ΨΕΥΔΟΛΟΓΙAI ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΝ ΕΚΛΟΓΗΝ ΤΟΥ 1985

( Ἐπιστολαὶ 10^ης καὶ 26^ης.12.2001 πρὸς ἐφημερίδα «Καθημερινή»)

Περὶ τὴν Προεδρικὴν ἐκλογὴν τοῦ 1985 ἐλέχθησαν κατὰ καιροὺς ἔκτοτε πολλἐς ἀνακρίβειες καὶ συνετέθησαν μυθολογήματα, ποὺ δὲν ἔχουν καμμιὰ ἀπολύτως σχέσι πρὸς τὴν ἀλήθεια.

Ἡ σχετικὴ συζήτησις ἀνεζωπυρώθη προσφάτως διὰ κυκλοφορηθέντος βιβλίου τοῦ δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Ἀναστασοπούλου, τὰ ἐπὶ τοῦ θέματος ἀποσπάσματα τοῦ ὁποίου καὶ ἐδημοσίευσεν ἡ ἐφημερὶς Καθημερινὴ τῆς Κυριακῆς 9.12.2001.

Εὐθὺς τὴν ἑπομένην (10.12.2001) ὁ Πρόεδρος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης μὲ ἐπιστολήν του πρὸς τὴν ἐν λόγῳ ἐφημερίδα διέψευσε, χάριν τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας, κατηγορηματικῶς εἰς ὅ,τι τὸν ἀφοροῦν τὰ δημοσιευθέντα ἀποσπάσματα ὡς ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατα καὶ ἀποκύημα δημοσιογραφικῆς φαντασίας. 

Ἡ  Καθημερινὴ ἐδημοσίευσεν  ἀκεραίαν τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν εἰς τὸ φύλλον της τῆς ἀκολουθούσης Κυριακῆς 16^ης Δεκεμβρίου 2001 (σελ.14).

Ἀλλ’ ἐπὶ τοῦ θέματος ἐπανῆλθον μὲ ἐπιστολάς των οἱ Γιῶργος Ν. Ἀναστασόπουλος καὶ Γεώργιος-Ἀλέξανδρος Μαγκάκης (Καθημερινὴ 22.12.2001), ὁ δεύτερος αὐτὸς αὐτοκλήτως ἀναμιχθείς, ὡς καὶ ἡ Μαίρη χήρα Θέμι Κουρουσοπούλου (Καθημερινὴ 23.12.2001). Μὲ τὶς νέες αὐτὲς ἐπιστολὲς ἐπιχειρεῖται ἀνασκευὴ τῶν λεγομένων τοῦ Προέδρου, μὲ ἐμμονὴν εἰς τὰς ψευδολογίας.

Κατόπιν τούτου διὰ νέας, ἀπὸ 26.12.2001, ἐπιστολῆς του ὁ Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης κατέδειξε ψηλαφητῶς τὸ ἀσύστατον τῶν ἀντιθέτων ἰσχυρισμῶν. Ὄχι μόνον διὰ τὸ κύριον θέμα τῆς διαψεύσεώς του, τὴν καταχώρισιν εἰς τὸ ἀνωτέρω βιβλίον συνομιλίας του, ποὺ δὲν εἶχε κάνει, δηλαδὴ καθ’ ὁλοκληρίαν ψευδοῦς κατὰ περιεχόμενον. Ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ παρεπομένως θιγέν, τὸ μύθευμα περὶ δῆθεν προτάσεων διὰ τὴν Προεδρικὴν ἐκλογὴν τοῦ 1985 καὶ πρὸς ἄλλα πρόσωπα, τὰ ὁποῖα δῆθεν ἀπεποιήθησαν ! Τὸ μύθευμα περὶ ἄλλων προτάσεων εἶχε ρητῶς διαψεύσει μὲ δημοσίαν δήλωσίν του τῆς 9.2.1986 αὐτὸς ὁ φερόμενος ὡς προτείνας Πρωθυπουργός. Μὲ τὴν ἐν λόγῳ δευτέραν ἐπιστολήν του ὁ Πρόεδρος δὲν ἀποκλείει τὸ ἐνδεχόμενον νὰ ἔγιναν βολιδοσκοπήσεις, ὄχι προτάσεις, καὶ πρὸς ἄλλους, ἀλλὰ κάτι τέτοιο, ἐὰν ὄντως συνέβη, θὰ ἔγινεν ἀναμφισβητήτως ἐν ἀγνοίᾳ τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ Προέδρου τοῦ Πα.Σο.Κ.  Ἀνδρέου Παπανδρέου ἀπὸ ἡγετικὰ περὶ αὐτὸν στελέχη, κυριώτατα διότι οἱ φερόμενες αὐτὲς δῆθεν προτάσεις πρὸς τοὺς Κουρουσόπουλον καὶ Κυριακοῦ  ἀφοροῦσαν πρόσωπα σχεδὸν παντελῶς ἄγνωστα εἰς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν, καὶ ἐκ τοῦ λόγου τούτου δὲν θὰ ἐξυπηρετοῦντο οἱ ἐπιδιωκόμενοι τότε ὑπὸ τοῦ φερομένου ὡς προτείναντος Πρωθυπουργοῦ πολιτικοὶ  σκοποί (περὶ τῶν ὁποίων εἰς τὴν πρώτην ἐπιστολήν τοῦ Προέδρου). Μόνη ἐπὶ τοῦ προκειμένου βεβαία καὶ ἀναμφισβήτητος εἶναι ἡ πρὸς τὸν ἀείμνηστον Πρόεδρον Παναγιώτην Κανελλόπουλον, κατὰ τὸν χαρακτηρισμὸν τοῦ ἰδίου, βολιδοσκόπησις, ἐξ ἀφηγήσεως τοῦ ὁποίου καὶ γίνεται περὶ αὐτῆς λόγος εἰς τὴν ἐπιστολὴν αὐτὴν τοῦ Προέδρου.

Ἡ ἐφημερὶς Καθημερινὴ ἐδημοσίευσεν εἰς τὸ φύλλον της τῆς 29^ης.12.2001 (σελ.12) τὴν δευτέραν αὐτὴν ἐπιστολήν.

 

Κατωτέρω παρατίθεται πλῆρες τὸ κείμενον τῶν ἀνωτέρω δύο ἐπιστολῶν τοῦ Προέδρου.

1.      Ἡ πρώτη ἐπιστολή :

Νέα Πεντέλη, 10^η Δεκεμβρίου 2001.

Ἐφημερίδα
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Ἐθνάρχου Μακαρίου καὶ Δημητρίου Φαληρέως 2
(τηλεομοιότυπον 480 82 39),
185 47 Νέον Φάληρον.

Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τὴν παρουσίασι τοῦ βιβλίου τοῦ δημοσιογράφου Γιώργου Ν. Ἀναστασοπούλου «Μῦθοι καὶ ἀλήθειες γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ»  εἰς τὸ χθεσινὸν (9.12.2001) φύλλον τῆς Καθημερινῆς, σελ.34, καταχωρίζονται καὶ ἀποσπάσματα τοῦ βιβλἰου, ἀναφερόμενα εἰς τὴν μὴ ἐπανεκλογὴν τοῦ Καραμανλῆ εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν ἰδικήν μου τότε ἐκλογήν.

Ὁ συνεργάτης σας Μιχάλης Κατσίγερας, ποὺ παρουσιάζει τὰ ἀποσπάσματα αὐτά, ἐκτιμᾷ προεισαγωγικῶς, ὅτι ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου «πέρα ἀπὸ τὴν ἀξιοπποίηση τῶν μέχρι σήμερα δημοσιευθέντων προσφέρει στοιχεῖα ἰδικῆς του ἔρευνας, προϊὸν - μεταξὺ ἄλλων – καὶ συνομιλιῶν του μὲ ἀνθρώπους-κλειδιὰ τῆς ἄλλης πλευρᾶς». Ὅμως, ἀντιθέτως πρὸς τὰ διαβεβαιούμενα, τὸ πόσον χωλὴ καὶ ἀνάπηρος ὑπῆρξεν ἡ διαφημιζομένη ἔρευνα ἀποδεικνύει καὶ μόνον τὸ γεγονός, ὅτι ὁ συγγραφεὺς τοῦ βιβλίου δὲν ἔκρινεν ἀναγκαῖον νὰ ζητήσῃ καὶ τὴν ἰδικήν μου ἐπὶ τῶν γεγονότων ἐκείνων μαρτυρίαν ἢ νὰ ἀνατρέξῃ εἰς τὰ ὅσα κατὰ καιροὺς ἔχω ἐκθέσει !

Δι’ αὐτὸ καὶ  χάριν τῆς  ἱστορικῆς ἀληθείας ὀφείλω, νὰ σημειώσω, ὅτι ὅλα τὰ φερόμενα ὡς λεχθέντα μεταξὺ τοῦ μακαρίτου Μένιου Κουτσόγιωργα καὶ ἐμοῦ κατὰ τὴν διαβίβασιν τῆς προτάσεως τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου περὶ ἐκλογῆς μου εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, εἶναι ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατα. Ὁ φερόμενος ὡς γενόμενος διάλογος εἶναι ἀποκύημα δημοσιογραφικῆς φαντασίας. Οὔτε τελεσιγραφικῶς μοῦ ὡμίλησεν ὁ Κουτσόγιωργας, οὔτε ἕνα μόνον τηλεφώνημα ἔγινε, οὔτε ἐλέχθησαν τὰ ἀποδιδόμενα, οὔτε ἀπεδέχθην ἀμέσως τὴν γενομένην πρότασιν. Τὴν πρότασιν ἀπεδέχθην μετὰ τρεῖς ἀρνήσεις μου κατὰ τρία μεταμεσονύκτια τηλεφωνήματα, συγκεκριμένως τῆς 2.00΄, 6.30’ καὶ 9.30΄περίπου ὥρας τῆς 9^ης Μαρτίου (1985), καὶ ἀφοῦ προηγουμένως ὁ ἴδιος ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου μοῦ ἐτόνισεν, ὅτι εἶναι, κατὰ λέξιν, «ἡ τελευταία ὑπηρεσία, ποὺ σᾶς ζητεῖ τὸ Ἔθνος καὶ ἡ Δημοκρατία».  Ὅπότε καὶ ἀμέσως παρετήρησα «προσέξτε, τὸ Ἔθνος καὶ ἡ Δημοκρατία, διότι δὲν εἶμαι διατεθειμένος, νὰ ὑπηρετήσω κομματικὰ συμφέροντα». Δι’ αὐτὸ καὶ εἰς τὴν πρώτην δημοσίαν πρὸς ἀναμένοντες δημοσιογράφους δήλωσίν μου, τὸ μεσημέρι τῆς αὐτῆς 9^ης Μαρτίου κατὰ τὴν ἀναχώρησίν μου ἀπὸ τὴν κατοικίαν Παπανδρέου εἰς τὸ Καστρί, ὅπου προσκληθεὶς συνεγευμάτισα μαζί του, εἶχα μὲ ἔμφασι τονίσει τὴν «ὑπερκομματικὴ πάντοτε τοποθέτησί» μου καὶ κυρίως, ὅτι ἀποδέχομαι «τὴν ἐξαιρετικὴ τιμή, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν πλειοψηφία τῆς λαϊκῆς ἀντιπροσωπείας καὶ τὸν Πρόεδρόν της, ἔχων ἐπίγνωσι τῶν μεγάλων εὐθυνῶν τοῦ λειτουργήματος, ἀλλὰ καὶ ἐν ὄψει τοῦ ὑπερκομματικοῦ χαρακτῆρος» του. Καὶ βεβαίως τὴν προειδοποίησίν μου ἐκείνην ἀπολύτως ἐτήρησα καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, ὅπως ὅλοι οἱ Ἕλληνες γνωρίζουν, περιοριζόμενος εἰς τὴν θεσμικήν μου ἀποστολήν∙ ὄχι βεβαίως ὡς διακοσμητικοῦ προσώπου, ὅπως μερικοὶ θέλουν νὰ ἐμφανίσουν, εὐτελίζοντες, τὸν Προεδρικὸν θεσμόν. Καὶ πράγματι, οὐδέποτε ἐτάχθην ἀλληλέγγυος κυβερνητικῶν ἐπιλογῶν, οὔτε διεφήμισα ἔργα κυβερνητικά, ἀλλὰ πάντοτε ἐνήσκησα ὑπερκομματικῶς, ἐνεργῶς καὶ προσηκόντως, μὲ τὴν ἐπιβαλλομένην σοβαρότητα καὶ χωρὶς διαφημιστικὰ καμώματα, τὰ ἐκ τοῦ Συντάγματος ὡς ρυθμιστοῦ τοῦ πολιτεύματος καθήκοντά μου «κατὰ τρόπον ἄψογον», ὅπως ὅλες οἱ ἐπὶ τῆς Προεδρίας μου Κυβερνήσεις (Πρωθυπουργοὶ καὶ Ὑπουργοὶ) καλῶς γνωρίζουν, ἀλλὰ καί, μὲ ἀφορμὴν τὸν ὑπ’ ἐμοῦ χειρισμὸν τῆς πολιτικῆς κρίσεως τῶν ἐτῶν 1988-1989, ὅλοι οἱ πολιτικοὶ Ἀρχηγοὶ (Κωνσταντῖνος Μητσοτάκης τῆς Νέας Δημοκρατίας, Ἀνδρέας Παπανδρέου τοῦ Πα.Σο.Κ. καὶ Χαρίλαος Φλωράκης τοῦ, ἑνιαίου τότε, Συνασπισμοῦ τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου) μὲ δημόσιες δηλώσεις των ρητῶς ἀνεγνώρισαν.

Ἀλλὰ καὶ τὰ εἰς τὴν αὐτὴν ἀφήγησιν φερόμενα, ὅτι δῆθεν ἡ Προεδρία τῆς Δημοκρατίας εἶχε προηγουμένως προταθῆ, περίπου ὡς δίσκος ἐπαιτείας (τὶ εὐτελὲς διανοητικὸ κατασκεύασμα !), εἰς τοὺς ἤδη μακαρίτες Θέμιν Κουρουσόπουλον καὶ Ὄθωνα Κυριακοῦ, τότε Πρόεδρον καὶ Ἀντιπρόεδρον, ἀντιστοίχως, τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, οἱ ὁποῖοι καὶ ἠρνήθησαν δῆθεν, εἶναι ἐπίσης φανταστικὰ καὶ ἀνυπόστατα.  Ὁ ἴδιος ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, ἐπειδὴ τὰ ἴδια εἶχαν εὐρύτατα διαδοθῆ καὶ διὰ τοῦ τύπου, εἰς τὸ πλαίσιον ἐνωρχηστρωμένης λυσσαλέας εἰς βάρος μου ἐκστρατείας, εἶχε ρητῶς διαψεύσει, μὲ δημοσία δήλωσί του τῆς 9^ης Φεβρουαρίου 1986,  τὶς δῆθεν προτάσεις αὐτές, ἐν ζωῇ τότε τῶν δῆθεν προταθέντων καὶ δῆθεν ἀρνηθέντων, οἱ ὁποῖοι φυσικὰ καὶ δὲν τὸν διέψευσαν. Ἄλλωστε, οἱ φερόμενοι ὡς προταθέντες ἠμπορεῖ νὰ ὑπῆρξαν πρόσωπα ἀξιόλογα, ἀλλὰ τὸ ζητούμενον δὲν ἦτο ἡ ἐπιλογὴ μιᾶς, ἔστω σημαντικῆς, προσωπικότητος. Ἡ ἐπιλογὴ εἶχεν ἐκ τῶν πραγμάτων πολιτικὴν βαρύτητα καὶ πολιτικὰς συνεπείας. Προσωπικῶς, πανθομολογουμένως, διέθετα ἀνεπίληπτη δικαστικὴ σταδιοδρομία (ὑπόθεσις πολιτικῆς δολοφονίας Λαμπράκη, ὑπόθεσις ἐκδόσεως γερμανοῦ «τρομοκράτου» Πόλε, κλπ.), καὶ τὰ ἐπὶ δικτατορίας παθήματα καὶ ἡ ἀντιστασιακή μου δρᾶσις ἦσαν πανελληνίως γνωστά. Ἔτσι συνεκέντρωνα τὴν καθολικὴν ἀναγνώρισιν εἰς τὴν συνείδησιν τοῦ δημοκρατικοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ (κατὰ μεταγενεστέραν ἀποκάλυψιν τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου πρὸς ἐμέ, δημοσκοπήσεις ἔδειχναν ἀποδοχὴν ἄνω τοῦ 75 % τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ), ἀλλὰ καὶ διεθνῶς. Αὐτὴν δὲ ἀκριβῶς τὴν προσωπικήν μου ἀκτινοβολίαν ἐχρειάζετο τότε, ἀρνούμενος τὴν ἐπανεκλογὴν τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ, ἡ ὁποία, διαφαινομένη, εἶχε προκαλέσει θύελλαν ἀντιδράσεων τοῦ δημοκρατικοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, νὰ ἀξιοποιήσῃ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου μὲ τὴν ὑπόδειξίν μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, προκειμένου τὸ φθειρόμενον φυσιολογικῶς ἐκ τῆς ὑπ’αὐτοῦ διακυβερνήσεως τῆς χώρας Πα.Σο.Κ., νὰ ἐνδυναμωθῇ καὶ κερδίσῃ τὶς ἐκλογές. Πράγματι δέ, ὅπως καὶ ὁ ἴδιος ὁ  Ἀνδρέας Παπανδρέου δημοσίως ἀνεγνώρισε, τὶς ἐκλογὲς τῆς 2ας Ἰουνίου 1985 χάρις εἰς τὴν ἰδικήν μου ἐκλογὴν ἐκέρδισε. Ἀλλὰ βεβαίως καὶ ἐξ αἰτίας τῶν τότε κολοσσιαίων σφαλμάτων τῆς Νέας Δημοκρατίας, μὲ τὶς ἄφρονες ἐναντίον μου ἐπιθέσεις καὶ ἀμφισβητήσεις, οἱ ὁποῖες μετέτρεψαν, καταστροφικῶς δι’ αὐτήν, τὴν πολιτικὴν μεταξὺ κομμάτων ἀντιπαράθεσιν εἰς πολιτειακὴν ἀμφισβήτησιν ! (ὁ ἀναγνώστης ἠμπορεῖ τὰ περὶ αὐτοῦ νὰ ἴδῃ τεκμηριωμένως καὶ ἐκτενέστερον εἰς τὴν ἱστοσελίδα μου www.sartzetakis.gr).

Συμπερασματικῶς, Κύριε Διευθυντά, ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια ἐπιβάλλει, ὁ κάθε ἀναγνώστης τοῦ βιβλίου τοῦ Γιώργου Ν. Ἀναστασοπούλου «Μῦθοι καὶ ἀλήθειες γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ» νὰ θεωρήσῃ καὶ τὰ ἀνωτέρω ὑπ’ αὐτοῦ ἱστορούμενα ἀποκλειστικῶς ὡς μύθους. Διότι δὲν ἔχουν καμμίαν σχέσιν πρὸς τὴν ἀλήθειαν.

............................................. Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

 (ὑπογραφὴ) Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

2. Ἡ δευτέρα ἐπιστολή :

Νέα Πεντέλη, 26^η Δεκεμβρίου 2001.

Ἐφημερίδα
«ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»
Ἐθνάρχου Μακαρίου καὶ Δημητρίου Φαληρέως 2
(τηλεομοιότυπον 480 82 39),
185 47 Νέον Φάληρον.

Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τὰ ὅσα μὲ τὴν δημοσιευθεῖσαν εἰς τὴν Καθημερινὴν τῆς Κυριακῆς 16.12.2001 ἐπιστολήν μου ἐπεσήμανα ἐν σχέσει πρὸς τίς, ἀναφορικῶς πρὸς ἐμέ, ψευδολογίες περὶ τὴν Προεδρικὴν ἐκλογὴν τοῦ 1985, τὶς περιεχόμενες εἰς τό, ὑπὸ τὸν τίτλον «Μῦθοι καὶ ἀλήθειες γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ», βιβλίον τοῦ Γιώργου Ν. Ἀναστασοπούλου, ἐνόμιζα, ὅτι δὲν θὰ ἀνεφαίνετο ἀντίλογος. Διότι τὰ ἐπικαλούμενα ἦσαν ψηλαφητῶς ἀποστομωτικὰ καὶ πλήρως τεκμηριωμένα.

Ὅμως ἄλλα τὰ ἤθη τῶν καιρῶν μας. Ἔτσι εἶδαν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος εἰς μὲν τὴν Καθημερινὴν τῆς 22^ας  Δεκεμβρίου (σελ.12) δύο ἐπιστολές, μία τοῦ συγγραφέως τοῦ βιβλίου Γιώργου Ν. Ἀναστασοπούλου καὶ μία τοῦ Γ.-Α. Μαγκάκη, εἰς δὲ τὴν Καθημερινὴν τῆς ἑπομένης 23^ης Δεκεμβρίου 2001 (σελ.12) μία ἐπιστολὴ τῆς Μαίρης χήρας Θέμι Κουρουσοπούλου. Καὶ μὲ τὶς τρεῖς αὐτὲς ἐπιστολὲς  ἐπιχειρεῖται διάψευσις τῶν λεγομένων μου. Ματαίως ὅμως. Πράγματι :

α) Ὁ μὲν Γιῶργος Ν. Ἀναστασόπουλος, ἔχων παραθέσει εἰς τὸ βιβλίον του δῆθεν συνομιλίαν μου μὲ τὸν μακαρίτην Κουτσόγιωργαν κατὰ τὴν διαβίβασιν ὑπ’ αὐτοῦ προτάσεως τοῦ ἀειμνήστου Πρωθυπουργοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου περὶ ἐκλογῆς μου εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, λέγει τώρα μὲ τὴν ἐπιστολήν του, ὅτι δὲν ἔκρινεν ἀναγκαίαν τὴν ἐπὶ τούτου μαρτυρίαν μου, διότι ἡ θητεία μου εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας δὲν ὰποτελοῦσε τὸ θέμα τοῦ βιβλίου του !  Ἡ δικαιολογία προσβάλλει τὴν κοινὴν λογικήν. Διότι ἡ διάψευσίς μου δὲν ἀνεφέρετο εἰς τὰ τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, ἐγὼ διέψευσα τὰ εἰς τὸ βιβλίον του περὶ ἐμοῦ ἀναφερόμενα, μὲ τὰ ὁποῖα βάζει ἀσυστόλως εἰς τὸ στόμα μου λόγια, ποὺ δὲν εἶπα ! Καὶ φυσικὰ εἶναι ἄηθες νὰ  ἐμφανίζεται συνομιλία, χωρὶς νὰ ἐρωτῶμαι περὶ τοῦ περιεχομένου της ἐγώ, ὁ μόνος ἐπὶ τέλους ἐπιζῶν ἐκ τῶν δύο συνομιλητῶν ! Ἔτσι ἐχαλκεύθη συνομιλία καθ’ ὅλα ψευδὴς καὶ ἀνυπόστατος, καθαρὸν  ἀποκύημα δημοσιογραφικῆς φαντασίας, ὅπως δικαίως τὴν ἔχω χαρακτηρίσει.

β) Ὅλοι δὲ οἱ ἐπιστολογράφοι σας ἀγωνίζονται νὰ μὲ διαψεύσουν ἐπὶ τοῦ σημείου, ἐὰν ἐγένετο καὶ πρὸς ἄλλους πρότασις διὰ τὴν Προεδρικὴν ἐκλογὴν τοῦ 1985. Ἀλλὰ φυσικὰ δὲν διαψεύδουν ἐμένα ! Διαψεύδουν τώρα, μετὰ 16 περίπου χρόνια (τὶ καθυστέρησις !), αὐτὸν τὸν φερόμενον ὡς προτείναντα τότε Πρωθυπουργὸν καὶ Πρόεδρον τοῦ Πα.Σο.Κ. Ἀνδρέαν Παπανδρέου (δηλαδή, ὁ Γ.-Α. Μαγκάκης τὸν Ἀρχηγόν του !), ὁ ὁποῖος μὲ τὴν δημοσίαν δήλωσίν του τῆς 9^ης Φεβρουαρίου 1986  εἶχεν εἴπει κατὰ λέξιν τὰ ἕξῆς : « ...  ῾Η Κυβέρνησι στὸ σύνολό της καὶ τὰ στελέχη τοῦ Κινήματος καθὼς βεβαίως καὶ ὁ Πρόεδρός του καταγγέλλουν τὴν ἄθλια ἐκστρατεία μερίδας τοῦ τύπου σὲ βάρος τοῦ σημερινοῦ πρώτου ἐκλεγμένου ἀπὸ τὶς δημοκρατικὲς δυνάμεις Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ... Πρότασι ἔγινε μία καὶ μόνη, πρὸς τὸν σημερινὸ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας, ποὺ τὴν ἀποδέχθηκε καὶ ἐκλέχθηκε νὰ παραμείνῃ στὴν θέσι αὐτὴ ὁλόκληρη τὴν πενταετία, ὅπως τὸ Σύνταγμα ὁρίζει. Μὲ τὸν ὑποδειγματικὸ δὲ τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἀσκεῖ τὰ καθήκοντά του, καὶ τὸ ἀξίωμα τιμᾷ καὶ ἀναδείχθηκε ἄξιος τῆς ἐμπιστοσύνης τῶν δημοκρατικῶν δυνάμεων, ποὺ στήριξαν τὴν ἐκλογή του. Γι᾽ αὐτὸ καὶ συγκεντρώνει τώρα τὴν ἀγάπη καὶ τὸν σεβασμὸ ὅλου τοῦ ῾Ελληνικοῦ λαοῦ ».

Ὄχι λοιπὸν ἐγώ, ἀλλὰ ὁ Γιῶργος Ν. Ἀναστασόπουλος ἀδικεῖ μὲ τὸ βιβλίον του τὴν ἀλήθειαν, ὅταν θετικῶς μὲν κατασκευάζει φανταστικὴν συνομιλίαν μου μὲ τὸν Κουτσόγιωργαν, ἀρνητικῶς δέ, ἐπὶ κρινομένου ὡς ἀξίου καταγραφῆς θέματος, ἐδῶ περὶ τοῦ ἐὰν ἔγιναν ἢ ὄχι καὶ ἄλλαι προτάσεις τὸ 1985, ἐκτὸς τῆς πρὸς ἐμέ, διὰ τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, ἀγνοεῖ παντελῶς καὶ ἠχηρῶς τὴν ἐπὶ τοῦ θέματος ρητήν, διὰ τῆς ἀνωτέρω πρὸς τὸν τύπον δημοσίας δηλώσεως τῆς 9^ης Φεβρουαρίου 1986, διάψευσιν αὐτοῦ τοῦ, φερομένου ὡς προτείναντος, Πρωθυπουργοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου.  

γ) Τὶ τὸ λογικώτερον ἑπομένως ἀπὸ τὸ νὰ πιστεύσω ἐπὶ τοῦ προκειμένου τὸν διαψεύσαντα Πρωθυπουργὸν Ἀνδρέαν Παπανδρέου ; Διότι, πρῶτον,  προφανέστατα καμμία πολιτικὴ σκοπιμότης δὲν συνέτρεχεν, ὥστε νὰ ὑπαγορεύσῃ εἰς αὐτόν, Πρωθυπουργὸν ὄντα, δημοσίως ἐπὶ τοῦ θέματος νὰ ψευδολογῇ∙ καί, δεύτερον, διότι ἡ ἀνωτέρω δήλωσις-καταπέλτης διὰ τοὺς διαδοσίας, παρ’ οὐδενὸς ἔκτοτε ἀντεκρούσθη, οὔτε παρὰ τῶν ἄλλων, τῶν φερομένων ὡς προταθέντων, οὔτε παρὰ τρίτου τινός.

  Καὶ ἐπὶ τέλους, τὶ ὑπηρετεῖ ἡ ἀνακύκλωσις τώρα, μετὰ 16 περίπου χρόνια, τῆς, κατὰ τὸν χαρακτηρισμὸν Παπανδρέου, «ἀθλίας» ἐκείνης «ἐκστρατείας μερίδας τοῦ τύπου» ;  Θέλουν μήπως νὰ παραστήσουν τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας ὡς ἀξίωμα, ποὺ πρέπει ὁ κάθε τίμιος ἄνθρωπος νὰ ἀποφεύγῃ, περιφερόμενον δι’ αὐτό, ὅπως εὐλόγως εἰς τὴν ἐπιστολήν μου παρετήρησα, ὡς «δίσκον ἐπαιτείας» καὶ ὁμοθύμως ἀποκρουόμενον ; Διότι αὐτὸ θέλουν κατ’οὐσίαν νὰ μᾶς εἴπουν οἱ ἐπιστολογράφοι σας, μὲ τὴν ἐμφάνισιν διαδοχικῶν ἀρνήσεων ἀποδοχῆς τοῦ ἀξιώματος ! Ἀλλὰ χρειάζεται καὶ ὀλίγη ἐντροπή, ὅταν εἰς τὸ ἐπίπεδον αὐτὸ κατέρχονται ὅλοι μὲ τὶς ἐπιστολές των, χωρὶς καὶ νὰ ἐξηγοῦν  στοιχειωδῶς πειστικῶς τοὺς ... λόγους τῶν ἀρνήσεων. Μὲ τὴν ἀκόμη πιὸ ἐπιβαρυντικὴν ἐξαίρεσιν τοῦ Γ.-Α. Μαγκάκη, ὁ ὁποῖος ἐκθειάζει τὴν ὑποτιθεμένην ἄρνησιν Κουρουσοπούλου ὡς ἀπόδειξιν «ὑψίστου δικαστικοῦ καὶ πολιτικοῦ ἤθους»(!), διότι, ὅπως ὁ ἴδιος τοῦ ἐνεπιστεύθη, προέβαλε τὴν ἄρνησιν ἀναδείξεώς του εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας, διὰ νὰ μὴ παρεξηγηθῇ ὡς ἀνταμειβόμενος διὰ τὰς εὐμενεῖς ἔναντι «ὡρισμένων κρισίμων κυβερνητικῶν ἐνεργειῶν» ἀποφάσεις ἐπὶ τῆς ἰδικῆς του Προεδρίας τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας ! Συλλογιστική, ἡ ὁποία εἶναι ἀδύνατον νὰ διετυπώθη ἀπὸ ἀνώτατον δικαστικόν, ὡς διανοητικῶς ἀνάπηρος, καθ’ ὃ ἀποκλείουσα τὴν ἀνάδειξιν εὐσυνειδήτου Δικαστοῦ εἰς τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας (!), ἀλλὰ καὶ προσβάλλουσα εὐθέως τὸ κῦρος τοῦ Συμβουλίου τῆς Ἐπικρατείας, ὡς προϋποθέτουσα, ὅτι τὰ μέλη του εἶναι  ἀνδρείκελα τοῦ Προέδρου του ! Αἱ άποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἐπικρατείας, ὅπως ὅλων τῶν πολυμελῶν Δικαστηρίων, δὲν ἐκδίδονται ἀπὸ τὸν Πρόεδρόν των καὶ οὔτε εἶναι δυνατὸν ὁ Πρόεδρος νὰ ρυμουλκῇ κατὰ βούλησιν τὴν ψῆφον τῶν μελῶν των, ὥστε νὰ ἀνακύπτῃ ἐνδεχόμενον «ἀνταμοιβῆς» του, ἐνῷ ἐξ ἄλλου, ἐὰν τὸ Δικαστήριον ὄντως ἀνεπηρεάστως μόνον τὸ δικαστικόν του καθῆκον εἶχεν ἐπιτελέσει, καμμία ὑποψία «ἀνταμοιβῆς» δὲν θὰ ἠμποροῦσε νὰ εὐδοκιμήσῃ καὶ νὰ σπιλώσῃ τόν, καθ’ ὑπόθεσιν, διὰ τὸ ἀνώτατον τῆς Πολιτείας ἀξίωμα προτεινόμενον Πρόεδρόν του. Ἐν ὄψει τοιαύτης σαθρότητος τῆς συλλογιστικῆς Γ.-Α. Μαγκάκη, ἐρωτᾶται λοιπόν, ποῖα εἶναι τὰ ἀληθινὰ κίνητρα τῆς αὐτοκλήτου παρεμβάσεώς του ;  Διότι φέρεται αὐτοβούλως μεριμνῶν διὰ τὸ κῦρος ἀνωτάτων δικαστικῶν ὅλως ἀπροκλήτως, ἀφοῦ κανεὶς δὲν τὸ ἠμφεσβήτησε !

δ) Φυσικὰ ἀγνοῶ, ἐὰν ἡγετικὰ περὶ τὸν Ἀνδρέαν Παπανδρέου κυβερνητικὰ στελέχη ἔκαναν ἐπαφὲς ἢ διαβουλεύσεις μὲ τρίτους, καὶ ποίους, διὰ τὸ θέμα τῆς Προεδρίας τῆς Δημοκρατίας.  Ἀλλὰ τὸ βέβαιον εἶναι, ὅτι κάτι τέτοιο θὰ εἶχε γίνει αὐτοβούλως ὑπ’ αὐτῶν, ὑπευθύνως ἀνησυχούντων διὰ τὴν διαφαινομένην καὶ διασαλπιζομένην, σχεδὸν ὁμοθύμως ὑπὸ τοῦ τύπου, ὡς βεβαίαν ἐπανεκλογὴν Καραμανλῆ, ἡ ὁποία ὅμως συναντοῦσε τὴν ἀποδοκιμασίαν τῆς μεγάλης μάζης τῶν δημοκρατικῶν ψηφοφόρων τοῦ Πα.Σο.Κ., καὶ ἀνεφαίνετο ἔτσι ὁ κίνδυνος νὰ διαρρεύσουν αὐτοὶ πρὸς τὴν ἀριστεράν, εὐλόγως καραδοκοῦσαν νὰ εἰσπράξῃ τὸ ἐκ τῆς δυσαρεσκείας ὄφελος. Ἀνεζητεῖτο ἐπὶ προκειμένου πολιτικῶς συμφέρουσα  διὰ τὴν Κυβέρνησιν λύσις, διὰ νὰ ὑποδειχθῇ εἰς τὸν Πρωθυπουργὸν καὶ Πρόεδρον τοῦ Πα.Σο.Κ. Θὰ ἐπρόκειτο δηλαδὴ περὶ βολιδοσκοπήσεων ἀπὸ μὴ ἐξουσιοδοτημένα ἀπὸ τὸν Ἀρχηγόν των στελέχη τοῦ Πα.Σο.Κ. καὶ  ὄχι περὶ προτάσεων διὰ τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας. Καὶ περὶ τούτου ἀνακύπτει πλήρης βεβαιότης ἐν ὄψει τῆς ἀνωτέρω δημοσίας διαψεύσεως τοῦ Πρωθυπουργοῦ καὶ Προέδρου τοῦ Πα.Σο.Κ. Ἀνδρέα Παπανδρέου τῆς 9^ης Φεβρουαρίου 1986. Διότι, ἐὰν κατ’ ἐντολήν του διεξήγοντο τοιαῦται, ὡς ἀνωτέρω, ἐπαφαί, δὲν θὰ ἐξέθετε συνεργάτας του καὶ δὲν θὰ αὐτοεξευτελίζετο ὁ ἴδιος εἰς τὰ μάτια των, δηλῶν ψευδῶς δημοσίως, ὅτι μόνον πρὸς ἐμὲ εἶχε κάνει πρότασιν διὰ τὴν Προεδρίαν τῆς Δημοκρατίας.  Αὐτὰ ὑπαγορεύει ἡ κοινὴ λογική.

Αὐτὰ ἰσχύουν καὶ διὰ τὴν περίπτωσιν τοῦ ἀειμνήστου Προέδρου Παναγιώτη Κανελλοπούλου. Ἀπὸ ἐτῶν συνεδεόμην μαζί του μὲ προσωπικὴν φιλίαν, συναντώμενος καὶ ἀπολαμβάνων τὴν πνευματικὴν καὶ προσωπικήν του ἀκτινοβολίαν ἀρκετὰ συχνά. Δι’αὐτὸ καὶ τὴν πρωΐαν τῆς 9^ης Μαρτίου, πρὸ τῆς ἐκ μέρους μου ἀποδοχῆς τῆς προτάσεως διὰ τὴν Προεδρίαν, ἐπεκοινώνησα τηλεφωνικῶς μαζί του, διὰ νὰ τὸν συμβουλευθῶ.  Ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος τότε ἐπιμόνως μὲ συνεβούλευσε νὰ ἀποδεχθῶ τὴν πρότασιν Παπανδρέου. Ὅταν δὲ τοῦ ἐξέθεσα, ὅτι ἐγώ, ἀρνούμενος, τὸν εἶχα ἀντιπροτείνει διὰ τὴν Προεδρίαν, τότε συγκινημένος, παρὰ τὴν σεμνότητά του, μοῦ ἀπεκάλυψεν, ὅτι εἶχε βολιδοσκοπηθῆ καὶ ὁ ἴδιος, χωρὶς νὰ μοῦ εἴπῃ ἀπὸ ποῖον συγκεκριμένως, ἀλλὰ εἶχεν ἀρνηθῆ. Τὸ ἦθος του τὸν ἠμπόδιζε νὰ ἀποδεχθῇ πρότασιν, προδήλως ἐξυπηρετοῦσαν τὴν Κυβέρνησιν, ἐνῷ ὁ ἴδιος εἶχεν ἐκλεγῆ βουλευτής, συνεργαζόμενος μὲ τὸ κόμμα τῆς ἀξιωματικῆς ἀντιπολιτεύσεως (τὴν Νέαν Δημοκρατίαν), τὸ ὁποῖον ὁπωσδήποτε θὰ ἐβλάπτετο μὲ τὴν ἰδικήν του ὑποψηφιότητα. Ὁ Κανελλόπουλος μοῦ ὡμίλησε περὶ βολιδοσκοπήσεως, ὄχι περὶ προτάσεως. Καὶ αὐτὸ συγκλίνει πρὸς τὸ δεδομένον, ὅτι καὶ ὁ Παπανδρέου καταφανῶς ἐσέβετο τὸν ἀείμνηστον Πρόεδρον καὶ  θὰ ἦτο ἀδιανόητον νὰ ψευσθῇ δημοσίως μὲ τὴν ἀνωτέρω δήλωσίν του τῆς 9^ης Φεβρουαρίου 1986, δηλ. ἐν ζωῇ τοῦ Κανελλοπούλου,  ἐὰν μὲ παραγγελίαν του εἶχε γίνει καὶ πρὸς αὐτὸν πρότασις.

 Ἂς σημειωθῇ, ὅτι τὴν ἀνωτέρω τηλεφωνικήν μας ἐπικοινωνίαν ἐφανέρωσεν ὁ ἀείμνηστος Πρόεδρος δημοσίως τὴν ἑπομένην τῆς ἐκλογῆς μου, μὲ συνέντευξίν του, δημοσιευθεῖσαν εἰς τὴν ἐφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» τῆς 31.3.1985 (σελ.24), χαρακτηρίσας αὐτὴν ὡς «μιὰ ἀπολύτως φιλικὴ συζήτησι», ἀφοῦ προηγουμένως ἐξέθεσε περὶ ἐμοῦ, κατὰ λέξιν, ὅτι « ἔχω πολὺ στενὸ δεσμὸ μαζί του. Τὸν τιμῶ καὶ γιὰ τὸ ἄκαμπτο ἦθος του, ἀλλὰ ἐκτὸς τούτου τὸν ἀγαπῶ καὶ προσωπικὰ σὰν φίλο. Ὅλα αὐτὰ τὰ τελευταῖα χρόνια ἐπικοινωνοῦσε μαζί μου, ἐνῷ ἀπέφευγε νὰ ἔχει φίλους ἀπὸ τὸν πολιτικὸ κόσμο∙ ἀλλὰ μαζί μου ἔχει κι’ ἕνα δεσμὸ πνευματικό», καὶ ρητῶς ἀπεδοκίμασε τὶς νομικῶς ἀστήρικτες ἀστειότητες περὶ δῆθεν ἀκυρότητος τῆς ἐκλογῆς μου λόγῳ ψήφου Ἀλευρᾶ, διαχωρίσας ἔτσι ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ πλήρως τὴν θέσιν του ἀπὸ τὶς τότε ἐξαλλωσύνες τῆς Νέας Δημοκρατίας.  

Τέλος, δὲν πρέπει νὰ ξενίζῃ τὸ γεγονός, ὅτι ἀφέθη ἕνα τόσον σημαντικὸν ζήτημα «ἐκκρεμὲς μέχρι καὶ τὴν ὑστάτη ὤρα». Ὁ ἀείμνηστος Παπανδρέου ἐπὶ ὅλων τῶν σοβαρῶν θεμάτων ἐταλαντεύετο, σταθμίζων τὶς διάφορες λύσεις, καὶ ἀπεφάσιζε πάντοτε τὴν τελευταία στιγμή. Αὐτὸ προκύπτει ἐπὶ τοῦ προκειμένου καὶ ἀπὸ τὴν σχεδὸν ὁμόθυμη συνηγορία τοῦ τύπου ὑπὲρ τῆς ἐπανεκλογῆς Καραμανλῆ, ἀκόμη καὶ τῶν πλέον πρὸς αὐτὸν προσκειμένων ἐφημερίδων, καμμία ἐκ τῶν ὁποίων, ἂς σημειωθῇ, δὲν ἔκανε λόγον διὰ βολιδοσκοπήσεις ἐκ μέρους του ἢ ἐκ μέρους στελεχῶν του ἢ ἀναζητήσεις καὶ προτάσεις ἄλλων διὰ τὴν Προεδρίαν, πού, ἐὰν ἦσαν ὑποστατές, ἀσφαλῶς καὶ δὲν θὰ διέφευγον τοῦ τόσον γρηγοροῦντος κατὰ τὶς κρίσιμες ἐκεῖνες ἡμέρες δημοσιογραφικοῦ ὀφθαλμοῦ. Ὅλα αὐτὰ ἐχαλκεύθησαν ἐκ τῶν ὑστέρων. Ἔτσι οἱ πάντες  προσήρχοντο εἰς τὴν σύνοδον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς 9.3.1985 μὲ τὴν βεβαιότητα, ὅτι ἐπανεκλογὴ Καραμανλῆ θὰ ἦτο ἡ πρότασις. Ἀποδοκιμαζόμενοι μάλιστα ὅσοι κατὰ τὴν προσέλευσίν των ρητῶς τὴν διαλαλοῦσαν, ἀπὸ τὸ συγκεντρωμένον πλῆθος δημοκρατικῶν πολιτῶν. Τὰ συμβάντα αὐτὰ εἶναι  εἰς ὅλους γνωστὰ καὶ ἀναμφισβήτητα.

Αὐτὴ  εἶναι ἡ ἀληθινὴ τῶν γεγονότων ἐκείνων ἐξιστόρησις.  Ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἀλλοιωθῇ ἀπὸ σκοπιμότητες,  πικρίες ἢ φαντασιώσεις τοῦ ἑνὸς ἢ τοῦ  ἄλλου,  μὲ  ἐπένδυσι καταφανῶς σαθρότατες συλλογιστικές.

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

(ὑπογραφή) Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης