ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ  ΑΘΛΙΟΤΗΣ

Δύο ἐπιστολαὶ (30 καὶ 31.1.2007) πρὸς «ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»

τοῦ  ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ.

Διάψευσις νοσηρῶν ψευδολογιῶν τῆς ἐφημερίδος.

^*^*^*^

Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα δεινά, ποὺ μαστίζουν τὴν Ἑλληνικὴ κοινωνία, εἶναι κατὰ κοινὴ παραδοχὴ καὶ χωρὶς ἀμφιβολία ἡ δημοσιογραφικὴ ἀγυρτεία. Τὸ φαινόμενο δυστυχῶς ὄχι σπάνιο, ἀναφαίνεται μὲ ποικίλες μορφές, βεβαίως ὄχι σὲ ὅλα, ἀλλὰ σὲ ἀρκετὰ ἀπὸ τὰ διάφορα αὐτοαποκαλούμενα «μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως» ( : ἐφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοὺς καὶ τηλεοπτικοὺς διαύλους ), ποὺ μεταβάλλονται ἔτσι οὐσιαστικῶς σὲ μέσα μαζικῆς ἐξαχρειώσεως. Πρὸς ὑπηρέτησι πάντοτε κάποιου ἀθλίου σκοποῦ, ποικίλου περιεχομένου : ἀπὸ τῆς ποδηγετήσεως τῆς κοινῆς γνώμης πρὸς ἀποβλάκωσιν καὶ μεταστροφήν της  κατὰ τὶς ἐπιθυμίες καὶ ὑπαγορεύσεις ἀφανῶν συνήθως διατακτῶν, - ἐπιβούλων ξένων καὶ ἐγχωρίων ὑπηρετῶν των, - ἐὰν πρόκειται περὶ ἐθνικῶν θεμάτων∙ μέχρι καὶ τῶν εὐτελῶν προσωπικῶν ἐπιθέσεων μὲ τὴν ἐξαπόλυσι κατεσκευασμένων ψευδολογιῶν εἴτε χάριν ἰδιοτελῶν ἐκβιαστικῶν ἐπιδιώξεων εἴτε καὶ μόνον πρὸς ἱκανοποίησιν ἀλαλήτου ζηλοφθονίας καὶ ὑφέρποντος συμπλέγματος κατωτερότητος ἔναντι τοῦ διασυρομένου προσώπου. Οἱ δὲ συνέπειες τοῦ νοσηροῦ αὐτοῦ φαινομένου στὴν διαμόρφωσι τῆς ὅλης περιρρέουσας ἀτμόσφαιρας τοῦ βίου τῆς ἑλληνικῆς μας κοινωνίας εἶναι θλιβερὰ ἀρνητικές. Καὶ φυσικὰ  ἀμαυρώνουν αὐτὴ τὴν εἰκόνα τῆς Πατρίδος μας στὰ μάτια ὅσων ἀτενίζουν τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα,  πρὸς μεγάλη βεβαίως χαρὰ κυρίως τῶν κακεντρεχῶν καὶ ἐπιβούλων.

Τὸ  δυστύχημα εἶναι,  ὅτι ἡ δημοσιογραφικὴ αὐτὴ ἀθλιότης δὲν περιορίζεται σὲ μικρῆς κυκλοφορίας καὶ περιθωριακὰ ἁπλῶς ἔντυπα καὶ ἄλλα μέσα. Διότι δυστυχῶς ὡς ἐπιδημία δὲν εἶναι ξένη καὶ πρὸς μερικὰ ἀπὸ τὰ ἐκ τούτων κοινῶς θεωρούμενα ὡς σοβαροφανῆ.  Ὁπότε βεβαίως, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς εὐρυτέρας καὶ ἐκ τοῦ κύρους των πειστικωτέρας διαδόσεως τῶν γραφομένων των, εἶναι καὶ ἡ μέσῳ αὐτῶν διασπορά τῶν ἀθλιοτήτων πιὸ ἐπικίνδυνη. Καὶ τὸ ἀκόμη χειρότερον : τὰ κοινωνικῶς ἀνόσια αὐτὰ συμβαίνουν, ἔστω σποραδικῶς, καὶ σὲ ἔντυπα ἢ ἄλλα μέσα, ἐμφανιζόμενα μὲ τὴν λεοντὴν τῆς, δῆθεν, «δημοκρατικότητος» καὶ «προοδευτικότητος», ἐνῷ στὴν πραγματικότητα πρόκειται περὶ εὐτελῶν ὑπηρετῶν σκοτεινῶν συμφερόντων, ποὺ καθοδηγοῦνται ἀπὸ τὶς φρικτότερες ἀναχρονιστικές, σκοταδιστικές, αὐταρχικὲς καὶ ἀντιδημοκρατικὲς συνειδήσεις.

Ὁ Πρόεδρος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης ἔγινε πάμπολλες φορὲς στόχος τοιούτων κακοβούλων ἐπιθέσεων μὲ ἐπίκλησι κάθε φορὰ κατασκευαζομένων ψευδολογημάτων ἢ τὴν προγραμματισμένη διαστροφὴ ἀμέμπτων ἀπὸ κάθε ἄποψι ἐνεργειῶν του, καθ' ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ δημοσίου βίου του. Καὶ  ὡς δικαστικὸς λειτουργός, ἁπλῶς διότι τὸ ὑπηρεσιακόν του καθῆκον ἐπιτελοῦσε καὶ δὲν ὑπέκυπτε σὲ ξένες πρὸς αὐτὸ σκοπιμότητες, ὅπως στὴ συνέχεια ἀπὸ ὅλους εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ διεθνῶς ἀνεγνωρίσθη [ θυμηθῆτε π.χ. τὴν ἐνεργητικότητά του ὡς Ἀνακριτοῦ τὸ 1963-1964 εἰς τὴν ὑπόθεσιν τῆς δολοφονίας τοῦ βουλευτοῦ τῆς ἀριστερᾶς Γρηγορίου Λαμπράκη, ποὺ εἶχε τόσες ἐπιπτώσεις καὶ στὴν πολιτικὴ ζωὴ τῆς χώρας - ἢ τὴν ἀρνητική του ψῆφο στὴν ὑπόθεσι τῆς ἐκδόσεως τοῦ ἐκζητουμένου ἀπὸ τὴν Κυβέρνησι τῆς Ὁμοσπονδιακῆς Δημοκρατίας τῆς Γερμανίας ὡς «τρομοκράτου» Γερμανοῦ ὑπηκόου Πόλε τὸ 1976 ]∙ ἀλλὰ καὶ ὡς Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κατὰ τὴν πενταετίαν 1985-1990, καὶ πάλιν διότι, πιστὸς εἰς τὸν ὅρκον του, ἁπλῶς τὰ καθήκοντά του κατὰ τὸ Σύνταγμα ἐπιτελοῦσε, μὴ ὑπηρετῶν κομματικὲς ἢ μικροπολιτικὲς σκοπιμότητες, ἀλλὰ μόνον τὰ συμφέροντα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, ὑπὲρ τῶν ὁποίων καὶ μόνον ἐμάχετο καὶ τακτικώτατα ἄρθρωνε τόν, πάντοτε ὑπερκομματικόν, ἐθνικὸν πολιτικόν του λόγον, ἰδιαιτέρως ὅμως ἐνοχλητικὸν σὲ ἐπιβούλους ξένους καὶ ἐγχωρίους ὑπηρέτες των.

Πρωταγωνιστὴς στὴν κατὰ τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καταφορά, πάντοτε μὲ κατεσκευασμένες ψευδολογίες καὶ ἄλλες ἀθλιότητες, ἀνεδείχθη τὸ σοβαροφανὲς δημοσιογραφικὸ συγκρότημα Λαμπράκη. Ἐμφανιζόμενο ὡς «δημοκρατικὸ» καὶ «προοδευτικὸ» καὶ ὅμως μὲ τόση λύσσα καταφερόμενο κατὰ ἐν ἐνεργείᾳ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, μὲ ἄμεμπτο, παγκοσμίως ἀναγνωριζόμενο, δημοκρατικὸ ἦθος, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου καὶ τόσες διώξεις καὶ βασανιστήρια εἶχεν ὑποστῆ κατὰ τὴν ἑπταετῆ (1967-1974) στρατιωτικὴ δικτατορία, καὶ μάλιστα πρώτου αὐτοῦ ἐκλεγέντος Προέδρου τῆς Δημοκρατίας μὲ τὴν ψῆφο τῶν δημοκρατικῶν πολιτικῶν δυνάμεων.  Διὰ νὰ λαμβάνῃ βεβαίως πάντοτε τὸ ἁμαρτωλὸ δημοσιογραφικὸ συγκρότημα τὴν ἐπιβαλλομένη ἀποστομωτικὴ διάψευσι, καὶ ὅμως νὰ συνεχίζῃ τὴν νοσηρὴ του αὐτὴ τακτική.  Τὴν ὁποία καὶ ἐξακολουθεῖ  μὲ τὴν αὐτὴν ἀρρωστημένη κακότητα κατὰ τοῦ Χρήστου Α. Σαρτζετάκη καὶ μετὰ τὴν λῆξι τῆς Προεδρικῆς του θητείας τὸ 1990, ἔστω μόνον σποραδικῶς.

Τελευταῖο δεῖγμα τέτοιας δημοσιογραφικῆς ἀθλιότητος ἀποτελεῖ δημοσίευμα τοῦ «Βήματος τῆς Κυριακῆς» εἰς τὸ φύλλο τῆς 28^ης Ἰανουαρίου ἐ.ἔ. Τὸ ὁποῖο καὶ ἔσπευσεν ἀμέσως τὴν μεθεπομένη, 30.1.2007, νὰ διαψεύσῃ καταλυτικῶς ὁ κακοήθως διασυρόμενος τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μὲ ἐνυπόγραφη πρὸς τὴν ἐφημερίδα ἐπιστολή του.

 Ἀλλὰ καὶ πάλιν ἡ δημοσιογραφικὴ μοχθηρία ἐμηχανεύθη ἄλλη μέθοδο περιστολῆς τῆς διαψεύσεως τοῦ Προέδρου : ἀντὶ τῆς δημοσιεύσεώς της εἰς τὴν ἐφημερίδα «Τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς», πρὸς τὴν ὁποίαν καὶ μόνον ἀπηυθύνετο ἡ διάψευσις ( διότι μόνον αὐτὴ εἶχε καταχωρίσει τὸ κακόηθες δημοσίευμα ),  ἡ διάψευσις τοῦ Προέδρου ἐδημοσιεύθη εὐθὺς τὴν ἑπομένη, 31.1.2007, εἰς ἄλλην ἐφημερίδα τοῦ ἰδίου δημοσιογραφικοῦ συγκροτήματος, εἰς τὸ καθημερινὸ «Βῆμα», μὲ τὸν πρόδηλο σκοπὀ, τὸ μὲν δημοσιογραφικὸ συγκρότημα νὰ θεωρῇ ὡς ἐξοφληθεῖσαν τὴν ὑποχρέωσίν του δημοσιεύσεως τῆς διαψεύσεως, ἀλλὰ νὰ λάβουν γνῶσιν αὐτῆς μόνον οἱ ὀλίγοι ἀναγνῶσται τοῦ καθημερινοῦ «Βήματος» (οἱ ὁποῖοι καὶ ἀγνοοῦσαν τὸ κακόηθες δημοσίευμα), καὶ ὄχι οἱ τακτικοὶ δεκαπλάσιοι καὶ πλέον (κατὰ τὰ δημοσιευόμενα στοιχεῖα ἀναγνωσιμότητος τῶν διαφόρων ἐφημερίδων) ἀναγνῶσται τοῦ «Βήματος τῆς Κυριακῆς», οἱ ὁποῖοι καὶ θὰ ἀπέμενον ἔτσι ἀπληροφόρητοι, ἐμποτισμένοι μὲ τὸ δηλητήριο τοῦ κακοήθους δημοσιεύματος.  Δι' αὐτό, διαγνώσας τὴν προκειμένη μοχθηρία, ὁ Πρόεδρος ἔσπευσεν εὐθὺς τὴν ἰδίαν ἡμέραν (31.1.2007) καὶ διὰ νέας ἐπιστολῆς του πρὸς «Τὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς» ἐζήτησε τὴν εἰς αὐτὸ καταχώρισιν τῆς διαψεύσεώς του.  Πρᾶγμα τὸ ὁποῖον καὶ ἔγινε εἰς τὸ φύλλον τῆς ἐφημερίδος τῆς Κυριακῆς 4.2.2007, ἔστω εἰς μίαν ἐκ τῶν τελευταίων σελίδων της (σελ. 82, Α46).

Κατωτέρω καταχωρίζονται οἱ ἐν λόγῳ δύο ἐπιστολὲς τοῦ Προέδρου, τῆς 30ῆς  καὶ 31ης Ἰανουαρίου 2007 πρὸς τὸ «Βῆμα τῆς Κυριακῆς».  Ἀπὸ τὸ περιεχόμενο τῆς διαψεύσεώς του ὁ καθένας ἀντιλαμβάνεται, ὅτι μόνον ψυχικῶς ἀρρωστημένη φαντασία θὰ μποροῦσε νὰ συνθέσῃ τὸ διαψευδόμενο, τόσο ψευδολόγο καὶ τόσο κακόηθες δημοσίευμα.-

Α)  Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ 30.1.2007

Πρὸς τὴν ἐφημερίδα

«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»,

Μιχαλακοπούλου 80,

115 28  Ἀ θ ή ν α ς.

Κύριε Διευθυντά,

                                 Ὅπως κάθε συνειδητὸς δημοκράτης σέβομαι καὶ τιμῶ ὅλες τὶς περιόδους τοῦ ἐθνικοῦ μας βίου, βεβαίως ἀνεξαρτήτως πολιτεύματος, ὑπὸ τὸ ὁποῖον ἔζησε μὲ τὴν θέλησί του ὁ Ἑλληνικὸς λαός, μὲ τὴν ἐξαίρεσι δηλαδὴ τῶν ξενοκινήτων δικτατοριῶν. Συνακολούθως τιμῶ καὶ τὰ σύμβολα κάθε περιόδου καὶ πολιτεύματος, ἀκόμη καὶ ὅταν αὐτὸ δὲν ταιριάζει μὲ τὶς πεποιθήσεις μου, μιὰ καὶ ἀνταποκρινόταν στὴ θέλησι, ἐπαναλαμβάνω, τῆς πλειοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Θὰ ἦταν ἑπομένως ἀδιανόητο νὰ προέλθω ἢ νὰ παραγγείλω βανδαλισμοὺς σὲ βάρος ἀψύχων τέτοιων συμβόλων. 

Γι' αὐτὸ καὶ τὰ διαλαμβανόμενα στὸ κείμενο «Γιατὶ ρημάζουν τὰ βασιλικὰ ἀνάκτορα» τοῦ συνεργάτου σας Β. Νέδου στὸ Βῆμα τῆς Κυριακῆς 28^ης Ἰανουαρίου ἐ. ἔ., σελ. Α12, ὅτι δῆθεν, ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας (1985-1990) διέταξα «νὰ ξηλωθοῦν μὲ καλέμι οἱ βασιλικοὶ θυρεοὶ τοῦ Προεδρικοῦ Μεγάρου», ὡς καὶ ὅτι ὁ ζῆλος μου «παρ΄ ὀλίγον νὰ ὁδηγήσει καὶ σὲ διπλωματικὴ κρίση μὲ τὴν Αὐστρία», διότι, δῆθεν, σὲ ἐπίσκεψή μου στὴ Βιέννη ζήτησα  «νὰ ξηλωθοῦν ἀπὸ τὸ κτίριο τῆς ἑλληνικῆς πρεσβείας οἱ μοναρχικοὶ θυρεοί», χωρὶς νὰ γνωρίζω, «ὅτι ἡ αὐστριακὴ κυβέρνηση εἶχε κηρύξει τὸ συγκεκριμένο κτίριο διατηρητέο» καὶ «ἡ κρίση ἀπεφεύχθη τὴν τελευταία στιγμή», εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου ψευδῆ καὶ ἀνυπόστατα. Μάλιστα πρέπει νὰ σημειωθῇ, ὅτι ἐπίσκεψι στὴν Αὐστρία ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας οὐδέποτε ἔκανα, τὴν χώρα αὐτὴ ἐπεσκέφθην γιὰ πρώτη φορὰ ἀρκετὰ ἔτη μετὰ τὴν ἀποχώρησί μου ἀπὸ τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας. Ὡς πρὸς δὲ τὸ Προεδρικὸ Μέγαρο ἄφισα τὰ πάντα ἀνέπαφα καὶ κανένα βανδαλισμὸ δὲν διέταξα.

Λυποῦμαι, Κύριε Διευθυντά, διότι ἡ σοβαρὴ ἐφημερίδα σας ἐφιλοξένησε κείμενο τόσο νοσηρῆς ψευδολογίας.

Παρακαλῶ γιὰ τὴν δημοσίευσι τῆς παρούσης ἐπιστολῆς μου στὸ ἀμέσως ἑπόμενο φύλλο τῆς ἐφημερίδος σας.

Νέα Πεντέλη, 30ὴ Ἰανουαρίου 2007.

Μὲ τὴν προσήκουσα τιμή,

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

Β)  Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ 31.1.2007

Πρὸς τὴν ἐφημερίδα

«ΤΟ ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ»,

Μιχαλακοπούλου 80,

115 28  Ἀ θ ή ν α ς.

tovima@dolnet.gr

Κύριε Διευθυντά,

Τὴν χθεσινὴ ἐπιστολή μου πρὸς τὴν ἐφημερίδα σας, διαψεύδουσαν δημοσίευμά της τῆς περασμένης Κυριακῆς 28^ης Ἰανουαρίου, εἶδα σήμερα δημοσιευομένη στὴν καθημερινὴ ἔκδοσι τοῦ ΒΗΜΑΤΟΣ. Διεβιβάσατε δηλαδὴ τὴν ἐπιστολή μου σὲ ἄλλη ἐφημερίδα μὲ ὑποπολλαπλασία ἀναγνωσιμότητα, οἱ ἀναγνῶστες τῆς ὁποίας καὶ μόνον θὰ λάβουν γνῶσι τῆς ἀπαντήσεώς μου.

 Ἐλπίζω νὰ δημοσιεύσετε τὴν ἀποσταλεῖσα διάψευσί μου τὴν προσεχῆ Κυριακὴ 4^η Φεβρουαρίου ἐ..ἔ. καὶ στὴν δική σας ἐφημερίδα, πρὸς τὴν ὁποίαν ἄλλωστε καὶ μόνον τὴν εἶχα ἀπευθύνει, καὶ αὐτὸ γιὰ νὰ λάβουν γνῶσι τῆς διαψεύσεως κακοήθους εἰς βάρος μου δημοσιεύματός της  καὶ οἱ τακτικοὶ πολλαπλάσιοι, περὶ τὶς 100.000, ἀναγνῶστες τοῦ ΒΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, τὸ μέγα πλῆθος τῶν ὁποίων καὶ δὲν διαβάζει καὶ τὸ καθημερινὸ ΒΗΜΑ.

Τὴν ἐλπίδα αὐτὴ διατηρῶ, διότι δὲν θέλω νὰ ὑποθέσω, ὅτι ἡ διαβίβασις ἐκ μέρους σας τῆς διαψεύσεώς μου σὲ ἄλλη ἐφημερίδα, πρὸς τὴν ὁποία δὲν τὴν εἶχα ἀπευθύνει, ἔγινε σκοπίμως, δηλαδὴ γιὰ νὰ μὴ λάβουν γνῶσι τῆς διαψεύσεώς μου τὸ μέγα πλῆθος τῶν ἀναγνωστῶν τοῦ ΒΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, εἰς τὸ ὁποῖον καὶ μόνον εἶχε δημοσιευθῆ καὶ οἱ ὁποῖοι ἑπομένως μόνον ἐγνώριζαν τὸ κακόηθες εἰς βάρος μου δημοσίευμα.-

Νέα Πεντέλη, Τετάρτη 31^η Ἰανουαρίου 2007.

Μὲ τὴν προσήκουσα τιμή,

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης