ΚΡΙΤΙΚΑΙ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ

·        ᾽Εγκώμια εἰς τὴν Βουλήν, 23.7.1963

᾽Απὸ τὰ  ΕΠΙΣΗΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ, ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΣΤ'- ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΚΤΑΚΤΟΣ,

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΙΣ Ε', Τρίτη 23 ᾽Ιουλίου 1963,

σελ. 7, 10-11.

Μετὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ Γρηγορίου Λαμπράκη, βουλευτοῦ τῆς ἀριστερᾶς, εἰς τὴν Θεσσαλονίκην τὴν 22αν Μαΐου 1963, ἡ ἀνάκρισις τῆς ὑποθέσεως ἀνετέθη εἰς τὸν Πρωτοδίκην Θεσσαλονίκης καὶ ᾽Ανακριτὴν Χρῆστον Α. Σαρτζετάκην. ῾Η τότε κυβέρνησις τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ παρῃτήθη, ὁ ἴδιος ἀνεχώρησεν εἰς τὸ ἐξωτερικὀν καὶ τὸν ἀνεπλήρωσεν εἰς τὴν ἀρχηγίαν τοῦ κυβερνῶντος κόμματος τῆς ᾽Εθνικῆς Ριζοσπαστικῆς ῾Ενώσεως (Ε.Ρ.Ε.) ὁ Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ἀνέλαβε δὲ κυβέρνησις ὑπὸ τὴν Πρωθυπουργίαν τοῦ Παναγιώτη Πιπινέλη, μὲ ὑπηρεσιακὸν ῾Υπουργὸν Δικαιοσύνης τὸν ᾽Αντεισαγγελέα τοῦ ᾽Αρείου Πάγου Βασίλειον Σακελλαρίου. Εἰς τὴν Βουλὴν κατετέθησαν ἐπερωτήσεις διὰ τὴν δολοφονίαν τοῦ Λαμπράκη καὶ τὰ συναφῆ ἐγκλήματα, ὁ δὲ ῾Υπουργὸς Δικαιοσύνης ἀνῆλθε πρὸς κατατοπισμόν του τὴν 10ην ᾽Ιουλίου 1963 εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ὅπου καὶ ἐνημερώθη σχετικῶς ἀπὸ τὰς ἐκεῖ Εἰσαγγελικὰς ἀρχὰς καὶ τὸν ᾽Ανακριτἠν.

Συζητουμένης ἀκολούθως εἰς τὴν Βουλὴν τῆς ἐπερωτήσεως τοῦ ᾽Αρχηγοῦ τῆς  ῾Ενώσεως Κέντρου  (᾽Αξιωματικῆς ᾽Αντιπολιτεύσεως) Γεωργίου Α. Παπανδρέου, ἀπευθυνομένης πρὸς τὸν Πρόεδρον τῆς Κυβερνήσεως καὶ τοὺς ῾Υπουργοὺς Δικαιοσύνης καὶ ᾽Εσωτερικῶν καὶ τὸν ῾Υφυπουργὸν ᾽Ασφαλείας, «σχετικῶς μὲ λῆψιν μέτρων μετὰ τὰς ἀποκαλύψεις διὰ τὰ ἐγκλήματα καὶ τὰ σκάνδαλα, τὰ λαβόντα χώραν εἰς Θεσσαλονίκην», ὁ ῾Υπουργὸς Δικαιοσύνης Βασίλειος Σακελλαρίου ἔπλεξε, ὑπὸ τὰ χειροκροτήματα καὶ τοῦ ᾽Αρχηγεύοντος τῆς Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτη Κανελλοπούλου, τὸ ἐγκώμιον τοῦ ᾽Ανακριτοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη. Καὶ ὄχι μόνον ἐξῇρε τὸ ἔργον τοῦ ᾽Ανακριτοῦ, ἀλλὰ καὶ ἀνεφέρθη εἰς τὰς μυρίας δυσχερείας, τὰς ὁποίας ἀντιμετώπιζεν οὗτος κατὰ τὴν ἐπιτέλεσίν του. Ταῦτα λεγόμενα ἐπισήμως, ἐνώπιον τῆς Βουλῆς, ὑπὸ τοῦ ῾Υπουργοῦ Δικαιοσύνης, καὶ μάλιστα ὄχι τυχόντος, ὄχι πολιτικοῦ προσώπου, ἀλλὰ ὑπηρεσιακοῦ τοιούτου, κατ᾽ ἐξοχὴν δὲ ἁρμοδίου πρὸς σωστὴν κρίσιν ὡς ἐν ἐνεργείᾳ ᾽Αντεισαγγελέως τοῦ ᾽Αρείου Πάγου, ἐνεποίησαν ζωηροτάτην ἐντύπωσιν εἰς ὁλόκληρον τὴν ῾Ελλάδα, καὶ ὄχι μόνον. Τὸ ἐνδιαφέρον τῆς κοινῆς γνώμης ἐμονοπωλεῖτο καὶ ἐκυριαρχεῖτο ἐπὶ μῆνας σχεδὸν ἀποκλειστικῶς ἀπὸ τὰ ἐγκληματικὰ γεγονότα τῆς Θεσσαλονίκης καὶ τὴν περὶ αὐτῶν διεξαγομένην ἀνάκρισιν.-

Συγκεκριμένως ὁ ἐν λόγῳ ῾Υπουργὸς Δικαιοσύνης Βασίλειος Σακελλαρίου, κατὰ τὴν δημοσίαν συνεδρίασιν τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων τῆς 23ης Ἰουλίου 1963, εἶπε, μεταξὺ ἄλλων καὶ ἀναφερόμενος εἰς τὸ ἐπιτελούμενον ὑπὸ τοῦ Ἀνακριτοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη ἔργον, κατὰ λέξιν τὰ ἀκόλουθα : 

« ... Αἰσθάνομαι, Κύριοι Βουλευταί, ἱκανοποίησιν νὰ διαβεβαιώσω τὴν Βουλήν, ὅτι τὸ ἔργον τῆς ἀνακρίσεως εὑρίσκεται εἰς στιβαρὰς χεῖρας· ὁμολογῶ, ὅτι ᾐσθάνθην καὶ αἰσθάνομαι, καὶ θὰ μοὶ συγχωρηθῇ νὰ τὸ ἐπαναλάβω, μίαν βαθεῖαν ἱκανοποίησιν, ὅτι ὁ ᾽Ανακριτὴς διεξάγει τὸ ἔργον του μὲ ὅλην τὴν ἀμεροληψίαν καὶ τὴν ἀντικειμενικότητα καὶ μὲ ὅλην τὴν συναίσθησιν τῆς εὐθύνης καὶ τοῦ καθήκοντος, νὰ ἀνακαλύψῃ καὶ νὰ διαλευκάνῃ ὅλας τὰς πτυχὰς τῆς ὑποθέσεως. Εἰς τὸ ἔργον του τοῦτο ἁπλῶς περιωρίσθην νὰ τὸν συγχαρῶ καὶ τοῦ εἶπον καὶ τοῦ ἐδήλωσα, ὅτι ὀφείλετε ὡς τακτικὸς δικαστής, ἐκπρόσωπος τῶν ὑψηλῶν παραδόσεων τῆς Δικαιοσύνης, νὰ βαδίσετε αὐτὴν τὴν γραμμὴν καὶ νὰ τὴν τηρήσετε ἀπαρεγκλίτως, διότι πρέπει τὸ ἔγκλημα αὐτὸ νὰ διαλευκανθῇ ἀπὸ πάσης πλευρᾶς.

    ....................................................................

       Περαιτέρω, ἀντικείμενον ἐρεύνης, τὸ ὁποῖον ἐνόμισα χρέος μου νὰ κάμω εἰς τὴν Θεσσαλονίκην, ἦτο νὰ διαπιστώσω κατὰ πόσον παρενεβάλλοντο ἐμπόδια εἰς τὴν διεξαγωγὴν τοῦ ἔργου τῆς ἀνακρίσεως.

    ....................................................................

Δὲν δύναμαι, Κύριοι Βουλευταί, νὰ σᾶς ἐκθέσω ἐν λεπτομερείᾳ τὰς ἐντυπώσεις, τὰς ὁποίας ἀπεκόμισα, ἀκούων τὸν ἐξαίρετον αὐτὸν ἄνδρα, τὸν ὁποῖον καὶ ἀπὸ τοῦ βήματος τούτου θεωρῶ χρέος μου νὰ ἐπαινέσω, τὸν ᾽Ανακριτήν, ὁ ὁποῖος διεξήγαγε τὸ ἔργον αὐτό (χειροκροτήματα). Τόσον, λέγω, συνεκινήθην, ὄχι μόνον ὡς ῾Υπουργός, ἀλλὰ καὶ ὡς ἁπλοῦς πολίτης, ὅταν τὸν ἤκουσα διεκτραγωδοῦντα τὰς δυσχερείας, τὰς ὁποίας εὑρίσκει ἐν τῇ ἐκτελέσει τῶν ἀνακριτικῶν του καθηκόντων ».

῾Ο ἀνελθὼν ἀκολούθως εἰς τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς ᾽Αρχηγεύων τῆς Ε.Ρ.Ε. Παναγιώτης Κανελλόπουλος εἶπε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ ἑξῆς :

« ῾Ο κ. ᾽Ανακριτής - καὶ ὅταν ἐξῇρε τὸ ἔργον του ὁ ἀξιότιμος ῾Υπουργὸς τῆς Δικαιοσύνης καὶ ᾽Αντεισαγγελεὺς τοῦ ᾽Αρείου Πάγου, ἐθεώρησα καθῆκον μου, νὰ τὸν χειροκροτήσω - ὁ κ. ᾽Ανακριτὴς ἔκρινεν ἀναγκαῖον καὶ ὀρθόν - καὶ δικαίωμά του ἦτο καὶ εἶμαι σχεδὸν βέβαιος, ὅτι διὰ νὰ τὸ ἀποφασίσῃ ἦτο ἐπιβεβλημένον - νὰ κηρύξῃ μυστικὴν καὶ ἔναντι ἐγκληθέντων προσώπων τὴν ἀνάκρισιν....  ».