ΜΗΝΥΜΑ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗΝ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟΝ

(25^ης Μαρτίου 2005)

 

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης ἀπευθύνει μὲ τὴν εὐκαιρίαν τῆς ἐθνικῆς μας ἐπετείου τῆς 25^ης Μαρτίου τὸ ἀκόλουθον μήνυμα πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν λαόν :

1.- Ἡ ἐφετεινὴ ἐπέτειος τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821 εὑρίσκει τὴν Πατρίδα μας εἰς τὴν δίνην πολλαπλῶν προβλημάτων, ἐσωτερικῶν : κυρίως ψηλαφητῆς διαφθορᾶς τοῦ ὅλου κρατικοῦ μηχανισμοῦ καὶ κατεστημένων θεσμῶν (τοπικῆς αὐτοδιοικήσεως, Ἐκκλησίας, κλπ.), μὲ προέχουσαν τὴν ἀδίστακτον συναλλαγὴν καὶ ἀνεπίτρεπτον διαπλοκήν∙ καὶ οἰκονομικῶν, λόγῳ ἀσκηθείσης κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια άσυνέτου οἰκονομικῆς καὶ δημοσιονομικῆς πολιτικῆς∙ δευτερευόντως δὲ καὶ ἀσφαλείας, λόγῳ πολιτικῆς ἀνοικτῶν θυρῶν, ἡ ὁποία ἐπέτρεψε τὴν ἐπιδρομὴν καὶ ἐγκατάστασιν ἀνεξελέγκτως ἑκατοντάδων χιλιάδων ξένων λαθρομεταναστῶν, μὲ ἄμεσον μάλιστα τὸν κίνδυνον, τώρα μέν, μὲ τὴν διαφαινομένην παροχὴν εἰς αὐτοὺς καὶ τοῦ δικαιώματος ψήφου, ἀλλοιώσεως τοῦ λαϊκοῦ φρονήματος καὶ ρυθμίσεως ἔτσι οὐσιαστικῶς ὑπὸ τῶν ξένων τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς καὶ τῆς ἐν γένει πορείας τῆς ἐθνικῆς μας κοινότητος, ἀλλὰ καὶ εὐθείας ἀνατροπῆς τῆς πληθυσμιακῆς μας συνθέσεως, ὥστε εἰς προβλέψιμον χρόνον νὰ καταστῶμεν ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες μειονοψηφία εἰς αὐτὴν τὴν Πατρίδα μας ! Ἀλλὰ καὶ προβλημάτων ἐξωτερικῶν, σχέσεών μας ἰδίως πρὸς ἐπιβούλους γείτονας, τῶν ὁποίων τὴν ἐπεκτατικὴν εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος βουλιμίαν ἐξέθρεψαν ξένοι σχεδιασμοί, ἀλλὰ καὶ διαρκὴς ἐπὶ δεκαετίας ἀβουλία, ὑποχωρητικότης καὶ βαθμιαία συνθηκολόγησις τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς. Καὶ τὰ προβλήματα αὐτὰ καλούμεθα νὰ ἀντιμετωπίσωμεν εἰς μίαν διεθνῶς ζοφερὰν καμπὴν τῆς Ἱστορίας, κατὰ τὴν ὁποίαν, μὲ τὴν ἐπελαύνουσαν παγκοσμιοποίησιν, αὐτὸ τὸ δόλιον ἐγχείρημα τῆς διεθνοῦς κεφαλαιοκρατίας, ἀληθῆ ὁδοστρωτῆρα λαῶν καὶ πολιτισμῶν, καὶ τὴν θεσμοθέτησιν ἀποπνικτικῶν δεσμῶν, ὅπως μὲ τὰς στυγνὰς προσταγὰς ἀνεξελέγκτου καὶ ἀπροσώπου γραφειοκρατίας (τῶν Βρυξελλῶν), ὑπόπτους σχεδιασμοὺς ὑπηρετούσης, καὶ τὸ ὑπὸ ἐπικύρωσιν Εὐρωπαϊκὸν Σύνταγμα, δι' ὅσους θέλουν νὰ βλέπουν κατάματα τὴν πραγματικότητα, διακυβεύονται αὐτὰ τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ ἀνέκαθεν, παγίως κατεστημέναι εἰς τὰς ἀνθρωπίνους συνειδήσεις πανανθρώπινοι ἀξίαι.-

2.- Ἀλλὰ ἡ παγκόσμιος Ἱστορία διδάσκει, ὅτι ἡ πορεία τῆς ἀνθρωπότητος οὐδέποτε ὑπῆρξε χαρωπὴ καὶ ἀνώδυνος, λαοὶ καὶ πολιτισμοὶ κινοῦνται πάντοτε εἰς τὴν δίνην μυρίων προβλημάτων, τὰ ὁποῖα δημιουργοῦν συνήθως τὸ συμφέρον καὶ ἡ δύναμις προεχουσῶν ἐθνικῶν κοινοτήτων καὶ κρατικῶν ὀντοτήτων. Ἔτσι ἡ προστασία ἐπὶ διεθνοῦς πεδίου τῶν ἀδυνάτων ἀναζητεῖται ἀνέκαθεν εἰς τὴν υἱοθέτησιν συνετοῦς καὶ μετριοπαθοῦς πολιτικῆς καὶ ἰδίως τὴν ἐπίκλησιν τῶν ἀρχῶν τοῦ Δικαίου. Καὶ ἡ ἐπίκλησις αὐτὴ ἀπέβη μετὰ τὸν 2^ον παγκόσμιον πόλεμον περισσότερον ἀποτελεσματική, ὄχι τόσον ἀπὸ τὴν κραταίωσιν διεθνῶν ὀργάνων διασφαλίσεως στοιχειώδους δικαιοσύνης καὶ εἰρηνικῆς συνυπάρξεως τῶν Ἐθνῶν, ὅσον ἀπὸ τὴν ἐπιδεξιότητα εἰς τὴν ἐπιζήτησιν τῆς παρεμβάσεώς των, μὲ χρησιμοποίησιν ἀπὸ τὸν ἀδύνατον ἀδικούμενον ὅλων τῶν εἰς τὴν διάθεσίν του νομίμων μέσων.

Αὐτὸς θὰ πρέπει νὰ εἶναι καὶ ὁ χρυσοῦς κανὼν κατὰ τὴν ἄσκησιν τῆς ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς, πρὸς διασφάλισιν τῆς ἐθνικῆς καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος. Τὸν ὁποῖον ὅμως ἐπὶ δεκαετίας ἠγνοήσαμεν. Ἔτσι ἀφ' ἑνός, ἐπεδόθημεν εἰς ἀφρόνους λεονταρισμοὺς ἢ τριτοκοσμικὰς καὶ ἄλλας ἀνοησίας, ἀσυμβάτους πρὸς τὰς ἐθνικάς μας διαστάσεις ὡς χώρας μικρᾶς καὶ ἀδυνάτου πρὸς ἄσκησιν ἀποφασιστικῆς ἐπιρροῆς ἐπὶ τῶν παγκοσμίων πραγμάτων, ξένας δὲ καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν διεθνῆ θέσιν καὶ τὰς ἐκ συμμαχιῶν ὑποχρεώσεις μας. Καὶ φυσικὰ οἱ ἐπίβουλοι ἐκαρπώθησαν ἀμέσως τὰς ἐντεῦθεν εἰς βάρος μας δυσαρεσκείας καὶ τὴν διεθνῆ ἐν γένει ἀποδυνάμωσίν μας. Καὶ ἀφ' ἑτέρου, ἀφέθημεν εἰς τὸ ἔλεος τῶν ἄλλων, ἐγκαταλείψαντες, ἀκόμη καὶ ἐπὶ ἔτη, τὴν ἄσκησιν τῶν νομίμων κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον δικαιωμάτων μας, ὥστε ἡ μὲν ἀτολμία μας νὰ ἀποθρασύνῃ ἀκόμη περισσότερον τοὺς ἐπιβούλους, ἡ δὲ πάροδος τοῦ χρόνου νὰ ἐθίζη τοὺς πάντας εἰς τὴν ἀνοχὴν τῆς ἀνομίας καὶ βαθμιαίως εἰς παραδοχὴν ἀπὸ τὴν διεθνῆ κοινότητα τῶν ἀνόμως εἰς βάρος μας τετελεσμένων. Τὴν διπλωματικήν μας αὐτὴν ἐθνοβλαβῆ ἀφροσύνην εἰκονίζουν κατὰ τραγικὸν τρόπον ἰδίως τὸ Σκοπιανὸν πρόβλημα καὶ αἱ Ἑλληνοτουρκικαὶ σχέσεις. Ἀλλὰ βεβαίως καὶ αἱ Ἑλληνοαλβανικαί, μὲ τὰς γελοίας εἰς βάρος μας ἐδαφικὰς τῆς Ἀλβανίας, περὶ Τσαμουριᾶς κλπ,, ἀξιώσεις, τὴν συστηματικὴν καταπίεσιν τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν μας καὶ τὸ πάντοτε ἐκκρεμοῦν ζήτημα τῆς πολυπαθοῦς καὶ ἀλυτρώτου Ἑλληνικῆς Βορείου Ἠπείρου.

3.- Αἱ ἰμπεριαλιστικαὶ βλέψεις ξένων, ἀρχικῶς τῆς Τσαρικῆς Ρωσίας καὶ τῆς πολυεθνικῆς Αὐστροουγγρικῆς Μοναρχίας, καθόδου εἰς τὸ Αἰγαῖον ἐδημιούργησαν τὸ «Μακεδονικὸν» πρόβλημα, τὸ ὁποῖον ἐχρησιμοποίησεν ἀκολούθως καὶ ὁ Στάλιν πρὸς ἐπέκτασιν τῆς κομμουνιστικῆς κυριαρχίας. Πιστὸς μαθητής του καὶ ὁ ἡγέτης τῆς Νοτιοσλαβίας Τίτο μετωνόμασε τὸ 1943 τὴν μέχρι τότε ἀποκαλουμένην Βαρδαρίαν (ἐκ τοῦ διατρέχοντος αὐτὴν Ἀξιοῦ ποταμοῦ, σλαβιστὶ Βαρδάρη) εἰς Μακεδονίαν, τὴν ὁποίαν καὶ ἀνύψωσεν εἰς ὁμόσπονδον τῆς Νοτιοσλαβίας κράτος, μετονομάσας τοὺς κατοίκους της εἰς Μακεδόνας, ὡς ἰδιαιτέραν μάλιστα ἐθνότητα, μολονότι οἱ ὅροι αὐτοὶ δὲν ἐδικαιολογοῦντο ἱστορικῶς, συγκεκριμένως οὔτε γεωγραφικῶς, ἀφοῦ μικρὸν μόνον μέρος, τὸ νοτιώτερον, τῆς Βαρδαρίας ἀνῆκεν εἰς τὴν γεωγραφικὴν Μακεδονίαν, οὔτε ἐθνολογικῶς, ἀφοῦ οἱ κατοικοῦντες αὐτὴν Σλάβοι, ἐμφανισθέντες εἰς τὴν Βαλκανικὴν μόλις κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ 7^ου μ.Χ. αἰῶνος, ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν ἠμπορεῖ νὰ ἔχουν οἱανδήποτε σχέσιν μὲ τὸ ἐπὶ χιλιετηρίδας προϋπάρξαν φῦλον τῶν Μακεδόνων, οἱ ὁποῖοι καὶ δὲν ἀπετέλουν ξεχωριστὴν ἐθνότητα, ἀλλὰ ἐθεώρουν πάντοτε ἑαυτοὺς καὶ ἦσαν μόνον Ἕλληνες. Ὅμως ἡ πλαστογράφησις τῆς Ἱστορίας μὲ τὴν οἰκειοποίησιν τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῶν Μακεδόνων καὶ τῆς Μακεδονίας ἀπεσκόπει εἰς ἐπεκτατικὰς εἰς βάρος τῆς Μακεδονίας μας βλέψεις, τὴν πραγματοποίησιν τῶν ὁποίων καὶ ἐπεδίωξαν μάλιστα οἱ ὑπὸ κομμουνιστικὴν δουλείαν γείτονές μας ἐνόπλως μὲ τὸν ὑπ' αὐτῶν ὀργανωθέντα καὶ ἐξαπολυθέντα εἰς βάρος τῆς Πατρίδος μας, - διὰ συνδρομῆς ἐγχωρίου ἐθνοπροδοτικῆς ἡγεσίας ὁμοφρόνων των, παραπλανήσεως ὀλίγων ὀπαδῶν των καὶ βιαίας στρατολογήσεως ἄλλων, - συμμοριτοπόλεμον (τῆς περιόδου 1946-1949), ἐπιδιώξεις τὰς ὁποίας δὲν ἔπαυσαν ποτὲ νὰ ἔχουν, ἀλλὰ καὶ δὲν ἀποκρύπτουν οὔτε καὶ σήμερον οἱ Σκοπιανοὶ μὲ τὴν καθημερινὴν προπαγάνδαν των καὶ παντοειδεῖς τρόπους.

4.- Ἀλλ' ἐνῷ τὴν ἔνοπλον ἐκείνην ἐπιβουλὴν ἀντιμετώπισαν νικηφόρως τὰ παιδιὰ τῆς Ἑλλάδος, ἐξασφαλίσαντα μὲ τὸ αἷμα καὶ τὰς θυσίας των τὴν νίκην τοῦ Ἔθνους, ἡ ἑλληνικὴ ἀντίδρασις ἐπανεπαύθη εἰς αὐτὴν καὶ ἠδιαφόρησεν ἔκτοτε εἰς τὰ ἐξακολουθητικῶς, χωρὶς διακοπὴν, εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς (δι' ἀποσπάσεως τῶν Μακεδόνων ἀπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ κορμοῦ) καὶ ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος (δι' ἀκρωτηριασμοῦ τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος μὲ ἀπόσπασιν τῆς Μακεδονίας μας) τεκταινόμενα. Ἔτσι, δὲν ἠξιώσαμεν τὴν παῦσιν οἰκειοποιήσεως ἀπὸ τὸ ὁμόσπονδον Σκοπιανὸν κρατίδιον τοῦ ἑλληνικοῦ ὀνόματος τῆς Μακεδονίας μὲ ἐπαναφορὰν τοῦ προηγουμένου ὀνόματος Βαρδαρία, ἀκόμη καὶ ὅταν ἡ Νοτιοσλαβία λόγῳ τῆς ἀνοικτῆς συγκρούσεως τοῦ ἡγέτου της Τίτο μὲ τὸν Στάλιν τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως καὶ τὸν ὑπὸ τὰς προσταγάς του κομμουνιστικὸν συνασπισμὸν (τῆς Κομινφόρμ) εὑρίσκετο εἰς δεινὴν θέσιν καὶ ἐξελιπάρει πρὸς προστασίαν της τὴν ἑλληνικὴν συμμαχίαν, ἡ ὁποία καὶ ὡδήγησε τότε εἰς τὸ τριμερὲς σύμφωνον Ἑλλάδος, Τουρκίας, Νοτιοσλαβίας, τὸ ὁποῖον καὶ ἐξησφάλισε τὴν σωτηρίαν τῆς τελευταίας αὐτῆς ἀπὸ τὴν σταλινικὴν ἁρπάγην. Καὶ ἀκολούθως ἠνέχθημεν ἐπὶ δεκαετίας τὴν χρησιμοποίησιν τῶν κλοπιμαίων ἑλληνικῶν ὀνομάτων (Μακεδονίας καὶ Μακεδόνων) μετὰ παραλλήλου συστηματικῆς προπαγάνδας, εἰς τὸ ἐσωτερικὸν μὲν πρὸς χάλκευσιν «Μακεδονικῆς» συνειδήσεως εἰς τὴν Σκοπιανὴν νεότητα, εἰς τὸ ἐξωτερικὸν δὲ πρὸς δημιουργίαν διεθνῶν στηριγμάτων, μὲ τὸ ἀνόητον θεώρημα, ὅτι πρόκειται περὶ ἐσωτερικοῦ προβλήματος τῆς Νοτιοσλαβικῆς συνομοσπονδίας, τὸ ὁποῖον δὲν πρέπει νὰ μᾶς ἀνησυχῇ, ἀφοῦ ἐπισήμως ὑπὸ τῆς τελευταίας αὐτῆς δὲν τίθεται σχετικὸν πρόβλημα ! Καὶ ὅταν μὲ εὐρωπαϊκὰς κυρίως ραδιουργίας, πρωτοστατούσης τῆς Γερμανίας, ὑλοποιούσης ἐν προκειμένῳ τὸν ἀποτυχόντα διὰ τῶν ὅπλων Χιτλερικὸν προγραμματισμὸν περὶ τοῦ χάρτου τῶν Βαλκανίων, διελύθη ἡ Νοτιοσλαβία καὶ τὰ πράγματα ἐχειροτέρευσαν δι'ἀναδείξεως καὶ τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου εἰς κράτος ἀνεξάρτητον, ἐπιδιδόμενον πλέον ἐλευθέρως ἐπὶ τῆς διεθνοῦς σκηνῆς εἰς τὰ διὰ πλαστογραφήσεως τῆς Ἱστορίας εἰς βάρος μας, ὡς ἀνωτέρω, ἐνεργήματά του, ἡ ἐπίσημος ἑλληνικὴ ἀντίδρασις μόνον πρόσκαιρος ὑπῆρξε∙ συγκεκριμένως, μὲ τὴν σχετικὴν ἀπόφασιν τοῦ Συμβουλίου τῶν Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν ὑπὸ τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας τὸ 1992, μὲ τὴν ὁποίαν ὁμοφώνως ἀπεκρούσθη ἡ χρῆσις ὑπὸ τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου τοῦ ὀνόματος Μακεδονία ἢ παραγώγων του. Ἐνῷ, ἀντιθέτως, ὁ ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμός, εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικόν, κυρίως μὲ τὰ αὐθόρμητα συλλαλητήρια ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι κατεδίκασαν τὴν σκοπιανὴν πλαστογράφησιν καὶ ἐβροντοφώνησαν τὰ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀπαράγραπτα ἑλληνικὰ δίκαια, ὡς καὶ ἐπανειλημμένως ἔκτοτε καὶ μέχρι σήμερον μὲ σχετικὰς ἀποφάσεις καὶ ψηφίσματα, ἰδίως Μακεδονικῶν Ἑνώσεων καὶ σωματείων, ὑπομιμνήσκει σταθερῶς τὸ ἐπὶ τοῦ προβλήματος ἐθνικόν μας χρέος. Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀνωτέρω πρόσκαιρος ἐπίσημος ἀντίδρασις μετ' ὀλίγον χρόνον ἐκ τῶν ἔσωθεν ὑπενομεύθη μὲ τὴν ἐθνικῶς ἀπαράδεκτον δήλωσιν διατελέσαντος Πρωθυπουργοῦ μας, κατὰ τὴν ὁποίαν «δὲν πειράζει, τὸ θέμα τοῦ ὀνόματος κανένας δὲν θὰ τὸ θυμᾶται μέσα σὲ δέκα χρόνια», δήλωσις ἀποτελοῦσα ἐνθάρρυνσιν τῶν Σκοπιανῶν πλαστογράφων καὶ πρόσκλησίν μας πρὸς ἐθνικὴν λησμοσύνην ! Διὰ νὰ ἀκολουθήσῃ τὸν Σεπτέμβριον τοῦ 1995 ἡ κατάπτυστος ἐθνοπροδοτικὴ μὲ τὰ Σκόπια, «ἐνδιάμεσος» λεγομένη, περὶ τοῦ ὀνόματος τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου συμφωνία τῆς Νέας Ὑόρκης, εἰς τὴν ὁποίαν μάλιστα αὐτοεξηυτελίσθη ἡ Ἑλλάς, συμβληθεῖσα χωρὶς μνείαν τοῦ ὀνόματός της, συμφωνία-ἐμπαιγμός, ἀφοῦ, ἀτονήσασα μὲ τὴν ἰδικήν μας πλήρη ἐγκατάλειψιν τοῦ θέματος, μὲ τὴν λῆξιν της καὶ τὴν πάροδον σχεδὸν δεκαετίας οὐδὲν ἀπολύτως ἀποτέλεσμα εἶχε, μὲ τοὺς Σκοπιανοὺς ἀντιθέτως ἐμμένοντας καθημερινῶς καὶ προκλητικώτερον εἰς τὴν ψευδωνυμίαν των.

Καὶ ἤδη βροχηδὸν ἐπέρχονται αἱ διεθνεῖς ἀναγνωρίσεις τοῦ σκοπιανοῦ κρατιδίου ὡς Μακεδονίας, κατὰ παραθεώρησιν μάλιστα τῆς ἐπισήμου ὀνομασίας του ὡς FYROM καὶ τῆς ἐκκρεμότητος τοῦ ζητήματος τοῦ ὁριστικοῦ ὀνόματος ἐνώπιον τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας. Μὲ πρωταγωνιστὴν τῆς νέας διεθνοῦς αὐτῆς ἀνομίας τὰς Η.Π.Α., αἱ ὁποῖαι χωρὶς ἐντροπὴν ἐνεργοῦν τώρα ἀντιθέτως πρὸς ὅσα αἱ ἴδιαι κατὰ τὸ παρελθὸν ἔπραττον, ὡς ὅταν ἐνίσχυον διὰ πολεμικοῦ ὑλικοῦ τὰς Ἐνόπλους Δυνάμεις μας εἰς τόν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, ἔνοπλον ἀγῶνα τοῦ Ἔθνους κατὰ τῆς προκειμένης ἐπιβουλῆς, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὅσα περὶ ψευδωνύμου «Μακεδονικῆς» ἐθνότητος καὶ ἐπεκτατικῶν εἰς βάρος τῆς ἐδαφικῆς μας ἀκεραιότητος βλέψεων τῶν βορείων γειτόνων μας αἱ ἴδιαι διεκήρυσσον (π.χ. δήλωσις 26.12.1944 Ὑπουργοῦ των Ἐξωτερικῶν Edward Stettinius), ἐνεργοῦσαι τώρα κυνικώτατα ἀποκλειστικῶς χάριν ἰδικῶν των εἰς τὴν περιοχήν μας γεωστρατηγικῶν ἐπιδιώξεων δημιουργίας ὑποτελῶν προγεφυρωμάτων ἐγγὺς καὶ εἰς τὸ ὑπογάστριον τῆς ἀνορθουμένης, μετὰ τὴν λαίλαπα τῆς κομμουνιστικῆς δουλείας, καὶ ὁσημέραι κρατυνομένης Ρωσίας. Τὸ παράδειγμα δὲ τῶν Η.Π.Α. ἀκολουθοῦν ἤδη καὶ ἄλλοι μεγάλοι ψευδώνυμοι «σύμμαχοι» καὶ «φίλοι» καὶ «ἑταῖροι» μας εἰς τὸ Ν.Α.Τ.Ο. καὶ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν (Γερμανία, Γαλλία, κλπ.), τὸ τραγικώτερον δὲ χάριν κρατιδίου μὴ ἀνήκοντος εἰς αὐτά, ἁπλῶς κυνικώτατα πρὸς ὑπηρέτησιν ἰδίων των συμφερόντων, σκοπῶν καὶ ἐπιδιώξεων.

5.- Ἐνώπιον τῆς τραγικῆς αὐτῆς διὰ τὰ ἐθνικά μας συμφέροντα ἐξελίξεως, ἐπελθούσης μὲ τὴν ἰδικήν μας ἐπὶ δεκαετίας ἀνοχὴν καὶ ἐθνοβλαβῆ ὑποχωρητικότητα, ἐπιβάλλεται τὴν ὑστάτην αὐτὴν ὥραν νὰ συνειδητοποιήσωμεν, πολιτικοί, πνευματικὸς κόσμος καὶ ποικιλώνυμοι ἄλλοι ταγοί, ἐπὶ τέλους τὴν ἀλήθειαν ὅτι ἀναγνώρισις εἰς ξένους τοῦ Ἑλληνικοῦ ὀνόματος Μακεδονία συνεπάγεται παραδοχὴν ὅτι καὶ ἡ Ἱστορία χιλιετηρίδων τῆς Μακεδονίας ἀνήκει εἰς αὐτούς, ἑπομένως πλήττει εὐθέως αὐτὴν τὴν ἐθνικήν μας ἀκεραιότητα, ἀφοῦ ἀποκόπτει ἀπὸ τὴν Ἑλληνικήν μας Ἱστορίαν ὁλόκληρον τὴν περίοδον τῶν ἀποκαλουμένων - ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ἀναμφισβητήτου ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Μακεδόνων, - ἑλληνιστικῶν χρόνων, δηλαδὴ μίαν πανένδοξον ἐποχὴν ἕξ (6) ὁλοκλήρων αἰώνων, ἀπὸ τοῦ 3^ου π.Χ. μέχρι καὶ τοῦ 3^ου μ.Χ. αἰῶνος, κατὰ τοὺς ὁποίους καὶ κυρίως ἐπετέλεσεν ὁ Ἑλληνισμός, μὲ τὴν πρωτοπορίαν τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τῶν Μακεδόνων του, τὸ πανανθρώπινον, εἰς οἰκουμενικὴν κλίμακα, ἐκπολιτιστικόν του ἔργον, τὴν ἀδιαμφισβήτητον αὐτὴν κρηπῖδα τοῦ συγχρόνου πολιτισμοῦ. Ἐθνικὸς ἀκρωτηριασμός, ὁ ὁποῖος προαναγγέλλει ἁπλῶς καὶ τὸν σκοπούμενον ἐδαφικόν μας ἀκρωτηριασμόν. Ἡ ἐπίγνωσις δ' ἀκριβῶς τῆς ἀληθείας αὐτῆς ὑπαγορεύει καὶ τὸ ἐν προκειμένῳ ἐθνικόν μας χρέος : Ἡ Ἑλλὰς νὰ ἐπιμείνῃ ἀνενδότως εἰς ἄρνησιν ἀποδοχῆς τοῦ ὀνόματος Μακεδονία ὡς καὶ παραγώγων του διὰ τὸ Σκοπιανὸν κρατίδιον∙ νὰ ὑπερφαλαγγίσῃ δὲ τὴν προκλητικότητά του ἀφ' ἑνὸς μὲ εὐθεῖαν διακήρυξιν, ὅτι ὅσοι θέλουν νὰ ὀνομάζωνται Μακεδόνες καὶ ἡ χώρα των Μακεδονία, ἀνήκουν, κατὰ πᾶσαν θεώρησιν, ἱστορικήν, ἐθνολογικήν, κλπ., δικαιωματικῶς εἰς τὴν Ἑλλάδα, ἐν ὄψει μάλιστα καὶ ἐγκύρου ἐπιστημονικῆς διαπιστώσεως, ὅτι τὰ 65 % τοῦ σημερινοῦ πληθυσμοῦ τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου εἶναι Ἑλληνογενεῖς∙ καὶ ἀφ' ἑτέρου μὲ ρητὴν ἀπὸ τοῦδε δήλωσιν, ὅτι οὐδέποτε ἡ Ἑλλὰς θὰ συναινέσῃ εἰς τὴν εἰσδοχὴν τοῦ Σκοπιανοῦ κρατιδίου μὲ τὸ κλοπιμαῖον ἑλληνικὸν ὄνομα εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, προβάλλουσα ἐν ἀνάγκῃ καὶ τὸ δικαίωμα ἀρνησικυρίας (veto). Θὰ πρέπει δὲ νὰ ἀδιαφορήσῃ διὰ τὰς οἱασδήποτε ἐπ' αὐτοῦ ἀντιδράσεις καὶ πιέσεις τρίτων, μεγάλων καὶ ἰσχυρῶν, ἀντιτάσσουσα, ὅτι δὲν ἐννοεῖ χάριν τῶν ἰδικῶν των συμφερόντων νὰ ἀπεμπολήσῃ τὴν ἐθνικήν της Ἱστορίαν καὶ ἀδιατίμητον τμῆμα τῆς ἐθνικῆς της ὑπάρξεως, καὶ ἐπὶ τέλους, ὅτι νομίμως ἀμύνεται κατὰ τῆς παγκοσμίως πρωτοφανοῦς πλαστογραφίας, νόμιμον δικαίωμά της ἀσκοῦσα (τὸ δικαίωμα ἀρνησικυρίας), τὸ ὁποῖον ἀκριβῶς πρὸς ἀποτροπὴν ἀνεπανορθώτων δεινῶν, ὡς τὰ ἀνωτέρω, παρέχεται. Μόνον μὲ τοιαύτην ἐθνικῶς ἀξιοπρεπῆ στάσιν ὑπάρχει βάσιμος ἐλπὶς ἀποτροπῆς τῶν ἀνεπανορθώτων αὐτῶν δεινῶν. Ἀλλέως θὰ ὁδηγηθῇ ἡ Ἑλλὰς ἀναποτρέπτως εἰς τραγικὰ ἀδιέξοδα, μὲ παραλόγους ἀξιώσεις τῶν ἐπιβούλων, καὶ πρώτην αὐτὴν τῆς ἀναγνωρίσεως «Μακεδονικῆς μειονότητος» ἐντὸς τῆς Πατρίδος μας∙ καί, ἐπειδὴ ἐμεῖς οἱ ἀληθεῖς Μακεδόνες δὲν πρόκειται βεβαίως νὰ ἀρνηθῶμεν τὴν εἰδικωτέραν Μακεδονικήν μας ταὐτότητα διὰ νὰ μὴ μᾶς χαρακτηρίσουν Σκοπιανούς, θὰ ἀνακύψουν διεθνῆ προβλήματα μὲ βεβαιοτάτην ἀπόληξιν καταστρεπτικήν, ἀπροβλέπτων διαστάσεων μὲ τὴν ἀνάμιξιν τρίτων, πολεμικὴν ἀνάφλεξιν. Ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει ἀπὸ τώρα νὰ ἀναλογισθῇ ἡ πολιτικὴ Ἡγεσία τῆς χώρας μας, διὰ νὰ μὴ ἐνδώσῃ καὶ αὐτή, περιφρονοῦσα μάλιστα καὶ τὸ καθολικὸν λαϊκὸν φρόνημα, τὴν ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀσυμβίβαστον βούλησιν τοῦ ἁπανταχοῦ Ἑλληνισμοῦ.-

6.- Ἀπὸ τὸ ἴδιον πνεῦμα ἐθνικῆς συνέσεως θὰ πρέπει νὰ κυριαρχηθῇ καὶ ἡ ἀντιμετώπισις τῶν Ἑλληνοτουρκικῶν σχέσεων. Αἱ ὁποῖαι, παρὰ τὰς ἀπιστεύτους ἑλληνικὰς ὑποχωρήσεις μόνον καλαὶ δὲν ἔγιναν. Καὶ ἂς ἐπιδεικνύεται μὲ τὰ ἑκατέρωθεν ἐπίσημα χαμόγελα τὸ ἀντίθετον.

Ἔτσι ἡ Τουρκικὴ στρατιωτικὴ κατοχὴ τοῦ 40 % περίπου τοῦ ἐδάφους τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας συνεχίζεται ἀδιατάρακτος ἐπὶ τριάντα καὶ πλέον χρόνια, παρὰ τὰς ἐπανειλημμένας ἀποφάσεις τοῦ Συμβουλίου Ἀσφαλείας καὶ ἄλλων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε., διὰ τῶν ὁποίων κατεδικάσθη ἡ τουρκικὴ εἰσβολὴ καὶ ἐκλήθη ἡ Τουρκία νὰ παύσῃ τὴν στρατιωτικὴν τοῦ ἐν λόγῳ τμήματος τῆς Κύπρου κατοχήν. Ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι καὶ ἔμειναν ἐπὶ τόσα ἔτη ἀνεκτέλεστοι, πρὸς ἀνεξίτηλον καταισχύνην τοῦ Διεθνοῦς Ὀργανισμοῦ, ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν μεγάλων δυνάμεων, κυρίως τῶν Η.Π.Α., αἱ ὁποῖαι ἐπιλεκτικῶς καὶ μόνον κατὰ τὰ ἰδικά των συμφέροντα ὑπαγορεύουν τὴν δράσιν του (μὲ πρόσφατον παράδειγμα τὴν δικαίαν ἀξίωσιν ἀποχωρήσεως ἀπὸ τὸν Λίβανον τῶν Συριακῶν στρατευμάτων κατοχῆς, ὄχι ὅμως καὶ τῶν Τουρκικῶν ἀπὸ τὴν κατεχομένην Κύπρον !). Ἔτσι ἐχαλκεύθη καὶ τὸ κατάπτυστον Σχέδιον τοῦ Γενικοῦ Γραμματέως τοῦ Ο.Η.Ε. Κόφι Ἀννὰν περὶ δῆθεν λύσεως τοῦ Κυπριακοῦ προβλήματος∙ εἰς τὴν πραγματικότητα ἐξοργιστικὴ διὰ τῶν ρυθμίσεών του μεθόδευσις διαλύσεως τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας καὶ ἀληθοῦς διοικητικῆς καὶ πολιτιστικῆς ὑποδουλώσεως τῶν 82 % Ἑλλήνων εἰς τὰ 17 % Τούρκων κατοίκων τοῦ νησιοῦ (μὲ τὴν πρὸ τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς καὶ τῆς ἔκτοτε ἐπιδρομῆς ἐποίκων ἐξ Ἀνατολίας σύνθεσιν τοῦ πληθυσμοῦ), δηλαδὴ πλήρους ἀφελληνισμοῦ του. Μόνον ἡ ὑπερήφανος ἄρνησις ὑποταγῆς τῆς συντριπτικῆς πλειονοψηφίας τῶν 76 % τῶν Ἑλληνοκυπρίων μὲ τὸ διενεργηθὲν δημοψήφισμα ἀπέτρεψε τὴν ἐθνικὴν αὐτὴν συμφοράν. Ἀλλὰ οἱ μεγάλοι, κυρίως αἱ Η.Π.Α., δὲν ἐσυνετίσθησαν, νὰ ἀκούσουν ἐπὶ τέλους τὴν φωνὴν αὐτοῦ τοῦ ἐνδιαφερομένου λαοῦ ! Καὶ ἔτσι αὐταὶ καὶ ὁ πειθήνιος ὑπηρέτης των Ο.Η.Ε. ἐπανέρχονται καὶ πάλιν καὶ πιέζουν δι' ἀποδοχὴν δῆθεν τροποποιουμένου, εἰς τὴν πραγματικότητα ἀπαραλλάκτου, τοῦ αὐτοῦ Σχεδίου Ἀννάν !

Ἐξ ἄλλου, ἀπὸ ἐτῶν ἤδη ἡ Τουρκία μὲ τὴν θεωρίαν της περὶ «γκρίζων ζωνῶν» ἀμφισβητεῖ εὐθέως κυριαρχικά μας δικαιώματα, τὸ ὑφιστάμενον, κυρωθὲν διὰ διεθνῶν συνθηκῶν, νομικὸν καθεστὼς τοῦ Αἰγαίου. Καὶ ἡ ἀμφισβήτησις αὐτὴ χωρεῖ ὄχι ἁπλῶς διὰ λόγων, ἀλλὰ διὰ σκοπίμων πράξεων. Ἔτσι, ἐκτὸς τοῦ ὅτι παραβαίνει τοὺς διεθνεῖς κανόνας ἐναερίου κυκλοφορίας, παραβιάζει συστηματικῶς, ἀκόμη καὶ μὲ δεκάδας καθημερινῶν πτήσεων πολεμικῶν ἀεροπλάνων της, τὸν ἐναέριον καὶ θαλάσσιον ἑλληνικὸν χῶρον, ἐνῷ καὶ τὴν κυκλοφορίαν ἰδικῶν μας ἐπιβατικῶν ἀεροσκαφῶν δὲν διστάζει ἐνίοτε νὰ .παρεμποδίζῃ. Αἱ ἐπὶ τοῦ προκειμένου ἀντιδράσεις μας περιορίζονται εἰς ἀναχαιτίσεις. Ἀλλὰ ἐσημειώθη καὶ ἡ ταπεινωτικὴ ὑποστολὴ τῆς ἑλληνικῆς μας σημαίας εἰς τὴν ἑλληνικὴν βραχονησίδα Ἴμια τὸν Φεβρουάριον τοῦ 1996, μὲ ἀξιοδάκρυτον μάλιστα τὸν τότε Ἕλληνα Πρωθυπουργόν, εὐχαριστοῦντα ἀπὸ τοῦ βήματος τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων συνενόχους τῆς προκειμένης εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας ἀκεραιότητος ἀνομίας, συγκεκριμένως τὸν τότε Πρόεδρον τῶν Η.Π.Α. Κλίντον, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἰς τὰ δημοσιευθέντα ἀκολούθως ἀπομνημονεύματά του δὲν παρέλειψε εὐθέως νὰ μᾶς χλευάσῃ διὰ τὸ ἐν λόγῳ ἐπεισόδιον ! Καὶ μὲ ὅλα αὐτὰ ἡ Τουρκία εἰς ἓν ἀποσκοπεῖ. Δημιουργεῖ τετελεσμένα εἰς τὸ Αἰγαῖον εἰς βάρος τῆς ἐθνικῆς μας κυριαρχίας μὲ τὴν ἐπὶ ἔτη ἐμμονὴν εἰς τὰς σχεδὸν καθημερινάς, ὡς ἀνωτέρω, παραβάσεις καὶ παραβιάσεις πρὸς ἐθισμὸν ἔτσι καὶ τῆς διεθνοῦς κοινῆς γνώμης εἰς τὰς ἀνομίας της ὡς εἰς κατάστασιν νόμιμον καὶ κανονικήν.

7.- Παρὰ τὰ ἀνωτέρω διεθνῆ ἀνομήματά της, ἡ Τουρκία ἐπιδιώκει τώρα τὴν εἰσδοχήν της εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν. Καί, μολονότι δὲν ἱκανοποιεῖ κανὲν ἀπὸ τὰ θεσμικῶς ἀξιούμενα πρὸς τοῦτο κριτήρια, - οὔτε πολιτικά, ἀφοῦ συνεχίζει νὰ ἀποτελῇ χώραν στρατιωτικῆς καταπιέσεως τῆς πληθώρας τῶν μειονοτήτων της καὶ καθημερινῆς παραβιάσεως τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν της, οὔτε οἰκονομικά, ἀφοῦ μαστίζεται ἀπὸ κακίστην οἰκονομικὴν κατάστασιν μὲ ὑπέρογκον πληθωρισμόν, οὔτε πολιτιστικά, ἀφοῦ ὁ πληθυσμός της εἰς τὴν μεγάλην πλειονοψηφίαν του καὶ ὑστερεῖ πολιτιστικῶς καταφανέστατα ἔναντι τῶν Εὐρωπαϊκῶν λαῶν καὶ μὲ τὴν μουσουλμανικὴν θρησκείαν του διαφοροποιεῖται οὐσιωδέστατα ἀπὸ τὴν Χριστιανικὴν Εὐρώπην, οὔτε γεωγραφικά, ἀφοῦ τὸ μέγιστον τμῆμα τοῦ ἐδάφους της κεῖται ἐκτὸς Εὐρώπης, - ἐν τούτοις ἡ Τουρκία ἐνθαρρύνεται εἰς τὸ αἴτημά της αὐτὸ ἀπὸ τοὺς ἰσχυροὺς Εὐρωπαίους ἑταίρους μας, προφανῶς ἀποβλέποντας εἰς λεηλασίαν τῆς, λόγῳ μεγέθους τῆς ἐπικρατείας της, τόσον εὐρείας ἀγορᾶς της. Ὑπὲρ τῆς εἰσδοχῆς δὲ αὐτῆς παρωθοῦν καὶ αἱ Η.Π.Α., δι' ἄλλον αὐταὶ λόγον, ἴσως μὲ τὴν προσδοκίαν ὑπονομεύσεως τῆς εἰς τὸ μέλλον οἰκονομικῶς ἐπικινδύνου ἀνταγωνιστρίας των Εὐρώπης ἐκ τῆς συμμετοχῆς εἰς αὐτὴν πολλαπλῶς ἀσυμβάτου πρὸς τὰ κριτήρια καὶ τὰς ἀρχάς της, ὡς ἀνωτέρω, χώρας καὶ δημιουργίας ἐντεῦθεν παγίων προβλημάτων.

8.- Ἡ εἰσδοχὴ τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν πρέπει ἰδιαιτέρως νὰ μᾶς προβληματίσῃ. Πρωτίστως νὰ ἀναλογισθῶμεν, ὅτι ἡ εἰσδοχὴ αὐτή, ἐκτὸς ἄλλων ἀτόπων, μὲ τὸ παρεχόμενον δικαίωμα τῆς ἐλευθέρας ἐγκαταστάσεως τῶν πολιτῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως εἰς οἱανδήποτε χώραν αὐτῆς, θὰ σημάνῃ τὸν ὁριστικὸν πλέον ἐνταφιασμὸν τῆς Πατρίδος μας, κατακλυζομένης, ἀπὸ ἑκατομμύρια Τούρκων ἐποίκων, εἴτε προγραμματισμένως εἴτε ἁπλῶς ἀναζητούντων καλλιτέραν τύχην εἰς τὴν χώραν μας, ὥστε μέσα εἰς ἐλάχιστα χρόνια νὰ γίνουμε μειονοψηφία εἰς αὐτὴν τὴν Ἑλλάδα μας, ἡ ὁποία καὶ θὰ κυβερνᾶται τοῦ λοιποῦ ἀπὸ τὴν πλειονοψηφίαν τῶν Τούρκων. Ἔτσι ἡ συντελεσθεῖσα μὲ τὴν Ἐθνεγερσίαν τοῦ 1821 καὶ τοὺς μεταγενεστέρους ἀπελευθερωτικοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς τόσας θυσίας μας ἀποτίναξις τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ θὰ καταδειχθῇ ματαία καὶ ἄσκοπος. Ἀφοῦ οἱ Τοῦρκοι θὰ ἐπανέλθουν ἐπικυρίαρχοι εἰς τὴν χώραν μας εἰρηνικῶς καὶ μὲ τὴν συγκατάθεσίν μας τὴν φορὰν αὐτὴν, διὰ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως.

Ὁ προκείμενος ἐφιάλτης δὲν εἶναι φανταστικός. Καὶ ἡ ψύχραιμος ἀντιμετώπισίς του ἐπιβάλλει καὶ πάλιν τὴν χρησιμοποίησιν τοῦ μόνου ἀποτελεσματικοῦ ὅπλου, τὸ ὁποῖον διαθέτουν, κατὰ τὰ ἀνωτέρω, μικραὶ καὶ ἀνίσχυροι χῶραι, δηλαδὴ τὴν ἐπίκλησιν τῶν ἐπιταγῶν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου καὶ τὴν ἀνένδοτον ἀξίωσιν συμμορφώσεως τῆς Τουρκίας πρὸς αὐτάς. Ἔτσι συνετῶς μὲν ἡ Ἑλλὰς δὲν ἀντετάχθη εἰς τὴν ὑποψηφιότητα τῆς Τουρκίας διὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν, ἀκριβῶς διὰ νὰ ἐπιδείξῃ τὴν καλήν της διάθεσιν ἔναντι τῆς γείτονος καὶ νὰ μὴ ὀχυροῦνται οἱ ἑταῖροι μας, ὅπως εἰς πολλὰς περιπτώσεις ἐγίνετο εἰς τὸ παρελθόν, ὄπισθεν τῆς ἑλληνικῆς ἀρνήσεως. Ὅμως ἐπιβάλλεται περαιτέρω νὰ μὴ μείνωμεν εἰς αὐτό, ἀλλὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον ἐπικαλούμενοι, νὰ ἀξιώσωμεν τὴν προηγουμένην συμμόρφωσιν τῆς Τουρκίας πρὸς τὰς ἐπιταγάς του∙ ὅπως κυρίως τὴν ἐφαρμογὴν τῶν ἐπὶ ἔτη μὴ ἐκτελουμένων ἐπανειλημμένων ἀποφάσεων τῶν ἁρμοδίων ὀργάνων τοῦ Ο.Η.Ε. περὶ ἀποχωρήσεως τῶν τουρκικῶν στρατευμάτων κατοχῆς ἀπὸ τὴν Κύπρον, - τὴν παῦσιν τῶν ἐδαφικῶν της, ἐναντίον τῶν ὑφισταμένων διεθνῶν συνθηκῶν, εἰς βάρος μας διεκδικήσεων, ὡς καὶ τῶν καθημερινῶν παραβιάσεων τοῦ ἐθνικοῦ μας χώρου (ἐναερίου καὶ θαλάσσης) εἰς τὸ Αἰγαῖον, - τὴν ἀνάκλησιν τῆς ἀποφάσεως τῆς Τουρκικῆς Ἐθνοσυνελεύσεως περὶ αἰτίας πολέμου (casus belli) ἐὰν ἀποτολμήσωμεν καί, κατ' ἐφαρμογὴν τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου τῆς θαλάσσης, ἐπεκτείνωμεν τὰ χωρικά μας ὕδατα εἰς τὰ 12 μίλια, - τὴν ἀποκατάστασιν τῶν δικαιωμάτων καὶ ἐλευθεριῶν εἰς τὴν καταδυναστευομένην Ἑλληνικὴν κοινότητα Ἴμβρου, Τενέδου, Κωνσταντινουπόλεως καὶ λοιπῆς Τουρκίας, κλπ. Καὶ συνακολούθως νὰ καταστήσωμεν ἀπὸ τώρα σαφές, ὅτι ἡ μὴ ἱκανοποίησις τῶν στοιχειωδῶν αὐτῶν κατὰ τὸ Διεθνὲς Δίκαιον αἰτημάτων μας θὰ συνεπιφέρῃ τὴν ἐκ μέρους τῆς Ἑλλάδος ἄσκησιν τοῦ δικαιώματος ἀρνησικυρίας (veto) πρὸς παρακώλυσιν τῆς ἐχούσης ὁρισθῆ διὰ τὸν προσεχῆ Ὀκτώβριον ἐνάρξεως τῶν ἐνταξιακῶν εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν διαπραγματεύσεων τῆς Τουρκίας.

Μόνον διὰ τοῦ τρόπου αὐτοῦ, δηλαδὴ ἀπροσχηματίστου συμμορφώσεως τῆς Τουρκίας πρὸς τὰ στοιχειώδη αὐτά, διανοίγεται προοπτικὴ ἐναρμονίσεως τῆς συμπεριφορᾶς της πρὸς τὰς ἀνάγκας καλῆς γειτονίας καὶ τοὺς ὁρισμοὺς τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου∙ καὶ ἐντεῦθεν, ἀπομακρυνομένου τοῦ στοιχείου τῆς ἐπιβουλῆς, ἑδραιοῦται ἡ ἐλπίς, νὰ περιορισθοῦν καὶ οἱ ἀνωτέρω ἄμεσοι ἐθνικοί μας κίνδυνοι ἀπὸ τὴν ἔνταξιν τῆς Τουρκίας εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν.

9.- Τὰ ἀνωτέρω δέοντα προϋποθέτουν φυσικὰ ἀνάκτησιν τῆς ἐθνικῆς μας ἀγωνιστικότητος καὶ ἐθνικῆς ἀποφασιστικότητος, αἱ ὁποῖαι ἀπὸ μακροῦ χρόνου δυστυχῶς δὲν εὑρίσκονται ἐν ἐγρηγόρσει. Καὶ πρὸ παντὸς προϋποθέτουν τὸ ἐσωτερικόν, τὸ πανεθνικόν μας μέτωπον ἀρραγές, χωρὶς Ἕλληνας προθύμους νὰ ἐξαλλαχθοῦν εἰς ἐφιάλτας, ἐκτελεστὰς ἀντιθέτων ἐπιταγῶν ξένων ἐπιβούλων.

Χωρὶς ἐπίσης διχαστικὰ ἐνεργήματα, ὅπως τὰ ἐμφανισθέντα κατὰ τὰς ἡμέρας μας μὲ τὴν σοβοῦσαν κρίσιν εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν μας. Σχετικῶς θὰ πρέπει ὅλοι νὰ ἀποδεχθῶμεν τὸ δεδομένον, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ ἀναφαίρετον στοιχεῖον τῆς ψυχοπνευματικῆς ὑποστάσεως τῆς μεγάλης πλειονοψηφίας τοῦ συγχρόνου Ἑλληνισμοῦ, ὅπου τῆς γῆς, καὶ νὰ μὴ τὴν ταὐτίζωμεν πρὸς διεφθαρμένους, εὐτελεῖς, ἀναξίους καὶ πολιτικολογοῦντας λειτουργούς της. Ἑπομένως, ὁ δίκαιος ἔλεγχος καὶ ἡ ἀποδοκιμασία τῶν τελευταίων αὐτῶν δὲν πρέπει νὰ ἐκτρέπεται εἰς ἀνεπιτρέπτους κατὰ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐπιθέσεις, αἰχμὰς καὶ ἀναφοράς. Διότι ἔτσι πλήττεται καιρίως καὶ ὑπονομεύεται ἕνας ἀπὸ τοὺς ἐνεστῶτας συνεκτικοὺς δεσμοὺς τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ ὁδηγούμεθα εἰς ὀλέθριον διχασμόν. Δηλαδὴ εἰς ἐπιτυχίαν σταθερᾶς ἐπιδιώξεως ἐπιβούλων, τὴν ὁποίαν καὶ οὐδεὶς Ἕλλην, ἀνεξαρτήτως ἰδεολογικοπολιτικῆς καὶ θρησκευτικῆς του τοποθετήσεως, δὲν θὰ πρέπει οὔτε καὶ ἀθελήτως νὰ ὑπηρετῇ.

10.- Φωτοδότην ὁδηγὸν έθνωφελοῦς κατὰ τὰ ἀνωτέρω ἐθνικῆς μας πορείας ἀποτελεῖ ἐξόχως τὸ παράδειγμα τῶν λαμπρῶν προπατόρων μας τοῦ 1821, οἱ ὁποῖοι ὑπὸ ἀπείρως δυσχερεστέρας περιστάσεις μὲ τοὺς ἀγῶνας καὶ τὰς θυσίας των μᾶς ἐξησφάλισαν τὴν ἐθνικήν μας ἐλευθερίαν. Ἂς τὸ ἀκολουθήσωμεν, ἡνωμένοι ὅλοι οἱ Ἕλληνες, ὅπου τῆς γῆς, ὡς ἐπιβαλλομένην ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν ἐφετεινὴν Ἐθνικήν μας ἐπέτειον σπονδὴν εἰς τὴν Ἱερὰν καὶ Ἀθάνατον Μνήμην των. -

Νέα Πεντέλη, 23^η Μαρτίου 2005. Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης

(www.sartzetakis.gr)