Η ΓΛΩΣΣΙΚΗ ΜΑΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΙΣ

Αἱ πρόσφατοι συλλήψεις μελῶν τῆς ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως «17 Νοέμβρη», κατόπιν αὐτοτραυματισμοῦ καὶ ἐντεῦθεν αὐτοπαγιδεύσεως  ἑνὸς ἐξ αὐτῶν, καὶ ἡ ἀνακάλυψις κρησφυγέτων της ἔτυχαν ἀναλυτικωτάτων περιγραφῶν ἀπὸ τὰ διάφορα Μέσα Μαζικῆς Ἐπικοινωνίας (ἐφημερίδας καὶ ραδιοτηλεοπτικὰ δίκτυα). Ὁ ἐν προκειμένῳ καταιγισμὸς πληροφορήσεως, κατὰ τὸ πλεῖστον εἰς βαθμὸν ἀποπνικτικόν, μὲ ἀτέρμονας ἐπαναλήψεις καὶ «στοιχεῖα», ὡς συνήθως, ἐλάχιστα ὄντως ἀξιόλογα καὶ τὰ περισσότερα ἀσήμαντα, πλαισιούμενα μὲ παιδαριώδεις «ἑρμηνείας» καὶ «ἐκτιμήσεις» καὶ δῆθεν «ἀναλύσεις», δὲν ὑπηρέτει μόνον οὐσιαστικῶς καὶ ἐκτεταμένως τὴν παραπληροφόρησιν. Διότι, καὶ πάλιν, ὡς πρῶτον θῦμα της εἶχε τὴν ἑλληνικήν μας γλῶσσαν, βαναύσως κακοποιουμένην.  Προεξῆρχε δὲ εἰς τὸ γλωσσικὸν ὄργιον, ἀντὶ τῆς ἑλληνικῆς «κρησφύγετον», ἡ χρῆσις τῆς, ἀγνώστου ἐτυμολογίας, λέξεως «γιάφκα», ἡ ὁποία, σημειωτέον, ἀπουσιάζει ἀπὸ ὅλα τὰ  σοβαρὰ ἑλληνικὰ λεξικά.

Τὴν γλωσσικὴν αὐτὴν ἐξαχρείωσιν ἐστιγμάτισεν ὁ Πρόεδρος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης μὲ τὴν ἀπὸ 24.7.2002 ἐπιστολήν του, δημοσιευθεῖσαν ἤδη εἰς τὰ φύλλα τῆς 27^ης Ἰουλίου 2002 τῶν ἡμερησίων ἀθηναϊκῶν ἐφημερίδων ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (πρωϊνῆς) καὶ ΕΣΤΙΑ (άπογευματινῆς).

*******

Νέα Πεντέλη, 24^η Ἰουλίου 2002

Κύριε Διευθυντά,

Ἡ γλωσσική μας ἐξαθλίωσις ἐπιδεικνύει κατὰ τὰς ἡμέρας μας νέον «ἀπόκτημα». Κατεδίκασαν εἰς ἀχρησίαν, δηλαδὴ ἐδολοφόνησαν ἐν ψυχρῷ, τὴν ὡραιοτάτην λέξιν «κρησφύγετον» καὶ εἰς τὴν θέσιν της ἀνέσυραν ἀπὸ τὸ πρὸ ἑβδομηκονταετίας καὶ πλέον συνωμοτικὸν κομμουνιστικὸν λεξιλόγιον τὴν κακόηχον καὶ βαρβαρόηχον, ἀγνώστου δὲ ἐτυμολογίας, λέξιν «γιάφκα» ! Δράσται τῆς ἐγκληματικῆς ἀσχημίας καὶ ἀνάδοχοι, κοινῶς νονοί, κυριολεκτικῶς καὶ μεταφορικῶς, ποικιλώνυμα μέσα μαζικῆς ἐπικοινωνίας, ἀκριβέστερον, ἀποχαυνωτικῆς κατὰ τὸ πλεῖστον παραπληροφορήσεως. Κυρίως ραδιοτηλεοπτικοὶ «ἀστέρες», συναγωνιζόμενοι ἀλλήλους εἰς ἐξουθενωτικὴν φλυαρίαν, μάλιστα περὶ παντὸς τοῦ ἐπιστητοῦ, ἂν καὶ οἱ περισσότεροι θρηνητικῶς ἀμαθεῖς καὶ ἀστοιχείωτοι. Δυστυχῶς δὲ καὶ ἐφημερίδες, διολισθήσασαι ἀσφαλῶς ἐξ ἀκρίτου μιμητισμοῦ εἰς τὸν θλιβερὸν συρμόν, μὲ ἐγκατάλειψιν τῆς ἐκ τοῦ προορισμοῦ του (καὶ) παιδευτικῆς ἀποστολῆς, τὴν ὁποίαν ἄλλοτε κατὰ κανόνα ἐπιτυχῶς ὑπηρέτει ὁ τύπος.

Κύριε Διευθυντά, πρέπει νὰ γίνῃ ἀπὸ ὅλους κατανοητόν, ὅτι ἡ βαθμιαία ἐγκατάλειψις τοῦ ἐθνικοῦ μας λεξιλογίου, τῆς εὐλογημένης, μόνης εἰς τὸν κόσμον νοηματικῆς καὶ ὄχι ἁπλῶς συμβατικῆς,ἑλληνικῆς μας γλώσσης, ἀποτελεῖ τὸ βαρύτερον ἐθνικὸν ἔγκλημα, εἰς βάρος αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς μας ὑποστάσεως καὶ αὐθυπαρξίας. Διότι ἐθνικὴ κοινότης, ποὺ χάνει τὴν γλῶσσαν της, ἀναποφεύκτως ἐξαφανίζεται. Ὁ ποικιλώνυμος ἐπίβουλος ἀνθελληνικὸς σχεδιασμὸς μὲ τὴν ἐγκατάλειψιν τοῦ ἑλληνικοῦ λεξιλογίου καὶ τὴν προϊοῦσαν γλωσσικήν μας ἀφασίαν δρέπει πλέον τοὺς καρπούς μακροχρονίων συστηματικῶν ἐπιδιώξεών του.

 Ἔλεος, λοιπόν, διὰ τὴν γλῶσσαν μας. Διὰ τὴν Ἑλλάδα μας ! ...

Μὲ τὴν προσήκουσαν τιμὴν

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης