Νέα Πεντέλη, 21^η Ἰουνίου 2001.

Ὁ τέως Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Κύριος Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης προέβη εἰς τὴν ἀκόλουθον δήλωσιν.

« Ἀπὸ δημοσιεύματα τοῦ τύπου πληροφοροῦμαι, ὅτι ἡ Δήμητρα Λιάνη-Παπανδρέου ἐνεφάνισε σὲ τηλεοπτική της συνέντευξι, ὅτι, δῆθεν, ὁ τελευταῖος (τρίτος κατὰ σειρὰν) σύζυγός της τῆς εἶχεν ἀποκαλύψει, ὅτι εἶχεν ὁ ἴδιος « ἐκμυστηρευθῆ στὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ὅτι ἡ ἀπόφασί του γιὰ τὴν ἐπιλογὴ τοῦ Χρήστου Σαρτζετάκη», ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας τὸ 1985, «ἦταν ἄδικη καὶ ὅτι παρασύρθηκε ἀπὸ συνεργάτες του, ποὺ τοῦ ἔλεγαν, ὅτι δὲν θὰ περάσει (ἡ ὑποψηφιότης Καραμανλῆ) στὴ Βουλή». Καὶ μάλιστα, ὅτι «στενοχωρέθηκε πολὺ γι’ αὐτὸ καὶ στὶς κατ’ ἰδίαν συζητήσεις μας μοῦ ἔλεγε, ὅτι ἦταν ἄδικο αὐτό, ποὺ ἔγινε στὸν Καραμανλῆ».

Φαίνεται, ὅτι ἡ γυναῖκα, ἡ ὁποία εἶχε κατ’ ἀρχὰς καταγγείλει τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου ἐν ζωῇ ὡς πράκτορα τῶν Ἀμερικανῶν (τῆς C.I.A.), πρὶν τὸν ἐμπλέξει, ἀπὸ προσωπικὴ ἰδιοτέλεια, στὰ δίκτυά της ὡς Πρωθυπουργόν, ἐκμεταλλευομένη  ἀδυναμίες τοῦ ἀνδρός, μὲ τὴν χυδαία εἰσβολή της, χωρὶς κανένα ἠθικὸ φραγμό, πρὸς ἐξοστρακισμὸ τῆς συζύγου καὶ μάλιστα μητέρας τεσσάρων παιδιῶν του, περίπου συνομηλίκων της (!), καὶ διάλυσι τῆς οἰκογενείας του, ἀλλὰ καὶ διεθνῆ τότε καὶ τῆς χώρας διασυρμό, ἐννοεῖ καὶ μετὰ τὸν θάνατόν του νὰ τὸν καταρρακώνει τοὐλάχιστον ἠθικά. Ἔτσι μετὰ τὰ ἰδιόγραφα σημειώματά του, ποὺ σὲ φωτοτυπικὴ ἀναπαραγωγὴ παρέθεσε στὸ βιβλίο της, σημειώματα, ποὺ μόνον τιμητικὲς γιὰ τὸν συντάκτη των σκέψεις δὲν προκαλοῦν σὲ κάθε νουνεχῆ ἀναγνώστη, ἐφευρίσκει τώρα καὶ ἀνύπαρκτες δῆθεν «ἐκμυστηρεύσεις» του.

Πράγματι, ἐὰν ὁ ἀείμνηστος Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχεν ὄντως ἐκμυστηρευθῆ στὸν Κωνσταντῖνο Καραμανλῆ, ὅτι ἦτο ἄδικη ἡ ἀπόφασίς του νὰ μὴ προτείνῃ τὸ 1985 τὴν ἀνανέωσι τῆς Προεδρικῆς τούτου θητείας, ὁ πρῶτος, ποὺ θὰ ἐπεκαλεῖτο τὸ γεγονὸς αὐτό, ἀσφαλῶς θὰ ἦτο ὁ ἴδιος ὁ Καραμανλῆς∙ ὁ ὁποῖος εἰς τὸ ὀγκωδέστατο, ἀπὸ δώδεκα τόμους, αὐτοβιογραφικό του Ἀρχεῖο ἐκμεταλλεύεται  καὶ τὴν παραμικρὰ εὐμενῆ περὶ τοῦ ἀτόμου του κρίσι καὶ ἀσφαλῶς δὲν θὰ παρέλειπε νὰ καταχωρίσῃ τέτοια, τιμητικὴ γιὰ τὸν ἴδιο, παραδοχὴ («ἐξομολόγησι») τοῦ κυριωτέρου πολιτικοῦ του ἀντιπάλου∙ ὅταν μάλιστα ποτὲ δὲν ψηφίσθηκεν ὁ ἴδιος ἀπὸ κόμμα τῆς δημοκρατικῆς παρατάξεως. Καὶ φυσικὰ δὲν θὰ ἐχαρακτήριζε εἰς αὐτὸ τὸν Ἀνδρέα Παπανδρέου, γιὰ τὴν ἀπόφασί του ἐκείνη, ἐπὶ λέξει, ὡς «κοινὸ ἀπατεῶνα» ( βλέπε ἰδίως σελίδα 461, στήλη 1^η, τοῦ 12^ου τόμου τοῦ Ἀρχείου).

Ἐξ ἄλλου, πῶς εἶναι νοητόν, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου νὰ κάνῃ τέτοια ἐκμυστήρευσι, α) ὅταν ὁ ἴδιος δημοσίως εἶχε δηλώσει,  ὅτι ἡ νίκη του (τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ.) στὶς βουλευτικὲς ἐκλογὲς τῆς 2ας Ἰουνίου 1985 ὠφείλετο ἀκριβῶς στὴν προηγηθεῖσα ἐπιλογὴ καὶ ἐκλογὴ τοῦ Σαρτζετάκη ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας ;  Θὰ ἐχαρακτήριζε ποτὲ ὡς λάθος του αὐτό, ποὺ τοῦ ἐξησφάλισε τὴν δεύτερη κυβερνητικὴ τετραετία ; β) ὅταν εἰς τὴν Προεδρικὴ ἐκλογὴ καὶ τοῦ 1990, κατὰ τὴν πρώτη φάσι της, προέτεινεν αὐτὸς καὶ τὸ κόμμα του (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) καὶ ἐψήφισαν (μαζὶ μὲ τὸν ἑνιαῖο τότε Συνασπισμὸ τῆς Ἀριστερᾶς καὶ τῆς Προόδου) καὶ πάλιν τὸν Χρῆστο Σαρτζετάκη γιὰ Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας ; Θὰ ἐπανελάμβανε, μετὰ πέντε χρόνια, τὸ ἴδιο «σφάλμα», ἐὰν πράγματι εἶχε μεταμεληθῆ ;  Γιατὶ λοιπὸν δὲν ἐπανώρθωσε τὴν δῆθεν ἐξομολογημένη «ἀδικία», καὶ δὲν ἐψήφισε καὶ πάλιν τὸν Καραμανλῆ ; Ἐκτὸς ἐὰν εἶχε πάθει διανοητικὴ παράκρουσι !

 Τέτοια ἄλλωστε θὰ μαρτυροῦσε, ἐὰν ἡ ἐκμυστήρευσις ἀλήθευε, καὶ τὸ καταγέλαστο ἐπιχείρημα, ὅτι ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου τὸ 1985 παρεσύρθη ἀπὸ τὰ λεγόμενα συνεργατῶν του, ὅτι ἡ ὑποψηφιότης τοῦ Καραμανλῆ δὲν θὰ περνοῦσε στὴν Βουλή, καὶ ἐὰν ἀκόμη ὁ ἴδιος τὴν ὑπεστήριζε ! Ἀφοῦ μὲ τὴν ἰσχυρὴ παρουσία τῶν 115 ἑδρῶν στὴν Βουλὴ ἐκείνη τῆς «Νέας Δημοκρατίας», ποὺ εἶχε ταχθῆ ὑπὲρ τῆς ὑποψηφιότητος τοῦ γενάρχου της, θὰ ἀρκοῦσαν πολὺ ὀλιγώτερες καὶ ἀπὸ τὶς μισὲς ψήφους τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. γιὰ νὰ ἐπανεκλεγῇ πανηγυρικὰ ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας ! Ψήφους, ποὺ φυσικὰ ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ὡς ἀναμφισβήτητος καὶ κραταιὸς ἡγέτης τοῦ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ἠμποροῦσε ἀνετώτατα νὰ ἐξασφαλίσῃ. Εἶχε λοιπὸν διανοητικὲς διαλείψεις ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου, γιὰ νὰ ἐπικαλεῖται τέτοιες ἀνοησίες ;

Ἡ μοιραία τελευταία σύζυγος τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ἠμπορεῖ μὲν νὰ διατηρῇ τἰς προσωπικές της πικρίες, διότι ὡς Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας τὴν εἶχα ἐπιδεικτικῶς ἀγνοήσει προσερχόμενος εἰς τὴν κλίνην τοῦ ἀσθενοῦντος Πρωθυπουργοῦ εἰς τὸ Γενικὸν Κρατικὸν Νοσοκομεῖον καὶ ἀκολούθως, διότι, μετὰ τὴν ἐπιστροφήν των ἀπὸ τὴν εἰς Λονδῖνον ἐγχείρησιν, ἠρνήθην δημοσίαν μετὰ τοῦ ζεύγους ἐμφάνισιν∙ μὲ τὴν ἁπλῆν σκέψιν, ὅτι δὲν ταίριαζε εἰς τὸ ἀξίωμά μου ὡς Προέδρου τῆς Δημοκρατίας νὰ συμμετέχω στὴν κοινωνικὴ νομιμοποίησι μιᾶς κοινωνικῆς ἀσχημίας. Τακτικήν, ἄλλωστε, ποὺ ἐτήρησαν τότε καὶ ἄλλοι (π.χ. ὁ ἀείμνηστος Ἀντώνης Τρίτσης). Οἱ πικρίες της ὅμως αὐτὲς δὲν δικαιολογοῦν καθόλου φαντασιώσεις, ποὺ μόνον τὴν μνήμην τοῦ ἀειμνήστου Ἀνδρέα Παπανδρέου ὡς νουνεχοῦς καὶ ἰσορροπημένου πολιτικοῦ ἀνδρὸς ἀντικειμενικῶς  ὑποσκάπτουν. Ὀλίγη ἐντροπὴ δὲν βλάπτει. Καὶ τὰ παραμύθια τὴν χρειάζονται ! ... ».-

Ἡ  Ἰδιαιτέρα Γραμματεύς