ΚΑΙ ΝΕΑ ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ

ΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΜΟΥ ΘΗΤΕΙΑΣ

ΨΕΥΔΟΛΟΓΗΜΑΤΩΝ

^*^*^*^ 

ΕΠΙΣΤΟΛΑΙ ΤΟΥ ΤΕΩΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

ΠΡΟΣ ΤΑΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

ΚΑΙ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 

^*^*^*^

Τὴν αὐτὴν ἡμέραν, Κυριακὴν 12^ην Σεπτεμβρίου 2004, ἐδημοσιεύθησαν εἰς δύο ἐφημερίδας τῶν Ἀθηνῶν καταφρονητικαὶ ἀναφοραὶ διὰ τὴν Προεδρικὴν θητείαν τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη. Συγκεκριμένως εἰς κείμενα τῶν δημοσιογράφων Ριχάρδου Σωμερίτη εἰς «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» καὶ Τάσου Παππᾶ εἰς τὴν «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΝ».

Εἰς τὰ δύο κείμενα ἀπήντησε καταλυτικῶς ὁ Πρόεδρος μὲ τὰς καταχωριζομένας ἐν συνεχείᾳ ἐπιστολάς του πρὸς τὰς δύο ἐφημερίδας.

Ἐξ αὐτῶν ὅμως μόνον ἡ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», τηροῦσα τὴν δημοσιογραφικὴν δεοντολογίαν καὶ ἐπιδεικνύουσα τὸ προσῆκον ἦθος, ἐδημοσίευσεν εἰς τὸ φύλλον της τῆς Κυριακῆς 26^ης Σεπτεμβρίου 2004, σελ. 52, τὴν ἀπάντησιν τοῦ Προέδρου.

Ἀντιθέτως, «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» ἀπεσιώπησε, δὲν ἐδημοσίευσε τὴν ἀπάντησιν τοῦ Προέδρου. Διότι, ἁπλούστατα, δὲν ἀντέχει τὴν ἀλήθειαν. Ἦτο ἄλλωστε ἡ ἰδία ἐφημερἰς «ΤΟ ΒΗΜΑ», ἡ ὁποία κυρίως εἰς τὰ ἡμερήσια, καθημερινὰ καὶ τῶν Κυριακῶν, φύλλα της ἐξεστράτευεν ἀδιακόπως, κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς θητείας τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη, ἐναντίον του μὲ κατεσκευασμένας ἐξ ὁλοκλήρου ψευδολογίας διὰ φανταστικὰς καὶ ἀνυπάρκτους «πράξεις» καὶ «παραλείψεις» του καὶ πρωτοφανῆ καταιγισμὸν ὕβρεων καὶ συκοφαντιῶν. Ἐπὶ τῶν ὁποίων δημοσιευμάτων του καὶ ἐδίδοντο κάθε φορὰ καταλυτικαὶ ἀπαντήσεις δι' ἐπισήμων τότε ἀνακοινώσεων τῆς Προεδρίας τῆς Δημοκρατίας, χωρὶς ὅμως καὶ αὐταὶ νὰ δημοσιεύωνται ! Ἔτσι ἐξεδήλωνεν ἡ ἐφημερὶς τὴν μέριμνάν της διὰ τὴν σωστὴν ἐνημέρωσιν τοῦ ἀναγνωστικοῦ της κοινοῦ, τοῦ ὁποίου καὶ μὲ ἀσυστόλους ψευδολογίας ἐμεθόδευε τὴν παραπληροφόρησιν, καὶ τόσον ὀλίγον ἐσέβετο, ἀλλὰ καὶ σέβεται τώρα, εἰς τὴν περίπτωσιν, τὴν ἀλήθειαν. Καὶ αὐτὰ πρὸς ὑπηρέτησιν σκοπιμοτήτων, περὶ τῶν ὁποίων γίνεται λόγος εἰς ἄλλα κείμενα τῆς παρούσης ἱστοσελίδος, ἀλλὰ καὶ τὰς ὁποίας τώρα, διὰ τὴν σύγχρονον ἀναζωπύρωσιν τῶν καταφρονητικῶν ἀναφορῶν, ὁ καθεὶς ἀντιλαμβάνεται.-

 

[Νέα Πεντέλη, 30.9.2004]

 

^*^*^*^ 

(α) Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

< Δὲν ἐδημοσιεύθη >

 

Νέα Πεντέλη, 16^η Σεπτεμβρίου 2004. 

Ἐφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»,

Μιχαλακοπούλου 80,

115 28 Ἀθήνας.

Κύριε Διευθυντά,

Ὁ συνεργάτης σας Ριχάρδος Σωμερίτης εἰς τὸ ὑπὸ τὸ τίτλον «Προεδρολογίες καὶ φαντασιώσεις» ἄρθρον του, δημοσιευθὲν εἰς τὸ «ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ» 12.9.2004, σελὶς Α56, ἀναφερόμενος εἰς τὸ θέμα ἐπιλογῆς νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὴν προσεχῆ ἄνοιξιν, μὲ τὴν λῆξιν τῆς θητείας τοῦ σημερινοῦ, καὶ τὰς σχετικὰς εἰκασίας, ἐπιλέγει, κατὰ λέξιν, ὅτι «Οἱ πολιτικοὶ ἀρχηγοὶ ὀφείλουν ὅμως νὰ μὴν ἐπαναλάβουν τὰ λάθη τοῦ παρελθόντος. Τὸ 1985, τὸ ΠαΣοΚ ἐπέλεξε τὸν κ. Χρ. Σαρτζετάκη ἀντὶ τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ. Ποιὸς δὲν τὸ μετάνιωσε».

Ἡ τελευταία αὐτὴ καταφρονητικὴ πρὸς τὸ πρόσωπόν μου ἀναφορὰ προδίδει βαρυτάτην ἀμνησίαν τοῦ συνεργάτου σας. Φυσικὰ ἐὰν δὲν ὀφείλεται εἰς ἐσκεμμένην διαστροφὴν ψηλαφητῶν ἀληθειῶν πρὸς παραπληροφόρησιν τῶν ἀναγνωστῶν, μὲ ἐθελόμενον τὴν προσωπικήν μου σπίλωσιν, ἐπιδιωκομένην διὰ λόγους τοὺς ὁποίους ὅλοι ἀντιλαμβάνονται, ἀλλὰ πρωτίστως ὁ ἴδιος γνωρίζει.

Χάριν λοιπὸν τῶν ἀναγνωστῶν σας θὰ ἤθελα νὰ ὑπενθυμίσω τὰς ἀκολούθους ψηλαφητάς, ἀνεπιδέκτους οἱασδήποτε ἀμφισβητήσεως, ἀληθείας :

α) Τὰ κόμματα, ποὺ ἐστήριξαν το 1985 τὴν ἐκλογήν μου εἰς τὸ Προεδρικὸν ἀξίωμα, δηλαδὴ τὸ Πα.Σο.Κ. καὶ ὁ ἑνιαῖος τότε, συμπεριλαμβάνων καὶ τὸ Κ.Κ.Ε., Συνασπισμὸς τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου, μὲ τὴν λῆξιν τῆς θητείας μου μὲ ἐπανεπρότεινον καὶ μὲ ἐπανεψήφισαν, μὲ ὅλους τοὺς βουλευτάς των, τὸ 1990 κατὰ τὴν πρώτην ψηφοφορίαν πρὸς ἐκλογὴν νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας. Μάλιστα ὁ Συνασπισμὸς μὲ ἐψήφισεν ὄχι μόνον κατὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς ἑπομένας δύο ψηφοφορίας τοῦ πρώτου σταδίου τῆς Προεδρικῆς ἐκλογῆς. Τούτου ὅμως ἀποβάντος ἀκάρπου, ἠκολούθησαν, κατὰ τὸ Σύνταγμα, ἐκλογαὶ καί, κατὰ δεύτερον στάδιον, ἡ νέα Βουλὴ ἐξέλεξε μὲ τὴν ἁπλῆν πλειονοψηφίαν τῶν 151 ψήφων ὡς διάδοχόν μου τὸν Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν. Ἔτσι καθυστερήθη καὶ ἡ ἀποχώρησίς μου ἀπὸ τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, γενομένη τὴν 5^ην Μαΐου 1990 ἀντὶ τῆς 30ῆς Μαρτίου, ὁπότε καὶ συνεπληροῦτο ἡ πενταετία τῆς Προεδρικῆς θητείας μου. Αὐτὰ ἀναμφισβητήτως σημαίνουν, πρῶτον, ὅτι διὰ κανένα ἀπὸ τὰ κόμματα, ποὺ μὲ ἐστήριξαν, δὲν ὑπῆρξε λάθος ἡ ἐπιλογὴ καὶ ἐκλογή μου καὶ κανένα δὲν μετενόησε δι' αὐτήν∙ καί, δεύτερον, ὅτι ἀντιθέτως ἐξετίμησαν ὡς θετικὸν τὸ ἔργον μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, διὰ νὰ μὲ ἐπαναψηφίσουν τὰ ἐν λόγῳ κόμματα εἰς τὸ ἀξίωμα.

β) Ἄλλωστε τὴν τοιαύτην ἀνεπιφύλακτον ἐκτίμησιν τοῦ ἔργου μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας εἶχον ἐκφράσει καὶ διαρκούσης τῆς Προεδρικῆς μου θητείας ὄχι μόνον τὰ ἀνωτέρω κόμματα, ποὺ εἶχον ψηφίσει ὑπὲρ τῆς ἐκλογῆς μου, ἀλλὰ καὶ ἡ Νέα Δημοκρατία, ποὺ μὲ εἶχε καταψηφίσει (δι' ἀποχῆς ἐκ τῆς ψηφοφορίας). Πράγματι, ἀπὸ τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν μέχρι σήμερον μόνον ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἰδικῆς μου Προεδρίας ἀνέκυψε περίπτωσις ρυθμιστικοῦ ρόλου καὶ ἐπιδείξεως κατ' αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ὑπερκομματικοῦ πνεύματος∙ συγκεκριμένως, κατὰ τὴν ταραχώδη πολιτικῶς περίοδον 1989-1990. Τότε μὲ τοὺς συμφώνως πρὸς τὸ Σύνταγμα ἰδικούς μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀψόγους χειρισμοὺς ἀπετράπη, μὲ τὴν εἰλικρινῆ συνεργασίαν ὁλοκλήρου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ὁ κίνδυνος νὰ περιέλθῃ ἡ χώρα εἰς κατάστασιν ἀκυβερνησίας. Οἱ χειρισμοί μου δὲ ἐκεῖνοι δημοσίως ἐπῃνέθησαν τότε ἀπὸ ὅλους τοὺς πολιτικοὺς Ἀρχηγούς, μηδὲ καὶ τῆς Νέας Δημοκρατίας (τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τότε) ἐξαιρουμένης, καὶ τὸ σύνολον ἐν γένει τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας. Καὶ ὄχι μόνον. Ἔτσι καὶ «Τὸ Βῆμα», εἰς τὸ Μέρος 5^ο τοῦ Ἑπιτόμου Λεξικοῦ τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας [προσφορὰ 27^ης Ἰουνίου 2004] σημειώνει (σελ.25-26) περὶ ἐμοῦ, κατὰ λέξιν : « Στὴ διάρκεια τῆς [προεδρικῆς] θητείας του ὁ Χ. Σαρτζετάκης ὑποστήριξε μὲ θέρμη τὰ δίκαια τοῦ ἑλληνισμοῦ. Τὸ 1989 χειρίστηκε μὲ ἄψογο τρόπο τὰ ζητήματα ποὺ προέκυψαν μετὰ τὶς ἐκλογές, ἀπὸ τὶς ὁποῖες (Ἰούνιος καὶ Νοέμβριος 1989) κανένα κόμμα δὲν εἶχε τὴν πλειοψηφία στὴ Βουλή». Ἑπομένως, καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς μου θητείας μόνον ἐπιδοκιμασίας ἔδρεψα ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, οὐδέποτε αὐτὰ ἀπεδοκίμασαν ἐνεργείας ἢ λόγους μου. Εἰδικώτερον, ὡς πρὸς αὐτούς, πάντοτε μὲ ἐθνικὸν προσανατολισμὸν καὶ ὑπερκομματικούς, χωρὶς ἐπαίνους ὑπὲρ ἢ αἰχμὰς κατὰ οἱουδήποτε, ἔθετα, διὰ λόγους συνταγματικῆς τάξεως, ἐκ τῶν προτέρων τὰ κείμενά των εἰς γνῶσιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος καὶ οὐδέποτε ἐξέφρασε τὴν παραμικρὰν ἐπὶ οἱουδήποτε σημείου των ἀντίθεσιν ἢ ἐπιφύλαξιν. Ἀλλὰ καὶ κανὲν πολιτικὸν κόμμα δὲν ἐσχολίασε δυσμενῶς οἱονδήποτε λόγον ἢ ἀναφοράν μου. Ὥστε καὶ κατὰ τὴν κοινὴν τοῦ πολιτικοῦ κόσμου συνείδησιν ἀψόγως κατὰ πάντα ἐπολιτεύθην.

γ) Ἡ κοινὴ αὐτὴ τοῦ πολιτικοῦ κόσμου συνείδησις ἀνταπεκρίνετο ἄλλωστε καὶ εἰς τὴν λαϊκὴν ἀντίληψιν. Πράγματι, δημοσκόπησις κατὰ τὸ τέλος τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, δημοσιευθεῖσα εἰς τὸ περιοδικὸν ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, τεῦχος τῆς 26.10.1989, σελ. 16 ἑπ., μὲ φέρει ἀπολαμβάνοντα τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ 62 % τῶν ἐρωτηθέντων, καὶ μάλιστα κατὰ πλειονοψηφίαν μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν καὶ τῶν τριῶν, τότε, κομματικῶν σχηματισμῶν, τοῦ Πα.Σο.Κ. κατὰ 73 %, τοῦ ἑνιαίου τότε (μὲ συμμετοχὴν καὶ τοῦ Κ.Κ.Ε.) Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου κατὰ 64 %, ἀκόμη καὶ τῆς Νέας Δημοκρατίας, ποὺ εἶχεν ἀντιταχθῆ εἰς τὴν ἐκλογήν μου, κατὰ 51 %∙ ἐνῷ κανεὶς ἄλλος ἐκ τῆς εἰκοσάδος τῶν μνημονευομένων εἰς τὴν αὐτὴν δημοσκόπησιν, οὔτε ὁ μακαρίτης ἤδη Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, δὲν φέρεται ἀπολαμβάνων, ὅπως ἐγώ, τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς πλειονοψηφίας τῶν ὀπαδῶν ὅλων τῶν κομματικῶν σχηματισμῶν. Ὁ λαὸς λοιπὸν δὲν εἶχε παραπλανηθῆ, παρὰ τὴν ἐνωρχηστρωμένην καὶ λυσσαλέαν, ἀδιάκοπον καὶ συστηματικήν, σχεδὸν καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, κυρίως κατὰ τὰ πρῶτα τέσσαρα χρόνια της, ὑπὸ μερίδος τοῦ τύπου καταφοράν, μὲ πρωτοφανῆ καταιγισμὸν ὕβρεων καὶ συκοφαντιῶν, μὲ κατεσκευασμένας ἐξ ὁλοκλήρου ψευδολογίας διὰ φανταστικὰς καὶ ἀνυπάρκτους «πράξεις» καὶ «παραλείψεις» μου...

Ἴσως μόνον, ἐπιλεκτικῶς, τὰ ψεύδη αὐτὰ ἐνθυμεῖται τώρα ὁ συνεργάτης σας καὶ ἀερολογεῖ μὲ τὰ περὶ μετανοίας διὰ τὴν ἐκλογήν μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας φληναφήματά του. Καὶ εἰς ἐπίδειξιν τοῦ ἐπιπέδου τοῦ δημοσιογραφικοῦ του ἤθους ἐμφανίζεται, ἀντιθέτως, λησμονῶν τὰ μόνα ἀληθῆ, ὅλα τὰ ἀνεπίδεκτα ἀμφισβητήσεως ὡς ἀνωτέρω γεγονότα, ποὺ αὐτοφώρως τὸν διαψεύδουν.

Ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια, Κύριε Διευθυντά, δὲν ἀποπνίγεται. Καὶ προσωπικῶς λυποῦμαι, διότι τὸ σοβαρὸν «Βῆμα» ἐδημοσίευσε κείμενον, ποὺ τόσον ἐπὶ τοῦ προκειμένου τὴν κακοποιεῖ.

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

 

(β) Ἡ ἐπιστολὴ πρὸς τὴν «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΝ»

< Ἐδημοσιεύθη τὴν 26.9.2004 >

 

Νέα Πεντέλη, 17^η Σεπτεμβρίου 2004. 

Ἐφημερίδα «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»,

Μίνωος 10-16,

117 43 Ἀθήνας.

Κύριε Διευθυντά,

Ὁ συνεργάτης σας Τάσος Παππᾶς εἰς τὸ ὑπὸ τὸ τίτλον «Μιὰ φωτιὰ ποὺ δὲν λέει νὰ σβύσει» ἄρθρον του, δημοσιευθὲν εἰς τὴν «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» τῆς 12.9.2004, σελὶς 8, ἀναφερόμενος εἰς τὸ θέμα ἐπιλογῆς νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὴν προσεχῆ ἄνοιξιν, μὲ τὴν λῆξιν τῆς θητείας τοῦ σημερινοῦ, καὶ εἰς τὸ ἐνδεχόμενον νὰ καταλήξῃ ἡ Κυβέρνησις εἰς μὴ πολιτικὸν πρόσωπον, ἐκθέτει κατὰ λέξιν, ὅτι : «Θὰ ἔχουμε πρόβλημα «ἂν ἀρνηθοῦμε τὴν ὑποψηφιότητα ἑνὸς γνωστοῦ διανοούμενου ἢ κάποιου ἀκέραιου ἀπὸ τὸ δικαστικὸ σῶμα», παραδέχονται στὸ ΠΑΣΟΚ. «Πάντως δὲν θὰ τὸ ἐπιθυμούσαμε, γιατὶ ἡ μέχρι τώρα ἐμπειρία ἔχει δείξει, ὅτι ἐπιλογὴ τέτοιου τύπου δὲν εἶναι παραγωγική». Καὶ ἐπιλέγει ὁ συνεργάτης σας : «Ἡ αἰχμὴ προφανῶς φωτογραφίζει τὴν περίπτωση Σαρτζετάκη».

Δὲν γνωρίζω, ἐὰν ὁ συνεργάτης σας μεταφέρῃ ὄντως ἀπόψεις Πα.Σο.Κ. (ἀλήθεια, ποίων συγκεκριμένως ;) ἢ ἀποδίδει εἰς αὐτὸ ἰδικάς του σκέψεις ἢ ἐπιθυμίας, κάτι ὄχι ξένον πρὸς τὴν δημοσιογραφικὴν πρακτικήν. Διότι, πῶς εἶναι δυνατὸν ἄνθρωποι τοῦ Πα.Σο.Κ. νὰ χαρακτηρίζουν ὡς «μὴ παραγωγικήν» τὴν ἐπιλογήν μου τὸ 1985 ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ὅταν τὸ ἴδιον τὸ κόμμα των, τὸ Πα.Σο.Κ. μὲ τὴν λῆξιν τῆς θητείας μου μἐ ἐπανεπρότεινε καὶ μὲ ἐπανεψήφισε, μὲ ὅλους τοὺς βουλευτάς του, τὸ 1990 κατὰ τὴν πρώτην ψηφοφορίαν πρὸς ἐκλογὴν νέου Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ; Ὅπως ἄλλωστε ἔπραξε καὶ ὁ συμπράξας τὸ 1985 εἰς τὴν ἐκλογήν μου ἑνιαῖος τότε, συμπεριλαμβάνων καὶ τὸ Κ.Κ.Ε., Συνασπισμὸς τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου∙ μάλιστα αὐτὸς τὸ 1990 μὲ ἐψήφισεν ὄχι μόνον κατὰ τὴν πρώτην, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὰς ἑπομένας δύο ψηφοφορίας τοῦ πρώτου σταδίου τῆς Προεδρικῆς ἐκλογῆς, τούτου δὲ ἀποβάντος ἀκάρπου, ἠκολούθησαν τότε, κατὰ τὸ Σύνταγμα, ἐκλογαὶ καί, κατὰ δεύτερον στάδιον, ἡ νέα Βουλὴ ἐξέλεξε μὲ τὴν ἁπλῆν πλειονοψηφίαν τῶν 151 ψήφων ὡς διάδοχόν μου τὸν Κωνσταντῖνον Καραμανλῆν. Αὐτὰ ἀναμφισβητήτως σημαίνουν, ὅτι μόνον ὡς θετικὴ ἐκρίθη ἡ Προεδρική μου θητεία, διὰ νὰ μὲ ἐπαναψηφίσουν τὸ 1990 τὸ Πα.Σο.Κ. καὶ τὰ λοιπὰ κόμματα, ποὺ ἐστήριξαν τὸ 1985 τὴν ἐκλογήν μου. Ποῦ εἶναι λοιπὸν ἡ «μὴ παραγωγικότης» τῆς ἰδικῆς μου ἐπιλογῆς καὶ ἐκλογῆς ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ; Καὶ πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται τοιοῦτος λόγος περὶ αὐτῆς ;

Ἐν πάσῃ περιπτώσει δὲν ἐννοῶ, τὶ σημαίνει «παραγωγικὴ» ἐπιλογὴ Προέδρου Δημοκρατίας ! Τέτοια ἔννοια εἶναι λογικῶς ἀνύπαρκτος, περιθώρια «παραγωγικότητος» ἢ μὴ δὲν ὑπάρχουν ! Διότι ὁ μὲν θεσμικὸς ρόλος τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας εἶναι ἀπὸ τὸ Σύνταγμα καθωρισμένος, μὲ πληθώραν ἀσφαλιστικῶν δικλείδων, οἱαδήποτε δὲ ἐξωθεσμική του ἐνεργητικότης ἀσφαλῶς θὰ προεκάλει τὴν ἄμεσον ἀντίδρασιν ὄχι μόνον τῆς Κυβερνήσεως, ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ἐνδεχομένως δὲ καὶ κυρώσεις. Ἀλλὰ καμμία ἐξωθεσμικὴ ἐνεργητικότης δὲν ἐσημειώθη εἰς τὴν περίπτωσιν τῆς ἰδικῆς μου Προεδρικῆς θητείας, ποτέ, καθ' ὅλην τὴν διάρκειάν της (1985-1990). Ἑπομένως ἡ φερομένη ὡς εἰς βάρος μου αἰχμὴ μὲ τὸν ἀνούσιον χαρακτηρισμὸν ὡς «μὴ παραγωγικῆς» τῆς ἐπιλογῆς καὶ ἐκλογῆς μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὸ 1985 στερεῖται κάθε βάσεως, καταρρέει ἀφ' ἑαυτῆς. Καὶ φυσικά, ἐὰν ἐλέχθη, μόνον τὴν ἀνοησίαν τοῦ λέγοντος προδίδει.

Ἄλλωστε καὶ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνακύψῃ εἰς τὴν συνείδησιν κανενὸς λογικῶς, ἐντίμως καὶ ἀδεσμεύτως σκεπτομένου ἀνθρώπου οἱαδήποτε μομφὴ ὡς πρὸς τὴν ἄσκησιν τῶν Προεδρικῶν μου καθηκόντων. Διότι τὰ γεγονότα αὐτοφώρως θὰ τὸν διέψευδον.

Πράγματι, ἀπὸ τοῦ 1974 καὶ ἐντεῦθεν μέχρι σήμερον μόνον ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἰδικῆς μου Προεδρίας ἀνέκυψε περίπτωσις ρυθμιστικοῦ ρόλου καὶ ἐπιδείξεως κατ' αὐτὸν ὑπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ὑπερκομματικοῦ πνεύματος∙ συγκεκριμένως, κατὰ τὴν ταραχώδη πολιτικῶς περίοδον 1989-1990. Τότε μὲ τοὺς συμφώνως πρὸς τὸ Σύνταγμα ἰδικούς μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἀψόγους χειρισμοὺς ἀπετράπη, μὲ τὴν εἰλικρινῆ συνεργασίαν ὁλοκλήρου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου, ὁ κίνδυνος νὰ περιέλθῃ ἡ χώρα εἰς κατάστασιν ἀκυβερνησίας. Οἱ χειρισμοί μου δὲ ἐκεῖνοι δημοσίως ἐπῃνέθησαν τότε ἀπὸ ὅλους τοὺς πολιτικοὺς Ἀρχηγούς, μηδὲ καὶ τῆς Νέας Δημοκρατίας, ἡ ὁποία εἶχεν ἀντιταχθῆ εἰς τὴν ἐκλογήν μου, ἐξαιρουμένης, καὶ τὸ σύνολον ἐν γένει τοῦ πολιτικοῦ κόσμου τῆς χώρας. Καὶ ὄχι μόνον. Ἑπομένως, καὶ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς μου θητείας μόνον ἐπιδοκιμασίας ἔδρεψα ἀπὸ τὰ πολιτικὰ κόμματα, οὐδέποτε αὐτὰ ἀπεδοκίμασαν ἐνεργείας ἢ λόγους μου. Εἰδικώτερον, ὡς πρὸς αὐτούς, πάντοτε μὲ ἐθνικὸν προσανατολισμὸν καὶ ὑπερκομματικούς, χωρὶς ἐπαίνους ὑπὲρ ἢ αἰχμὰς κατὰ οἱουδήποτε, ἔθετα, διὰ λόγους συνταγματικῆς τάξεως, ἐκ τῶν προτέρων τὰ κείμενά των εἰς γνῶσιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος καὶ οὐδέποτε ἐξέφρασε τὴν παραμικρὰν ἐπὶ οἱουδήποτε σημείου των ἀντίθεσιν ἢ ἐπιφύλαξιν. Ἀλλὰ καὶ κανὲν πολιτικὸν κόμμα δὲν ἐσχολίασε δυσμενῶς οἱονδήποτε λόγον ἢ ἀναφοράν μου. Ὥστε καὶ κατὰ τὴν ἀντίληψιν τοῦ συνόλου τοῦ πολιτικοῦ κόσμου ἀψόγως κατὰ πάντα ἐπολιτεύθην.

Πρὸς τὴν ἀντίληψιν αὐτὴν ἄλλωστε συνεπορεύετο καὶ τὸ λαϊκὸν φρόνημα. Μάλιστα, παρὰ τὴν ἐνωρχηστρωμένην καὶ λυσσαλέαν, ἀδιάκοπον καὶ συστηματικήν, σχεδὸν καθ' ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, κυρίως κατὰ τὰ πρῶτα τέσσαρα χρόνια της, ὑπὸ μερίδος τοῦ τύπου ἐναντίον μου καταφοράν, - χάριν σκοπιμοτήτων, ποὺ δὲν εἶναι τοῦ παρόντος -, μὲ πρωτοφανῆ καταιγισμὸν ὕβρεων καὶ συκοφαντιῶν, μὲ κατεσκευασμένας ἐξ ὁλοκλήρου ψευδολογίας διὰ φανταστικὰς καὶ ἀνυπάρκτους «πράξεις» καὶ «παραλείψεις» μου. Ἁπλούστατα ὁ λαὸς δὲν εἶχε παραπλανηθῆ. Πράγματι, δημοσκόπησις κατὰ τὸ τέλος τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, δημοσιευθεῖσα εἰς τὸ περιοδικὸν ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ, τεῦχος τῆς 26.10.1989, σελ. 16 ἑπ., μὲ φέρει ἀπολαμβάνοντα τῆς ἐμπιστοσύνης τοῦ 62 % τῶν ἐρωτηθέντων, καὶ μάλιστα κατὰ πλειονοψηφίαν μεταξὺ τῶν ὀπαδῶν καὶ τῶν τριῶν, τότε, κομματικῶν σχηματισμῶν, τοῦ Πα.Σο.Κ. κατὰ 73 %, τοῦ ἑνιαίου τότε (μὲ συμμετοχὴν καὶ τοῦ Κ.Κ.Ε.) Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου κατὰ 64 %, ἀκόμη καὶ τῆς Νέας Δημοκρατίας, ποὺ εἶχεν ἀντιταχθῆ εἰς τὴν ἐκλογήν μου, κατὰ 51 %∙ ἐνῷ κανεὶς ἄλλος ἐκ τῆς εἰκοσάδος τῶν μνημονευομένων εἰς τὴν αὐτὴν δημοσκόπησιν, οὔτε ὁ μακαρίτης ἤδη Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς, δὲν ἐφέρετο ἀπολαμβάνων, ὅπως ἐγώ, τῆς ἐμπιστοσύνης τῆς πλειονοψηφίας τῶν ὀπαδῶν ὅλων τῶν κομματικῶν σχηματισμῶν.

Αὐτή, Κύριε Διευθυντά, εἶναι ἡ μοναδικὴ περὶ τῆς Προεδρικῆς μου θητείας ἀλήθεια. Τὴν ὁποίαν καὶ δὲν ἠμποροῦν νὰ ἀποπνίξουν κακεντρεχῆ δημοσιεύματα, ὡς τὸ ἀνωτέρω, συντεθὲν χάριν σκοπιμοτήτων, τὰς ὁποίας ὅλοι ἀντιλαμβάνονται καὶ πρωτίστως ὁ συντάκτης του γνωρίζει.

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης