ΧΡΗΣΤΟΣ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗΣ 

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΑΙ ΤΙΜΑΙ

^*^*^*^

Νέα Πεντέλη, 14^η Ὀκτωβρίου 2004 

Ἐφημερίδα «Ἑστίαν»,

Ἀνθίμου Γαζῆ 7,

105 61 Ἀθήνας.

Κύριε Διευθυντά,

Εἰς τό, μεστὸν πικρῶν ψηλαφητῶν ἀληθειῶν διὰ τὸν ἐθνοπροδοτικὸν ἐπὶ τοῦ «Μακεδονικοῦ» ρόλον τοῦ Κ.Κ.Ε., - βεβαίως τῆς τότε ἡγεσίας του καὶ μιᾶς δρακὸς ἀφιονισμένων ἰδεολογικῶς ὑψηλοβάθμων στελεχῶν του, καὶ ὄχι φυσικὰ τῆς μεγάλης μάζης τῶν παραπλανηθέντων ὀπαδῶν του, - ἄρθρον τοῦ συνεργάτου σας Κυρίου Γερασίμου Ἀποστολάτου, ὑπὸ τὸν τίτλον «Παῦλος Μελᾶς καὶ Κ.Κ.Ε.», εἰς τὴν ΕΣΤΙΑΝ τῆς 9.10.2004, φέρεται ὅτι ὁ πολύκλαυστος ἥρως ἐθανατώθη τὴν 13.10.1904 εἰς τὴν Σιάτισταν Καστοριᾶς. Ἐὰν δὲν πρόκειται περὶ τυπογραφικοῦ σφάλματος, θὰ ἤθελα νὰ σημειώσω, ὅτι χωρίον μὲ τοιοῦτον ὄνομα εἰς τὴν περιφέρειαν Καστοριᾶς δὲν ὑπάρχει ! Ὑπάρχει ἡ κωμόπολις Σιάτιστα, πατρὶς τοῦ πρωταγωνιστοῦ τῶν Ὀρλωφικῶν (1770), ἀξιωματικοῦ τοῦ ρωσικοῦ στρατοῦ, Γεωργίου Παπαζώλη, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ἡ πρωτεύουσα τῆς ἐπαρχίας Βοΐου τοῦ νομοῦ Κοζάνης, ἄσχετος πρὸς τὸν τόπον θυσίας τοῦ Παύλου Μελᾶ. Αὐτὸς ἐθανατώθη ἀπὸ τουρκικὸν βόλι εἰς τὸ χωρίον Στάτιστα (ὄχι Σιάτιστα) περιοχῆς Κορεστίων Καστορίας, μετονομασθὲν ἤδη ἀπὸ τοῦ 1928, πρὸς τιμὴν τοῦ ἥρωος, εἰς Μελᾶς.

Κύριε Διευθυντά, ἀσήμαντος ἡ προκειμένη παραδρομή. Ἀλλὰ μὲ τὴν εὐκαιρίαν θὰ ἤθελα νὰ ἐπισημάνω τὸ θλιβερώτατον γεγονὸς τῆς ἀδιαφορίας τῶν σημερινῶν μας ταγῶν διὰ τὸ κόσμημα αὐτὸ τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, τὴν μεγαλυτέραν μετὰ τὸ 1821, ὅπως καὶ ἄλλοτε ἔχω τονίσει, ἐποποιΐαν τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ, τὸν Μακεδονικὸν Ἀγῶνα. Ἀδιαφορίας ἀκόμη καὶ αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐναβρύνονται συχνάκις πλειοδοτοῦντες εἰς ἐθνικοπατριωτικοὺς λόγους.

Πράγματι, ἐφέτος συνεπληρώθησαν 100 χρόνια ἀπὸ τῆς θυσίας τοῦ Παύλου Μελᾶ. Θὰ ἐπερίμενε λοιπὸν κανεὶς ἡ ἐπέτειος αὐτὴ νὰ λάβῃ τὸν χαρακτῆρα πανεθνικοῦ ἑορτασμοῦ. Καθολικοῦ, μὲ σχετικὰς ὁμιλίας καὶ εἰς τὰ Σχολεῖα, κλπ. Διὰ νὰ διδάσκωνται οἱ νέοι καὶ νὰ μὴ λησμονῆται ἡ ἐθνική μας Ἱστορία∙ καὶ διὰ νὰ τιμηθοῦν κυρίως οἱ γηγενεῖς, οἱ ἀφανεῖς αὐτόχθονες Μακεδόνες, οἱ ὁποῖοι μὲ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θυσίας των, βοηθούμενοι βεβαίως καὶ ἀπὸ εὐαρίθμους ἐθελοντὰς ἐκ τῆς ἐλευθέρας (π.χ. Μάνης), ἀλλὰ καὶ δούλης τότε Πατρίδος (π.χ. Κρήτης), ἀπήλλαξαν τὸν ἐθνικόν των χῶρον ἀπὸ τὰς κακουργίας βουλγαρικῶν συμμοριῶν καὶ προητοίμασαν ἔτσι τὴν ἐθνικήν του, δυστυχῶς ὄχι ὁλοκλήρου, ἀλλὰ κατὰ τὸ μεγαλύτερον μέρος, ἀπελευθέρωσιν μὲ τοὺς ἐν συνεχείᾳ βαλκανικοὺς πολέμους.

Ἀλλὰ ἡ Πολιτεία εἰς τὸ σημεῖον αὐτὸ ὠλιγώρησε ! Ὅπως ἄλλωστε συμπεριεφέρθη καὶ πρὸ ὀλίγων ἐτῶν, μὲ τὴν εὐκαιρίαν τῆς ὑπὸ τὸ ὄνομα «Καποδίστριας» διοικητικῆς ἀναδιοργανώσεως, ὁπότε καὶ παρέλειψε νὰ ὀνομάσῃ «Παῦλον Μελᾶν» τὸν Δῆμον εἰς τὸν ὁποῖον ὑπήχθη ὁ μὲ τὸ ὄνομα αὐτὸ οἰκισμὸς, ὅπου ἐθυσιάσθη ὁ πολύκλαυστος ἥρως. Πρᾶγμα τὸ ὁποῖον ὤφειλεν ἡ Πολιτεία νὰ πράξῃ διὰ πολλοὺς λόγους, ἰδίως κατὰ τοὺς σημερινοὺς σκοτεινοὺς καιροὺς ὠργανωμένης καὶ συστηματικῆς πλαστογραφήσεως τῆς Ἱστορίας, ἀκόμη καὶ ἀπὸ ἐγχωρίους κονδυλοφόρους, ὡς καὶ ἀπροσχηματίστως εὐθείας ἐπιβουλῆς εἰς βάρος καὶ αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος.

Τὴν ὑπόχρεων Πολιτείαν ἀνεπλήρωσεν ὅμως τώρα εἰς τὸ καθῆκον της ἡ ἰδιωτική, ὅπως πάντοτε, πρωτοβουλία. Πράγματι, ἀρκετὰ σωματεῖα ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα μὲ ὁμιλίας καὶ ἄλλας ἐκδηλώσεις ἑορτάζουν τὴν ἐπέτειον. Ἔτσι καὶ ἡ φιλόπατρις Ὁμοσπονδία Δυτικομακεδονικῶν Σωματείων Ἀθηνῶν, προερχομένη εἰς ἀναλόγους κατ' ἔτος διὰ τὸν Μακεδονικὸν Ἀγῶνα ἐκδηλώσεις, ὠργάνωσεν αὐτὴ ἐφέτος τὸν οἱονεὶ ἐπίσημον ἑορτασμὸν τῆς ἀνωτέρω 100 ετίας, μὲ πρόγραμμα Ἀρχιερατικὸν Μνημόσυνον εἰς τὴν Μητρόπολιν Ἀθηνῶν, μετὰ τὴν θείαν λειτουργίαν, τὴν παρελθοῦσαν Κυριακὴν 10^ην τρέχοντος, ἀκολούθως κατάθεσιν στεφάνων εἰς τὸ Μνημεῖον τοῦ Ἀγνώστου Στρατιώτου καὶ τέλος ὁμιλίαν τοῦ Κυρίου Ἰωάννου Μαζαράκη-Αἰνιᾶνος, Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Ἱστορικῆς καὶ Ἐθνολογικῆς Ἑταιρείας τῆς Ἑλλάδος, εἰς τὴν Μεγάλην Αἴθουσαν αὐτῆς (Παλαιὰν Βουλήν), μὲ θέμα «Ὁ Μακεδονικὸς Ἀγώνας καὶ ὁ Παῦλος Μελᾶς».

Δὲν θὰ ἀξιολογήσω, οὔτε θὰ χαρακτηρίσω τὴν καθολικὴν ἀπουσίαν ἀπὸ τὰς οἱονεὶ ἐπισήμους αὐτὰς ἐκδηλώσεις τῶν ταγῶν τοῦ πολιτικοῦ μας κόσμου ( κεντρικῆς πολιτικῆς σκηνῆς καὶ τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως ), ἀλλὰ καὶ τῆς ἡγεσίας τῶν Στρατιωτικῶν καὶ ἄλλων δημοσίων Ἀρχῶν. Μερικοὶ μόνον τῶν ὁποίων ἐθεώρησαν ἀρκετὸν νὰ ἀποστείλουν ἐκπροσώπους των, ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο περὶ μιᾶς βαρετῆς ὑποχρεώσεως ... Διότι ἀρκεῖ ἡ ἐπισήμανσις τοῦ γεγονότος τῆς ἀπουσίας, τὸ ὁποῖον ἄλλωστε ὁ καθεὶς δύναται νὰ ἀξιολογήσῃ καὶ χαρακτηρίσῃ προσηκόντως. Περιορίζομαι λοιπὸν εἰς ξηρὰ μόνον γεγονότα. Ἔτσι καὶ προκειμένου περὶ τῆς Ἐκκλησίας θὰ περιορισθῶ εἰς ξηρὸν γεγονὸς ἀνοικείου ἐπὶ τοῦ προκειμένου συμπεριφορᾶς της, συγκεκριμένως εἰς ἀθέτησιν ἀναληφθείσης ὑποχρεώσεώς της. Καὶ ὄχι μόνον.

Διότι, ἐνῷ τὸ Ἀρχιερατικὸν Μνημόσυνον εἶχε συμφωνηθῆ, νὰ γίνῃ εἰς τὴν Μητρόπολιν Ἀθηνῶν ἤδη ἀπὸ τοῦ παρελθόντος Ἰουνίου, ὡς μὲ ἐβεβαίωσαν οἱ ἁρμόδιοι τῆς ὀργανωτρίας Ὁμοσπονδίας, μόνον ἐσχάτως, ὅταν προσῆλθον εἰς τὴν Μητρόπολιν ἁπλῶς πρὸς ὑπόμνησιν τῆς δεσμεύσεως, ἐδηλώθη εἰς αὐτούς, ὅτι ἡ Μητρόπολις εἶχεν ἄλλας ὑποχρεώσεις τὴν Κυριακὴν αὐτὴν καὶ τοὺς παρέπεμψαν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος εἰς Πλάκαν. Ὅπου καὶ ἔγινε τὸ Μνημόσυνον, ἐνῷ, μὴ καταστάσης δυνατῆς τῆς ἐγκαίρου ἐνημερώσεως πάντων, ὁ κόσμος προσήρχετο εἰς τὴν Μητρόπολιν, τὴν ὁποίαν ὥριζον αἱ ἔχουσαι ἀποσταλῆ προσκλήσεις, ἀλλὰ καὶ τὴν ὁποίαν ἐπίσης ἐμνημόνευον καὶ ὅσαι ἐφημερίδες τῆς Κυριακῆς αὐτῆς (10.10.2004) ἐδημοσίευον τὴν σχετικὴν πληροφορίαν ! Ποῖαι δὲ ἦσαν αἱ ἄλλαι «ὑποχρεώσεις» τῆς Μητροπόλεως ; Μά, ἡ ἐνθρονιστήριος τελετουργία τοῦ νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου Νεαπόλεως Θεσσαλονίκης ! Δηλαδἠ, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἔκρινεν, ὅτι ἔναντι τῆς ἐθνικῆς ἐπετείου τῶν 100 χρόνων τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος καὶ τοῦ σχετικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Μνημοσύνου προηγεῖται ἡ ἐνθρονιστήριος τελετὴ ἑνὸς νεοεκλεγέντος Μητροπολίτου ! Ἡ ὁποία ἐπὶ τέλους θὰ ἠμποροῦσε νὰ γίνῃ μετὰ τὸ Μνημόσυνον, μὲ καθυστέρησιν τὴν μόλις δεκαπεντάλεπτον περίπου διάρκειαν αὐτοῦ, ἢ ἔστω κατ' ἄλλην ἡμέραν ! Ἀκριβῶς λόγῳ τῆς δυνατότητος αὐτῆς φαίνεται, ὅτι πρόσχημα μόνον ἐχρησιμοποιήθη καὶ τὸ ἀληθῶς ἐθελόμενον ὑπῆρξεν ὁ ἐξοστρακισμὸς τοῦ Μνημοσύνου ἐκ τῆς Μητροπόλεως ! Ἔτσι ὁ Ἀρχιεπίσκοπος παντελῶς ἀδικαιολογήτως καὶ ἠθέτησεν ἀναληφθεῖσαν δέσμευσιν τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὑπεβάθμισε τὸ ἐθνικὸν γεγονὸς μὲ τὸν ἐν λόγῳ ἐξοστρακισμόν του. Ἀλλὰ καὶ ἀπουσίασε προσωπικῶς ἐκ τοῦ Μνημοσύνου.

Ἄλλωστε δὲν εἶναι ἡ πρώτη φορά ! Διότι καὶ κατὰ τὸν ὀργανωθέντα ὑπὸ τῆς Νομαρχίας Ἀθηνῶν τὴν 19^ην Σεπτεμβρίου 2004 ἐπίσημον ἑορτασμὸν τῆς «Ἡμέρας Ἐθνικῆς Μνήμης τῆς Γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ τὸ Τουρκικὸν Κράτος», μολονότι τὸ ἐπίσημον πρόγραμμα προέβλεπεν Ἀρχιερατικὴν Δοξολογίαν-Δέησιν εἰς τὴν Μητρόπολιν Ἀθηνῶν, χοροστατοῦντος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Κυρίου Χριστοδούλου, καὶ αὐτὴ ἡ θρησκευτικὴ τελετὴ ἐξωστρακίσθη ἐκτὸς τῆς Μητροπόλεως καὶ ἔγινεν ὑπαιθρίως ἔμπροσθεν τοῦ ἀνδριάντος τοῦ ἀειμνήστου ἐθνομάρτυρος Μητροπολίτου Σμύρνης Χρυσοστόμου, καὶ ἐκ τῆς τελετῆς ἀπουσίασεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ! Ὅπως ἀπουσιάζει κατ' ἔτος συστηματικῶς ἀπὸ ὅλας τὰς σχετικὰς ἐθνικοῦ χαρακτῆρος θρησκευτικὰς ἐκδηλώσεις, ὡς τῶν ἐπετείων ὄχι μόνον τοῦ Μακεδονικοῦ Ἀγῶνος, ἀλλὰ καὶ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος, ἐνάρξεως τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνος, τῆς Μάχης τῆς Κρήτης, ἀπελευθερώσεως τῶν Νήσων τοῦ Ἀνατολικοῦ Αἰγαίου, καὶ εἴ τινος ἄλλης. Ἔτσι εὐλόγως ἀνακαλοῦνται εἰς τὴν μνήμην μας προηγούμενοι προκαθήμενοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὁποῖοι, ἀκόμη καὶ ὅταν ἡ ἐπίσημος Πολιτεία καὶ ὁ πολιτικὸς ἐν γένει κόσμος δι' εὐνοήτους λόγους διαφυλάξεως τῶν διεθνῶν σχέσεων τῆς χώρας ἠμποδίζετο εἰς ἐπίδειξιν ἐνεργοῦ ρόλου, ὄχι μόνον δὲν ἀπεῖχον παρομοίων ἐκδηλώσεων, ἀλλὰ καὶ ἡγοῦντο Πανελληνίων Ἐπιτροπῶν, ὅπως τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ ἢ τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνος...

Κύριε Διευθυντά, μὲ βαθυτάτην ὀδύνην σημειώνω τὰ ἀνωτέρω. Μὲ καμμίαν διάθεσιν σκανδαλισμοῦ ἢ κριτικῆς οἱουδήποτε. Ξηρὰ γεγονότα μόνον ἐκθέτω. Δι' αὐτὸ καὶ δὲν προέρχομαι εἰς ἀξιολόγησιν τῆς ἀνωτέρω τακτικῆς (πράξεων καὶ παραλείψεων) πολιτικῶν μας ταγῶν καὶ τοῦ προκαθημένου τῆς Ἐκκλησίας μας, ὡς καὶ τῶν σκοπιμοτήτων, αἱ ὁποῖαι δι' αὐτῆς, ἀνεξαρτήτως ἐὰν συνειδητῶς ἢ ὄχι, ὑπηρετοῦνται. Μόνη μου μέριμνα ἁπλῶς ἡ ὑπηρέτησις τῆς ἀληθείας, ἡ ὁποία καὶ μόνον σώζει, ἰδίως εἰς ἐποχὰς ἐθνικῆς παρακμῆς, ὅπως ἡ σημερινή. Καὶ φυσικὰ πρὸς ὑπόμνησιν, ὅτι οἱ πάντες πρέπει νὰ συνταιριάζουμε τὰς πράξεις μὲ τοὺς λόγους μας. Διὰ νὰ μὴ ἀναδεικνύουν οἱ τελευταῖοι διάτρητον καὶ ὑποκριτικὸν τὸ θλιβερόν των προσωπεῖον.

 

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμήν,

.........Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

 

< Ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ΕΣΤΙΑΝ τῆς Δευτέρας 18^ης.10.2004, σελ.10 >