ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΙΚΗ Η ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΚΑΘΙΕΡΩΣΕΩΣ
ΤΗΣ
ΑΓΓΛΙΚΗΣ
ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΓΛΩΣΣΗΣ
ΜΑΣ
Νέα
Πεντέλη, 19η Νοεμβρίου 2001.
Ἐφημερίδα
''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ'',
Ἐθνάρχου Μακαρίου καὶ
Δημητρίου Φαληρέως 2
(τηλεομοιότυπον 4808.239)
185 47 Νέον Φάληρον .
Κύριε Διευθυντά,
Μὲ
κατάπληξιν ἀνέγνωσα εἰς τὴν χθεσινὴ
(18.11.2001) «Καθημερινή» τὴν πρότασιν
τῆς Ἑλληνίδος Ἐπιτρόπου εἰς
τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν Κας Ἄννας
Διαμαντοπούλου διὰ τὴν καθιέρωσιν
εἰς τὴν χώραν μας ὡς δευτέρας
ἐπισήμου γλώσσης τῆς Ἀγγλικῆς
!
Διερωτῶμαι,
ὅπως κάθε ἐλεύθερος Ἕλλην, ποὺ
δὲν ἔχασε τὴν ἐπαφή του μὲ
τὴν πραγματικότητα : Πῶς συμβαίνει καὶ
γίνεται μόνον σ’ἐμᾶς
τέτοια πρότασις, ἡ ὁποία σὲ κάθε ἄλλη
χώρα τῆς Εὐρώπης,- καὶ ὄχι
μόνον, - θὰ ἦτο ἀδιανόητη
καὶ θὰ συνεπέφερε τὴν ἄμεση
ἔκπτωσι τοῦ ἐθνικοῦ ὑβριστοῦ
; Ἄραγε, περὶ τίνος πρόκειται
;
Παραλογισμός ; Διότι μόνον ἕνας
ἀπύθμενος δουλόφρων ὑπηρέτης θὰ προέτεινε
τὴν υἱοθέτησι, ὡς ἐπισήμου ἰδικῆς
του, τῆς γλώσσης τοῦ ἐπικυριάρχου
ξένου αὐθέντου του.
Διερευνητικὴ βολὴ πρὸς καταμέτρησιν
τῶν ἀντιδράσεων τοῦ καλοκαγάθου Ἑλληνικοῦ
λαοῦ, προκειμένου νὰ διαβοῦμε καὶ
τὸ τελευταῖο σκαλοπάτι τῆς ἐθνικῆς
μας ὑποτελείας καὶ νὰ ἐξαφανισθοῦμε
συντόμως ὡς ἔθνος ; Διότι, κατὰ
κοινὴν παραδοχὴν ὅσων σκέπτονται ἐλεύθερα
καὶ ἀδέσμευτα, οὐδέποτε κατὰ
τὸ παρελθόν, ἀκόμη καὶ κατὰ
τὶς σκοτεινότερες περιόδους τοῦ ἐθνικοῦ
μας βίου, δὲν περιήλθαμε εἰς τὸν σημερινὸ
βαθμὸ ὑποτελείας ἔναντι ξένων, καὶ
μάλιστα ὄχι μόνον τῶν ἰσχυρῶν
...
Ἄθελά
μου ἀναθυμοῦμαι ἕνα κείμενο τοῦ
ἀειμνήστου Κορνηλίου Καστοριάδη, ἀληθινοῦ,
ὄχι ψευδεπιγράφου, πνευματικοῦ ἀνθρώπου
[χαρακτηριστικῶς ἀναφέρω τὴν
ἐκπληκτικὴ κλασσική του παιδεία καὶ
τὸ γεγονός, ὅτι, ἀπορρίπτων εὐθέως
τὸ κυριολεκτικῶς ἄτονο καὶ ἀπνευμάτιστο
μονοτονικό, οὐδέποτε ἐγκατέλειψε τὸ
πολυτονικὸ σύστημα γραφῆς]. Συγκεκριμένως,
τὴν «ἄνοδο τῆς ἀσημαντότητος»,
μιὰ συζήτησί του μὲ τὸν Olivier Morel (ἐπιθεώρησις La Republique Internationale des letters, Ἰουνίου 1994∙
ὑπάρχει καὶ
ἑλληνικὴ μετάφρασις Κώστα Κουρεμένου
στὴν ὁμότιτλο συλλογὴ κειμένων
Κορνηλίου Καστοριάδη, Ἡ ἄνοδος τῆς
ἀσημαντότητας, ἐκδόσεις Ὕψιλον,
1995, σελ.111 ἑπ.). Στὸν τίτλο τοῦ
πονήματος «Ἡ ἄνοδος τῆς ἀσημαντότητος»
θὰ προσέθετα ἐπεξηγηματικῶς : «τῶν
ἀμαθῶν καὶ ἀπαιδεύτων».
Μὲ τὴν θλιβερὴ πολυπραγμοσύνη
τῶν ὁποίων καὶ τὴν ἐκ
μέρους των χρῆσι τοῦ καινοφανοῦς,
τῶν τελευταίων δεκαετιῶν, φρούτου τῆς
ἀκατασχέτου κενολογίας μὲ τὸ ξύλινο
ἰδίωμα τοῦ «προοδευτικοῦ» (μὲ
εἰσαγωγικά) σκοταδισμοῦ (χωρὶς
εἰσαγωγικά), συντίθεται ὄντως τὸ ἀκτύπητο
ἐκρηκτικὸ μῖγμα, ποὺ ἐνέσκηψεν
ἐπὶ τῶν κεφαλῶν μας καὶ
καταδυναστεύει τὴν ἐθνική μας ζωή.
Αἰδὼς
Ἀργεῖοι !
Καϋμένη
Ἑλλάδα, γλυκειά μας Πατρίδα, εἶσαι ὀρφανή,
δὲν ἔχεις Ἕλληνα Ἐπίτροπο
στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσι...
Μὲ τὴν προσήκουσα
τιμή,
