·        «῾Η ροδαυγὴ τοῦ νέου μεσαίωνος»

Τὴν 24^ην Μαρτίου 1999, μὲ ἐφαλτήριον ἀεροπορικὲς βάσεις εἰς τὴν Ἰταλίαν καὶ ἀεροπλανοφόρα περιπολοῦντα εἰς τὴν Ἀδριατικήν, 13 ἀπὸ τὶς 19 χῶρες τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. ἀρχίζουν τὶς ἀεροπορικὲς έπιθέσεις των ἐναντίον τῆς Σερβίας. Ἀφορμὴ τὰ φερόμενα δεινοπαθήματα τῶν Ἀλβανοφώνων τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἀποτελούντων τὴν συντριπτικὴν πλειονοψηφίαν τοῦ πληθυσμοῦ του, ὑπὸ τὸ καθεστὼς τοῦ Προέδρου τῆς Νοτιοσλαβίας Μιλόσεβιτς. Ἐπισήμως διακηρυχθεὶς τὴν προτεραίαν ὑπὸ τοῦ Προέδρου τῶν Η.Π.Α. Κλίντον σκοπὸς τῶν ἐπιθέσεων αὐτῶν ἐναντίον στόχων  στρατιωτικῶν  καὶ  ἀεροδρομίων τῆς Σερβίας, ὁ περιορισμὸς τῆς ἱκανότητος  τοῦ Μιλόσεβιτς πρὸς διεξαγωγὴν πολέμου ἐναντίον τῶν κατοίκων τοῦ Κοσσυφοπεδίου.

Οἱ ἀεροπορικὲς αὐτὲς ἐπιθέσεις ἔγιναν εἰς τὸ ὄνομα στρατιωτικῆς συμμαχίας, ἡ ὁποία ὑποτίθεται, ὅτι ὑφίσταται, - διότι εἶχε συσταθῆ, - γιὰ ἀμυντικοὺς καὶ μόνον σκοπούς. Ἑπομένως ἐκτὸς καταστατικοῦ ρόλου καὶ προορισμοῦ τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. Καὶ ἀκόμη, οἱ ἐπιθέσεις αὐτὲς ἔγιναν ἐναντίον τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, χωρὶς καμμιὰ διεθνῆ νομιμοποίησι, οὔτε ἀπὸ ἁρμόδια ὄργανα τοῦ Ο.Η.Ε., οὔτε ἀπὸ σύννομες, κατὰ τὸ καταστατικό του, ἀποφάσεις τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. Καὶ ἐπὶ πλέον,κατὰ κοινὴ παραδοχή, δὲν περιωρίσθησαν σὲ στρατιωτικοὺς στόχους, ἀλλὰ ἐκτὸς τῆς σωρείας ἀθώων θυμάτων μεταξὺ ἀμάχων, κατέστρεψαν σὲ μεγάλο βαθμὸ σημαντικώτατο μέρος τῆς ὑποδομῆς τῆς οἰκονομίας τῆς Σερβίας.

Εἰς ἐπιστέγασμα δὲ τοῦ ἀφορήτου κυνισμοῦ τῶν δραστῶν τοῦ ἐγκλήματος τὰ ἀνόμως ἐνεργούμενα ἐχαρακτηρίσθησαν ὡς «ἀνθρωπιστικὴ» ἐπιχείρησις !

Θὰ ἀνέμενε κατόπιν τούτων κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος τὴν ἐξέγερσι τῆς παγκοσμίου συνειδήσεως ἐναντίον τῶν ἀνόμων ἐπιδρομῶν. Κυρίως φυσικὰ τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ τύπου καὶ λοιπῶν μέσων ἐνημερώσεως. Ἀντ’ αὐτοῦ ἐσημειώθη παντοειδὴς συνηγορία εἰς παγκόσμιον κλίμακα ὑπὲρ τῶν ἐπιδρομῶν, μὲ ἐμφανῆ σκοπὸν τὴν δικαιολόγησίν των.

Τέτοια φαινόμενα διανοητικῆς ἐκπτώσεως καὶ ἠθικῆς καταπτώσεως δὲν ἐσημειώθησαν εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐκτὸς ἐλαχίστων περιθωριακῶν ἐξαιρέσεων. Ὁ τύπος καὶ τὰ λοιπὰ μέσα ἐνημερώσεως, καθὼς καὶ οἱ πνευματικοί μας ἄνθρωποι, ἐτήρησαν εἰς τὸ σύνολόν των, καὶ εἶναι πρὸς τιμήν των, ἐπαινετὴν ἀντικειμενικότητα.

Ἀλλὰ καὶ δὲν εὗρεν ἡ λυσσώδης αὐτὴ τῶν ξένων ὑπὲρ τῶν ἀνόμων ἀεροπορικῶν ἐπιδρομῶν ὑπεράσπισις καὶ ταὐτόχρονος ἀλλόφρων ἐναντίον τῶν πληττομένων Σέρβων καταφορὰ τὴν δέουσαν, ψύχραιμον, ἀντικειμενικὴν καὶ τεκμηριωμένην, ἀπὸ ἑλληνικὰ χείλη ἀπάντησιν. Ἀκόμη οὔτε καὶ ὅταν τὰ ξένα πυρὰ ἐστρέφοντο καὶ κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἢ καὶ συνηρτημένως τῆς Ὀρθοδοξίας.

Μὲ ἀφορμὴν τέτοιες λυσσαλέες καὶ ἄδικες εἰς βάρος μας ἐπιθέσεις ἐπιφανῶν εἰς τὴν  ξένην προσωπικοτήτων, τοῦ ἀλβανοῦ συγγραφέως Ἰσαμὴλ Κανταρὲ καὶ τῆς καθηγητρίας Ἰουλίας Κρίστεβα, ἀπὸ τῶν στηλῶν τῆς παγκοσμίου κύρους γαλλικῆς ἐφημερίδος “LE MONDE” ἐγράφη τὸ ἄρθρον, ποὺ ἀκολουθεῖ.

Ἐδημοσιεύθη εἰς ἕξη συνεχείας εἰς τὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, ἀπὸ τῆς 24^ης ἕως καὶ τῆς 29^ης Μαΐου 1999, καθὼς καὶ εἰς τὸ περιοδικὸν «ΕΝΔΟΧΩΡΑ», τεῦχος 65, Ὀκτωβρίου 1999, ὑπὸ τὸν τίτλον «Ἡ Ροδαυγὴ τοῦ νέου Μεσαίωνος».  Ὁ τίτλος αὐτὸς ἀποδίδει καὶ τὴν οὐσίαν τοῦ περιεχομένου του. Διότι τὸ ἄρθρον δὲν περιορίζεται εἰς ἀνασκευὴν τῶν εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀθλιοτήτων τῶν ἀνωτέρω δύο διανοουμένων, ἀλλὰ ἐπισημαίνει καὶ τὴν πνευματικὴν ἀφετηρίαν καὶ τὸ ὅλον πλέγμα τῆς παρασκευαζομένης «νέας τάξεως» τῶν παγκοσμίων πραγμάτων, χαρακτηριστικὰ ἀποκρουστικὰ ψήγματα τῆς ὁποίας προσφέρουν ἀκριβῶς καὶ ἡ ἄνομος ἐναντίον τῆς Σερβίας ἐπίθεσις καὶ ἡ θλιβερὴ ἐκστρατεία δικαιολογήσεώς της.

Τὸ ἄρθρον εἶχεν ἀποσταλῆ κατ’ ἀρχὰς πρὸς δημοσίευσιν εἰς τὴν ἐφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». Ἡ ὁποία καὶ ἐδημοσίευσεν εἰς τὸ φύλλον της τῆς Κυριακῆς 2.5.1999 ἕνα τμῆμα του μόνον, τὸ πρῶτον ἕνα πέμπτο περίπου τοῦ κειμένου, μὲ τὴν ὑπόσχεσι τῆς συνεχείας τῆς δημοσιεύσεως εἰς «ἑπόμενο»( ἔτσι ἀορίστως ! ) φύλλο της. Ἀλλὰ ἡ ὑπόσχεσις δὲν ἐτηρήθη. Ἡ δημοσίευσις διεκόπη, χωρὶς νὰ δοθῇ καμμία ἐξήγησις. Κατόπιν τούτου τὸ ἄρθρον ἀπεστάλη καὶ ἐδημοσιεύθη, ὡς ἀνωτέρω, εἰς τὴν «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗΝ».

Η  ΡΟΔΑΥΓΗ  ΤΟΥ  ΝΕΟΥ  ΜΕΣΑΙΩΝΟΣ

῾Υπὸ  ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

*****

Δ ι ά γ ρ α μ μ α

Α'.

Ἡ ἀνακύκλησις τῆς ἀνθρωπίνης Ἱστορίας. Νατοϊκὴ κατὰ τῆς Σερβίας ἐπίθεσις καὶ προγραμματισμένη διαστροφὴ τὴς ἀληθείας

Β'.

Τὰ τερατώδη ψευδολογήματα καὶ τὸ ἀνθελληνικὸ μένος τοῦ ἀλβανοῦ Ἰσμαὴλ Κανταρέ. Ἀνασκευὴ ἱστορικῶν διαστροφῶν καὶ λυσσαλέων ἐμπαθειῶν.

Γ'.

Τὸ κήρυγμα μίσους τῆς Ἰουλίας Κρίστεβα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡ ἐκ τοῦ καθολικισμοῦ ἔμπνευσις. Ἀναίρεσις κραυγαλέων ψευδῶν.

Δ'.

Τὰ ἰδεολογικὰ περιττώματα τῆς Δύσεως. Ἡ ἱστορικὴ ὀπισθοδρόμησις. Δικαίωσις τῶν χιτλερικῶν ἐπιδιώξεων μὲ ἐπάνοδον εἰς τὰ πρὸ τοῦ Α΄ παγκοσμίου πολέμου ! Τὰ Βαλκάνια πεδίον συνεχῶν ἀνόμων ξένων ἐπεμβάσεων.

Ε'.

Ἡ τραγῳδία στὴν Σερβία ἀπὸ ξένους προεκλήθη. Ὁ κυνισμὀς τῆς δῆθεν «ἀνθρωπιστικῆς» ἐπεμβάσεως. Τὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος.

ΣΤ'.

Τὰ ἀποκαλυπτήρια τραγικῆς ὑποκρισίας. Οἱ πραγματικὲς ἐπιδιώξεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς». Ὁ ἐπελαύνων νέος Μεσαίων.

*******

Α'.

Ἡ ἀνακύκλησις τῆς ἀνθρωπίνης Ἱστορίας.

Νατοϊκὴ κατὰ τῆς Σερβίας ἐπίθεσις καὶ προγραμματισμένη διαστροφὴ τὴς ἀληθείας

῾Η ἐνατένισις τῆς διεθνοῦς πραγματικότητος, ὅπως αὐτὴ ἐκτυλίσσεται ἰδίως μετὰ τὴν κατάρρευσι τοῦ σοβιετικοῦ συνασπισμοῦ, ἐπαληθεύει ἐναργέστερα, ἀπὸ ὁποτεδήποτε ἄλλοτε, τὴν ἀρχέγονη (ἀπὸ τοῦ ᾽Αναξιμάνδρου, τοῦ ᾽Αναξιμένους, τοῦ ῾Ηρακλείτου, τῶν Πυθαγορείων, τῶν Στωϊκῶν, κλπ., κλπ.) ἑλληνικὴ ἀντίληψι τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας. ῞Οτι δηλαδὴ ἡ πορεία της δὲν σημειώνει ἀναποτρέπτως στάδια ἀδιαλείπτου προόδου, ἀλλὰ ὑπόκειται εἰς τὸν κανόνα τῆς ἀνακυκλήσεως. Μὲ ἔκδηλα χαρακτηριστικὰ τήν, κατὰ περιόδους, διαδοχικὴ ἀκμὴ καὶ παρακμὴ τοῦ πολιτισμοῦ, ὑπὸ τὴν εὐρυτάτη τοῦ ὅρου ἔννοια, αὐτὴν ποὺ περικλείει, κατὰ μία αὐθαίρετη διχοτόμησι, τόσο τὸ σύνολον τῶν ἐπιτευγμάτων τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὴν πάλη του ἐναντίον τῶν ἐξωτερικῶν στοιχείων τῆς φύσεως, ποὺ τὸν περιβάλλει ( πολιτισμὸς  μὲ τὴν στενὴ ἔννοια), ὅσον καὶ τὰ ἐνεργήματα ἡμερώσεως, ἀγῶνος δηλαδὴ ἐναντίον ἐσωτερικῶν στοιχείων, δυνάμεων, ποὺ ἡ φύσις ἐναποθέτει εἰς τὴν ἔμβιον ἀτομικότητά μας ὑπὸ τὴν μορφὴν ὁρμῶν καὶ παρορμήσεων ( καλλιέργεια, -κουλτούρα, κατὰ τὸν κακόηχον ἀλλόγλωσσο μιμητισμό).

Γιὰ ὅσους ἀκόμη παραθεωροῦν τὴν στοιχειώδη αὐτὴν ἀλήθεια ἀρκεῖ, νὰ κυττάξουν τὴν σημερινὴ βαλκανική μας πραγματικότητα. Τὸ ἐξωτερικὸ περίγραμμά της κοινῶς γνωστό, κατὰ τὰ ἀναμφισβήτητα στοιχεῖα του : Μιὰ συμμαχία, αὐτὴ τοῦ Ν.Α.Τ.Ο., ποὺ συνεστήθη σὲ ἄλλες ἐποχές, πρὶν ἀπὸ 50 χρόνια, γιὰ ἀμυντικοὺς ἀποκλειστικῶς σκοπούς, ἐδῶ καὶ ἀρκετὲς ἑβδομάδες ἐπιτίθεται μὲ τὴν κολοσσιαία δύναμί της, - ἐπὶ τοῦ παρόντος μόνον ἀπὸ ἀέρος, δηλαδὴ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς ! -  ἐναντίον στόχων μιᾶς μικρῆς χώρας, τῆς πολύπαθης Σερβίας. Καὶ ἡ ἐπίθεσις αὐτὴ γίνεται χωρὶς διεθνῆ νομιμοποίησι καὶ ἐναντίον τῶν κανόνων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ἀφοῦ δὲν τὴν ἀπεφάσισαν ὄργανα τοῦ Ο.Η.Ε.  Μάλιστα δὲ καὶ χωρὶς ἐσωτερικὴ τῆς συμμαχίας νομιμοποίησι, ἀφοῦ αὐτὴ συνεστήθη μόνον γιὰ ἀμυντικοὺς σκοπούς. Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀναμφίβολα, - κανεὶς δὲν ἀμφισβητεῖ τὸ γεγονὸς τῶν ἀεροπορικῶν ἐπιδρομῶν, ἡ ἔλλειψις νομιμοποιήσεως προκύπτει ψηλαφητὴ ἀπὸ νομικῶς δεσμευτικὰ τῶν κρατῶν κείμενα.

᾽Απὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὅμως ἀρχίζουν τὰ ἐριζόμενα : ῾Η ἀξιολόγησις τῆς ἐπιθέσεως καθ᾽ ἑαυτήν, συνηρτημένως οἱ ἐπιδιωκόμενοι μὲ αὐτὴν σκοποί. Καὶ εἰς τὰ πεδία αὐτὰ ἀναδύεται ἀνάγλυφος ἡ τραγῳδία τοῦ ἀνθρώπου. Διότι τὰ ἐξωτερικὰ γεγονότα, πέρα ἀπὸ τὴν ὑλική τους ὑπόστασι, εἶναι δεκτικὰ ποικίλης ἀποτιμήσεως. ῎Οχι διότι δὲν εἶναι ἀπὸ τὴν φύσι τους μονοσήμαντα. ᾽Αλλὰ διότι ἡ ἀνθρώπινη φύσις, ὅταν δὲν εἶναι πράγματι καλλιεργημένη, ἀλλὰ παραδέρνει στὴν ἄβυσσον ἀνεξελέγκτων ὁρμῶν καὶ παρορμήσεων, ἐφευρίσκει κάθε φορὰ τὴν ἐπιθυμητὴ στὰ συμφέροντα καὶ τὶς ἐπιδιώξεις της σημασία. Μετέρχεται, ἐὰν τῆς εἶναι συμφέρουσα, τὴν τακτικὴ τῶν σοφιστῶν, τῆς ἐπενδύσεως τῶν γεγονότων μὲ σημασία ποὺ δὲν ἐναπέθεσεν ὁ δημιουργός των, ἀποκλίνουσα τῆς ἀληθινῆς, ἀντικειμενικῆς των ὑποστάσεως. Περιττὴ ἡ ὑπόμνησις τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ὅτι ἀκριβῶς αὐτὴ ἡ ὀλεθρία, ψυχοκτόνος καὶ πνευματοφθόρος πολιτεία τῶν σοφιστῶν, συστηματικῶς ἀσκουμένη ἐπέφερε, μὲ τὴν συνακόλουθή της πνευματικὴ-ἰδεολογικὴ ἀποσάθρωσι καὶ ἀποσύνθεσι τῆς κοινωνίας, ὡς ὁ κυριώτερος παράγων, τὴν κατάρρευσι τοῦ ἀρχαίου κόσμου καὶ μαζί του τοῦ  ἑλληνικοῦ μας πολιτισμοῦ, οὐσιαστικῶς τοῦ ὑψηλοτέρου ἀνὰ τοὺς αἰῶνες πολιτισμοῦ ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος.

῎Ετσι καὶ τώρα πικραίνουν ἀφορήτως οἱ ὄψεις ὅσων διαβάζουν τὸν ξένο τύπο, ἡμερήσιο ἢ περιοδικό, ἢ παρακολουθοῦν ξένες τηλεοπτικὲς ἢ ραδιοφωνικὲς ἐκπομπές σχετικῶς πρὸς τὶς ἀεροπορικὲς ἐπιδρομὲς τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. ἐναντίον τῆς γειτονικῆς μας Σερβίας. ῾Η παραποίησις τῆς ἀληθείας κατάδηλη. ῾Η διαστροφὴ ἀποπνικτική. Πνευματικὴ ἐντιμότης ἀνύπαρκτη. Καὶ τὸ χειρότερο : εἰς τὴν συναυλία τῆς διανοητικῆς αὐτῆς ἀθλιότητος πρωτοστατοῦν ἄνθρωποι πνευματικοί ! ᾽Ιδίως αὐτοί ! ᾽Ανερυθρίαστοι καὶ ἀδίστακτοι. Μὲ τὰ γραφόμενά τους, ποὺ δὲν ἀντέχουν οὔτε σὲ νηπιάζουσα λογική. ῎Ετσι ἐγράφη σοβαρῶς, ὅτι δὲν πρέπει νὰ μᾶς ξενίζῃ ἡ προκειμένη ἐπέμβασις τῶν Η.Π.Α. γιὰ τὴν προστασία, ὑποτίθεται, τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων ἐπιλεκτικῶς μόνον εἰς τὸ Κοσσυφοπέδιο, ὄχι δὲ π.χ. καὶ εἰς τὸ Κουρδιστάν ἢ ἄλλα μέρη τοῦ κόσμου, διότι αὐτὸς ποὺ ἐλεεῖ ἕνα ἐπαίτη, δὲν ἠμπορεῖ νὰ κατηγορηθῇ, διότι δὲν βοηθεῖ ὅλους τοὺς ἐπαῖτες ! Κίβδηλη λογική, εἰς τὰ ὅρια διανοητικῆς παρακρούσεως, ἀφοῦ ἐπιδεικτικῶς ἀγνοεῖ, ὅτι ὁ πρὸς ἕνα ἐλεήμων πράττει τοῦτο χωρὶς νὰ βλάπτῃ ἄλλους, ἐνῷ ἡ ἐν προκειμένῳ ὑποτιθεμένη  εὐεργεσία πρὸς τὸ Κοσσυφοπέδιο συντελεῖται μὲ εὐθεῖα καταστροφὴ ἄλλου, τῶν Σέρβων.

 Καὶ διὰ νὰ συγκεκριμενοποιήσω τὶς ἀναφορές μου, θὰ ἀναφερθῶ παραδειγματικῶς καὶ δι᾽ ὀλίγων σὲ δύο μόνον κείμενα, ποὺ ἐδημοσιεύθησαν, πρωτοσέλιδα μάλιστα,  εἰς τὴν σοβαρὴ καὶ ἔγκριτη γαλλικὴ ἐφημερίδα  “LE MONDE”  .  Τὸ ἕνα εἶναι τοῦ γνωστοῦ ἀλβανοῦ συγγραφέως ᾽Ισμαὴλ Κανταρέ  ( “Le Monde”  τῆς 10.4.1999), τὸ ἄλλο τῆς Julia Kristeva, ψυχαναλυτρίας, συγγραφέως, καθηγητρίας σὲ Πανεπιστήμιο τοῦ Παρισιοῦ ( “Le Monde”  τῆς 18/19.4.1999). ᾽Επελέγησαν ὡς ἀντιπροσωπευτικά, τὸ πρῶτο, ἑνὸς δυσπεριγράπτου ἀκράτου ἰδιωφελοῦς σωβινισμοῦ· τὸ δεύτερο, τῆς ἀξιουμένης ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς τοῦ κόσμου νέας τάξεως πραγμάτων, στὴν πραγμάτωσι τῆς ὁποίας ἐντάσσεται καὶ ἡ κατὰ τῆς Σερβίας ἐπιδρομή. ᾽Εκφράζουν χωρὶς συστολή, μὲ εὔγλωττη ἀκρίβεια τὰ σημερινὰ καταναγκαστικῶς διαμορφούμενα ρεύματα ἰδεῶν, ποὺ ἐπαληθεύουν τὸν ἱστορικὸν κανόνα τῆς ἀνακυκλήσεως, ἀφοῦ προδιαγράφουν, - ὑπὸ τὴν ἀπατηλὴ ἐπίκλησι γλυκανάλατου ψευδοανθρωπισμοῦ πρὸς ἄγραν τῶν μεγάλων μαζῶν, ἀπὸ τὶς ὁποῖες κανεὶς βεβαίως δὲν περιμένει γιὰ κανένα πρόβλημα δυνατότητα ὀρθῆς κατανοήσεως καὶ σωστοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ, - τὴν σημερινὴ πορεία τῆς ἀνθρωπότητος πρὸς τὴν ἄβυσσο τοῦ σκοταδισμοῦ καὶ φανερώνουν ἔτσι τὴν ροδαυγὴν ἑνὸς νέου Μεσαίωνος, πιὸ φρικτοῦ ἀπὸ τὸν προηγούμενο.

Β'.

Τὰ τερατώδη ψευδολογήματα καὶ τὸ ἀνθελληνικὸ μένος

 τοῦ ἀλβανοῦ Ἰσμαὴλ Κανταρέ.

Ἀνασκευὴ ἱστορικῶν διαστροφῶν καὶ λυσσαλέων ἐμπαθειῶν.

- Οἱ παραλογισμοὶ τοῦ Κανταρέ.

Εἰς τὸ ἄρθρον τοῦ Κανταρέ, ὑπὸ τὸν τίτλο «Πρέπει νὰ ἐξευρωπαϊσθοῦν τὰ Βαλκάνια» (“Il faut européaniser les Balkans”), οἱ τερατωδίες, οἱ ἱστορικὲς ἀνακρίβειες, οἱ διαστροφές, οἱ λυσσαλέες ἐμπάθειες εἶναι κραυγαλέες. ῍Ας σταχυολογήσω μερικές : 

Εἰς τὸ Κοσσυφοπέδιο ἕνας λαὸς ἐκμηδενίζεται ἀπὸ τὸν γείτονά του μὲ τρόπο βάρβαρο, ποὺ ἀνακαλεῖ τοὺς χρόνους τοῦ Τσεγκίς Χάν, τοῦ Χίτλερ καὶ τοῦ Στάλιν (!).

῾Η ἐξολόθρευσις μὲ δολοφονίες, σφαγές, ἐκτοπίσεις ὑποστηρίζεται ἀπὸ ἄρρωστη ἀλληλεγγύη ὀρθόδοξη, σλαβικὴ, κομμουνιστική (!).

Θεμελιῶδες καὶ ἐπεῖγον τὸ ἐρώτημα, ἐὰν τὰ Βαλκάνια ἠμποροῦν νὰ ἐκπολιτισθοῦν, δηλαδὴ νὰ ἐξευρωπαϊσθοῦν (!).

῾Η ἀτλαντικὴ συμμαχία εἶναι ὁ ἔνοπλος βραχίων τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ (!).

῾Η βαλκανικὴ χερσόνησος ἐδημιούργησε καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ δημιουργῇ τὶς περισσότερες περιπλοκὲς στὸν σύγχρονο κόσμο, καὶ αὐτὸ εἰς συμψηφισμὸ τῶν φώτων, ποὺ ἄλλοτε ἔδωσε στὸν ὑπόλοιπο κόσμο, γεγονός, ποὺ ὁ τελευταῖος αὐτὸς ἐπὶ μακρὸν τὸ ἠγνόησε (!).

῾Η Εὐρώπη συχνὰ παρημέλησε τὰ Βαλκάνια καὶ ἔτσι συνεσωρεύθησαν ἐπὶ αἰῶνες στὴν συλλογικὴ μνήμη τῶν λαῶν τῶν Βαλκανίων κάθε εἴδους φαντάσματα, μῦθοι καὶ θρῦλοι, στὰ ὁποῖα οἱ λαοὶ αὐτοὶ ἐπίστευσαν καὶ τὰ ὁποῖα ἀπετέλεσαν τὰ ἐθνικά των βάθρα, ὥστε νὰ ἐπιδοθοῦν τυφλὰ σὲ ἀλληλοσυγκρούσεις καὶ νὰ προκαλέσουν ἔτσι ἀφορισμοὺς γιὰ τὴν ἀνικανότητά τους, νὰ δεσμευθοῦν σοβαρῶς γιὰ τὴν λύσι ἑνὸς προβλήματος (!).

᾽Ακόμη δὲ καὶ σήμερα ὑποφέρουμε ἀπὸ τὰ ἐρείπια αὐτῆς τῆς πολυχρόνιας λησμοσύνης (!).

᾽Επιβάλλεται νὰ ἐνημερωθοῦν οἱ Εὐρωπαῖοι καὶ οἱ ᾽Αμερικανοὶ γιὰ ὡρισμένα στοιχεῖα-κλειδιὰ τῆς ῾Ιστορίας τῶν Βαλκανίων, συγκεκριμένως, ὅτι ὁ πολυαριθμότερος λαός των εἶναι ὁ ρουμανικός, ὅτι οἱ Σλάβοι ἀποτελοῦν μόλις τὸ ἕνα τρίτο τοῦ πληθυσμοῦ των, ὅτι ὀρθόδοξη θρησκεία, κομμουνισμὸς καὶ σλαβισμὸς συνεχωνεύθησαν σὲ ἕνα τριώνυμο, ποὺ ἐγέννησε τὸ «γεωπολιτικὸ τέρας» τῶν Βαλκανίων (!).

῾Η ἀδιαφορία καὶ παραγνώρισις ἀπὸ τὸν ἄλλο κόσμο τῶν ἐθνικῶν ἐγκλημάτων στὰ Βαλκάνια παραλληλίζεται μὲ τὴν ἐναρκτήριο πρᾶξι τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ, τὴν τραγικὴ ἀδιαφορία τοῦ Ποντίου Πιλάτου κατὰ τὴν δίκη τοῦ ᾽Ιησοῦ (!).

Πρόκειται γιὰ μιὰ ψευδοαμεροληψία, ποὺ καταδικάζει τὰ δυὸ μέρη χωρὶς διάκρισι δημίου καὶ θύματος, στὴν πραγματικότητα γιὰ τὴν πλέον ὑποκριτικὴ στάσι, ἀφοῦ ὑπὸ τὸ κάλυμμα τῆς εὐθυδικίας τείνει εἰς τὸ νὰ ἀποκρύψῃ τὴν πλήρη ὑποστήριξιν εἰς τὸ ἔγκλημα (!).

Μὲ τὴν στρατιωτική της ἐπέμβασι στὰ Βαλκάνια ἡ Εὐρώπη τῆς ἀτλαντικῆς συμμαχίας ἄνοιξε μιὰ νέα σελίδα στὴν ῾Ιστορία τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ (!).

῾Η βαλκανικὴ χερσόνησος ἠμπορεῖ καὶ ὀφείλει νὰ ἐξευρωπαϊσθῇ (!).

Εἰς τὸ κατώφλιο τῆς νέας χιλιετίας ἡ ἀνθρωπότης ὀφείλει νὰ προέλθῃ σὲ νέα ἐξέτασι συνειδήσεως: πρέπει νὰ ἐξορκίσῃ ἕνα πολὺ ἀρχαῖο ἔγκλημα, διαπραχθὲν ἀπὸ τὴν ἀρχαία ῾Ελλάδα ἐναντίον τοῦ λαοῦ τῶν Τρῴων, διότι ἀλλοίμονο μόνον μετὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καὶ μόνον οἱ Γερμανοὶ ἐξώρκισαν τὰ ἐγκλήματά των καὶ κανεὶς ἄλλος (!).

Εἰς τὰ Βαλκάνια ἀντιπαρατίθενται δύο ἀπολύτως ἀντίθετοι κόσμοι, ὁ δημοκρατικός, ποὺ φαίνεται καὶ ὁ πιὸ ἀδύνατος, καὶ ὁ κόσμος τῆς βαρβαρότητος (!).

Στὸ κέντρο τῆς παγκοσμίου προσοχῆς βρέθηκε αἰφνιδίως ὁ λησμονημένος τῆς ἠπείρου μας μαρτυρικὸς ἀλβανικὸς λαός, ποὺ μὲ ἀξιοπρέπεια καὶ καρτερία φέρνει στοὺς ματωμένους ὤμους του τὸ βάρος τῆς τραγῳδίας, καὶ εἴθε ὁ κόσμος νὰ μὴ τὸν ξεχάσῃ (!).-

- Ἡ  ἀντίκρουσίς  των.

Δὲν χρειάζεται βεβαίως λεπτομερειακὴ ἀνασκευὴ ἕνα τέτοιο ὁλοσχερῶς ἀνιστόρητο διανοητικὸ παραλήρημα. Διότι θὰ προσέβαλε τὴν στοιχειώδη νοημοσύνη κάθε ἀναγνώστου, κάθε ἀνθρώπου, ποὺ γνωρίζει ἔστω καὶ στοιχειωδῶς τὴν ῾Ιστορία γενικῶς, καὶ εἰδικῶς αὐτὴ τῶν Βαλκανίων,  ἀλλὰ καὶ δὲν μυκτηρίζει τὴν σημασία τῶν χρησιμοποιουμένων λέξεων καὶ ἐκφράσεων καὶ δὲν ἀπώλεσε τὴν αἴσθησι τοῦ γελοίου.

 Πράγματι, ἀποτελεῖ προσβολὴ τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς καὶ ἡ ἁπλῆ σύγκρισις τῆς μάστιγος τῶν Τσεγκὶς Χάν, Χίτλερ καὶ Στάλιν μὲ τὰ ὅσα ἀκόμη καὶ ἡ ἀλβανικὴ πλευρά, σιωποῦσα βεβαίως γιὰ τὰ ἰδικά της σύστοιχα ἀνομήματα, καταλογίζει εἰς τοὺς Σέρβους, ἔστω καὶ τὰ ἐξωφρενικὰ καὶ ἐξωπραγματικά ! –

 ῾Η ᾽Ορθόδοξη ᾽Εκκλησία οὐδέποτε ὑπηγόρευσε ἐγκλήματα, οὔτε ἐξεδήλωσε ποτὲ  ἀλληλεγγύη γιὰ τὴν διάπραξί τους, κατ᾽ ἀντίθεσι μάλιστα πρὸς τὴν Καθολικὴ ᾽Εκκλησία ( π.χ. νύξ τοῦ ῾Αγίου Βαρθολομαίου, ῾Ιερὰ ᾽Εξέτασις, κλπ., κλπ.). –

῾Η ἀνακάλυψις ἀνυπάρκτου «γεωπολιτικοῦ τέρατος» μὲ γεννήτορα τὸ φανταστικὸ  τριώνυμο «ὀρθόδοξη ἐκκλησία, κομμουνισμός, σλαβισμός» ἐν συγχωνεύσει, προσκόπτει στὸ ἀναμφίβολο ἀντίθετο γεγονὸς τῆς ἀπηνοῦς διώξεως κατ᾽ ἐξοχὴν τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας κατὰ τὰ 70 χρόνια τῆς κομμουνιστικῆς μονοκρατορίας καὶ βεβαίως ἀδυνατεῖ νὰ ἐξηγήσῃ προαιώνιες διαμάχες τῶν ὀρθοδόξων σλάβων ὄχι μόνον μὲ τοὺς ὀρθοδόξους, μὴ σλάβους, ῞Ελληνες, ἀλλὰ καὶ μεταξύ τους (ὅπως τῶν σλάβων ὀρθοδόξων Σέρβων μὲ τοὺς ἐνωρὶς ἐκσλαβισθέντες ὀρθοδόξους Βουλγάρους). –

Τὸ τιθέμενο ἐρώτημα, ἐὰν τὰ Βαλκάνια ἠμποροῦν νὰ ἐκπολιτισθοῦν, δηλαδὴ νὰ ἐξευρωπαϊσθοῦν, πρῶτον, προδίδει ἀσίγαστο πολιτιστικὸ ρατσισμὸ μὲ τὴν ταύτισι Εὐρώπης καὶ πολιτισμοῦ - ὡς ἐὰν οἱ λοιπὲς τῆς οἰκουμένης χῶρες εἶναι ἀπολίτιστες ! - καὶ δεύτερον, προϋποθέτει, ὅτι τώρα τὰ Βαλκάνια δὲν ἔχουν ἀκόμη ἐκπολιτισθῆ, προϋπόθεσι ὅμως ἀντιφάσκουσα πρὸς τὴν παράλληλη παραδοχὴ καὶ ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Κανταρέ, ὅτι ἡ Βαλκανικὴ χερσόνησος ἐπλαισίωσε, διὰ τῆς ῾Ελλάδος, ὁλόκληρον τὸν δυτικὸν πολιτισμόν. Πῶς λοιπὸν ἡ τροφοδότις τοῦ πολιτισμοῦ ἔπαυσεν ἡ ἴδια νὰ εἶναι πολιτισμένη ;

Τὸ ἀνθελληνικὸ μένος τοῦ ἀρθρογράφου ἀνάγλυφο ἀναδύεται μὲ τὰ περὶ ἀνάγκης ... «ἐξορκισμοῦ ἐθνικῶν ἐγκλημάτων», μὲ πρῶτο ἐκεῖνο τῆς ἀρχαίας ῾Ελλάδος εἰς βάρος τῶν Τρῴων ! Νὰ ἐπεκαλεῖτο τοὐλάχιστον τὴν περίπτωσι τῶν Μηλίων, ποὺ ὄντως ἀναιτίως ἐδέχθησαν τὴν ἐπίθεσι καὶ ὑπέστησαν τὸν ἐξανδραποδισμό τους ἀπὸ τοὺς ᾽Αθηναίους, κἄπως θὰ ταίριαζε. ᾽Ενῷ μὲ τὴν Τροία διεξήγετο πόλεμος, ποὺ διήρκεσε μάλιστα ἐπὶ δεκαετία. ᾽Αλλὰ βεβαίως, ἀνεξαρτήτως ἀβυσσαλέου σκοτεινοῦ ἀνθελληνικοῦ ἐθελομένου, ὁ ἀρθρογράφος, στὴν ἐπιεικέστερη ἐκδοχή, ἀγνοεῖ ἤ, τὸ πιθανώτερον, ἀποκρύπτει τὴν ἀλήθεια, ὅτι καὶ οἱ Τρῶες ἦσαν ἑλληνικὸ φῦλο, ἑπομένως, τὸ θεώρημά του γιὰ τὸ πρῶτο, στὴν περίπτωσί τους, «ἐθνικὸ» ἔγκλημα στὴν ῾Ιστορία, μὲ δράστες τοὺς ῞Ελληνες, δὲν εὐσταθεῖ. Καὶ γι᾽ αὐτὸ καὶ δὲν τὸν βόλευε ἡ ἐπίκλησις τῆς, περισσότερο ἀνάλογης πρὸς τὰ διαδραματιζόμενα σήμερα γεγονότα, περιπετείας τῶν Μηλίων, ἀφοῦ γι᾽ αὐτοὺς εἶναι κοινῶς γνωστό, ὅτι   ἦσαν ἐπίσης ῞Ελληνες, ὅπως καὶ οἱ ἀδικοπραγήσαντες σὲ βάρος τους ᾽Αθηναῖοι· καὶ φυσικὰ διότι τὴν θέσι ἀκριβῶς τῶν Μηλίων, δηλαδὴ τοῦ θύματος, ἔχουν σήμερα μὲ τὶς νατοϊκὲς ἐπιδρομὲς ὄχι οἱ ὁμόφυλοί του ᾽Αλβανοί, ὑπὲρ τῶν ὁποίων ὁ ἀρθρογράφος ὠρύεται, ἀλλὰ οἱ ἀντίπαλοί τους Σέρβοι ! –

Τὸ ἄλλο θεώρημα, τῆς πολυχρόνιας δῆθεν ἀγνοήσεως τῶν Βαλκανίων ἀπὸ τὴν Εὐρώπη ὡς περίπου γενεσιουργοῦ αἰτίας ὅλων τῶν δεινῶν τῆς περιοχῆς, ἀποτελεῖ τὸ μεγαλύτερο ἀνερυθρίαστο ἱστορικὸ ψεῦδος στὶς ἀναπτύξεις τοῦ ἀρθρογράφου· διότι οἱ πάντες ἐδῶ στὰ Βαλκάνια γνωρίζουν, ὅτι τὰ δεινά τους ἐπὶ αἰῶνες τώρα προέρχονται, ἀντιθέτως, ἀπὸ τὴν ἀπροσχημάτιστη συνεχῆ ἐπέμβασι τῶν χωρῶν τῆς Εὐρώπης, χάριν ἰδικῶν τους ἀποκλειστικῶς συμφερόντων, εἰς τὰ τῆς Βαλκανικῆς. –

᾽Ακόμη, τὰ  ἀνήκουστα, ὅτι ἡ ἀτλαντικὴ συμμαχία ἀποτελεῖ τὸν ἔνοπλο βραχίονα τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ καὶ ὅτι μὲ τὴν στρατιωτική της ἐπέμβασι ἄνοιξε μιὰ νέα σελίδα εἰς τὴν ῾Ιστορία τοῦ παγκοσμίου πολιτισμοῦ, μόνον διανοητικὴ παράκρουσι μαρτυροῦν !

- Ἡ ἐξήγησις.

Πάσχει ἀπὸ τέτοια ὁ συγγραφεὺς τοῦ καταπτύστου κειμένου ; ᾽Ασφαλῶς ὄχι ! ῾Απλούστατα, μὲ χονδροειδῆ ψεύδη καὶ πρωτογόνους ἀφορισμούς, ἀπευθυνόμενος πρὸς ξένους πρὸς τὴν περιοχὴ καὶ τὴν ἱστορία της ἀναγνῶστες, θέλει νὰ ἐκμεταλλευθῇ εἰς τὸ ἔπακρον τὴν ἄγνοιά τους καὶ τήν σύμφυτη  ἀνθρώπινη ροπὴ τῆς ἐλαχίστης διανοητικῆς προσπαθείας γιὰ τὴν κατανόησι τῶν συγχρόνων γεγονότων.

Δηλαδή, αὐτὸς ὁ δῆθεν ἀντιρατσιστὴς χρησιμοποιεῖ τὴν κοινὴ παραδοχή του ὡς διακεκριμένου συγγραφέως, γιὰ νὰ προσφέρῃ ἕτοιμες «ἀναλύσεις καὶ ἐξηγήσεις», πειστικὲς γιὰ τοὺς ἀνίδεους καὶ ἀφελεῖς, ποὺ στὴν πραγματικότητα ὅμως ὑπηρετοῦν τὸν πιὸ βίαιο, πρωτόγονο καὶ ἀποκρουστικὸ ρατσισμό. Πρὸς χάριν τῶν ὁμοφύλων του, τῶν ᾽Αλβανῶν.

Παρασιωπῶν φυσικὰ τὰ ὅσα ἐγκληματικὰ αὐτοί, ὡς πειθήνιοι ὑπηρέτες τῶν κυριάρχων ᾽Οθωμανῶν ἐπὶ αἰῶνες διέπραξαν εἰς βάρος ἄλλων ἐθνοτήτων, φυσικὰ καὶ τῶν ῾Ελλήνων. Καὶ ὄχι μόνον τότε. ᾽Αλλὰ καὶ κατὰ καὶ μετὰ τὴν δημιουργία, κατὰ τὴν δεύτερη δεκαετία τοῦ αἰῶνος μας, τοῦ ᾽Αλβανικοῦ κράτους, στὰ μέτρα, ποὺ ἡ δῆθεν μὴ ἀναμιγνυομένη εἰς τὰ τῆς Βαλκανικῆς Εὐρώπη, καὶ ἰδίως ἡ ἰταλικὴ δολιότης στὴν περίπτωσι, ἐπέβαλε, μὲ τὸν ἀποκλεισμὸ ἀπὸ τοῦ ἐθνικοῦ της κορμοῦ τῆς ἀνὰ τοὺς αἰῶνες ἑλληνικῆς, καὶ μόνον ἑλληνικῆς, Βορείου ᾽Ηπείρου. Καὶ μὲ τὶς συστηματικές, πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦ ὁριστικοῦ ἀφελληνισμοῦ της, διώξεις εἰς βάρος τῶν ἐκεῖ ῾Ελλήνων, ποὺ συνεχίσθηκαν καὶ δὲν ἔχουν ἀπὸ τότε τελειωμό...

᾽Αλήθεια, ὁ καυτηριάζων τὰ ἐθνικὰ ἐγκλήματα συγγραφεύς, ὁ χαιρετίζων τὴν στρατιωτικὴ νατοϊκὴν ἐπέμβασιν ὡς ἀνεκτίμητη συμβολὴν εἰς τὸν παγκόσμιο πολιτισμό, γιατὶ δὲν προτρέπει τοὺς ὁμοφύλους του, νὰ συμμορφωθοῦν πρὸς ὅσα οἱ, κατὰ τὴν γνώμη του, σύγχρονοι σκαπανεῖς τοῦ πολιτισμοῦ αὐτοῦ, δηλαδὴ οἱ ῾Ηνωμένες Πολιτεῖες τῆς ᾽Αμερικῆς, δυὸ φορὲς ἤδη ὁμοφώνως μὲ τὴν Γερουσία των ἀπεφάσισαν, τὴν 17ην Μαΐου 1920, μετὰ τὸν πρῶτον, καὶ τὴν 29ην ᾽Ιουλίου 1946, μετὰ τὸν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον, δηλαδὴ νὰ παραχωρήσουν τὴν Βόρειον ῎Ηπειρον εἰς τὴν ῾Ελλάδα ; ῍Η τοὐλάχιστον νὰ παραχωρήσουν εἰς αὐτὴν τὴν αὐτονομία, τὴν ὁποίαν ἐπὶ τέλους εἶχεν ἀποδεχθῆ διὰ διεθνοῦς πράξεως καὶ ἡ ᾽Αλβανία, συγκεκριμένως μὲ τὸ Πρωτόκολλον τῆς Κερκύρας τῆς  14ης Μαΐου 1914, ποὺ εἶχε μάλιστα ἐγκριθῆ καὶ ἀπὸ τὶς Μεγάλες Δυνάμεις καὶ τεθῆ ὑπὸ τὴν ἐγγύησίν των ;

῎Οχι ! ᾽Απὸ τὶς ἀποφάσεις τῶν πατρώνων του καὶ τῶν ὁμοφύλων του, τῶν ᾽Αλβανῶν, ὁ ἀδίστακτος συγγραφεὺς ἐπιλέγει μόνον ὅσες ἐκτρέφουν τὸν σωβινισμὸν τῶν τελευταίων.

Γ'.

Τὸ κήρυγμα μίσους τῆς Ἰουλίας Κρίστεβα ἐναντίον τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἡ ἐκ τοῦ καθολικισμοῦ ἔμπνευσις. Ἀναίρεσις κραυγαλέων ψευδῶν.

-  Ὁ διανοητικὸς ἐκτραχηλισμὸς τῆς Κρίστεβα.

Πιὸ ἀνατριχιαστικὸ εἶναι τὸ ἄλλο ἄρθρο, τῆς Κρίστεβα, ὑπὸ τὸν τίτλο «Τὸ μυστηριῶδες βάρος τῆς ᾽Ορθοδοξίας»  (“Le poids mystérieux de l’ orthodoxie”). Διαβλέπει ἂν ὄχι ἄβυσσο, τοὐλάχιστον διαφορὰ καλλιεργείας (κουλτούρας) μεταξὺ τῶν ὀρθοδόξων καὶ τῶν ἄλλων λαῶν τῆς Εὐρώπης.

 Γιὰ ὅλα φταίει ἡ ᾽Ορθοδοξία, μιὰ πίστι, ποὺ ἐμποδίζει τοὺς λαούς της νὰ εἰσέλθουν στὴν εὐρωπαϊκὴ  κοινότητα (!).

Τὸ δρᾶμα τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἐμφανίζει τὴν διαίρεσι τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἀνάγεται εἰς τὸ Μεγάλο Σχίσμα τοῦ 1054 μεταξὺ Βυζαντίου καὶ Ρώμης, μεταξὺ ᾽Ορθοδοξίας καὶ Καθολικισμοῦ, ὅλα ἀνατρέχουν σ᾽ αὐτό (!).

 Διότι κατ᾽ ἀντίθεσι πρὸς τὸν Καθολικισμό, ποὺ σέβεται τὴν ἀτομικότητα καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου (καὶ τὸ ἐκφράζει στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως μὲ τὴν παραδοχὴ τῆς ἐκπορεύσεως τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος «καὶ» ἐκ τοῦ Υἱοῦ), ἡ ὀρθόδοξη ἔξαρσις μιᾶς ἀρρήτου θρησκευτικῆς οἰκειότητος, τερπομένης ἐντὸς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος, ἐδημιούργησε μὲ τὸν μυστηριώδη καὶ διάπυρον ἐνθουσιασμό της τὸν ἐγκληματικὸ ψυχισμὸ εἰς τοὺς πιστούς της, αὐτὴ ἐτροφοδότησε μὲ τὸν μυστικισμό της τὸ μηδενιστικὸ κίνημα καὶ τὰ ἀθεϊστικὰ καὶ κομμουνιστικὰ ρεύματα, αὐτὴ ἐκμηδενίζει τὸ ἄτομο (καὶ τὸ ὁμολογεῖ μὲ τὴν ἀπάλειψι τοῦ «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως), ποὺ ἐξανιστάμενο τὸ παρωθεῖ σὲ ἀρχέγονα ψυχικὰ στρώματα μαζοχισμοῦ καὶ καταπιέσεως ἄλλων, αὐτὴ δημιουργεῖ σὲ καταστροφικὴ διάστασι νέες ψυχικὲς ἀρρώστειες (!).

῾Ο πόλεμος μεταξὺ Σέρβων καὶ Κοσσοβάρων εἶναι στὴν οὐσία του θρησκευτικός, τὸ «σερβικὸ πρόβλημα» ἀποκαλύπτεται ὡς πρόβλημα «ὅλων τῶν ὀρθοδόξων λαῶν στὸ σύνολό τους» (!).

᾽Οφείλουμε νὰ τὸ ἀντιμετωπίσουμε, μὲ τὴν ἠθικὴ ἐπανοικοδόμησι τοῦ ἀνθρώπου στὶς ᾽Ορθόδοξες, τέως κομμουνιστικές, χῶρες, μέσῳ μιᾶς συνομοσπονδίας τῶν διαφόρων χριστιανικῶν ρευμάτων, γιὰ νὰ ἐκλείψουν τὰ σχίσματα, ἡ ἄβυσσος μεταξὺ «ἐκείνων» καὶ «ἡμῶν» (!).

- Ἡ  ἀντίκρουσις.

Τέτοιο κήρυγμα μίσους ἐναντίον τῆς ᾽Ορθοδοξίας καὶ τῶν πιστῶν της, ποὺ ἀριθμοῦνται σὲ ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια, δὲν νομίζω σὲ τόση πληρότητα νὰ ἔχῃ ξαναδιατυπωθῇ. Τὸ περιεχόμενό του αὐτοπροσδιορίζει καὶ τὶς πνευματικές του καταβολές : Εἶναι ὁ καθολικισμός, μὲ τὴν ὁλοκληρωτική του ὀργάνωσι καὶ τὴν «ἀλάθητη» παπικὴ του μονοκρατορία, αὐτὴ ἡ ἀρρωστημένη διαστροφὴ τῆς χριστιανικῆς πίστεως, ποὺ ἀνέδειξε τὴν θρησκευτική της αὐθεντία μὲ εἰδεχθῆ, ἀνήκουστα ἐγκλήματα. Διότι διαφορετικὰ δὲν θὰ ἐπέμενεν ἡ συντάκτρια τοῦ μισαλλοδόξου κειμένου νὰ συνδυάσῃ τὴν ἀρρωστημένη καταφορά της ἐναντίον τῆς ᾽Ορθοδοξίας καὶ παντὸς ᾽Ορθοδόξου, ὡς φορέως δῆθεν ἐγκληματικοῦ ψυχισμοῦ, μὲ τὸν ἐγκωμιασμὸν τοῦ καθολικισμοῦ ὡς διαμορφώνοντος ψυχισμὸν ἐλευθέρων ἀνθρώπων !

᾽Αναγκαία λοιπὸν ἡ ὑπόμνησις :

-  Τοὺς θρησκευτικοὺς πολέμους στὴν Εὐρώπη ὁ καθολικισμὸς τοὺς ἐξαπέλυσε, ἡ ᾽Ορθοδοξία ὑπῆρξεν ἀμέτοχος.

-  Τὴν ῾Ιερὰ ᾽Εξέτασι καὶ τὰ ἐγκλήματά της ὁ καθολικισμὸς τὰ διέπραξε, ἡ ᾽Ορθοδοξία σὲ τέτοια ἀνομήματα δὲν ὑπέπεσε.

-  Τὶς Σταυροφορίες καὶ τὰ ἐγκληματικά τους ἐνεργήματα εἰς βάρος τῶν ᾽Ορθοδόξων, αὐτὲς ποὺ οὐσιαστικῶς ὡδήγησαν στὴν πτῶσι τοῦ Βυζαντίου εἰς χεῖρας τῶν ᾽Οθωμανῶν, δηλαδὴ τὴν περιέλευσί του σὲ μὴ χριστιανικὰ χέρια, ὁ καθολικισμὸς ὠργάνωσε καὶ εὐλόγησε καὶ κατηύθυνε, ἡ ᾽Ορθοδοξία ὑπῆρξε τὸ σφάγιό του.

-  Τὴν νύκτα τοῦ ῾Αγίου Βαρθολομαίου ὁ καθολικισμὸς τὴν ἔβαψε μὲ τὸ αἷμα χιλιάδων ἀθῴων, ὄχι ἡ ᾽Ορθοδοξία.

- ῾Ιεραπόστολοι ( μισιονάριοι ) τοῦ καθολικισμοῦ, ὄχι τῆς ᾽Ορθοδοξίας, συνήργησαν σὲ ἀνήκουστα ἐγκλήματα εἰς βάρος ἰθαγενῶν τῆς ᾽Αφρικῆς καὶ τοῦ νέου κόσμου (᾽Αμερικῆς).

-  ᾽Ακόμη, γενοκτονίες φρικιαστικὲς διεπράχθησαν μόνον ἀπὸ τὸν δυτικὸ κόσμο, ὄχι τὸν ᾽Ορθόδοξο, ὅπως τῶν ᾽Ινδιάνων εἰς τὴν ᾽Αμερική, ἢ τῶν ῾Εβραίων ἀπὸ τὸν Χίτλερ, κατὰ τὸν δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, εἰς τὴν Εὐρώπη, ἢ ἔγιναν ὑπὸ τὴν ἔμπνευσι καὶ καθοδήγησι δυτικῶν, ὅπως τῶν Γερμανῶν εἰς τὴν περίπτωσι τῆς γενοκτονίας ἀπὸ τοὺς Τούρκους ᾽Αρμενίων καὶ ῾Ελλήνων, κατὰ τὴν δευτέρα δεκαετία τοῦ αἰῶνος μας, εἰς τὴν Μικρὰν ᾽Ασίαν.- 

Πῶς λοιπὸν διεπράχθησαν ὅλα τὰ ἐγκλήματα αὐτά, ἱστορικῶς ἀναμφίβολα, ἀπὸ τοὺς  ἐλευθέρους  καθολικοὺς ἢ καὶ διαμαρτυρομένους καὶ δὲν ἔχουν νὰ ἐπιδείξουν παρόμοια, παρὰ τὸν «ἐγκληματικό τους ψυχισμό», οἱ ᾽Ορθόδοξοι ; -

Καὶ πρὸς τὶ ὁ ἐξωφρενικὸς χαρακτηρισμὸς τῆς συγκρούσεως μεταξὺ Σέρβων καὶ Κοσσοβάρων ὡς, δῆθεν,  πολέμου θρησκευτικοῦ  καί, ἀκόμη, τὶ ὑπηρετεῖ ὁ σατανικὸς συνακόλουθος ἀφορισμός, ὅτι τὸ  σερβικὸ πρόβλημα  εἶναι πρόβλημα «ὅλων τῶν ὀρθοδόξων λαῶν στὸ σύνολό τους» ;  Δὲν ἐκφράζουν παρόμοιες ἀνοησίες ἀσίγαστον θρησκευτικὸν ρατσισμὸν καὶ δὲν ὑποκρύπτουν τὴν διακαῆ ἐπιθυμία καὶ εὐχὴ τῆς ἀρθρογράφου, νὰ μὴ περιορίζωνται τὰ νατοϊκὰ πλήγματα μόνον εἰς τὴν Σερβίαν, ἀλλὰ νὰ ἐπεκταθοῦν ἐναντίον ὅλων τῶν ᾽Ορθοδόξων λαῶν, ἀφοῦ στὸ σύνολό τους αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὸ «πρόβλημα» ; ᾽Αναλογίζεται ἡ ἄφρων ἀρθρογράφος ὅτι ἔτσι οὐσιαστικῶς εὐαγγελίζεται τρίτον παγκόσμιον, θρησκευτικὸν αὐτὴν τὴν φοράν, πόλεμον ; [῍Ας εἶναι ἡ ἐπισήμανσις αὐτὴ εἰς γνῶσιν καὶ ὅσων παρ᾽ ἡμῖν ἐκτρέπονται εἰς τὰς ἀνοησίας περὶ «ὀρθοδόξου τόξου» καὶ ἂς ἀφεθῇ ἐπὶ τέλους ἡ θρησκευτικὴ πίστις εἰς τὸ μόνον θεμιτὸν πεδίον ἐπωφελοῦς ἀναπτύξεώς της, τὴν συνείδησιν τοῦ καθενός, ἡ ὁποία καὶ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀπὸ ὅλους σεβαστὴ καὶ ἀπαραβίαστος].-

῾Ως πρὸς δὲ τὴν δῆθεν ἐλευθέραν διαμόρφωσιν τῆς ἀτομικότητος στοὺς πιστοὺς τοῦ καθολικισμοῦ, φθάνει πρὸς ἄμεσον αὐτοδιάψευσιν ἡ ὑπόμνησις τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ τρόπου ὀργανώσεως τῆς Καθολικῆς ᾽Εκκλησίας μὲ τὴν αὐστηρὴ ἱεραρχικὴ ὑποταγὴ καὶ τὴν τυφλὴν ὑπακοὴ εἰς τὰ παπικὰ θέσφατα, ἐν ἀντιθέσει καὶ πάλιν πρὸς τὴν δημοκρατικὴ σύνθεσι τῆς ᾽Ορθοδόξου ᾽Εκκλησίας, μὲ τὰ ἰσότιμα Πατριαρχεῖα καὶ τὸ θεσμοθετηθὲν αὐτοκέφαλο τῶν τοπικῶν ᾽Εκκλησιῶν της, μὲ πλήρη ἐλευθερία σκέψεως καὶ ἐνεργείας. –

Τέλος, ἡ ἀπόρριψις ἀπὸ τὴν δοκησίσοφο ψυχαναλύτρια ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων ᾽Ορθοδόξων πιστῶν καὶ τῶν κρατῶν στὰ ὁποῖα ἀνήκουν, μόνο καὶ μόνο διότι ἀκολουθοῦν τὴν ᾽Ορθόδοξη πίστι, μὲ τὴν ἐξωφρενικὴ καὶ σατανικὴ ἀπόδοσι σ᾽ αὐτὴν τοῦ στίγματος, ὅτι δημιουργεῖ δῆθεν ἐγκληματικὸ ψυχισμὸ στοὺς θεράποντές της, εἶναι χαρακτηριστικὸν δεῖγμα ὁλοκληρωτικῆς νοοτροπίας τῆς χειροτέρας νοητῆς μορφῆς, ἐνώπιον τῆς ὁποίας ὠχριοῦν οἱ προηγηθεῖσες ἀπάνθρωπες  ἰδεολογίες  καὶ ἡ χιτλερικὴ καὶ σταλινικὴ πρακτική. –

῾Η «ἱεραποστολικὴ» δὲ ἐπίκλησις τῆς ἰδίας πρὸς ἠθικὴ ἐπανοικοδόμησι τῶν ἑκατοντάδων ἑκατομμυρίων πιστῶν τῆς ᾽Ορθοδοξίας, διὰ τῆς καταργήσεως τῆς αὐτονομίας τῶν ᾽Εκκλησιῶν των μὲ τὴν ὑπαγωγή τους σὲ προτεινόμενη ὁμοσπονδία, εἶναι, φρονῶ, ἀποκαλυπτικὴ ἑνὸς κολοσσιαίων διαστάσεων ἐφιαλτικοῦ προγράμματος ἀδιαντρόπου εἰσβολῆς στὶς συνειδήσεις ἑκατομμυρίων ἀνθρώπων, πρὸς θρησκευτική τους χειραγώγησι, ὅπως ἀκολουθήσουν μία, τὴν ὑποδεικνυομένη πίστι !

῾Η «Νέα ᾽Εποχὴ» στὴν ὁλοκλήρωσί της : ἑνιαία οἰκονομία, ἑνιαία πολιτική, ἑνιαία ῾Ιστορία, ἑνιαία σκέψις, ἀκόμη καὶ ἑνιαία θρησκευτικὴ συνείδησις ! ῞Ολα ἑνιαῖα, πολτοποιημένα ( ὁμοσπονδιοποιημένα !), ἄμορφη μᾶζα εἰς τὴν ὑπηρεσία τοῦ ἀφανοῦς ἑνὸς κυρίου. Τῶν συμφερόντων πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν καὶ τῆς ἀπανθρώπου ἰδεολογίας των...

Δ'.

Τὰ ἰδεολογικὰ περιττώματα τῆς Δύσεως.

Ἡ ἱστορικὴ ὀπισθοδρόμησις. Δικαίωσις τῶν χιτλερικῶν ἐπιδιώξεων μὲ ἐπάνοδον εἰς τὰ πρὸ τοῦ Α΄ παγκοσμίου πολέμου !

Τὰ Βαλκάνια πεδίον συνεχῶν ἀνόμων ξένων ἐπεμβάσεων.

῎Εκρινα ἀναγκαία τὴν ἀνωτέρω ἐκτεταμένη ἀναφορὰ σὲ χαρακτηριστικὰ ξένα δημοσιεύματα, γιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅλοι μας, μὲ τὶ κατάπτυστα ἰδεολογικὰ περιττώματα τροφοδοτοῦνται, ἀπὸ τὶς σελίδες ἀκόμη καὶ τοῦ σοβαροῦ των τύπου, οἱ ἄνθρωποι τῆς Δύσεως. Δὲν ἀποτρέπονται οἱ συνειρμοί : ἄνθρωποι τῆς δύσεως αὐτοί, δηλαδὴ τοῦ τέλους, εὐλόγως ὁδηγοῦνται  σ᾽ αὐτὸ μὲ τὴν ἀρρωστημένη νοοτροπία καὶ τὰ καμώματά τους ἀνεπιστρέπτου παρακμῆς ! Μόνο στὴν ἀλλαγὴ τοῦ αὐτοκαθορισμοῦ τους  διαφαίνεται κάποια ἐλπίδα. Μήπως σ᾽ αὐτὴν ἐνατένιζε καὶ ὁ σοφὸς  Ράνσιμαν μὲ τὴν πρόγνωσί του, ὅτι ὁ 21ος θὰ εἶναι ὁ αἰὼν τῆς ᾽Ορθοδοξίας ; Διότι τότε πράγματι ἡ πρὸς τὸ  τέλος  πορεία τῆς «δύσεως», αὐτὴ ἡ γεννήτρα κακῶν τόσων αἰώνων, θὰ ἀναστραφῇ πρὸς «ἀνατολάς», δηλαδὴ, μέσῳ τῆς ᾽Ορθοδοξίας, πρὸς τὴν αὐγὴ τῆς ζωῆς, τὸ ἀνέσπερο ἑλληνικὸ  φῶς ...

᾽Αλλ᾽ ἐπὶ τοῦ παρόντος ἡ πορεία πρὸς τὸν σκοταδισμὸ εἶναι δεδομένη. ῾Ο κανὼν τῆς ἀνακυκλήσεως τῆς ῾Ιστορίας δὲν ἐπαληθεύεται ἁπλῶς μὲ τὰ ὑπαγορευόμενα, ὅπως ἀνωτέρω, ρεύματα ἰδεῶν. Καταδεικνύεται καὶ μὲ ἀναμφίβολα ἱστορικὰ γεγονότα. ῍Ας ἐγκύψουμε δι᾽ ἐλαχίστων εἰς αὐτά, περιοριζόμενοι εἰς τὰ τοῦ δύοντος αἰῶνος μας καὶ βεβαίως εἰς τὴν Εὐρώπη καὶ τὴν Βαλκανικὴ εἰδικώτερον.

Μὲ τὴν ἧττα τῶν κεντρικῶν αὐτοκρατοριῶν κατὰ τὸν Α' παγκόσμιο πόλεμο ἐσμικρύνθη ἡ Γερμανία. Κυρίως εἰς βάρος της ἐπανασυνεστήθη ἡ Πολωνία. Διελύθη ἡ πολυεθνικὴ Αὐστροουγγρικὴ αὐτοκρατορία καὶ ἐδημιουργήθησαν αὐτοτελῆ κράτη. Συγκεκριμένως ἡ Αὐστρία καὶ ἡ Οὐγγαρία, ποὺ περιωρίσθησαν στὰ φυσικά τους ὅρια, καὶ ἡ Τσεχοσλοβακία. ῾Η Τρανσυλβανία συνηνώθη μὲ τὴν Ρουμανία, ἐνῷ τὰ τμήματα τῆς Κροατίας, Σλοβενίας, Βοσνίας, καὶ ᾽Ερζεγοβίνης, σλαβικῆς φυλετικῆς συνθέσεως, συνηνώθησαν μὲ τὴν παλαιὰ Σερβία  καὶ τὸ Μαυροβούνιο καὶ ἀπετέλεσαν μαζὶ τὴν Νοτιοσλαβία (χώρα τῶν νοτίων σλάβων, Γιουγκοσλαβία). ῾Η γεωπολιτικὴ αὐτὴ διαμόρφωσις εἶχε τὴν εὐτυχῆ λογική της : Καὶ ἀποκατεστάθησαν ἱστορικαὶ ἀδικίαι (ἐπανασύστασις τῆς Πολωνίας). Καὶ συνηνώθησαν φυλετικῶς συγγενεῖς ἐθνικαὶ κοινότητες (οἱ Τσέχοι μὲ τοὺς Σλοβάκους, οἱ νότιοι σλάβοι μεταξύ τους), καὶ μὲ τὴν δημιουργία ἰσχυρᾶς Νοτιοσλαβίας, τὴν διεύρυνσι τῆς Ρουμανίας, καὶ ἀκολούθως εἰδικώτερες συνθῆκες συμμαχίας μεταξὺ Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Ρουμανίας, Νοτιοσλαβίας ἐπεδιώχθη ἡ ἀποτροπὴ τῆς ἀναβιώσεως τὸ μὲν τῆς Αὐστροουγγρικῆς Αὐτοκρατορίας, τὸ δὲ τοῦ Γερμανικοῦ ἐπεκτατισμοῦ.

῎Ηδη ἀπὸ τὸ 1938, μὲ τὴν ἀθλία συνενοχὴ τῶν δυτικῶν δημοκρατιῶν (Γαλλίας καὶ Μεγάλης Βρεταννίας), ἀλλὰ καὶ ἀκολούθως κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β' παγκοσμίου πολέμου, μὲ τὴν πρόσκαιρη κατάληψι τῆς Εὐρώπης, ὁ Χίτλερ  ἀνέτρεψε ὅλα τὰ ἀνωτέρω. ᾽Εξηφάνισε τὴν Τσεχοσλοβακία καὶ τὴν Πολωνία. ᾽Ακρωτηρίασε τὴν Ρουμανία, μὲ τὴν ἀφαίρεσι τῆς Τρανσυλβανίας καὶ τῆς Δοβρουτσᾶς (ποὺ προσηρτήθησαν ἡ πρώτη στὴν Οὐγγαρία, ἡ δεύτερη στὴν Βουλγαρία). Διέλυσε τὴν Νοτιοσλαβία, μὲ τὴν δημιουργία ξεχωριστοῦ Κροατικοῦ κράτους (ἀπὸ τὴν Κροατία καὶ τὴν Βοσνία), τὴν ὑπαγωγὴ τοῦ Μαυροβουνίου ὑπὸ ᾽Ιταλικὴ διοίκησι καὶ τῆς ἀνατολικῆς Βοϊβοδίνας ὑπὸ Γερμανική, τὴν ἐνσωμάτωσι τῆς Βορείου Σλοβενίας στὴν Αὐστρία καὶ τῆς Δυτικῆς Βοϊβοδίνας στὴν Οὐγγαρία, τὴν προσάρτησι τῆς Νοτίου Σλοβενίας καὶ τμήματος τῶν Δαλματικῶν ἀκτῶν στὴν ᾽Ιταλία, τὴν προσάρτησι τοῦ Κοσσυφοπεδίου, τῶν ἀλβανοφώνων περιοχῶν τῆς Νοτιοσλαβικῆς Μακεδονίας καὶ τοῦ Μαυροβουνίου στὴν ᾽Αλβανία, τὴν προσάρτησι τῆς ὑπολοίπου Νοτιοσλαβικῆς Μακεδονίας (μαζὶ μὲ τὶς ῾Ελληνικὲς ᾽Ανατολικὴ Μακεδονία καὶ Δυτικὴ Θράκη) στὴν Βουλγαρία καὶ τὴν ὑπαγωγὴ τοῦ ὑπολοίπου τῆς Σερβίας ὑπὸ Γερμανικὴ διοίκησι.

῾Η νίκη τῶν Δυτικῶν Δημοκρατιῶν ἀποκαθιστᾷ τὰ πράγματα εἰς τὴν πρὸ τοῦ 1938 κατάστασιν, μὲ ἐλάχιστες βελτιώσεις καὶ προώθησι μόνον τῶν δυτικῶν πολωνικῶν συνόρων εἰς βάρος τῆς Γερμανίας. ᾽Αλλὰ μετὰ τὴν κατάρρευσι τοῦ σοβιετικοῦ συνασπισμοῦ παριστάμεθα μάρτυρες μιᾶς πρωτοφανοῦς ἱστορικῆς ὀπισθοδρομήσεως. Φαίνεται, ὅτι ματαίως διεξήχθησαν οἱ δύο παγκόσμιοι πόλεμοι μὲ τὶς δεκάδες ἑκατομμυρίων  νεκρῶν καὶ τὶς ἀνυπολόγιστες καταστροφές.

᾽Αφοῦ οἱ ἐπιδιώξεις τοῦ Χίτλερ, καὶ μάλιστα εἰς τὰ Βαλκάνια, ὅ,τι δὲν ἐπέτυχεν ἡ Γερμανία διὰ τῶν ὅπλων, συντελοῦνται τώρα μὲ τὴν συνεργασία τῶν, κατὰ τοὺς πολέμους ἐκείνους, νικητριῶν Δημοκρατιῶν! ῾Η Τσεχοσλοβακία διεσπάσθη εἰς Τσεχίαν καὶ Σλοβακίαν. ῾Η Νοτιοσλαβία, μὲ Γερμανικὴ καὶ πάλιν πρωτοβουλία, διελύθη. ῾Η Κροατία καὶ ἡ Βοσνία ἀνεδείχθησαν εἰς ἀνεξάρτητα κράτη. ῾Η Νοτιοσλαβικὴ Μακεδονία ἐπίσης, καὶ μάλιστα ὑπὸ ψευδώνυμη ἐθνικὴ ὀνομασία γιὰ τὴν διεθνῆ προετοιμασία ἀπὸ μακροῦ διασαλπιζομένων ἐδαφικῶν εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας (τῆς Μακεδονίας μας) διεκδικήσεων. Τὸ Κοσσυφοπέδιον ἐπιδιώκεται νὰ προσαρτηθῇ εἰς τὴν ᾽Αλβανίαν, αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ εἶχε πραγματοποιήσει ὁ Χίτλερ !

Καὶ πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτόν ἐξαπελύθησαν οἱ βάρβαρες ἐναντίον τῆς Σερβίας νατοϊκὲς ἀεροπορικὲς ἐπιδρομὲς καὶ ἐκτυλίσσεται ἡ σημερινὴ ἀνείπωτη τραγῳδία εἰς τὴν γειτονική μας χώρα.

Τὰ Βαλκάνια ὄχι μόνον δὲν ἠγνοήθησαν ἀπὸ τὴν Εὐρώπη, - τὰ ἀντίθετα φληναφήματα τοῦ Καντερὲ ἀποδεικνύονται ἱστορικῶς καταγέλαστα πελώρια ψευδολογήματα - ἀλλὰ καὶ ἀπετέλεσαν τὸ κατ᾽ ἐξοχὴν πεδίον συνεχῶν ξένων ἐπεμβάσεων. ῎Ηδη ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τοῦ «ἀνατολικοῦ προβλήματος», ποὺ δὲν ἐγεννήθη παρὰ μόνον ἀπὸ τὸν λυσσώδη ἀνταγωνισμὸ ἐξωβαλκανικῶν Δυνάμεων πρὸς ἐξασφάλισι προγεφυρωμάτων καὶ σφαιρῶν ἐπιρροῆς ἐν ὄψει διαδοχῆς τῆς ὑπὸ κατάρρευσιν ᾽Οθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας. ᾽Εντεῦθεν οἱ πανσλαβιστικὲς ἐπιδιώξεις καθόδου εἰς τὸ Αἰγαῖον μὲ τὴν δημιουργία τῆς μεγάλης Βουλγαρίας τῆς ἐφημέρου συνθήκης τοῦ ῾Αγίου Στεφάνου (τῆς 3ης Μαρτίου 1878, - διήρκεσε μόνον ἐπὶ τρίμηνον καὶ ἀνετράπη μὲ τὴν συνθήκη τοῦ Βερολίνου τοῦ ᾽Ιουνίου-᾽Ιουλίου ἰδίου ἔτους). ᾽Εντεῦθεν οἱ πρὸς τὴν Μακεδονίαν βλέψεις τῆς πολυεθνικῆς Αὐστροουγγρικῆς Μοναρχίας γιὰ τὴν δημιουργία διαδρόμου μέχρι καὶ Θεσσαλονίκης, ὄνειρο ποὺ διελαμβάνετο καὶ εἰς τοὺς σχεδιασμοὺς τοῦ Χίτλερ. ᾽Εντεῦθεν οἱ ᾽Ιταλικὲς ραδιουργίες κατὰ τὴν σύστασι τοῦ ᾽Αλβανικοῦ κράτους καὶ τὴν διαμόρφωσί του,  μὲ τὴν ὑπαγωγὴ σ᾽ αὐτὸ ξένων πρὸς νότον περιοχῶν (τῆς ἑλληνικῆς Βορείου ᾽Ηπείρου) καὶ συγχρόνως τὸν ἀποκλεισμὸν, ἀντιθέτως, ἀπὸ βορειοανατολικῆς πλευρᾶς ἀλβανοφώνων περιοχῶν (Κοσσυφοπεδίου καὶ Βορείου Μακεδονίας, ποὺ περιῆλθαν στὴν Νοτιοσλαβία), ὥστε νὰ μὴ λείψουν ποτὲ οἱ ἐκ τοῦ λόγου τούτου ἀναμενόμενες προστριβὲς τοῦ νέου κράτους (᾽Αλβανίας) μὲ τοὺς γείτονές του (῾Ελλὰδα καὶ Νοτιοσλαβία) καὶ νὰ ἔχῃ ἔτσι αὐτὸ ἀνάγκη αὐτοκλήτου προστάτου, τῆς προσφερομένης ἔναντι ᾽Ιταλίας.

 Καὶ τώρα ἡ Νοτιοσλαβία δὲν θὰ διελύετο, ἐὰν δὲν ἐπενέβαιναν ἐξωβαλκανικὲς δυνάμεις. Οὔτε θὰ ἐδημιουργεῖτο ἐκ τοῦ μηδενὸς τὸ ἑτοιμόρροπο καὶ θνησιγενὲς κρατίδιο τῶν Σκοπίων. Οὔτε, χωρὶς τὴν ὑποστήριξι τῶν κατασκευαστῶν του, ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, θὰ τολμοῦσε ποτὲ αὐτὸ νὰ νοσφίζεται τὰ σύμβολα καὶ τὸ ἑλληνικὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας, νὰ οἰκειοποιῆται τὴν πανένδοξη ἱστορία τοῦ Μακεδονικοῦ ῾Ελληνισμοῦ καὶ τῶν μακραίωνων ῾Ελληνιστικῶν χρόνων, ποὺ ἠκολούθησαν, ἀκρωτηριάζοντας ἔτσι φρικτὰ τὴν ἐθνική, ῾Ελληνική μας ῾Ιστορία, καὶ νὰ προβάλῃ μάλιστα καὶ ἐδαφικὲς εἰς βάρος μας διεκδικήσεις.

Τώρα μόνον ἄλλαξαν οἱ πάτρωνες. Πρωταγωνιστὲς στὶς ἱστορικὲς αὐτὲς ἀθλιότητες εἶναι κυρίως ἄλλοι, οἱ πρωταγωνιστὲς τῶν νατοϊκῶν βομβαρδισμῶν στὴν Σερβία, οἱ Η.Π.Α. Μὲ τὴν ἀγαστὴ συνεργασία τῶν ἄλλοτε μεγάλων Εὐρωπαϊκῶν Δυνάμεων, σὲ ρόλο τώρα εὐπειθῶν ἀκολούθων ...

Ε'.

Ἡ τραγῳδία στὴν Σερβία ἀπὸ ξένους προεκλήθη.

Ὁ κυνισμὸς τῆς δῆθεν «ἀνθρωπιστικῆς» ἐπεμβάσεως.

Τὸ χρέος τῆς Ἑλλάδος.

῎Ετσι καὶ ἡ σημερινὴ τραγῳδία στὴν Σερβία δὲν θὰ ἐσημειοῦτο χωρὶς τὴν ξένη, ἐξωβαλκανικῶν δυνάμεων, ἐπέμβασι. ῍Ας σκεφθοῦμε, ὅτι ὁ ἀποκαλούμενος  ἀπελευθερωτικὸς στρατὸς  τοῦ Κοσσυφοπεδίου, - αὐτοὶ ποὺ μέχρι πρὸ ὀλίγου χρόνου ἐχαρακτηρίζοντο καὶ ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς προστάτες των ὡς  τρομοκράτες , - μόνον μὲ τὴν ξένη ὑποκίνησι καὶ βοήθεια, σὲ ἐξοπλισμὸ  καὶ παντοειδῆ ἄλλη ὑποστήριξι, ἐδημιουργήθη καὶ ὑπάρχει καὶ δρᾷ. Καὶ στρατόπεδα ἐκπαιδεύσεώς του εἰς τὴν γειτονικὴ ᾽Αλβανία βλέπουμε σὲ τηλεοπτικὲς ἐκπομπές, λειτουργοῦντα ἀσφαλῶς ὄχι μὲ ἔξοδα τῆς πτωχῆς αὐτῆς χώρας, ποὺ ἡ ἴδια ἔχει ἀνάγκη ξένης βοηθείας.  Αὐτὸ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μὴ δυνάμενα νὰ ἀμφισβητηθοῦν δεδομένα τοῦ προβλήματος. ᾽Επίσης ἀναμφισβήτητο εἶναι τὸ γεγονός, ὅτι μόνον μετὰ τοὺς νατοϊκοὺς βομβαρδισμοὺς ἄρχισεν ἡ τραγῳδία τῆς προσφυγιᾶς, πλήττουσα χιλιάδες ἀθῴους.

Προβάλλεται, ὅτι ἡ νατοϊκὴ ἐπέμβασις ἐπεβάλλετο διὰ λόγους «ἀνθρωπιστικούς», πρὸς ἀποτροπὴν τῆς «ἐθνοκαθάρσεως», τὴν ὁποίαν μετέρχεται ὁ Μιλόσεβιτς εἰς τὸ Κοσσυφοπέδιον. ᾽Αλλὰ ἀπείρως πιὸ ἀποτελεσματικοὶ γι᾽ αὐτὴν ἀπεδείχθησαν οἱ νατοϊκοὶ βομβαρδισμοὶ μὲ τὶς χιλιάδες προσφύγων, πού, ὅπως ὅλοι εἴδαμε εἰς τοὺς τηλεοπτικούς μας δέκτες, ἐδημιούργησαν. Καὶ ἀνθρωπιστικὴ βοήθεια μὲ ἀεροπορικὲς ἐπιδρομές, ἀνθρώπινα ἀθῷα θύματα (ἀνεξαρτήτως ἀριθμοῦ) καὶ ἀνυπολόγιστες καταστροφὲς δὲν νοεῖται. ᾽Αποτελεῖ ἁπλούστατα μόνον ἐκδήλωσιν ἀσυδότου βαρβαρότητος. Διὰ τὴν ὁποίαν, πέρα καὶ ἀπὸ τὴν ἀνεπιφύλακτο καταδίκη της ἀπὸ τὴν ἰσχύουσα διεθνῆ ἔννομο τάξι (τὸ Διεθνὲς Δίκαιο), - ἔστω καὶ ἂν ἀφίνεται αὐτὴ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς ἀνενεργής, διότι αὐτοὶ εἶναι οἱ δράστες, - ὅσοι ἄνθρωποι μόνον ἐντροπὴν καὶ ἐνοχὴν πρέπει νὰ αἰσθανώμεθα.

῾Οποιαδήποτε «ἐθνοκάθαρσις», ὁπουδήποτε τῆς γῆς, εἶναι κατ᾽ ἀρχὴν καταδικαστέα, ἀποβλητέα ἀπὸ τὴν στάθμην τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ. ῾Η ἀποτροπή της ὅμως στὴν συγκεκριμένη περίπτωσι τῆς Νοτιοσλαβίας, σὲ ὅποια ἔκτασι ὄντως γίνεται, ἦτο δυνατὴ καὶ εὐχερεστάτη μὲ εἰρηνικὰ καὶ ἀπείρως πιὸ ἀποτελεσματικὰ μέσα. Καὶ θὰ ἐπετυγχάνετο μάλιστα ἀπείρως συντομώτερον καὶ χωρὶς νὰ δημιουργήσῃ τὰ ἀνεξίτηλα τραύματα, ἰδίως στὴν συλλογικὴ μνήμη τῶν ἐθνικῶν ὁμάδων τῆς περιοχῆς, ἀπὸ τὴν ἐνεστῶσα βαρβαρότητα. ῾Υπὸ τὴν προϋπόθεσιν, ὅτι θὰ ἐπρυτάνευε στοιχειώδης λογική. Καὶ ἐξηγοῦμαι.

῾Η ῾Ηνωμένη Εὐρώπη  εὑρίσκεται περίπου εἰς τὸ τελευταῖο στάδιο τῆς ὁριστικῆς διαμορφώσεώς της. ᾽Εντὸς αὐτῆς βέβαια ἐλπίζεται - ἔτσι τοὐλάχιστον ἐγγυᾶται ἡ θεσμική της συγκρότησις - , ὅτι δὲν θὰ ὑπάρχουν διακρίσεις μὲ ἐθνοφυλετικὰ κριτήρια. ῞Ολες οἱ χῶρες τῆς τέως κομμουνιστικῆς Εὐρώπης σπεύδουν καὶ αὐτὲς νὰ συμμετάσχουν καὶ γίνονται προφρόνως δεκτές. ῾Η Νοτιοσλαβία δὲν θὰ ἀποτελοῦσε ἐξαίρεσι, ἀντιθέτως μάλιστα, διὰ πολλούς γεωπολιτικοὺς λόγους. Τὶ τὸ φυσικώτερο λοιπόν, γιὰ ὅσους μεριμνοῦν ὄντως γιὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα τῶν ὑπηκόων της, νὰ ἐφρόντιζαν γιὰ τὴν ἐπίσπευσι τῆς συμμετοχῆς της εἰς τὴν ῾Ηνωμένην Εὐρώπην, ὁπότε αὐτομάτως καὶ αὐτὰ ἀποτελεσματικῶς θὰ διησφαλίζοντο. Νομίμως καὶ εἰς τὸ πλαίσιο διαπολιτειακῆς ἐννόμου τάξεως, ὄχι μὲ πλήγματα ἀπανθρωπίας καὶ βαρβαρότητος, ποὺ μόνον χαίνουσες μὲ ἀνεξίτηλο μῖσος πληγὲς διανοίγουν ...

῾Η ῾Ελλὰς δὲν ἔχει, ἐπὶ τοῦ παρόντος, στρατιωτικῶς ἀναμιχθῆ εἰς τὴν ἐναντίον τῆς Σερβίας νατοϊκὴν ἐπιδρομήν, καίτοι εἶναι μέλος τοῦ Ν.Α.Τ.Ο.  Καὶ ὀρθῶς, γιὰ πολλοὺς κοινῶς γνωστοὺς λόγους. Καὶ πρέπει νὰ ἐμμείνῃ ἀμετακινήτως εἰς τὴν στάσι της αὐτή, παρὰ τὶς ἐντονώτατες πιέσεις πρὸς μεταβολή της, ποὺ δέχεται.Μὲ λογισμὸ καὶ φρόνησι πρέπει νὰ ἀντιτάξῃ, ὄχι τόσο λόγους ἀναφερομένους εἰς τὶς δυνατότητες ἢ τὴν  σκοπιμότητα τῆς στρατιωτικῆς τοῦ προβλήματος λύσεως. Διότι τότε μᾶλλον ἀνωφελῶς θὰ διαμφισβητοῦσε σχετικὲς ἀντίθετες ἀποτιμήσεις τῶν συμμάχων της. ᾽Αλλὰ κυρίως νὰ καταφύγῃ εἰς τὸ ὁπλοστάσιο τῶν ἀδυνάτων, ἐπικαλουμένη σταθερῶς τὴν ἔλλειψι συννόμου κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιο, ἀλλὰ καὶ τὶς  δεσμεύσεις ἐκ τῆς, ἀμυντικοῦ μόνον χαρακτῆρος, ἀτλαντικῆς συμμαχίας, νομιμοποιήσεως πρὸς ἐπιβολὴ κυρώσεων  ἐναντίον ἀνεξαρτήτου μὴ ἐπιτιθεμένου κράτους.

Καὶ ἐπίσης νὰ προβάλῃ, ὅτι ἡ ἰδία ἀντιμετωπίζει οὐσιαστικὰ προβλήματα συνειδήσεως, μὴ ὑπερκαλύψιμα : διότι δὲν ἠμποροῦν οἱ ῞Ελληνες νὰ συνδράμουν συμμαχία πρὸς βοήθειαν ἀλλοεθνῶν γειτόνων των, τῶν ὁποίων ἀνθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται, ὅταν γιὰ τὶς ἴδιες παραβιάσεις εἰς βάρος τῶν ὁμοεθνῶν των στὴν Κύπρο, ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἐπὶ 25 τώρα χρόνια, παρὰ τὶς ἐπανειλημμένες ἐκκλήσεις ῾Ελλάδος καὶ Κύπρου, ἡ ἴδια συμμαχία οὐδὲν πράττει καὶ παντελῶς ἀδιαφορεῖ.-

ΣΤ'.

Τὰ ἀποκαλυπτήρια  τραγικῆς ὑποκρισίας.

Οἱ πραγματικὲς ἐπιδιώξεις τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς».

Ὁ ἐπελαύνων νέος Μεσαίων.

᾽Εὰν δὲν λειτουργοῦσε ὁ νόμος τῆς ἀνακυκλήσεως, ἴσως ἡ γνῶσις τῆς ῾Ιστορίας νὰ ἦτο περιττή. ᾽Επειδὴ ὅμως λειτουργεῖ, εἶναι ἀναγκαιοτάτη. ῎Οχι μόνον διότι ἀποτελεῖ καὶ τὴν μόνη ἀληθινὴ γνῶσι τοῦ παρόντος. ᾽Αλλὰ καὶ «διὰ τὸ μηδεμίαν ἑτοιμοτέραν εἶναι τοῖς ἀνθρώποις διόρθωσιν τῆς τῶν προγεγενημένων πράξεων ἐπιστήμης» ( δηλαδή,  διότι δὲν ὑπάρχει κανένας ἄλλος καταλληλότερος τρόπος, γιὰ νὰ διορθωθοῦν οἱ ἄνθρωποι, ἀπὸ τὴν γνῶσι τῶν κατὰ τὸ παρελθὸν γενομένων ), κατὰ τὸν Πολύβιον (῾Ιστοριῶν πρώτη, 1,1). Πρὸς ἀποφυγὴν τῶν παραπατημάτων καὶ γιὰ νὰ μὴ ἐπανερχώμεθα εἰς τὰ ἴδια.

῎Ετσι, ἐὰν οἱ ὑπεύθυνοι πολιτικοὶ ταγοὶ τῶν ἰσχυρῶν διελογίζοντο ὄντως μὲ ἀγαθότητα περὶ τοῦ πρακτέου, ἐγκύπτοντες στὴν ῾Ιστορία καὶ διδασκόμενοι ἀπὸ αὐτήν, δὲν θὰ ἐπανέφεραν τὰ πράγματα εἰς τὸ κατάντημα ὑλοποιήσεως τῶν ἀνεπιτεύκτων χιτλερικῶν ἐπιδιώξεων. Καὶ θὰ ἀπέφευγαν καὶ τὴν κατασκευὴ ψευδοκρατιδίων (περίπτωσις τῶν Σκοπίων) καὶ τὴν διάλυσι ἑδραιομένων κρατικῶν ὀντοτήτων (περίπτωσις Νοτιοσλαβίας).

῎Αλλωστε δὲν προσποιοῦνται, ὅτι ἐπιθυμοῦν τὴν ἕνωσι τῆς Εὐρώπης, ἀκόμη καὶ τὴν παγκοσμιοποίησι ; ᾽Αλλὰ μὲ ποιὰ λογικὴ ἡ ἕνωσις προωθεῖται μὲ τὴν διαίρεσι ; Δὲν θὰ ἦτο τὸ μόνο φυσικό, ἡ ὑπάρχουσα σὲ μερικώτερο πεδίο ἕνωσις, ἀντὶ νὰ διαλυθῇ, νὰ ἐνισχυθῇ καὶ περαιτέρω νὰ διευρυνθῇ μὲ συνένωσι μὲ ἄλλες μερικώτερες ἑνώσεις ;  Δὲν διαλύεις ὑπάρχουσες οἰκογένειες, γιὰ νὰ τὶς συνενώσεις. Αὐτὸ ἀντίκειται στὶς ὑπαγορεύσεις στοιχειώδους λογικῆς καὶ πολιτικῆς φρονήσεως.

῾Οδηγούμεθα ἔτσι στὴν ἀποκάλυψι τραγικῆς ὑποκρισίας, ἀλλὰ καὶ τὴν ψηλάφησι τοῦ ἀληθινοῦ ἐθελομένου, τῶν πραγματικῶν ἐπιδιώξεων τῶν δραστῶν τῆς παγκοσμίου νέας τάξεως πραγμάτων, τῶν ἀγγέλων τῆς «Νέας ᾽Εποχῆς». ᾽Επιδιώκεται ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἀποσύνθεσις τῶν ὑφισταμένων πολιτικῶν κοινωνιῶν, τὰ οὐσιαστικώτερα καὶ εὐγενέστερα ἐπιτεύγματα τῶν τελευταίων αἰώνων τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ πρέπει νὰ ἐκριζωθοῦν. Τὸ ἐθνικὸν κράτος, ἐκεῖ ὅπου εὑρίσκει δικαίωσι ἡ φυσική, καὶ ὄχι ὑπαγορευμένη, κοινωνικὴ ἀλληλεγγύη πρέπει νὰ καταργηθῇ ! Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ συστηματική, ἐνωρχηστρωμένη καὶ λυσσώδης καταφορὰ κατὰ τοῦ ἔθνους ὡς τοῦ μόνου πράγματι ἐκ τῆς φύσεως, θεμελιώδους συστατικοῦ καί, ἀπὸ τὰ πανάρχαια ἤδη χρόνια, ἀναντικαταστάτου παράγοντος συμπήξεως πολιτικῆς κοινωνίας.

᾽Ακριβῶς γιὰ νὰ παύσῃ νὰ ὑπάρχῃ  μεταξὺ τῶν μελῶν της ἡ ἐξ αὐτῆς τῆς φυσικῆς των ἰδιοσυστασίας αὐθόρμητος, ἐσωτερική, κοινωνικὴ σύμπνοια καὶ ἀλληλεγγύη. Γιὰ νὰ ἀπομείνῃ ὁ ἄνθρωπος μόνος, πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς ἐγκαταλελειμμένος, σκέτος ἀριθμὸς αὐτὸς εἰς τὴν ἄμορφη μᾶζα τοῦ περιβάλλοντος συνόλου. ῎Ετσι μοναχικὸς καὶ ἀδύναμος, ἀπελπισμένος, νὰ εἶναι πιὸ χειραγωγήσιμος ὡς ἀσήμαντη μονάδα μέσα στὸ χάος τῆς μάζης, δεκτικὸς ἀνετωτέρας ἐκμεταλλεύσεως  ἀπὸ τοὺς ἀοράτους ὀλιγαρίθμους μεγιστάνες τῶν πολυεθνικῶν  ἑταιρειῶν.

῎Ετσι ἐξηγεῖται, γιατί, ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω κατατμήσεων, καὶ τὸ Βέλγιον διεσπάσθη σὲ κράτος Βαλλώνων καὶ κράτος Φλαμανδῶν, καὶ ἡ ᾽Ιταλία ὁδηγεῖται σὲ διάσπαση, διαχωρισμὸ τοῦ βορρᾶ ἀπὸ τὸν νότο, τὸ ἴδιο καὶ ἡ Γαλλία μὲ τὸ αὐτονομιστικὸ κίνημα τῆς Κορσικῆς, κλπ.

Καὶ ἀντιπροβάλλεται πρὸς παρηγορίαν ἡ ἐπιδιωκομένη οἰκονομική, κυριολεκτικώτερον καταναλωτικὴ εὐμάρεια. ᾽Απὸ τὴν ὁποία ὅμως οὐσιαστικῶς ἄλλοι ἐπωφελοῦνται, οἱ καταναλωτὲς εἶναι ἀπλῶς τὰ ἀναλώσιμα σφάγια τοῦ πολυεθνικοῦ κεφαλαίου, τὰ θύματά του.

῾Η ἰδεολογία τῆς «Νέας ᾽Εποχῆς», τῶν πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, στὴν τελική της ἐξόρμησι.

῾Η ροδαυγὴ τοῦ νέου Μεσαίωνος ἐν ὄψει ...

Τὸ χρέος πρὸς τὴν ἀνθρώπινη φύσι μας ὑπαγορεύει : ᾽Αντισταθεῖτε ! ...

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

Νέα Πεντέλη, 22-23 ᾽Απριλίου 1999