Η ΕΝΤΑΞΙΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΝ ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΑΙ ΠΑΓΙΔΕΣ ΤΗΣ

Ὑπὸ

ΧΡΗΣΤΟΥ  Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

 ===== 

1.-  Διὰ προηγουμένου ἄρθρου μου, ὑπὸ τὸν τιτλον «Προλεγόμενα μιᾶς ἐπὶ θύραις ἐθνικῆς καταστροφῆς. Ὁ ἐνταφιασμὸς τῆς Κύπρου μὲ τὸ Σχέδιον τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν», εἶχα περιορισθῆ εἰς τὴν ἀνάλυσιν τῶν ὀλεθρίων διὰ τὴν Κύπρον συνεπειῶν ἀποδοχῆς τοῦ ἐν λόγῳ Σχεδίου καὶ δὲν ἠσχολήθην μὲ τὸ θέμα τῆς ἐντάξεως τῆς Κύπρου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Ἄλλωστε αἱ γραμμαὶ ἐκεῖναι εἶχαν γραφῆ πρὸ τῆς 12^ης Δεκεμβρίου 2002, ὁπότε ἔγινεν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Σύνοδος Κορυφῆς τῆς Κοπεγχάγης. Ἤδη, ἐν ὄψει τῶν εἰς αὐτὴν ἀποφασισθέντων, καὶ συγκεκριμένως μὲ τὴν ἀποδοχὴν τῆς ὑποψηφιότητος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας εἰς την Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ἴσως νὰ ξενίζῃ ἡ ἀπ’ ἀρχῆς εἰς τὸ ἄρθρον μου ἐκεῖνο (ὑπὸ τὸν ἀριθ.1) διατυπωθεῖσα κρίσις περὶ «παταγώδους ἀποτυχίας τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς»∙  ἐὰν ὄχι εἰς τὴν γενικότητά της, τοὐλάχιστον ὅσον ἀφορᾷ εἰς τὸ Κυπριακόν.

Ἀλλὰ τέτοιος προβληματισμὸς δὲν εὐσταθεῖ. Καὶ προφανῶς διακατέχει τοὺς καλοπίστους συμπατριῶτες μας, αὐτοὺς οἱ ὁποῖοι, χωρὶς νὰ γνωρίζουν καὶ ἐξετάσουν, προφανῶς ἐσαγηνεύθησαν ἀπὸ ἐπισήμους δηλώσεις καὶ σκηνικὸν θριαμβολογιῶν, τὸ ὁποῖον ἐστήθη ἐπὶ τοῦ θέματος ἰδίως τῆς ἐντάξεως καὶ ἐλειτούργησε τόσον ἐπιτυχῶς. Ὄχι δηλαδὴ καὶ τοὺς ἐν γνώσει σκεπτομένους, τοὺς πληροφορημένους, αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ἐνέκυψαν εἰς τὰ κείμενα καὶ εὐλόγως διερωτῶνται τὶ ἀκριβῶς σημαίνουν τὰ πράγματι εἰς τὴν Κοπεγχάγην ἀποφασισθέντα.

2.- Ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία ὄντως ἀπεφασίσθη νὰ γίνῃ δεκτὴ εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Ἱκανοποιηθέντος ἔτσι ὑποβληθέντος αἰτήματός της, ἡ ἀποδοχή του συνιστᾷ πράγματι εὐτυχῆ ἐξέλιξιν. Θὰ πρέπει ὅμως νὰ ἴδωμεν καὶ τὶς ἀληθινὲς διαστάσεις τῆς προκειμένης ἐξελίξεως, τῆς χαρακτηριζομένης ὡς ἐπιτυχίας τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς.

Ἐν πρώτοις, ἐπιτυχία ἀληθὴς θὰ προέκειτο, ἐὰν ὑπῆρχε καὶ τὸ παραμικρὸν ἐνδεχόμενον ἀπορρίψεως τῆς Κυπριακῆς ὑποψηφιότητος. Ὅμως τοιοῦτο ἐνδεχόμενον ἐξ ὁλοκλήρου ἀπεκλείετο. Πρῶτον, διότι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ὄντως ἐπεδίωκε τὴν διεύρυνσίν της, ἡ δὲ Κυπριακὴ Δημοκρατία ἦτο ἡ χώρα, ἡ ὁποία μεταξὺ τῶν ἄλλων, δέκα ἐν συνόλῳ συνυποψηφίων της, ἱκανοποιοῦσε περισσότερον ὅλων τὰ κριτήρια τῆς εἰσδοχῆς. Ἑπομένως ἦτο ἀδύνατον εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ἐὰν ἐπεθύμει νὰ διατηρήσῃ τὴν σοβαρότητά της καὶ νὰ μὴ αὐτογελοιοποιηθῇ, νὰ στέρξῃ εἰς τὴν ἔνταξιν τῆς Κύπρου, ἅπαξ καὶ ἐνέτασσεν εἰς τοὺς κόλπους της καὶ τὰς ἐν λόγῳ ἄλλας χώρας. Δεύτερον, διότι ἄλλο ἐμπόδιον εἰς τὴν ἔνταξιν δὲν ὑπῆρχε. Ἡ τουρκικὴ κατοχὴ ἑνὸς τμήματος (περίπου 40%) τοῦ ἐδάφους τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ ἡ ἐπὶ 28 καὶ πλέον ἔτη ἐκκρεμότης τοῦ θέματος τούτου, δὲν ἦτο δυνατὸν οὔτε ὡς πρόσχημα ἀποτροπῆς τῆς ἐντάξεως νὰ χρησιμοποιηθῇ. Διότι, ὡς ἀναλυτικῶς εἰς τὸ ἄρθρον μου ἐκεῖνο (ἀριθ. 8 ὑπὸ α΄) ἔχω ἀναπτύξει, κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία ἐξακολουθεῖ νὰ διατηρῇ καὶ ἐπὶ τῶν κατεχομένων τὴν κυριαρχίαν της, ἀφοῦ ἡ κυριαρχία τῆς Πολιτείας δὲν καταλύεται διὰ μόνου τοῦ πραγματικοῦ γεγονότος τῆς ξένης κατοχῆς (Δ΄ Σύμβασις τῆς Χάγης τοῦ 1907). Ὥστε καὶ διὰ λόγους σοβαρότητος, ἐν σχέσει πρὸς τὴν τήρησιν τῶν προϋποθέσεων εἰσδοχῆς νέων Κρατῶν, ποὺ ἡ ἰδία αὐτοβούλως ἔθεσε, καὶ διὰ λόγους σεβασμοῦ πρὸς κανόνας τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, τοὺς ὁποίους βεβαίως καὶ ἦτο ἀδιανόητον ἀσυστόλως νὰ παραγνωρίσῃ εὐθέως καὶ ρητῶς [τὸ ἔπραξε τοῦτο συγκεκαλυμμένως καὶ δολίως διὰ τῶν ὅσων εἰς τὰ Συμπεράσματα τοῦ Συμβουλίου διελήφθησαν, βλέπε κατωτέρω, ἀριθ. 5 ἑπ. καὶ ἰδίως 7 στοιχ. β΄], ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις δὲν θὰ ἠδύνατο ἐν προκειμένῳ νὰ ἀποκρούσῃ τὴν Κυπριακὴν πρὸς ἔνταξιν ὑποψηφιότητα.

Ὅταν ὅμως κάτι ἐπέρχεται κατὰ τὴν φυσικὴν τρόπον τινὰ τῶν πραγμάτων πορείαν καὶ ἀναποτρέπτως, τότε - ὅπως εἰς τὰ ἀνθρώπινα ἔτσι καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῆς διεθνοῦς κοινωνίας – λόγος περὶ «ἐπιτυχίας» δὲν εὐστοχεῖ, τοὐλάχιστον εἰς τὴν ἔκτασιν, ποὺ ἐπισήμως διελαλήθη.

3.-  Ἀλλὰ ὑπάρχει ἐν προκειμένῳ καὶ τὸ χειρότερον. Ναὶ μὲν ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις ἀπεδέχθη τὴν πρὸς ἔνταξιν ὑποψηφιότητα τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, οὐσιαστικῶς διότι δὲν ἠδύνατο, ἐν ὄψει τῶν προεκτεθέντων, νὰ πράξῃ ἄλλως, πλὴν ὅμως ἐφρόντισε νὰ συνδέσῃ μὲ τὴν ἐν λόγῳ ἔνταξιν οὐσιαστικὰ δεσμὰ εἰς τὴν Κυπριακὴν Δημοκρατίαν. Τὸ ἔπραξε μὲ τὰ «Συμπεράσματα» τῆς ἐν λόγῳ συνόδου της κορυφῆς τῆς Κοπεγχάγης, συγκεκριμένως μὲ τὰ Σημεῖα ὑπ’ ἀριθ. 16 ἕως 18 αὐτῶν.

Πρόκειται ἀληθῶς περὶ συνεχείας καὶ ἐπὶ τὸ δυσμενέστερον μεταμφιέσεως ἐκείνων, τὰ ὁποῖα εἶχον ἀποφασισθῆ τὸν Δεκέμβριον τοῦ 1999, κατὰ τὴν Σύνοδον Κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰς τὸ Ἐλσίνκι. Τότε, διὰ τοῦ Σημείου 9 ἐδαφίου β΄ τῶν Συμπερασμάτων τῆς Συνόδου ἐκείνης, εἶχεν ὁρισθῆ, ὅτι  ἡ πολιτικὴ διευθέτησις τοῦ Κυπριακοῦ δὲν ἀποτελεῖ προϋπόθεσιν διὰ τὴν ἔνταξιν, ἀλλὰ μὲ τὴν προσθήκην, ὅτι «ἂν δὲν ἐπιτευχθῇ διευθέτησις ἕως τὴν ὁλοκλήρωσι τῶν ἐνταξιακῶν διαπραγματεύσεων, τὸ Συμβούλιον θὰ λάβῃ ὑπ’ ὄψιν του ὅλους τοὺς σχετικοὺς παράγοντες».  Αἱ ἀρνητικαὶ διὰ τὰ Ἑλληνικὰ (Κυπριακὰ) συμφέροντα συνέπειαι τοιαύτης ἀποφάσεως εἶχον ἔκτοτε ἐπισημανθῆ ἐκ πολλῶν πλευρῶν, καὶ ἀπὸ τὸν γράφοντα εἰς ἐκτενὲς ἄρθρον του (δημοσιευθὲν εἰς τὴν ἐφημερίδα Ἀπογευματινὴ εἰς ἓξ συνεχείας, ἀπὸ 27.12.1999 ἕως 3.1.2000, καὶ τὸ περιοδικὸν Ἱστοριογνωσία Μαρτίου 2000).

Ἤδη τὸ Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον κατὰ τὴν πρόσφατον σύνοδον τῆς Κοπεγχάγης, ἀποφασίσαν τὴν ἔνταξιν τῆς Κύπρου, χωρὶς ὄντως ἡ πολιτικὴ διευθέτησις τοῦ Κυπριακοῦ νὰ ἀποτελέσῃ προϋπόθεσίν της, δὲν εὑρέθη εἰς τὴν ἀνάγκην «νὰ λάβῃ ὑπ’ ὄψιν του ὅλους τοὺς σχετικοὺς παράγοντας» κατὰ τὰ εἰς τὸ Ἐλσίνκι ἀποφασισθέντα. Ἀλλὰ αὐτὸ ἔγινεν ὄχι ἐκ φιλόφρονος πρὸς τὴν ἑλληνικὴν πλευρὰν διαθέσεως, ὥστε νὰ δικαιολογοῦνται οἱ πανηγυρισμοί μας, ἀλλὰ ἁπλούστατα διότι ἐφρόντισε προηγουμένως τὸ ἴδιον τὸ Συμβούλιον, διὰ συνεργείας καὶ τοῦ, ὡς διεκπεραιωτοῦ τῶν θελημάτων τῶν ἰσχυρῶν ἐνεργήσαντος, Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν, νὰ χαλκεύσῃ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀποπνικτικὰ εἰς βάρος τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας δεσμά.

4.- Πράγματι, μὲ τὸ Σημεῖον 16 τῶν Συμπερασμάτων τῆς Συνόδου του τῆς Κοπεγχάγης τὸ Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον «ἐκφράζει τὴν ἱκανοποίησί του γιὰ τὴν δέσμευσι τῶν Ἑλληνοκυπρίων καὶ Τουρκοκυπρίων, νὰ συνεχίσουν τὶς διαπραγματεύσεις μὲ στόχο τὴν ἐπίτευξι συνολικῆς διευθετήσεως τοῦ κυπριακοῦ προβλήματος ἕως τὶς 28 Φεβρουαρίου 2003, μὲ βάσι τὶς προτάσεις τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν». Ἐνῷ ἐν συνεχείᾳ χαρακτηρίζει τὶς ἐν λόγῳ προτάσεις ὡς «μία μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἐπίτευξι διευθετήσεως καὶ ἀπευθύνει ἔκκλησι στοὺς ἡγέτες τῆς Ἑλληνοκυπριακῆς καὶ Τουρκοκυπριακῆς Κοινότητος νὰ ἐπωφεληθοῦν αὐτῆς τῆς εὐκαιρίας».

Τοιοῦτο κείμενον ἐπισύρει ἐν πρώτοις δύο παρατηρήσεις :

α) Περιέργως περιέχει βεβαίωσιν κατ' ἀλήθειαν ἀνυπάρκτου τουρκοκυπριακῆς ἐπὶ τοῦ προκειμένου δεσμεύσεως. Διότι εἶναι γνωστὴ ἡ τηρηθεῖσα μέχρι τέλους εὐθέως ἀρνητικὴ στάσις, - θὰ ἠδύνατο μάλιστα κανεὶς νὰ τὴν χαρακτηρίσῃ καὶ προσβλητικὴν ἔναντι τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε., ἀλλὰ καὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως - μὲ διάφορες δηλώσεις καὶ γραφικὰ «καμώματα», τοῦ Τουρκοκυπρίου ἡγέτου Ντεκτάς. Τὶ ἄλλο λοιπὸν ἠμπορεῖ νὰ σημαίνῃ ἡ ἀνωτέρω ἀναληθὴς βεβαίωσις ἀπὸ ἀδικαιολογήτους θωπείας καὶ ἐκδήλωσιν καταφανοῦς εὐνοίας πρὸς τὴν Τουρκοκυπριακὴν πλευράν, ἀπὸ κάλυψιν καὶ αὐτῆς τῆς ἀχαρακτηρίστου ἀρνήσεώς της πρὸς στοιχειώδη συνεργασίαν ; Τὸ Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον ἐμφανίζεται ἔτσι ὄχι ὡς ἀμερόληπτος τρίτος, ἀλλὰ ὡς ἀπονέμον εὔνοιαν πρὸς ἕνα τῶν μερῶν, καὶ μάλιστα ὑπὲρ τοῦ ὠφεληθέντος ἐκ διεθνῶς ἀνόμου πράξεως, ἐχούσης ἐπανειλημμένως καταδικασθῆ δι’ ἀποφάσεων καὶ ψηφισμάτων ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε., τῆς τουρκικῆς κατοχῆς ! Καὶ ὑπὸ τοιαύτης εὐνοίας ἐμψυχούμενον δίδει καὶ τὰς πρὸς τὰ μέρη, ὀλεθρίας διὰ τὴν Κυπριακὴν Δημοκρατίαν, συστάσεις καὶ καταθλιπτικὰς ὑποδείξεις. 

β) Καὶ ἀκόμη : εἰς τὸ πλαίσιον ἀκριβῶς τοιαύτης νοοτροπίας, οὐσιαστικῶς ἐκμηδενίζει τὴν διεθνῶς ἀναγνωριζομένην ὑπόστασιν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἀφοῦ τὴν ἀγνοεῖ πλήρως, ὡς νὰ μὴ ὑπάρχῃ, καὶ ὁμιλεῖ μόνον διὰ δύο κοινότητας, τὴν Ἑλληνοκυπριακὴν καὶ τὴν Τουρκοκυπριακήν. Μὲ τοιαύτην διατύπωσιν ἐπὶ πλέον ὑποβαθμίζει καὶ τόν, δημοκρατικώτατα μάλιστα ἐκλεγμένον, Πρόεδρον τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας δι’ ἀγνοήσεως τῆς, διεθνῶς ἀνεγνωρισμένης, ἐν λόγῳ ἰδιότητός του, μὲ τὸν χαρακτηρισμόν του ἁπλῶς ὡς ἡγέτου τῶν Ἑλληνοκυπρίων, καὶ ἀκόμη μὲ τὴν ἐξίσωσίν του πρὸς τὸν ἐγκάθετον τῆς κατεχούσης Τουρκίας Τουρκοκύπριον «ἡγέτην» ! Ἀληθινά, ὁποία ταπείνωσις ! - Ἀμφότερα τὰ ὡς πρόσθεν ἐπισημαινόμενα, εἰς διεθνὲς κείμενον ἀπαντώμενα, ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι τυχαῖα...

 Ἐπὶ τοῦ ἀνωτέρω κειμένου τώρα τῶν Συμπερασμάτων : Δι’ αὐτῶν τὸ Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον  ρητῶς ὑποδεικνύει ὡς μίαν καὶ μοναδικὴν εὐκαιρίαν ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ διαπραγματεύσεις μὲ βάσιν τὶς προτάσεις Κόφι Ἀνάν !  Καὶ μάλιστα συνδέει πρὸς αὐτὲς καὶ τὶς εἰς τὰ ἑπόμενα Σημεῖα 17 καὶ 18 τῶν Συμπερασμάτων του προβλέψεις.

5.- Δι' ὅσους γνωρίζουν ἀνάγνωσιν καὶ γραφήν, τὰ Σημεῖα αὐτὰ εἶναι ἰδιαιτέρως σκοτεινὰ καὶ ἀφίνουν πολλὰς ἀμφιβολίας, ὡς πρὸς τὸ τὶ πράγματι ἀπεφασίσθη εἰς τὴν Κοπεγχάγην ἐπὶ τῆς ἐντάξεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

Πράγματι : Ὁρίζεται εἰς τὰ Συμπεράσματα, ὅτι «Ἡ Ἕνωσις ἐπαναλαμβάνει, ὅτι εἶναι πρόθυμη νὰ προσαρμόσῃ τοὺς ὅρους τῆς  διευθετήσεως στὴν συνθήκη προσχωρήσεως, σύμφωνα μὲ τὶς ἀρχές, στὶς ὁποῖες στηρίζεται ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις» (Σημεῖον 17 ἐδάφ. α'). Δηλαδή, καὶ ὅταν αἱ δύο κοινότητες καταλήξουν εἰς μίαν διευθέτησιν, θὰ ἠμπορεῖ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις νὰ ἀλλάξῃ τοὺς ὅρους της διὰ προσαρμογῆς των εἰς τὴν συνθήκην προσχωρήσεως ; Καὶ ποία ἀνάγκη προσαρμογῆς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνακύψῃ, ὅταν ἐκ προοιμίου, ἀπὸ τοῦδε, εἶναι δεδομένον, ὅτι ἡ ἐνταχθεῖσα Κυπριακὴ Δημοκρατία δὲν πρόκειται βεβαίως νὰ συμφωνήσῃ εἰς διευθέτησιν ἀντίθετον πρὸς τὴν συνθήκην προσχωρήσεώς της εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν ; Καὶ αὐτὴ ἡ προσαρμογὴ θὰ γίνῃ αὐτοβούλως, ἐρήμην τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ;

Καὶ περαιτέρω, εἰς τὸ ἀκολουθοῦν ἐδάφιον β' τοῦ αὐτοῦ Σημείου 17 τῶν Συμπερασμάτων ὁρίζεται ὅτι : «Εἰς περίπτωσιν διευθετήσεως, τὸ Συμβούλιον, ἐνεργώντας ὁμόφωνα βάσει προτάσεων τῆς Ἐπιτροπῆς, θὰ ἀποφασίσῃ σχετικὰ μὲ προσαρμογὲς τῶν ὅρων προσχωρήσεως τῆς Κύπρου στὴν Ε.Ε, ὅσον ἀφορᾷ τὴν τουρκοκυπριακὴ κοινότητα». Δηλαδή ; Τώρα, μὴ ἐπελθούσης ἀκόμη τῆς διευθετήσεως, ἡ ἀποφασισθεῖσα προσχώρησις τῆς Κύπρου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν δὲν ἀφορᾷ καὶ εἰς τὴν τουρκοκυπριακὴν κοινότητα, ὥστε οἱ ὅροι προσχωρήσεως νὰ χρειάζωνται προσαρμογὲς, ὅταν γίνῃ ἡ διευθέτησις,  διὰ νὰ καλύψουν καὶ τὴν κοινότητα αὐτήν ; Μὲ ἄλλας λέξεις, ἡ συντελεσθεῖσα ἔνταξις τῆς Κύπρου εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Κοινότητα ἀπεφασίσθη ἐπὶ τοῦ παρόντος μόνον διὰ τὴν Ἑλληνοκυπριακὴν Κοινότητα ;  Ἀλλὰ τότε ἡ ἔνταξις τῆς Κύπρου δὲν εἶναι καθαρὰ καὶ ἄνευ ὅρων, «χωρὶς ὑποσημειώσεις καὶ ἀστερίσκους», ὅπως τόσον ἐπιμένουν, ὑπεύθυνοι ταγοί μας καὶ μή, μετὰ συγχορδίας ποικίλων Μ.Μ.Ε., νὰ μᾶς πείσουν...

6.- Καὶ δὲν εἶναι μόνον τὸ ἀνωτέρω Σημεῖον τοῦ κειμένου τῶν Συμπερασμάτων τὸ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀποκαλυπτικόν. Διότι καὶ τὸ ἀκολουθοῦν Σημεῖον 18 εἰς τὸ ἐδάφιον α΄ τὰ αὐτὰ προϋποθέτει διὰ τὴν ἀντίθετον περίπτωσιν, τῆς μὴ ἐπιτεύξεως τελικῶς διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ. Δι’ αὐτήν, λέγει, «τὸ  Εὐρωπαϊκὸν Συμβούλιον ἀπεφάσισεν ὅτι ... ἡ ἐφαρμογὴ τοῦ κεκτημένου στὸ βόρειο τμῆμα τῆς νήσου ἀναστέλλεται ἕως ὅτου τὸ Συμβούλιον λάβει ὁμόφωνα διαφορετικὴν ἀπόφασιν, βάσει προτάσεως τῆς Ἐπιτροπῆς». Μὲ ἄλλας λέξεις, ἡ ἀποφασισθεῖσα ἔνταξις τῆς Κύπρου δὲν καλύπτει καὶ τὰ κατεχόμενα, ἐὰν δὲν ἐπέλθῃ διευθέτησις τοῦ Κυπριακοῦ.

 Καὶ δὲν τὰ καλύπτει οὔτε προσωρινῶς, ἔστω μόνον μέχρι τῆς παρόδου ἀπράκτου τῆς τασσομένης διὰ τοῦ Σχεδίου Ἀνάν, μέχρι τῆς 28^ης Φεβρουαρίου 2003 προθεσμίας πρὸς διευθέτησιν, ἀφοῦ διὰ τὸν χρόνον ἀκριβῶς αὐτὸν ὁρίζει τὸ ἑπόμενον ἐδάφιον β΄ τοῦ ἰδίου Σημείου 18 τῶν Συμπερασμάτων, ὅτι «τὸ Συμβούλιον καλεῖ τὴν Ἐπιτροπὴν σὲ συνεννόησι μὲ τὴν κυβέρνησι τῆς Κύπρου νὰ ἐξετάσῃ τρόπους, ποὺ νὰ προωθοῦν τὴν οἰκονομικὴ ἀνάπτυξι τοῦ βορείου τμήματος τῆς νήσου καὶ νὰ τὸ ὁδηγήσουν ἐγγύτερα πρὸς τὴν Ε.Ε.». Προδήλως, διότι δὲν ἀνήκει εἰς αὐτήν, παρὰ τὴν ἔνταξιν τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας.

7.- Τοιαῦται, ὡς ἀνωτέρω, ἀποφάσεις τῆς Συνόδου Κορυφῆς τῆς Κοπεγχάγης εὐλόγως μόνον τὴν ἀνησυχίαν εἰς κάθε σκεπτόμενον Ἕλληνα προκαλοῦν.

Καὶ ἡ ἀνησυχία προκαλεῖται :

α) ὄχι μόνον ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς ἐπιτακτικῆς προτροπῆς διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ μὲ βάσιν τὰς προτάσεις Κόφι Ἀνάν, αἱ ὁποῖαι, ὡς καταλυτικῶς κατεδείχθη διὰ τοῦ ἀνωτέρω ἄρθρου μου (ἀριθ. 5 ἕως 12), μὴ προσφέρουσαι λύσιν στοιχειωδῶς δικαίαν, ἀνεκτήν, βιώσιμον καὶ λειτουργικήν, θὰ ὁδηγήσουν ἀναποτρέπτως εἰς τὴν πλήρη ὑποδούλωσιν τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ εἰς τοὺς Τούρκους. Προτροπῆς, ἡ ὁποία προβάλλει καταθλιπτική ἐν ὄψει καὶ τῆς ἐπισήμου δηλώσεως τοῦ ἁρμοδίου διὰ τὴν διεύρυνσιν Ἐπιτρόπου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως Φερχόϊγκεν πρὸς τὸ Εὐρωκοινοβούλιον (τύπος τῆς 19.12.2002), κατὰ τὴν ὁποίαν, ἐὰν ὁ κυπριακὸς λαὸς διὰ τοῦ προβλεπομένου ἀπὸ τὸ Σχέδιον Ἀνὰν δημοψηφίσματος καταψηφίσῃ τὴν προτεινομένην κατὰ τὸ Σχέδιον διευθέτησιν, τότε καὶ ἡ ἔνταξις ἀνατρέπεται ! 

Ὁ ἐκβιασμὸς εἶναι ἔτσι ἀπροκάλυπτος. Ὑποθέτω καὶ ἐλπίζω, ὅτι ὁ Κυπριακὸς Ἑλληνισμός, μνήμων τοῦ κοινοῦ ἐθνικοῦ μας παρελθόντος, κατὰ τὸ ὁποῖον οὐδέποτε οἱ Ἕλληνες ἐξηγοράσθημεν, δὲν θὰ ἀποφασίσῃ τώρα νὰ ἀμαυρώσῃ τὴν Ἱστορίαν μας καὶ νὰ ἀνταλλάξῃ τὴν ἐλευθερίαν του (ἀμέσως ἀπειλουμένην διὰ τῆς, κατὰ τὸ Σχέδιον Κόφι Ἀνάν, προγραμματισμένης τουρκοποιήσεώς του) μὲ τήν, διὰ τῆς ἐντάξεως εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ἐπαγγελλομένην μεγαλυτέραν οἰκονομικὴν του εὐμάρειαν.

β) Ἀλλὰ ἡ ἐθνικὴ ἀνησυχία προκαλεῖται ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν ἀθλιότητα : μὲ τοὺς ἀνωτέρω ὅρους τῆς ἐντάξεως, διὰ τοῦ περιορισμοῦ αὐτῆς εἰς μόνην τὴν Ἑλληνοκυπριακὴν Κοινότητα, οὐσιαστικῶς νὰ διχοτομεῖται ἤδη ἡ Κυπριακὴ Δημοκρατία. Καὶ αὐτὸ μὲ περιφρόνησιν παγίου κανόνος τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, κατὰ τὸν ὁποῖον - ἂς ἐπαναληφθῇ - ἡ κυριαρχία τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας δὲν κατελύθη λόγῳ τῆς τουρκικῆς κατοχῆς καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐκτείνεται καὶ ἐπὶ τῶν κατεχομένων. Ὥστε ἡ πραγματικὴ ἀδυναμία ἀσκήσεώς της οὐδεμίαν ἐπιρροὴν ἐπὶ τῆς ἐντάξεως νὰ δύναται νὰ ἔχῃ.

Φυσικὰ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, ἐὰν ὄντως ἐπιθυμοῦσε ἄρσιν τοῦ πραγματικοῦ αὐτοῦ ἐμποδίου, δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ πειθαναγκάζῃ τὸν μαρτυρικὸν Κυπριακὸν λαὸν εἰς «λύσιν» διεθνῶς πρωτόγνωρον καὶ ἐξωφρενικήν, ἀντιστρατευομένην πρὸς τὸ Διεθνὲς Δίκαιον καὶ ὅλας τὰς μέχρι τοῦδε ἀποφάσεις ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε., ἐξωφθάλμως ἄδικον καὶ ὁδηγοῦσαν μόνον εἰς τὴν ὁλοκληρωτικὴν ὑποδούλωσιν. Ἀντιθέτως, θὰ διεδήλου πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν, ὅτι ἡ ἔνταξις καλύπτει καὶ τὰ κατεχόμενα, ὁπότε καὶ οἱ εἰς αὐτὰ ἐγκλωβισμένοι Τουρκοκύπριοι - διότι καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν πραγματικότητα εἶναι θύματα τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς ( καὶ ἄρχισαν νὰ τὸ καταλαβαίνουν, ἀπόδειξις τὰ πρόσφατα συνθήματά των εἰς τὴν Λευκωσίαν, κατὰ διαδήλωσιν ἐναντίον τοῦ Ντεκτάς, : «δὲν εἴμαστε Τοῦρκοι, εἴμαστε Κύπριοι !» ) -, ἐν ὄψει τῶν ἐκ τῆς ἐντάξεως οἰκονομικῶν καὶ λοιπῶν πλεονεκτημάτων, θὰ ἐπειθανάγκαζαν τὴν ἐγκάθετον ὑπὸ τῶν Τούρκων «ἡγεσίαν» των εἰς φρόνιμον συνδιαλλαγήν. Καὶ τὸ Κυπριακὸν ἀνωδύνως δι’ ὅλους θὰ ἐπελύετο.

8.- Τὸ Κυπριακὸν ἐδημιουργήθη  διὰ τῆς τουρκικῆς εἰς τὴν Κύπρον εἰσβολῆς τὸν Ἰούλιον-Αὔγουστον 1974 καὶ τῆς ἔκτοτε διεθνῶς ἀνόμου κατοχῆς τοῦ 40% περίπου τοῦ ἐδάφους της. Καὶ ἀκριβῶς τὴν τουρκικὴν αὐτὴν εἰς τὴν Κύπρον εἰσβολὴν καὶ κατοχὴν ἀπεδοκίμασεν ἐπισήμως, ἀμέσως ἀλλὰ καὶ ἐπανειλημμένως ἔκτοτε, ὁ Ο.Η.Ε. δι’ ἀποφάσεων ἁρμοδίων ὀργάνων του, διὰ τῶν ὁποίων καὶ ἐκλήθη ἡ Τουρκία νὰ ἀποσύρῃ τὰ κατοχικά της στρατεύματα. Καὶ ἡ Διεθνὴς ἐν γένει Κοινωνία, οἱ Διεθνεῖς Ὀργανισμοὶ καὶ ὅλα τὰ κράτη, συνετονίσθησαν πρὸς τὶς ἀποφάσεις αὐτές. Δι’ ὃν λόγον καὶ ἡ κατὰ τὴν 13.2.1975 μονομερὴς ἀνακήρυξις «Ὁμοσπονδιακοῦ Τουρκοκυπριακοῦ Κράτους» ἀπεδοκιμάσθη ρητῶς μὲ τὴν ὑπ’ ἀριθ. 367/1975 ἀπόφασιν τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας, καὶ ἡ μετὰ ἀπὸ ἀρκετὰ ἔτη, συγκεκριμένως τὴν 15.11.1983, γενομένη ἀνακήρυξις «Τουρκικῆς Δημοκρατίας τῆς Βορείου Κύπρου» δὲν εἶχε καλλιτέραν τύχην, ἀφοῦ τὸ ψευδοκράτος, μὲ ἐξαίρεσιν τὴν Τουρκίαν ποὺ τὸ συνέστησε, μέχρι σήμερον παρ’ οὐδενὸς ἄλλου κράτους τοῦ κόσμου ἀνεγνωρίσθη. 

Πῶς λοιπὸν τώρα αἱ θέσεις αὐταὶ ἐγκαταλείπονται ἀπὸ αὐτὸν τὸν Γενικὸν Γραμματέα τοῦ Ο.Η.Ε. μὲ τό, πλήρως νομιμοποιοῦν τὰ ἀνόμως τετελεσμένα καὶ ὁδηγοῦν ἀναποτρέπτως εἰς τὴν ὁλοκληρωτικὴν τουρκοποίησιν τῆς νήσου, Σχέδιόν του ; Καὶ πῶς ἔρχεται ἔνθερμος θιασώτης τοιούτου Σχεδίου, ὡς μίας καὶ μοναδικῆς δῆθεν εὐκαιρίας διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ, καὶ αὐτὴ ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, μὲ τὶς ἀποφάσεις τῆς συνόδου κορυφῆς τῆς Κοπεγχάγης, προβαίνουσα μάλιστα δι’αὐτῶν, ὡς προεξετέθη, καὶ εἰς θεσμοποίησιν ἀπὸ τοῦδε τῆς διχοτομήσεως τῆς Κύπρου ; Καὶ ὅλα αὐτά, ὅταν σταθερὰ καὶ ἀμετάβλητος ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς ὑπῆρξεν ἀπ’ ἀρχῆς καὶ διεκηρύσσετο, μέχρι καὶ προσφάτως ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴν παροῦσαν Κυβέρνησιν, ἡ θέσις, ὅτι τὸ Κυπριακὸν εἶναι ἀποκλειστικῶς ζήτημα ξένης ἐπιδρομῆς καὶ ἀνόμου καταλήψεως καὶ κατοχῆς τμήματος ἐδάφους ἀνεξαρτήτου κράτους, τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας ; Καὶ πῶς ἐγκαταλείπεται τώρα ἡ παγία αὐτὴ ἑλληνικὴ θέσις διὰ τῆς ἀποδοχῆς, ἔστω ὡς βάσεως ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ, τοῦ τερατώδους Σχεδίου Ἀνάν ; Καὶ ποία συγκεκριμένως ἐκ τῶν ρυθμίσεων  αὐτοῦ ἠμπορεῖ νὰ ἀποτελέσῃ ὄντως βάσιν πρὸς ἐπίτευξιν δικαίας καὶ βιωσίμου λύσεως τοῦ Κυπριακοῦ ;

Εἰς τοιαῦτα ἐρωτήματα ἀπάντησις στοιχειωδῶς ἐθνωφελὴς δυστυχῶς δὲν ὑπάρχει !...

Ἑπομένως, δι’ ὅσους σκέπτονται καὶ δὲν ἐθελοτυφλοῦν, ἐν ὄψει τῆς ἀβιάστου πραγματικότητος, ὡς ἀνελύθη διὰ τῶν ἀνωτέρω, ἡ σημειωθεῖσα ἐξέλιξις τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἐθνικοῦ μας θέματος φρονίμως ἐχαρακτηρίσθη ὡς παταγώδης ἀποτυχία τῆς κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἀσκηθείσης ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς.

9.- Καὶ ὁ χαρακτηρισμὸς δὲν ἠμπορεῖ νὰ εἶναι εὐτυχέστερος καὶ διὰ τὰ ἄλλα ἐθνικά μας θέματα. Διότι συντρέχουν δυστυχῶς μόνον δυσμενεῖς εἰς βάρος μας ἐξελίξεις. Ἔτσι, διὰ τὰς σχέσεις μας, φέρ’ εἰπεῖν, μὲ τὴν Τουρκίαν, ἀρκεῖ ἡ ὑπόμνησις, ὅτι αἱ τουρκικαὶ προκλήσεις καὶ παραβιάσεις τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου ὀκταπλασιάσθησαν κατὰ τὸ τρέχον ἐν συγκρίσει πρὸς τὸ προηγούμενον ἔτος, παρὰ τὶς τόσες εἰλικρινεῖς ἀπὸ ἑλληνικῆς πλευρᾶς προσπάθειες προσεγγίσεως, ἀκόμη καὶ συμπαραστάσεως πρὸς τὴν γείτονα χώραν.Ἤ, διὰ τὰς σχέσεις μας μὲ τὸ κρατίδιον τῶν Σκοπίων, ἀρκεῖ ἡ ὑπόμνησις ὅτι ἐξέπνευσεν ἤδη ἡ ἰσχὺς τῆς τόσον ταπεινωτικῆς διὰ τὴν Ἑλλάδα, «ἐνδιαμέσου» καλουμένης, συμφωνίας τῆς Νέας Ὑόρκης τοῦ Σεπτεμβρίου 1995, σχετικῆς πρὸς τὸ ὄνομά του, χωρὶς νὰ ἐξευρεθῇ λύσις, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ἀδιαλλάκτου ἐμμονῆς τοῦ κρατιδίου εἰς τὴν οἰκειοποίησιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας∙  καὶ ἀκόμη, ὅτι μέσῳ αὐτοῦ καθημερινῶς γιγαντοῦται διεθνῶς δῆθεν ἀλυτρωτική, εἰς τὴν πραγματικότητα εὐθέως ἐπεκτατική, εἰς βάρος τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου ἐκστρατεία του. Ἤ, διὰ τὰς σχέσεις μας μὲ τὴν Ἀλβανίαν, ἀρκεῖ ἡ ὑπόμνησις, ὅτι παρὰ τὰς πολλαπλᾶς πρὸς αὐτὴν εὐεργεσίας μας, κυρίως διὰ τῆς ἀποδοχῆς ἑκατοντάδων χιλιάδων ἐξ αὐτῆς μεταναστῶν εἰς τὴν χώραν μας, ἀντιθέτως ἡ ἰδία συνεχίζει τὰς παραβιάσεις ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῆς ἐκεῖ Ἑλληνικῆς μειονότητος. Κλπ., κλπ.

10.- Ἡ καταγραφὴ τῆς πραγματικότητος αὐτουσίου, χωρὶς ἐξωραϊσμούς, γυμνῆς ὡς ἔχει, ὑπηρετεῖ ἀληθῶς, μόνον αὐτή, τὰ ἐθνικὰ συμφέροντα. Δι’αὐτὸ καὶ ἡ ἐπισήμανσις ἀναμφισβητήτων ἀληθειῶν σχετικῶς πρὸς τὸ τερατῶδες σχέδιον διευθετήσεως τοῦ Κυπριακοῦ τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀνάν (προηγούμενον ἄρθρον μου), ἀλλὰ καὶ ὡς πρὸς τὸ τὶ πράγματι ἀπεφασίσθη κατὰ τὴν σύνοδον κορυφῆς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως τῆς 12.12.2002 εἰς Κοπεγχάγην (παρὸν ἄρθρον) προσλαμβάνει διαστάσεις ἐθνικοῦ καθήκοντος. Τὸ τοιοῦτο ἐθνικόν του καθῆκον ἐξεπλήρωσε καὶ ὁ γράφων διὰ τῶν ἀνωτέρω ἀναπτύξεών του∙ ἀφόβως, ἀλλὰ καὶ ἀπαθῶς. Χωρὶς καμμίαν διάθεσιν ἀντιπαλότητος ἤ, ἀντιθέτως, συνοδοιπορίας πρὸς οὐδένα. Ἄλλωστε οἱ ἔννοιες «συμπολιτεύσεως» ἢ «ἀντιπολιτεύσεως» ἐξ ὁρισμοῦ ὑπῆρξαν πάντοτε καὶ παρέμειναν παντελῶς ξέναι πρὸς τὴν διανοητικήν του ἐντιμότητα. Εἶχον ἄλλωστε λειτουργικῶς ἀποκλεισθῆ ἤδη κατὰ τὸν προηγηθέντα δικαστικόν του βίον σχεδὸν τριῶν δεκαετηρίδων.

Μοναδικὴ λοιπὸν μέριμνα ἡ ὑπηρέτησις τῆς ἀληθείας. Καί, μέσῳ αὐτῆς, τῆς πολυπαθοῦς ἐθνικῆς μας κοινότητος. Ἀπὸ ἀγάπη ἀσίγαστη πρὸς τὴν Ἑλλάδα μας καὶ τὴν ἀδιατίμητη θυγατέρα της, τὴν δεινοπαθοῦσαν Κύπρον.-

Νέα Πεντέλη, 20ὴ Δεκεμβρίου 2002.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης