ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ 2005 

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης μὲ τὸν ἐρχομὸν τοῦ νέου ἔτους 2005 ἀπευθύνει τὸ ἀκόλουθον μήνυμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν :

« Ὁ ἐθνικός μας ἀπολογισμὸς τοῦ λήγοντος ἔτους μᾶς προσφέρει ἀνάμεικτα συναισθήματα, καὶ χαρᾶς διὰ τὰ εὐτυχῆ ἐπιτεύγματα τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, καὶ ὀδύνης κυρίως διὰ τὴν δυσοίωνον πορείαν τῶν ἐξωτερικῶν μας ὑποθέσεων.

A) Ἐπιτεύγματα εὐτυχῆ ἐντὸς τοῦ ἑλλαδικοῦ μας χώρου ὑπῆρξαν βεβαίως : ἡ ἀπολύτως ἐπιτυχὴς καὶ ὑποδειγματικὴ διεξαγωγὴ τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων∙ καὶ μάλιστα κατὰ διεθνῆ τελικῶς ἀναγνώρισιν, παρὰ τὰς προηγηθείσας, πρὸς ὑπηρέτησιν πάντοτε ἀνόμων ἐπιδιώξεων, μεμψιμοιρίας καὶ διαβολὰς καὶ δυσμενεῖς προγνώσεις.

Ὅπως ἐπίσης, ἡ μετὰ δεκαετίας, ἐπὶ τέλους, ἔστω μερικὴ ἐξάρθρωσις καὶ δικαστικὴ κάθαρσις τοῦ ἄγους τῆς τρομοκρατίας, τῆς συγχρόνου αὐτῆς ἐντροπῆς καὶ μάστιγος τοῦ ἀνθρωπίνου πολιτισμοῦ. Ἀκόμη, ἡ διαφαινομένη βαθμιαία ἀποκατάστασις τοῦ αἰσθήματος ἀσφαλείας τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ, ἐν ὄψει ὁρατῶν δειγμάτων ὀρθῆς καὶ ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως κραυγα-λέας ἐγκληματικότητος, ὅπως εἰς τὸν ἐφετεινόν, χωρὶς ἐμπρησμοὺς καὶ καταστροφάς, κατὰ τὰ μέχρι τώρα συμβαίνοντα, ἑορτασμὸν τῆς ἐπετείου τοῦ Πολυτεχνείου, ἢ εἰς τὴν πρόσφατον ἀναίμακτον ἐξουδετέρωσιν συντελεσθείσης ἀπὸ Ἀλβανοὺς κακοποιοὺς λεωφορειοπειρατείας.

Ἐπίσης, ἡ διαγραφομένη ἀνόρθωσις τοῦ βαρύτερον ὅλων χωλαίνοντος τομέως τῆς κρατικῆς μας δραστηριότητος, αὐτοῦ τῆς Παιδείας∙ ὅπου τὰ ἀπερίγραπτα χάλια ἐκφράζονται μὲ τὴν ἀδυναμίαν πλέον τῶν Ἑλληνοπαίδων, ἐξ αἰτίας τῶν σκοταδιστικῶν γλωσσικῶν μεταρρυθμίσεων, νὰ κατανοήσουν ὄχι μόνον τὰ ἀθάνατα ἀριστουργήματα τῆς κλασσικῆς μας ἀρχαιότητος, ἀλλὰ καὶ τὰ περισσότερα ἔργα, κυρίως ἱστορικὰ καὶ λογοτεχνικά, τῆς μέχρι μόλις πρὸ τριακονταετίας ἑλληνικῆς γραμματείας∙ καὶ μὲ ἀποθέωσιν τῆς ἀγραμματωσύνης τὴν παταγώδη ἀποτυχίαν ὑποψηφίων εἰς τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας, τὴν καθολικὴν ἀποτυχίαν εἰς ὁλοκλήρους κλάδους ὑποψηφίων ἐκπαιδευτικῶν εἰς διαγωνισμοὺς τοῦ Α.Σ.Ε.Π., τὴν διαπιστωθεῖσαν ἀδυναμίαν τῆς πλειονοψηφίας ἐν ἐνεργείᾳ ἐκπαιδευτικῶν λειτουργῶν τῆς Στοιχειώδους Ἐκπαιδεύσεως, ὅπως γράψουν ἕνα κείμενον χωρὶς λάθη, κλπ. Ἔτσι ἡ ἐξαγγελθεῖσα ἐνίσχυσις τῆς διδασκαλίας τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν εἰς τὰ Γυμνάσια καὶ τὰ Λύκεια ἀποτελεῖ ἕνα ἐνθαρρυντικὸν πρὸς τὴν ἐπανελλήνισιν τῆς Παιδείας πρῶτον βῆμα, τὸ ὁποῖον ὅμως ἐπιβάλλεται νὰ ἀκολουθήσουν ἄλλα πολλά, ἐὰν ὄντως ἐπιθυμοῦμεν καὶ τὴν ἀνάκτησιν τῆς ἀποστολῆς της, ὡς κυρίου παράγοντος παροχῆς ἀληθινῶν γνώσεων καὶ ἐμφυτεύσεως ἤθους καὶ ἀρετῆς εἰς τὰ Ἑλληνόπουλα : ὅπως κυρίως ἡ ἄμεσος ἀποκατάστασις τῆς ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια ἑλληνικῆς γραφῆς μὲ τόνους καὶ πνεύματα, ὥστε νὰ παύσουν τὰ ἐκ τῆς καταργήσεώς των ἀνακύψαντα προβλήματα ἀκόμη καὶ δυσλεξίας, ἡ δὲ οἰκείωσις τῶν νέων μὲ τὰ κείμενα τῆς παραδοσιακῆς Ἑλληνικῆς γραμματείας νὰ μὴ παρουσιάζῃ πλέον ὀπτικῶς προβλήματα∙ καὶ παραλλήλως ἡ ἀποκατάστασις τοῦ τυπικοῦ τῆς γλώσσης μας εἰς τὴν σύγχρονον νεοελληνικὴν μορφήν της, μὲ ἐπανεισαγωγὴν τῆς τρίτης κλίσεως τῶν ὀνομάτων, διαφόρων προθέσεων, κλπ., ἡ ἐξαναγκαστικὴ κατάργησις τῶν ὁποίων ὑπὸ ἐμπαθῶν ἀνερματίστων σκοταδιστῶν καὶ ἐπέφερε τὴν σημερινὴν γλωσσικήν μας τραγῳδίαν, καθημερινῶς μάλιστα διευρυνομένην μὲ πρωτουργοὺς θλιβεροὺς «ἀστέρας» τῆς γραπτῆς καὶ ραδιοτηλεοπτικῆς μας ἀγραμματωσύνης∙ ἐπίσης, ἡ ἀντικατάστασις τῶν ἀπαραδέκτων σχολικῶν ἐγχειριδίων, ἰδίως τῆς Ἱστορίας, εἰς τὰ ὁποῖα ἡ δεσποτεία συγκεκριμένης πολιτικῆς ἰδεολογίας, συγχωροῦσα καὶ εὐθείας παραποιήσεις γεγονότων, εἶναι ἐξοργιστική, ἄλλων δὲ βιβλίων τὸ μέγεθος καὶ αἱ λεπτομέρειαι εἶναι ἐξωφθάλμως ἀντιπαιδαγωγικά∙ ἀκόμη, ἡ ἀναθεώρησις καὶ τῶν ἀντικειμένων διδασκαλίας, ὅπως δραστικὴ ἐλάφρυνσις τῆς ὕλης πολλῶν μαθημάτων, ἐπανεισαγωγὴ τῆς διδασκαλίας ὑπερόχων κειμένων, ὡς τοῦ, ἄλλοτε παγίως διδασκομένου, ἀλλὰ καταργηθέντος ὡς μὴ συγκλίνοντος πρὸς μαρξιστικὰς θεωρήσεις, ἐξόχως φρονηματιστικοῦ διὰ μέλλοντας πολίτας, περὶ τῆς ἐπιβαλλομένης ἀγάπης πρὸς τὴν Πατρίδα καὶ ὑπακοῆς εἰς τοὺς νόμους της, διαλόγου Πλάτωνος Κρίτων, κλπ.- Καί, ἀληθὴς ἐγγύησις καὶ ἐπιστέγασμα πρὸς ἀγαθὰ ἀποτελέσματα πάσης εὐτυχοῦς ἐπὶ τοῦ διδακτικοῦ τομέως ἐξόδου ἀπὸ τὰ σημερινὰ χάλια εἶναι φυσικὰ ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ θεσμοῦ τῆς ἐπιθεωρήσεως καὶ οὐσιαστικῆς ἀξιολογήσεως τῶν ἐκπαιδευτικῶν λειτουργῶν, οἱ ὁποῖοι κατὰ πρωτοφανῆ καὶ προκλητικὴν ἐξαίρεσιν ἐν σχέσει πρὸς ὅλους τοὺς ἄλλους λειτουργοὺς καὶ ὑπαλλήλους, κρατικούς, τῆς τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέως, εἶναι οἱ μόνοι ἀσύδοτοι καὶ ἀνέλεγκτοι.

Ὅμως τὰ πρωτεῖα ἔργων ἀγαθῶν διὰ τὴν ἐθνικήν μας κοινότητα κατὰ τὸ ἀπερχόμενον 2004 κατέχει ἀναμφισβητήτως ὁ ἐξωελλαδικὸς Ἑλληνισμός. Μὲ τὴν ἐξέχουσαν ἐθνικήν του εὐαισθησίαν καὶ τὴν σταθερὰν καὶ ἐνεργὸν κινητοποίησίν του ὑπὲρ τῶν ἐθνικῶν μας πραγμάτων, κάθε φορά, ποὺ ἡ κοινὴ Ἑλληνικὴ Πατρὶς ἀντιμετωπίζει εὐθείας ἐπιβουλάς, ὅπως ἡ πρόσφατος ὑπὸ τῶν Η.Π.Α. ἀνιστόρητος καὶ προσβάλλουσα αὐτὴν τὴν ἐθνικήν μας ἀκεραιότητα ἀναγνώρισις τοῦ θνησιγενοῦς κρατιδίου τῶν Σκοπίων ὑπὸ τὸ κλοπιμαῖον ὄνομα «Μακεδονία». Εἰδικώτερον δὲ καὶ κυρίως ἐπρώτευσεν ὁ μαρτυρικὸς Κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς μὲ τὴν ὑπερήφανον ἀπόρριψιν τοῦ καταπτύπτου Σχεδίου τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀννάν, περὶ δῆθεν ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος, σχεδίου ὅμως ὁδηγοῦντος ἐξωφθάλμως εἰς τὴν τουρκοποίησιν τῆς Κύπρου καὶ τὸν ὁλοκληρωτικὸν ὁριστικὸν πλέον ἀφελληνισμόν της. Μὲ τὴν ἀπόφασίν του αὐτὴν ὁ Κυπριακὸς Ἑλληνισμός, ἐναντιούμενος εἰς ἀθλίους σχεδιασμοὺς ξένων καὶ ἰσχυρῶν, οἱ ὁποῖοι, ἀδίστακτοι, κατῆλθον ἀκόμη καὶ εἰς τὴν ἀθλιότητα ἐπισήμως καταγγελθείσης ἐξαγορᾶς συνειδήσεων, δὲν ἀνενέωσεν ἁπλῶς τὸ Ἑλληνικὸν ΟΧΙ τοῦ 1940-1941 καὶ πάμπολλα ἆθλα προγονικά, ἀλλὰ καὶ κατέστη ὁ σύγχρονος διδάσκαλος ἐμπράκτου συνέσεως καὶ φιλοπατρίας, φωτεινὸν παράδειγμα ἀσκήσεως ὄντως ρεαλιστικῆς πολιτικῆς δι' ὅλους, καὶ τὸ Ἑλληνικόν μας Κράτος.

B) Αἱ ἀρνητικαὶ ὄψεις τῆς ἐθνικῆς μας ζωῆς ἀνεφάνησαν καὶ κατὰ τὸ ἀπερχόμενον 2004 εἰς πλείστους τομεῖς, κατὰ τὴν ἀντιμετώπισιν τόσον ἐσωτερικῶν μας πραγμάτων, ὅσον καὶ τῶν ἐθνικῶν μας ζητημάτων.

1.- Εἰς τὸ ἐσωτερικὸν πεδίον, καμμία ὀρθοφρονοῦσα πολιτικὴ ἡγεσία δὲν ἐπιτρέπεται νὰ παραβλέπῃ ἐπιπολάζοντα συμπτώματα βαθμιαίας ἐθνικῆς μας ἀποσυνθέσεως, ὅπως ἰδίως : ἐκτεταμένης διαφθορᾶς τοῦ κρατικοῦ ὀργανισμοῦ, - ἀσυδοσίας καὶ μεγαλυτέρας ἀκόμη διαφθορᾶς, καθ' ἁρμοδίαν ἐπίσημον διαπίστωσιν, τῶν ὀργανισμῶν τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, - ἀσυδότου εἰς βάρος τοῦ ἐθνικοῦ συνόλου καὶ τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς καὶ παρανόμου συμπεριφορᾶς ποικιλωνύμων συντεχνιῶν, - ἐπελάσεως λαθρομεταναστῶν, πρωταγωνιστῶν εἰς ἐγκληματικότητα, - ἐξαπλώσεως τῆς μάστιγος τῶν ναρκωτικῶν, - ἀσυδοσίας Μ.Μ.Ε., μεταβαλλομένων ἐνίοτε εἰς μέσα μαζικῆς ἐγκληματικῆς καὶ ἄλλης ἐξαχρειώσεως, - κλπ., κλπ. Ὡς καὶ ὅτι πρὸς πάταξιν τῶν δεινῶν αὐτῶν χρειάζεται ἀληθινὴ πανεθνικὴ σταυροφορία, ἡ ὁποία βεβαίως προϋποθέτει πρὸ παντὸς τὴν ἑδραίωσιν τῆς λαϊκῆς πεποιθήσεως, ὅτι ὁ ἀγὼν ἐναντίον τῆς ἀνομίας θὰ εἶναι συνεχὴς καὶ ἀδιάλειπτος, ἔναντι πάντων τῶν ἀνομούντων χωρὶς ἐξαίρεσιν καὶ χωρὶς γνωρίμους τοῦ παρελθόντος συμβιβασμούς∙ μὲ παράλληλον ἐνδυνάμωσιν τοῦ λαϊκοῦ φρονήματος δι' ἀπομονώσεως καὶ πατάξεως, ὅταν παρανομοῦν, τῶν κηρύκων τῆς ἀνομίας, - ἀπορρίψεως τῶν περὶ ρατσισμοῦ τοῦ ἀδόλου ἑλληνικοῦ λαοῦ ἀνοησιῶν, - παραφυλακῆς τῆς συστηματικῶς διαστρεφομένης ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, ἀκόμη καὶ τῆς προσφάτου, καὶ βεβαίως προστασίας τῶν ἐθνικῶν μας συμβόλων (σημαίας, κλπ.) μὲ κατάργησιν τοῦ τερατώδους, νὰ καθίστανται αὐτὰ ἔπαθλα μαθητικῶν ἐπιδόσεων, - καθημερινῆς ἀντιμετωπίσεως τῆς διαχύτου συστηματικῆς ὑπὲρ ἀνοχῆς τῶν ἀνομούντων προπαγάνδας ἀνερματίστων μηδενιστῶν. Ἔτσι, ἡ ἀνάγκη ἀναδιοργανώσεως καὶ ἀποκαταστάσεως τοῦ Κράτους εἰς τὴν κυρίαν ἀποστολήν του, ὡς προασπιστοῦ τῆς ἐλευθερίας καὶ ἀσφαλείας τῶν πολιτῶν του καὶ τῶν συμφερόντων τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, βαίνει πέρα σχετικῶν κομματικῶν ἐπαγγελιῶν καὶ ἐπιδιώξεων, ἀποτελεῖ καθολικὸν πλέον, δι' αὐτὴν τὴν ἐθνικήν μας ἐπιβίωσιν, αἴτημα ὁλοκλήρου τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ.

2.- Ἐπὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ πάλιν τομέως ἀφθονοῦν καὶ κατὰ τὸ ἀπερχόμενον 2004 ὀδυνηραὶ διὰ τὴν Πατρίδα μας ἐξελίξεις. Κυριώτεραι τῶν ὁποίων, μεταξὺ πληθώρας ἄλλων, ὑπῆρξαν : α) Ὡς πρὸς τὴν Ἀλβανίαν : πέρα τῆς συνεχιζομένης παραβιάσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας, ἡ ἰταμότης τοῦ Ἀλβανοῦ Προέδρου νὰ θέσῃ ἐπισήμως θέμα Τσάμηδων, ἀνύπαρκτον μέν, πλὴν ἐντασσόμενον εἰς τὸ πλαίσιον συστηματικῶς προωθουμένου ἀπὸ ἰσχυροὺς ξένους ἐπιβούλους ἀλβανικοῦ καὶ εἰς βάρος μας ἐπεκτατισμοῦ. β) Ὡς πρὸς τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον : ἡ εὐθέως ἐχθρικὴ εἰς βάρος τῆς χώρας μας ἐπίσημος δήλωσις τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Βορείου Ἀμερικῆς, ὅτι τὸ ἀναγνωρίζουν ὑπὸ τὸ κλοπιμαῖον ὄνομα «Μακεδονία»∙ δήλωσις, πλήττουσα ἀπροσχηματίστως αὐτὴν τὴν ἐθνικήν μας ἀκεραιότητα μὲ τὴν ἀναγνώρισιν, ὅτι τὸ ὄνομα, ἑπομένως καὶ ἡ Ἱστορία χιλιετηρίδων τῆς Μακεδονίας, ἀνήκουν εἰς ξένους, καὶ ἀποκόπτουσα ἔτσι ἀπὸ τὴν Ἑλληνικήν μας Ἱστορίαν ὁλόκληρον τὴν περίοδον τῶν ἀποκαλουμένων - ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ἀναμφισβητήτου ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων, - ἑλληνιστικῶν χρόνων, δηλαδὴ μίαν πανένδοξον ἐποχὴν ἕξ (6) ὁλοκλήρων αἰώνων, ἀπὸ τοῦ 3^ου π.Χ. μέχρι καὶ τοῦ 3^ου μ.Χ. αἰῶνος, κατὰ τοὺς ὁποίους καὶ κυρίως ἐπετέλεσεν ὁ Ἑλληνισμός, μὲ τὴν πρωτοπορίαν τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν Μακεδόνων του, τὸ πανανθρώπινον, εἰς οἰκουμενικὴν κλίμακα, ἐκπολιτιστικόν του ἔργον, τὴν ἀδιαμφισβήτητον αὐτὴν κρηπῖδα τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ. Ἀναγνώρισις, προαναγγέλλουσα ἁπλῶς καὶ τὸν σκοπούμενον ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμόν.- γ) Ὡς πρὸς τὴν Τουρκίαν : ἡ δυσμενεστάτη διὰ τὸν Ἑλληνισμὸν ἀπόφασις τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου τῆς 17.12.2004 περὶ ἀποδοχῆς τοῦ αἰτήματος ἐνάρξεως διαπραγματεύσεων διὰ τὴν εἰσδοχὴν καὶ τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Ὄχι μόνον διότι αὐτὴ ἐλήφθη οὐσιαστικῶς χωρὶς προϋποθέσεις, καὶ μάλιστα μὲ τὴν Τουρκίαν ἐκβιάζουσαν τὴν Εὐρώπην καὶ διεθνῶς ἰταμώτατα παρανομοῦσαν μὲ τὰς συνεχιζομένας, κατοχὴν τοῦ 40 % περίπου τοῦ ἐδάφους τῆς Κύπρου, ἐδαφικὰς εἰς βάρος μας διεκδικήσεις καὶ καθημερινὰς παραβιάσεις τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου, θαλασσίου καὶ ἐναερίου, κλπ. Κυρίως διότι εἰσδοχὴ τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ἐκτὸς ἄλλων ἀτόπων, θὰ σημάνῃ τὸν ὁριστικὸν πλέον ἐνταφιασμὸν τῆς χώρας μας, κατακλυζομένης, μὲ τὸ παρεχόμενον δικαίωμα τῆς ἐλευθέρας ἐγκαταστάσεως τῶν πολιτῶν τῆς Εὐρώπης ὁπουδήποτε, ἀπὸ ἑκατομμύρια Τούρκων ἐποίκων, ὥστε μέσα σὲ ἐλάχιστα χρόνια νὰ γίνουμε μειονοψηφία εἰς αὐτὴν τὴν Ἑλλάδα μας, ἡ ὁποία καὶ θὰ κυβερνᾶται τοῦ λοιποῦ ἀπὸ τὴν πλειονοψηφίαν τῶν ξένων.

Γ) Ὁ κατακλυσμὸς τῶν δυσμενῶν αὐτῶν ἐξελίξεων δὲν ἀνέκυψε βεβαίως εἰς ἡμέρας αἰθρίας. Ἀποτελεῖ συνέχειαν καὶ ἐν πολλοῖς συνέπειαν ἰδικῶν μας σφαλμάτων, ἐνεργειῶν καὶ παραλείψεων, καὶ τῆς ἀσκηθείσης ἀπὸ τὴν χώραν μας ἐπὶ δεκαετίας ἐξωτερικῆς πολιτικῆς ἐνδοτισμοῦ καὶ συνθηκολογήσεως. Ἔτσι, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κορωνίδα ἀξιοθρηνήτου ἐθνικῆς μας ἐνδοτικότητος μὲ τὴν ἐπίσημον διακήρυξίν μας, ὅτι δὲν διεκδικοῦμε ἀπολύτως τίποτε καὶ ἀπὸ κανένα, ἐνῷ τόσα μᾶς ὀφείλονται, καὶ μάλιστα τὴν στιγμὴν κατὰ τὴν ὁποίαν ὅλαι ἀνεξαιρέτως αἱ γειτονικαί μας χῶραι μὲ τὰ δόγματά των κλπ. διακηρύσσουν, εὐθέως ἢ ἐμμέσως, κατακτητικὰς εἰς βάρος τῆς Ἑλλάδος μας βλέψεις, διαπαιδαγωγοῦν μὲ τὸ ὄραμα αὐτὸ τοὺς πολίτας των καὶ κυκλοφοροῦν εὐρέως ἀκόμη καὶ γεωγραφικούς των χάρτας, συμπεριλαμβάνοντας ἐδάφη τῆς Ἑλληνικῆς ἐπικρατείας, μνημονευτέα κυρίως : α) ὡς πρὸς τὴν Ἀλβανίαν : ἡ ἄρσις τοῦ ἐμπολέμου μὲ τὴν χώραν αὐτήν, ἡ ὁποία συνεπολέμησε μὲ τοὺς Ἰταλοὺς ἐναντίον μας τὸ 1940-1941, χωρὶς κανένα ἀπολύτως ἀντάλλαγμα, οὔτε ἔστω τὴν ἐλάφρυνσιν τῆς θέσεως τῶν καταδυναστευομένων Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας∙ ἡ λησμοσύνη καὶ ἐγκατάλειψις τῶν ἀπαραγράπτων δικαιωμάτων μας ἐπὶ τῆς, ἱστορικῶς καὶ ἐθνολογικῶς, μόνον ἑλληνικῆς Βορείου Ἠπείρου∙ β) ὡς πρὸς τὰ Σκόπια : ἡ ἐπὶ δεκαετίας ἀνοχή μας οἰκειοποιήσεως ἀπὸ Σλάβους τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος καὶ τῆς Ἱστορίας τῆς Μακεδονίας, οἰκειοποίησις, τὴν ὁποίαν δὲν ἐδίστασε μάλιστα, ὡς πειθήνιος ὑπηρέτης πανσλαβιστικῶν καὶ σταλινικῶν ἐπιδιώξεων, νὰ συνδράμῃ καὶ ἐθνοπροδοτικὴ ἡγεσία ἐξαπατήσαντος τοὺς ὀπαδούς του περιθωριακοῦ κόμματος, ἀκόμη καὶ δι' ἐνόπλου στάσεως (τοῦ συμμοριτοπολέμου 1946-1949), μὲ πρόγραμμα τὴν ἀπόσπασιν τῆς Μακεδονίας μας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα∙ ἄνομος οἰκειοποίησις, ἐνισχυθεῖσα καὶ μὲ τὴν ἐθνικῶς ἀπαράδεκτον δήλωσιν διατελέσαντος Πρωθυπουργοῦ μας, ὅτι «δὲν πειράζει, θὰ ξεχάσουμε τὸ γεγονὸς μέσα σὲ δέκα χρόνια» (!), ἀληθινὴν πρόσκλησιν πρὸς ἐθνικὴν λησμοσύνην∙ καίτοι, ἀντιθέτως, Ἑλληνογενεῖς, κατὰ ἐπιστημονικὴν διαπίστωσιν, εἶναι τὰ 65 % καὶ τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου, καὶ εἰς ἡμᾶς ἀνήκουν ἱστορικῶς καὶ ἐθνολογικῶς ὄχι μόνον ἡ Ἑλληνική μας Μακεδονία, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἀπομείναντα πέραν τῶν συνόρων μας Μακεδονικὰ ἐδάφη∙ ἡ κατάπτυστος «ἐνδιάμεσος» λεγομένη συμφωνία τῆς Νέας Ὑόρκης τοῦ Σεπτεμβρίου 1995, περὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου, εἰς τὴν ὁποίαν μάλιστα αὐτοεξηυτελίσθη ἡ Ἑλλάς, συμβληθεῖσα χωρὶς τὸ ὄνομά της, συμφωνία-ἐμπαιγμός, λήξασα χωρὶς κανὲν ἀπολύτως ἀποτέλεσμα∙ γ) ὡς πρὸς τὴν Τουρκίαν : αἱ ἀξιοθρηνήτοι συμφωνίαι Ζυρίχης - Λονδίνου, μὲ τὰς ὁποίας, δεκαετίας μετὰ τὴν ὁριστικὴν παραίτησίν των ἀπὸ παντὸς ἐπὶ τῆς Κύπρου δικαιώματός των, ἐπανῆλθον οἱ Τοῦρκοι μὲ στρατιωτικά των τμήματα μονίμως εἰς τὸ μαρτυρικὸ νησί∙ τὸ κατάπτυστον ἐθνοπροδοτικὸν ἐνέργημα τῆς καταδυναστευούσης τὸν Ἑλληνικὸν λαὸν δικτατορίας τῶν ἐπιόρκων Ἀπριλιανῶν νὰ ἀποσύρῃ τὸν Νοέμβριον 1967 ἀπὸ τὴν Κύπρον τὴν ἑλληνικὴν μεραρχίαν, ἡ ὁποία τὴν ἐπροστάτευεν ἐναντίον τῆς ἀπειλουμένης ἔκτοτε τουρκικῆς εἰσβολῆς∙ τὸ ἐγκληματικὸν πραξικόπημα τῆς ἰδίας δικτατορίας τοῦ Ἰουλίου 1974 εἰς τὴν Κύπρον, τὸ ὁποῖον καὶ ἔδωσε τὸ πρόσχημα διὰ τὴν ἀκολουθήσασαν τουρκικὴν εἰσβολήν∙ ἡ ἐπιδειχθεῖσα τότε ἑλληνικὴ ἀδράνεια, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε τὴν τουρκικὴν προώθησιν καὶ κατάληψιν μέχρι τοῦ 40 % περίπου τοῦ ἐδάφους τοῦ νησιοῦ καὶ ἡ ἔκτοτε οὐσιαστικὴ ἀπραξία μας, ἡ ὁποία ἐμονιμοποίησε τὴν τουρκικὴν κατοχὴν∙ ἡ ὑποστολὴ τῆς ἑλληνικῆς μας σημαίας εἰς τὴν ἑλληνικὴν νησίδα Ἴμια τὸν Φεβρουάριον τοῦ 1996, μὲ ἀξιοδάκρυτον μάλιστα τὸν Ἕλληνα Πρωθυπουργόν, εὐχαριστοῦντα ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων συνενόχους τῆς προκειμένης εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος ἀνομίας∙ ἡ σύμπραξίς μας εἰς τὰ εὐθέως ἀρνητικὰ διὰ τὴν Ἑλλάδα, καὶ μόνον πρὸς ἐξαπάτησίν μας ἀνυμνηθέντα ἀπὸ τοὺς ἐνόχους ταγούς μας, συμπεράσματα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου Κορυφῆς τοῦ Ἐλσίνκι τῆς 10.12.1999, μὲ τὰ ὁποῖα πανηγυρικῶς ἀνεγνωρίσαμεν τὴν ἐκκρεμότητα «συνοριακῶν διαφορῶν καὶ ἄλλων σχετικῶν θεμάτων» μὲ τὴν Τουρκίαν, ἀναγνώρισις, ἡ ὁποία καὶ ἐνίσχυσε τὴν ἐπεκτατικὴν εἰς βάρος μας βουλιμίαν της. Ὅλα αὐτὰ ἀποτελοῦν ἠχηρὰ δείγματα τῆς διπλωματικῆς μας ἀκρισίας καὶ ἀφασίας.

Τὰ ὁποῖα καὶ ἐπλαισιώθησαν μὲ ἀνοήτους λεονταρισμούς, ὅπως π.χ. ἡ ἄφρων ἀποχώρησίς μας τὸ 1974 ἀπὸ τὸ στρατιωτικὸν σκέλος τοῦ Ν.Α.Τ.Ο., οὐρανόπεμπτος εὐκαιρία διὰ τὴν Τουρκίαν νὰ μᾶς ὑποκαταστήσῃ εἰς τὰ ἐπιχειρησιακὰ ὄργανα καὶ τοὺς τομεῖς εὐθύνης αὐτοῦ, χωρὶς ποτὲ νὰ ἐπιτύχωμεν τὴν ἀνάκτησιν ὅλων τῶν ἀπολεσθέντων, ἀπὸ τότε ποὺ ἐξελιπαρήσαμεν τὴν ἐπάνοδόν μας εἰς τὸ Ν.Α.Τ.Ο. καὶ μέχρι σήμερον∙ ἢ αἱ τριτοκοσμικαὶ ἀνοησίαι, αἱ ὁποῖαι, καίτοι ἀσύμβατοι πρὸς τὴν διεθνῆ θέσιν τῆς χώρας μας καὶ ἀντίθετοι πρὸς τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα, ἐπὶ μακρὸν ἐδέσποσαν εἰς τὴν ἐξωτερικήν μας πολιτικήν, μὲ συνακόλουθον τὴν ὑποστήριξιν κατὰ κανόνα δικτατορικῶς κυβερνωμένων ὑπαναπτύκτων χωρῶν∙ ἢ ὁ καλλιεργούμενος κατὰ τὰς ἡμέρας μας ἀρρωστημένος ἀντιαμερικανισμός∙ κλπ., κλπ.-

Δ) Ἀνάγκη εἰς τὰ πρόθυρα ἀπειλουμένων νέων ἐθνικῶν μας συμφορῶν νὰ συνέλθωμεν. Καὶ νὰ συνειδητοποιήσωμεν τὰς ἀνωτέρω πικρὰς ἀληθείας ὡς πρὸς τὴν σημερινὴν κατάστασιν τῶν ἐθνικῶν μας πραγμάτων, ἐσωτερικῶν καὶ ἐξωτερικῶν. Καὶ νὰ καθοδηγούμεθα τοῦ λοιποῦ ἀπὸ ὡρισμένας ἁπλᾶς καὶ βασικὰς ἀληθείας :

Πρῶτον, ὅτι ἡ Ἑλλὰς εἶναι μία μικρὰ χώρα, ἀντικειμενικῶς ἀνίσχυρος νὰ ἐπηρεάσῃ ἀποφασιστικῶς τὰς διεθνεῖς ἐξελίξεις∙ ἑπομένως, ἐπιβάλλεται νὰ ἐγκαταλείψωμεν μεγαλομανεῖς φαντασιώσεις τοῦ παρελθόντος, ὄχι βεβαίως ἀποξενούμενοι ἀπὸ τὴν διεθνῆ ζωήν, ἀλλὰ μὲ σύνεσιν καὶ περίσκεψιν μετέχοντες εἰς αὐτὴν καὶ περιοριζόμενοι κατὰ τὸ δυνατὸν εἰς τὰ ἑκάστοτε άναγκαῖα πρὸς παραφυλακὴν τῶν ἰδικῶν μας ἐθνικῶν συμφερόντων.

Δεύτερον, ὅτι δὲν πρέπει νὰ ἐπαφιέμεθα διὰ τὴν προστασίαν τῆς Πατρίδος μας καὶ τῆς ἁπανταχοῦ ἐθνικῆς μας κοινότητος εἰς τὴν βοήθειαν ξένων, οὔτε κἂν τῶν συμμάχων μας καὶ τῶν συνασπισμῶν, εἰς τοὺς ὁποίους μετέχομεν. Ἂς μὴ λησμονοῦμε σχετικῶς, ὅτι ἀπὸ χώραν σύμμαχόν μας εἰς τὸ Ν.Α.Τ.Ο., τὴν Τουρκίαν, ὑφίσταται ἡ ἐθνική μας κοινότης, Ἑλλὰς καὶ Κύπρος, τὰς μεγαλυτέρας καὶ καθημερινὰς προσβολὰς καὶ ἀπειλάς, ὑπὸ τὴν παγερὰν ἀδιαφορίαν τῶν λοιπῶν συμμάχων μας. Ἐπιβάλλεται λοιπὸν ἡ διαφύλαξις ἀπαραμειώτων τῶν ἰδικῶν μας δυνατοτήτων ἀποτροπῆς, κυρίως ἡ κατὰ τὸ δυνατὸν ἐνίσχυσις τῶν Ἐνόπλων μας Δυνάμεων, μόνων ἐγγυητῶν τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος, ἀνεξαρτησίας καὶ ἐπιβιώσεως.

Τρίτον, ὅτι μόνον συμφέροντα κατευθύνουν τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τῶν ἄλλων χωρῶν καὶ συνασπισμῶν. Ἡ ὁποία καὶ ἀποκαλύπτει τὴν ἀληθινήν των φύσιν∙ ἔτσι π.χ. ἡ πρόσφατος ἀπόφασις τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως περὶ ἀποδοχῆς τῆς ὑποψηφιότητος τῆς Τουρκίας μαρτυρεῖ εὐγλώττως καὶ τὸ σημερινὸν ποιὸν τῆς Εὐρώπης, ἡ ὁποία, ἀπὸ προπύργιον Δημοκρατίας καὶ παγκοσμίου πολιτισμοῦ, ἐσυρρικνώθη κατὰ τὰς ἡμέρας μας ἰδεολογικῶς καὶ πολιτιστικῶς τόσον, ὥστε νὰ καταντήσῃ ἀδίστακτος ὑπερασπιστὴς τῶν οἰκονομικῶν της μόνον συμφερόντων∙ καὶ πρὸς τοῦτο ἀρνουμένη καὶ αὐτὴν τὴν ἰδιοσυστασίαν της ὡς συνθέματος τοῦ Ἑλληνικοῦ πνεύματος, τῆς ρωμαϊκῆς πολιτειακῆς παραδόσεως, τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τοῦ ρωμαλέου αἵματος τῶν λαῶν της, μὲ χαρακτηριστικὴν ἐκδήλωσιν τοιαύτης ἀρνήσεως τὴν διαγραφὴν ἀπὸ τὸ προοίμιον τοῦ Συντάγματός της καὶ τῆς Ἑλληνικῆς συμβολῆς, καταγραφομένου μάλιστα εἰς τὴν ἐπίσημον Ἱστορίαν της τοῦ 10^ου μόνον αἰῶνος ὡς ἐναρκτηρίου σημείου τῆς παρουσίας της, καὶ τῆς συμβολῆς αἰώνων τοῦ Χριστιανισμοῦ ! Μὲ τοιαῦτα δεδομένα ἀποδεικνύονται τόσον ἀπατηλὰ τὰ ὄνειρα, αἱ ἐπαγγελίαι καὶ οἱ ἐνθουσιασμοὶ τῶν λαῶν περὶ τῆς Εὐρωπαϊκῆς ὁλοκληρώσεως ὡς ἐγγυητρίας τῆς ἐθνικῆς των ἐπιβιώσεως. Καὶ καθημερινῶς οἱ πάντες ἀντιλαμβάνονται, ὅτι εὐτυχεῖς προσδοκίαι καὶ ἰδεαλισμοὶ δὲν χωροῦν, ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις βαθμηδὸν μεταβάλλεται εἰς ὁδοστρωτῆρα λαῶν καὶ πολιτισμῶν, δεσμία τῶν συμφερόντων ἀποκλειστικῶς πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, παγκοσμίως κυριαρχουσῶν, ἐξ οὗ καὶ ἡ ὑπὲρ τῆς παγκοσμιοποιήσεως ἀνίερος προπαγάνδα των.-

Ἐνώπιον τοιαύτης πραγματικότητος ἀπομένει, παρὰ ταῦτα, μέσον ἀντιστάσεως καὶ ἀμύνης τῶν μικρῶν χωρῶν καὶ λαῶν, ὅπως ἡ Ἑλλάς. Εἶναι ἡ ἐπίμονος ἐπίκλησις τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ὡς ἐξ ὁρισμοῦ διασφαλίζοντος τὰ συμφέροντα τῶν μικρῶν, καὶ ἡ ἀνεπιφύλακτος χρησιμοποίησις ὅλων τῶν μέσων, τὰ ὁποῖα αὐτὸ προσφέρει. Ἔτσι π.χ., ἐπὶ τοῦ προσφάτου αἰτήματος εἰσδοχῆς τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν ὀρθῶς ἡ Ἑλλὰς δὲν ἀντετάχθη, ἀκριβῶς διὰ νὰ μὴ ὀχυροῦνται οἱ ἑταῖροι μας, ὅπως εἰς πολλὰς περιπτώσεις ἐγίνετο εἰς τὸ παρελθόν, ὄπισθεν τῆς ἑλληνικῆς ἀρνήσεως. Ὅμως ἐπεβάλλετο, νὰ μὴ μείνωμεν ἐκεῖ, ἀλλὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἐπικαλούμενοι, νὰ ἀξιώσωμεν τὴν προηγουμένην συμμόρφωσιν τῆς Τουρκίας πρὸς τὰς ἐπιταγάς του∙ ὅπως κυρίως τὴν ἐφαρμογὴν τῶν ἐπὶ ἔτη μὴ ἐκτελουμένων ἐπανειλημμένων ἀποφάσεων τῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε. περὶ ἀποχωρήσεως τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων κατοχῆς ἀπὸ τὴν Κύπρον, - τὴν παῦσιν τῶν ἐδαφικῶν της, ἐναντίον τῶν ὑφισταμένων διεθνῶν συνθηκῶν, εἰς βάρος μας διεκδικήσεων, ὡς καὶ τῶν καθημερινῶν παραβιάσεων τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου (ἐναερίου καὶ θαλάσσης), - τὴν ἀνάκλησιν τῆς ἀποφάσεως τῆς Τουρκικῆς Ἐθνοσυνελεύσεως περὶ αἰτίας πολέμου (casus belli) ἐὰν ἀποτολμήσωμεν καί, κατ' ἐφαρμογὴν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου τῆς θαλάσσης, ἐπεκτείνωμεν τὰ χωρικά μας ὕδατα εἰς τὰ 12 μίλια, - τὴν ἀποκατάστασιν τῶν δικαιωμάτων καὶ ἐλευθεριῶν εἰς τὴν καταδυναστευομένην Ἑλληνικὴν κοινότητα Ἴμβρου, Τενέδου, Κωνσταντινουπόλεως καὶ λοιπῆς Τουρκίας, κλπ.- Καὶ εἰς τοιαύτην ἐπίκλησιν προσταγῶν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, ἐπισειομένης καὶ τῆς ἀσκήσεως τοῦ δικαιώματός μας ἀρνησικυρίας (veto), τὸ ὁποῖον ἐπὶ τέλους δι' αὐτὸ ὑπάρχει, πρὸς ἀποτροπὴν ἀνεπανορθώτων, ὡς ἐν προκειμένῳ, κακῶν, οὐδὲν θὰ ἠδύνατο εὐπροσώπως νὰ μᾶς ἀντιταχθῇ. Ἐφ' ὅσον φυσικὰ καὶ τὸ ἐσωτερικόν, τὸ πανεθνικόν μας μέτωπον παρέμενεν ἀρραγές καὶ δὲν εὑρίσκοντο οἱ πρόθυμοι, πρὸς ἐκτέλεσιν ἀντιθέτων ἐπιταγῶν τῶν ξένων, ἐφιάλται...

Ἡ Ἑλληνική μας Ἱστορία καταυγάζεται ἀπὸ ἐπικὰς δέλτους τόλμης καὶ ἀποφασιστικότητος. Καὶ ὑπὸ τὰς σημερινὰς περιστάσεις προβάλλει κατ' ἐξοχὴν ἐπίκαιρον τὸ πρόσταγμα τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ (εἰς τοὺς Βωμούς) πρὸς κάθε Ἕλληνα :

... καὶ ὁλονυχτιὰ στὸ πόδι

βιγλάτορας, βλεπάτορας ἀπὸ ψηλὰ ταμπούρια.

Καὶ τόλμα. Πρέπει νὰ τολμᾷς. Ἅγια Σωτῆρα ἡ Τόλμη !

Μὲ αὐτὴν τὴν προσδοκίαν ὅσων Ἑλλήνων ἀπευθύνω τὰς θερμοτέρας μου εὐχὰς διὰ τὸ νέον ἔτος 2005 πρὸς ὅλους, τοὺς ὅπου τῆς γῆς Ἕλληνας. »

............Νέα Πεντέλη, 29.12.2004. ............Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης