Νέα Πεντέλη, 1^η Νοεμβρίου 2002.

 

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν : 

 

« Μὲ βαθυτάτην θλῖψιν πληροφοροῦμαι τὸν θάνατον τοῦ Μιχαὴλ Στασινοπούλου.

Εἰς τὸν ἐκλιπόντα οἱ Μοῖρες εἶχαν ἐπιδαψιλεύσει πολυπληθῆ τὰ προσόντα, τὰ ὁποῖα καὶ καθ’ ὅλον τὸν βίον του, συμπληρώσαντα πλήρη αἰῶνα, ὑποδειγματικῶς ἀξιοποίησε. Ἔτσι, μετὰ λαμπρὰς σπουδὰς ἐσταδιοδρόμησεν εἰς τὸ Ἀνώτατον Διοικητικὸν Δικαστήριον τῆς Πατρίδος μας, τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας, εὐθὺς ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς λειτουργίας του, πρῶτος ἐπιτυχὼν αὐτὸς τοῦ πρώτου διαγωνισμοῦ ὑποψηφίων Εἰσηγητῶν, ἀναδειχθεὶς ἐνωρὶς μὲ ὑποδειγματικὰς εἰσηγήσεις καὶ ἀποφάσεις εἰς ἕνα τῶν ἐπιφανῶν στυλοβατῶν του. Διὰ νὰ καταλήξῃ ἐπαξίως μέχρι καὶ τῆς Προεδρίας του. Ὁπότε καὶ εἰς χρόνους χαλεπούς, ὑπὸ δικτατορικὸν καθεστώς ἐθνικῆς ἐντροπῆς καὶ συμφορᾶς, ἀπελύθη καὶ αὐτὸς τῆς θέσεώς του, μὲ ψευδῆ ἐπίκλησιν παραιτήσεως, τὴν ὁποίαν οὐδέποτε εἶχεν ὑποβάλει, διὰ τὸν λόγον, ὅτι τὸ Συμβούλιον τῆς Ἐπικρατείας ὑπὸ τὴν Προεδρίαν του εἶχε προβῆ εἰς τὴν ἀκύρωσιν τῆς ἀνόμου ἀπολύσεως ὑπὸ τοῦ ἰδίου καθεστῶτος προσφυγόντων λειτουργῶν τῆς τακτικῆς Δικαιοσύνης (Δικαστῶν καὶ Εἰσαγγελέων).

Δὲν περιωρίσθη ὅμως ὁ ἐκλιπὼν εἰς μόνην τὴν ὐποδειγματικὴν ἐπιτέλεσιν τῶν δικαστικῶν του καθηκόντων. Διότι ὑπῆρξε καὶ κραταιότατος θεράπων τῆς Ἐπιστήμης τοῦ Δικαίου, παραγωγικώτατος συγγραφεὺς ἐκτενεστάτων μελετῶν καὶ ὀγκωδῶν βιβλίων, ἰδίως περὶ τὸ Δημόσιον Δίκαιον, τοῦ ὁποίου καὶ ἀνεδείχθη ἔτσι ὁ εὐχυμότερος θεράπων. Ἀλλὰ καὶ ἡ λογοτεχνία τὸν εἵλκυσε, ἤδη ἀπὸ τῶν παιδικῶν του χρόνων, μὲ συνεργασίες του εἰς τὴν θρυλικὴν Διάπλασιν τῶν Παίδων, ἀκολούθως δὲ καὶ μὲ πληθώραν ἄλλων λογοτεχνημάτων, πεζῶν καὶ ποιημάτων, ὥστε δικαίως νὰ συγκαταριθμηθῇ εἰς τὴν λεγομένην «Ὁμάδα τῶν 12», συγκειμένην ἀπὸ ἐπιφανεῖς λογοτέχνας καὶ κοινῶς ἀναγνωριζομένην ὡς κατέχουσαν τὰ σκῆπτρα τῆς λογοτεχνικῆς εἰς τὴν Πατρίδα μας κινήσεως.

Προσωπικότης τοιούτου κύρους καὶ τόσων προσόντων ὁ Μιχαὴλ Στασινόπουλος, διετελέσας καὶ Καθηγητὴς τοῦ Διοικητικοῦ Δικαίου εἰς τὴν Πάντειον Σχολὴν Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν, ὡς καὶ τακτικὸν μέλος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν, ὡς καὶ Πρόεδρός της, ἐκλήθη καὶ ὑπηρέτησε τὴν Πατρίδα καὶ ἀπὸ τοῦ ὑπερτάτου αὐτῆς ἀξιώματος, τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, μεταπολιτευτικῶς κατὰ τὸ μέχρι τῆς ἐφαρμογῆς τοῦ νέου Συντάγματος τοῦ 1975 διάστημα, μὲ τὸν ἴδιον ζῆλον καὶ ὑπευθυνότητα.

Εἶχα προσωπικῶς τὸ προνόμιον νὰ μὲ τιμᾷ ὁ ἐκλιπὼν μὲ τὴν φιλίαν του. Ἔτσι ήμπορῶ νὰ ἐκφέρω καὶ τὴν προσωπικήν μου μαρτυρίαν διὰ τὸ μειλίχιον τοῦ χαρακτῆρος, τὴν πρᾳότητα καὶ τὴν εὐγενεστάτη ἀνθρώπινη παρουσία του.

Πορεύθητι ἐν εἰρήνῃ, ὡς ἔζησες, ἀλησμόνητε Πρόεδρε.

Εἰς τοὺς οἰκείους τοῦ μεταστάντος ἐκφράζω τὰ πλέον θερμά μου συλλυπητήρια ».