ζ)  «Σαρτζετακισμός», δήλωσις 30.6.1998

Αὐτὴ ἡ ὑπερκομματικὴ συμπεριφορὰ τοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας εἶχεν ἐνοχλήσει καὶ μερικοὺς ἀπράγμονες εἰς τὸν πρότερον βίον των, οἱ ὁποῖοι, ἀναρριχηθέντες ἀνορθοδόξως, σχεδὸν ἀπὸ τὸ τίποτε (ὄχι ἀξιολογικῶς!), εἰς κομματικὰς τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ., ἀλλὰ καὶ κυβερνητικὰς θέσεις καὶ βεβαίως στερούμενοι στοιχειώδους παιδείας, πνευματικῆς καλλιεργείας καὶ πολιτικοῦ αἰσθητηρίου, ἀντὶ νὰ ἐπιχαίρουν διὰ τὴν ἀνεπίληπτη καὶ θεσμικῶς μόνη προσήκουσα πολιτεία του, θεωροῦσαν ἀνοήτως, ὅτι ὁ ἐκλεγεὶς μὲ τὴν κυβερνητικὴν πρότασιν Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ἔπρεπεν ἐκ τοῦ λόγου αὐτοῦ νὰ διατελῇ εἰς τὴν ὑπηρεσίαν τῶν κομματικῶν των ὑπαγορεύσεων! Καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ δὲν συνέβαινε, συνέδραμον καὶ αὐτοὶ μὲ ὅσα ἡ νοσηρότης τῶν προθέσεων καὶ ἡ εὐτελὴς κακοβουλία των κάθε φορὰ ἐφεύρισκε, κατὰ δύναμιν, εἰς τήν, καταδειχθεῖσαν τελικῶς τόσον ἀναποτελεσματικὴν, ἐκστρατείαν δυσφημήσεως τοῦ Προέδρου.

Ἐπιβίωσις τῆς τοιαύτης πρακτικῆς εἶναι καὶ τὸ δημοσίευμα, εἰς ἀπάντησιν τοῦ ὁποίου ἐγένετο ἡ ἀκολουθοῦσα ἀπὸ 30.6.1998 δήλωσις τοῦ Προέδρου, ἰδιαιτέρως διαφωτιστικὴ μὲ τὶς κατ'ἰδίαν ἐπισημάνσεις της.

 Ἡ δήλωσις αὐτὴ ἐδημοσιεύθη, μεταξὺ ἄλλων, καὶ εἰς τὸ περιοδικὸν «ΑΛΑΡΜ» τεῦχος 17, Ἰουλίου-Αὐγούστου 1998, σελ. 22-23.

Νέα Πεντέλη, 30ὴ ᾽Ιουνίου 1998.

῾Ο τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν :

« Καθυστερημένως ἐπληροφορήθην, ἀπὸ δημοσίευμα πρὸ τριημέρου ἡμερησίας ἀπογευματινῆς ἐφημερίδος τῶν ᾽Αθηνῶν, ὅτι τὸ ὑπὸ τοῦ κυβερνῶντος κόμματος προσφάτως ἐκδοθὲν περιοδικὸν «ΕΚΦΡΑΣΗ», εἰς τὸ τεῦχος του Μαΐου ἐ.ἔ., ἀσχολούμενον μὲ φερομένας ὡς διατυπωθείσας ὑπὸ τοῦ νεοεκλεγέντος ᾽Αρχιεπισκόπου ᾽Αθηνῶν καὶ πάσης ῾Ελλάδος Κυρίου Χριστοδούλου θέσεις περὶ τῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς τῆς Κυβερνήσεως, ἀποδοκιμάζον αὐτάς, ἐπιλέγει κατὰ λέξιν : «῍Ας ἐλπίσουμε, ὅτι πρόκειται γιὰ μεμονωμένο φαινόμενο, γιατὶ διαφορετικὰ ὁ κίνδυνος ... σαρτζετακισμοῦ ἐλλοχεύει» !

Αἰδὼς ᾽Αργεῖοι ! Διότι πράγματι μόνον ἡ λέξις ἐ ν τ ρ ο π ὴ  ταιριάζει εἰς τὴν χλευαστικὴ αὐτὴ τοποθέτησι ἔναντί μου ἑνὸς ἐπισήμου περιοδικοῦ τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ., δηλαδὴ αὐτοῦ τοῦ κόμματος, πού, χωρὶς νὰ τὸ ζητήσω, μὲ ἐπεστράτευσε τὸ 1985 διὰ τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, προκειμένου νὰ βγῇ ἀπὸ τὰ ἀδιέξοδά του καὶ νὰ κερδίσῃ ἀκολούθως τὶς ἐκλογὲς τοῦ ᾽Ιουνίου 1985. ᾽Επὶ τέλους, ἂς συμφωνήσουν μεταξύ τους γιὰ βασικὲς ἐπιλογὲς τοῦ κομματικοῦ γενάρχου των ᾽Ανδρέα Παπανδρέου, ἑπομένως καὶ εἰς τὰς περὶ ἐμοῦ κρίσεις των οἱ σημερινοὶ προύχοντες τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ., γιὰ νὰ μὴν ἐμφανίζουν τώρα τὸ δημοκρατικὸ αὐτὸ κόμμα σὰν ἕνα καταγέλαστο σκορποχῶρι ! ᾽Αφοῦ καὶ σχετικῶς προσφάτως, ὡς «ἐπιτυχημένη» ἐχαρακτήρισε τὴν ἐπιλογή μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας (καὶ) ὁ κυβερνητικὸς ἐκπρόσωπος τῆς σημερινῆς Κυβερνήσεως Κύριος Ρέππας, εἰς δηλώσεις του πρὸς δημοσιογράφους. ᾽Αλλὰ καὶ ὁ σημερινὸς Πρωθυπουργὸς καὶ Πρόεδρος τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. Κύριος Κωνσταντῖνος Σημίτης σὲ ἰδιόχειρη ἀφιέρωσι βιβλίου του τὴν 9.5.1989, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς Προεδρίας μου, ἀνεγνώριζε, κατὰ λέξιν, ὅτι, «δείχνω τὸ σωστὸ τρόπο ἐφαρμογῆς τῶν θεσμῶν καὶ συμβάλλω ἔτσι ἀποφασιστικὰ στὴν ἐκσυγχρονιστικὴ λειτουργία τους», τὰ ἴδια δὲ ἐπανέλαβε καὶ μετὰ τὴν λῆξι τῆς Προεδρικῆς μου θητείας σὲ μεταδοθεῖσα συνέντευξί του πρὸς τὴν δημοσιογράφο Μαρία Ρεζάν.- ῍Ας σιωπήσουν λοιπὸν οἱ εἰς βάρος μου ἀσχημονοῦντες. ᾽Εκτὸς ἐὰν μὲ τὰ λεγόμενά των ἐπιθυμοῦν, νὰ ἀποδοκιμάζουν ἐμμέσως τὶς περὶ ἐμοῦ, ὑπὲρ τῆς ἐπιλογῆς μου καὶ ἐν συνεχείᾳ τῆς πολιτείας μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἐκτιμήσεις τοῦ ἱδρυτοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ σημερινοῦ Προέδρου τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ.-

Βεβαίως, σὲ ἐποχὲς διανοητικῆς ἐκπτώσεως, ἠθικῆς παρακμῆς καὶ ἰδεολογικῆς τρομοκρατίας  ὁ καθεὶς ἠμπορεῖ νὰ λέγῃ καὶ νὰ γράφῃ ὅ,τι θέλει. Θὰ σημειώσω μόνον διὰ τοὺς ἀνιστορήτους, ὅτι μὲ τὸν ἐθνικὸν πολιτικόν μου λόγον, ἤδη ἀπὸ τῶν πρώτων ἡμερῶν τῆς παρουσίας μου εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, ἐξέφρασα - ὅπως  καὶ ἐξακολουθῶ νὰ ἐκφράζω - τὶς ἰδεολογικὲς σταθερές, ποὺ καθ᾽ ὅλον του τὸν βίον τόσων χιλιετηρίδων ἠκολούθησεν ἀναλλοιώτως ὁ ῾Ελληνισμός καὶ χάρις στὶς ὁποῖες καὶ μόνον κατώρθωσε καὶ νὰ μεγαλουργήσῃ κατὰ τρόπον μοναδικὸν εἰς τὴν παγκόσμιον ῾Ιστορίαν, ἀλλὰ καὶ εἰς χρόνους χαλεποὺς νὰ διασωθῇ καὶ ἐπιβιώσῃ. ῎Αλλωστε ἔτσι ἐξεπλήρωνα καὶ τὴν ὑπόσχεσίν μου, ὅταν ἐπανειλημμένως παρεκλήθην νὰ ἀποδεχθῶ τὴν ὑποψηφιότητά μου διὰ τὸ ἀνώτατον τῆς Πολιτείας ἀξίωμα, ὅτι θὰ ὑπηρετοῦσα ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον «τὸ ῎Εθνος καὶ τὴν Δημοκρατίαν», κανένα δὲ κομματικὸν συμφέρον. ῾Επομένως δὲν διεξεδίκησα, οὔτε διεκδικῶ πατρότητα γιὰ καινούργιους ἐθνικούς μας προσανατολισμούς, ἀφοῦ μόνον ὑπὲρ τῶν δοκιμασμένων παραδοσιακῶν ἠγωνίσθην καὶ ἀγωνίζομαι, ὥστε ἀκόμη οὔτε καὶ ἀνοηταίνοντες κονδυλοφόροι νὰ μὴ ἠμποροῦν νὰ ὁμιλοῦν περὶ «σαρτζετακισμοῦ» καὶ μάλιστα ἐπικινδύνου !

Πρὸς τοὺς λέγοντας ὅμως ἢ γράφοντας αὐτά, ἀλλὰ καὶ τοὺς κομματικοὺς ὑπευθύνους τοῦ περιοδικοῦ, ἀφοῦ αὐτὸ κυκλοφορεῖ ὡς ὄργανον τοῦ κυβερνῶντος κόμματος, θὰ ἤθελα ἁπλῶς νὰ ὑπομνήσω ὡρισμένας στοιχειώδεις ἀληθείας :

Πρῶτον, ὅτι ἡ ἐπισήμανσις μιᾶς αὐτονοήτου ἀληθείας, τοῦ καταδήλου γεγονότος, ὅτι εἴμαστε «ἔθνος ἀνάδελφον», ποὺ πράγματι πρῶτος εἰς τὸ πολιτικόν μας στερέωμα διετύπωσα, καὶ μάλιστα κατὰ τὸ πρῶτον δεκαήμερον τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, διὰ νὰ γίνῃ ἔκτοτε κτῆμα ὁλοκλήρου τοῦ ῾Ελληνικοῦ  λαοῦ καὶ τοῦ ῾Ελληνισμοῦ γενικώτερον, ἐχρησιμοποιήθη κατόπιν δημοσίως καὶ ἀπὸ τὸν ἱδρυτὴν τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ᾽Ανδρέαν Παπανδρέου, μὲ ρητὴ μάλιστα ἀναφορὰ εἰς τὸ πρόσωπό μου. ῞Οπως ἄλλωστε ὁ ἴδιος ᾽Ανδρέας Παπανδρέου δημοσίως ἀνεγνώρισε, καὶ ἡ νίκη τοῦ κόμματός του κατὰ τὰς ἐκλογὰς τοῦ ᾽Ιουνίου 1985, ποὺ τοῦ ἔδωσε τὴν δευτέραν τετραετίαν διακυβερνήσεως τῆς χώρας, ὠφείλετο εἰς τὴν ἐπιτυχίαν τῆς ἐπιλογῆς ἐμοῦ ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας. Διαπίστωσις, εἰς τὴν ὁποίαν προέβησαν καὶ ἄλλα κορυφαῖα στελέχη τοῦ κόμματός του, ἀλλὰ καὶ αὐτὸς ὁ τότε ᾽Αρχηγὸς τῆς ᾽Αξιωματικῆς ᾽Αντιπολιτεύσεως καὶ μετέπειτα Πρωθυπουργὸς Κύριος Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης. ῾Επομένως, δημοσίως καὶ ἁρμοδίως μόνον ὡς ἐπιτυχὴς ἡ ἐπιλογή μου ἐχαρακτηρίσθη, ὁ δὲ, κατὰ τὴν ὁρολογίαν τῶν ἀνοήτων,  «σαρτζετακισμὸς» μόνον «ἐπικίνδυνος» δὲν ἦτο, ἀφοῦ τὸ κόμμα τους ὠφέλησε, κατὰ τὴν δημοσίαν ὁμολογίαν καὶ τοῦ ἱδρυτοῦ του.-

Δεύτερον, ὅτι, τηρῶν ἀπαρεγκλίτως τὸ Σύνταγμα καὶ χάριν τῆς ὁμαλῆς λειτουργίας τοῦ Πολιτεύματος, ἔθετα προηγουμένως ὑπ᾽ ὄψιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ ὅλα ἀνεξαιρέτως τὰ κείμενα τῶν δημοσίων ὁμιλιῶν μου, δηλ. τῶν μηνυμάτων μου πρὸς τὸν ῾Ελληνικὸν λαόν, μὲ τὴν ἀφορμὴ τῶν ἐθνικῶν μας ἐπετείων ἢ τῆς πρωτοχρονιᾶς, ἢ καὶ τῶν οἱωνδήποτε ἄλλων ὁμιλιῶν μου, ὡς κατὰ τὰς ἐπισκέψεις ξένων ἡγετῶν, κατὰ τὰς περιοδείας μου ἢ κατὰ διάφορα ἐγκαίνια, κλπ. Καὶ μόνον μετ᾽ ἔγκρισιν τοῦ Πρωθυπουργοῦ ἐξεφωνοῦντο οἱ λόγοι μου αὐτοί. Πρέπει βεβαίως νὰ σημειώσω, ὅτι οὐδέποτε συνέβη νὰ ἀντιλέξῃ ὁ Πρωθυπουργὸς εἰς οἱανδήποτε ὁμιλίαν μου ἢ νὰ ἐκφράσῃ ἀντιρρήσεις διὰ τὸ περιεχόμενον ἢ ἔστω σημεῖον αὐτῆς. Τοὐναντίον πάντοτε τὰς ἐνέκρινεν ὅλας, ὡς τὰς εἶχον ἐγὼ προσωπικῶς διατυπώσει. Αὐτὸ σημαίνει, ὅτι συνεφώνει πρὸς τὸ περιεχόμενόν των, ἀφοῦ διαφορετικὰ θὰ εἶχεν, ὑποθέτω, τὸ θάρρος νὰ διατυπώσῃ τὰς ἀντιρρήσεις του, ὅπως συνταγματικῶς ἐδικαιοῦτο.- ῾Επομένως, ὅσοι συμπλεγμαστικοὶ ἠνωχλοῦντο καὶ ἐνοχλοῦνται ἀπὸ τὸν ἐθνικὸν πολιτικόν μου λόγον τῆς περιόδου τῆς Προεδρίας μου, θὰ πρέπει νὰ στρέφουν τὰ πυρά των καὶ κατὰ τοῦ, ὑπ᾽ αὐτῶν τόσον ἀνυμνουμένου, ᾽Αρχηγοῦ των, συνεργήσαντος διὰ τῆς μὴ ἐναντιώσεώς του εἰς τὴν ἐκφοράν του. ᾽Εκτὸς πάλιν ἐὰν καὶ ἐπὶ τοῦ σημείου αὐτοῦ ἐπιδιώκουν, νὰ ἀποδοκιμάζουν ἐμμέσως τὸν ἱδρυτὴν τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. καὶ κομματικόν των γενάρχην !...

«Σαρτζετακισμός», λοιπόν, καὶ μάλιστα «ἐπικίνδυνος» διὰ τὴν Κυβέρνησιν, εἰς τὸ πεδίον τοῦ πολιτικοῦ μου λόγου δὲν ὑπῆρξε. ᾽Αλλὰ ἴσως οἱ οὕτως ἀνοηταίνοντες ὑποδηλοῦν ἔτσι τὸ γεγονός, ὅτι ἀρκετὲς φορὲς ἠρνήθην τὴν ὑπογραφὴν ἀντισυνταγματικῶν διαταγμάτων ἢ καὶ Πράξεων Νομοθετικοῦ Περιεχομένου μέχρι τῆς διατυπώσεώς των κατὰ τρόπον σύννομον καὶ συνταγματικόν. ῞Ομως αὐτὸ ἐγένετο πάντοτε ἀθορύβως, χωρὶς νὰ διασαλπίζεται, ἀρκετὲς μάλιστα φορὲς  καὶ μὲ προσωπικήν μου ἐνασχόλησιν καὶ εἰς αὐτὴν τὴν δακτυλογράφησιν τῶν ὑποδείξεών μου, τὸ τελευταῖον διὰ νὰ τηρηθῇ ἀπόλυτος ἔναντι πάντων μυστικότης καὶ μὴ ἐκτεθῇ ἡ Κυβέρνησις ἐκ τῶν ἀντιρρήσεών μου εἰς ἀντισυνταγματικὰς ἢ ἐκνόμους ἀποπείρας της. ᾽Απετέλει ἄλλωστε ἁπλῆν συμμόρφωσίν μου πρὸς τὸ ἰσχῦον Σύνταγμα καὶ μὴ ἀθέτησιν τοῦ δοθέντος ὅρκου μου περὶ τῆς ἀκριβοῦς τηρήσεώς του. Τὰ ἁπλούστατα καὶ αὐτονόητα αὐτὰ μόνον ἐθελόδουλοι καὶ δουλόφρονες ἐπιμένουν νὰ ἀγνοοῦν. Καὶ νὰ θέλουν ἔτσι τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας ἁπλοῦν καὶ ἀνεπιφύλακτον ὑπηρέτην κομματικῶν ἐπιδιώξεων, δηλαδὴ ἁπλῆν, κατ᾽ εἰκόνα καὶ ὁμοίωσίν των, θεραπαινίδα τῶν ἐπιθυμιῶν τοῦ ᾽Αρχηγοῦ των !...

῍Ας σημειώσω ἀκόμη, ὅτι ἡ πολιτεία μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ἔτυχε τῆς καθολικῆς ἀναγνωρίσεώς της ὡς ἀψόγου δημοσίως ἀπὸ ὅλους τοὺς (τότε) ᾽Αρχηγοὺς τῶν πολιτικῶν κομμάτων (Παπανδρέου, Μητσοτάκην, Φλωράκην). ᾽Αλλὰ καὶ ἀπὸ τὸν ῾Ελληνικὸν λαόν, ἡ πλειονοψηφία τοῦ ὁποίου, καὶ μάλιστα χωριστὰ τῶν ὀπαδῶν κάθε κόμματος (καὶ αὐτὸ συνέβαινε μόνον ὡς πρὸς ἐμέ),  καὶ διεδήλωσε τὴν πρὸς τὸ πρόσωπόν μου προτίμησιν, ὅπως ἔδειξαν δημοσιευθεῖσαι ὀλίγον χρόνον πρὸ τῆς λήξεως τῆς Προεδρικῆς μου θητείας δημοσκοπήσεις.. 

Βεβαίως τὰ ἀντιθέτως λεγόμενα καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἐναντίον μου καταφορὰ δὲν ἐμφανίζονται τώρα γιὰ πρώτη φορά. Εἶναι ἀναμάσημα παλαιοτέρων εἰς βάρος μου χυδαιολογιῶν, μὲ τὴν κατὰ σύστημα ἐπίκλησιν παντελῶς ψευδῶν καὶ καθ᾽ ὁλοκληρίαν χαλκευμένων πραγμάτων ὡς δῆθεν «γεγονότων», δηλαδὴ ἐνωρχηστρωμένων ἐπιθέσεων, ποὺ εἶχαν καὶ ἔχουν πάντοτε τὶς εὐτελεῖς των σκοπιμότητες. Πρωτίστως, μεταξὺ ἄλλων, πρὸς ἀποπροσανατολισμὸν τῆς κοινῆς γνώμης ἢ καὶ δικαιολόγησιν τῆς παραλείψεως ἐνδεδειγμένων ἢ ἐπιβολῆς άντιλαϊκῶν μέτρων ἢ καὶ ἄλλων ἐπιλογῶν, σαφῶς ἀντικειμένων πρὸς τὶς προσδοκίες τῆς πλειονοψηφίας τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, δηλαδὴ τῶν πράγματι δημοκρατικῶς σκεπτομένων ῾Ελλήνων, μὲ τὸ πρόσχημα τῆς δῆθεν διακωλυτικῆς εἰς τὸ κυβερνητικὸν ἔργον ἰδικῆς μου παρουσίας εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας. ῞Ομως τέτοια ψεύδη καὶ τέτοιες κατάπτυστες μεθοδεύσεις ἐνώπιον τῆς ῾Ιστορίας οὐδέποτε εὐδοκιμοῦν.

῍Ας ἐγκαταλείψουν λοιπὸν κακεντρεχεῖς παραλληλισμοὺς καὶ ἀναφορές  πρὸς τὸ πρόσωπόν μου καὶ τὴν πολιτείαν μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ὅσοι σχολιάζουν τὶς δηλώσεις καὶ τὴν πολιτείαν τοῦ νέου ᾽Αρχιεπισκόπου. Καὶ ἐν σχέσει πρὸς τὸν τελευταῖον αὐτόν, ἂς διερωτηθοῦν :  Μήπως ὁ λόγος τοῦ ᾽Αρχιεπισκόπου, ὁ ὁποῖος ὄντως ἔχει θερμοτάτην ἀπήχησιν εἰς τὴν παμμεγίστην πλειονοψηφίαν τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ, ὀφείλεται εἰς τὴν ἀνυπαρξίαν ἀκριβῶς τοιούτου λόγου ἐκ μέρους τῶν πολιτικῶν μας ταγῶν, τῶν σοβαρῶν τοὐλάχιστον. Διότι εἶναι κοινωνιολογικῶς δεδομένον, ὅτι ἡ πορεία μιᾶς ἐθνικῆς κοινότητος δὲν ἠμπορεῖ νὰ χωρήσῃ μὲ ἰδεολογικὰ κενά. Καὶ τὴν ἰδεολογικὴν πληρότητα συνιστοῦν ἀκριβῶς τὸ ἐθνικὸν παρελθὸν καὶ οἱ ἐθνικὲς παραδόσεις, χωρὶς τὰ ὁποῖα σήμερα δὲν θὰ ὑπήρχαμε ὡς ἰδιαίτερον ἐθνικὸν σύνολον. ᾽Εὰν παρόμοιος λόγος ἐξεφέρετο ἀπὸ πολιτικούς ταγούς, τότε ὁ περὶ αὐτῶν τοῦ ᾽Αρχιεπισκόπου θὰ παρίστατο πράγματι ἐξωθεσμικὸς καὶ περιττός. ᾽Αλλ᾽ ἡ ᾽Ορθόδοξος ᾽Εκκλησία μας, κατὰ παράδοσιν αἰώνων ἤδη, ἀναλαμβάνει ἢ ἀνακτᾷ τὸν ἐθναρχικόν της ρόλον, ἑπομένως ἐκφέρει καὶ πέρα τῶν στενῶς ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων λόγον, ὅταν ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ἐκλείπῃ, ὅπως εἰς περιόδους ξένων κατακτήσεων. Μήπως λοιπὸν τὸ φαινόμενον αὐτό, διὰ τὴν ταὐτότητα τοῦ λόγου, δηλαδὴ τὴν ζωτικὴν διὰ τὴν πορείαν τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος ἀνάγκην ἰδεολογικῆς πληρότητος, ἐμπνεομένης ἀπὸ τὸ ἐθνικόν μας παρελθὸν καὶ τὶς ἐθνικές μας παραδόσεις, ἀναφαίνεται καὶ τώρα, ποὺ ἡ πολιτικὴ ἐξουσία ἀδρανεῖ καὶ ὁ ἀληθινὸς πολιτικὸς λόγος, αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἀρθρώνεται πρὸς ὑπηρέτησιν πρωτίστως τῶν ἐθνικῶν μας συμφερόντων, εἶναι εἰς τὴν οὐσίαν του ἀνύπαρκτος ;

 ᾽Αλλὰ φαίνεται, ὅτι θέλει καμμιὰ φορὰ ἀρετὴν καὶ τόλμην ἡ ἀναγνώρισις  καὶ προφανεστάτων ἀληθειῶν !...».-

῾Η ᾽Ιδιαιτέρα Γραμματεύς,

Κατερίνα Ε. Σαρτζετάκη