ΜΗΝΥΜΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΝ 

(25^ης ΜΑΡΤΙΟΥ 2003)

 

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης ἀπευθύνει μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐθνικῆς μας ἐπετείου τῆς 25^ης Μαρτίου τὸ ἀκόλουθον μήνυμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν :

 

Ἡ ἐθνική μας ἐπέτειος τῆς 25^ης Μαρτίου εὑρίσκει, κατ' ἐξοχὴν ἐφέτος, καὶ τὴν Πατρίδα μας εἰς τὴν δίνην παγκοσμίου χάους, μὲ ἐπίκεντρον μάλιστα χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς. Ἡ διεθνὴς τρομοκρατία, εἰδεχθεστάτη ἐκδήλωσις πνευματικῆς καὶ ψυχικῆς διαστροφῆς τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὀργανουμένη καὶ ἐπιχειρουμένη χωρὶς καμμίαν νομιμοποίησιν ἀπὸ αὐτοκλήτους ἀμύντορας τοῦ «καλοῦ» καὶ τιμωροὺς τῆς ἀνὰ τὸν κόσμον «ἀδικίας», ἀναδεικνύεται εἰς συντελεστὴν δραματικῶν ἐξελίξεων. Ἡ τραγῳδία τῆς 11^ης Σεπτεμβρίου 2001 μὲ τὶς χιλιάδες τῶν ἀθώων θυμάτων της ἀπετέλεσε τὸν καταλύτην διὰ τὴν οὐσιαστικὴν ἀφύπνισιν τῶν ἀνθρωπίνων συνειδήσεων παγκοσμίως πρὸς ἐνεργοτέραν ἀντιμετώπισιν τῆς φοβερᾶς ἀπειλῆς.

Ὅμως ἡ διεθνὴς νομιμότης, ὁ ἀναντικατάστατος αὐτὸς πνευματικὸς καὶ ψυχικὸς προμαχὼν τοῦ κατὰ τῆς διεθνοῦς τρομοκρατίας ἀγῶνος, δηλαδὴ ἡ ἀνάγκη, ὅπως ὁ ἀγὼν κατὰ τοῦ κακοῦ ἐπιχειρεῖται μόνον μὲ διεθνῆ συναίνεσιν, ἐκφραζομένην μὲ τὴν συγκατάθεσιν τῶν θεσμοθετημένων ὀργάνων τῆς διεθνοῦς κοινωνίας (κυρίως Ο.Η.Ε. καὶ Συμβουλίου Ἀσφαλείας), τώρα παραβιάζεται. Καὶ μάλιστα ἀπὸ τὰς Η.Π.Α., μὲ τήν, χωρὶς νομιμοποίησιν, χρῆσιν τῆς τεραστίας στρατιωτικῆς των ὑπεροπλίας εἰς τὸ Ἰράκ, ὅπως ἔπραξαν καὶ εἰς τὴν γειτονικήν μας Σερβίαν. Πρὸς ὑπηρέτησιν βεβαίως ἰδικῶν των συμφερόντων καὶ ἰδικῆς των γεωπολιτικῆς στρατηγικῆς. Φυσικά, παρὰ τὴν ὑποκριτικὴν ἐπίκλησιν ὑψηλῶν ἰδεωδῶν καὶ στόχων : ὅπως τῆς ἀποπομπῆς ἑνὸς τυραννικοῦ δικτάτορος, ὅταν τόσαι ἄλλαι δικτατορίαι κατεστάθησαν ἢ ἐπιζοῦν ἀνὰ τὴν οἰκουμένην ὑπὸ τὰς εὐλογίας καὶ τὴν ἰδικήν των (τῶν Η.Π.Α.) βοήθειαν, - ἤ, τοῦ ἀφοπλισμοῦ του ἀπὸ πυρηνικὰ ὅπλα, ὅταν καὶ ἄλλαι χῶραι διαθέτουν ἀνενοχλήτως τοιαῦτα, - ἤ, λόγῳ μὴ συμμορφώσεώς του πρὸς ἀποφάσεις ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε., ὅταν καὶ ἄλλαι χῶραι ἐπὶ δεκαετίες τώρα δὲν ἐκτελοῦν ἀποφάσεις τοιούτων ὀργάνων (π.χ. ἡ Τουρκία, κληθεῖσα νὰ ἀποσύρῃ τὰ κατοχικά της στρατεύματα ἀπὸ τὴν Κύπρον), - ἤ, χάριν ὑπηρετήσεως τῆς παγκοσμίου δικαιοσύνης, ὅταν αἱ ἴδιαι αἱ Η.Π.Α. ἀρνοῦνται πεισμόνως νὰ ἀναγνωρίσουν τὴν ἐπὶ τῶν ὑπηκόων των ἁρμοδιότητα τοῦ Διεθνοῦς Ποινικοῦ Δικαστηρίου, τὸ ὁποῖον ἐν τούτοις θέλουν νὰ λειτουργῇ μόνον διὰ τοὺς ἄλλους (π.χ. περίπτωσις Νοτιοσλαβίας), κλπ., κλπ. !...

Ἀλλὰ ἐθνικὴ σωφροσύνη ἐπιβάλλει νὰ μὴ κυριαρχούμεθα ἀπὸ τόν, μὲ τόσην ἀνευθυνότητα, καλλιεργούμενον εἰς τὴν Πατρίδα μας στεῖρον ἀντιαμερικανισμόν. Διότι δὲν πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὴν εὐγνωμοσύνην, ἡ ὁποία καθολικῶς ὀφείλεται εἰς τὰς Η.Π.Α. ἀφοῦ ὑπῆρξαν ἡ ὑπερδύναμις ἐκείνη, ἡ ὁποία, τὴν διεθνῆ νομιμότητα σεβομένη καὶ τὰς δημοκρατικὰς ἀρχὰς μὲ συνέπειαν ὑπηρετοῦσα, εἶχε συμβάλει ἀποφασιστικῶς κατὰ τοὺς δύο παγκοσμίους πολέμους εἰς τὴν νίκην τῶν Συμμάχων ἐναντίον τῶν δυνάμεων τῆς ἀπανθρωπίας, ἀλλὰ καὶ ἀκολούθως εἶχε πρωτοστατήσει εἰς τὴν διαφύλαξιν τῆς ἐλευθερίας, ἰδίως τῆς ἐλευθέρας Εὐρώπης, ἔναντι ἄλλου κινδύνου, τῆς κομμουνιστικῆς ἐπιβουλῆς. Ἰδίως τὸ τελευταῖον αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ἐμεῖς, ποὺ ὑπέστημεν τὴν φρίκην τῆς ἐξαπολυθείσης, εὐθὺς μετὰ τὸν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον, κομμουνιστικῆς ἐπιθέσεως ἐναντίον τῆς Πατρίδος μας, ἡ ὁποία, ἐὰν εὐδοκιμοῦσε, θὰ ἐπέφερεν ὄχι μόνον τὴν ὑποδούλωσίν μας εἰς τὴν σταλινικὴν βαρβαρότητα, ἀλλὰ καὶ τὸν προγραμματισθέντα ἐθνικὸν καὶ ἐδαφικὸν μας ἀκρωτηριασμόν. Ὅπως δὲν θὰ πρέπει, ἐξ ἀντιθέτου, νὰ λησμονῶμεν καὶ τὴν ἄλλην ἀλήθειαν, ὅτι αὐταὶ αἱ χῶραι, αἱ ὁποῖαι σήμερον ἐπικαλοῦνται τὴν διεθνῆ νομιμότητα, εἶναι μεταξὺ ἐκείνων, ποὺ τὴν ἔπληξαν βαναύσως ἐπανειλημμένως κατὰ τὸ παρελθόν, καὶ τὸ σχετικῶς πρόσφατον (ὅπως π.χ. Γαλλία καὶ Ἀγγλία μὲ τὴν πολεμικὴν ἐπιχείρησιν ἐναντίον τῆς Αἰγύπτου τὸ 1967 καὶ τὸν ἀραβοϊσραηλινὸν τότε πόλεμον τῶν ἑπτὰ ἡμερῶν, μὲ ἀφορμὴν τὴν ἐθνικοποίησιν τῆς διώρυγος τοῦ Σουέζ). Ἐὰν δὲ σήμερον ἄλλως συμπεριφέρονται, δὲν τὸ πράττουν βεβαίως ἐξ ἐμφύτων φιλειρηνικῶν αἰσθημάτων, ἀλλὰ εἰς ἴδιον καὶ πάλιν ὄφελος ἀποβλέπουσαι.

Πρέπει λοιπὸν νὰ γίνῃ κατανοητόν, ὅτι εἰς τὰς διακρατικὰς σχέσεις ἡ ὑπηρέτησις ἀποκλειστικῶς ἰδίων συμφερόντων, κατὰ παραγνώρισιν κάθε ἱστορικοῦ δεδομένου καὶ μὲ μυκτηρισμὸν κάθε ἐννοίας δικαιοσύνης, τείνει δυστυχῶς νὰ ἀνυψωθῇ εἰς κανόνα συνήθους διεθνοῦς συμπεριφορᾶς. Καὶ αὐτὴ ἐξηγεῖ καὶ τὶς παλινωδίες, ἰδίως τῶν ἰσχυρῶν, ἐπὶ ζωτικῶν ἐθνικῶν μας θεμάτων : ὅπως ὅταν π.χ., ἐπὶ τοῦ Βορειοηπειρωτικοῦ, ἡ Γερουσία τῶν Η.Π.Α. δύο φορές, τὴν 17^ην Μαΐου 1920, μετὰ τὸν πρῶτον παγκόσμιον πόλεμον, καὶ τὴν 29^ην Ἰουλίου 1946, μετὰ τὸν δεύτερον παγκόσμιον πόλεμον, ἐψήφισεν ὁμοφώνως ὑπὲρ τῆς παραχωρήσεως τῆς Βορείου Ἠπείρου εἰς τὴν Ἑλλάδα∙   ἤ, ὅταν ἐπὶ τοῦ Σκοπιανοῦ, ὁ Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῶν αὐτῶν Η.Π.Α. Edward Stettinius ἐδήλωσε τὴν 26^ην Δεκεμβρίου 1944, ἀναφορικῶς πρὸς τὰ σκοπιανὰ φληναφήματα, κατὰ λέξιν, ὅτι « Ἡ Κυβέρνησις τῶν Η.Π.Α. θεωρεῖ, ὅτι συζήτησις περὶ «Μακεδονικοῦ ἔθνους, μακεδονικῆς πατρίδος ἢ μακεδονικῆς ἐθνικῆς συνειδήσεως» ἰσοῦται πρὸς δημαγωγίαν, ποὺ δὲν ὑποδηλώνει ἐθνικὴν ἢ πολιτικὴν πραγματικότητα, ἀλλὰ ὑποκρύπτει ἐπεκτατικὲς διαθέσεις κατὰ τῆς Ἑλλάδος »∙ ἐνῷ ἄλλα τώρα, τὰ ἀντίθετα,  οἱ ἴδιες Η.Π.Α. καὶ διὰ τὰ δύο αύτὰ θέματα ὑποστηρίζουν ! - Ὅπως ἐπίσης ὅταν τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. ρητῶς ἐτάχθη τὸ 1993 ὑπὲρ τῆς ἀνάγκης ἐπιλύσεως τῆς περὶ τὸ ὄνομα τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου διαφορᾶς, οἱ δὲ Εὐρωπαῖοι ἑταῖροι μας μὲ τὴν ἀπόφασιν τῆς Λισσαβῶνος τοῦ Ἰουνίου 1992 μᾶς εἶχαν ἐπὶ τοῦ θέματος πλήρως δικαιώσει, τώρα συμβάλλονται μὲ τὰ Σκόπια (π.χ. συμφωνία «συνδέσεως καὶ σταθεροποιήσεως»), προγραμματίζοντες καὶ τὴν εἰσδοχήν των εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, μὲ τὸ κλοπιμαῖον ὄνομά τους ! - Ἀκόμη, ὅταν τὰ ἁρμόδια ὄργανα τοῦ Ο.Η.Ε. (Γενικὴ Συνέλευσις καὶ Συμβούλιον Ἀσφαλείας) δι' ἐπανειλημμένων ἀποφάσεών των κατεδίκασαν τὴν τουρκικὴν εἰσβολὴν τοῦ 1974 καὶ κατοχὴν ἔκτοτε τοῦ 40 % περίπου τοῦ ἐδάφους τῆς ἀνεξαρτήτου καὶ μέλους τοῦ Ο.Η.Ε. Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ ἐκάλεσαν τὴν Τουρκίαν, ὅπως ἀποσύρῃ ἐκεῖθεν τὰ στρατεύματά της κατοχῆς, ἐνῷ προσφάτως ὁ Γενικὸς Γραμματεὺς τοῦ ἰδίου Ο.Η.Ε. μὲ τὸ κατάπτυστον σχέδιόν του δῆθεν ἐπιλύσεως τοῦ Κυπριακοῦ, παραγνωρίζων πλήρως τὶς ἀποφάσεις αὐτές, ἐπεχείρησε τελεσιγραφικῶς νὰ νομιμοποιήσῃ τὰ ἀνόμως τετελεσμένα καὶ ἐπιβάλῃ οὐσιαστικῶς ἰσοδύναμον τουρκικὴν συγκυριαρχίαν ἐπὶ τῆς νήσου, παρὰ τὴν συντριπτικὴν πληθυσμιακὴν ἑλληνικὴν ὑπεροχὴν (82 %) ! - Ἐπίσης, ὅταν οἱ Σύμμαχοί μας εἰς τὸ ΝΑΤΟ καὶ ἑταῖροι μας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, κυρίως οἱ Ἀγγλοαμερικανοί, οὐσιαστικῶς ὑποθάλπουν τὰς ἐπὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἀρχιπελάγους, τοῦ Αἰγαίου, διεκδικήσεις τῆς Τουρκίας, χώρας ἐκτὸς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως, παντοιοτρόπως, ὅπως μὲ τὸν ἀποκλεισμὸν τῆς Λήμνου ἀπὸ ἀμυντικοὺς σχεδιασμούς,  ἢ εἰς τὸ θέμα τοῦ Εὐρωστρατοῦ, ἢ μὲ τὴν χαρακτηριστικὴν σιωπήν των ἔναντι τῶν καθημερινῶν, κατὰ χιλιάδας ἐτησίως, προκλητικῶν παραβιάσεων ἀπὸ τὴν Τουρκίαν τοῦ ἐθνικοῦ ἐναερίου καὶ θαλασσίου χώρου μας, κλπ., κλπ.

Ἐνώπιον τῆς γενικευομένης αὐτῆς διολισθήσεως πρὸς τὴν διεθνῆ ἀνομίαν τὸ μέλλον καὶ τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος δὲν προδιαγράφεται χαρωπόν. Ἡ ζοφερὰ προοπτικὴ ἐπιβάλλει ἐν ὄψει τοῦ κινδύνου νὰ ἐπωφεληθοῦν  εἰς βάρος μας ἀπὸ τὴν παγκόσμιον ἀναταραχὴν ἐπίβουλοι γείτονες : περιεσκεμμένην σοβαρότητα, ηὐξημένην τὴν ἐθνικήν μας ἐπαγρύπνισιν, πανεθνικὴν συσπείρωσιν καὶ περισυλλογήν.

Ἡ ἐθνικὴ σοβαρότης ἀποκλείει τὴν διπροσωπίαν. Ἔτσι εἶναι ἀπαράδεκτος ἡ ἐμφάνισις τῆς χώρας μας, νὰ παρέχῃ, εἰς τὸ πλαίσιον συμβατικῶν της δεσμεύσεων, διευκολύνσεις εἰς τὰς Η.Π.Α. εἰς τὸ κατὰ τοῦ Ἰρὰκ ἐγχείρημά των, καὶ συγχρόνως τὸ κυβερνῶν κόμμα νὰ καλῇ ἐπισήμως τὸν ἑλληνικὸν λαὸν εἰς ἀντιαμερικανικὰς ἐκδηλώσεις ! Μὲ τέτοια καμώματα εἶναι ἑπόμενον καὶ νὰ μὴ μᾶς ὑπολογίζουν οἱ ξένοι.

Ἡ ἐθνική μας ἐπαγρύπνισις ἐξασφαλίζεται πρωτίστως μὲ τὴν ἐθνικήν μας αὐτογνωσίαν, δηλαδὴ τὴν γνῶσιν τοῦ παρελθόντος, τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας καὶ τὴν ἐντεῦθεν ἀκράδαντον πίστιν μας εἰς τὰ δίκαια τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος. Ὥστε νὰ παραμένωμεν ἀνένδοτοι καὶ ἀπαρασάλευτοι εἰς τὴν προστασίαν καὶ τὴν διεκδίκησιν τῶν ὅσων μᾶς ἀνήκουν.

Καὶ συνακολούθως μὲ τὴν ἀπόρριψιν κάθε ἀντιπερισπασμοῦ, τὴν ἀπολάκτισιν κάθε ἑστίας ἀποπροσανατολισμοῦ, οἱασδήποτε προελεύσεως, τὴν ὁποίαν ἀνεύθυνα καὶ δεκαρολογοῦντα μέσα ψευδωνύμου πληροφορήσεως ὑπηρετοῦν. Ὅπως συμβαίνει π.χ. μὲ τὴν τρέχουσαν δίκην συλληφθέντων ἐκτελεστῶν τῆς τρομοκρατικῆς ὀργανώσεως «17 Νοέμβρη», διὰ τὴν ὁποίαν τὰ οὐσιώδη, ἐν ὄψει μάλιστα τῆς ἀσημαντότητος τῶν ἤδη κατηγορουμένων ἐκτελεστῶν, καὶ κυρίως : τὸ πῶς καὶ πότε καὶ ἀπὸ ποίους συνεπήχθη ἡ τρομοκρατικὴ ὀργάνωσις∙ τὸ ποῖοι ἦσαν οἱ ἐγκέφαλοί της, ποῖοι οἱ ἐπιλέγοντες τὰ ὑποψήφια θύματα καὶ διατάκται τῶν ἐγκληματικῶν ἐνεργειῶν∙ τὸ πῶς, μὲ ποῖα δηλαδὴ κριτήρια, ἐπελέγοντο οἱ ἑκάστοτε στόχοι, καί, προκειμένου περὶ τῶν δολοφονηθέντων ξένων ἀξιωματούχων μὲ περιστασιακὴν μόνον παρουσίαν εἰς τὴν χώραν μας, τὸ πῶς οἱ ἄσχετοι πρὸς αὐτοὺς ἐκτελεσταὶ ἐγνώριζαν τὴν ταυτότητά των, ὥστε αὐτοὺς νὰ πλήξουν καὶ ὄχι ἄλλους, καὶ πόθεν ἐπληροφοροῦντο τὴν ἐδῶ παρουσίαν καὶ τὰς ἀκριβεῖς κινήσεις τῶν ξένων αὐτῶν, ὥστε εἰς τὸν κατάλληλον τόπον καὶ ἀκριβοχρόνως νὰ ἐνεργήσουν∙ τὸ πῶς συνέβη δικαστικοὶ στόχοι νὰ ἐπιλεγοῦν μόνον κατὰ περιωρισμένην χρονικὴν περίοδον τῆς 27ετοῦς δράσεως τῆς ἐγκληματικῆς ὀργανώσεως, εἶχε τὸ γεγονὸς σχέσιν μὲ διεξαγομένας τότε δίκας καὶ ποίας, καὶ διατὶ ἐπλήγησαν οἱ συγκεκριμένοι δικαστικοὶ λειτουργοὶ καὶ ὄχι ἄλλοι∙ αὐτὰ καὶ ἄλλα  οὐσιωδέστατα σχετικὰ ἀποσιωπῶνται μὲ περίσσειαν κυνισμοῦ καὶ τίθενται ἐκτὸς προβληματισμοῦ ἀπὸ τοὺς ἐπαγγελματίας τῆς συστηματικῆς παραπληροφορήσεώς μας. Οἱ ὁποῖοι μὲ τὰ λεγόμενα καὶ τὶς σιωπές των, μεταβαλλόμενοι οὐσιαστικῶς εἰς ἀπολογητὰς εἰδεχθῶν ἐγκληματικῶν πράξεων καὶ προπαγανδιστὰς τῆς ἀπανθρώπου λογικῆς τῶν θλιβερῶν δραστῶν των, μόνον ἀποπροσανατολίζουν.

Ἡ πανεθνική μας συσπείρωσις καὶ περισυλλογὴ ἐξασφαλίζονται ἀφ' ἑνός, μὲ τὴν ἐμμονὴν εἰς τὰ πάτρια καὶ τὰ ἐθνικὰ ἰδεώδη καὶ τὴν ἀπόρριψιν θλιβερῶν διαβρωτικῶν ἰδεολογημάτων, ὅπως τῆς πολυπολιτισμικότητος, τὴν ὁποίαν ἡ ἐπελαύνουσα παγκοσμιοποίησις, ἡ ἐσχάτη αὐτὴ μορφὴ ἀνηλεοῦς κεφαλαιοκρατίας, προπαγανδίζει, ὥστε πειθηνίως, μὲ τὴν δημιουργίαν ἀντιθέσεων καὶ τὴν διάσπασιν, νὰ ὑποκύψουν οἱ πάντες εἰς τὴν ἀδιαφιλονείκητον δεσποτείαν τοῦ πολυεθνικοῦ κεφαλαίου καί, ἐπερχομένης ὑπὸ τὸ πέλμα αὐτοῦ τῆς πολτοποιήσεως λαῶν καὶ πολιτισμῶν, νὰ σβήσουν, χάριν ἀσιγάστου κερδοθηρευτικοῦ μένους ἐλαχίστων, ὅλες οἱ πνευματικὲς καὶ ψυχικὲς ἰδιομορφίες, αὐτές, ποὺ προσδίδουν νόημα καὶ περιεχόμενον εἰς τὴν ζωὴν ἀτόμων καὶ ἐθνικῶν συνόλων. Καὶ ἀφ' ἑτέρου, μὲ τὴν ἐνίσχυσιν καὶ κραταίωσιν τῆς ἐθνικῆς μας ἀμύνης, συνοδευομένας καὶ ἀπὸ τὴν πρὸς τὰς Ἐνόπλους Δυνάμεις μας πατροπαράδοτον τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ στοργὴν καὶ ἀγάπην.

Αὐτὰ ὑπαγορεύει καὶ τὸ καθῆκον μνήμης καὶ τιμῆς πρὸς τοὺς προπάτορές μας τοῦ 1821, ποὺ μὲ τοὺς ἐπικοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς ἀμέτρητες θυσίες των μᾶς ἐχάρισαν τὴν ἐλευθερίαν καὶ ξαναέδωσαν κρατικὴν ὑπόστασιν εἰς τὸ κατατρεγμένον ἔθνος μας. Ἀλλὰ αὐτὰ ἐπιβάλλει καὶ τὸ καθῆκον μας πρὸς τοὺς ἐπιγενομένους. Διότι, ὅπως λέγῃ καὶ ὁ ποιητής, ὁ μεγάλος Κωστῆς Παλαμᾶς : «Γνῶμες, καρδιές, ὅσοι Ἕλληνες / ὅ,τι εἶστε, μὴν ξεχνᾶτε, / δὲν εἶστε ἀπὸ τὰ χέρια σας /μονάχα, ὄχι. Χρωστᾶτε / καὶ σὲ ὅσους ἦρθαν, πέρασαν, / θὰ ' ρθοῦνε, θὰ περάσουν. / Κριτές, θὰ μᾶς δικάσουν /οἱ ἀγέννητοι, οἱ νεκροί».

 

Nέα Πεντέλη, 21η Μαρτίου 2003.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης