·        Ἡ Κύπρος μας. Σημερινὴ πραγματικότης καὶ μέλλον.

 

Ἡ Κύπρος μας, ὡς ἀδιατίμητον συστατικὸν στοιχεῖον τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀπετέλεσε πάντοτε καὶ ἀποτελεῖ ἕνα ἀπὸ τὰ κυρίαρχα θέματα ἐθνικοῦ προβληματισμοῦ καὶ ἀνησυχιῶν εἰς τὰς σκέψεις τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη.

Δι’ αὐτὸ καὶ ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας, εἰς τὰ διάφορα μηνύματά του πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν, καὶ βεβαίως πάντοτε κατὰ τὰς συναντήσεις του μὲ ξένους ἐπισήμους ( Ἀρχηγοὺς ξένων κρατῶν, Πρωθυπουργούς, Ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν, κλπ.), ἀνεφέρετο μὲ ζέσιν εἰς τὸ Κυπριακόν, ὑπεραμυνόμενος τῶν ἐπ’ αὐτοῦ ἀκαταμαχήτων ἑλληνικῶν θέσεων.

 Ἀλλὰ καὶ ἀκολούθως συνέχισε, εἰς κάθε εὐκαιρίαν κατὰ διαφόρους παρεμβάσεις του, νὰ ἀναφέρεται ἐνθέρμως πάντοτε εἰς τὸ Κυπριακόν.

Ἀπὸ τὰς τελευταίας αὐτὰς δημοσίας ἐκδηλώσεις του, καταχωρίζεται ἐν συνεχείᾳ χαιρετισμός, τὸν ὁποῖον, προσκληθείς, ἀπηύθυνεν εἰς διημερίδα, ἡ ὁποία ἔγινεν εὶς τὴν Λευκωσίαν τὴν 5^ην καὶ 6^ην Μαρτίου 1994 μὲ θέμα : «Κυπριακὸς Ἑλληνισμός, σημερινὴ πραγματικότητα καὶ μέλλον». Περιέχεται εἰς τὰς σελίδας 41 καὶ ἑπ. τοῦ ὁμοτίτλου τόμου τῶν Πρακτικῶν τοῦ Συνεδρίου, ἐκδοθέντος ὑπὸ τοῦ ἐκ τῶν ὀργανωτῶν του Συντονιστικοῦ Κέντρου Ἑλληνισμοῦ (Ἀθήνα, 1999).

ΠΡΟΣ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΜΕ ΘΕΜΑ

 (Λευκωσία, 5^η καὶ 6^η Μαρτίου 1994)

Μακαριώτατε,

 

Μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ καὶ συγκίνησι ἀνταποκρίνομαι εἰς τὴν πρόσκλησι τοῦ Συντονιστικοῦ Κέντρου Ἑλληνισμοῦ, ὅπως ἀπευθύνω χαιρετισμὸν εἰς τὸ ὑπ’ αὐτοῦ διοργανούμενον, εἰς τὴν πρωτεύουσαν τῆς μαρτυρικῆς μας Κύπρου Λευκωσίαν, μὲ τὴν συνεργασία τῶν Συνδέσμων Ἀγωνιστῶν Ε.Ο.Κ.Α. (1955-1959), ἐπιστημονικὸν συνέδριον, μὲ θέμα «Κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς, σημερινὴ πραγματικότητα καὶ μέλλον», τὸ τελοῦν ὑπὸ τὴν τιμητικὴν προεδρίαν Σας.

 

Ἀνταποκρίνομαι, τὸ μὲν εἰς ἀναγνώρισιν τοῦ ἐπιτελουμένου ὑπὸ τοῦ νεοπαγοῦς Συντονιστικοῦ Κέντρου Ἑλληνισμοῦ ἔργου, τὸ δὲ εἰς ἀπόδοσιν τῆς ὀφειλομένης ὑψίστης τιμῆς πρὸς τοὺς ἥρωας ἀγωνιστὰς τῆς θρυλικῆς Ε.Ο.Κ.Α. Καὶ κυρίως, διότι τὸ θέμα τοῦ συνεδρίου Σας ἔχει, καὶ πρέπει νὰ ἔχῃ, πρωτεύουσα θέσι στὶς σκέψεις καὶ τὶς συνειδήσεις ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὅπου τῆς γῆς.

 

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας,

Κυρίες καὶ Κύριοι Σύνεδροι,

 

Ἡ ἐπίγνωσις τῆς σημερινῆς κυπριακῆς πραγματικότητος, διὰ νὰ μὴ στερῆται τῆς ἀξιουμένης στοιχειώδους διανοητικῆς ἐντιμότητος, ἔχει πρωτίστως ἀνάγκη τῆς θεμελιωδεστέρας ὅλων τῶν ἀρετῶν, τῆς ἀληθείας !  Διότι μόνον αὐτή, ἡ ἀλήθεια, ἠμπορεῖ νὰ ἀνιχνεύσῃ τὰ αἴτια τοῦ παρόντος καί, συνακολούθως, μὲ βάσι τὴν συγκομιζομένη ἐμπειρία, νὰ προδιαγράψῃ τὰ δέοντα βήματα τοῦ μέλλοντος.

 

Δὲν θὰ φεισθῶ λοιπὸν τῆς ἀληθείας. Διευκολύνομαι πρὸς τοῦτο καὶ ἀπὸ τὴν ἀρετὴν τῆς παρρησίας, τὴν ὁποίαν ἐφύτευσε μέσα μου ἡ Μακεδονική, ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς μακαρίτισσας μητέρας μου, καταγωγή.  Ἀφοῦ, κατὰ τὸ ὑπὸ τοῦ Πλουτάρχου παραδιδόμενον καὶ εἰς τὸν Βασιλέα τῆς Μακεδονίας Φίλιππον τὸν Β΄,  τὸν πατέρα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ ἑνωτὴν τῶν Ἑλλήνων, ἀποδιδόμενον «σκαιοὺς φύσει καὶ ἀγροίκους εἶναι Μακεδόνας καὶ τὴν σκάφην σκάφην λέγοντας» !  Τὴν σκάφη, λοιπὸν, σκάφη θὰ σᾶς εἰπῶ, δὲν θὰ κρύψω καὶ δὲν θὰ ὡραιοποιήσω τίποτε !

 

Δύο στοιχεῖα συνθέτουν τὴν σημερινὴν κυπριακὴν πραγματικότητα : τὸ ἕνα εἶναι τὸ ἀνὰ τὶς χιλιετηρίδες ἀδούλωτο ἑλληνικὸ φρόνημα τοῦ κυπριακοῦ λαοῦ.  Τὸ ὁποῖο καὶ διετρανώθη μὲ τρόπον περίλαμπρο καὶ ἐπὶ τῶν ἠμερῶν μας, μὲ τὸν θρυλικὸν ἀγῶνα τῶν ἡρωϊκῶν καὶ ἀηττήτων παιδιῶν τῆς Ε.Ο.Κ.Α., ὑπὸ τὴν χαλυβδίνη ἡγεσία καὶ τὸ θαυμαστὸ ὀργανωτικὸ πνεῦμα τῶν ἀειμνήστων Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου καὶ Στρατηγοῦ Γεωργίου Γρίβα-Διγενῆ. Ἀγῶνα, ποὺ μὲ τὴν ἀσημαντότητα μὲν καὶ πενιχρότητα τῶν διατιθεμένων ὑλικῶν μέσων, ἀλλὰ καὶ τὸ μεγαλειῶδες πύρωμα τῆς ἑλληνικῆς καρδιᾶς τῶν ἀγωνιζομένων ἐναντίον τοῦ ἰσχυροτέρου καὶ κυνικωτέρου ἀποικιοκρατικοῦ δυνάστου, προεκάλεσε τὸν παγκόσμιο θαυμασμό.

 

Ἀγῶνα, ὅμως, ὁ ὁποῖος συγχρόνως ἀπεκάλυψε καὶ τὴν τραγικὴ ἀδυναμία τοῦ ἑλλαδικοῦ χώρου, τὶς ἀξιοθρήνητες ἀνεπάρκειες, πολιτική, διπλωμaτική, πνευματική, ποὺ μαστίζουν χρονίως τὸ ἑλλαδικό μας Κράτος. Τὸ ὁποῖο καὶ ἔτσι ἤχθη εἰς τὶς ἀξιοθρήνητες συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου καὶ ἐπειθανάγκασε τοὺς ἀδελφούς μας Κυπρίους, οἱ ὁποῖοι μόνον διὰ τὴν ἐλευθερίαν τους καὶ τὴν ἀπόκτησι τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιαθέσεως, μὲ μοναδικὸν ὅραμα τὴν Ἕνωσι μὲ τὴν μητέρα Ἑλλάδα, ἠγωνίζοντο, νὰ ὑποταχθοῦν εἰς ἐπίφασιν ἐλευθερίας : ἐσωτερικῶς, μὲ καταφώρως ἀπαράδεκτες δεσμεύσεις, ἀπορρέουσες ἀπὸ ἐπιβληθὲν Σύνταγμα, μὴ δυνάμενον ἐξ ὑπαρχῆς νὰ λειτουργήσῃ∙ ἐξωτερικῶς, μὲ τὴν ἐπιβληθεῖσα ἀπάρνησι ἐσαεὶ τοῦ δικαιώματος τῆς αὐτοδιαθέσεως, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίθετη πρὸς κάθε ἔννοια ἐθνικῆς κυριαρχίας καὶ διεθνοῦς δικαίου παρουσία ξένων στρατιωτικῶν βάσεων, τοῦ μέχρι τότε ἀποικιακοῦ δυνάστου, ἐπὶ ἐδάφους ἀνεξαρτήτου Πολιτείας ...

 

Καὶ νὰ μὴ ξεχνοῦμε : οἱ συμφωνίες αὐτὲς ἔδωσαν καὶ δίνουν, ἀκόμη καὶ σήμερα, τὸ νομικὸ πρόσχημα εἰς μὲν τὴν Τουρκίαν, μὲ τὴν ἐπίκλησι τῆς ἰδιότητός της ὡς ἐγγυητρίας δυνάμεως, γιὰ τὴν πραγματοποίησι τῆς, ἀνέκαθεν σχεδιαζομένης ἀπὸ αὐτὴν καὶ τὸ 1974 τελικῶς ἐπιτευχθείσης, εἰσβολῆς καὶ τὴν ἔκτοτε κατοχὴ τοῦ 40 % περίπου τοῦ Κυπριακοῦ ἐδάφους. Ἐνῷ ἡ αὐτὴ ἰδιότης τῆς Ἑλλάδος, ὡς ἐγγυητρίας ἐπίσης δυνάμεως, ἀφέθη ἀνενέργητος, διότι τότε, μὲ τὴν εἰσβολήν, ἐπισήμως ... ἐνεθυμήθημεν (!), ἐμεῖς οἱ Ἑλλαδικοί, ὅτι λόγῳ ἀποστάσεως ἀδυνατοῦμε νὰ προστρέξουμε εἰς βοήθειαν τῶν ἀδελφῶν μας Κυπρίων ! ... Εἰς δὲ τὴν διεθνῆ κοινότητα, οἱ ἴδιες συμφωνίες ἔδωσαν καὶ δίνουν τὸ νομικὸ πρόσχημα τῆς ἐπιδεικνυομένης ἀδιαφορίας καὶ ἀναλγησίας της ἐνώπιον τοῦ Κυπριακοῦ δράματος ...

 

Καὶ ἔτσι μὲν προβάλλει ἡ σημερινὴ πραγματικότης.

 

Παρὰ ὅμως τὴν τραγικότητά της, φρονῶ ἀδιστάκτως, ὅτι μὲ τὴν εὐθεῖα ἐνατένισί της καὶ εἰλικρινῆ ἄντλησι τῶν ἐξ αὐτῆς διδαγμάτων ἠμποροῦμε, ἐὰν θέλουμε, νὰ διασφαλίσουμε εὐτυχέστερο ὄντως μέλλον γιὰ τὸν Κυπριακὸν Ἑλληνισμόν.

Δύο καὶ πάλιν στοιχεῖα προβάλλουν πρὸς τοῦτο καθοριστικά : τὸ ἕνα ἀρνητικό∙ μόνον ἡ καθαρὴ καὶ κατηγορηματικὴ ἄρνησίς μας νὰ ὑποκύψουμε εἰς τὶς παρασκευαζόμενες νέες δῆθεν λύσεις, ὁμοσπονδιακοῦ ἢ συνομοσπονδιακοῦ ἢ παραπλησίου τύπου, ἡ ἐγκατάλειψις κάθε δῆθεν ρεαλιστικῆς νοοτροπίας καὶ τάσεως πρὸς συνθηκολόγησι, θὰ μᾶς διαφυλάξῃ ἀπὸ νέες ἐθνικὲς συμφορές, οὐσιαστικῶς ἀπὸ τὴν ὁλοκληρωτικὴ ἀπώλεια τῆς Κύπρου. Καὶ πρὸς ἀποφυγὴ τέτοιου ἀπευκταίου εἶναι ἄμεσος ἡ ἀνάγκη ἐνεργοποιήσεως ἀπὸ μέρους τῆς Ἑλλάδος τοῦ ἐγγυητικοῦ της ρόλου : ἐφ’ ὅσον τουρκικὰ στρατεύματα κατοχῆς εὑρίσκονται στὴν Κύπρο, ἡ παρουσία σ’ αὐτὴν καὶ ἑλληνικῶν στρατευμάτων δὲν ἀνταποκρίνεται μόνον σὲ στοιχειώδη λογικὴ ἀκολουθία∙ διότι ἀποτελεῖ καὶ διεθνῆ ὑποχρέωσι τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐγγυητρίας δυνάμεως, γιὰ τὴν προστασία τοῦ διαρκῶς ἀπειλουμένου Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τὸ «Κυπριακὸ» εἶναι ἀποκλειστικῶς πρόβλημα ξένης εἰσβολῆς καὶ κατοχῆς τμήματος ἐδάφους κυριάρχου Πολιτείας.

 

Τὸ ἄλλο, τὸ θετικό, στοιχεῖο εἶναι : ἡ διαφύλαξις τῆς Κυπριακῆς  ἑλληνικότητος.  Καὶ ἀπὸ τῆς ἀπόψεως αὐτῆς εἶναι ἀξία κάθε ἐπαίνου ἡ πρόσφατος ἀπόφασις τῆς σημερινῆς πολιτικῆς ἡγεσίας τῆς Κύπρου, ὅπως καθιερώσει καὶ ἐπισήμως τὴν ἑλληνικὴν ὡς γλῶσσαν τῆς Δημοκρατίας.

 

Πρὸ παντός, ὅμως, αὐτὴν τὴν ἑλληνικότητα δὲν τὴν ὑπαγορεύουν μόνον χιλιετηρίδες πολλὲς ἑλληνικοῦ κυπρακοῦ βίου. Τὸ φρόνημα τοῦ ἀδαμάστου Κυπριακοῦ λαοῦ πρωτίστως εἶναι ἐκεῖνο, ποὺ ἐγγυᾶται σήμερα τὸ μέλλον τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ὁ ὁποῖος ἐκεῖ, εἰς τὶς ἀνατολικὲς ἀκρώρειες, ὅπου ἱστορικὲς συγκυρίες περιώρισαν τὸν Ἑλληνισμό, βροντοφωνάζει καθημερινῶς, ὡς περιούσιο τμῆμα του, μὲ τὸν βίο καὶ τὰ ἔργα του, τὴν ἀναπαλλοτρίωτη καὶ ἀδιαίρετη ἑλληνικότητά του.

Σκύβω καὶ φιλῶ τὴν Ἱερὴ Κυπριακὴ γῆ.

 Καὶ προσκυνῶ τὰ πάθη τοῦ ἀδαμάστου λαοῦ της.

«Θαρσεῖν χρή, τἀχ’ αὔριον ἔσσετ’ ἄμεινον !» ...

 

Εὔχομαι κάθε ἐπιτυχία στὸ συνέδριό Σας.

 

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης