ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ

ΜΙΑΣ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

 

Ὁ ἐνταφιασμὸς τῆς Κύπρου μὲ τὸ Σχέδιον

τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν.

 

Ὑπὸ

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

 -----

Τὸ παρὸν ἄρθρον ἐδημοσιεύθη εἰς τὴν ἀπογευματινὴν ἐφημερίδα τῶν Ἀθηνῶν «ΕΣΤΙΑ», εἰς ἕνδεκα συνεχείας, ἀπὸ 17^ης ἑως καὶ 31^ης Δεκεμβρίου 2002, ὡς καὶ εἰς τὸ ἑβδομαδιαῖον περιοδικὸν «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ», τεῦχος 1350 τῆς 20ῆς Δεκεμβρίου 2002.

1.- Μὲ τὸ γνωστοποιηθὲν προσφάτως Σχέδιον τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν διὰ τὴν ἐπίλυσιν τοῦ Κυπριακοῦ κατεδείχθη, ἂν ἦτο ἀνάγκη γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ἡ παταγώδης ἀποτυχία τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς. Καὶ τὸ χειρότερον, παρὰ τὰ ὅσα ἀντιθέτως κατὰ καιροὺς διαλαλοῦνται, ἀποκαλύπτεται μὲ ἐνάργεια ἡ ὁλοκληρωτικὴ ἀνυποληψία τῆς Πατρίδος μας εἰς τὸν κύκλον τῶν κυρίων παραγόντων διαμορφώσεως τῆς διεθνοῦς ζωῆς καὶ τῆς πορείας τῶν διεθνῶν σχέσεων. Διότι τέτοιο Σχέδιον, μὲ περίσσειαν ἰταμότητος καὶ ρυθμίσεις κυριολεκτικῶς παράλογες καὶ ριζικῶς ἀπαράδεκτες, καὶ μάλιστα προτεινόμενον πρὸς ἀποδοχὴν ἐντὸς ἀσφυκτικῶν χρονικῶν ὁρίων, δίκην γκαγκστερικοῦ τελεσιγράφου, ἀπὸ ὄργανον τοῦ Ο.Η.Ε., τοῦ Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ ποὺ ἐπὶ 28 καὶ πλέον τώρα χρόνια ἐφησύχαζε ἐνώπιον τῆς Κυπριακῆς τραγωδίας καὶ τώρα παραδόξως τόσο βιάζεται, μαρτυρεῖ συμπεριφορὰν τὸ ἐπιεικέστερον πάτρωνος πρὸς δοῦλον ἢ ὑπηρέτην. 

2.- Δὲν σύρω ἀρὰς ἐθνικῆς μας αὐτοενοχῆς διὰ τὰ ὅσα κατ’ ἐξακολούθησιν, ἐπὶ δεκαετίες τώρα, ὡς Ἑλλὰς καὶ Ἑλληνισμὸς ὑφιστάμεθα. Ἤδη ἀπὸ τῆς ἀρχαιότητος ἡ Ἑλληνικὴ σκέψις εἶχεν ἐπισημάνει, διὰ στόματος κυρίως τῶν Σοφιστῶν, τὴν μεγάλην ἀλήθειαν, ὅτι τὸ συμφέρον καὶ ἡ δύναμις διέπουν τὴν συμπεριφορὰν ὄχι μόνον τῶν ἀτόμων, ἀλλὰ καὶ τῶν κοινωνικῶν συνόλων, συνακολούθως καὶ τὶς διακρατικὲς σχέσεις. Ὁ διάλογος Ἀθηναίων καὶ Μηλίων, ὅπως μᾶς τὸν παρέδωσεν ὁ μέγας Θουκυδίδης, ἀποτελεῖ ἴσως τἠν δραματικωτέραν ἐπὶ τοῦ προκειμένου καταγραφήν. Κάθε χώρα εὔλογον εἶναι νὰ μεριμνᾷ πρωτίστως διὰ τὰ ἰδικά της συμφέροντα καὶ μόνον εἰς τὸ πλαίσιον τοιαύτης ἐπιδιώξεως νὰ προσφέρῃ τὴν στήριξιν ἢ συναντίληψίν της εἰς ξένα συμφέροντα. Ἑπομένως, καὶ τὰ συμφέροντα μιᾶς μικρῆς χώρας, ὅσο δίκαια καὶ νόμιμα καὶ ἐὰν εἶναι, δὲν ἠμποροῦν νὰ ὑπηρετηθοῦν διὰ μονήρους ἀγῶνος καὶ αὐτοδυνάμως, ἐφ’ ὅσον βλάπτουν ἢ παρενοχλοῦν ἀποκλίνοντα συμφέροντα ἄλλης κυριαρχούσης δυνάμεως. Διότι ἐνδέχεται κάτι τέτοιο εἰς τὴν ἐσχάτην τῶν περιπτώσεων νὰ ὁδηγήσῃ εἰς ἀνωφελὲς ὁλοκαύτωμα καὶ τὴν καταστροφήν.  Ἀκριβῶς τὸ προγονικὸν αὐτὸ δίδαγμα ἠκολούθησε μὲ τόσον λαμπρὰ ἀποτελέσματα ὁ ὄντως Μέγας Ἐλευθέριος Βενιζέλος, μὲ τὴν μεγαλόπνοον πολιτικήν του συνδέσεως τῶν ἐθνικῶν μας ἐπιδιώξεων ἀπελευθερώσεως χωρῶν τοῦ ἀλυτρώτου Ἑλληνισμοῦ (Ἠπείρου, Μακεδονίας, Θράκης, νήσων τοῦ Αἰγαίου, κλπ.) μὲ τὰς εἰς τὴν γεωγραφικήν μας περιοχὴν ἐπιδιώξεις τῆς πολιτικῆς τῆς Μεγάλης Βρεταννίας.

Ὅμως μεταγενεστέρως τὸ δίδαγμα ἐλησμονήθη. Αὐτὰ ποὺ οἱ μακρυνοί μας πρόγονοι μὲ τὴν ἀνεπανάληπτη εἰς τοὺς αἰῶνας πνευματικήν τους διαύγειαν καὶ σοφίαν μᾶς ὑπέδειξαν, ἐμεῖς, δηλαδὴ
ἡ ἐπίσημος Ἑλλάς, οἱ ὑπεύθυνοι ταγοί μας, - ὄχι ὁ Ἑλληνισμός, ὄχι οἱ σκεπτόμενοι Ἕλληνες ! -,  κατὰ κανόνα τὰ παραθεωρήσαμε. Βεβαίως ὄχι οἱ ταγοί μας ἀπὸ μόνοι τους∙ διότι συνεπίκουρος ἐνεφανίζετο καὶ μία δράκα - τὰ ἴδια πάντοτε πρόσωπα ! - θορυβούσης ἀνερματίστου ψευτοδιανοήσεως, ἡ ὁποία μὲ προκατεσκευασμένες παρωπίδες καὶ διανοητικὴ ἀνεντιμότητα  ἐξεθείαζε ἀσυστόλως κάθε θέσιν καὶ ἐνέργημα τοῦ κομμουνιστικοῦ συνασπισμοῦ, ἐνῷ ἀντιθέτως κατεκεραύνωνε κάθε ἀντίμαχον σκέψιν, ποὺ ἀνεπτύσσετο εἰς τὴν παράταξιν τῶν ἐλευθέρων λαῶν.

 Ἔτσι, ἐνῷ ἐμαίνετο ὁ ψυχρὸς πόλεμος καὶ ἀδυσώπητος διεξήγετο ὁ ἀγὼν ἐπικρατήσεως μεταξὺ τοῦ ἐλευθέρου κόσμου καὶ τῆς κομμουνιστικῆς ἀπανθρωπίας, ἐμεῖς, καίτοι εἴχαμε πικρῶς ὑποστῆ τὰ φοβερὰ δεινὰ τῆς ἐνόπλου ἐπιδρομῆς της κατὰ τὴν περίοδον 1946-1949, ἀκόμη δὲ καὶ φρικῶδες παιδομάζωμα, μὲ τὴν ἁρπαγὴ ἀπὸ τὰς οἰκογενείας των 28.010 Ἑλληνοπαίδων ἡλικίας 3 ἕως 14 ἐτῶν καὶ τὴν μεταφορά τους στὶς γειτονικὲς κομμουνιστικὲς χῶρες, διὰ νὰ μεταβληθοῦν εἰς γενιτσάρους τοῦ διεθνοῦς κομμουνισμοῦ, - παιδομάζωμα, ποὺ κατεδικάσθη ἐπισήμως ἀπὸ τὴν Βαλκανικὴ Ἐπιτροπὴ τοῦ Ο.Η.Ε. ὡς κακούργημα γενοκτονίας (crime of genocide), - καὶ ἐνῷ εὑρισκόμεθα εἰς τὰς παρυφὰς τοὺ ἐλευθέρου κόσμου, ἐν τούτοις δὲν ἐδιστάζαμε νὰ ὑποσκάπτουμε τὸ ἐλεύθερο φρόνημά μας καὶ τὴν πρὸς παραφυλακήν του ἀγωνιστικήν μας διάθεσιν, μὲ τὸ νὰ φλερτάρουμε ἀνοήτως μὲ τριτοκοσμικὲς χῶρες, ἢ νὰ εὐνοοῦμε τά, κομμουνιστικῆς ἐμπνεύσεως καὶ καθοδηγήσεως, ποικιλώνυμα «κινήματα εἰρήνης», ἢ «ἀφοπλισμοῦ» καὶ νὰ ὠρυώμεθα κατὰ τῶν πυρηνικῶν ἐγκαταστάσεων, λησμονοῦντες φέρ΄ εἰπεῖν, ὅτι εἰς τὴν γειτονικήν μας Βουλγαρίαν εἶχαν ἤδη ἐγκατασταθῆ, ὑπὸ τὸ δῆθεν φιλειρηνικὸ κομμουνιστικό της καθεστώς, πέντε πυρηνικοὶ ἀντιδραστῆρες, σῳζόμενοι φυσικὰ ἀκόμη καὶ σήμερα. Καὶ αὐτὰ ἀρθρώνονταν συνήθως ἀπὸ πολιτικὸν καιροσκοπισμόν, χάριν κομματικῆς καὶ προσωπικῆς ἰδιωφελείας, σπονδὴ πρὸς καταδημαγώγησιν ἀνυπόπτων, ἀπληροφορήτων καὶ ἀφελῶν συνειδήσεων. Ὄχι βεβαίως ὅτι ἔλειψαν καὶ οἰ ὀρθῶς σκεπτόμενοι, αὐτοὶ μάλιστα πιστεύω ὅτι ἀποτελοῦσαν τὴν πλειοψηφίαν τῶν συμπατριωτῶν μας∙ ὅμως τὸ μεγάλο σφάλμα των, ἡ καταλυτικὴ παράλειψις τῶν ἐξ αὐτῶν ταγῶν, συνίστατο, ὅπως πιστεύω, εἰς τὴν θεμελιωδῶς ἐσφαλμένην τακτικήν των : τῆς ἀποϊδεολογικοποιήσεως τοῦ πολιτικοῦ των λόγου, γεγονός, ποὺ ἄφινε ἀσύδοτον τὴν δημαγωγίαν. Καὶ τὸ πρακτικὸν ἀποτέλεσμα : νὰ σωρεύεται ἡ δυσπιστία τῶν ἰσχυρῶν τοῦ ἐλευθέρου κόσμου ὡς πρὸς τὴν σταθερότητα τοῦ διεθνοῦς προσανατολισμοῦ μας καὶ συνακολούθως νὰ μεγεθύνεται ἡ ἀπροθυμία των εἰς τὴν ὑποστήριξιν καὶ συναντίληψιν ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, πρὸς ὄφελος φυσικὰ τῶν εἰς βάρος μας ἐπιβούλων.

3.- Καὶ ἐὰν αὐτὴ ἡ εἰκὼν ἀντιπροσωπεύει τὴν ἐν γένει ἐθνικήν μας πολιτικήν, εἰδικῶς ἐπὶ τοῦ Κυπριακοῦ δὲν εἶναι  ἀμέτοχοι διὰ τὴν κακὴν πορείαν του καὶ οἱ ἀδελφοί μας Κύπριοι. Εἰς ἥσσονα βεβαίως βαθμόν. Καὶ ἡ εὐθύνη  αὐτὴ βαρύνει καὶ πάλιν ὄχι τὸν Κυπριακὸν λαόν, αὐτὸς ἔδωσε θαυμαστὰ δείγματα ἀδόλου πατριωτισμοῦ καὶ ὑπερόχου ἐθελοθυσίας μὲ τὸν θρυλικὸν ἀγῶνα τῆς Ε.Ο.Κ.Α. Ἀλλὰ τὴν ἡγεσίαν του, κυρίως τὴν αἰνιγματικὴν μορφὴν τοῦ φιλοδόξου Ἀρχιεπισκόπου Μακαρίου, ὁ ὁποῖος δὲν ἐδίστασε καὶ ἐπίορκος νὰ γίνῃ ( ποῖος δὲν ἐνθυμεῖται τὸν ὅρκον τῆς Φανερωμένης : « Ἕνωσιν καὶ μόνον Ἕνωσιν !» ; ) καὶ ἀκολούθως, μετὰ τὸ εἰς βάρος του ἐγκληματικὸν πραξικόπημα τῆς χούντας τῶν Ἀθηνῶν καὶ τὴν διαφυγήν του, νὰ ζητήσῃ ἐπισήμως, ὡς Πρόεδρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἀπὸ τοῦ βήματος τοῦ Ο.Η.Ε. τὴν στρατιωτικὴν ἐπέμβασιν τῆς Τουρκίας ὡς ἐγγυητρίας δυνάμεως πρὸς ἀποκατάστασιν τῆς συνταγματικῆς τάξεως εἰς τὴν Κύπρον ! Γεγονός, τὸ ὁποῖον βεβαίως δὲν ἔπαυσαν οἱ Τοῦρκοι ἔκτοτε νὰ ἐπικαλοῦνται. Καὶ ἡ εἰδικωτέρα εὐθύνη τοῦ Μακαρίου συνίστατο ἐπίσης εἰς τοὺς ἐντονωτέρους τῶν ἑλλαδικῶν φιλοτριτοκοσμικούς του ἐλιγμούς, οἱ ὁποῖοι ἐπέσυραν τὸν χαρακτηρισμόν του ὡς «Φιντὲλ Κάστρο τῆς Μεσογείου» καὶ εὐλόγως ἐδημιουργοῦσαν ἀνησυχητικὴν ἀνασφάλειαν εἰς τὸ ὑπογάστριον τῆς Τουρκίας, χώρας μέλους τοῦ Ν.Α.Τ.Ο., ἐν ὄψει μάλιστα τῆς λεπτῆς θέσεώς της ὡς ἀμέσως συνορευούσης μὲ αὐτὴν τὴν Μητρόπολιν τοῦ κομμουνιστικοῦ συνασπισμοῦ, τὴν Σοβιετικὴν Ἕνωσιν.

Φυσικὰ ἡ παγίωσις τῆς τουρκικῆς ἀποβάσεως εἰς τὴν Κύπρον τὸν Ἰούλιον τοῦ 1974 καὶ ἡ ραγδαία διόγκωσις τοῦ κατεχομένου τμήματός της, ὥστε νὰ φθάσῃ περίπου τὰ 40 % τῆς νήσου, ὀφείλεται καὶ εἰς τὴν συντρέξασαν Ἑλλαδικὴν ἀδράνειαν, καίτοι ἡ Ἑλλὰς ὡς ἐγγυήτρια δύναμις εἶχε καθῆκον νὰ προσέλθῃ ἀρωγός. Τὴν ἀδράνειαν αὐτὴν ὁ τότε - εἶχε πλέον καταρρεύσει ἡ δικτατορία καὶ ἀποκατασταθῆ ἡ δημοκρατικὴ νομιμότης - Ἕλλην Πρωθυπουργὸς  (Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς) ἐδικαιολόγησε μὲ τὸν γνωστὸν ἀφορισμόν του, ὅτι  «ἡ Κύπρος εἶναι μακρυά» ! Ἀπεδοκίμαζεν ἔτσι οὐσιαστικῶς ὁ ἴδιος ἑαυτόν, ἀφοῦ, ἐνῷ μὲ τίς, ὑπογραφεῖσες ἀπὸ τὸν ἴδιον, συνθῆκες Ζυρίχης-Λονδίνου εἶχεν ἀναγάγει τὴν Ἑλλάδα εἰς ἐγγυήτριαν τῆς Κυπριακῆς ἀνεξαρτησίας, ὅταν ἐπέστη ἡ στιγμή, ἀνωμολογοῦσε πλέον ἐμπράκτως τὴν λόγῳ ἀποστάσεως ἀδυναμίαν τῆς Ἑλλάδος νὰ ἐκπληρώσῃ τὸν ἐγγυητικόν της ρόλον ! Γεγονὸς βεβαίως ποὺ δὲν προδίδει πολιτικὴν φρόνησιν, ἀφοῦ καὶ κατὰ τὴν ὑπογραφὴν τῶν συμφωνιῶν ἡ ἀπόστασις ἦτο φυσικὰ ἡ αὐτὴ καὶ δεδομένη, ἡ δὲ ἀναγωγὴ Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας εἰς ἐγγυητρίας δυνάμεις εὐνοοῦσε μόνον τὴν τελευταίαν, ἡ ὁποία, κατὰ τὴν προβληθεῖσαν λογικήν, λόγῳ ἐγγύτητος καὶ θὰ ἠδύνατο, μόνον αὐτή, ἑκάστοτε νὰ ἐπεμβαίνῃ ! Σφάλμα λοιπὸν κολοσσιαῖον, πρώτου μεγέθους, ἡ ἀποδοχὴ τῆς Τουρκίας ὡς ἐγγυητρίας δυνάμεως∙ διότι ἔτσι ἀπέκτησε διεθνῆ τίτλον ἐπεμβάσεως εἰς τὴν Κύπρον, ἐνῷ ἡ - ὑποτίθεται χάριν ἰσορροπίας - ἀπονομὴ τοῦ ἰδίου ρόλου καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἦτο ἄχρηστος, ὅπως ἐπισήμως πλέον διεκηρύσσετο, ὡς ἐκ τῶν πραγμάτων (τῆς ἀποστάσεως!) ἀνενεργής.- Καίτοι, βεβαίως, ἄλλοι, εἰδήμονες, διαβεβαιοῦν, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶχε τότε στρατιωτικῶς τὴν δυνατότητα δραστικῆς ἐπεμβάσεως καὶ ὁλοκληρωτικῆς συντριβῆς τῶν Τούρκων εἰσβολέων. Ὁπότε καὶ θὰ ἡσυχάζαμε, Ἑλλὰς καὶ Κύπρος, ἐπὶ ἔτη μακρὰ ἀπὸ τὸν προκλητικὸν γείτονα...

4.- Ὅμως τὰ ἑλληνικά μας ἀτοπήματα, οἱ ἄστοχες πράξεις καὶ καίριες παραλείψεις μας δὲν ὑπῆρξαν καὶ οἱ ἀποφασιστικοὶ παράγοντες τῆς κακῆς πορείας τοῦ Κυπριακοῦ καὶ τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων γενικώτερον. Αύτὸ τὸ συναίσθημα αὐτοενοχῆς μας εἶναι κυριολεκτικῶς ἀστήρικτον καὶ πρέπει νὰ ἐκλείψῃ ὁλοσχερῶς. Προωθείται ἐπιτηδείως εἰς βάρος μας καὶ ἐπιμόνως καλλιεργεῖται ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους διὰ τὸ ἰδικόν τους ἄλλοθι, πρὸς ἀπόσεισιν τῶν ἰδίων τους καιρίων εὐθυνῶν ! Οὔτε ὑπῆρξαν εὐκαιρίες, ὅπως ἐπιπολαίως λέγεται, πρὸς εὐτυχεστέραν διαμόρφωσιν τῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων, ποὺ δῆθεν τὶς ἐχάσαμε ! Διότι τὰ πάντα εἶχαν ἀπὸ μακροῦ προγραμματισθῆ ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, ἐν ὄψει τῶν ἰδικῶν τους συμφερόντων καὶ ἐπιδιώξεων εἰς τὴν γεωγραφικήν μας περιοχήν, ἀνεξαρτήτως τῶν ἰδικῶν μας ἀστοχημάτων. Π.χ. οἱ Τοῦρκοι δὲν ἐπερίμεναν τὴν πρόσκλησιν τοῦ Μακαρίου, διὰ νὰ ἐπέμβουν εἰς τὴν Κύπρον. Τὴν εἰσβολὴν εἶχαν προαποφασίσει ἀπὸ ἐτῶν καὶ συγκροτήσει ἔκτοτε τὸν πρὸς πραγματοποίησίν της ἀποβατικὸν των στόλον εἰς τὴν ἔναντι Μικρασιατικὴν παραλίαν. Ἀνέμεναν μόνον τὴν κατάλληλον συγκυρίαν καὶ τὴν συναντίληψιν εἰς τὸ ἐγχείρημά των, ἂν ὄχι καὶ τὴν στήριξιν τῶν ἰσχυρῶν, ἰδίως τῆς κυριάρχου Δυνάμεως, τῶν Η.Π.Α.

Καὶ ἡ πολιτικὴ τῶν ἰσχυρῶν εὐλόγως ὡριοθετεῖτο, ὅπως πάντοτε, ἀπὸ γεωπολιτικὰς ἐκτιμήσεις : Μεσοῦντος τοῦ ψυχροῦ πολέμου δὲν ἦτο ἀνεκτὸν ἡ Τουρκία, γειτονεύουσα  πρὸς βορρᾶν ἀμέσως μὲ τὴν Σοβιετικὴν Ἕνωσιν, νὰ ἔχῃ πρὸς νότον γείτονα, τὴν Κύπρον, ἀμφιβόλων διαθέσεων. Οὔτε ἡ Μεγάλη Βρεταννία νὰ διατηρῇ ἐφησυχάζουσα στρατιωτικὰς βάσεις εἰς τοιαύτην νῆσον. Ἐὰν ὁ Μακάριος εἶχε τὴν πολιτικὴν διορατικότητα νὰ ἐντάξῃ ἀμέσως τήν, μὲ ἑλληνοτουρκικὴν πληθυσμιακὴν σύνθεσιν, Κύπρον εἰς τὸ Ν.Α.Τ.Ο., πρᾶγμα φυσικόν, ἀφοῦ μετεῖχον εἰς αὐτὸ καὶ ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Τουρκία, ἐλλόγως πιστεύω, ὅτι ἄλλην πορείαν θὰ εἶχαν πάρει τὰ πράγματα καὶ ἡ Κυπριακὴ τραγῳδία ἀσφαλῶς θὰ ἀπεφεύγετο. Ὅπως καὶ τώρα : γεωπολιτικοὶ λόγοι ὑπαγορεύουν εἰς τοὺς ἰσχυρούς, νὰ ἐνδυναμώνουν τὰς συμμαχίας των μὲ τὶς πέριξ τῆς Ρωσίας χῶρες, ἀφοῦ αὐτή, ἀπαλλαγεῖσα τοῦ κομμουνιστικοῦ ἐφιάλτου καὶ διανύουσα τώρα ἀναγκαίως μεταβατικὴν περίοδον ἀνορθώσεως, μὲ τὸ τεράστιον ἀνθρώπινον δυναμικόν της καὶ τὶς ἀστείρευτες πλουτοπαραγωγικές της δυνατότητες, ἀποτελεῖ τὸν ἐν δυνάμει πλέον μέγαν ἐπὶ θύραις ἀνταγωνιστὴν ἐκείνων.- Ὅπως καὶ ἡ συντονισμένη στήριξις τοῦ θνησιγενοῦς κρατιδίου τῶν Σκοπίων καὶ ἡ κυνικὴ ὑποστήριξίς του ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς, καὶ ἰδίως τὰς Η.Π.Α., εἰς τὴν αὐτόφωρον ἱστορικὴν πλαστογραφίαν τῆς ἀδιστάκτου οἰκειοποιήσεως τοῦ ἀρχαιόθεν καὶ πάντοτε ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας, εἰς τοὺς ἰδίους λόγους ὀφείλεται : τῆς ἐπιθυμίας δημιουργίας ὑποτελοῦς προτεκτοράτου εἰς τὴν Βαλκανικήν, πρὸς ἱκανοποίησιν τῶν ἰδίων, ὡς ἀνωτέρω, γεωπολιτικῶν ἐπιδιώξεων...

Γ΄.-  ΤΟ  ΤΕΡΑΤΩΔΕΣ ΣΧΕΔΙΟΝ  

5.- Μὲ ὁποιανδήποτε ὅμως εὐρύτητα καὶ ἂν καθοραθοῦν τὰ γεωπολιτικὰ εἰς τὴν περιοχήν μας συμφέροντα τῶν ἰσχυρῶν, ἰδίως τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Βορείου Ἀμερικῆς καὶ τῆς Μεγάλης Βρεταννίας, τίποτε δὲν ἠμπορεῖ νὰ αἰτιολογήσῃ, πολὺ δὲ ὀλιγώτερον νὰ δικαιολογήσῃ, τὸν ὁλοκληρωτικὸν καὶ ὁριστικὸν ἐνταφιασμὸν τῆς μαρτυρικῆς Κύπρου, τὴν ὁποίαν ἀπεργάζεται καὶ εἰς τὴν ὁποίαν μὲ μαθηματικὴν ἀκρίβειαν ὁδηγεῖ τὸ προτεινόμενον Σχέδιον τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν, ἐὰν τελικῶς, παρὰ πᾶσαν λογικήν, γίνῃ ἀποδεκτόν.

6.-  Πρόκειται ἀληθινὰ περὶ τερατουργήματος. Φέρεται, ὅτι προέρχεται ἀπὸ ὄργανον τοῦ Ο.Η.Ε., εἰς τὴν πραγματικότητα ὅμως εἶναι προϊὸν ἀγγλοαμερικανικῆς κυρίως (Η.Π.Α. καὶ Μεγάλης Βρεταννίας), κατὰ τὰς τουρκικὰς ἐπιδιώξεις, ὑπαγορεύσεως∙ ἁπλῶς ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Ο.Η.Ε. έχρησιμοποιήθη ἐκδήλως εἰς ρόλον θλιβεροῦ διεκπεραιωτοῦ θελημάτων τῶν μεγάλων, πρᾶγμα ὄχι ἀσύνηθες διὰ τὰ ὄργανα τοῦ διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ ἰδίως ὑπὸ τὴν μονοκρατορίαν τῶν Η.Π.Α. μετὰ τὴν κατάρρευσιν τοῦ ἀντιπάλου δέους, τοῦ Σοβιετικοῦ συνασπισμοῦ. Καὶ ἡ ἀπόδειξις αὐτόφωρος : ἐὰν ἐπρόκειτο ὄντως περὶ Σχεδίου τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε., ἀσφαλῶς αὐτὸ θὰ ἐσέβετο τὰς ἐπανειλημμένας προηγουμένας ἀποφάσεις καὶ ψηφίσματα διαφόρων ὀργάνων τοῦ διεθνοῦς αὐτοῦ Ὀργανισμοῦ, διὰ τῶν ὁποίων ρητῶς κατεδικάζετο ἡ τουρκικὴ εἰς τὴν Κύπρον εἰσβολὴ καὶ ἐκαλεῖτο ἡ Τουρκία νὰ ἀποσύρῃ τὸν στρατόν της κατοχῆς. Ἀλλὰ αὐτὰ εἰς τὸ Σχέδιον παντελῶς ἀγνοοῦνται, ὡς νὰ μὴ ὑπῆρξαν ποτέ ! Μάλιστα διὰ τῶν ὁρισμῶν τοῦ Σχεδίου ἐμμέσως πλὴν σαφέστατα ἐξαγνίζονται ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ καὶ τὰ διεθνῆ ἀνομήματά της, ἀφοῦ ἐπὶ τῶν ἀνόμων τετελεσμένων της ὡς ἀφετηρίας οἰκοδομοῦνται αἱ προτεινόμεναι ὑπὸ τοῦ Σχεδίου δῆθεν «λύσεις». Ἀρκεῖ ἐπὶ τοῦ προκειμένου, μεταξὺ τόσων ἄλλων, ἡ ὑπόμνησις, ὅτι μὲ τὸ Σχέδιον καὶ τὰ κατεχόμενα διατηροῦνται σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τοὺςσφετεριστάς, καὶ οὔτε οἱ ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὶς ἑστίες των ἐπανέρχονται, πλὴν ἐλαχίστων (καὶ αὐτῶν τμηματικῶς καὶ εἰς μάκρος χρόνου), οὔτε οἱ περιουσίες των ἀποδίδονται, ἐνῷ ἀντιθέτως οἱ ἐξ Ἀνατολίας εἰσκομισθέντες Τοῦρκοι ἔποικοι νομιμοποιοῦνται καὶ μάλιστα ἀποκτοῦν νομίμους τίτλους ἐπὶ τῶν καταληφθεισῶν ἑλληνοκυπριακῶν περιουσιῶν! Αὐτὴ ἡ ἀδίστακτος νομιμοποίησις τῶν ἀνόμως τετελεσμένων εἶναι ἡ διασαλπιζομένη δῆθεν «δικαία» λύσις τοῦ Σχεδίου. Ἀλήθεια, ποῖος κοροϊδεύει ποῖον ; ... 

Καὶ ἀκόμη : τὸ ἀσφυκτικὸν χρονοδιάγραμμα ἀποδοχῆς τοῦ Σχεδίου συνετονίσθη ἀπολύτως μὲ τὰς χρονολογίας ἐπικειμένων ἀποφάσεων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, περὶ διευρύνσεώς της δι’εἰσδοχῆς, μεταξὺ ἄλλων, τῆς Κύπρου, ἐνδεχομένως δὲ καὶ τῆς Τουρκίας. Καὶ ἐρωτᾶται : κατὰ ποῖαν λογικὴν ὁ Διεθνὴς Ὀργανισμὸς (ὁ Ο.Η.Ε.) συντονίζει ἐν προκειμένῳ τὸ βῆμα του μὲ ἐνεργήματα περιφερειακῆς ἑνώσεως, εἰς τὴν ὁποίαν ἐλάχιστα μόνον μέλη του μετέχουν ;  Τὶ καϋμὸς τὸν ἔπιασε, ἐὰν θὰ εἰσέλθῃ καὶ πότε εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν ἡ Κύπρος ἢ ἡ Τουρκία καὶ πρὸς τὶ ἐπηρεάζεται ὑπὸ οἱοδήποτε ἐν προκειμένῳ ἐνδεχόμενον ἡ θέσπισις «λύσεως» τοῦ Κυπριακοῦ, ἐὰν ὄντως αὐτὴ πρόκειται νὰ εἶναι δικαία καὶ βιώσιμος ; ...

7.- Ἀλλὰ ἡ ἐν προκειμένῳ τερατογένεσις ἐναγωνίως ἀναζητεῖ καὶ πατρότητα !  Τὸ Σχέδιον ἐπικαλεῖται ἄλλοτε τὸ Ἑλβετικόν, ἄλλοτε τὸ Βελγικὸν  πρότυπον («μοντέλο») πολιτειακῆς συγκροτήσεως, ἀναφέρεται δὲ καὶ εἰς ρυθμίσεις τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἡ ἐπίκλησις εἶναι κίβδηλος καὶ ἀπατηλή, κανένα πρότυπον δὲν ἀκολουθεῖται εἰς τὴν ὁλότητά του καὶ μὲ συνέπειαν, τὸ δὲ εὐρωπαϊκὸν «κεκτημένον», οἱ γνωστὲς τρεῖς ἐλευθερίες κινήσεως προσώπων, ὑπηρεσιῶν καὶ κεφαλαίων ἐντὸς τῆς Κύπρου μόνον ἐν μέρει, βαθμηδὸν καὶ εἰς ἐλαχίστας ποσοστώσεις γίνονται δεκτές, ἐνῷ ρητῶς ἀποκλείεται εἰς τὸ διηνεκὲς ἡ πέραν ὡρισμένου ποσοστοῦ πλήρης ἐφαρμογή των. Θὰ πρόκειται δηλαδή, εἰσερχομένης τῆς Κύπρου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, περὶ τῆς μόνης χώρας εἰς τὴν ὁποίαν αἱ ἐν λόγῳ ἐλευθερίαι θεσμικῶς θὰ εἶναι ἀδύνατον εἰς τὴν πληρότητά των νὰ ἐφαρμιοσθοῦν ! Ἂς μὴ ἐξαπατοῦν λοιπὸν τὸν κόσμον καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ὡρισμένοι ἐκ τῶν ὑπευθύνων ταγῶν μας-ἀπολογητῶν τοῦ Σχεδίου, μὲ τὸν παραπλανητικὸν ἰσχυρισμόν, ὅτι τῆς σημερινῆς παντελοῦς ἀπουσίας τῶν ἀνωτέρω ἐλευθεριῶν εἰς τὴν κατεχομένην Κύπρον εἶναι προτιμωτέρα ἡ βαθμιαία καὶ τμηματικὴ ἔστω ἀποκατάστασίς των, διὰ συγχρόνου παρασιωπήσεως τοῦ εἰς τὸ Σχέδιον προβλεπομένου ρητοῦ ἀποκλεισμοῦ εἰς τὸ διηνεκὲς τῆς πλήρους ἀποδόσεως εἰς τὸν Κυπριακὸν λαὸν τῶν ἐν λόγῳ ἐλευθεριῶν.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι μία καὶ ἀπροσμάχητος : προηγούμενον Κράτους, συγκροτουμένου ὅπως τὸ Σχέδιον Ἀνὰν προβλέπει διὰ τὴν Κύπρον, οὔτε ὑπῆρξε ποτὲ κατὰ τὸ παρελθόν, οὔτε ὑπάρχει οὐδαμοῦ τῆς ὑφηλίου. Καὶ ἁπλῆ ἀνάγνωσις τῶν προβλέψεων τοῦ Σχεδίου πείθει περὶ τούτου ἀπολύτως. Ἰδοὺ συνοπτικὴ ἐπισκόπησίς του :

8.- Ὑπόστασις τῆς Κυπριακῆς Πολιτείας.

α) Ἡ Κυπριακὴ Πολιτεία, ὅπως καθιδρύθη τὸ 1959-1960, νομικῶς ὑφίσταται καὶ λειτουργεῖ, ὡς μέλος μάλιστα τοῦ Ο.Η.Ε., μόνη αὐτὴ ἀναγνωριζομένη διεθνῶς ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ εἰς τὸ σύνολόν του. Τὸ ὑπὸ τῆς Τουρκίας ἱδρυθὲν εἰς τὸ παρ’ αὐτῆς κατεχόμενον τμῆμα τῆς βορείου Κύπρου «τουρκοκυπριακὸν» «κράτος» παρ’ οὐδενὸς ἄλλου ἀνεγνωρίσθη παρὰ τὴν πάροδον τόσων ἐτῶν. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνάδει ἄλλωστε καὶ πρὸς τὸν διὰ τῆς Δ΄Συμβάσεως τῆς Χάγης τοῦ 1907 καθιερωθέντα θεσμὸν τῆς occupatio bellica (πολεμικῆς κατοχῆς), κατὰ τὸν ὁποῖον ἡ κυριαρχία τῆς Πολιτείας δὲν καταλύεται διὰ μόνου τοῦ πραγματικοῦ γεγονότος τῆς ξένης κατοχῆς (βλέπε σχετικῶς π.χ. τὸ ἔργον τοῦ καθηγητοῦ Γεωργίου Τενεκίδου, Δημόσιον Διεθνὲς Δίκαιον, τόμος Α΄, τμῆμα δεύτερον, Ἀθῆναι, 1966, σελ. 10).

β) Τὸ Σχέδιον δὲν διευκρινίζει τὴν ταὐτότητα τῆς διεπομένης ὑπ’αὐτοῦ Κυπριακῆς Πολιτείας. Πρόκειται περὶ τῆς ὑφισταμένης ἢδη ἢ περὶ νέας, τὸ πρῶτον συγκροτουμένης ; Ἐὰν εἶναι ἡ ὑφισταμένη Κυπριακὴ Πολιτεία, τότε οἱ ὁρισμοὶ τῶν συνθηκῶν ἱδρύσεως, ἐγγυήσεως καὶ συμμαχίας τοῦ 1960 τὴν δεσμεύουν χωρὶς ἄλλο, μέχρι τῆς, ἐνδεχομένως, καταγγελίας των∙ πρὸς τὶ λοιπὸν ἡ πρόβλεψις τοῦ Σχεδίου, ὅτι αἱ συνθῆκαι αὐταὶ θὰ ἰσχύουν καὶ θὰ ἐφαρμόζωνται mutatis mutandis (δηλαδή, ἀναλογικῶς) «εἰς τὴν νέαν κατάστασιν πραγμάτων» ; Ἐὰν πάλιν πρόκειται περὶ νέας, τὸ πρῶτον ἱδρυομένης Κυπριακῆς Πολιτείας, πρᾶγμα ποὺ ρητῶς λέγεται μὲ τὰς ἐπανειλημμένας ἀναφορὰς τοῦ Σχεδίου εἰς τὴν δι’ αὐτοῦ «ἱδρυτικὴν συμφωνίαν», καὶ ὅπως οἱ προεκτεθέντες ὁρισμοὶ του προϋποθέτουν, τότε καλούμεθα, Κύπριοι καὶ Ἕλληνες, εἰς τὸν ἐπίσημον καὶ διὰ τῆς ὑπογραφῆς μας πλέον ἐνταφιασμὸν τῆς ὑφισταμένης Κύπρου! Θὰ ἀποτολμήσουν εἰς τοιοῦτο ἀνοσιούργημα Ἕλληνες νὰ συμπράξουν ;

γ) Ἐξ ἄλλου, ἡ Κύπρος ὁρίζει τὸ Σχέδιον, εἶναι ἕνα "κοινὸ κράτος", τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖται «ἀπὸ ἕνα ἑλληνοκυπριακὸ "συστατικὸ κράτος" καὶ ἀπὸ ἕνα τουρκοκυπριακὸ "συστατικὸ κράτος"». Πρόκειται περὶ ὅρων ( «κοινὸν κράτος», «συστατικὸν κράτος») ἀγνώστων εἰς τὸ Διεθνὲς Δίκαιον, διεθνῶς διὰ πρώτην φορὰν χρησιμοποιουμένων. Καὶ ὅπως τὸ Σχέδιον διατυποῦται, τὰ ἐν λόγῳ «συστατικὰ κράτη» προϋπάρχουν καὶ «συνιστοῦν» ἀκριβῶς τώρα τὸ «κοινὸ Κράτος» τῆς Κύπρου. Δηλαδή, δι’ ὅσους γνωρίζουν ἀνάγνωσιν καὶ γραφήν, τὸ Σχέδιον ἀναγνωρίζει ἐπισήμως τὸ ἀνόμως καὶ ἐναντίον τῶν ὁρισμῶν τῆς ἀνωτέρω Δ΄ Συμβάσεως τῆς Χάγης τοῦ 1907 ἱδρυθὲν ὑπὸ τῆς κατεχούσης Τουρκίας «Τουρκοκυπριακὸν κράτος», τὸ ὁποῖον, ἐνῷ τόσα ἔτη δὲν ἔτυχε διεθνοῦς ἀναγνωρίσεως, καλοῦνται τώρα, Κύπρος καὶ Ἑλλάς, διὰ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Σχεδίου νὰ ἀναγνωρίσουν πρωτίστως αὐταὶ μὲ τὴν ὑπογραφήν των !   Χειροτέρα ἐθνικὴ ταπείνωσις διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν δὲν ὑπάρχει ! ...

δ) Ἡ Κύπρος, προβλέπει τὸ Σχέδιον, «εἶναι ἕνα ἀνεξάρτητο καὶ κυρίαρχο κράτος μὲ ἑνιαία διεθνῆ προσωπικότητα». Ἀλλὰ πρόκειται περὶ ψευδοχαρακτηρισμῶν, ἀφοῦ ἄρδην ἀνατρέπονται ἀπὸ τὶς κατ’ ἰδίαν ρυθμίσεις τοῦ Σχεδίου. Πράγματι :

Πρῶτον: Ἀνεξάρτητον εἶναι τό κράτος, τὸ ὑπαγόμενον εἰς τὰ διεθνῆ νόμιμα καὶ μὴ ἐξαρτώμενον ἐξ οὐδεμιᾶς τρίτης πολιτείας οὔτε ἀμέσως οὔτε ἐμμέσως. Ἡ ἀνεξαρτησία παρέχει εἰς τὸ κράτος τὴν εὐχέρειαν ἀσκήσεως τῶν ἁρμοδιοτήτων του κατ’ ἀποκλειστικότητα, αὐτονόμως καὶ ἐν πληρότητι∙ δηλαδὴ τὸ ἀνεξάρτητον κράτος δικαιοῦται νὰ καθορίζῃ ἐλευθέρως τὴν ἔκτασιν τῆς ἁρμοδιότητος αὐτοῦ καθ’ ὕλην (βλέπε σχετικῶς π.χ. τὸ ἀνωτέρω βιβλίον τοῦ καθηγητοῦ Γεωργίου Τενεκίδου, σελ. 34 ἑπ., 37). Τὸ Σχέδιον ὅμως ὄχι μόνον δὲν ἀναγνωρίζει εἰς τὴν Κύπρον (τὸ «κοινὸν κράτος») τὸ δικαίωμα ἐλευθέρου καθορισμοῦ τῆς ἐκτάσεως τῆς καθ’ὕλην ἁρμοδιότητός του, καὶ ἔτσι ἀναιρεῖ πρόρριζα κάθε χαρακτηρισμόν του ὡς «ἀνεξαρτήτου» κράτους, ἀλλὰ καὶ ὁρίζει ὅτι τὸ μὲν «κοινὸν κράτος» θὰ ἀσκῇ μόνον τὶς ἐξουσίες, ποὺ ὁρίζει τὸ Σύνταγμα, ἐνῷ τὰ «συστατικὰ κράτη» θὰ ἀσκοῦν κυρίαρχα ὅλες τὶς ἐξουσίες, ποὺ δὲν ἀποδίδονται ἀπὸ τὸ Σύνταγμα εἰς τὴν κυβέρνησιν τοῦ «κοινοῦ κράτους». Δηλαδή, τὸ τεκμήριον ἁρμοδιότητος θὰ ἀνήκῃ ὄχι εἰς τὸ «κοινὸν κράτος», ἀλλὰ εἰς τὰ «συστατικὰ κράτη», πρᾶγμα, ποὺ ἀποκαλύπτει, ὅτι ἐπιδιώκεται ἡ δημιουργία πολιτειακοῦ μορφώματος συνομοσπονδιακοῦ τύπου, μὲ κυρίαρχα τὰ κατ’ ἰδίαν «συστατικὰ» κράτη καὶ ἀνίσχυρον, μὲ ἐντελῶς περιωρισμένες τὶς ἁρμοδιότητές του,  τὸ «κοινὸν κράτος». Ἐπὶ πλέον, τὸ Σχέδιον προβλέπει διὰ τὸ «κοινὸν κράτος» τῆς Κύπρου δεσμεύσεις πρωτόγνωρες, μέχρι τοῦ σημείου ὥστε οἱ νόμοι του, μὴ ἔχοντες ὑπερτέραν δύναμιν ἔναντι τῶν νόμων τῶν κατ’ ἰδίαν «συστατικῶν κρατῶν», νὰ ἀνατρέπωνται νομίμως μὲ ἀντιθέτους νόμους τῶν τελευταίων αὐτῶν ! Φαντάζεσθε λοιπὸν τὶ αὐθεντία καὶ τὶ κῦρος ἐπιφυλάσσεται εἰς τὸ «κοινὸν κράτος», ἀφοῦ οὔτε τὴν ἐφαρμογὴν τῶν νόμων του, ποὺ θὰ ἐκδίδωνται εἰς τὰ πλαίσια τῶν περιωρισμένων ἁρμοδιοτήτων του, δὲν θὰ εἶναι εἰς θέσιν νὰ ἐπιβάλῃ ! Ἢ τὴν ἄλλην δέσμευσιν : νὰ διδάσκωνται ὑποχρεωτικῶς εἰς ὅλα τὰ Γυμνάσια τῆς Κύπρου καὶ οἱ δύο, καθιερούμενες ὡς ἐπίσημες, γλῶσσες τοῦ κοινοῦ κράτους, καὶ ἡ ἑλληνικὴ καὶ ἡ τουρκική ! Δηλαδὴ τό, πρὸ τῆς ἀλλοιώσεως τῆς πληθυσμιακῆς συνθέσεως τῆς Κύπρου διὰ τῆς εἰσαγωγῆς τῶν ἐποίκων, 82% τῶν Ἑλληνοκυπρίων ἐξισοῦται πρὸς τὸ 17% τῶν Τουρκοκυπρίων (τὸ ὑπόλοιπον 1% ἀναφέρεται εἰς τοὺς Μαρωνίτας) καὶ θὰ ὑποχρεοῦνται τὰ τετραπλάσια καὶ πλέον τῶν Τούρκων Ἑλληνόπουλα νὰ ἐκμανθάνουν τὴν τουρκικήν ! Ἢ τὴν ἄλλην δέσμευσιν : νὰ ἑορτάζωνται ὡς «ἐπίσημοι ἑορταὶ» εἰς ὅλην τὴν Κύπρον, δηλαδὴ ὑποχρεωτικῶς καὶ ἀπὸ τὰ 82 % τῶν Ἑλληνοκυπρίων χριστιανῶν (ὅλων ὀρθοδόξων, πλὴν ἐλαχίστων καθολικῶν) οἱ τρεῖς μουσουλμανικὲς ἑορτὲς τῆς πρώτης ἡμέρας τοῦ Ραμαζανίου (Σεκὲρ Μπαϊράμ), τῆς πρώτης ἡμέρας τοῦ Κουρμπὰν Μπαϊρὰμ καὶ τὰ γενέθλια τοῦ Μωάμεθ !  Δηλαδή, εἰδεχθὴς πολιτιστικὸς καὶ θρησκευτικὸς ἐξανδραποδισμός τῶν ἀδελφῶν μας Κυπρίων, ἐπιζητούμενος καὶ διὰ τῶν ἰδικῶν μας ὑπογραφῶν ! ...

Καὶ ἀκόμη, ἀπὸ τὶς πολυάριθμες ἄλλες ὑπονομευτικὲς τῆς ἀνεξαρτησίας παγίδες τοῦ Σχεδίου, κατ’ ἐξοχὴν μία εἶναι καθοριστική : ἡ πλήρης ἀποστρατικοποίησις τῆς Κύπρου, «κοινοῦ κράτους» καὶ «συστατικῶν κρατῶν», μὲ τὴν ρητὴν πρόβλεψιν, ὅτι «δὲν θὰ ὑπάρχουν παραστρατιωτικὰ σώματα, ἢ ἔφεδροι, ἢ στρατὸς, ἢ παραστρατιωτικὴ ἐκπαίδευσις πολιτῶν». Ἀλλά, κράτος ἀνεξάρτητον δὲν νοεῖται ὑφιστάμενον, ὅταν στερεῖται ἰδικῶν του Ἐνόπλων Δυνάμεων, δηλαδὴ τῆς δυνατότητος νὰ ὑπερασπίσῃ πρωτίστως διὰ τῶν ἰδίων του δυνάμεων τυχὸν ἀπειλουμένην τὴν ἀνεξαρτησίαν του. Γελοιογραφία τοιούτου κράτους διεθνῶς δὲν ἀπαντᾶται. Βεβαίως τὸ ἐν προκειμένῳ σκοπούμενον εἶναι προφανέστατον : νὰ ἀφοπλισθῇ ὁλοσχερῶς ἡ Κύπρος, ὥστε ἡ μελετηθεῖσα καὶ προετοιμαζομένη ἀπὸ δεκαετιῶν κατάληψίς της ἀπὸ τὴν καραδοκοῦσαν Τουρκίαν νὰ ἀποτελέσῃ ἁπλοῦν δι’ αὐτὴν περίπατον. Διότι ἡ Τουρκία διαθέτει ἤδη πικρὰν τὴν ἐμπειρίαν τῶν δυσχερειῶν τοῦ ἀποβατικοῦ ἐγχειρήματός της τοῦ Ἰουλίου 1974, παρὰ τὴν ἀνελπίστως δι’ αὐτὴν συντρέξασαν τότε ἑλλαδικὴν προδοσίαν. Ἐξ ἄλλου ἐμεσολάβησαν ἔκτοτε καὶ οἱ ἑλλαδικὲς διακηρύξεις περὶ «κοινοῦ ἀμυντικοῦ δόγματος» καὶ παραπλησίων ὡραιολογιῶν, καίτοι καὶ αὐταὶ ἐξηνεμίσθησαν ὀλίγον κατ’ ὀλίγον, ὅπως μὲ τὴν θλιβερὰν ἱστορίαν τῆς ματαιωθείσης ἐγκαταστάσεως τῶν ἀποτελεσματικῶν διὰ τὴν ἄμυναν τῆς Κύπρου πυραύλων S 300, μέχρι τῆς ἀποπομπῆς ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Ἀμύνης Γερασίμου Ἀρσένη, ποὺ εἶχε διακηρύξει τὸ ἐν λόγῳ δόγμα, ὄντως σοβαροῦ καὶ ἐκ τῶν κορυφαίων πολιτικῶν μας, ὁ ὁποῖος καὶ ἀκολούθως, πολλῶν συνεργούντων, ὠθήθη περίπου εἰς πολιτικὴν ἔκτοτε ἀφάνειαν. Ἀκριβῶς δὲ διότι ὑπάρχει τὸ ἐνδεχόμενον ἀναβιώσεως τοῦ παραδείγματός του, λαμβάνεται τώρα ἡ πρὸς ἀποτροπήν του ριζική, χάριν τῆς Τουρκίας, λύσις ὁλοκληρωτικοῦ ἀφοπλισμοῦ τῆς Κύπρου...

Ἴσως ἀντείπῃ κανείς, ὅτι ἡ ἀποστρατικοποίησις δὲν βλάπτει, ἀφοῦ, κατὰ τὰς προβλέψεις τοῦ Σχεδίου, ἡ συνθήκη ἐγγυήσεως, μὲ ἐγγυητρίας δυνάμεις τὴν Μεγάλην Βρεταννίαν, τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Τουρκίαν, θὰ καλύπτει τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα, τὴν ἀσφάλειαν καὶ τὴν συνταγματικὴν τάξιν τόσον τοῦ «κοινοῦ», ὅσον καὶ τῶν «συστατικῶν» κρατῶν.  Ὅμως τοιοῦτος ἀντίλογος δὲν εὐσταθεῖ. Διότι ἀντιθέτως, κατὰ τὰ διδάγματα τῆς ἐπιστήμης τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, τὰ ὑπὸ ἐγγύησιν δὲν εἶναι ἀνεξάρτητα κράτη, εἶναι κράτη ὑποτελῆ εἰς τὰς ἐγγυητρίας δυνάμεις, ἀφοῦ ἡ ἐγγύησις θεωρεῖται ὡς μία μορφὴ ἐν τοῖς πράγμασιν (de facto) ὑπεξουσιότητος ( βλέπε π.χ. τὸ ἀνωτέρω ἔργον τοῦ καθηγητοῦ Γεωργίου Τενεκίδου, σελ. 107 ἑπ. καὶ ἰδίᾳ 118 ἑπ.). Ἡ δὲ ὑποτέλεια προβάλλει ἀκόμη ἐντονωτέρα μὲ τὶς ρυθμίσεις τοῦ Σχεδίου, ἀφοῦ ἡ ἐγγύησις καλύπτει ὄχι μόνον τὴν ἐδαφικὴν ἀκεραιότητα, ἀλλὰ καὶ τὴν συνταγματικὴν τἀξιν, τόσον τοῦ «κοινοῦ» ὅσον καὶ τῶν «συστατικῶν» κρατῶν ! Ρύθμισις ἐπίσης πρωτοφανὴς εἰς τὸ διεθνὲς στερέωμα, ἡ ἐσωτερικὴ συνταγματικὴ τάξις ἑνὸς κράτους νὰ «παραφυλάσσεται» ἀπὸ τρίτην χώραν ! Φαντασθῆτε λοιπὸν τὴν Τουρκίαν νὰ δικαιοῦται εἰς ἐπέμβασιν, διότι κατὰ τὴν κρίσιν της παρεβιάσθη ἡ συνταγματικὴ τάξις ὄχι μόνον τῆς Κύπρου (τοῦ «κοινοῦ» κράτους), ἀλλὰ καὶ τοῦ ἑλληνοκυπριακοῦ «συστατικοῦ» κράτους ! Καὶ θαυμάσατε βαθμὸν «ἀνεξαρτησίας» ! ...

Δεύτερον : Κυρίαρχον εἶναι τὸ Κράτος, ὅταν ἡ κρατικὴ ἐξουσία, μὴ ἀπορρέουσα ἐξ ἄλλης τινὸς ἀρχῆς, ἔχει χαρακτῆρα πρωτογενῆ καὶ δὲν ὑπόκειται εἰς ἀνωτέραν τινὰ ἀρχήν, οὔτε ὑφίσταται παραλλήλως πρὸς αὐτὴν οὐδεμία ἄλλη ἐξουσία ἴση ἢ ὑπερτέρα (βλέπε π.χ. τὸ ἀνωτέρω ἔργον τοῦ καθηγητοῦ Γεωργίου Τενεκίδου, σελ. 12 ἑπ.). Ὅμως τὸ Σχέδιον  ἐπὶ τοῦ θεμελιώδους ζητήματος τῶν ἀδικημάτων κατὰ τῶν νόμων τοῦ «κοινοῦ κράτους», δηλαδὴ ἀδικημάτων κατὰ τῶν θεσμῶν, τῆς λειτουργίας καὶ αὐτῆς τῆς ὑποστάσεως τοῦ «κοινοῦ κράτους», ἀναγνωρίζει «πρωτογενῆ ποινικὴν δικαιοδοσίαν» ὄχι εἰς τὸ «κοινὸν κράτος», τοῦ ὁποίου οἱ νόμοι θὰ παραβιάζωνται, ἀλλὰ εἰς τὰ «συστατικὰ κράτη» ! Στερεῖται τοιουτοτρόπως τὸ «κοινὸν κράτος» ἀκόμη καὶ τοῦ οὐσιωδεστέρου στοιχείου τῆς κυριαρχίας ἑνὸς ἀληθινοῦ κράτους, τοῦ δικαιώματος νὰ ἐπιβάλῃ τὴν τήρησιν τῶν νόμων του, τὸ ὁποῖον καὶ ἐπιφυλάσσεται οὐσιαστικῶς εἰς τὴν δεδομένην τουρκοκυπριακὴν κακοβουλίαν. Εἶναι προφανές, ὅτι μὲ τοιαύτην ρύθμισιν τὸ Σχέδιον ἀναγνωρίζει εὐθέως τὴν κυριαρχίαν εἰς τὰ «συστατικὰ κράτη» καὶ τὴν ἀποκλείει ρητῶς ἀπὸ τὸ «κοινὸν κράτος»

Ἀλλὰ καὶ περαιτέρω : τὸ Σχέδιον ἐγκαθιστᾷ  ἀνωτέραν τῆς κρατικῆς ἐξουσίας ἀρχὴν, ἡ ὁποία καὶ τελειωτικῶς ἀποφασίζει : εἶναι τὸ Ἀνώτατον Δικαστήριον, τὸ ὁποῖον προβλέπεται, ὅτι θὰ ἐπιλύει διαφωνίες μεταξὺ τοῦ «κοινοῦ» κράτους καὶ τῶν «συστατικῶν» κρατῶν  ἢ μεταξὺ τῶν τελευταίων αὐτῶν, ὡς καὶ ὅλα τὰ ἀδιέξοδα κατὰ τὴν λειτουργίαν τοῦ «κοινοῦ» κράτους ! Καὶ μάλιστα Δικαστήριον, συντιθέμενον ἀπὸ ἐννέα δικαστάς, τρεῖς ἀπὸ κάθε «συστατικὸν» κράτος, δηλαδὴ τρεῖς Ἑλληνοκυπρίους καὶ τρεῖς Τουρκοκυπρίους ( καὶ ἐδῶ ἡ ἐξίσωσις τοῦ 82% μὲ τὸ 17% εἶναι περισσότερον ἀπὸ ἐξοργιστική ! ) καὶ ἀπὸ τρεῖς ξένους ! Μὲ ἄλλας λέξεις, ἡ λειτουργία τοῦ προτεινομένου Κυπριακοῦ Κράτους θὰ ἐπαφίεται, κατὰ τὸ Σχέδιον, εἰς τὴν κρίσιν καὶ τριῶν ξένων, καὶ αὐτὸ χωρὶς ἐντροπὴν χαρακτηρίζεται «κυρίαρχον» κράτος ! Δὲν βλάπτει σχετικῶς μία μικρὰ ἱστορικὴ ἀναφορά : Ὁ πρῶτος παγκόσμιος πόλεμος εἶχεν ὡς ἀφορμὴν τὸ γεγονός, ὅτι ἡ τότε Σερβία εἶχεν ἀπορρίψει τὸ αἴτημα τῆς Αὐστροουγγρικῆς Μοναρχίας περὶ συμμετοχῆς, λόγῳ ἐλλείψεως ἐμπιστοσύνης πρὸς τοὺς Σέρβους Δικαστάς, ἑνὸς Αὐστριακοῦ Δικαστοῦ εἰς τὴν σύνθεσιν τοῦ Δικαστηρίου, ποὺ θὰ ἐδίκαζε τοὺς ὑπαιτίους τοῦ φόνου εἰς τὸ Σεράγεβον τοῦ Ἀρχιδουκὸς καὶ διαδόχου τοῦ θρόνου Φερδινάνδου. «Οὐδὲν κράτος σεβόμενον ἑαυτὸ καὶ θέλον νὰ διατηρήσῃ τὴν κυριαρχίαν του δύναται νὰ ὑποβληθῇ  εἰς τοιαύτας ἀπαιτήσεις», ὑπῆρξεν ἡ ὑπερήφανος ἀπάντησις τοῦ γέροντος Πρωθυπουργοῦ τῆς Σερβίας Πάσιτς. Ἕνας μόνον ξένος Δικαστὴς ἐζητεῖτο νὰ μετάσχῃ τῆς συνθέσεως ἑνὸς Δικαστηρίου κατὰ τὴν ἐκδίκασιν μιᾶς μόνον ὑποθέσεως καὶ ἡ ὑπερήφανος Σερβία ἀπέρριψε δικαίως τὸ αἴτημα∙ διὰ νὰ ἐξαπολυθῇ μὲ τὴν ἄρνησίν της ὁ αἱματηρότερος μέχρι τότε πόλεμος. Τώρα, μᾶς ζητεῖται ὄχι ἕνας ξένος Δικαστὴς διὰ μίαν μόνον ὑπόθεσιν, ἀλλὰ νὰ κατασταθοῦν τρεῖς ξένοι Δικασταὶ ὡς ἀποφασιστικοὶ ρυθμισταὶ τῶν διαφωνιῶν καὶ τῆς ὅλης λειτουργίας τῆς προτεινομένης Κυπριακῆς Πολιτείας ! Δηλαδὴ προγραμματισμένη διηνεκὴς κατάλυσις τῆς κυριαρχίας της. Δὲν χρειάζεται τρανωτέρα ἀπόδειξις τοῦ ἐν προκειμενῳ κυνισμοῦ τοῦ Σχεδίου μὲ τὰς αὐτοφώρως ψευδολόγους ἀναφοράς του περὶ τοῦ προτεινομένου δῆθεν ἀνεξαρτήτου καὶ δῆθεν κυριάρχου κράτους.

Τρίτον : Ἡ Κύπρος, ὁρίζει τὸ Σχέδιον, ἔχει ἑνιαίαν διεθνῆ νομικὴν προσωπικότητα. Ἀλλὰ καὶ ἡ διακήρυξις αὐτὴ ἀναιρεῖται ἀπὸ ἄλλες κατ’ ἰδίαν ρυθμίσεις. Ἔτσι καὶ τὰ «συστατικὰ» κράτη χαρακτηρίζονται ὡς «κυρίαρχα», μὲ συμμετοχὴν εἰς τὴν διαμόρφωσιν καὶ ὑλοποίησιν διεθνῶν σχέσεων καὶ τοιούτων μὲ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ὡς καὶ μὲ δικαίωμα πρεσβεύσεως καὶ ἀναπτύξεως ἐμπορικῶν καὶ πολιτιστικῶν σχέσεων μὲ ἄλλες χῶρες. Διότι ὅλα αὐτὰ προϋποθέτουν  ἀναγνωριζομένην καὶ εἰς τὰ «συστατικὰ» κράτη τὴν νομικὴν προσωπικότητα. Μάλιστα δέ, ἀφοῦ ὑπὸ τὸ  καθεστὼς τῆς προβλεπομένης ὁλοσχεροῦς ἀποκρατικοποιήσεως δὲν θὰ εἶναι νοητόν, νὰ συνάπτουν μὲ ἄλλα κράτη στρατιωτικὰς συμφωνίας ἤ ἀμυντικὰς συμμαχίας, αἱ μόναι ὑπολειπόμεναι ἐκ τῶν διεθνῶν ἄλλαι σχέσεις εἶναι ἀκριβῶς αἱ τῶν ἐμπορικῶν καὶ πολιτιστικῶν συναλλαγῶν, διὰ τὰς ὁποίας καὶ προβλέπεται ρητῶς πλήρης ἐλευθερία των. Ἑπομένως, μὲ τὸ Σχέδιον, καίτοι ἀποκρυπτομένη, ἀναγνωρίζεται οὐσιαστικῶς ἀκεραία ἐπὶ τοῦ διεθνοῦς πεδίου ἡ νομικὴ προσωπικότης τῶν «συστατικῶν κρατῶν». Τὰ δὲ περὶ ἑνιαίας νομικῆς προσωπικότητος τῆς Κύπρου ἀποτελοῦν αὐτοφώρως καταφανεῖς ψευδολογίας.-

9.- Κατ' ἰδίαν θεσμοὶ τοῦ «κοινοῦ κράτους».

Αἱ προτεινόμεναι ρυθμίσεις τοῦ Σχεδίου διὰ τὴν ὀργάνωσιν τῆς Κυπριακῆς Πολιτείας καὶ ἐξωφθάλμως ἄδικοι, εἰς βάρος τῆς συντριπτικῶς πλειοψηφούσης Ἑλληνοκυπριακῆς κοινότητος (τῶν 82% ἔναντι 17% τῆς τουρκοκυπριακῆς), εἶναι καὶ αὐταποδείκτως μὴ βιώσιμοι. Εἰδικώτερον :

α) Νομοθετικὴ ἐξουσία.

Ἀσκεῖται ἀπὸ τὸ Κοινοβούλιον, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο σώματα, τὴν Γερουσίαν καὶ τὴν Βουλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων, μὲ 48 μέλη τὸ καθένα πενταετοῦς θητείας.

Καὶ ἡ μὲν Γερουσία θὰ ἔχῃ ἴσον ἀριθμὸν γερουσιαστῶν ἀπὸ κάθε «συστατικὸν κράτος», δηλαδὴ 24 Ἑλληνοκυπρίους καὶ 24 Τουρκοκυπρίους ! Σύνθεσις θεμελιωδῶς ἀπαράδεκτος, ἀφοῦ ἐξισοῦνται ἔτσι ἀδιάντροπα τὰ 82% τῆς ἑλληνοκυπριακῆς κοινότητος μὲ τὰ 17% τῆς Τουρκοκυπριακῆς !

Ἡ δὲ Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων θὰ ἔχῃ ἐπίσης 48 μέλη, ἀλλὰ μὲ τοὐλάχιστον τὸ ¼ αὐτῶν (δηλαδὴ τοὺς 12) ἀπὸ κάθε «συστατικὸν κράτος». Δηλαδὴ καὶ πάλιν κραυγαλέα εὔνοια πρὸς τοὺς Τουρκοκυπρίους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ 17% τῆς πληθυσμιακῆς ἀναλογίας των θὰ ἀντιπροσωπεύωνται εἰς τὴν Βουλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων τοὐλάχιστον μὲ τὸ ¼ , δηλαδὴ τὸ 25% τῶν ἑδρῶν !

Ἀλλὰ ὑπάρχουν καὶ χειρότερα : προβλέπεται ἐκπροσώπησις καὶ τῶν μειονοτήτων τῶν Μαρωνιτῶν, τῶν ἀνυπάρκτων Λατίνων (προδήλως ὑποδηλοῦνται οἱ Ἑλληνοκύπριοι καθολικοί, μὲ δολιώτατον διαχωρισμόν των ἀπὸ τοὺς ὀρθοδόξους) καὶ τῶν Ἀρμενίων, καὶ μάλιστα μὲ τοὐλάχιστον μίαν ἕδραν (ἕνα ἀντιπρόσωπον) διὰ κάθε μίαν ἀπὸ αὐτές. Ἔτσι, εἰς τὴν Βουλὴν τῶν Ἀντιπροσώπων τῶν 48 μελῶν, τοὐλάχιστον οἱ δώδεκα (δηλαδὴ τὸ 25%), κατὰ τὰ ἀνωτέρω, θὰ εἶναι Τουρκοκύπριοι, καὶ ἐπὶ πλέον τοὐλάχιστον τρεῖς (δηλαδὴ τὸ 6,25 %) θὰ εἶναι οἱ ἀνωτέρω μειονοτικοί, καίτοι οἱ τελευταῖοι αὐτοὶ εἰς τὸ σύνολόν τους κυμαίνονται μόλις εἰς τὸ 1% περίπου τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ. Καὶ μὲ τέτοιες εὐνοϊκὲς δι’ ὅλους τοὺς ἄλλους (τουρκοκυπρίους καὶ μειονοτικούς) ρυθμίσεις, οἱ Ἑλληνοκύπριοι μὲ τὸ 82% θὰ κατέχουν τὰς ὑπολοίπους μόλις 33 ἕδρας, δηλαδὴ μόνον τὸ 68,75 % αὐτῶν.

 Ἑπομένως οὔτε εἰς τὸ ἕνα τῶν δύο νομοθετικῶν σωμάτων δὲν θὰ ὑπάρχῃ ἀναλογικὴ ἐκπροσώπησις τῶν Ἑλληνοκυπρίων.

Ὁ προβλεπόμενος τρόπος λήψεως ἀποφάσεων ὑπὸ τοῦ Κοινοβουλίου ἐξασφαλίζει τὴν ἀδυναμίαν λειτουργίας του. Διότι ἀξιοῦται ἔγκρισις καὶ τῶν δύο σωμάτων(Γερουσίας καὶ Βουλῆς τῶν Ἀντιπροσώπων) μὲ συμμετοχὴν τοὐλάχιστον τοῦ ¼ τῶν Γερουσιαστῶν κάθε «συστατικοῦ κράτους» (δηλαδὴ 6). Ἔτσι εἰς κάθε περίπτωσιν θὰ ἠμποροῦν οἱ Τουρκοκύπριοι ἀπέχοντες ἢ μὲ τὴν παρουσίαν ὀλιγωτέρων τῶν 6 Γερουσιαστῶν νὰ τορπιλίζουν τὴν λῆψιν ὑπὸ τοῦ Κοινοβουλίου οἱασδήποτε ἀποφάσεως ! Τὰ πράγματα δὲ καθίστανται ἀκόμη δυσκολώτερα εἰς τὰ θέματα, διὰ τὰ ὁποῖα προβλέπεται εἰδικὴ πλειοψηφία τοὐλάχιστον τῶν 2/5 τῶν Γερουσιαστῶν κάθε «συστατικοῦ κράτους», ὅπως ἐγκρίσεως τοῦ προϋπολογισμοῦ, ἐκλογῆς τοῦ Προεδρικοῦ Συμβουλίου, ψηφίσεως νόμων καὶ κανονισμῶν διὰ τὴν ὑποκοότητα, τὴν μετανάστευσιν καὶ τὴν φορολογίαν, κλπ.

Ἡ παράλυσις τῆς νομοθετικῆς ἐξουσίας εἶναι κατὰ ταῦτα θεσμικῶς ἐξησφαλισμένη ! Ἔμμεσον κυνικὴν ὁμολογίαν τῆς ἀληθείας αὐτῆς περιέχει καὶ αὐτὸ τὸ Σχέδιον μὲ τὴν πρόβλεψίν του, ὅτι «ἕνας μηχανισμὸς συμφιλιώσεως μεταξὺ τῶν Σωμάτων τοῦ Κοινοβουλίου» θὰ θεσπισθῇ διὰ νόμου ! Τόσον πολὺ πιστεύουν εἰς τὴν ... ἀγαστήν των συνεργασίαν ἀκόμη καὶ οἱ συντάκται τοῦ ἀθλίου Σχεδίου ! ...

β) Ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους.

Ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους ὁρίζεται ἑξαμελὲς Προεδρικὸν Συμβούλιον πενταετοῦς θητείας, ἐκλεγόμενον ἀπὸ τὸ Κοινοβούλιον μὲ εἰδικὴν πλειοψηφίαν καὶ συντιθέμενον μὲ δύο τοὐλάχιστον μέλη ἀπὸ κάθε «συστατικὸν κράτος». Δηλαδὴ καὶ πάλιν περιφρονεῖται ἀσυστόλως ἡ ἀρχὴ τῆς ἀναλογικῆς ἐκπροσωπήσεως, ἀφοῦ τὸ 17% τῶν Τουρκοκυπρίων θὰ συμμετέχῃ μὲ δύο τοὐλάχιστον μέλη, δηλαδὴ κατὰ ποσοστὸν 40% εἰς τὸ Προεδρικὸν Συμβούλιον !

Αἱ ἀποφάσεις τοῦ Προεδρικοῦ Συμβουλίου θὰ λαμβάνωνται μὲ ἁπλῆν πλειοψηφίαν, συμμετέχοντος ὅμως ἀπαραιτήτως εἰς αὐτὴν τοὐλάχιστον ἑνὸς μέλους ἀπὸ κάθε «συστατικὸν κράτος». Ἔτσι ὁ ὑποχρεωτικῶς συμμετέχων ἕνας τοὐλάχιστον Τουρκοκύπριος θὰ ἠμπορῇ μὲ τὴν ἀποχὴν ἢ ἄρνησίν του νὰ ματαιώνῃ τὴν λῆψιν οἱασδήποτε ὑπὸ τοῦ Προεδρικοῦ Συμβουλίου ἀποφάσεως. Ἡ παράλυσις τοῦ θεσμοῦ καὶ πάλιν ἐξησφαλισμένη.

Προβλέπονται ἀξιώματα Προέδρου καὶ Ἀντιπροέδρου τοῦ Προεδρικοῦ Συμβουλίου ἀπὸ μέλη του, ἐναλλασσόμενα εἰς αὐτὰ ἀνὰ δεκάμηνον, χωρὶς ὅμως νὰ ἀνήκουν ἀμφότερα εἰς τὸ ἴδιον «συστατικὸν κράτος», δηλαδὴ ὁ ἕνας θὰ εἶναι Ἑλληνοκύπριος καὶ ὁ ἄλλος Τουρκοκύπριος, καὶ χωρὶς δύο συνεχόμενοι Πρόεδροι νὰ προέρχωνται ἀπὸ τὸ ἴδιον «συστατικὸν κράτος». Ἑπομένως ὑποχρεωτικῶς τὸν Ἑλληνοκύπριον Πρόεδρον θὰ διαδέχεται διὰ τὸ ἑπόμενον δεκάμηνον Τουρκοκύπριος, καὶ ἀντιστοίχως τὸν Τουρκοκύπριον Ἀντιπρόεδρον Ἑλληνοκύπριος. Λαμβανομένου δὲ ὑπ’ ὄψιν, ὅτι ὁ Πρόεδρος τοῦ Συμβουλίου, μεταξὺ ἄλλων, «θὰ ἐκπροσωπῇ τὸ Προεδρικὸν Συμβούλιον ὡς Ἀρχηγὸς τοῦ Κράτους», «θὰ παρευρίσκεται εἰς ἐπισήμους ἐκδηλώσεις, θὰ ὑπογράφῃ καὶ θὰ δέχεται τὰ διαπιστευτήρια τῶν διπλωματικῶν ἀπεσταλμένων», «θὰ ἐκπροσωπῇ τὴν Κύπρον εἰς συναντήσεις Ἀρχηγῶν Κρατῶν», κλπ., ἀντιλαμβάνεται ὁ καθεὶς τὸ τραγελαφικὸν τῆς ρυθμίσεως τοῦ Σχεδίου, τὸ 82% τῶν Ἑλληνοκυπρίων νὰ ἐκπροσωποῦνται, περιοδικῶς καὶ ἰσοχρόνως ὡς ἀνωτέρω, ἀπὸ Τουρκοκύπριον, ἀντιπροσωπεύοντα μόλις τὸ 17% τοῦ πληθυσμοῦ !  Μόνον ψυχασθενὴς ἐγκέφαλος θὰ συνελάμβανε τοιαύτην ρύθμισιν, ἀρρωστημένως ἀνθελληνικήν, μόνον δὲ τὰς κατακτητικὰς βλέψεις τῆς Τουρκίας ἐν προκειμένῳ ἱκανοποιοῦσαν. Ἐλπίζεται ὅτι δὲν θὰ ὑπάρξῃ Ἕλλην, εἰς τὴν Κύπρον ἢ τὴν Ἑλλάδα, προσυπογράφων τόσον ἀκραίαν ἐθνικήν μας ταπείνωσιν.

Πρέπει δὲ νὰ σημειωθῇ, ὅτι τὰ πράγματα προβλέπονται ἀκόμη χειρότερα διὰ μίαν μεταβατικήν, «ἀπὸ τῆς ἐνάρξεως ἰσχύος τῆς ἱδρυτικῆς συμφωνίας», περίοδον (τριῶν ἐτῶν), κατὰ τὴν ὁποίαν θὰ γίνουν συμπρόεδροι τῆς Κύπρου «οἱ ἀρχηγοί, ποὺ ἔχουν ὑπογράψει τὴν συνολικὴν διευθέτησιν ἐκ μέρους τῶν Ἑλληνοκυπρίων καὶ τῶν Τουρκοκυπρίων», ἐναλλασσόμενοι εἰς τὴν ἐκπροσώπησιν τῆς συμπροεδρίας κάθε ἡμερολογιακὸν μῆνα ! Ἀπὸ τὸ γελοῖον τῆς ρυθμίσεως, ποὺ ἠμπορεῖ νὰ νοηθῇ μόνον διὰ τὴν ἀλλαγὴν σκοπιᾶς ἑνὸς στρατιωτικοῦ φυλακείου καὶ ὄχι βεβαίως διὰ τὸ ὕπατον λειτούργημα τοῦ Ἀρχηγοῦ τοῦ Κράτους, θὰ πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ προσέξωμεν, πρῶτον, τὸν λόγον περὶ «ἱδρυτικῆς συμφωνίας», ποὺ διαδηλώνει, ἐφ’ ὅσον ἱδρύεται νέα, ἐνταφιασμὸν τῆς ὑφισταμένης Κυπριακῆς Πολιτείας∙ καὶ δεύτερον, τὴν ἐξισωτικὴν ἀναφορὰν εἰς τοὺς σημερινοὺς «Ἀρχηγοὺς τῶν Ἑλληνοκυπρίων καὶ τῶν Τουρκοκυπρίων», δηλαδὴ τὸν νόμιμον καὶ δημοκρατικῶς ἐκλεγμένον Πρόεδρον διεθνῶς ὑποστατῆς Πολιτείας (τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας), ἀφ’ ἑνός, καὶ τὸν ὑπὸ τῶν Τούρκων εἰσβολέων ἐπιβληθέντα εἰς τὰ κατεχόμενα Ἀρχηγὸν κυβερνήσεως ἀνδρεικέλλων, διεθνῶς μὴ ἀναγνωριζομένης, ἀφ’ ἑτέρου, μὲ ἀπονομὴν εἰς ἀμφοτέρους καὶ ἰσοδυνάμως τοῦ ἰδίου πολιτειακοῦ ρόλου ! Ἐὰν αὐτὸ δὲν λέγεται κυνικὴ νομιμοποίησις τῶν διεθνῶς ἀνόμως τετελεσμένων καὶ μάλιστα μετ’ἐπιτάσεως αὐτῶν, ἀφοῦ ὁ ἐγκάθετος Τουρκοκύπριος ἡγέτης ὄχι μόνον ἀναγνωρίζεται ὡς τοιοῦτος, ἀλλὰ καὶ προβιβάβεται εἰς ἐκπρόσωπον ὁλοκλήρου πλέον τῆς Κύπρου, τότε καὶ οἱ λέξεις  ἔχασαν ὁλοσχερῶς τὴν σημασίαν των καὶ ἡ ἀναισχυντία τῆς ἐντροπῆς ἀπεθηριώθη ...

γ) Δικαστικὴ Ἐξουσία

Ἡ ἰδία διεστραμμένη λογικὴ διέπει καὶ τὴν συγκρότησιν τῆς Δικαστικῆς ἐξουσίας.  Ἔτσι, τὸ Ἀνώτατον Δικαστήριον τῆς Κύπρου προβλέπεται νὰ περιλαμβάνῃ ἴσον ἀριθμὸν Δικαστῶν ἀπὸ κάθε «συστατικὸν κράτος», δηλαδὴ ὅσους Ἑλληνοκυπρίους, τόσους καὶ Τουρκοκυπρίους !  Σὺν οἱ ἰσάριθμοι ξένοι Δικασταί ! Καί, ὅπως προεξετέθη (άνωτέρω ἀριθ. 8 ὑπὸ δ), μὲ καταλυτικὴν τῆς κυριαρχίας τῆς Κυπριακῆς Πολιτείας ἁρμοδιότητα∙ μέχρι σημείου μάλιστα ὥστε νὰ ὑποκαθιστᾷ μὲ ἀποφάσεις του ἄλλα κρατικὰ ὄργανα, ἐὰν ἀνακύψῃ περίπτωσις «ἀδιεξόδου σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς θεσμοὺς τοῦ ‘’κοινοῦ κράτους’’, ποὺ ἐμποδίζει τὴν λῆψιν ἀποφάσεως» ! Δηλαδὴ εἰς ὅλον του τὸ μεγαλεῖον τὸ διεθνῶς καὶ καθολικῶς ἀποδοκιμαζόμενον κράτος Δικαστῶν καὶ μάλιστα ὑπὸ τὴν πλέον ἀποκρουστικὴν μορφήν του, τῆς ξένης κατὰ τὰ δύο τρίτα (2/3) συνθέσεως !

Τὸ 82% Ἑλληνοκυπρίων καλοῦνται λοιπὸν νὰ ἐμπιστευθοῦν τοιαύτην Δικαιοσύνην, εἰς τὴν σύνθεσιν τῆς ὁποίας μόνον κατὰ τὸ ἕν τρίτον  (1/3) θὰ μετέχουν∙ καὶ νὰ ὑπόκεινται εἰς τὰ προστάγματα τῆς πλειοψηφίας τῶν 2/3 ξένων (Τουρκοκυπρίων  καὶ τρίτων). Δουλεία διηνεκής, ἀπεικόνισις τῆς ἀνυπάρκτου κυριαρχίας τῆς προσφερομένης εἰς τὸν μαρτυρικὸν Κυπριακὸν λαὸν νέας πολιτειακῆς του συγκροτήσεως.- 

10.- Ἡ ἀνωτέρω ἀναγκαίως συνοπτικὴ ἐπισκόπησις ἔστω ὡρισμένων μόνον καθοριστικῶν σημείων τοῦ Σχεδίου τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν ἐπὶ τοῦ Κυπριακοῦ ὁδηγεῖ ἀναντιλέκτως εἰς ἀναμφίβολα συμπεράσματα : 

Τὸ Σχέδιον ἐν πρώτοις ἀγνοεῖ ὅλας τὰς μέχρι τοῦδε ἀποφάσεις ἐπὶ τοῦ Κυπριακοῦ τῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε., διὰ τῶν ὁποίων κατεδικάσθη ἡ διεθνῶς ἔκνομος τουρκικὴ εἰσβολὴ καὶ διετάχθη ἡ ἀποχώρησις τῶν τουρκικῶν κατοχικῶν στρατευμάτων.

Ἀντιθέτως νομιμοποιεῖ εὐθέως τὰ ἀπὸ ἀπόψεως Διεθνοῦς Δικαίου ἐκνόμως συντελεσθέντα : τὰ κατεχόμενα κατακρατοῦνται σχεδὸν ἐξ ὁλοκλήρου ἀπὸ τοὺς σφετεριστάς∙ οἱ ἐκδιωχθέντες ἀπὸ τὶς ἑστίες των Ἑλληνοκύπριοι δὲν θὰ ἐπανέλθουν ὅλοι∙ οἱ καταληφθεῖσες ἀπὸ τοὺς εἰσβολεῖς καὶ ἐξ Ἀνατολίας εἰσκομισθέντας Τούρκους ἐποίκους περιουσίες των, δὲν πρόκειται παρὰ μόνον κατὰ μικρὸν ποσοστὸν νὰ ἀποδοθοῦν∙ οἱ καταληψίαι Τοῦρκοι ἔποικοι θὰ παραμείνουν, ἀποκτῶντες μάλιστα καὶ νομίμους τίτλους ἐπὶ τῶν καταληφθεισῶν ἑλληνοκυπριακῶν περιουσιῶν.

Τὸ Σχέδιον ἀδικεῖ ἐξοργιστικῶς τοὺς Ἑλληνοκυπρίους. Παρὰ τὴν συντριπτικὴν πληθυσμιακὴν πλειοψηφίαν των (82%), οἱ Ἑλληνοκύπριοι εἴτε μειοψηφοῦν εἰς τὴν συγκρότησιν τῶν κρατικῶν θεσμῶν, εἴτε τὸ πολὺ ἰσοψηφοῦν μὲ τοὺς Τουρκοκυπρίους, καίτοι ἀντιπροσωπεύοντας μόλις τὸ 17% τοῦ ὅλου πληθυσμοῦ.

Ἡ λειτουργία τῶν κρατικῶν θεσμῶν, ὅπως προβλέπεται, ἠμπορεῖ νὰ παραλύσῃ ἀνὰ πᾶσαν στιγμήν, κατὰ τὴν βούλησιν τῶν Τουρκοκυπρίων.

Συνοπτικῶς, τὸ Σχέδιον δὲν προσφέρει οὔτε δικαίαν, οὔτε βιώσιμον λύσιν ἐπὶ τοῦ Κυπριακοῦ. Εἶναι ἐντελῶς ἀπαράδεκτον καὶ συνολικῶς ἄνευ ἑτέρου ἀπορριπτέον.

Θὰ ἦτο, ἑπομένως, χιλιάκις προτιμώτερον νὰ διατηρηθῇ ἡ σημερινὴ κατάστασις. Μὲ τοὺς Ἑλληνοκυπρίους αὐτοδιοικουμένους κατὰ βούλησιν, τὴν Κυπριακὴν Δημοκρατίαν πλήρως κυρίαρχον εἰς τὰ τοῦ οἴκου της καὶ ἀκόμη ζῶσαν, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον, τὴν κυριαρχίαν της καὶ ἐπὶ τοῦ κατεχομένου τμήματος τῆς Κύπρου (ἀνωτέρω ἀριθ. 8 ὑπὸ α) καὶ τὴν εὔλογον ἐλπίδα ἄρσεως τῆς ἐνεστώσης ἀδυναμίας πραγματικῆς ἀσκήσεώς της ἐπὶ τῶν κατεχομένων μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου, ἰδίως διὰ τῆς εἰσόδου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν καὶ μεταβολήν, διὰ παρομοίας εἰσδοχῆς της, τῆς στάσεως καὶ τῆς Τουρκίας, συμμορφουμένης τοῦ λοιποῦ πρὀς τὸ καθεστὼς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καὶ τὰς ἀξιώσεις πολιτισμένης διεθνοῦς συμπεριφορᾶς. 

Ἢ ἀκόμη, - ἔστω δυσμενεστέρα διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν λύσις, - θὰ ἦτο προτιμωτέρα τῆς ἀθλιότητος τοῦ Σχεδίου Ἀνὰν ἡ διχοτόμησις τῆς Κύπρου∙ ὁπότε θὰ διεσώζετο τοὐλάχιστον ἀπὸ τὴν τουρκικὴν ἁρπάγην ἡ Κύπρος ἐκτὸς τοῦ κατεχομένου ἤδη ὑπὸ τῶν Τούρκων τμήματός της, μὲ ἀλώβητα ὅμως καὶ τότε τὰ δικαιώματα τῶν ἐξ αὐτοῦ ἐκδιωχθέντων Ἑλληνοκυπρίων πρὸς ἐπάνοδον καὶ ἀνάκτησιν τῶν περιουσιῶν των, διεθνῶς διεκδικούμενα.

Ἐνῷ μὲ τὴν ἀποδοχὴν τοῦ Σχεδίου Ἀνάν, ἀντιθέτως, ἡ μὲν Κυπριακὴ Δημοκρατία ὁριστικῶς ἐνταφιάζεται, ἡ δὲ ὑποδούλωσις τῆς πλειοψηφίας  82% Ἑλληνοκυπρίων εἰς τὰς ὀρέξεις τῆς μειοψηφίας 17% Τουρκοκυπρίων εἶναι θεσμικῶς δεδομένη.

 

11.- Τοιούτου περιεχομένου καὶ ὀλεθρίων συνεπειῶν Σχέδιον ἦτο ὅμως ἀναμενόμενον. Ὡς συνέπεια ἰδίως τῆς ἑλλαδικῆς πολιτικῆς τῶν τελευταίων ἐτῶν, τῶν συνεχῶν ἔναντι τῆς Τουρκίας ὑποχωρήσεών μας. Μὲ ἀποδοχὴν τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας ἐπὶ ἑλληνικῶν ἐδαφῶν (περιπτώσεις βραχονησίδων Λίμνια [Ἴμια] καὶ προσφάτως Τσούκας), οὐσιαστικῶς τῶν «γκρίζων ζωνῶν» εἰς τὸ Αἰγαῖον, τῶν πολλαπλασιαζομένων, κατὰ ἑκατοντάδας, παραβιάσεων τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου ( ἐναερίου καὶ θαλασσίου), καὶ ἀπιθάνων ἄλλων, σχεδὸν καθημερινῶν, προκλήσεων. Καὶ εἰς ἀνταπόδοσιν τῶν καθημερινῶν αὐτῶν ἐθνικῶν μας ταπεινώσεων νὰ κοπτώμεθα ὑπὲρ τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας καὶ τῆς τουρκικῆς ἐν γένει ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, ἀφοῦ ἐφθάσαμεν εἰς τὸ κατάντημα ἐμεῖς νὰ προωθοῦμε διεθνῶς τὰ αἰτήματα τῶν βιαστῶν τῆς Κύπρου, ἰδίως αὐτὸ τῆς εἰσδοχῆς των εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν...

Αὐτὰ δὲν προδίδουν φυσικὰ «ἰσχυρὰν», οὔτε διεθνῶς ὑπολογίσιμον Ἑλλάδα, ὅπως ἐπισήμως καυχώμεθα, οὔτε ἐκφράζουν ρεαλιστικὴν πολιτικήν. Ρεαλιστικὴ θὰ ἦτο ἡ πολιτική μας, ἐὰν διεκηρύσσαμε πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν : ναὶ εἴμεθα ὑπὲρ τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας, ἀλλὰ διὰ ὁποιοδήποτε βῆμα προσεγγίσεως ἀξιοῦμε προηγουμένως ὁλοσχερῆ παῦσιν τῆς τουρκικῆς προκλητικότητος. Ὄχι νὰ παραβιάζεται καθημερινῶς ὁ ἐθνικός μας χῶρος ἢ νὰ συντελοῦνται οἱ μύριες ὅσες προκλήσεις καὶ ἐμεῖς, καταπίνοντες τὶς προσβολές, νὰ προσερχώμεθα ἱκέτες διαλόγου μὲ τοὺς ἐπιβούλους. Ἐὰν σωστὰ ἐφερόμεθα καὶ ἐμμέναμεν εἰς ἐθνικῶς ἀξιοπρεπῆ στάσιν, τότε ἄλλοι, αὐτὲς οἱ ὑπερκείμενες δυνάμεις, ποὺ ἐνδιαφέρονται διὰ τὴν σταθερότητα εἰς τὴν γεωγραφικήν μας περιοχήν, προεχόντως φυσικὰ αἱ Η.Π.Α. καὶ ἡ Μεγάλη Βρεταννία, θὰ ἐπίεζαν καὶ θὰ ἐπέβαλλαν εἰς τὴν Τουρκίαν νὰ παύσῃ τὶς ἄνομες προκλήσεις της καὶ ἐπανέλθῃ εἰς σύννομον ἔναντί μας διεθνῆ συμπεριφοράν. Καὶ πρόβλημα τότε δὲν θὰ ὑπῆρχε. Ὅπως μεταξὺ ἀτόμων ἡ σθεναρὰ στάσις τοῦ ἀμυνομένου παραλύει καὶ ἀντιθέτως ἡ ἀνοχὴ ἐκτρέφει τὴν ἐπίθεσιν, ἔτσι καὶ μεταξὺ κρατῶν ἡ ἐνδοτικότης τοῦ θύματος πολλαπλασιάζει τὴν βουλιμίαν καὶ ἐπιθετικότητα τοῦ ἐπιβούλου.

 

12.- Παραδόξως τὸ ἐλεγχόμενον Σχέδιον Ἀνὰν φέρεται νὰ τυγχάνῃ κάποιας ἁποδοχῆς, τόσον εἰς τὴν Κύπρον, ὅσον καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι οἱ ἀπολογηταί τοῦ Σχεδίου δὲν τὸ ἔχουν διαβάσει, ἢ δὲν ἀνελογίσθησαν τὶς δυνατότητες ἐφαρμογῆς του καὶ τὶς συνέπειες. Εἶναι ὅμως καὶ ἡ καταδυνάστευσις τῶν συνειδήσεων. Ὁ ἁπλοῦς πολίτης, ὁ ἄνθρωπος τῆς καθημερινῆς βιοπάλης οὔτε γνωρίζει, οὔτε ἐνημερώνεται σωστά. Ἀφοῦ ἡ προσφερομένη «ἐνημέρωσις» προέρχεται ἀπὸ μέσα, ὑπηρετοῦντα ἄδηλα πολλάκις, ἐνίοτε ὕποπτα συμφέροντα. Δὲν ἔχει οὔτε χρόνον, οὔτε δυνατότητα νὰ συγκροτήσῃ ἰδίαν γνώμην, καὶ μάλιστα ἐπὶ θέματος ἀσυνήθους, μὴ ἐμπίπτοντος εἰς τὸν κύκλον τῶν συνήθων βιοτικῶν του μεριμνῶν. Καὶ ἔτσι προσφέρεται εἰς ἀποδοχὴν τοῦ ὅ,τι τοῦ σερβίρουν. Καὶ ζητωκραυγάζει ἐνίοτε καὶ τὰ παράλογα. Οὐσιαστικῶς ἀθελήτως...

Δὲν βλάπτει, ἀντιθέτως εἶναι διδακτική, μία ἱστορικὴ καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀναφορά : Μετὰ τὴν ἀτιμωτικὴν συμφωνίαν τοῦ Μονάχου τὸ 1938, μὲ τὴν ὁποίαν διεμελίσθη ἐν ἀπουσίᾳ της ἡ Τσεχοσλοβακία, μὲ προσάρτησιν εἰς τὴν Γερμανίαν τῆς περιοχῆς τῶν Σουδητῶν, οἱ ἐνδώσαντες εἰς τὴν ἀσκηθεῖσαν ἐπὶ τοῦ προκειμένου χιτλερικὴν πίεσιν, ὑπεύθυνοι τοῦ ἐγκλήματος Πρωθυπουργὸς τῆς Μεγάλης Βρεταννίας Τσάμπερλαιν καὶ τῆς Γαλλίας Νταλαντιέ, ἐπιστρέφοντες εἰς τὰς χώρας των (Λονδῖνον καὶ Παρισίους, ἀντιστοίχως) ἐξεπλάγησαν καὶ οἱ ἴδιοι, ὅταν εὑρέθησαν πρὸ λαοθαλάσσης ἐπευφημούντων συμπατριωτῶν των∙ οἱ τελευταῖοι αὐτοὶ ἐπίστευαν, πειθόμενοι εἰς τὴν παραπληροφόρησιν τοῦ τύπου καὶ ἄλλων μέσων, ὅτι μὲ τὴν ἱκανοποίησιν τοῦ Χίτλερ εἰς τὸ θέμα τῶν Σουδητῶν διεσώζετο ἡ παγκόσμιος εἰρήνη. Ἡ διάψευσις τῶν ἀνοήτων αὐτῶν ἐλπίδων δὲν ἄργησε. Μετ’ ὀλίγον ὁ Χίτλερ κατέλαβε καὶ τὴν ὑπόλοιπον Τσεχοσλοβακίαν, μετὰ ἕνα δὲ μόλις χρόνον ἐκηρύσσετο ὁ δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος...

Φοβοῦμαι, ὅτι τὸ ἴδιο θὰ γίνῃ καὶ μὲ τὸ Σχέδιον Κόφι Ἀνάν. Οἱ ἀπολογηταί του θλιβερῶς θὰ διαψευσθοῦν. Διότι, ἐὰν παρὰ πᾶσαν λογικὴν γίνῃ δεκτόν, τὸ ἀδιέξοδον θὰ εἶναι πλῆρες. Ἀφοῦ κράτος, ὅπως διὰ τοῦ Σχεδίου προγραμματίζεται, εἶναι ἀδύνατον νὰ λειτουργήσῃ, ἐν τῷ μεταξὺ δὲ ἡ τώρα ὑφισταμένη Κυπριακὴ Δημοκρατία θὰ ἔχῃ πλέον ἐνταφιασθῆ (καταλυθῆ).

Αἱ δὲ συνέπειαι τοιούτου ἀδιεξόδου θὰ εἶναι ἀπρόβλεπτοι, μὴ ἀποκλειομένης καὶ τῆς ἐνόπλου συρράξεως. Διότι τὴν ὑστάτην ἔστω ὥραν ὁ Ἑλληνισμὸς  τὴν προκειμένην ὁλοκληρωτικὴν ἐθνικὴν ταπείνωσιν καὶ καταστροφήν, διὰ τὴν ἀπὸ χιλιετηρίδων συνεχῶς καὶ ἀδιαλείπτως συντριπτικῶς ἑλληνικὴν Κύπρον,  δὲν πρόκειται νὰ ἀνεχθῇ.

Ἔτσι τὸ μέλλον προμηνύεται ζοφερὸν διὰ τὸν Ἑλληνισμόν. Ὅμως ἡ ἑλληνικὴ αἰθρία, χάρις εἰς τὴν ἀδιάφθορον, ἀδάμαστον καὶ ἀσυμβίβαστον μὲ ἐθνικὰς ταπεινώσεις καὶ ἀθλιότητας ἑλληνικὴν ψυχήν, δὲν ἠμπορεῖ παρὰ νὰ ἀναθάλλῃ.-

 

Νέα Πεντέλη, 10^η Δεκεμβρίου 2002.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης