ΜΝΗΜΗ ΧΑΡΙΛΑΟΥ ΦΛΩΡΑΚΗ

(Δήλωσις 24^ης Μαΐου 2005)

*******

Α΄. -

Τὴν 22^αν Μαΐου 2005 ἀπεβίωσεν ὁ Χαρίλαος Φλωράκης, Ἐπίτιμος Πρόεδρος καὶ ἄλλοτε, ἐπὶ σειρὰν ἐτῶν, Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ Κ.Κ.Ε. Ὁλόκληρος ὁ πολιτικὸς κόσμος τῆς χώρας, ἀπὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας (Καρόλου Παπούλια), τοῦ Πρωθυπουργοῦ (Κωνσταντίνου Καραμανλῆ), τῆς Προέδρου τῆς Βουλῆς (Ἄννας Ψαρούδα-Μπενάκη), τῶν Ἀρχηγῶν ὅλων τῶν πολιτικῶν κομμάτων, νῦν καὶ τέως, μέχρι καὶ πλειάδος ἐν ἐνεργείᾳ Ὑπουργῶν καὶ βουλευτῶν διαφόρων κομμάτων, ἀλλὰ καὶ ἄλλοτε Πρωθυπουργοί, Ὑπουργοί, βουλευταί, καθὼς καὶ ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι τῆς Δημοκρατίας μας καὶ προβαλλόμενα στελέχη τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας (ἐπιστημονικοῦ, καλλιτεχνικοῦ καὶ ἐπαγγελματικοῦ κόσμου), ἰδίως δὲ περιώνυμα εἰς ψευδολόγους παραστάσεις - ἐν ὄψει τοῦ τὶ ἔγραφαν ἄλλοτε καὶ τὶ γράφουν σήμερον, τραγικῶς ἀντίθετα, διὰ τὰ ἴδια γεγονότα, καταστάσεις καὶ πρόσωπα ! - ἔντυπα, πρὸ παντὸς ἐφημερίδες καὶ περιοδικά, καὶ λοιπὰ μέσα (ραδιοτηλεοπτικαὶ ἐκπομπαί) ψευδωνύμου ἐνημερώσεως (ἀληθῶς συσκοτίσεως), οἱ πάντες ἀνελύθησαν, μὲ τὴν εὐκαιρίαν τοῦ θανάτου, εἰς διθυραμβικὰς ἐξάρσεις τῆς προσωπικότητος καὶ τῶν ἔργων τοῦ ἐκλιπόντος, εἰς ἐπίπεδον τοιαύτης ὑπερβολῆς, ὡς ἐὰν ὅλοι  ἀλληλοαντηγωνίζοντο εἰς ἐσκεμμένην πλαστογράφησιν τῆς Ἱστορίας δι' ἀποσιωπήσεως συγκεκριμένων μελανῶν σελίδων  ἢ παραχαράξεως καὶ διαστροφῆς ἄλλων ἀναμφισβητήτων δεδομένων της.

Μὲ μίαν λέξιν : ἀπουσίασεν ἀπὸ ὅλας τὰς δηλώσεις αὐτὰς ἡ διανοητικὴ νηφαλιότης∙ ἡ ἔλλειψις ὅμως τῆς ὁποίας ὡδήγησε καὶ εἰς ἐσφαλμένην στάθμησιν πολιτικῶν σκοπιμοτήτων, ὑπὸ τὸ κράτος τῆς ὁποίας καὶ αἱ ἐπιλεγεῖσαι περὶ τοῦ ἐκλιπόντος ἀναφοραὶ προκαλοῦν εἰς τοὺς νουνεχεῖς δημοκρατικοὺς καὶ διανοητικῶς ἐλευθέρους πολίτας τῆς Πατρίδος μας θυμηδίαν πικρὰν μὲ τὰς θηριώδεις ὑπερβολάς των.

Διότι, ἂς ἀπεικονίσωμεν χωρὶς ψιμύθια, γυμνήν, τὴν πραγματικότητα :  Κατὰ τὰ βιογραφούμενα, ὁ Χαρίλαος Φλωράκης ἀπὸ νεαρωτάτης ἡλικίας ἐνετάχθη εἰς τὴν κομμουνιστικὴν κίνησιν. Καὶ ἔδρασεν ὑπὸ τὰς πτέρυγάς της, ὡς μέλος ἀρχικῶς καὶ ἡγετικὸν στέλεχος ἀργότερον, τοῦ Κ.Κ.Ε., σταθερὸς καὶ ἀταλάντευτος, πειθήνιος ἐκτελεστὴς τῶν ἐπιταγῶν του  εἰς πᾶσαν περίστασιν.

 Ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν ἡμερῶν συμμετοχῆς καὶ δράσεως τοῦ Φλωράκη εἰς τὰς τάξεις του τὸ Κ.Κ.Ε. δὲν περιωρίζετο εἰς τὴν ἀνεθνικήν του ἁπλῶς πολιτικήν ὡς κόμματος διεθνιστικοῦ, ἐξ ὁρισμοῦ ἀποκρούοντος, ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὰ ἐθνικὰ κόμματα, τὴν ἐθνικὴν ἰδεολογίαν καὶ μὴ ὑπηρετοῦντος συνεπῶς ἐθνικὰ συμφέροντα, δηλαδή, δὲν περιωρίζετο εἰς μόνα τὰ διεθνιστικά του συνθήματα μὲ ἀγῶνας ἐνεργοὺς ἐπὶ τοῦ κοινωνικο-οἰκονομικοῦ πεδίου∙ καὶ μάλιστα προπολεμικῶς, εἰς ἐποχὰς προσφόρους εἰς ἀνάπτυξιν ἀνατρεπτικῶν ἰδεολογιῶν, ὅταν ἡ χώρα μας ἐμαστίζετο ἀπὸ σωρείαν οἰκονομικῶν καὶ κοινωνικῶν προβλημάτων καὶ ἠγωνίζετο διὰ τὴν ἐθνικήν της ἀνόρθωσιν, ἐν μέσῳ τοῦ χάους ἐκ τῆς Μικρασιατικῆς καταστροφῆς καὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκαταστάσεως ἑκατοντάδων χιλιάδων ὁμοεθνῶν μας προσφύγων (ἐκ Μικρᾶς Ἀσίας, Βουλγαρίας, Βορείου Ἠπείρου, κλπ.), ἀλλὰ καὶ συνεχιζομένης ἐπιβουλῆς ὅλων τῶν ἀμέσων γειτόνων μας, καὶ ὄχι μόνον (διότι καραδοκοῦσε καὶ ἡ φασιστικὴ Ἰταλία).

Ἀλλὰ ἐξετράπη, τὸ Κ.Κ.Ε., καὶ εἰς εὐθέως ἀντεθνικὰς δραστηριότητας καὶ ἐπιδιώξεις. Συγκεκριμένως :

 (α) Μὲ τὴν ἤδη κατὰ τὴν διάρκειαν τοῦ μεσοπολέμου (τὴν δεκαετίαν τοῦ 1920 καὶ ἐφεξῆς), δουλικήν του συμμόρφωσιν πρὸς πανσλαβιστικὰς ὀρέξεις δεκαετιῶν καὶ σταλινικὰς ἐπιταγάς, ἐθνικοῦ καὶ ἐδαφικοῦ μας ἀκρωτηριασμοῦ διὰ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ σχεδίου αὐτονομήσεως τῆς Μακεδονίας.

(β)  Ἀκολούθως, μὲ τὴν κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς τριπλῆς, γερμανο-ἰταλο-βουλγαρικῆς τῆς χώρας κατοχῆς τῆς περιόδου 1941-1944 ἐξαπόλυσιν ἐμφυλίου πολέμου διὰ τῶν ὑπ' αὐτοῦ (τοῦ Κ.Κ.Ε) δημιουργηθεισῶν καὶ ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον ἕλεγχόν του τελουσῶν  ὀργανώσεων Ε.Α.Μ., Ε.Λ.Α.Σ. καὶ τῶν ἐκτελεστικῶν ἀποσπασμάτων τῆς Ο.Π.Λ.Α.., ἐναντίον κάθε ἄλλης μὴ κομμουνιστικῆς ἀντιστασιακῆς ὀργανώσεως, μὲ  μοναδικὸν μέλημα νὰ παραμείνῃ μόνον κυρίαρχον τῆς χώρας καὶ καταλάβῃ, μὲ τὴν ἀποχώρησιν τῶν κατακτητῶν, διὰ τῆς βίας τὴν ἐξουσίαν καὶ ἐγκαταστήσῃ κομμουνιστικὸν καθεστὼς παρὰ τὴν ἀντίθετον θέλησιν τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

(γ) Μὲ τὸν ἴδιον σκοπὸν τὸ Κ.Κ.Ε., μόνον του, χωρὶς τὴν συνεργασίαν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ' αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.), ἐξαπέλυσεν εὐθὺς μετὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν  ἔνoπλον στάσιν ἐναντίον τῆς νομίμου Κυβερνήσεως Ἐθνικῆς Ἑνότητος τοῦ ἀειμνήστου Γεωργίου Παπανδρέου, εἰς τὴν συγκρότησιν καὶ τὴν σύνθεσιν τῆς ὁποίας καὶ τὸ ἴδιον μέχρι τότε μετεῖχε, ἀρνούμενον νὰ συμμορφωθῇ μὲ τὰς περὶ ἀφοπλισμοῦ ὅλων τῶν ὀργανώσεων ἀποφάσεις τῆς Κυβερνήσεως ἐκείνης πρὸς δημιουργίαν ἑνιαίου πλέον Ἐθνικοῦ Στρατοῦ, καὶ ἔτσι προεκάλεσε τὴν γνωστὴν τραγῳδίαν τῶν Δεκεμβριανῶν τοῦ 1944 μὲ τὰς χιλιάδας ἀθώων θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφὰς εἰς τὴν Πρωτεύουσαν.

 (δ)  Τέλος, μὲ τὴν ἐξαπόλυσιν τοῦ συμμοριτοπολέμου τῆς περιόδου 1946-1949, μὲ κύρια ἀναμφισβήτητα ἱστορικὰ δεδομένα :  1ον) ὅτι  εἰς αὐτὸν ἀπεδύθη καὶ πάλιν μόνον του τὸ Κ.Κ.Ε., χωρὶς συμμετοχὴν κανενὸς ἄλλου κόμματος ἢ πολιτικοῦ, οὔτε καὶ ἐκ τῶν παρασυρθέντων καὶ μετ' αὐτοῦ συνεργασθέντων εἰς τὸ κατοχικὸν Ε.Α.Μ. (Σβώλου, Τσιριμώκου, κλπ.)∙ 2ον) ὅτι  δὲν ἐπρόκειτο περὶ ἀνταρσίας «ἀδίκως διωκομένων δημοκρατικῶν Ἑλλήνων πολιτῶν», ὅπως μὲ ὑστερίαν διαλαλεῖ ἡ κομμουνιστικὴ προπαγάνδα, ἀλλὰ περὶ στάσεως, ἡ ὁποία ὠργανώθη, ἐξωπλίσθη καὶ κατηυθύνετο ἀπὸ τὰ κομμουνιστικὰ καθεστῶτα τῶν τριῶν βορείων γειτόνων μας, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της∙ 3ον) ὅτι ἔτσι τὸ Κ.Κ.Ε. προεκάλεσε δεκάδας χιλιάδας θυμάτων καὶ τεραστίας ὑλικὰς καταστροφάς, μὲ μελανωτέραν σελίδα τὸ κατάπτυστον παιδομάζωμα, - τὴν διαρπαγὴν χιλιάδων, συγκεκριμένως 28.010, μικρῶν Ἑλληνοπαίδων ἡλικίας μόλις 3 ἕως 14 ἐτῶν τῆς ὑπαίθρου χώρας ἀπὸ τοὺς γονεῖς των καὶ τὴν βιαίαν μεταφοράν των  εἰς γειτονικὰς καὶ ἄλλας κομμουνιστικὰς χώρας, διὰ νὰ μεταβληθοῦν εἰς γενιτσάρους, ἐχθροὺς τῆς Πατρίδος των - παιδομάζωμα, τὸ ὁποῖον ἐπισήμως ἐστιγματίσθη ἀπὸ τὴν ἐπιτοπίως ἐργασθεῖσαν «Βαλκανικὴν Ἐπιτροπὴν» τοῦ Ο.Η.Ε.  μὲ τὴν ἀπὸ 21.5.1948 ἀπόφασίν της, ὡς «κακούργημα γενοκτονίας» (crime of genocide)∙ 4ον) τέλος, ὅτι ἐπρόκειτο περὶ ἐνόπλου ἀνταρσίας μόνου τοῦ Κ.Κ.Ε.,, ἡ ὁποία, ἐξαπολυθεῖσα ὑπὸ κοινοβουλευτικὸν καθεστὼς καὶ ἐναντίον νομίμου δι' ἐλευθέρων ἐκλογῶν ἀναδειχθείσης δημοκρατικῆς Κυβερνήσεως, ρητῶς διεκηρύσσετο ὅτι ἀπέβλεπεν εἰς τὸν ἐθνικὸν καὶ ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμὸν δι' ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας μας καὶ δημιουργίας μετὰ τῶν ἀνηκόντων εἰς Νοτιοσλαβίαν καὶ Βουλγαρίαν τμημάτων τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας αὐτονόμου Μακεδονικοῦ κράτους, ὡς καὶ εἰς τὴν διὰ τῆς βίας σοβιετοποίησιν τοῦ ὑπολοίπου τῆς Ἑλλάδος. Ἀναντίλεκτα γεγονότα καὶ περιστατικά, τὰ ὁποῖα,  τὸ κάθε ἕνα χωριστά, ἀλλὰ καὶ βαρύτερον ὅλα μαζί, προσδίδουν εἰς τὴν ἐθνικὴν ἐκείνην τραγῳδίαν τῆς περιόδου 1946-1949 τὸν μόνον δυνατὸν νομικόν της χαρακτηρισμόν, αὐτὸν τοῦ συμμοριτοπολέμου, καὶ ὄχι ἐμφυλίου πολέμου, ὅπως κατὰ συνεκδοχὴν καὶ διὰ λόγους ἀμφιβόλων πολιτικῶν σκοπιμοτήτων συνειθίζεται νὰ ἀποκαλῆται  [ Πληρεστέραν νομικὴν θεμελίωσιν τοῦ χαρακτηρισμοῦ αὐτοῦ ὁ ἐπισκέπτης τῆς παρούσης ἱστοσελίδος εὑρίσκει εἰς ἄλλο σημεῖον της, εἰς τὸ κείμενον «α) Ὁ συμμοριτοπόλεμος 1946-1949. Ἡ Νίκη τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ πλαστογράφησις τῆς Ἱστορίας», εἰς τὸ Μέρος Β΄, Προσανατολισμοί – 1. Ὁ Ἑλληνισμός – θέσις ΙΙ. Ἡ πλαστογράφησις τῆς Ἐθνικῆς μας Ἱστορίας  ].

Ὁ Φλωράκης λοιπὸν συμμετέσχεν ἐνεργῶς εἰς ὅλα τὰ ἀνωτέρω ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Πατρίδος ἐγχειρήματα τοῦ Κ.Κ.Ε., καὶ μάλιστα εἰς ἡγετικὴν θέσιν κατὰ τὸ τελευταῖον ( ὑπὸ τὸ ψευδώνυμον «Καπετὰν Γιώτης» τοῦ ψευδωνύμου «Δημοκρατικοῦ Στρατοῦ»), βαρυνόμενος ἔτσι καὶ μὲ διαπραχθέντα ἐγκλήματα, χωρὶς ποτὲ νὰ μεταμεληθῇ διὰ τὴν δρᾶσιν του αὐτήν, ἀντιθέτως πάντοτε μὲ ὑπερηφάνειαν νὰ τὴν ἐπικαλῆται. Στοιχούμενος ἄλλωστε πρὸς τὴν παρομοίαν ἀδιάλλακτον χωρὶς ἴχνος μεταμελείας στάσιν καὶ τοῦ κόμματός του, τοῦ Κ.Κ.Ε.

Ἔτσι ἐγκώμια ἐκφερόμενα, καὶ μάλιστα ἀσυστόλως, περὶ τῆς ἐν γένει δράσεως τοῦ ἐκλιπόντος Ἡγέτου τοῦ Κ.Κ.Ε., ὡς ἐξαιρέτου ἀνδρὸς προσενεγκόντος ὑψίστας ὑπηρεσίας εἰς τὸν τόπον, ὥστε καὶ ἡ κηδεία του νὰ γίνῃ δημοσίᾳ δαπάνῃ καὶ νὰ διαταχθῇ ἐπισήμως μεσίστιος σημαιοστολισμός (!),  σημαίνουν καὶ ἐγκωμιασμὸν τῶν ὅσων ἀντεθνικῶν καὶ ἐγκληματικῶν, ὡς ἀνωτέρω, εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας διεπράχθησαν  ἀπὸ τὸ Κ.Κ.Ε., εἰς τὰ ὁποῖα καὶ ὁ ἴδιος τόσον ἐνεργῶς συμμετέσχε. Δηλαδή, ἀπονομὴν ἐπαίνων εἰς ἐθνοπροδοτικὰ ἐνεργήματα, ἀδίστακτον δικαίωσιν ἐγκλημάτων ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας, ἐπιμόνως σημειωτέον ἐπιζητουμένην μεταπολιτευτικῶς ἀπὸ συνεχῆ καὶ καθημερινὴν κομμουνιστικὴν προπαγάνδαν ! Καὶ κυρίως προσβολὴν τῆς μνήμης τῶν δεκάδων χιλιάδων θυμάτων, ὡς καὶ τῶν πεσόντων εἰς τὰ πεδία τῆς τιμῆς ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ οὐσιαστικῶς μυκτηρισμὸν ὅσων ἀκόμη ἐπιζοῦν μαχητῶν, τοῦ ἐπικοῦ ἐκείνου ἀγῶνος ὑπὲρ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐλευθερίας καὶ τῶν δημοκρατικῶν μας θεσμῶν. Καὶ τὸ βαρύτερον ὅλων : παραπληροφοροῦνται ἔτσι οἱ νεώτεροι, ὅσοι δὲν ἔζησαν τὰ γεγονότα, πλαστογραφεῖται ἀπὸ ἐπίσημα χείλη ἡ πρόσφατος πολιτική μας Ἱστορία.

Β΄.-

Ὁ ἀποθανὼν δεδικαίωται !  Ἡ δικαίωσις ὅμως αὐτὴ πρέπει νὰ περιορίζεται εἰς λογικῶς ἀνεκτὰ ὅρια καὶ φυσικά, προκειμένου δημοσίου ἀνδρός, νὰ μὴ βιάζῃ τὴν ἱστορικὴν ἀλήθειαν, ὅπως μὲ τόσην ἀνευθυνότητα ἔγινε μὲ τὰ μεταθανάτια ὑπὲρ τοῦ Φλωράκη ἐγκώμια. Διότι  καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν τοῦ τελευταίου αὐτοῦ ὑπῆρχον ἀρκετὰ σημεῖα δράσεως ἄξια ἐξάρσεως καὶ ἐπαίνου. Πράγματι, μεταπολιτευτικῶς, ἀπὸ τῆς νομιμοποιήσεώς του τὸ 1974 καὶ ἐφεξῆς, τὸ Κ.Κ.Ε. ἔδρασε νομιμοφρόνως εἰς τὰ πλαίσια τοῦ δημοκρατικοῦ μας πολιτεύματος, εἰς τὴν Βουλὴν καὶ ἐκτὸς αὐτῆς, καὶ συνέβαλεν ἐποικοδομητικῶς εἰς τὴν ἀνάπτυξιν ἰδεῶν καὶ τὴν πολλαπλῶς ὠφέλιμον δημοκρατικὴν πολυφωνίαν. Εἰδικώτερον δέ, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τῆς ἡγεσίας Φλωράκη, ἡ ὑπ' αὐτοῦ ἐπιδειχθεῖσα πολιτικὴ σύνεσις, εὐθύτης καὶ ἐντιμότης, ὡς καὶ ἡ εἰλικρινὴς διάθεσις συνεργασίας ἀκόμη καὶ μὲ βασικοὺς ἀντιπάλους τοῦ Κ.Κ.Ε., ὅταν τοῦτο ἐπεβάλλετο, συνετέλεσαν ἀποφασιστικῶς εἰς τὴν ἀποφυγὴν ἐθνικῶν κρίσεων καὶ τὴν ὁμαλὴν πορείαν τῆς χώρας.

Αὐτὰ ἦσαν καὶ τὰ ἄξια δημοσίως  νὰ ἐξαρθοῦν καὶ ἐπαινεθοῦν ἀπὸ τὸν βίον καὶ τὴν πολιτείαν τοῦ ἐκλιπόντος κομμουνιστοῦ Ἡγέτου. Αὐτὸ ἔπραξε καὶ ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης μὲ τὴν ἐν συνεχείᾳ καταχωριζομένην ἀπὸ 24^ης Μαΐου 2005 δημοσίαν Δήλωσίν του. Μὲ τὴν ὁποίαν ἀνεφέρθη εἰδικῶς εἰς τὰ θετικά, ὡς ἀνωτέρω, στοιχεῖα τῆς πολιτείας τοῦ Φλωράκη∙ ἐνῷ διὰ τὴν ἐν γένει δρᾶσιν του ἐσημείωσεν ἁπλῶς   τὸ διανοητικῶς ἀνεπίληπτον καὶ ἠπιώτατον, ὅτι «περιέρχεται τώρα εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἱστορίας». Καὶ ἠρκέσθη ὁ τέως Πρόεδρος εἰς αὐτά, διότι ἐπεβάλλετο, νὰ σεβασθῇ τὴν ἀλήθειαν διὰ τὰ ὅσα θετικά, ἀλλὰ καὶ ἐκ σεβασμοῦ πρὸς τὸ σκήνωμα νεκροῦ πολιτικοῦ Ἡγέτου νὰ ἀντιπαρέλθῃ τὴν προηγηθεῖσαν τόσον ἀντεθνικήν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, πολιτείαν τοῦ ἐκλιπόντος. Ὑπαγόρευσις συνέσεως πολιτικῆς.

Ἡ δήλωσις ἀπεστάλη, ὡς συνήθως, εἰς τὴν Γενικὴν Γραμματείαν Τύπου καὶ πλείστας ἐφημερίδας. Ἀλλὰ εἰδικῶς τὸ δημοσιογραφικὸν ὄργανον τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Κ.Κ.Ε., ὁ «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ», τὴν ἀπεσιώπησε παντελῶς ! Ἐνῷ ἐδημοσίευσε τὰς περὶ Φλωράκη δηλώσεις πάντων, ἐπισήμων, τέως καὶ  νῦν, πολιτικῶν καὶ ἄλλων, ἐπωνύμων καὶ  μή, καὶ ἀφιέρωσεν ἐπὶ ἡμέρας σελίδας ὁλοκλήρους εἰς μνήμην του, εἰδικῶς τὴν δήλωσιν τοῦ τέως Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ὁλοσχερῶς ἠγνόησε, δὲν ἀνέφερε οὔτε κὰν τὴν ἔκδοσίν της ! Προδήλως, διότι κατενόησε τὴν σημασίαν καὶ ἠνωχλήθη ἀπὸ τὴν παραπομπὴν τῆς Δηλώσεως, διὰ τὴν περὶ τῶν ἔργων τοῦ ἐκλιπόντος κρίσιν, εἰς τὴν «δικαιοδοσίαν τῆς Ἱστορίας», ἐν ὄψει τοῦ ὅτι ἡ τελευταία αὐτὴ δὲν λησμονεῖ καὶ πρὸ παντὸς δὲν πλαστογραφεῖ∙ δι' αὐτὸ καὶ δὲν ἠρκέσθη εἰς τὰ ὅσα ἐντόνως θετικὰ διὰ τὸν ἐκλιπόντα ἐσημειώθησαν εἰς τὴν Δήλωσιν, ἀλλὰ προφανῶς ἐχολώθη βαθύτατα, ἐπειδὴ τὰ ἐγκώμια τοῦ τέως Προέδρου δὲν περιέλαβον καὶ τὴν περίοδον τῆς ἐθνοπροδοτικῆς δράσεως, ὡς ἀνωτέρω, τοῦ Κ.Κ.Ε., τὰ ὁποῖα δουλικώτατα ὁ ἐκλιπὼν Ἡγέτης του ὑπηρέτησε.  Ἂς ἐκτιμήσῃ κάθε νουνεχὴς ἀναγνώστης τῶν γραμμῶν αὐτῶν καὶ τὴν εἰς τὴν προκειμένην περίπτωσιν ἀπουσίαν κάθε ἀντικειμενικότητος καὶ εἰλικρινοῦς  πληροφορήσεως τοῦ κοινοῦ τῆς ἐφημερίδος ἀπὸ τοὺς κομματικοὺς διατάκτας τῶν κάθε εἴδους δημοσιευμάτων της.

Ἀκολουθεῖ τὸ κείμενον τῆς δηλώσεως τοῦ τέως Προέδρου  :

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατιας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν :

Καθυστερημένως, λόγῳ ἀπουσίας μου εἰς τὸ ἐξωτερικόν, ἐπληροφορήθην μὲ βαθειὰ θλίψι τὸν θάνατον τοῦ ἱστορικοῦ στελέχους καὶ ἐπὶ πολλὰ χρόνια Γενικοῦ Γραμματέως τῆς Κεντρικῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Κ.Κ.Ε. Χαριλάου Φλωράκη.

Ὁ ἐκλιπὼν μετέσχεν ἐνεργῶς ἐπὶ μακρὰν σειρὰν δεκαετιῶν εἰς τὸν δημόσιον βίον τῆς Πατρίδος μας. Ἡ ἐν γένει δράσις του περιέρχεται τώρα εἰς τὴν δικαιοδοσίαν τῆς Ἱστορίας. Ὅμως οἱ πάντες, καὶ οἱ πολιτικοὶ καὶ ἰδεολογικοί του ἀντίπαλοι, συγκλίνουν ἀπὸ καιρὸ σὲ μιὰ καίρια διαπίστωσι : ὅτι ὑπῆρξεν ἔνας θαρραλέος καὶ συνεπὴς ἀγωνιστής, ἀσυμβίβαστος εἰς τὴν ὑπεράσπισι καὶ ἐπιδίωξι πραγματώσεως τοῦ ἰδεολογικοῦ του «πιστεύω».

Εἶχα τὴν εὐκαιρία θεσμικῆς συνεργασίας μαζί του ὡς Ἡγέτου τοῦ Κ.Κ.Ε. κατὰ τὰ χρόνια τῆς Προεδρικῆς μου θητείας, καὶ κυρίως κατὰ τὴν ταραχώδη πολιτικῶς περίοδον 1988-1989. Ἠμπόρεσα ἔτσι κατὰ κρίσιμες ὧρες νὰ διαπιστώσω τὴν πολιτική του σύνεσι, μὲ τὴν εἰλικρινῆ διάθεσι συνεργασίας ἀκόμη καὶ μὲ βασικούς ἀντιπάλους, προκειμένου νὰ μὴ μείνῃ ἡ χώρα ἀκυβέρνητος καὶ ἐξελιχθῇ ἡ πολιτικὴ ἐκείνη κρίσις σὲ κρίσι ἐθνική. Καὶ τὸ ἀποτέλεσμα αὐτὸ τελικῶς ἐπετεύχθη μὲ ἕνα ἐκ τῶν κυρίων συντελεστῶν του τὸν ἐκλιπόντα, χάρις ἀκριβῶς εἰς τὴν εὐθύτητα, εἰλικρίνεια καὶ πολιτικὴν ἐντιμότητα, ἀρετές τὶς ὁποῖες τόσον ἀποτελεσματικῶς ἐπέδειξε.

Ἂς εἶναι ἐλαφρὺ τὸ χῶμα τῆς γενεθλίου του γῆς, ποὺ θὰ τὸν σκεπάσῃ.  Εἰς τοὺς οἰκείους τοῦ ἐκλιπόντος καὶ τὸ κόμμα, ποὺ μὲ τόση συνέπεια ὑπηρέτησε, ἐκφράζω τὰ θερμά μου συλλυπητήρια.-  

Νέα Πεντέλη, 24^η Μαΐου 2005.

Χρῆστος Α. Σαρτζeτάκης