ΑΝΙΕΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ

(Περὶ «πολυπολιτισμικότητος» -Διὰ  τὴν Ἑλληνικήν μας Σημαίαν)

 

Ὑπὸ

ΧΡΗΣΤΟΥ Α. ΣΑΡΤΖΕΤΑΚΗ

 

*******

1.- Μὲ ἀηδίαν καὶ ἀγανάκτησιν ὑπέστη ὁ Ἑλληνικὸς λαὸς ἀκουσίως  καὶ ἐφέτος κατὰ τὸ ἑορταστικὸν τριήμερον 26ης-28ης Ὀκτωβρίου, ἀπὸ ἐφημερίδας καὶ ραδιοτηλεοπτικοὺς διαύλους, τὴν γνώριμη γκαιμπελικῶν καὶ σταλινικῶν προδιαγραφῶν προπαγάνδα. Διότι, ἐνῷ ἑωρτάζοντο αἱ ἐθνικαὶ ἐπέτειοι τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Θεσσαλονίκης τὴν 26ην Ὀκτωβρίου 1912 καὶ τοῦ ἱστορικοῦ «ΟΧΙ» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, ἀντὶ νὰ ἐξαίρωνται τὰ ἱστορικὰ αὐτὰ γεγονότα, οὐδεὶς λόγος ἐγένετο διὰ τὴν ἀπελευθερωτικὴν ἐκείνην ἐξόρμησιν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ποὺ ἦλθεν εἰς ἐπιστέγασμα τοῦ προηγηθέντος περιλάμπρου Μακεδονικοῦ ἀγῶνος, τῆς μεγαλυτέρας αὐτῆς μετὰ τὸ 1821 ἐποποιΐας τοῦ νεωτέρου Ἑλληνισμοῦ∙ ὡς ἐπίσης οὔτε διὰ τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν, ὅτι μὲ τὸ «ΟΧΙ» της ἐκεῖνο καὶ τὸν ἀκολουθήσαντα κρατερὸν ἀγῶνα ἡ μικρὰ Ἑλλὰς ἔδωσε κατὰ τὸν β΄ παγκόσμιον πόλεμον τὴν πρώτην νίκην εἰς τὰ συμμαχικὰ ὅπλα ἐναντίον τῶν δυνάμεων τῆς ἀπανθρωπίας.

Ἀντιθέτως, ἀνερμάτιστοι ψευτοδιανοούμενοι, δυστυχῶς δὲ καὶ ἐπίσημα χείλη, ἐπεδόθησαν μετὰ ζήλου εἰς τὴν ἄσχετον ἀρλουμπολογίαν περὶ δῆθεν «πολυπολιτισμικότητος» τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ὡς καὶ εἰς περὶ δῆθεν ρατσισμοῦ καταγέλαστα θεωρήματα, προκειμένου νὰ στηρίξουν τὸ συγχωρητὸν παραδόσεως τοῦ ἐθνικοῦ μας συμβόλου, τῆς ἑλληνικῆς μας σημαίας, κατὰ τὰς ἡμέρας μάλιστα ἐθνικῶν μας ἐπετείων, εἰς χεῖρας ξένας, μὴ ἑλληνικάς !

2.- Οἱ περὶ πολυπολιτισμικότητος λαλοῦντες ἁπλούστατα δὲν γνωρίζουν τὶ λέγουν.

 Πρῶτον, διότι ἡ ἑλληνική μας κοινωνία κατέχει, μεταξὺ τῶν πολιτισμένων τοὐλάχιστον χωρῶν,  τὰ πρωτεῖα ἐθνικῆς, ἑπομένως καὶ πολιτιστικῆς, ὁμοιογενείας, ἡ δὲ προσπάθεια ἀνιχνεύσεως καὶ ἀναδείξεως ἐντὸς αὐτῆς ἀνυπάρκτων μειονοτήτων, μὴ ἑλληνογενῶν, φυσικὰ πλὴν τῆς μικρᾶς μουσουλμανικῆς καὶ τῆς ἑβραϊκῆς (σημειωτέον, ἀμφοτέρων ζηλευτῶς νομοταγῶν), ἐκπορεύεται καὶ ὑπηρετεῖται μόνον ἀπὸ ἀνθελληνικοὺς κύκλους, σχεδιάζοντας τὸν ἐθνικὸν καὶ ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμόν, εὑρίσκοντας δὲ μόνον ἐλαχίστους ἐγχωρίους ὑπηρέτας τῶν καταχθονίων ἐπιδιώξεών των. 

Καί, δεύτερον, διότι καὶ οἱ ἀνελέγκτως εἰσρεύσαντες εἰς τὴν χώραν μας κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη ἀλλοδαποὶ λαθρομετανάσται, ὅσοι καὶ ἂν εἶναι, ἔστω καὶ ἐὰν ἀνέρχωνται τώρα εἰς τὸ 10 % τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας μας, δὲν μετέβαλον τὴν πολιτιστικήν της φυσιογνωμίαν, διότι ἡ συντριπτικὴ πλειονοψηφία των προέρχεται ἀπὸ χώρας, γειτονικὰς καὶ εὐρωπαϊκὰς τοῦ αὐτοῦ μὲ ἡμᾶς πολιτιστικοῦ κύκλου !  Ὡς Ἕλληνες διαφέρομεν κατὰ τὴν ἐθνικήν μας προέλευσιν, ἀλλὰ πολιτιστικῶς ἀνήκομεν εἰς τὸν ἴδιον μὲ αὐτοὺς κύκλον, ἔστω καὶ ἐὰν εἴμεθα ἔναντι αὐτῶν περισσότερον προηγμένοι. Ὁ περὶ πολυπολιτισμικότητος ὅμως λόγος ὑπηρετεῖ πνευματικῶς ἄλλους σκοπούς : Εἶναι ἡ ἐναντίον τῆς ἐννοίας τοῦ ἔθνους καταφορά, τῆς κομμουνιστικῆς-σταλινικῆς ἰδεολογίας ἄλλοτε καὶ τώρα τῆς παγκοσμιοποιήσεως καὶ τῆς «Νέας Ἐποχῆς», ποὺ ἐπιβάλλουν τὴν ἀπόρριψιν τῆς ἐννοίας τοῦ ἔθνους ὡς ἐπικινδύνου πρὸς τὰς ἐπιδιώξεις των πολτοποιήσεως τῶν λαῶν δι’ ἐξαλείψεως τοῦ ἐκ τῆς φύσεως συνεκτικοῦ δεσμοῦ, ποὺ δημιουργεῖ ἡ συνείδησις τῆς ἐθνικῆς συμμετοχῆς. Μὲ τὸ νὰ μὴ γίνεται λοιπὸν λόγος περὶ τῆς ἐθνικῆς προελεύσεως τῶν ξένων μεταναστῶν, ἀποφεύγεται καὶ ὁ λόγος περὶ τῆς ἰδικῆς μας ἐθνικῆς προελεύσεως καὶ ἑλληνικῆς καταγωγῆς, αἱ ὁποῖαι καὶ λυσσαλέως ἐπιδιώκεται ἀπὸ τοὺς ἐπιβούλους νὰ λησμονηθοῦν.  

3.- Εἰς τὸ ζήτημα τῆς Σημαίας οἱ δημοτικοὶ ἄρχοντες, οἱ κάτοικοι καὶ οἱ μαθηταὶ τῆς Νέας Μηχανιώνας Θεσσαλονίκης μὲ τὴν ἄρνησίν των νὰ μετάσχουν τοῦ ἑορτασμοῦ τῶν ἐθνικῶν μας ἐπετείων, ἐὰν τὴν σχολικὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν ἐκράτει κατὰ τὴν παρέλασιν ἀλλοδαπὸς μαθητής, ἔδωσαν μαθήματα θαυμαστῆς, ἐν ὄψει τῆς ἐνωρχηστρωμένης ἀντιδράσεως, ἐθνικῆς ὀρθοφροσύνης καὶ ἔσωσαν ἔτσι ἐπὶ τοῦ προκειμένου αὐτὴν τὴν τιμὴν τῆς ἑλληνικῆς μας κοινωνίας.   Διότι ὑπέμνησαν πρὸς πάντας τὴν ἑλληνικὴν ἀρετὴν ἀτελευτήτων χιλιετηρίδων, ὅτι τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἐθνικόν μας σύμβολον, ἡ Ἑλληνική μας Σημαία, αὐτή, πέριξ τῆς ὁποίας Ἕλληνες καὶ Ἑλληνίδες ἀναρίθμητες φορές, κατὰ τὴν διαδρομὴν τόσων αἰώνων, ἠγωνίσθησαν κρατερῶς, προσφέροντες καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν των, προκειμένου νὰ ἐμποδίσουν τὴν περιέλευσίν της σὲ χέρια ξένα, δὲν παραδίδεται εἰς καμμίαν περίστασιν καὶ μὲ καμμίαν δικαιολογίαν σὲ χέρια μὴ ἑλληνικά. 

Ἄλλωστε καὶ ἡ σχετικὴ καταιγιστικὴ περὶ τοῦ ἀντιθέτου προπαγάνδα ἔχει σαθρότατα θεμέλια. Ἀφοῦ οἱ συνήθως ἀνυποψίαστοι, ἀμαθεῖς, ἀνιστόρητοι καὶ ἀνερμάτιστοι ἐκφωνητές της ἐπικαλοῦνται εἴτε ρῆσιν τοῦ Ἰσοκράτους, τὴν ὁποίαν ὅμως πλαστογραφοῦν, εἴτε τὰ παντελῶς ἄσχετα καὶ ἀθῷα ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀνθρώπινα δικαιώματα ! Διότι, ὡς καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν ἐπανειλημμένως ἔχω ἐπισημάνει, ὁ μὲν Ἰσοκράτης, εἰς τὸν Πανηγυρικόν του, δὲν εἶπεν, ὅτι Ἕλληνες εἶναι ὅσοι μετέχουν τῆς Ἑλληνικῆς παιδείας, ὅπως κατὰ κόρον τώρα ἐπαναλαμβάνεται. Ἄλλωστε, ἐὰν αὐτὸ ἦτο ἀληθές, οὐσιαστικῶς μόνον Ἕλληνες κατὰ συντριπτικὸν ποσοστὸν θὰ κατοικοῦσαν τὴν Οἰκουμένην∙ ἀφοῦ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμός, κατὰ κοινὴν παραδοχήν, ἀπὸ πολλῶν αἰώνων ἔχει διαποτίσει καὶ ἀποτελεῖ τὸ ἀναφαἰρετον κρηπίδωμα ὁλοκλήρου τοῦ συγχρόνου, δυτικοῦ τοὐλάχιστον, πολιτισμοῦ. Ἁπλῶς ὁ Ἰσοκράτης, θέλων νὰ ἐξάρῃ τὴν πνευματικὴν ἀκτινοβολίαν τῶν Ἀθηνῶν, εἶπε τὸ παντελῶς διάφορον, ὅτι αὐτὴ τόσον ἀποτελεσματικὴ εἶναι, ὥστε οἱ τυγχάνοντες ἑλληνικῆς παιδείας νὰ φαίνωνται ὅτι εἶναι Ἕλληνες [ τὸ σχετικὸν χωρίον τοῦ Πανηγυρικοῦ τοῦ ᾽Ισοκράτους ( IV 50 ), ἔχει ἐπὶ λέξει ὡς ἑξῆς :  «...καὶ τὸ τῶν ῾Ελλήνων ὄνομα πεποίηκεν μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖν εἶναι, καὶ μᾶλλον ῞Ελληνας καλεῖσθε τοὺς τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας ἢ τοὺς τῆς κοινῆς φύσεως μετέχοντας »]. Ἀκριβῶς ὅπως καὶ τώρα, ἕνας Ἕλλην, ποὺ ἀκολουθεῖ καθ’ ὅλα, γλῶσσαν, τρόπον ζωῆς, καὶ νοοτροπίαν ἀμερικανοῦ ἢ Εὐρωπαίου φαίνεται, χωρὶς καὶ πράγματι νὰ εἶναι, καὶ ὀνομάζεται Ἀμερικανός, Γάλλος, Γερμανός, κλπ.- Τὰ δὲ ἀνθρώπινα δικαιώματα μόνον ἀντίθετη πρὸς τὴν ἀνίερη προπαγάνδα θέσιν ἠμποροῦν νὰ ἔχουν ἐν προκειμένῳ. Συγκεκριμένως, διότι, ὅλως ἀντιθέτως, αὐτὰ κατασφαλίζουν καὶ τὸ ἀναφαίρετον δικαίωμα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος νὰ χρησιμοποιῇ μόνον αὐτὴ τὰ σὐμβολά της, δικαίωμα, ποὺ μὲ καμμίαν λογικὴν δὲν προσβάλλει ἀνθρώπινα δικαιώματα ξένων. Ἰδίως μάλιστα κατὰ τὸν ἑορτασμὸν ἐπετείων ἐθνικῶν μας ἀγώνων, κατὰ τοὺς ὁποίους ἐπολεμήσαμεν, ὑπερασπιζόμενοι τὴν ἐλευθερίαν μας,  ἐναντίον τῶν πατέρων αὐτῶν, εἰς τοὺς ὁποίους σήμερα ἐπιδιώκεται μὲ συστηματικὴν διανοητικὴν τρομοκρατίαν νὰ τοὺς δεχθοῦμε ὡς σημαιοφόρους μας ! Διότι, ἂς μὴ ξεχνᾶμε, ὅτι τὸ 1940-41 καὶ ἐναντίον τῶν Ἀλβανῶν ἐπολεμήσαμε, ἀφοῦ τότε καὶ ἡ ἐπίσημος Ἀλβανία ἦτο ἐμπόλεμος εἰς τὸ πλευρὸν τῆς Ἰταλίας ἐναντίον μας, ὅπως βεβαίως καὶ ἡ Γερμανία. Καὶ ἑπομένως ἀποτελεῖ ἐθνικὴν ἐντροπὴν νὰ παραδίδεται, κατὰ τὸν ἑορτασμὸν τῆς ἐπετείου τῶν ἐθνικῶν μας ἐκείνων ἀγώνων, τὸ ἐθνικὸν μας σύμβολον, ὑπὸ τὸ ὁποῖον ἀγωνισθήκαμε, εἰς χεῖρας ἐπιγόνων τῶν τότε ἐχθρῶν μας.

4.- Καὶ πρὸ παντὸς : τὰ σύμβολα, ἰδίως τὰ ἐθνικά, δὲν νοεῖται νὰ γίνωνται ἀντικείμενον ἐπάθλου. Διότι τὸ ἐνδεχόμενον νὰ περιέρχωνται ἔτσι ἐθνικὰ σύμβολα, ὅπως ἡ Ἐθνικὴ Σημαία, εἰς χεῖρας ξένας, δηλαδὴ προσώπων μὴ ἐχόντων καμμίαν σχέσιν μὲ αὐτά, αὐτομάτως τὰ γελοιοποιεῖ. Ἐδῶ ὁδηγεῖ ἡ λογικὴ τῶν ἀντιφρονούντων, τῶν ἐξ αὐτῶν ἐπιβούλων μὲν ἠθελημένως, τῶν ἀπερισκέπτων δὲ ἐξ αἰτίας τῆς ἀκρισίας των. Καὶ φυσικὰ τὸ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἰσχῦον κριτήριον τῆς ἐπιδόσεως, διὰ νὰ ἀναδειχθῇ ὁ πρωτεύων μαθητὴς εἰς σημαιοφόρον τοῦ Σχολείου ἀποτελεῖ πράγματι τιμὴν διὰ τὸν Ἕλληνα ὅμως μαθητὴν μόνον. Ἐνῷ ἐξ ἄλλου καὶ ἡ πληθώρα τῶν πρωτείων ξένων μαθητῶν, ποὺ ἐνέσκηψε τελευταίως, ἐμβάλλει εἰς σκέψεις περὶ τῆς γνησιότητος τοιούτων ἀριστείων καὶ προβάλλει ἐκ τῶν πραγμάτων ὡς προϊὸν τὸ ὀλιγώτερον ἀπερισκέπτου φιλευσπλαχνίας ἔναντι ξένων, ἂν λάβωμεν φέρ’ εἰπεῖν ὑπ’ ὄψιν τὴν περίπτωσιν τοιούτου πρωτεύσαντος ἀλλοδαποῦ μαθητοῦ, ὁ ὁποῖος, κατασταθεὶς παραστάτης τοῦ σημαιοφόρου καὶ ἐρωτηθεὶς ὑπὸ τηλεοπτικοῦ συνεργείου ποῖον βαθμὸν ἐπέτυχε, ἀπήντησε, καὶ τὸν ἤκουσαν ὅλοι οἱ ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα θεαταὶ τῆς σχετικῆς ἐκπομπῆς, ὅτι ὁ βαθμός του ἦτο «δέκα ἐννέα καὶ μισή» (!). Ἀλλὰ μὲ τοιαύτην γνωσσικὴν παιδείαν ὁ συγκεκριμένος μαθητὴς μόνον ἀριστοῦχος ἀμαθίας ἠμπορεῖ νὰ θεωρηθῇ. Ἂς τὸν χαίρωνται λοιπὸν οἱ ἀνευθύνως ἀριστεύσαντες αὐτόν, μαζὶ μὲ τοὺς θαυμαστάς του ...

5.- Καί, διότι ἀκριβῶς τὰ ἐθνικὰ σύμβολα δὲν παραδίδονται εἰς ξένας χεῖρας, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα παράδειγμα ἄλλης χώρας, εἰς τὴν ὁποίαν ἡ σημαία της νὰ παραδίδεται καὶ φέρεται, καὶ μάλιστα κατὰ ἐθνικὰς ἐπετείους, ὑπὸ προσώπου μὴ ἔχοντος τὴν ἰθαγένειαν τῆς συγκεκριμένης χώρας.

Καὶ ἐν τούτοις τὸ ἀντίθετον ἐπιδιώκεται συστηματικῶς νὰ ἐπιβληθῇ εἰς τὴν Πατρίδα μας : νὰ φέρουν, κατὰ τὰς ἐθνικάς μας μάλιστα ἑορτάς, τὴν Ἑλληνικήν μας σημαίαν καὶ μὴ Ἕλληνες πολῖται, ἀκόμη καὶ λαθρομετανάσται ! Διὰ νἀ ἀποδυναμωθῇ ὁ ἐνεργὸς συμβολισμὸς τῆς ἐθνικῆς μας σημαίας καὶ συνηρτημένως ἡ ὑπερτάτη τοῦ Ἔθνους ἀξία εἰς τὴν λαϊκὴν συνείδησιν.

 Ὅσοι Ἕλληνες, ἀφυπνισθεῖτε ...

 

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

Νέα Πεντέλη, 30ὴ  Ὀκτωβρίου 2003.