλληνικοῦ βίου, ἀφοῦ πλέον οἱ ἑλληνόπαιδες δὲν ἠμποροῦν νὰ τὴν ἐννοήσουν ! Λεξιπενία ἀφάνταστος, ἀληθινὸς πνευματικὸς ξερριζωμός ! ᾽Επὶ θύραις δ᾽ εὑρίσκεται, δειλῶς ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐμφανιζομένη, καὶ ἡ μετάπτωσίς μας εἰς ἁπλῆν φωνητικὴν γραφήν, δηλαδὴ ἡ πλήρης λατινοποίησις τῆς γλώσσης μας.

῾Η ἐπιβουλὴ εἶναι καὶ πάλιν ἀλλοδαπῆς προελεύσεως. ῎Ετσι εἰς τὰ  «ψιλὰ»  τῶν ἐφημερίδων ἀνεγράφη ἐσχάτως, ὅτι ἤδη μεταξὺ τῶν χρηστῶν τοῦ καὶ εἰς τὴν χώραν μας διαφημιζομένου παγκοσμίου δικτύου ἐπικοινωνίας μέσῳ ἠλεκτρονικῶν ὑπολογιστῶν  (“Internet”)  κυκλοφορεῖ ἡ ᾽Οδύσσεια τοῦ ῾Ομήρου  εἰς τὴν ἑλληνικὴν μέν, ἀλλὰ μὲ λατινικοὺς χαρακτῆρας. Καὶ οὐδεὶς ἀπὸ τοὺς ποικιλωνύμους ταγούς μας ἐκινήθη. Μεμονωμέναι μόνον φωναὶ ῾Ελλήνων πατριωτῶν ἀνεφάνησαν εἰς τὸ πέλαγος τῆς γενικῆς ἀδιαφορίας. Μήπως μᾶς προετοιμάζουν καὶ αὐτὴν τὴν ἐπαίσχυντον συνθηκολόγησιν ;

῾Η κατάργησις τῆς ῾Ιστορίας.

35.- β) καὶ τῆς ῾Ιστορίας ἡ κατάργησις, ὡς μὲ τὴν ἐπιχείρησιν καταγραφῆς καὶ διδασκαλίας τοῦ λοιποῦ μόνον κοινῆς ῾Ιστορίας τῆς Εὐρώπης, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἔτσι καὶ ἀνερυθριάστως ἐξαλείφεται ( ἀπὸ τὸν κ.Ντυροζὲλ, τιμώμενον ἰδιαιτέρως ἀπὸ τοὺς παρ᾽ ἡμῖν πνευματικοὺς ἀρουραίους ! ) ὁλόκληρος ἡ ὑπερχιλιετὴς ἐποποιΐα τῆς ἑλληνικῆς μεσαιωνικῆς αὐτοκρατορίας, ἡ Βυζαντινή μας ῾Ιστορία !

῍Η προτείνεται εἰδικώτερον, ἀπὸ ἐπίσημα δυστυχῶς χείλη, τὸν ῞Ελληνα ῾Υπουργὸν Παιδείας, ἡ συγγραφὴ καὶ ἡ ὑποχρεωτικὴ διδασκαλία εἰς τοὺς ῾Ελληνόπαιδας μόνον κοινῆς ῾Ιστορίας ὅλων τῶν βαλκανικῶν λαῶν, διὰ νὰ ἀπαλειφθοῦν ὅσα στοιχεῖα ἐμφανίζουν συγκρούσεις καὶ ἀντιθέσεις μεταξὺ τῶν λαῶν αὐτῶν ! ᾽Αλλ᾽ ὦ ἀγαθέ ἢ ἀγαθοί, ἐκτὸς τῶν ῾Ελλήνων καὶ τῶν ᾽Αλβανῶν (αὐτῶν ἀπογόνων τῶν ἀρχαίων ᾽Ιλλυριῶν), οἱ λοιποὶ λαοί της μόνον ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 6ου καὶ τὰς ἀρχὰς τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνος ἐμφανίζονται εἰς τὴν Βαλκανικήν, τῆς ὁποίας καὶ ἡ ῾Ιστορία ἔκτοτε μόνον ἀπὸ αἱματηροτάτας συγκρούσεις κυρίως μεταξὺ τῶν λαῶν της συγκροτεῖται. Ποία, λοιπόν, κοινὴ ῾Ιστορία τῶν βαλκανικῶν λαῶν ὑπάρχει διὰ τὴν μέχρι τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνος περίοδον, διὰ νὰ καταγραφῇ καὶ διδαχθῇ ; Καὶ ποία καὶ διὰ τὴν ἔκτοτε, καὶ μέχρι τῶν ἡμερῶν μας περίοδον ( νὰ μὴ ξεχνοῦμε ἀκόμη καὶ τὴν μετὰ τὸν β' παγκόσμιον πόλεμον ἐναντίον τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος ἔνοπλον ἐπιβουλὴν τῶν βορείων γειτόνων μας ! ), ἐὰν ἀφαιρεθοῦν  αἱ συγκρούσεις καὶ οἱ ἀνταγωνισμοὶ τῶν λαῶν ; Αὐτὰ εἶναι κοινῶς γνωστά, ἑπομένως μόνον  ἀγαθοὶ  δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι οἱ τοιαῦτα, ὡς ἐμπνευσταὶ ἢ ἐκτελεσταὶ σχεδίων ἄλλων, ἀπεργαζόμενοι...

῾Η κατάπνιξις τῆς ἐθνικῆς μας αὐτοσυνειδησίας.

36.- γ) καὶ τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας ἡ κατάπνιξις. ᾽Εγχείρημα εἰς τὸ ὁποῖον κατ᾽ ἐξοχὴν προσφέρονται αἱ Η.Π.Α., ἀφοῦ ὁ πληθυσμός των ἀπὸ πανσπερμίαν ἐθνοτήτων συγκροτεῖται καὶ ἔτσι ἐκ τῶν πραγμάτων ἀδυνατοῦν νὰ ἐννοήσουν τὸ ψυχικὸν μεγαλεῖον, τὸ ὁποῖον ἡ ἐπίγνωσις ὁμογενείας προσπορίζει· αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔκανε καὶ τοὺς ῞Ελληνες τῆς διασπορᾶς ( ὅπως τοὺς μετανάστες τῆς ᾽Αμερικῆς, ἀλλὰ καὶ σκλαβωμένους τῆς Δωδεκανήσου καὶ τῆς Κύπρου !) νὰ προστρέξουν  κατὰ τὴν ἐθνεγερσίαν τοῦ 1821, τὴν ἀπελευθερωτικὴν ἐξόρμησιν τοῦ 1912-1913 ἢ καὶ κατὰ τὸν β' παγκόσμιον πόλεμον, ὑπακούοντες εἰς τῆς ἀγωνιζομένης ἢ κινδυνευούσης Πατρίδος τὸ κάλεσμα· αὐτό ἀκόμη, τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ καὶ τὴν ἀνωτέραν, ὑπὸ τὴν σημερινὴν κατάστασιν τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ, στάθμην κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀναφαίρετον βαθμίδα καλλιεργείας ἀληθῶς οἰκουμενικοῦ πνεύματος ! ᾽Αλήθεια, ἐὰν δὲν ἀγαπήσω πρῶτα τοὺς ὁμοεθνεῖς μου, πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ κατανοήσω καὶ νὰ καλλιεργήσω ἀγάπη ἀληθινὴ γιὰ τοὺς ξένους ; 

᾽Εξηγεῖται λοιπὸν ἐκ τῶν πραγμάτων, διατὶ μὲ τόσην ἄνεσιν ἐνεργοῦν αἱ Η.Π.Α., ἀδιαφοροῦσαι πλήρως διὰ τὰς ἐθνικὰς εὐαισθησίας τῶν ἄλλων, ἔτσι δὲ ἑρμηνεύεται καὶ ἡ, χάριν ἰδιοτελείας, δηλαδὴ προωθήσεως ἀνομολογήτων σκοπῶν πολυεθνικῶν ἑταιριῶν, μεγάλη (συν)εὐθύνη των διὰ τὴν δημιουργίαν σήμερον τοῦ σκοπιανοῦ ζητήματος καὶ, συνακολούθως, ὁ ἐκ μέρους των ταπεινωτικὸς μυκτηρισμὸς τῶν ἑλληνικῶν θέσεων ἀλλὰ  καὶ ὁ εἰδεχθὴς καὶ ἀπροκάλυπτος βιασμὸς τῆς ῾Ιστορίας, τὸν ὁποῖον τόσον ἐπιμόνως, μαζὶ καὶ μὲ ἄλλους βεβαίως  «φίλους»  καὶ  «συμμάχους»  μας, ἐπιδιώκουν ἐπὶ τοῦ προκειμένου νὰ ἐπιβάλλουν ! Καὶ αὐτὰ εἰς βάρος τῆς ἀληθῶς μόνης πιστῆς φίλης καὶ συμμάχου των ῾Ελλάδος !... Μᾶς προσφέρουν βεβαίως διάτρητον τὸ  ἰδεολογικόν  των ἐπικάλυμμα : πρός Θεοῦ, ὄχι ἐθνικισμοί !

Καὶ οἱ ἐγχώριοι ψιττακοὶ ( κοινῶς, παπαγάλοι ! ) σπεύδουν νὰ ἐγκολπωθοῦν τῆς νέας  «ἰδεολογίας»  τὰ προστάγματα καὶ ἐξαπολύουν ἀρὰς καὶ ἐξορκισμοὺς ἐναντίον τοῦ  «ἐθνικισμοῦ»  ὡς δείγματος ἀπαραδέκτου  σκοταδισμοῦ  καὶ  φασισμοῦ ! Σπάνιαι εἶναι αἱ περιπτώσεις τοιαύτης ἐκτάσεως ἠθελημένης διανοητικῆς διαστροφῆς καὶ ἐσκεμμένου ἀντιπνευματικοῦ ἐκτραχηλισμοῦ· ἀφοῦ ἐθνικιστὴς εἶναι καὶ σημαίνει ἁπλῶς φιλόπατρις καὶ τίποτε ἄλλο !  Καὶ ἡ προσωνυμία  «ἐθνικιστὴς»  μόνον τὴν ὑπερηφάνειαν προσπορίζει, διότι χαρακτηρίζει ἐκεῖνον, ποὺ ἐξέρχεται ἀπὸ τὰ τάρταρα ἐλεεινοῦ ἐγωκεντρισμοῦ καὶ ἀτομικισμοῦ  καὶ τάσσεται εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ πλησίον του, τῆς ἐθνικῆς του κοινότητος !

῍Ας κάνουν τὸν κόπον οἱ ἀντιθέτως φωνασκοῦντες  «προοδευτικοὶ»  σκοταδισταὶ πάσης προελεύσεως καὶ τοποθετήσεως, ὅσοι καλόπιστοι, νὰ διαβάσουν τὸ ἐξαίρετον δοκίμιον  «῾Ο ᾽Εθνικισμὸς»   τοῦ ᾽Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, πατρός τῆς δευτέρας ῾Ελληνικῆς Δημοκρατίας, εἰς τὴν  «᾽Επιθεώρησιν τῶν Κοινωνικῶν καὶ Πολιτικῶν ᾽Επιστημῶν», τόμος Α', τεῦχος α', Σεπτ.-Δεκ. 1916 ( ἀναδημοσίευσις εἰς τόμον ᾽Αλεξάνδρου ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, Μελέτες, Λόγοι, ῎Αρθρα, ἐπιμέλεια Ξ. Λευκοπαρίδη, ᾽Αθῆναι 1957, σελ.220 ἕως 258 ). Διὰ νὰ πληροφορηθοῦν ἐπὶ τέλους ἐξ αὐτοῦ, ὅτι  ὁ ἐθνικισμὸς εἶναι ἡ ἄρνησις κάθε μορφῆς ὑποτελείας εἰς τοὺς ξένους καὶ ἡ ἐπιδίωξις τῆς ἀληθοῦς ἀνεξαρτησίας : εἶναι  «ἡ ἀντίδρασις ἐναντίον τῆς συνδυασμένης πάντοτε μὲ οἰκονομικὴν ἐκμετάλλευσιν ξενικῆς πολιτικῆς ἐπιβολῆς»  - συνδέεται ἀρρήκτως πρὸς τὸν δημοκρατισμόν  -  «βλάπτει τὰ συμφέροντα τῶν εὐπόρων καὶ οἰκονομικῶς ἰσχυρῶν τάξεων»,  δι᾽ αὐτὸ καὶ «παρατηρεῖται χαλάρωσις τοῦ ἐθνικοῦ αἰσθήματος εἰς χρηματιστικοὺς καὶ ἐμπορικοὺς κύκλους, εὑρισκομένους εἰς στενὴν ἐπικοινωνίαν μὲ ξένους καὶ ἔχοντας κοινὰ μὲ αὐτοὺς συμφέροντα»  - καὶ ἀκόμη «εἶναι ὅρος προόδου καὶ πολιτισμοῦ»  (ἔνθ᾽ ἀνωτ. ἀντιστοίχως σελ. 248, 244, 249, 257)... Δηλαδή, ἐθνικιστὴς σημαίνει τὸν ἀληθινὸ, μὲ φιλάλληλα αἰσθήματα καὶ συμπεριφορά, δημοκράτην, τὸν ἐλεύθερον καὶ πολιτισμένον ἄνθρωπον καὶ ὑπεύθυνον πολίτην !...

Καὶ ἂς ἐγκύψουν ἀκόμη οἱ ἀντιφρονοῦντες εἰς τὴν προφητικὴν πρόβλεψιν, ἤδη ἔκτοτε (1916!), τοῦ μεγάλου καὶ ἀληθοῦς αὐτοῦ δημοκράτου, περὶ δημιουργίας, λόγῳ τῆς διεθνοῦς ἐπικοινωνίας καὶ  πρὸς παγίωσιν τῆς εἰρήνης καὶ ἐν ἁρμονίᾳ πρὸς τὴν σημερινὴν οἰκονομικὴν ἀνάπτυξιν ,  ἀνωτέρων πολιτειακῶν συνασπισμῶν, διὰ νὰ ἐπισημάνῃ ὅμως εὐθὺς ἐν συνεχείᾳ, ὅτι οἱ πολιτειακοὶ αὐτοὶ σχηματισμοὶ θὰ εἶναι ὠφέλιμοι καὶ βιώσιμοι, ἐὰν στηριχθοῦν εἰς τὴν ἀρχὴν τῶν ἐθνοτήτων, δηλ. ἐὰν ἀφήσουν μεγάλην ἐλευθερίαν κινήσεως εἰς τὰ ἔθνη καὶ ἀποκλείουν τὴν ἐπιβολὴν τοῦ ἑνὸς ἐπὶ τῶν ἄλλων  (ἔνθ᾽ ἀνωτ. σελ. 258). ῾Οπότε καὶ συνετιζόμενοι, ὅσοι καλόπιστοι, ἀσφαλῶς θὰ ἐγκαταλείψουν  τὰς σταλινικὰς ἀρὰς κατὰ τοῦ ἐθνικισμοῦ.

᾽Ερωτήματα.

37.- Αὐτοῦ τοῦ ἐκ τῆς Δύσεως  «φωτὸς»  τῆς  «Νέας ᾽Εποχῆς»  καλούμεθα ἐμεῖς οἱ ῞Ελληνες, ὅπως ἄλλωστε καὶ οἱ ἄλλοι λαοί, νὰ γίνουμε κοινωνοί. Καὶ σπεύδουμε νὰ τὸ ἐγκολπωθοῦμε. ᾽Ακριβῶς σὰν τὶς σκνίπες, ποὺ προστρέχουν στὸ  «φῶς»  τῶν ἠλεκτρικῶν λαμπτήρων, χωρὶς νὰ ἀντιλαμβάνωνται, ὅτι ἐκεῖ θὰ τσουρουφλισθοῦν, ἐκεῖ ὁ θάνατος τὶς ἀναμένει !

Εἶναι ἆραγε χωρὶς σημασία, ἐπὶ πλέον τῶν ὅσων ἀνωτέρω ἐξετέθησαν, τὸ γεγονός, ὅτι ἀπὸ τὴν  «Νέα ᾽Εποχὴ»  καὶ τὸ ἔμβλημά της ( : τὸ «οὐράνιον τόξον» ) ἤντλησαν τὸ ὄνομα καὶ ἐνεπνεύσθησαν τὶς ἐξεικονίσεις τους (τὰ σήματά τους) εἰς τὴν χώραν μας ἀκόμη καὶ δημοτικοὶ καὶ κομματικοὶ συνδυασμοὶ (μὴ ξεχνᾶμε, ὅτι  «Οὐράνιο Τόξο»  ὠνομάζοντο καὶ οἱ συνδυασμοὶ παραμεθορίων περιοχῶν μας, οἱ ὁποῖοι ἐπαγίδευσαν εἰς τὰς τάξεις των, ἔστω ἐλάχιστον, ἀριθμὸν παραπλανηθέντων ἀδελφῶν μας,῾Ελλήνων Μακεδόνων), καὶ ὅτι συνεχῶς περὶ  «Νέας Ἐποχῆς»  μᾶς ὁμιλοῦν ἀξιόλογα, κατὰ τὰ ἄλλα, στελέχη ὅλων τῶν κομματικῶν ( μὲ τὴν ἐξαίρεσιν μόνον τοῦ Κ.Κ.Ε.) σχηματισμῶν, παλαιῶν καὶ νεοπαγῶν ;

Τὰ περὶ τοῦ «Σκοπιανοῦ» θεμελιώνουν τὸν προκείμενον προβληματισμόν

38.- ῾Ο τέως Πρωθυπουργὸς μὲ τὰ ὅσα περὶ τοῦ σκοπιανοῦ προβλήματος ἀνέπτυξε ὑπῆρξεν ἰδιαιτέρως ἀποκαλυπτικὸς καὶ ἱκανῶς ἐθεμελίωσε τὸν προκείμενον προβληματισμόν.

῾Η πολιτική μας ζωὴ χειραγωγεῖται ἀπὸ ξένους.

39.- Καὶ ὁ προβληματισμὸς αὐτὸς περαιτέρω ἐπιβαρύνεται μὲ τὰ ὅσα ὁ Κύριος Μητσοτάκης ἐν συνεχείᾳ ἐξέθεσε σχετικῶς πρὸς τὴν διάσκεψιν τῆς Βουλιαγμένης τῆς 1ης Μαΐου 1993, κατὰ τὴν ὁποίαν, εἰς τὴν ἰδικήν του πρωτοβουλίαν ὀφειλομένην, ἦλθε, ὅπως εἶπε, ἡ Σερβία καὶ ὁ Πρόεδρός της Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς εἰς ἐπαφὴν μὲ τὴν Δύσιν, ἀπετράπη ἡ γενίκευσις τοῦ πολέμου καὶ ἐδημιουργήθησαν αἱ προϋποθέσεις εἰρηνικῆς ἐπιλύσεως τοῦ Νοτιοσλαβικοῦ. Συγκεκριμένως, δικαίως ὑπερηφανευόμενος ὁ τέως Πρωθυπουργὸς, παρετήρησε, ἐκτὸς τοῦ ἔχοντος διανεμηθῆ κειμένου τῆς ὁμιλίας του (τὸν ἤκουσαν οἱ παρόντες, ἀλλὰ καὶ οἱ παρακολουθήσαντες, ὡς ὁ γράφων, τὴν ὁμιλίαν του κατὰ τὴν τηλεοπτικήν της μετάδοσιν ἀπὸ τὸ TELE-CITY), ὅτι ἡ ἐπιτυχία του αὐτὴ  ἐστοίχισε τόσον  καὶ εἰς τὸ κόμμα του, τὴν Νέαν Δημοκρατίαν, καὶ τὸν ἴδιον προσωπικῶς. ᾽Αλλά, ἐπακολουθήσαντα τῆς διασκέψεως ἐκείνης δεινὰ  ὑπῆρξαν, διὰ μὲν τὴν “Νέαν Δημοκρατίαν”, ἡ ἐξαγγελία, ἀπὸ τῆς ἐπαύριον τῆς διασκέψεως, τῆς ἀνωτέρω σημειωθείσης προβλέψεως τοῦ ῾Υπουργοῦ τῶν ᾽Εξωτερικῶν τῶν Η.Π.Α., περὶ ἐκλογῶν κατὰ τὸν ἐρχόμενον ᾽Οκτώβριον (1993), αἱ ὁποῖαι καὶ πράγματι ἔγιναν καὶ ὡδήγησαν εἰς τὴν ἀπομάκρυνσίν της ἀπὸ τὴν διακυβέρνησιν τῆς χώρας∙ διὰ δὲ τὸν ἴδιον Κύριον Μητσοτάκην ἡ, μετὰ τὰς ἐκλογάς, ἀπομάκρυνσίς του ἀπὸ τὴν ἡγεσίαν τοῦ κόμματος.

᾽Εὰν, λοιπόν, τὰ δύο αὐτὰ  δεινὰ , σοβαρώτατα ὄντως γεγονότα τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς, συνδέονται αἰτιωδῶς πρὸς τὴν ἀναμφισβήτητον διπλωματικὴν ἐκείνην ἐπιτυχίαν τῆς ῾Ελλάδος, ἐπιτευχθεῖσαν διὰ τοῦ προσωπικοῦ μόχθου τοῦ ῞Ελληνος Πρωθυπουργοῦ, ὡς αἰτιατὰ πρὸς αἴτιον, ὅπως ὁ ἴδιος ὑπῃνίχθη, τό πρᾶγμα εἶναι περισσότερον ἀπὸ ἀνησυχητικόν. Διότι, μὲ δεδομένον, ὅτι μόνον τὸν ἔπαινον, οὐδενὸς δὲ τὸν ψόγον, ὁ χειρισμὸς ἐκεῖνος τοῦ Πρωθυπουργοῦ συνήντησεν ἐν ῾Ελλάδι, καταδεικνύεται πλέον ψηλαφητῶς, ὅτι ἡ ἐξέλιξις τῆς πολιτικῆς μας ζωῆς δὲν χωρεῖ αὐτονόμως, ἀλλὰ προσδιορίζεται ἀπὸ ξένους διατάκτας, οἱ ὁποῖοι καὶ ἔχουν τὸν τρόπον νὰ  τιμωροῦν δι᾽ ἐξουδετερώσεως ἐκείνους (κόμματα καὶ ἡγετικὰ στελέχη των), ἀπὸ τὴν πολιτικὴν τῶν ὁποίων ἐνοχλοῦνται !...

Μήπως λοιπὸν οἱ ὑπὲρ τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας καὶ ἀνεξαρτησίας κομπασμοὶ εἶναι τραγικῶς ἀθεμελίωτοι καὶ μᾶς ἀρκεῖ, χάρις εἰς ἑλληνικὰς βεβαίως συνεργείας, ἡ ἰδιότης ἁπλῆς ρωμαϊκῆς ἐπαρχίας, ἤ, μὲ πλέον σύγχρονον ὁρολογίαν, ὁ ταπεινὸς τοῦ ξένου προτεκτοράτου διὰ τὴν ἱστορικήν μας Πατρίδα χαρακτηρισμός ;...

῾Ο σεβασμὸς τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων.

40.- Τὸ ὑπόλοιπον μέρος τῆς ὁμιλίας τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ προσφέρεται ἐπίσης εἰς ἀναλόγους πρὸς τὰς ἀνωτέρω ἐπισημάνσεις. Συγκεκριμένως, ὀρθῶς ἐτόνισεν ὁ Κύριος Μητσοτάκης, ὅτι, προκειμένου νὰ διασφαλισθῇ ἡ εἰρηνικὴ συνύπαρξις καὶ ἡ ἁρμονικὴ συνεργασία τῶν λαῶν τῆς βαλκανικῆς, ἀπαιτεῖται ἀπαραιτήτως « ὁ ἀπόλυτος σεβασμὸς τῶν δικαιωμάτων τῶν μειονοτήτων». ᾽Αλλά περιέργως, ἐνῷ ἐμνημόνευσε τὴν ἑλληνικὴν μειονότητα τῆς ᾽Αλβανίας, δηλαδὴ κυρίως τὸν ῾Ελληνισμὸν τῆς Βορείου ᾽Ηπείρου, ἠγνόησε παντελῶς τοὺς κατοικοῦντας εἰς τὸ κρατίδιον τῶν Σκοπίων ῞Ελληνας, τοὺς ὁποίους ἡ ῾Υφυπουργός του ἐπὶ τῶν ᾽Εξωτερικῶν Κυρία Βιργινία Τσουδεροῦ εἶχεν ὑπολογίσει, εἰς συνέντευξίν της εἰς ἀθηναϊκὴν ἐφημερίδα, εἰς διακοσίας πεντήκοντα χιλιάδας (ἀνωτέρω εἰς ἀριθ. 12). Τὶ σημαίνει ἡ σοβαρωτάτη αὐτὴ παράλειψις ; ᾽Εγκαταλείπονται εἰς τὸ  ἀφομοιωτικὸν  ἔλεος τῶν  Μακεδόνων  τοῦ κ. Γκληγκόρωφ οἱ ῞Ελληνες αὐτοί ;  Καὶ τὰ ἐρωτήματα πληθαίνουν. Διότι ἡ Κυρία Τσουδεροῦ εἰς χρόνον ὕστερον τῆς συνεντεύξεώς της αὐτῆς ἀπεμακρύνθη τοῦ ῾Υπουργείου καὶ ἐν συνεχείᾳ δὲν συμπεριελήφθη εἰς τοὺς ἐκλογικοὺς τοῦ κόμματος συνδυασμούς.

 ῎Εχουν τὰ γεγονότα αὐτὰ σχέσιν πρὸς τὴν ἐθνικῶς ἐμπρέπουσαν, ὡς ἀνωτέρω, θέσιν τῆς Κυρίας Τσουδεροῦ καί, ἐὰν ναί, ποῖοι τὰ ὑπηγόρευσαν ; 

῾Η ἐγκατάλειψις τῆς ὀνομασίας  «Βόρειος ῎Ηπειρος» .

41.- Σχετικῶς πρὸς τὸν ῾Ελληνισμὸν τῆς Βορείου ᾽Ηπείρου ὑπῆρξε μία ἐξοργιστικὴ τοποθέτησις. ῾Η Κυρία Νίκη Τζαβέλλα, νεόκοπος βουλευτὴς τῆς  Νέας Δημοκρατίας , καταλαβοῦσα εὶς τὴν Βουλὴν τὴν ἕδραν τοῦ ἀποβιώσαντος ᾽Αθανασίου Κανελλοπούλου, εἰς τηλεοπτικήν της ἐμφάνισιν ὑπεστήριξεν ἐμμανῶς, ὅτι πρέπει νὰ ὁμιλοῦμε περὶ Νοτίου ᾽Αλβανίας καὶ ὄχι Βορείου ᾽Ηπείρου !

Προτοῦ ἀκουσθῇ ὁ μετ᾽ ἐμφανεστάτου πείσματος ὑποστηριχθεὶς καταφανῶς ἀνιστόρητος καὶ ἐθνοπροδοτικὸς αὐτὸς λόγος, εἶχα διατυπώσει, διὰ δημοσίας δηλώσεώς μου τῆς 12ης Σεπτεμβρίου 1994, τὴν σύστασιν, κατὰ λέξιν : «ἂς ἐγκαταλειφθῇ ἀμέσως ἀπὸ ὅλους ἡ συνήθεια, ποὺ ἀπεκτήθη ἐσχάτως, νὰ γίνεται λόγος περὶ ῾Ελλήνων τῆς ᾽Αλβανίας καὶ ὄχι περὶ Βορειοηπειρωτῶν. Διότι μὲ τὴν διατύπωσιν αὐτὴν ἐκεῖνο, ποὺ ἀρνούμεθα εἰς τὰ Σκόπια, δηλαδὴ τὴν πλαστογράφησι τῆς ῾Ιστορίας μὲ τὴν οἰκειοποίησι τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, τὸ παραχωροῦμε αὐτοβούλως εἰς τὰ Τίρανα. ᾽Αφοῦ παγία ἀξίωσις τῶν Τιράνων ἦτο ἀνέκαθεν ἀκριβῶς αὐτό, δηλαδὴ νὰ παύσουμε νὰ ὁμιλοῦμε περὶ Βορείου ᾽Ηπείρου καὶ νὰ χαρακτηρίζουμε τὴν περιοχὴ ὄχι μὲ τὸ ἐθνικό της αὐτὸ ὄνομα, ἀλλὰ ὡς (νότια) ᾽Αλβανία, υἱοθετοῦντες ἔτσι τὴν ἰδική τους πλαστογράφησι τῶν ἱστορικῶν δεδομένων. Δὲν πρέπει οὔτε ἀνεπιγνώτως νὰ διολισθαίνουμε σὲ τέτοιες πρακτικὲς ἐθνικῆς λησμοσύνης, ποὺ συνιστοῦν ἀντικειμενικῶς ἀνεπίτρεπτες ἐθνικὲς παραχωρήσεις». Αὐτὰ ἐλέγοντο, ὅταν ἁπλῶς ἤρχισε διαφαινομένη ἡ τάσις ἀντικαταστάσεως εἰς τὸν πολιτικὸν λόγον τῆς, χρησιμοποιουμένης ἀνέκαθεν καὶ ἀνεξαιρέτως καὶ μόνης ἱστορικῶς ἀκριβοῦς, ὀνομασίας  Βόρειος ῎Ηπειρος  μὲ τὸν χαρακτηρισμὸν  Νότιος ᾽Αλβανία · πρᾶγμα ποὺ θὰ ἠδύνατο ἐπὶ τέλους τότε νὰ ἀποδοθῇ καὶ εἰς συγχωρητὴν παραδρομήν, καλυπτομένην ἐκ τοῦ γεγονότος τῆς ἀσκήσεως καὶ ἐπὶ τῆς περιοχῆς ἐκείνης τῆς ᾽Αλβανικῆς κυριαρχίας. ᾽Ελέγοντο δηλαδὴ μὲ τὴν ἐλπίδα, ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ συνειδητῆς μεταβολῆς τῆς ὀνοματοδοσίας τῆς ἑλληνικῆς ἐκείνης περιοχῆς, ἁπλῶς ὡς ἔγκαιρος ἐνημερωτικὴ προειδοποίησις, ὅπως μὴ ἀποδεχθῶμεν τὴν ὑπὸ τῶν ᾽Αλβανῶν, αὐτὴν τὴν φοράν, ἱστορικὴν πλαστογραφίαν. Τὴν ἔστω ἀμυδράν, ὅμως, αὐτὴν ἐλπίδα διέλυσε πλέον ἡ ἐσκεμμένη καὶ μετὰ φανατισμοῦ ὑποστηριχθεῖσα ἐθνοπροδοτικὴ, ὡς ἀνωτέρω, θέσις. Βεβαίως δὲν εὐθύνεται ὁ Κύριος Μητσοτάκης διὰ τὰς ἀπόψεις βουλευτοῦ, ὁσονδήποτε καὶ ἂν φαίνεται, ὡς εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν, φιλικῶς προσκειμένης εἰς αὐτόν.

᾽Αλλὰ  τίθενται τὰ ἐρωτήματα : Εἶναι ἡ Κυρία Τζαβέλλα τόσον ἀνιστόρητος ; ᾽Αλλὰ τότε θὰ πρέπει νὰ ἐλεεινολογοῦμε τὴν τύχην μας, διότι , καίτοι τόσον ἀστοιχείωτος,  ἀντιπροσωπεύει τὸ ἔθνος  μας (ἄρθρον 51 § 2 τοῦ Συντάγματος) εἰς τὴν Βουλήν. ῍Η μήπως ἔχει σχέσιν ἡ θέσις της αὐτὴ μὲ τὴν  παιδείαν  (μήπως καὶ πολιτικήν ;), τῆς ὁποίας φέρεται ὅτι ἔτυχε, ἐπὶ μακρὸν, ὡς λέγεται, διαμείνασα εἰς τὰς Η.Π.Α., καὶ τὰς παρομοίας ἐπὶ τοῦ θέματος ἀπόψεις τῶν τελευταίων αὐτῶν ; ᾽Αλλὰ καὶ τὸ κόμμα της, ἡ «Νέα Δημοκρατία», ποὺ θὰ πρέπει καθ᾽ ὑπόθεσιν, ἀφοῦ ἐμφανίζεται ὡς συντηρητικὸς σχηματισμός, νὰ κήδεται πρωτίστως τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, πῶς ἐσιώπησε καὶ δὲν τὴν ἐκαυτηρίασε διὰ τὴν ψηλαφητῶς ἀντεθνικὴν θέσιν της ; ῾Η ἀνωτέρω δήλωσίς μου εἶχε λάβει ἀφορμὴν ἀπὸ διατυπώσεις στελεχῶν τῆς Κυβερνήσεως ΠΑ.ΣΟ.Κ. Πῶς ἐξηγεῖται, λοιπόν, καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ζητήματος αὐτοῦ διαφαινομένη πλέον σύγκλισις τῶν δύο μεγαλυτέρων, τοὐλάχιστον,  τῶν καθ᾽ ὑπόθεσιν κυρίως ἀντιμαχομένων, κομμάτων, δηλαδὴ ἐπὶ ἐδάφους τόσον ἀνιστορήτου καὶ ἐθνικῶς ἐπιληψίμου καὶ, ἑπομένως, κατ᾽ ἐξοχὴν ἐπισφαλοῦς ;  

Αἱ σχέσεις μας μὲ τὴν ᾽Αλβανίαν.

42.- ᾽Ορθῶς ὁ τέως Πρωθυπουργὸς ἐτόνισε, ὅτι πρέπει νὰ προχωρήσῃ ἡ ἐξομάλυνσις τῶν σχέσεών μας μὲ τὴν ᾽Αλβανίαν. Κατὰ ποῖον τρόπον δὲν εἶπε. ᾽Αλλ᾽ ἡ ἐξομάλυνσις αὐτὴ εἶχε συνδεθῆ ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεώς του ρητῶς μὲ τὴν ἐκπλήρωσιν ὑπὸ τῶν ᾽Αλβανῶν ἕξη ὅρων. Αὐτοὶ φαίνεται ἤδη νὰ ἐγκατελείφθησαν, ἀφοῦ τοὺς περιωρίσαμεν εἰς μόνην τὴν ἀξίωσιν ἀπελευθερώσεως τῶν ἀδίκως καταδικασθέντων πέντε βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, - καταδίκη σατανικῶς μεθοδευθεῖσα διὰ νὰ προσφέρῃ πεδίον δῆθεν ὑποχωρήσεως εἰς τὸ ᾽Αλβανικὸν καθεστώς. ᾽Αλλὰ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Μητσοτάκης δὲν ἀνεφέρθη πλέον, κατὰ τὴν ὁμιλίαν του, εἰς τοὺς ὅρους αὐτούς.

Τὶ σημαίνουν αὐτά; Μήπως καὶ ἐπὶ τοῦ σημείου αὐτοῦ  σύγκλισιν ; Καὶ εἶναι ἐπιτετραμμένον, ὅταν χαράσσεται μία ἐπὶ συγκεκριμένου θέματος πολιτική, νὰ ἐγκαταλείπεται αὐτὴ τόσον συντόμως, σιωπηρῶς, ἔστω καὶ ἐὰν ἔχῃ ἀλλάξει ἐν τῷ μεταξὺ, ὡς εἰς τὴν περίπτωσίν μας, τὸ ἐν τῇ κυβερνήσει κόμμα ; Διότι, ποία βεβαιότης προσφέρεται τότε εἰς τοὺς τρίτους, ὡς πρὸς τὴν σοβαρότητα τῶν θέσεών μας καὶ τὴν ἀπόφασίν μας ὑποστηρίξεως καὶ ἐμμονῆς μας εἰς αὐτάς ;

Καὶ τελικῶς τὰς θέσεις μας ἐκείνας, τὰ ἕξη σημεῖα ... ὑπερηφάνως ἀπελακτίσαμεν μὲ τὴν πρόσφατον ἐθνικῶς ἀξιοδάκρυτον, κατὰ τὸν ἐπιεικέστερον χαρακτηρισμόν, πρωτοβουλίαν μας συνεννοήσεως μὲ τὴν ᾽Αλβανίαν. ᾽Αφοῦ ἡ τόσον ἐπιζητηθεῖσα συνδιαλλαγὴ ἐπετεύχθη μὲ βαρυτάτας ἐκ μέρους μας παραχωρήσεις ἔναντι κυριολεκτικῶς ἀνυπάρκτων ἀνταλλαγμάτων, ἀφοῦ πρόκειται περὶ αὐτονοήτων ἐκ τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου ὑποχρεώσεων τῆς ᾽Αλβανίας. Καὶ μόνον νέα ἐθνικὰ δεινὰ προοιωνίζεται ἡ νέα αὐτὴ συνθηκολόγησίς μας...

Αἱ σχέσεις μας μὲ τὴν Τουρκίαν.

43.- Τέλος, ὁ τέως Πρωθυπουργὸς ἐπεσήμανε ὡς ἕνα τῶν στόχων τῆς ἐθνικῆς μας πολιτικῆς τὴν λύσιν τοῦ Κυπριακοῦ καὶ τὴν δρομολόγησιν  διακανονισμοῦ τῶν διαφορῶν μας μὲ τὴν Τουρκίαν , χωρὶς οὐδὲν ἐπ᾽ αὐτῶν νὰ εἴπῃ καὶ οὐδὲν νὰ προσθέσῃ.

᾽Αντιπαρῆλθε ἔτσι τό κύριον σῶμα τῶν ἐξωτερικῶν μας προβλημάτων, δηλαδὴ τὸ, συνεχιζόμενον ἐπὶ 21 ἤδη χρόνια, μέγα δράμα τῆς Κύπρου, τὰς ἄλλας σχέσεις μας μὲ τὴν Τουρκίαν, τὰς ἐξάλλους, ἐμφανῶς ἐπεκτατικὰς εἰς βάρος μας ἐπιδιώξεις της, τὰς καθημερινὰς τουρκικὰς παραβιάσεις τοῦ ἐναερίου χώρου μας, τὸν ἀκατανόητον δισταγμὸν ἐπεκτάσεως τῆς αἰγιαλίτιδος ζώνης μας εἰς τὰ δώδεκα ναυτικὰ μίλια, ὡς τὸ Διεθνὲς πλέον Δίκαιον τῆς Θαλάσσης καθορίζει, τὴν στασιμότητα εἰς τὰς ἐργασίας ἐκμεταλλεύσεως τῆς ἰδικῆς μας ὑφαλοκρηπίδος, τὴν ἀθλίαν τύχην τῆς ἑλληνικῆς μειονότητος εἰς τὴν Τουρκίαν, ἡ ὁποία μὲ τὴν πολιτικὴν τῶν συστηματικῶν διώξεων καθημερινῶς σβήνει, - χωρὶς οὔτε λέξιν ἐπὶ ὅλων αὐτῶν καὶ ἄλλων συναφῶν νὰ ἀρθρώσῃ, ἴσως μὲ τὴν συζητήσιμον ὁπωσδήποτε ἀντίληψιν, ὅτι τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας του  οἱ ἐξελίξεις στὰ Βαλκάνια μετὰ τὸ τέλος τοῦ ψυχροῦ πολέμου καὶ ὁ ρόλος τῆς ῾Ελλάδος στὴν περιοχὴ  δὲν ἐπέτρεπε νὰ ἐκταθῇ καὶ ἐπ᾽αὐτῶν.

῾Η ἀλήθεια διὰ τὴν Θράκην.

44.- Δὲν παρέλειψεν ὅμως, ἀντιθέτως, ὁ τέως Πρωθυπουργὸς νὰ ὁμιλήσῃ διὰ τὴν θρησκευτικὴ μειονότητα τῶν Μουσουλμάνων στὴ Θράκη, ἔναντι τῶν ὁποίων ἐπὶ τῆς Κυβερνήσεώς του, ὡς ἐτόνισε, «υἱοθετήθηκε μία εἰλικρινὴς πολιτικὴ ἰσοτιμίας καὶ ἰσονομίας, τὴν ὁποία θέλω νὰ ἐλπίζω, ὅτι καὶ ἡ σημερινὴ κυβέρνηση θὰ συνεχίσει».

 ᾽Αλλ᾽ ἀφοῦ ὁ ὁμιλητὴς δὲν ἔλαβε τὸν κόπον νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὴν πανθομολογουμένως τραγικὴν τύχην τῆς ἑλληνικῆς μειονότητος εἰς τὴν Τουρκίαν, πρὸς τὶ ᾐσθάνθη τὴν ἀνάγκην νὰ ἀναφερθῇ εἰς τὴν μεταχείρισιν τῆς ἐν Θράκῃ μουσουλμανικῆς μειονότητος ; Καὶ πρὸς τὶ ὁ ἐκδήλως  ἀπολογητικὸς ὡς πρὸς αὐτὴν τόνος, μὲ τὴν ἐπισήμανσιν, ὅτι ἐπὶ τῆς Κυβερνήσεώς του, δηλαδὴ μόλις ἀπὸ τοῦ 1990,  υἱοθετήθηκε μία εἰλικρινὴς πολιτικὴ ἰσοτιμίας καὶ ἰσονομίας  ἔναντι τῶν μουσουλμάνων αὐτῶν ; Δηλαδή, προηγουμένως δὲν ἐτύγχανον αὐτοὶ  πολιτικῆς ἰσοτιμίας καὶ ἰσονομίας ; ᾽Αποδέχεται, μὲ ἄλλας λέξεις, ὁ τέως Πρωθυπουργὸς τὰς ἐν προκειμένῳ συκοφαντικὰς τουρκικὰς αἰτιάσεις, περὶ δῆθεν κακῆς μεταχειρίσεως τῆς ἐν ῾Ελλάδι μουσουλμανικῆς μειονότητος ; Εἶναι λοιπὸν τόσον ἀπληροφόρητος διὰ τὰ συμβαίνοντα εἰς τὴν Θράκην ; Δὲν γνωρίζει, ὅτι οἱ ἐκεῖ μουσουλμάνοι προκλητικῶς ἀσχημονοῦν καὶ μένουν ἀνενόχλητοι, ἀσυστόλως παρανομοῦν χωρὶς νὰ διώκωνται, ἐμφανῶς ραδιουργοῦν ὑπὸ τὴν καθοδήγησιν τοῦ τουρκικοῦ προξενείου καὶ θωπεύονται ; Δὲν γνωρίζει τὰς ρητὰς δημοσίας καταγγελίας, ὅτι τὸ ἐκεῖ τουρκικὸν προξενεῖον καὶ τὸ προσωπικόν του ἔχουν μεταβληθῆ εἰς εἶδος ἀτύπου συνδιοικητοῦ τῆς περιοχῆς, ὥστε καὶ σωματικὰς ἀκόμη κυρώσεις νὰ ἐπιβάλλουν εἰς δυστυχεῖς ὁμοθρήσκους των, ῞Ελληνας ὑπηκόους, ὁσάκις αὐτοὶ δὲν συμμορφώνονται πρὸς τὰς ἐπιταγάς των, ἀντιποιούμενοι ἔτσι ἀτιμωρητί ἐκδηλώσεις κρατικῆς κυριαρχίας ἐπὶ ἑλληνικοῦ ἐδάφους ; Δὲν γνωρίζει αὐτό, τὸ ὁποῖον οἱ πάντες, καὶ οἱ κατώτατοι δημόσιοι ὑπάλληλοι ἢ ἄλλοι κρατικοὶ λειτουργοὶ ἐκ τῶν ὅσων ὑπηρετοῦν ἢ ἔχουν ὑπηρετήσει εἰς τὴν Θράκην, γνωρίζουν, ὅτι δηλαδὴ ἐκεῖ καταπιεζόμενοι δὲν εἶναι οἱ μουσουλμάνοι, ἀλλὰ ἀντιθέτως οἱ Χριστιανοὶ ἕλληνες πολῖται, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ ἔχει δημιουργηθῆ, ἀκριβῶς διὰ τοῦτο, ἕνα κλῖμα φοβίας καὶ φυγῆς, ὥστε νὰ ἐγκαταλείπουν τὴν περιοχήν, ἐκποιοῦντες τὰς περιουσίας των, αἱ ὁποῖαι καὶ εἰς μουσουλμάνους, σχεδὸν ἀποκλειστικῶς, περιέρχονται, χωρὶς ἡ οἰκονομικὴ κατάστασις τῶν ἀποκτώντων νὰ ἐπιτρέπῃ τοιαύτας ἀγοράς ; Καὶ θὰ ἦτο ποτὲ δυνατόν, ἐὰν οἱ μουσουλμάνοι τῆς Θράκης δὲν ἐτέλουν ὑπὸ καθεστὼς  ἰσοτιμίας καὶ ἰσονομίας , νὰ προάγουν κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη, ἀπὸ τότε ποὺ ἡ ἐναντίον μας τουρκικὴ ἐπιβουλὴ κατέστη προκλητικῶς ἐμφανής, κατὰ τοιοῦτον ἁλματώδη καὶ ἀνεξέλεγκτον, μὴ δυνάμενον νὰ δικαιολογηθῇ, τρόπον τὴν ἄλλοτε, πάντοτε στάσιμον λόγῳ γενικῆς καθυστερήσεως, ἰσχνὴν περιουσιακήν των ὑπόστασιν ;  Δὲν γνωρίζει τὴν τρομακτικὴν ἔκτασιν τῶν ἐκποιητικῶν αὐτῶν μεταβιβάσεων, αἱ ὁποῖαι οὕτω μὲ ξένον καταδήλως χρῆμα πραγματοποιοῦνται ; Δὲν γνωρίζει, μὲ ἄλλας λέξεις, ὅτι ἡ Θράκη χάνεται σιγά-σιγὰ διὰ τὴν ῾Ελλάδα, ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας πολιτικῆς ἡττοπαθείας καὶ ἐνδοτικῆς καὶ συνεχῶν ὑποχωρήσεων, τὴν ὁποίαν ἀδιαλείπτως ἐπὶ δεκαετίας ἐκεῖ ἀπαρεγκλίτως ἐτηρήσαμεν καὶ τηροῦμεν, μὴ δυνάμενοι νὰ ἀνοίξουμε κἂν τὰ μάτια μας ἐνώπιον τῶν ὅσων τραγικῶν, εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας καὶ τοῦ ῾Ελληνισμοῦ, ἐκεῖ συντελοῦνται ; ῾Ομολογουμένως μόνον συγχωρητὴ δὲν εἶναι ἡ παραθεώρησις τῆς στυγνῆς αὐτῆς πραγματικότητος.. Καὶ τὸ βαρύτερον, ὄχι καὶ νὰ ἐνισχύουμε, ἀθελήτως ἔστω, τὴν τουρκικὴν προπαγάνδαν, περὶ δῆθενκαταπιεζομένηςμουσουλμανικῆς μειονότητος εἰς τὴν Θράκην !...

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΩΣ

Τὰ ἐρωτήματα καὶ ἡ ἀπάντησις.

45.- Τὰ ὅσα προεξετέθησαν ἀφετηρίαν εἶχον τὴν ὁμιλίαν τοῦ τέως Πρωθυπουργοῦ, αὐτὰ τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος Μητσοτάκης εἶπε, ἀλλὰ καὶ τὰ ὅσα δὲν εἶπε. Γεγονότα κατεγράφησαν καὶ ἐρωτήματα εὔλογα ἐτέθησαν. ῾Οσάκις δὲν ἐδόθη ἐπ᾽ αὐτῶν ἀπάντησις εὑρίσκει τὴν ἐξήγησίν του εἴτε εἰς τὴν ἔλλειψιν ἀληθοῦς καὶ ἀκριβοῦς ὑπὸ τοῦ γράφοντος γνώσεως τῶν δεδομένων, διὰ νὰ δύναται νὰ ἀχθῇ εὐσταθοῦσα ἀπάντησις (πρόκειται δηλαδὴ περὶ ἀληθῶν ἐρωτημάτων), εἴτε ἡ ἀπάντησις, καίτοι ἐνυπάρχουσα εἰς τὴν σκέψιν τοῦ γράφοντος, δὲν ἐκρίθη ἀναγκαῖον ἢ καὶ σκόπιμον νὰ διατυπωθῇ.

 ῍Ας προβληματισθῇ ὁ ἀναγνώστης, ἐπὶ τῶν ἀναμφισβητήτων δεδομένων, τὰ ὁποῖα τοῦ ὑπεμνήσθησαν, διὰ νὰ συναγάγῃ, ὡς ἐλεύθερος πολίτης αὐτός, τὰ ἰδικά του πλέον συμπεράσματα, νὰ δώσῃ τὰς ἰδικάς του ἀπαντήσεις. Διότι ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν θεμάτων, ἐφ᾽ὅσον ἔχομεν, καὶ πρέπει νὰ ἔχωμεν, πολίτευμα δημοκρατικόν, ἐπιβάλλεται ὁ καθεὶς νὰ ἔχῃ αὐτονόμως ἐσχηματισμένην γνώμην καὶ ὄχι νὰ σύρεται εἰς τὸ ἄρμα τοῦ σκοταδισμοῦ τῶν μέν, ἢ τῆς ὀλεθρίας δημαγωγίας τῶν δέ, ἢ τῆς ἀκατασχέτου κενολογίας πεφυσιωμένων ἀνεγκεφάλων (πρωτοφανοῦς τούτου συνονθυλεύματος πάσης προελεύσεως καὶ τοποθετήσεως), ἢ νὰ γίνεται θῦμα τῆς, ἐνδεχομένως ἐξηγορασμένης, ἐνδοτικότητος καὶ ὑποχωρητικότητος ἄλλων ! Θὰ πρέπει δηλαδὴ ὁ κάθε ῞Ελλην πολίτης νὰ καταστῇ συνειδητὸς φορεὺς καὶ ὡς τοιοῦτος νὰ ἐπιβάλῃ τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τῆς Πατρίδος του. Διότι καὶ πάλιν ἡ ἐκ τῆς σοφίας τῶν προγόνων μας προερχομένη κατευθυντήριος ὁδηγία ἐπιτάσσει :  «Πρεσβευτὰς οὖν πάντας ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ πρέσβεις ποιοῦμεν· ὁ γὰρ τὴν χεῖρα μέλλων ὑμῶν αἴρειν, οὗτος ὁ πρεσβεύων ἐστίν, ὁπότερ᾽ ἂν αὐτῷ δοκῇ, καὶ τὴν εἰρήνην καὶ τὸν πόλεμον»  ( ΑΝΔΟΚΙΔΟΥ, Περὶ τῆς πρὸς Λακεδομονίους εἰρήνης, 41, βλ. τὸ κείμενον παρ᾽ ἡμῖν εἰς τὴν ἔκδοσιν ΠΑΠΥΡΟΥ, μετὰ μεταφράσεως καὶ εἰσαγωγῆς Κ.Θ.᾽Αραποπούλου, (1975), σελ.132  ).

Πορεία ἐθνικοῦ ὀλέθρου.

46.- Τὸ τελικὸν πάντως καὶ τῆς ἀνωτέρω ἀναπτύξεως συμπέρασμα εἶναι, διὰ τὸν γράφοντα, ὅτι ἡ πολιτική, τὴν ὁποίαν ἐπισήμως ἀπὸ ἐτῶν ἤδη πολλῶν, ὑφ᾽ ὅλας τὰς Κυβερνήσεις, ἠκολουθήσαμεν καὶ ἀκολουθοῦμεν ἐπὶ τῶν καιρίων ἐθνικῶν μας θεμάτων, εἶναι πορεία ὀλέθρου, τῆς ὁποίας καὶ καθημερινῶς γευόμεθα τοὺς πικροὺς καρποὺς, μὲ τὴν θέσιν μας καθημερινῶς χειροτερεύουσαν καὶ μὲ ἐπικείμενον τὸν κίνδυνον νὰ φθάσωμεν εἰς τὸ ἀνεπανόρθωτον. ᾽Εὰν δὲν ἀφυπνισθοῦμε καὶ ἐγκαίρως δὲν ἀνανήψουμε.

᾽Αξίωσις δημοψηφίσματος.

47.- ῾Ο ὄντως Μέγας ᾽Ελευθέριος Βενιζέλος, σύμβουλος τότε (῾Υπουργός) Δικαιοσύνης τῆς Κρητικῆς Πολιτείας, ἀπευθυνόμενος πρὸς τὸν ὑπὸ τῶν ξένων,  τῶν μεγάλων δυνάμεων, ἔχοντα διορισθῆ ῞Υπατον ῾Αρμοστὴν τῆς Κρήτης, τὸν πρίγκιπα Γεώργιον, διεκδικοῦντα δι᾽ ἑαυτόν, ὡς οἰκογενειακήν του ὑπόθεσιν, τὴν διαχείρισιν τοῦ ἐθνικοῦ ζητήματος, δηλαδὴ τῆς ἑνώσεως τῆς Κρήτης μὲ τὴν ῾Ελλάδα, τοῦ εἶπε :  «῾Ως ἕνας ἐκ τῶν τριακοσίων χιλιάδων Κρητῶν δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμά μου, ὥστε μόνος σεῖς νὰ ρυθμίζετε αὐτοβούλως τὴν ἐθνικὴν πολιτικὴν τοῦ τόπου μου».

Ξένοι ἁρμοσταὶ σήμερον ὑπάρχουν διὰ τὴν Πατρίδα μας πολλοί ! ᾽Ακούουν εἰς τὰ ὀνόματα Βάνς, ῎Οουεν, Βάντερ Στούλ, ΜποῦτροςΜποῦτρος Γκάλι, κλπ.,κλπ., ἢ τὰ ἐπισημότερα Κρίστοφερ, Ζυπέ, Κίνκελ, κλπ., κλπ. Πρὸς αὐτοὺς δὲν ἀπευθύνομαι, πρῶτον, διότι δὲν μὲ συνδέει μὲ τοὺς κυρίους αὐτοὺς καμμία σχέσις μισθοφορίας, καὶ δεύτερον, διότι κάτι τέτοιο θὰ ἦτο περιττόν, ἀφοῦ, ἡ παιδεία καὶ ἡ νοοτροπία τους τοὺς καθιστᾷ ἀνικάνους νὰ κατανοήσουν λόγους ἑλληνικούς !

᾽Απευθύνομαι, λοιπόν, μόνον πρὸς ῞Ελληνας, τὴν πολιτικὴν ἡγεσίαν τῆς Πατρίδος μου, τοὺς ῞Ελληνας πολιτικούς, καὶ, ἀναπαράγων, ἐλαφρῶς τροποποιουμένους διὰ τὰς ἀνάγκας τῶν σημερινῶν περιστάσεων, τοὺς ἀνωτέρω λόγους τοῦ ᾽Ελευθερίου Βενιζέλου, λέγω μὲ τὴν σειράν μου πρὸς αὐτούς :  «῾Ως ἕνας ἐκ τῶν δέκα ἑκατομμυρίων ῾Ελλήνων τοῦ ἑλληνικοῦ μας κράτους, τὸ ὁποῖον οἱ πατέρες μας μὲ αἷμα καὶ ἀπροσμετρήτους θυσίας κατώρθωσαν, εἰς πεῖσμα τῶν συνεχῶν ραδιουργιῶν τῶν ἴδιων  «φίλων»  καὶ  «συμμάχων»  μας, νὰ δημιουργήσουν καὶ ὡς ἕνας ἐκ τῶν δέκα πέντε ἑκατομμυρίων ῾Ελλήνων τῆς οἰκουμένης, δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμά μου, ὥστε μόνοι σεῖς νὰ ρυθμίζετε αὐτοβούλως τὴν ἐθνικὴν πολιτικὴν τοῦ τόπου μου. Καὶ συγκεκριμένως : δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀπεμπολήσετε τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα τῆς Μακεδονίας· δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμα νὰ ἐγκαταλείψετε τοὺς βορειοηπειρώτας ἀδελφούς μας καὶ τὴν μετὰ τόσους ἀγῶνας ἐπιτευχθεῖσαν αὐτονομίαν των, οὔτε τὸ ἐκκρεμὲς αἴτημα τῆς ἑνώσεως τῆς Βορείου ᾽Ηπείρου μὲ τὴν ῾Ελλάδα· δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμα νὰ ἀπεμπολήσετε τὴν ἐθνικήν μας κυριαρχίαν ἐπὶ τῆς, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον, ἐκ δώδεκα ναυτικῶν μιλίων αἰγιαλίτιδος ζώνης τόσον τῆς ἠπειρωτικῆς χώρας, ὅσον καὶ ὅλων τῶν νησιῶν μας, Αἰγαίου καὶ ᾽Ιονίου πελάγους· δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τὸ δικαίωμα νὰ  προέλθετε εἰς οἱανδήποτε διαπραγμάτευσιν ἢ παραχώρησιν εἰς τὸ πλαίσιον τῆς Εὐρωπαϊκῆς ῾Ενώσεως μὲ τὴν Τουρκίαν, ἐὰν προηγουμένως δὲν ἀπομακρυνθοῦν τὰ στρατεύματά της κατοχῆς ἀπὸ τὴν μαρτυρικὴν Κύπρον. Δὲν σᾶς ἐκχωρῶ τίποτε ἀπὸ αὐτά !».

Καὶ τότε ; Τὴν λύσιν προσφέρει καὶ πάλιν ὀ ᾽Ανδοκίδης, εἰς τὴν συνέχειαν τῆς ἀνωτέρω περικοπῆς, ἀλλὰ καὶ τέλος, τοῦ λόγου του :  «Μέμνησθε μὲν οὖν, ὦ ᾽Αθηναῖοι, τοὺς ἡμετέρους λόγους, ψηφίσασθε δὲ τοιαῦτα, ἐξ ὧν ὑμῖν μηδέποτε μεταμελήσει». 

Ζητῶ, λοιπόν, ὡς ῞Ελλην πολίτης δημοψήφισμα, διὰ νὰ προβληματισθῇ καὶ συμμετάσχῃ ἀληθινὰ ὁλόκληρος ὁ λαὸς εἰς τὴν χάραξιν τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς ἐπὶ τῶν καιρίων ἐθνικῶν μας θεμάτων. Διὰ νὰ καθορίσῃ ἀληθινὰ ὁ ἴδιος ὁ λαὸς τὴν τύχην του.

Οἱ ὑπεύθυνοι, ὅσοι ἔχουν ὄντως δημοκρατικὴν  ὄχι μόνον τοποθέτησιν ( αὐτὸ ἠμπορεῖ νὰ γίνεται καὶ μόνον πρὸς τὸ θεαθῆναι !) ἀλλὰ καὶ συνείδησιν, ὅσοι σέβονται ὄντως τὴν ἐθνικὴν καὶ λαϊκὴν κυριαρχίαν, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀντιλέξουν  εἰς τὴν τιμίαν αὐτὴν πρότασιν· καί, πρὸ παντὸς, τίποτε νὰ φοβηθοῦν !...

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης.

Νέα Πεντέλη, 19η Μαρτίου 1995.